ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΟΠΑΠΙΣΜΟ

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΟΠΑΠΙΣΜΟ

1. Στό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, θά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τόν ἅγιο πού θά ἑορτάζουμε αὐτή τήν ἑβδομάδα, στίς 18 τοῦ μηνός, τόν ἅγιο Ἀθανάσιο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας. Εἶναι πολύ μεγάλος ἅγιος, ἀδελφοί. Ἐξωτερικά, κατά τά σωματικά του χαρακτηριστικά, δέν ἐντυπωσίαζε τόν θεατή του. Ἦταν κοντός στό ἀνάστημα, γι᾽ αὐτό καί οἱ ἐχθροί του τόν ἀποκαλοῦσαν ἐμπαικτικά «ἀνθρωπίσκο». Ἡ Ἐκκλησία ὅμως τόν εἶπε «Μέγα» καί «Ἄτλαντα», γιατί στούς δυνατούς του «ὤμους» μέ τήν ἰσχυρή του θεολογία κράτησε τήν ὀρθόδοξη πίστη! Αὐτός σήκωσε τό θεολογικό βάρος ἐναντίον τοῦ βλασφήμου Ἀρείου καί ὁ ἀγώνας του αὐτός δικαιώθηκε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325 μέ τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ Ἄρειος ἠρνεῖτο τήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί αὐτή του ἡ βλασφημία πρόσ­βαλε ὅλη τήν πίστη μας, ἡ ὁποία βασίζεται στήν ἀλήθεια καί τό δόγμα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Θεός. Στήν πολεμική, λοιπόν, ἐναντίον τοῦ Ἀρείου γιά τήν ἀνατροπή τῆς αἵρεσής του πρωτοστάτησε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Μέ τήν σωστή θεολογία του διατυπώθηκε τό δόγμα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, εἶναι «Θεός ἀληθινός», γιατί γεννήθηκε «ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός» καί εἶναι «ὁμοούσιος» μέ Αὐτόν. 

Οἱ πατέρες τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό εἶπαν καθαρά ὅτι οἱ ἐκφράσεις τό «ἐκ τῆς οὐσίας» καί τό «ὁμοούσιον», που διετύπωσαν γιά τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό, μέ τίς θεολογικές συζητήσεις τοῦ Μ. Ἀθανασίου, εἶναι «ἀναιρετικά τῆς ἀσεβείας λογαρίων». Ἀναιροῦν, δηλαδή, τά «λογάρια», τά φληναφήματα τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ «κτίσμα» καί «ποίημα» καί ὄχι προαιώνιο («οὐκ ἦν πρίν γεννηθῇ»). Οἱ Ἀρειανοί ὅμως ἦταν πολλοί καί διέθεταν ἰσχυρά μέσα, γι᾽ αὐτό καί πετύχαιναν νά ἔχουν τόν αὐτοκράτορα μέ τό μέρος τους καί τόν ἔκαναν νά διώκει τόν ἅγιο Ἀθανάσιο. Ἀπό τά 46 χρόνια ἀρχιερωσύνης του ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος τά 16 του τά πέρασε στήν ἐξορία. Ὑπέφερε πολλές ταλαιπωρίες ὁ ἅγιος, ἀδελφοί, πολλές κακουχίες γιά τήν πίστη, πολλές συκοφαντίες. Ἀλλά, παρά τίς διώξεις του καί τά κυνηγητά του ἀπό τούς ἄρχοντες καί τούς μεγάλους, αὐτός στάθηκε σταθερός καί ἀκλόνητος στήν ὑπεράσπιση τῆς ἀλήθειας καί δέν τήν ἀλλοίωσε καθόλου γιά νά πετύχει τήν δική του ἄνεση καί καλοπέραση. Ὅλη του ἡ ζωή, ἡ ἁγία του ζωή, ἦταν ἕνα μαρτύριο. Ὅπως τό λέγει ὁ μέγας ἱστορικός Παπαρηγόπουλος, πού κατάγεται ἀπό ἐμᾶς, ἀπό τήν Βυτίνα, ὀ ἅγιος Ἀθανάσιος ὑπῆρξε «ὁ ἁγιώτερος τῶν ἡρώων καί ὁ ἡρωικότερος τῶν ἁγίων»!

2. Δέν ἔχω τόν χρόνο, ἀγαπητοί μου, σέ ἕνα λειτουργικό κήρυγμα νά ἀναφερθῶ σέ ὅλο τόν βίο καί τήν θεολογία τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου. Γι᾽ αὐτό θά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τήν θεολογική καί ἐκκλησιολογική θέση τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου σέ ἕνα μόνο θέμα. Ἀκοῦστε: Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἔζησε τότε πού ἡ Ἐκκλησία ἀπέκτησε «καλές σχέσεις» μέ τήν πολιτεία, ἄς τό ποῦμε ἔτσι. Ἦταν, δηλαδή, ἡ ἐποχή πού ἡ Ἐκκλησία βγῆκε ἀπό τίς κατακόμβες καί δέχθηκε τήν «προστασία» τῆς πολιτείας. Αὐτή ὅμως ἡ «προστασία» ἄς ἔλειπε καλύτερα, γιατί δημιούργησε τεράστια προβλήματα στήν Ἐκκλησία. Καί τό πρωταρχικό πρόβλημα ἦταν ἡ ἀνάμειξη τοῦ χριστιανοῦ αὐτοκράτορα στά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας. Στήν περίπτωσή μας ἐδῶ τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου οἱ ἀρειανόφρονες ἐπίσκοποι ἐπενέβαιναν στόν αὐτοκράτορα γιά νά συγκαλέσει συνόδους, μέ τίς ὁποῖες ἤθελαν νά ἀνατραποῦν οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Νικαίας καί νά καταδικασθεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Καί πραγματικά ἔτσι γινόταν. Ὁ αὐτοκράτορας ἄρχισε νά ἐπεμβαίνει στά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας καί νά αὐταρχεῖ στόν ἱερό χῶρο. Αὐτό λέγεται «καισαροπαπισμός», πού τόν ὑπεστήριξε δυνατά ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας, ἕνας Ἐπίσκοπος πού ὑπεστήρζε τόν Ἄρειο καί ἦταν ἐνάντιος πρός τόν ἅγιο Ἀθανάσιο. Αὐτός, μαζί μέ ἄλλους, ἔδινε μικρή σημασία στίς θεολογικές διαφορές καί ἔλεγε ὅτι τό πᾶν εἶναι ἡ ἑνότητα ὅλων στήν Ἐκκλησία μέσα στήν ἑνότητα τοῦ κράτους. ῾Η θέση αὐτή ἐπηρέασε καί τόν Μ. Κωνσταντῖνο, πού χάριν τῆς κρατικῆς ἑνότητας ἤθελε τήν εἰρήνη καί ὄχι τίς διενέξεις καί τούς χωρισμούς, λόγῳ τῶν δογματικῶν διαφορῶν. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ζήτησε ἀπό τόν Μ. Ἀθανάσιο νά δεχθεῖ τόν Ἄρειο στήν Ἐκκλησία. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὅμως ἀπέκρουσε τήν πρόταση αὐτή τοῦ αὐτοκράτορα.

Ἀλλά μετά τόν Μ. Κωνσταντῖνο οἱ αὐτοκράτορες ἀπέκτησαν μεγάλη ἀναίδεια καί δέν ἀρκοῦνταν σέ μία πρόταση, ὅπως ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος, ἀλλά ἐπενέβαιναν δυναμικά στά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας. Συγκαλοῦσαν συνόδους θέλοντες νά ἀνατρέψουν καί τήν Σύνοδο τῆς Νικαίας καί νά καθαιρέσουν ὀρθοδόξους καί ἁγίους Ἐπισκόπους, ὅπως τόν ἅγιο Ἀθανάσιο. Γιά πίστωση αὐτοῦ πού σᾶς λέγω σᾶς ἀναφέρω, χριστιανοί μου, τόν ὑπερφίαλο λόγο τοῦ βασιλέα Κωνσταντίου, διαδόχου τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι αὐτό πού θέλει αὐτός, αὐτό θά εἶναι ἐκκλησιαστικός νόμος: «Ὅπερ ἐγώ βούλομαι τοῦτο κανών ἐκκλησιαστικός νομιζέσθω»!...

3. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ἀγαπητοί μου, πολέμησε τόν καισαροπαπισμό, τήν ἐπέμβαση, δηλαδή, τῶν βασιλέων στήν Ἐκκλησία. Κατά τόν ἅγιο Ἀθανάσιο ὁ βασιλεύς δέν ἔχει καμία θέση στήν «κρίση», δηλαδή, στήν ἀπόφαση τῶν Ἐπισκόπων. Τό γεγονός ὅτι ὁ αὐτοκράτορας εἶχε τήν βασιλεία ἀπό τόν Θεό, δέν τοῦ ἐξασφάλιζε καί τό δικαίωμα νά ἀποφασίζει καί γιά τά ἐκκλησιαστικά καί θεολογικά θέματα. Αὐτό τό ἔλεγε, ὅπως εἴπαμε, ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας, πού θεμελίωσε τόν καισαροπαπισμό. Ἡ ἀπόφαση τῶν Ἐπισκόπων δέν ἀποκτᾶ τό «κῦρος» της ἀπό τόν βασιλέα. Ἀντίθετα, οἱ Ἐπίσκοποι κρίνουν τόν βασιλέα ἄν πιστεύει ὀρθόδοξα ἤ ὄχι.

Ἡ θέση αὐτή τοῦ Μ. Ἀθανασίου κατά τοῦ καισαροπαπισμοῦ ἦταν θεολογία ἑνός παλαιοῦ Ἐπισκόπου πατρός τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τοῦ γηραιοῦ καί πανσέβαστου, τοῦ Κορδούης Ὁσίου. Καί αὐτός ἀπέτρεπε τόν βασιλέα Κωνστάντιο ἀπό τό νά ἀναμιγνύεται στά ἐκκλησιαστικά, γιατί σ᾽ αὐτόν ὁ Θεός τοῦ ἐμπιστεύθηκε μόνο τήν κοσμική ἐξουσία. Τοῦ ἔλεγε: «Μή τίθει σεαυτόν εἰς τά ἐκκλησιαστικά, μηδέ σύ περί τούτων ἡμῖν παρακελεύου, ἀλλά μᾶλλον παρ᾽ ἡμῶν σύ μάνθανε ταῦτα. Σοί βασιλείαν ὁ Θεός ἐνεχείρισεν, ἡμῖν τά τῆς Ἐκκλησίας ἐπίστευσε»!

Ἄς ἀκολουθοῦμε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὅλοι μας, καί ᾽μεῖς οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλά καί σεῖς οἱ λαϊκοί, τήν γραμμή τῶν ἁγίων Πατέρων μας. Θά δίνουμε ὅλοι μας τήν πρέπουσα τιμή στήν κρατική ἐξουσία, γιατί αὐτή εἶναι ἐντολή τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει, «τόν βασιλέα τιμᾶτε» (Α´ Πἐτρ. 2,17). Καί βασιλεύς τότε ἦταν ὁ Νέρωνας!... Θά ἀποδίδουμε, λοιπόν, τήν τιμή στόν κοσμικό ἄρχοντα, ὅποιος καί ἄν εἶναι αὐτός, ἀλλά δέν θά τοῦ ἐπιτρέπουμε ποτέ νά ἐπεμβαίνει στά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἄν μάλιστα καταλάβουμε ἐκ μέρους του κάτι τέτοιο, θά τοῦ ἀντισταθοῦμε δυναμικά, γιατί ἔτσι μᾶς διδάσκουν οἱ ἅγιοι Πατέρες νά φερόμαστε. Ἀλλά καί σεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀγαπητοί μου, μήν ἐνεργεῖτε καισαροπαπικά. Γιατί βάζετε τούς ὑπουργούς σας καί τούς βουλευτές σας νά τηλεφωνοῦν σέ μᾶς τούς Ἐπισκόπους γιά μεταθέσεις ἱερέων καί γιά ἄλλα καθαρῶς ἐκκλησιαστικά καί πνευματικά θέματα. Ἐπιθυμῶ, ὦ χριστιανοί, νά γνωρίζετε ὅτι σέ μᾶς τούς Ἐπισκόπους βαρύνει περισσότερο ἠ γνώμη καί ἡ ἐπιθυμία μιᾶς ἁπλῆς χριστιανῆς, πού ζυμώνει τό πρόσφορο καί ἀνάβει τό καντήλι στήν Παναγιά, καί ὄχι ἡ θέληση τῶν ὑπουργῶν καί τῶν ὑψηλῶν ἀρχόντων. Πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς εἶναι καί ἀσεβεῖς. Ἔρχονται στήν ἐπαρχία μας καί, ἄς εἶναι ἡμέρα Παρασκευή καί Μ. Τεσσαρακοστή, αὐτοί καταλύουν προκλητικά τίς ἱερές νηστεῖες. Γιά νά μήν πῶ τώρα τό ἄλλο καί ὀργισθῶ, γιά τούς αἰσχρούς νόμους πού θεσπίζουν στήν πατρίδα μας, ἐνάντια πρός τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο καί ἄλλα καί ἄλλα...

Ἄς ἀκολουθοῦμε, ἀδελφοί μου, τήν γραμμή τῶν ἁγίων μας Πατέρων γιά νά ἔχουμε τήν εὐχή τους καί τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ΑΜΗΝ.

Μέ πολλές εὐχές,

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

http://aktines.blogspot.gr 

ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

(ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ)

Τόσο φιλοσοφικά όσο και επιστημονικά η αστρολογία καταρρίπτεται. Ακόμη, χριστιανική ζωή και αστρολογία δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Αυτό επισημαίνουν τόσο η Παράδοση της Εκκλησίας, όσο και η Αγία Γραφή. Από την στιγμή που ορίζουμε το Θεό ως οδηγό μας, παύει πλέον να ισχύει κάθε άλλη απόλυτη εξάρτηση από είδωλα, δεισιδαιμονίες και πεπρωμένο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επρόκειτο για θρησκοληψίες και πνιγηρή ζωή επί ειδωλολατρικού εδάφους. Ο Θεός μάς θέλει ελεύθερους και ρωμαλέους, όχι υποταγμένους σε αδιέξοδους και ψεύτικους ντετερμινισμούς. Οι πιστοί εμπιστεύονται στο θέλημα του παντοδύναμου Θεού και όχι στη μαγεία και δουλεία αστρολογικών υπολογισμών και αστερισμών, των οποίων άλλωστε οι ενδείξεις και οι θέσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ από το παρελθόν, σύμφωνα και με τα πορίσματα της αστρονομίας. Εξάλλου, οι εσωτερικοί αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, ΣΑΝ “ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη, της οποίας το θρησκευτικό κοσμοείδωλο δεν ισχύει πλέον.

ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ο μοντέρνος όρος New Age (Νέα Εποχή) είναι παρμένος από την Αστρολογία. Αστρολογία είναι εκείνη η αρχαία πρακτική, που ασχολείται με «την επιρροή των άστρων πάνω στη φύση και την ανθρωπότητα» (‘Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού’, Kurt E. Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 19). Οδηγός της είναι το ωροσκόπιο. Δηλαδή «ένας χάρτης του ουρανού, που ερμηνεύεται σύμφωνα με αυστηρά καθορισμένους κανόνες» (‘Η ιστορία της Αστρολογίας’, Manly P. Hall, εκδ. Ιάμβλιχος, 1990, σελ. 24). Για τους αστρολόγους, η ομάδα άστρων που φαίνεται στον ουρανό τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου, το ζώδιό του δηλαδή, καθορίζει και το χαρακτήρα του, τη ζωή του και το μέλλον του. Οι αστρολόγοι δέχονται πως υπάρχει ένα βασικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο κινούνται τα παγκόσμια γεγονότα και “προφητεύουν” μια σειρά από καταστάσεις, που πρόκειται να συμβούν, δεχόμενοι τον κόσμο σαν ένα σύνολο συνεχώς επαναλαμβανόμενων προμελετημένων συνθηκών, που νομοτελειακά και κυκλικά διαδέχονται η μια την άλλη (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 86). Έτσι όμως, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους μαζί σαν σύνολο είναι προκαθορισμένο, και η έννοια της ελευθερίας, το “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” του Δημιουργού, με το οποίο προίκισε το δημιούργημά Του, ώστε να τελειωθεί και να θεωθεί, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη ή μάλλον αναιρείται a priori.

Η αστρολογία ξεκίνησε ως ενασχόληση με τα άστρα, τα ουράνια σώματα και τον ήλιο, με σκοπό την προσπάθεια καθορισμού της καλύτερης εποχής για σπορά και θερισμό και τη μέτρηση του χρόνου. Σταδιακά, οι αστέρες λατρεύτηκαν ως επώνυμοι θεοί και συνδέθηκε η αστρολογία με «τη μαντική, τη μαγεία και την ειδωλολατρία» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, εκδ. Βιβλικό Κέντρο Άρτος Ζωής, Αθ. 1980, σελ. 154). Απετέλεσε δηλαδή τμήμα των παγανιστικών θρησκειών (‘Η Αστρολογία στους αιώνες’, Francis και Dominique Clerc, στην “Ιστορία εικονογραφημένη”, αρ. τ. 120, Ιούνιος 1978). Ο άνθρωπος υποδουλώθηκε έκτοτε σε ασφυκτικές και τρομακτικές δυνάμεις, που έκρυβαν τον αληθινό Θεό από τα μάτια της ψυχής του, ενώ στη Βίβλο όλες οι φυσικές δυνάμεις και τα άστρα χάνουν το ειδωλολατρικό τους περιεχόμενο, υποτάσσονται και υμνούν το Γιαχβέ, τον κυρίαρχο και αληθινό Θεό του Αβρααμικού μονοθεϊσμού και τον Ιησού Χριστό, που έδωσε τέλος στις «δεισιδαιμονίες», στην «αστρική αιτιοκρατία» και στο φόβο του «πεπρωμένου» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, όπου ανωτέρω, σελ. 154,155).

Η αστρολογία στοχεύει στο “πεπρωμένο”. Αυτό ζητά να αναλύσει και ερμηνεύσει. Το πεπρωμένο όμως, η ‘εσωτερική αστρολογία’, που είναι ξεχωριστή θρησκεία και η πηγή απ’ την οποία ξεκίνησε η σημερινή δυτική αστρολογία, το ερμηνεύει με βάση τη μετενσάρκωση και τον αποκρυφισμό. Δέχεται μάλιστα ότι μπορεί να μας υποδείξει “τη γνώση και τα μέσα για το πώς θα καθοδηγήσουμε τη μελλοντική μας γέννηση” (‘Αστρολογία, Το μυστήριο των Κύκλων’, H. P. Blavatsky, εκδ. Ιάμβλιχος, 1991, σελ. σελ. 18-20). “Η εσωτερική αστρολογία”, τονίζουν οι οπαδοί της, “ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, είναι ένας τρόπος ζωής … μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ”, αναφέρει ο αστρολόγος Μάνλυ Χολ. “Η αστρολογία”, συνεχίζει, “δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά παρά μόνο όταν η ίδια η επιστήμη αποκτήσει επίγνωση των ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΩΝ ΚΟΣΜΩΝ και τις επιδράσεις τους πάνω στις τάξεις της υλικής ζωής”. Επομένως, οι γνήσιοι αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, σαν “μέρος της αρχαίας εσωτερικής παράδοσης” (Τα κεφαλαία γράμματα δικά μας) (‘Η ιστορία της αστρολογίας’, σελ. 12,13,37,99). Για το τελευταίο αυτό, ορισμένοι τηρούν αιδήμονα σιγή. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη.

Η αστρολογία είναι άμεσα συνυφασμένη με το Ζωδιακό Κύκλο. Η αρχή όμως και η ρίζα των ζωδίων είναι δαιμονολογική. Οι αρχαίοι Έλληνες (Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Χρύσιππος, Ξενοκράτης κ.λπ.) όταν μιλούν για δαιμόνια, τα εκλαμβάνουν σαν ενδιάμεσα όντα μεταξύ θείου και ανθρωπίνου κόσμου, «που επηρεάζουν τη ζωή και το πεπρωμένο των ανθρώπων». Τα “θεοειδή” κατά Όμηρον αυτά όντα είναι υπεύθυνα, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, για τις “αποφράδες ημέρες”, διότι έχουν ασταθή φύση και αρνητικά επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Με το πέρασμα του χρόνου τα όντα αυτά «μετονομάστηκαν σε κοσμικές ενεργειακές δυνάμεις και απετέλεσαν τη βάση των ζωδίων» (‘Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός Νέα Εποχή’, π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, Αθ. 1993, σελ. 7, 8 και ‘Ανεξήγητο’, εκδ. ΩΡΙΩΝ, 1992, τόμος 2ος, σελ. 156). Όταν πέρασαν 2.160 χρόνια στο ζώδιο του Κριού, μας λένε οι Αστρολόγοι της Νέας Εποχής, οι “ουράνιες περιστροφές μετατόπισαν την εαρινή ισημερία στους Ιχθείς”, το τελευταίο ζωδιακό σημείο (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 146). Ήταν, ισχυρίζονται, η εποχή του χριστιανισμού. Μια εποχή πόνου, ανισότητας, καταπίεσης, οικολογικής αναστάτωσης, πολέμων και διακρίσεων. Στη νέα περίοδο του Υδροχόου, που ανατέλλει, οι αποκρυφιστές διδάσκουν το τέλος του Χριστιανισμού και τη γέννηση μιας νέας θρησκείας (πανθρησκείας), νέου πολιτισμού (Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων), νέας συνείδησης (μυστικιστικής) και νέου “Μεσσία” (του Υδροχοϊκού Χριστού), που θα αναλάβει στο τέλος την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Οι θιασώτες της αστρολογίας έχουν αυξηθεί στην εποχή μας. Μια εποχή που απέρριψε τη θρησκεία στο όνομα του ορθολογισμού και του θετικισμού και, επειδή η θρησκεία είναι βασικό συστατικό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου, τώρα ξαναγυρίζει ως αποκρυφισμός, μαγεία και παραθρησκεία. Γι’ αυτό στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Αμερική και τις Η.Π.Α., οι μαθητές της ‘αστρο-σοφίας’ αυξάνονται καθημερινά.

Το μόνο που παρέχει, βέβαια, η αστρολογική ενασχόληση στους αφελείς είναι δεισιδαιμονία και λατρεία αλλότριων θεών, αφού ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ Η ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ. Και σαν τέτοια είναι κατακριτέα από το Θεό στην Παλαιά Διαθήκη, από τους Προφήτες, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τους Ιερούς Κανόνες, που αποδοκιμάζουν την αστρολογία σαν ψεύτικη και ψυχοφθόρα ενασχόληση.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

1. Από την πλευρά της φιλοσοφίας

Για το διάσημο φιλόσοφο και εκπρόσωπο της Σχολής της Φραγκφούρτης, Τέοντορ Αντόρνο, η αστρολογική “κουλτούρα” είναι σύμπτωμα πνευματικής οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, που διευκολύνει την επικράτηση αυταρχικών και ολοκληρωτικών τάσεων, γιατί ΕΙΝΑΙ “ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ”. Με την εργασία του “Τα άστρα κάτω στη γη” (εκδόσεις Πρίσμα, μετάφραση: Φώτης Τερζάκης), ο Αντόρνο “έδειξε ότι η αστρολογική ιδεολογία εναρμονίζεται με τον καθολικό σκοπό της κυρίαρχης ιδεολογίας, στο μέτρο που προωθεί την αποδοχή του δεδομένου, ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ, παραλύει τη θέληση για αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών και αναπαράγει τελικά το status quo μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων (βλ. και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21-1-1996, σελ. 52). Σημαντική συμβολή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού στη φιλοσοφία και την επιστήμη υπήρξε η απομυθοποίηση της φύσης των ουράνιων σωμάτων και η αντιμετώπισή τους ως αψύχων υλικών. Η ζωή μας για τις δύο αυτές εξ Αποκαλύψεως θρησκείες εξαρτάται όχι από τα ζώδια και τους αστερισμούς, αλλά ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ.

2. Από την πλευρά της επιστήμης

ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ. Τα ουράνια σώματα (ήλιοι, πλανήτες, δορυφόροι, κομήτες, κλπ.), αποφαίνονται οι αστρονόμοι, είναι άψυχα αντικείμενα, που επηρεάζουν ελάχιστα την ψυχοσύνθεσή μας, μπορούν να συσχετισθούν με φυσικά φαινόμενα (πχ. παλίρροιες) ή να επηρεάσουν τα ραδιοφωνικά κύματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επέμβουν στο παρόν και το μέλλον μας, να προκαλέσουν “τύχη ή ατυχία”, να μας αλλάξουν χαρακτήρα ή θέληση, να μας οδηγήσουν στη ζωή ή στο θάνατο.

3. Εξ επόψεως χριστιανικής

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός δια του προφήτη Ησαΐα εξαγγέλλει: “Πολύ έχεις κοπιάσει στις συσκέψεις σου και τις αποφάσεις σου. Ας σταθούν τώρα όρθιοι και ας σε σώσουν οι αστρολόγοι του ουρανού, αυτοί που (τάχα) βλέπουν τους αστέρες και μαντεύουν το μέλλον, ας αναγγείλουν σε σένα τι πρόκειται να συμβεί εναντίον σου. Να όλοι αυτοί σαν φρύγανα θα κατακαούν στη φωτιά” (Ησαΐας: 47, 12-15).

Στο ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ, ο Θεός αυστηρά προειδοποιεί: “Δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ μεταξύ σας Ισραηλίτης, ο οποίος, για να εξαγνίσει τάχα τον υιό ή τη θυγατέρα του, θα περνά αυτούς δια του πυρός, ή άλλος ο οποίος θα ζητά μαντείες ή θα λέγει μαντείες, ή θα παρατηρεί σημεία και οιωνούς, για να εξακριβώσει το μέλλον. Δεν θα υπάρχει μεταξύ σας μάγος, που θα ψάλλει μαγικές ωδές, ούτε άνθρωπος που θα φαίνεται να μιλά από την κοιλιά του (εγγαστρίμυθος), ούτε τερατοσκόπος (που θα παρατηρεί τάχα τέρατα στον ουρανό για να προλέγει το μέλλον), ούτε άλλος (πνευματιστής) που θα ερωτά τους νεκρούς. Εκείνος, που θα πράττει αυτά είναι μισητός και αποκρουστικός στα μάτια του Κυρίου του Θεού σου” (18, 10-12). Άλλωστε, μεγάλοι ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καταφέρθηκαν με οξύτητα εναντίον της ειδωλολατρικής αστρολογικής πλάνης (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός), αλλά και ο 36ος κανόνας της τοπικής Συνόδου της Λαοδικείας ορίζει: “ου δει ιερατικούς ή κληρικούς, μάγους ή επαοιδούς ή μαθηματικούς (αστρολόγους) είναι“. Ο πανεπιστήμων Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται ότι είναι μάλλον ανέφικτο να προσδιορίσει κανείς τις εκάστοτε θέσεις και τα σχήματα και τις κινήσεις των άστρων και των ουρανίων σωμάτων, γιατί είναι πράγματι αεικίνητα και μεταβάλλεται τάχιστα το παρόν τους. Δεν μπορεί, δηλαδή, να βασιστεί κανείς σ’ αυτά, για να προβλέψει τις μελλοντικές τύχες των ανθρώπων και των εθνών (‘Και σήμερα είδωλα;’ αρχιμ. Γ. Ι. Δημοπούλου, εκδ. Σωτήρ, Αθ. 1992, σελ. 35,39).

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο μνημειώδες έργο του “Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως”, αφού επισημαίνει ότι η αστρολογία ξεπήδησε μέσα από την προχριστιανική αλογία και πλάνη, συμπεραίνει: “Επειδή δημιουργηθήκαμε από τον Δημιουργό με ελεύθερη βούληση, είμαστε κύριοι των πράξεών μας. Διότι, αν όσα πράττουμε, τα κάνουμε λόγω της κινήσεως των αστέρων, τότε ό,τι κάνουμε γίνεται αναγκαστικά. `Ο,ΤΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΡΕΤΗ, ΟΥΤΕ ΚΑΚΙΑ”. ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ (‘Σύγχυση – Πρόκληση – Αφύπνιση’, π. Γ. Μεταλληνού, εκδ. Αρμός, Αθ. 1991, σελ. 29,30). Ακόμη, αν όλα ήταν «αποτέλεσμα ανάγκης», θα ήταν «περιττοί και οι νομοθέτες», περιττοί και οι «δικαστές» και οι ελπίδες των χριστιανών θα ήταν άχρηστες και μάταιες, εφόσον οι πράξεις μας δεν θα ήταν αποτέλεσμα εσωτερικής ελεύθερης βούλησης, αλλά επακόλουθο της ειμαρμένης. Τότε, ούτε η δικαιοσύνη θα ετιμάτο, ούτε η αμαρτία και η παρανομία θα έπρεπε να τιμωρείται (‘Και σήμερα είδωλα;’, όπου ανωτέρω, σελ. 36). Επομένως, οι χριστιανοί γνωρίζουμε πως όλη η κτίση και Δημιουργία είναι στα χέρια και μόνο του Θεού, που είναι ο απόλυτος Κύριος του σύμπαντος, ως προσωπικός δημιουργός του. Ο άνθρωπος, που είναι πλασμένος “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν” Του, έχει ελεύθερη βούληση και μπορεί να υπερβαίνει την ενστικτώδη φύση του, καθοδηγώντας την, και μεταμορφώνοντάς την προς την οντολογική του τελείωση, δηλαδή τον αγιασμό του.

http://alopsis.gr 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΤΑ ΩΡΟΣΚΟΠΙΑ

Τα Ωροσκόπια

Μητροπολίτης Ναυπάκτου και αγίου Βλασίου Ιερόθεος

Πολλές εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύουν ωροσκόπια και αρκετοί άνθρωποι «πολιτισμένοι» τα διαβάζουν. Άλλοι το κάνουν από περιέργεια, άλλοι για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χιουμοριστική και πολλοί για να δουν το μέλλον της ζω­ής τους, γιατί πιστεύουν ότι επαληθεύονται. Είναι πολύ σημαντι­κό ότι πριν από μερικά χρόνια στις Η.Π.Α, από τις 1750 εφημε­ρίδες που κυκλοφορούσαν οι 1200 είχαν ειδική στήλη αστρολογίας.

Τα ωροσκόπια είναι περιγραφές και συμβουλές που δίνον­ται από τους αστρολόγους ύστερα από παρατηρήσεις στην κίνηση των άστρων και ιδιαιτέρως από τις παρατηρήσεις των ζωδίων. Αρχαίοι αστρολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι «τα άστρα στην φαι­νομενικήν των κίνησιν πέριξ της γης, διαγράφουν στον ουρανόν μίαν κυκλικήν τροχιάν. Αποκαλείται δε αύτη ζωδιακή». Η ζώ­νη αυτή διαιρείται σε 12 μέρη. Τα μέρη αυτά λέγονται ζώδια. Κάθε μέρος - ζώδιον έχει ειδική ονομασία. Πρέπει να σημειωθή ότι εκείνοι που ανακάλυψαν τα ζώδια ήταν οι αρχαίοι Χαλδαίοι και από εκείνους τα παρέλαβαν κατ’ αρχάς οι Αιγύπτιοι και έπειτα οι αρχαίοι Έλληνες. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεχόμενος την επιστήμη της εποχής εκείνης, γράφει «ότι οι επτά πλανήτες περνούν από τα δώδεκα ζώδια. Και ο ήλιος στο κάθε ζώδιο κάνει ένα μήνα και στους δώδεκα μήνες περνά τα δώδεκα ζώδια».

Το γεγονός είναι ότι η παλαιά και σύγχρονη αστρολογία παραδέχεται ότι τα ζώδια διευθύνουν την ζωή των ανθρώπων.

Αυτά καθορίζουν τις εξελίξεις της ζωής μας, της ζωής των κρα­τών και αυτής ακόμη της ιστορίας. Αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από τον Χριστιανισμό. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι εν αντιθέσει προς τους αρχαίους Έλληνες, που πί­στευαν ότι ο ήλιος, τα αστέρια, τα ζώδια κ.λ.π. επηρεάζουν την ζωή μας, «εμείς παραδεχόμαστε ότι από αυτά διαμορφώνονται καιρικές καταστάσεις, η βροχή και η ανομβρία, το κρύο και η ζέ­στη, η υγρασία και η ξηρασία και οι άνεμοι και τα παρόμοια, αλ­λά με κανένα λόγο οι πράξεις μας γιατί εμείς, επειδή γίναμε αυ­τεξούσιοι από τον Δημιουργό, είμαστε κύριοι σ’ αυτές». Πράγ­ματι έχουμε ελευθερία την οποία σέβεται και Αυτός ο Ίδιος ο Θεός, αφού μάλιστα ο Θεός προτιμά να καταδικασθούμε ελεύθε­ρα παρά να σωθούμε βίαια. Γιατί μια σωτηρία χωρίς την ελευθε­ρία είναι πραγματική δουλεία και σκλαβιά. Χωρίς την ελευθερία δεν υπάρχει ούτε αρετή ούτε κακία και σε τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρχουν ούτε έπαινοι ούτε στέφανοι. Επί πλέον κατά τον ί­διο Πατέρα, αν αυτό συνέβαινε θα ήταν άδικος ο Θεός αφού σε άλλον δίδει αγαθά και σε άλλον θλίψεις. Επίσης αν αυτό ήταν αλήθεια τότε ο Θεός δεν θα προνοούσε για τα κτίσματά Του...

Η Εκκλησία δεν πιστεύει στα ωροσκόπια, τα οποία από πολλούς χαρακτηρίζονται «φανταστικά και παράλογα» και αυτοί που τα συντάσσουν «έμποροι της ελπίδος», γιατί προσπαθούν να εκμεταλλευθούν την ευπιστία και την ελπίδα των ανθρώπων. Άλλωστε και η ίδια η Επιστήμη αρνείται τα συμπεράσματα της αστρολογίας. Γιατί άλλο η αστρονομία, που είναι η επιστήμη η οποία διερευνά τον αστρικό κόσμο, και άλλο η αστρολογία που προσπαθεί τάχα να αντιληφθή την γλώσσα των άστρων. Ένας διάσημος αστρονόμος γράφει: «Δεν υπάρχει στην εποχήν μας, εις όλην την γην, ούτε ένας αστρονόμος ο οποίος να πιστεύη εις την Αστρολογίαν».

Η παραδοχή των ωροσκοπίων από Χριστιανούς δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Θεό. Φανερώνει ανυπαρξία πίστεως ή μάλλον ύπαρξη πίστεως σε ψεύτικα πράγματα. Ο άνθρω­πος αρνείται την προσωπική κοινωνία με τον Θεό και δέχεται τό­σα παράδοξα και αφελή πράγματα. Είναι προτιμότερο να πιστεύη κανείς στον Θεό, να μελετά την Αγία Γραφή που καθορί­ζει πολλά σημεία του μέλλοντος, αφού ο Θεός με την διδασκαλία Του μας αποκάλυψε το μέλλον της ζωής μας και πως να αντιμε­τωπίζουμε τα διάφορα προβλήματα που μας παρουσιάζονται, παρά να μελετούμε τα ωροσκόπια. Με την Αγία Γραφή και τις πατερικές διδασκαλίες έχουμε συγκεκριμένη και Θεόπνευστη πυ­ξίδα στην ζωή μας.

Πολλοί φόβοι και πολλές ψεύτικες ελπίδες μας έχουν κατακλύσει. Μη προσθέτουμε και άλλους τέτοιους φόβους ή ψεύτικες ελπίδες με την ανάγνωση και την εμπιστοσύνη στα ζώδια. Γιατί ταλαιπωρούμε και καταδυναστεύουμε την ζωή μας; Είμαστε ε­λεύθεροι άνθρωποι με πορεία προς τον Θεό. Γιατί δεν κατευθυνόμαστε προς αυτήν την πλευρά και αφήνουμε τους διαφόρους εκμεταλλευτάς να δεσμεύουν την ελευθερία μας και να πλουτίζουν με την αφέλειά μας; Αν δεν θέλουμε να δούμε το θέμα αυτό από την θρησκευτική πλευρά, γιατί δεν το βλέπουμε από επιστημονι­κή άποψη, αφού, κατά έναν ψυχαναλυτή, «η αστρολογία είναι παρωδία Επιστήμης, που αντιμετωπίζει την επιστήμη με τα ίδια ερωτικά χαμόγελα, με τα οποία η Τέχνη «ποπ» αντιμετωπίζει τον Ακαδημαϊσμόν»;

Οκτώβριος 1985

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ» Έκδοση Α’ 1987, Έκδοση Β’ 1988, Έκδοση Γ’ 1996 

Από impantokratoros.gr

ΔΙΣ: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» Η ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ ΤΟΥ ΩΣ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΑΛΛΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Πρώτη και δεύτερη συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Ιανουάριο (10/1/2018).

Συνήλθε χθες και σήμερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 161ης Συνοδικής Περιόδου, για τον μήνα Ιανουάριο, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά τη χθεσινή και σημερινή Συνεδρία:

Εξ αφορμής της έντονης διπλωματικής κινητικότητας που υπάρχει για το θέμα των Σκοπίων, και εν συνεχεία της από 15.12.2017 Ανακοίνωσής Της περί της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων η Δ.Ι.Σ. συμμεριζομένη την αγωνία των Ιεραρχών που διαποιμαίνουν τις Ιερές Μητροπόλεις στην περιοχή της Μακεδονίας, αλλά και του λαού, με Απόφασή Της υπενθυμίζει ότι η Εκκλησία έχει μαρτυρήσει με το λόγο και το αίμα κλήρου και λαού την ελληνικότητα της Μακεδονίας από αρχαιοτάτων χρόνων, γι’ αυτό και δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου «Μακεδονία» ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους, το οποίο θα έχει επιπτώσεις και στην ονομασία της σχισματικής αυτοαποκαλούμενης εκκλησίας της «Μακεδονίας». Αναμένει δε από την υπεύθυνη Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία διαχειρίζεται το θέμα, να κατανοήσει την ανησυχία Της, που είναι και ανησυχία του οικουμενικού ελληνισμού.

Η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε να συγκληθεί εκτάκτως η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την Τετάρτη 7 και την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου ε.έ.

Επίσης η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε ομοφώνως να απονείμει το Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου των Εθνών Παύλου στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, κατά την πρώτη ημέρα της Συνεδριάσεως της Ιεραρχίας, δηλαδή την 7η Φεβρουαρίου, ημέρα της συμπληρώσεως 10 ετών από της Εκλογής του Μακαριωτάτου, ως Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας

Ακολούθως ενέκρινε τις προτάσεις: της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος περί διοργανώσεως της «Εβδομάδος Εξωτερικής Ιεραποστολής», κατά την περίοδο από 25ης Φεβρουαρίου έως και 3ης Μαρτίου ε.έ. και της Συνοδικής Επιτροπής επί της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως του Εφημεριακού Κλήρου επί του εορτασμού της εβδομάδος των Ιερατικών Κλήσεων την Γ’ Εβδομάδα των Νηστειών, από Δευτέρας 5ης Μαρτίου έως και της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, 11ης Μαρτίου ε.έ.

Τέλος, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κατήρτισε τον Προκαταρκτικό Πίνακα υποψηφίων κληρικών προς εγγραφήν στον Κατάλογο των προς Αρχιερατείαν εκλογίμων, ενέκρινε αποσπάσεις κληρικών και ασχολήθηκε με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ «ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΥ» ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΣΤΟ Π. ΦΑΛΗΡΟ

Χωρίς περιστροφές ο Μητροπολίτης Νεας Σμύρνης Συμεών ζητά με επιστολή του προς τον Δήμαρχο Παλαιού Φαλήρου την απομάκρνυση του περιβόητου αγάλματος «Phylax» από το συγκεκριμένο σημείο. Σε έξι σημεία αναλύει το γεγονός και τα λέει όλα:

1. Γιά τήν καλλιτεχνική ἀξία τοῦ ἔργου ἐκτιμῶ ὅτι δέν εἶναι θέμα τῆς ἁρμοδιότητός μου. Ἄλλοι ἄς τό ἀποτιμήσουν· οἱεἰδικοί καί οἱ φιλότεχνοι καί καλλιεργημένοι Παλαιοφαληριῶτες συμπολίτες μας. Πάντως θά πρέπει νά παρατηρήσω πώς ὁ σχεδιασμός καί τό χρῶμα του δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τή ζωγραφική ἤ γλυπτική ἀπεικόνιση τῶνἀγγέλων εἴτε ἀπό τήν ἐκκλησιαστική εἴτε ἀπό τήν «κοσμική» τέχνη.

2. Οἱ ἀντιδράσεις προκλήθηκαν καί ὁ θόρυβος ξέσπασε ἀπό τήν ἀρχική δήλωσή σας ὅτι θά ἀποτελεῖ τόν φύλακα ἄγγελο τῆς πολεώς μας! Βεβαίως μέ νεώτερες δηλώσεις σας προσπαθήσατε νά ἀνασκευάσετε καί νά διορθώσετε τήνἀρχική σας τοποθέτηση. Ἡ ζημιά ὅμως εἶχε γίνει. Καί οἱπολλοί ἔμειναν στόν ἀρχικό σας χαρακτηρισμό γιά τό γλυπτό.

3. Ἡ πόλη μας, ἀγαπητέ κ. Δήμαρχε, ἔχει, μετά Θεόν, προστάτη καί πολιοῦχο της τόν μεγάλο καί ἅγιοἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ἀλέξανδρο καί παράλληλα σεμνύνεται γιατί στόν ἀρχαῖο φαληρικό λιμέναἀποβιβάσατηκε ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος καίἀπ᾽ἐκεῖ ὅδευσε πρός τήν πόλη τῶν Ἀθηνῶν γιά νά κηρύξειἀπό τόν Ἄρειο Πάγο τό εὐαγγέλιο Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς ἐκ τούτου δέν νομίζω ὅτι ἔχει ἀνάγκη προστασίας ἀπό ἕνα γλυπτό ἀμφιβόλου συμβολισμοῦ, ὅποια —μικρή ἤ μεγάλη— καλλιτεχνική ἀξία κι ἄν ἔχει.

4. Οἱ ἐπιφυλάξεις μου ἑστιάζονται περισσότερο στόν συγκεκριμένο χῶρο πού τό τοποθετήσατε. Ἀνάμεσα σέ δύο παρεκκλήσια ἰδιαιτέρως ἀγαπητά στούς Φαληριῶτες, τήνἁγία Σκέπη καί τόν ἅγιο Γεώργιο, καί πολύ κοντά στό μνημεῖο τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Συμμερίζομαι τήν ἄποψη πολλῶν χριστιανῶν τῆς πόλεώς μας ὅτι δέν θά ἔπρεπε ἐκεῖνά τοποθετηθεῖ, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ὅποια γνώμη μπορεῖνά ἔχει κανείς γιά τό γλυπτό. Εὔκολα κάποιος —καί ὄχι μόνο ὁ κακοπροαίρετος— μπορεῖ νά ὁδηγηθεῖ στή σκέψη ὅτι τό ἐν λόγω γλυπτό τοποθετημένο στή συγκεκριμένη θέση προσβάλλει τή χριστιανική παράδοση τῆς πόλεως.

5. Διατυπώθηκε ἡ ἄποψη ὅτι οἱ ἀντιδράσεις πού προκλήθηκαν ἔχουν ἐν πολλοῖς πολιτικά κίνητρα καίἀντιπολιτευτική διάθεση. Δέν εἶμαι σέ θέση νά τό γνωρίζω καί σέ καμιά περίπτωση ὡς ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας δένἐπιτρέπω στόν ἑαυτό μου νά ἐμπλακεῖ σέ τέτοιες πρακτικές. Καθ᾽ ὅλη τήν μακρά ἱερατική καί ἀρχιερατική μου διακονία στάθηκα μακριά ἀπό κομματικές ἀντιπαραθέσεις καί «πολιτικά παιχνίδια» καί αὐτό πού επιδίωξα πάντοτε ἦταν (καί εἶναι) ὁ λόγος μου νά ἐκφρά#ζει τό ἦθος τοῦΕὐαγγελίου καί τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας.

6. Καί τώρα ἐπί τοῦ πρακτέου. Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστός ὁσεβασμός καί ἡ ἀφοσίωση πού τρέφετε στό ταπεινό μου πρόσωπο, ὅπως ἐπίσης καί ἡ πολλή ἐκτίμηση καί ἀγάπη μέ τήν ὁποία κι ἐγώ σᾶς περιβάλλω. Ἐν ὀνόματι αὐτοῦ τοῦπνευματικοῦ δεσμοῦ καί τῶν ἀμοιβαίων αἰσθημάτων καί προκειμένου νά κοπάσει ὁ ὅποιος θόρυβος ἔχει προκληθεῖ, παρακαλῶ θερμά νά μετακινήσετε καί νά τοποθετήσετε τόἐν λόγω γλυπτό σέ κάποιον ἄλλο χῶρο τῆς πόλεώς μας.Ἐκτιμῶ ὅτι μιά τέτοια ἐνέργειά σας θά ἀποφορτίσει τό κλίμα.

Πηγή ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

https://ellasnafs.blogspot.gr 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ»

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Τετάρτη, 13 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 6:30 μ.μ. πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Επιμελητηρίου στο Αγρίνιο ενημερωτική εκδήλωση με θέμα: «Το μάθημα των Θρησκευτικών στα νέα προγράμματα του Δημοτικού Σχολείου» με κεντρικό ομιλητή τον Δάσκαλο – Θεολόγο και Συγγραφέα κ. Δημήτριο Νατσιό. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν τα Διοικητικά Συμβούλια 16 Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικών Σχολείων Δήμου Αγρινίου, πλαισιωμένα από μέλη Διοικητικών Συμβουλίων τριών ακόμα σχολείων.

Ο ομιλητής με ισχυρά επιχειρήματα και πλήθος αποδεικτικών στοιχείων μέσα από τους «φακέλους μαθήματος» για το μάθημα των θρησκευτικών, που διανεμήθηκαν για το σχολικό έτος 2017-2018 ως διδακτικό υλικό για τα παιδιά μας, απέδειξε τον αντορθόδοξο, αντιπαιδαγωγικό και αντισυνταγματικό χαρακτήρα του διδακτικού αυτού υλικού.

Μετά την ομιλία του κ. Νατσιού ακολούθησε μακρά συζήτηση,  όλοι δε, όσοι έλαβαν το λόγο, κινήθηκαν στο ίδιο πνεύμα αποδοκιμασίας των «νέων θρησκευτικών».

Με το πέρας της  συζήτησης όλοι οι παριστάμενοι, οι οποίοι κατέκλυσαν την μεγάλη αίθουσα του Επιμελητηρίου, ενέκριναν το ακόλουθο ψήφισμα:

ΨΗΦΙΣΜΑ

Στο Αγρίνιο, σήμερα Τετάρτη, 13 Δεκεμβρίου 2017 μετά το τέλος της ενημερωτικής εκδήλωσης, που συνδιοργάνωσαν και πραγματοποίησαν στη μεγάλη αίθουσα του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας τα Διοικητικά Συμβούλια  των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Δημοτικών Σχολείων 1^ου , 2^ου, 4^ου, 6^ου, 7^ου, 8^ου, 9^ου, 10^ου, 11^ου και 12^ου πόλεως Αγρινίου και 1^ου Αγίου Κωνσταντίνου, 2^ου Παναιτωλίου, 2^ου Καινούργιου, 3^ου Νεάπολης, Στράτου και Καλυβίων Δήμου Αγρινίου, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, και στην οποία κεντρικός ομιλητής  ήταν ο κ. Δημήτριος Νατσιός, Διδάσκαλος – Θεολόγος και Συγγραφέας, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Το μάθημα των Θρησκευτικών στα Νέα Προγράμματα του Δημοτικού Σχολείου», όσοι παραβρεθήκαμε στην εκδήλωση, ομόφωνα αποφασίσαμε τα εξής:

1. Εκφράζουμε την ενσυνείδητη και πλήρη αντίθεσή μας προς τα εφαρμοζόμενα από εφέτος Νέα Προγράμματα Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών με τη διανομή των σχετικών «Φακέλων μαθήματος» στα σχολεία της Χώρας μας και ζητούμε την άμεση απόσυρσή τους, διότι με τον χαρακτήρα και το περιεχόμενό τους ανατρέπουν εκ βάθρων το κορυφαίο εκπαιδευτικό ιδεώδες της ανατροφής  των παιδιών μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία και τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.

2. Πιστεύουμε ότι πάντοτε, ιδίως δε στις ημέρες μας, που χαρακτηρίζονται από μεγάλη ιδεολογική σύγχυση, προκλητικό αμοραλισμό και πολύμορφη αλλοτρίωση του ανθρώπινου προσώπου, το Σχολείο οφείλει να θωρακίζει τα παιδιά μας, τα παιδιά των ορθοδόξων Ελλήνων, με τις αιώνιες αλήθειες της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, μέσα από ένα μάθημα Θρησκευτικών, που αυτές θα τις προσφέρει ασφαλώς με εκσυγχρονισμένο και ελκυστικό λόγο, αλλά οπωσδήποτε και προεχόντως με λόγο καθαρά ευαγγελικό, πατερικό, παραδοσιακό και εκκλησιαστικό.

3. Στα «νέα Θρησκευτικά» δεν προβάλλεται και δεν ομολογείται ο Χριστός ως ο μόνος αληθινός Θεός και Σωτήρας του κόσμου ούτε η διδασκαλία του ως η μόνη αποκεκαλυμμένη αλήθεια. Ο Χριστός προβάλλεται ως Δάσκαλος και ιδρυτής θρησκείας, δίπλα σε άλλους. Στην προοπτική και λογική ενός ουδετερόθρησκου σχολείου συμπαρατίθενται και αναμειγνύονται σε πολλές διδακτικές ενότητες η ορθόδοξη χριστιανική πίστη και λατρεία με αντίστοιχες πίστεις και λατρευτικές εκδηλώσεις διαφόρων θρησκειών. Επιπλέον η προσφορά του διδακτικού υλικού γίνεται αμέθοδα, αντιπαιδαγωγικά (π.χ. άκρως λεπτομερειακές, δυσνόητες και κουραστικές θρησκειολογικές έννοιες) και άνευ ενιαίου και συγκεκριμένου στόχου προς ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών. Τούτα, όμως, φρονούμε ότι προκαλούν θρησκευτική σύγχυση στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές και τους οδηγούν κατευθείαν στο συγκρητισμό, την πανθρησκεία, τον αγνωστικισμό και ενδεχομένως την αθεΐα.

4. Καταγγέλλουμε την εις βάρος των παιδιών των ορθοδόξων Ελλήνων ανισονομία, αφού τα παιδιά των Ελλήνων μουσουλμάνων της Θράκης και των Ελλήνων Ρωμαιοκαθολικών και Εβραίων απολαμβάνουν, σύμφωνα με ειδικές νομοθετικές προβλέψεις, το δικαίωμα, και ορθώς, να διδάσκονται στο μάθημα των Θρησκευτικών τους αμιγώς και ανοθεύτως τη θρησκεία των γονέων τους, μόνον δε τα τέκνα των ορθοδόξων Ελλήνων εξαναγκάζονται με τα «νέα Θρησκευτικά» σε αντορθόδοξη πολυθρησκειακή αγωγή. Δηλαδή μόνο σε αυτά ασκείται με τρόπο ρατσιστικό, ερήμην της λαϊκής βουλήσεως, προσηλυτισμός στο συγκρητισμό και την πανθρησκεία.

5. Απαιτούμε από την Ελληνική Πολιτεία, με βάση το Σύνταγμά μας (άρθρα 13 και 16), τους νόμους του Κράτους (άρθρο 1 του νόμου 1566/1985), τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (Αποφάσεις του ΣΤ΄ Τμήματος 3356/1995 και 2176/1998) και τις διεθνείς συμβάσεις (άρθρο 2 του Α΄ πρόσθετου πρωτοκόλλου στη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης της 4^ης Νοεμβρίου 1950), κυρίως δε και κατεξοχήν με βάση τη μακραίωνη Ελληνορθόδοξη συνείδησή μας, να σεβαστεί το αναφαίρετο δικαίωμα των Ελλήνων Ορθοδόξων γονέων για ορθόδοξη χριστιανική αγωγή των παιδιών τους, ακόμη και αν τούτο το δικαίωμα επικαλούνταν ένας και μόνο γονέας.

6. Ζητούμε από το Υπουργείο Παιδείας να λύσει το ανακύψαν ζήτημα των «νέων Θρησκευτικών» από κοινού και με τη σύμφωνη γνώμη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και πάντως να χορηγήσει το ταχύτερο δυνατόν στους ορθόδοξους μαθητές σχολικά εγχειρίδια θρησκευτικών, που θα προσφέρουν ορθόδοξη χριστιανική αγωγή με τρόπο ανόθευτο, ευμέθοδο και βεβαίως σύγχρονο. Τούτο όχι μόνο θα εκφράζει το φρόνημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, αλλά θα αποτελεί και αρραγές θεμέλιο του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, ο Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς, ο οποίος, αφού συνεχάρη τον ομιλητή και τους διοργανωτές της εκδήλωσης, εξέφρασε την αμέριστη συμπαράστασή του στον αγώνα για επαναφορά του μαθήματος των θρησκευτικών στον ορθόδοξο χριστιανικό του χαρακτήρα και κάλεσε τους ορθοδόξους γονείς  να επιστρέψουν στο Υπουργείο Παιδείας τους διανεμηθέντες «φακέλους μαθήματος» ως άκρως επιζήμιους, ακατάλληλους και απαράδεκτους για τα παιδιά μας.

http://aktines.blogspot.gr 

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

Την Κυριακήν 26 Νοεμβρίου 2017, η ωριαία τηλεοπτική εκπομπή του Κρήτη ΤV με τίτλον «Ορθόδοξος Λόγος», την οποίαν παρουσιάζει ο κ. Ιωάννης Λίλης, Καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης, ησχολήθη με τον χαρακτήρα του νέου μαθήματος των Θρησκευτικών. Εις την εκπομπήν συμμετείχεν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, ο οποίος προέβη εις βαρυσημάντους παρεμβάσεις σχετικώς με το φλέγον ζήτημα.

Αρχικώς ετέθη το ερώτημα ποίος ήτο ο χαρακτήρ του μαθήματος μέχρι προ τινος και ο προσκεκλημένος π. Κ. Δοξαστάκης απήντησεν ότι ήτο ομολογιακόν με τον Σεβ. Κρήτης να συμπληρώνη: «Παραδοσιακό. Αυτό που ήταν η Παράδοσή μας. Αυτό που ήμασταν εμείς». Συνεχίζων ο π. Κωνσταντί­νος είπε ότι το μάθημα κατήντησε «πανθρησκειακό. Μέσα στα βιβλία υπάρχουν όλες οι θρησκείες του κόσμου» με τον Αρχιεπίσκοπον να υπογραμμίζη «χωρίς λόγο». «Είναι ανησυχητικό αυτό που συμβαίνει», είπεν ο ιερεύς και ο Αρχιεπίσκοπος απευθυνόμενος προς αυτόν ετόνισεν «ανησυχητικόν η και απαράδεκτον; Απαράδεκτον! Δεν είμαστε αυτοί που είμαστε; Θα χάσουμε την ταυτότητά μας;». Ο θεολόγος-εκπαιδευτικός κ. Εμμανουήλ Ρουσάκης ανέφερε σχετικώς με τας άλλας θρησκείας την ρήσιν του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου ότι «το πνεύμα το Ορθόδοξον είναι το αληθές», ενώ τα άλλα πνεύματα είναι «πνεύματα πλάνης» και ο Σεβ. Ειρηναίος επανέλαβεν εντυπωσιασμένος την φράσιν «πνεύματα πλάνης! Πώπω!». Παρούσα εκπαιδευτικός ερωτήθη από τον Σεβασμιώτατον ποία είναι η γνώμη των μαθητών δια το νέον μάθημα και εκείνη απήντησεν ότι τους προκαλεί σύγχυσιν, «ενώ γνωρίζουμε ότι έχουν το περιθώριον μετά το Λύκειον να διαλέξουν», με τον κ. Ειρηναίον να σχολιάζη «πολύ σωστά». Αναφερόμενος εις την ελευθερίαν των μαθητών ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανεν ότι οφείλουν να μάθουν «όχι μόνο τι θέλουν αλλά και το τι είναι το σωστό. Πως να μάθουν τα παιδιά μας την αλήθεια, αν πρώτα δεν ξεκαθαρίσουμε αυτό, εκείνο κ.λπ.».

Η εκπομπή συνέχισε με ζωντανήν σύνδεσιν με τον Καθηγητήν της Παιδαγωγικής εις την Θεολογικήν Σχολήν Θεσσαλονίκης και νεοεκλεγέντα Πρόεδρον της ΠΕΘ κ. Ηρακλήν Ρεράκην, ο οποίος ανέπτυξε τους λόγους δια τους οποίους το νέο μάθημα είναι αντιπαιδαγωγικόν. Ερωτών τον Σεβασμιώτατον αν συμφωνή, εκείνος απήντησεν «όχι μόνον συμφωνώ, αλλά υπέρ συμφωνώ με όσα είπε ο εκλεκτός καθηγητής, διότι νομίζω ότι είναι σαφέστατα και ορθότατα και θεολογικά και παιδαγωγικά. Ελέχθη προηγουμένως τι θα μάθη το παιδί. Είναι σημαντικόν το τι θα μάθη, αλλά σημαντικώτερον είναι το τι είναι. Τι είναι το παιδί μας (δηλ. ότι είναι μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση). Να αποκτήση το παιδί μία ταυτότητα αληθινή, δική του και όχι βουδιστική η οποιαδήποτε άλλη». Ο κ. Ρεράκης επεσήμανεν ότι αυτό γράφεται και εις το Σύνταγμα, δηλ. να μορφωθή το παιδί συμφώνως προς την ταυτότητα που έχει, με τον Σεβασμιώτατον να υποσημειώνη «και όχι να το παραγνωρίσουμε. Αυτό είμαστε εμείς δεν είμαστε κάτι άλλο». Εις τας αντιρρήσεις που εξέφρασεν ο κ. Καθηγητής δια το συνονθύλευμα των θρησκειών εις το Δημοτικόν ο Αρχιεπίσκοπος συνεπλήρωσεν εμφατικώς «και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο». Ο κ. Ρεράκης απαντών εις ερώτημα του συντονίζοντος κ. Ι. Λίλη πως κρίνει ότι εις το παλαιόν πρόγραμμα περιελαμβάνετο η διδασκαλία των θρησκειών εις την Β Λυκείου, ήτο καταφατικός σχετικώς με την πρόβλεψιν γνώσεως των θρησκειών εις την Β Λυκείου. Εις αυτό το σημείον ο Σεβασμιώτατος παρενέβη λέγων «και να προσθέσω λίγο για την ηλικία. Άλλο το παιδί που είναι στο Δημοτικό, άλλο το παιδί που είναι Γυμνάσιο και άλλο το παιδί που είναι στο Λύκειο και μάλιστα στη Β Λυκείου. Το παιδί στη Β Λυκείου μπορεί οπωσδήποτε να ξεκαθαρίση τα πράγματα, αλλά στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο πως;».

Ο κ. Λίλης εζήτησεν από τον Αρχιεπίσκοπον να διευκρινίση τι σημαίνει «παραδοσιακό» και εκεί­νος είπε «2.000 τόσα χρόνια έχουμε αυτήν την παράδοση, τώρα θα την εγκαταλείψουμε; Για ποιό λόγο; Για ποιό λόγο; Θα πάψουμε να είμασε αυτοί που ήμασταν για ποιό λόγο;».

Εις την συνέχειαν της εκπομπής προεβλήθησαν αποσπάσματα από τα βιβλία με τον Σεβασμιώτατον να σχολιάζη σχετικώς όσον αφορά τας περιεχομένας πληροφορίας δια τας άλλας θρησκείας: «μπορούν να τις μάθουν όταν μεγαλώσουν, αλλά Δημοτικού και Γυμνασίου;». Επιπροσθέτως απεκάλυψε το εξής: «έχω ακούσει ότι μία δασκάλα στο Δημοτικό δεν διδάσκει την Ορθοδοξία, αλλά τις άλλες θρησκείες. Φαντασθείτε μία δασκάλα να μη δίδει στα παιδιά που διδάσκει την δική μας την πίστη, γιατί; Γιατί; Γιατί;… τα παιδιά θα πρέπει να μάθουν, να βρουν τον δρόμο τους, να ξέρουν που πάνε, όχι να είναι μέσα σε ένα χάος». Ο Αρχιεπίσκοπος ερώτησεν έπειτα τον κ. Ρουσάκην ποία είναι η στάσις των παιδιών. Ο κ. Ρουσάκης απήντησεν ότι κάποια έχουν αποστασιοποιηθή και μάλιστα ότι εις το 11ον Γυμνάσιον Ηρακλείου οι μαθηταί προχώρησαν εις κατάληψιν του σχολείου, δια να διαμαρτυρηθούν. Ο Σεβασμιώτατος εσημείωσεν ότι «αυτό είναι σημαντικό, αυτό είναι σημαντικό… εάν τα παιδιά έκαναν μόνα τους τέτοια αντίδρασι αυτό είναι πολύ σημαντικό». Η παρισταμένη εκπαιδευτικός κ. Ροδούλα Ανδρουλιδάκη έθεσε το ζήτημα σχετικώς με αλλοθρήσκους, που επιθυμούν να παρακολουθούν το μάθημα. «Εγώ έχω ακούσει ότι παιδιά που δεν είναι Ορθόδοξα, που ανήκουν σε άλλες θρησκείες θέλουν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία (με το μάθημα των θρησκευτικών από το οποίο δεν παίρνουν απαλλαγή)», είπε ο Αρχιεπίσκοπος και μετά από δύο λεπτά ανέφερε ότι «άκουσα έναν Υπουργό που είπε ότι όλους τους ανθρώπους τους θεωρώ το ίδιο και επίσης ότι είμαι άθεος, δεν λέω όνομα αλλά υπογραμμίζω το γεγονός».

Κατακλείων την εκπομπήν ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης είπε δια τον χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών συνοπτικώς τα εξής:

«Πολύ απλά θα πω: Δεν πρέπει να χάσουμε την ταυτότητά μας. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό που είμαστε. Σεβόμαστε τους πάντες και τα πάντα. Όλες τις θρησκείες, όλους τους ηγέτες των θρησκειών. Τα πάντα, τα πάντα σεβόμαστε. Αλλά δεν θέλουμε να διαλύσουμε την δική μας Εκκλησία. Δεν είναι σωστό. Για ποιό λόγο; Για ποιό λόγο θα ταυτίσουμε, θα ανακατέψουμε τα πάντα;

Βεβαίως, μπορούμε να το κάνουμε ως μεγάλοι. Αλλά, να δώσουμε στα παιδιά μας, να συγχύσουμε τα παιδιά μας από μικρά; Σε αυτή την κατάσταση;

Εμείς, ως μεγάλοι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ο,τι θέλουμε. Αλλά, τα παιδιά μας να μη τους διδάξουμε αυτό που πρέπει να πιστεύουν; Αυτό που είναι; Αυτό που η Ελλάδα είναι; Αυτό που ζούμε; Αυτά να μη τα έχουμε καθόλου;».

Αμείλικτα ερωτήματα

Ποία η θέσις του Αρχιεπισκόπου Αθηνών δια τα όσα είπεν ο Αρχιεπίσκοπος της Κρήτης εφ’ όσον είναι προφανές ότι έπαψε να υφίσταται συμφωνία;

Πως ο Σεβ. Ύδρας κ. Εφραίμ ισχυρίσθη ότι ο παριστάμενος κατά την συζήτησιν εις το Υπ. Παιδείας Σεβ. Αρκαλοχωρίου συνεφώνησε πλήρως εκ μέρους της Εκκλησίας της Κρήτης;

Διατί δεν λαμβάνει δημοσίως θέσιν ο Σεβ. Αρκαλοχωρίου;

Πότε θα συνέλθη η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια να ψηφίση δια τα νέα θρησκευτικά;

Πότε θα συνέλθη η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Κρήτης, δια να τοποθετηθή ως ολομέλεια δια τα νέα θρησκευτικά;

Πιστεύομεν ότι μετά και από αυτήν την ρητήν έκφρασιν απορρίψεως των θρησκευτικών από τον Αρχιεπίσκοπον της Κρήτης όλοι οι Σεβ. Μητροπολίται της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων έχουν κάθε δικαίωμα και είναι απολύτως δικαιολογημένοι να λάβουν αποφάσεις επιστροφής των παρανόμων πολυθρησκευτικών φακέλων και παραλλήλως να ζητήσουν σύγκλησιν των Ιεραρχιών τους δια το ζήτημα των νέων συγκρητιστικών θρησκευτικών.

Ορθόδοξος Τύπος

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΝΕΟ ΚΑΙΡΙΟ ΠΛΗΓΜΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ!

ΝΕΟ ΚΑΙΡΙΟ ΠΛΗΓΜΑ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ!

Aρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Διευθυντού του Γραφείου επί των Αιρέσεων

και Παραθρησκειών της

Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

Εν Πειραιεί τη 8^η Ιανουαρίου 2018

   

Η ψευδοσύνοδος της Κρήτης, (18-26 Ιουνίου 2016), κατέστη χωρίς αμφιβολία ο σύγχρονος μέγας πειρασμός της ορθοδοξίας.

Όπως απέδειξαν τα εκ των υστέρων επακολουθήσαντα γεγονότα,  όχι μόνο δεν λειτούργησε θετικά και ευεργετικά στο σώμα της Εκκλησίας, αλλά απεναντίας προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί μέχρι σήμερα με συνεχώς αυξανόμενη ένταση σοβαρούς κραδασμούς, διαιρέσεις, αποτοιχίσεις και σχίσματα. Την τραγική αυτή έκβαση των πραγμάτων προείδε ο σοφός και διορατικός σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ο οποίος σε βαρυσήμαντο υπόμνημά του προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Σερβίας, με τίτλο «Περί την μελετωμένην “Μεγάλην Συνοδον” τήςΟρθοδόξου Εκκλησίας», το οποίο υπέβαλε τον Απρίλιο του 1977, έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής: «Εις αυτήν την αποκαλυπτικήν εποχήν είναι δύσκολον, η μάλλον αδύνατον, εις πολλούς ιεράρχας των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, λόγω ανθρωπίνων αδυναμιών να ομολογήσουν ορθοδόξως και αγιοπατερικώς εις αυτήν την ενδεχομένως μέλλουσαν να συνέλθη Οικουμενικήν Σύνοδον τα Ορθόδοξα δόγματα και τας κανονικάς αληθείας. Ένεκα τούτου το ορθοδοξότερον θα ήτο να μη συγκληθεί καθόλου η Οικουμενική Σύνοδος, η τουλάχιστον να μη συμμετάσχη τις εις αυτήν…Και εις το τέλος, τέλος τι δύναται να περιμένη κανείς από μίαν τοιαύτην Οικουμενικήν Σύνοδον; Εν και μόνον εν: σχίσματα και αιρέσεις και διαφόρους άλλας συμφοράς. Αυτό είναι η βαθεία μου αίσθησις και πλήρης οδύνης επίγνωσις. Δι’ αυτό παρακαλώ και ικετεύω την ΙεράνΣύνοδον της Ιεραρχίας, να απόσχει από την συμμετοχήν εις την προετοιμασίαν της Συνόδου και από την συμμετοχήν εις την ιδίαν την Σύνοδον, εάν ατυχώς συγκληθεί». Οι παρά πάνω προφητικές προρρήσεις του αγίου δυστυχώς επαληθεύτηκαν πλήρως.

    Ωστόσο ο Κύριος δεν ήταν δυνατόν να αφήσει την Εκκλησία του «ην περιεποιήσατο δια του ιδίου αίματος» (Πραξ.20,28), αιχμάλωτη στην πλάνη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και στην επιχειρηθείσα συνοδική κατοχύρωσή της δια της κολυμπαρίας ψευδοσυνόδου. Τα πρώτα ελπιδοφόρα γεγονότα, που προανήγγειλαν την μέλλουσα ανατροπή της,  άρχισαν ήδη να κάνουν την εμφάνιση τους σχεδόν αμέσως μετά την σύγκλησή της. Τέσσερις τοπικές Εκκλησίες, (Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας), οι οποίες αντιπροσωπεύουν τα 2/3 του συνόλου του Ορθοδόξου πληρώματος, (οι υπόλοιπες δέκα αντιπροσώπευσαν μόνο το 1/3), αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο συνέδριο της πλάνης και το γεγονός αυτό υπήρξε το πρώτο καίριο πλήγμα στις υπερφίαλες και μεγαλόστομες διακηρύξεις των διοργανωτών της, ότι δήθεν υπήρξε ένα «μεγάλο γεγονός για την Ορθοδοξία και τον κόσμον όλον». Οι ως άνω τέσσερις Εκκλησίες ως γνωστόν ουσιαστικά απέρριψαν σχεδόν στο σύνολό τους τις αποφάσεις της. Αρνήθηκαν να τις θεωρήσουν αναγκαστικά εφαρμοστέες και για λόγους κανονικής τάξεως, θεωρώντας αντικανονική την συγκρότηση και τη λειτουργία της, αλλά κυρίως για τον αντορθόδοξο χαρακτήρα τους. Και τούτο διότι έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την μακραίωνη Ορθόδοξη Κανονική και Συνοδική  Παράδοση και την περί Εκκλησίας δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

     Στο παρά πάνω πλήγμα ήρθε πρόσφατα να προστεθεί ένα νέο, εξ’ ίσου καίριο πλήγμα. Όπως πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ, (βλέπε ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας https://mospat.ru/gr/2017/12/02/news153781), η Εκκλησία της Ρωσίας διοργάνωσε από 29ης Νοεμβρίου ως και 2ας Δεκεμβρίου 2017 μεγαλειώδεις εορτασμούς για τα 100 έτη από την επανασύσταση του Πατριαρχείου Μόσχας. Στους εορτασμούς αυτούς προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν όλα τα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, οι οποίες ανταποκρίθηκαν και συμμετείχαν διά των προκαθημένων τους, ή των αντιπροσώπων τους, πλην του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εν τω μεταξύ κατά την διάρκεια των εορτασμών αυτών συγκλήθηκε η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας, στην οποία συμμετείχαν 377 αρχιερείς. Η εν λόγω Σύνοδος έλαβε σημαντικές αποφάσεις επί διαφόρων θεμάτων, ένα δε από τα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε, ήταν και οι αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Στις παραγράφους 38, 39, 40 και 41 των συνοδικών κειμένων γίνεται λόγος για την αξιολόγηση από την Ρωσική Ιεραρχία της «Συνόδου». Σύμφωνα με τη συνοδική απόφαση: «η εν λόγω Σύνοδος, [της Κρήτης], δεν δύναται να θεωρείται Πανορθόδοξη, ούτε και οι αποφάσεις της ως δεσμευτικές για όλο το Ορθόδοξο πλήρωμα, επειδή η μη εξασφάλιση της σύμφωνης γνώμης των ορισμένων κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών για τη σύγκλησή της στις προκαθορισμένες ημερομηνίες, παραβίασε την αρχή της ομοφωνίας. Ταυτόχρονα πρέπει να δεχθούμε ότι η Σύνοδος στην Κρήτη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η ανάλυση των κειμένων της εν Κρήτῃ Συνόδου, την οποία, κατόπιν εντολής της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, διενέργησε η Συνοδική Βιβλική Θεολογική Επιτροπή, απέδειξε ότι ορισμένα εξ αυτών περιλαμβάνουν ασαφείς και διφορούμενες διατυπώσεις, κάτι το οποίο δεν επιτρέπει να τα θεωρούμε ως υποδειγματική έκφραση των αληθειών της Ορθοδόξου πίστεως και της Παραδόσεως της Εκκλησίας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα το κείμενο ‘Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον’, το οποίο δεν υπέγραψαν 2/3 των μελών της αντιπροσωπείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας και οι μεμονωμένοι Ιεράρχες ορισμένων άλλων κατά τόπους Εκκλησιών, οι οποίες μετείχαν των εργασιών της εν Κρήτῃ Συνόδου, κάτι το οποίο επιμαρτυρεί τη μεγάλη διχογνωμία ως προς το κείμενο αυτό, ακόμη και στους μετάσχοντας της ἐν Κρήτῃ Συνόδου».Οι Ρώσοι Ιεράρχες με την παρά πάνω απόφασή τους: α) αρνούνται κατηγορηματικά τον πανορθοδόξο χαρακτήρα της, β) αρνούνται να δεχτούν ως δεσμευτικές και εφαρμοστέες τις αποφάσεις της, ερχόμενοι σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης, η οποία απαίτησε την υποχρεωτική αναγνώριση και εφαρμογή τους πανορθοδόξως και γ) συνηγορούν και δικαιώνουν απόλυτα την κριτική που άσκησε πάνω στα συνοδικά κείμενα της ψευδοσυνόδου πλειάδα κληρικών μοναχών και λαϊκών από όλες τις κατά τόπους Εκκλησίες ακόμη και από αυτές που έλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο. Δικαιώνουν τον αγώνα χιλιάδων πιστών, οι οποίοι αρνήθηκαν τις αποφάσεις της και υπέστησαν και συνεχίζουν να υφίστανται διωγμούς. Δικαιώνουν όλους εκείνους, οι οποίοι κατασυκοφαντήθηκαν ως «ακραίοι», «φανατικοί», «ψυχοπαθείς», ή «φονταμενταλιστές», από τους θιασώτες του Οικουμενισμού. Αν όμως αυτοί είναι «φανατικοί», κλπ. τότε γιατί να μη θεωρηθούν  τέτοιοι και οι 377 Ιεράρχες της Ρωσικής Εκκλησίας, οι οποίοι δεν είπαν κάτι άλλο από αυτούς;

   Η φράση τους ότι «η Σύνοδος στην Κρήτη αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας» αποτελεί μάλλον λεκτική και μόνο φιλοφρόνηση, για να μη δημιουργηθεί ευθεία ρήξη με τις Εκκλησίες, που έλαβαν μέρος στη ψευδοσύνοδο και να μη υπάρξει το ενδεχόμενο ακοινωνησίας μ’ αυτές. Διότι πως είναι δυνατόν «η Σύνοδος στην Κρήτη να αποτελεί σημαντικό σταθμό στην ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας», καθ’ όν χρόνον αμφισβητείται ο πανορθόδοξος χαρακτήρας της, οι δε αποφάσεις της μη εφαρμοστέες;

    Κατά την τελευταία ημέρα των εορτασμών, που ήταν και η πιο επίσημη, συνήλθε και πάλι το σώμα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ρωσίας, παρόντων των Προκαθημένων, (ή των αντιπροσώπων των), των Ορθοδόξων Εκκλησιών και επικύρωσε τις συνοδικές αποφάσεις που έλαβε κατά της ψευδοσυνόδου. Έτσι με την έξυπνη αυτή διπλωματική ενέργεια η Μόσχα θέλησε να δώσει πανορθόδοξο χαρακτήρα στην καταδίκη της, αφού κανένας από τους παρόντες προκαθημένους, που έλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο δεν τόλμησε να διαμαρτυρηθεί, ή να αποχωρήσει, όταν άκουσε τις καταδικαστικές συνοδικές αποφάσεις της Ρωσικής Ιεραρχίας. 

    Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι ο αριθμός των επισκόπων της Ιεραρχίας της Ρωσικής Εκκλησίας, που καταδίκασαν την ψευδοσύνοδο ήτανυπερδιπλάσιος από τον αριθμό των Ιεραρχών, που συγκρότησαν την ψευδοσύνοδο, (377 έναντι 157). Γεννώνται λοιπόν τα εξής εύλογα ερωτήματα: Γιατί οι δέκα τοπικές Εκκλησίες, οι συγκροτήσαντες την ψευδοσύνοδο, δεν επέβαλαν κυρώσεις και γιατί δεν διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με την Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία επίσημα και συνοδικά πλέον αρνείται τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου, αφού έχουν την αξίωση να γίνουν δεκτές οι αποφάσεις των πανορθοδόξως; Και εν πάσει περιπτώσει, αφού δεν έχουν τη δύναμη να επιβάλουν κυρώσεις, ποιο μπορεί να είναι τελικά το κύρος της ψευδοσυνόδου, και τι θα απομείνει από αυτή; 

  Τίθενται επίσης τα παρά κάτω εύλογα ερωτήματα: Εφόσον οι αποφάσεις της ψευδοσυνόδου δεν εφαρμόζονται από την πλειοψηφία του ορθοδόξου πληρώματος, με αποφάσεις των Ιεραρχιών τους, πως έχουν την αξίωση οι Ιεραρχίες των Εκκλησιών, που έλαβαν μέρος στην ψευδοσύνοδο, να εφαρμοστούν για τους δικούς τους πιστούς; Γιατί καταφεύγουν σε διώξεις σε όσους αρνούνται να τις εφαρμόσουν; Πως νομιμοποιούνται οι διώξεις αυτές, αφού οι αποφάσεις της δεν είναι καθολικά αποδεκτές και εφαρμοστέες;

   Οι ιθύνοντες της ψευδοσυνόδου, θέλοντας να διασκεδάσουν την μη συμμετοχή των τεσσάρων Πατριαρχείων σ’ αυτή, την απέδωσαν σε «γεωπολιτικές σκοπιμότητες». Όμως αυτός ο ισχυρισμός τους κονιορτοποιήθηκε, όταν οι Σύνοδοι των Ιεραρχών των τεσσάρων Πατριαρχείων απέδειξαν, ότι δεν συμμετείχαν στην ψευδοσύνοδο, επειδήπαραβιάστηκε η αρχή της ομοφωνίας, αλλά και επειδή ελήφθησαναντορθόδοξες αποφάσεις. Η ρωσική Ιεραρχία επισημαίνει ότι τα συνοδικά κείμενα «περιλαμβάνουν ασαφείς και διφορούμενες διατυπώσεις, κάτι το οποίο δεν επιτρέπει να τα θεωρούμε ως υποδειγματική έκφραση των αληθειών της Ορθοδόξου πίστεως και της Παραδόσεως της Εκκλησίας».Οι ασαφείς και διφορούμενες διατυπώσεις αφήνουν τεράστια περιθώρια για παρερμηνείες. Αυτό είχε επισημάνει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος στην παρέμβασή του στη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ελλάδος που έγινε τον Νοέμβριο του 2017, στην οποία συζητήθηκαν οι αποφάσεις της ψευδοσυνόδου. Βεβαίως η Σύνοδος της Ρωσικής Ιεραρχίας, (σε αντίθεση με την συνοδική απόφαση της Βουλγαρικής Ιεραρχίας), δεν προχωρεί σε ανάλυση αυτού του απαράδεκτου και αντορθόδοξου κειμένου,(«Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικός κόσμον»), μέσω του οποίου σχετικοποιήθηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία και αποδόθηκε εκκλησιαστική υπόσταση στις αιρέσεις, αλλά αφήνει να εννοηθεί καθαρά ότι το απορρίπτει.

Τέλος στην παράγραφο 40 τονίζεται ότι «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας εκφράζει την πεποίθηση ότι η διαφύλαξη και η εδραίωση της ενότητας της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ανεξαρτήτως στάσεως έναντι της γενομένης εν Κρήτῃ Συνόδου, αποτελεί κοινή αποστολή όλων των κατά τόπους Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, τόσο των μετασχουσών των εργασιών, όσο και των αποσχουσών από αυτή. Ως εκ τούτου ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά η εδραίωση της διορθοδόξου συνεργασίας». Οι Ρώσοι Ιεράρχες με την παρά πάνω φράση τονίζουν μεν την αναγκαιότητα για την«διαφύλαξη και εδραίωση της ενότητας»,εκφράζουν όμως παράλληλα έμμεσα και την πεποίθησή τους ότι στη «Σύνοδο» αυτή όχι μόνο δεν εδραιώθηκε και ισχυροποιήθηκε η ενότητα της Ορθοδοξίας, αλλά συνέβη το αντίθετο: επιταχύνθηκαν οι φυγόκεντρες και διασπαστικές τάσεις.

   Περαίνοντας, θεωρούμε ότι το συνοδικό κείμενο της Ρωσικής Ιεραρχίας αποτελεί ένα βαρυσήμαντο, ιστορικό κείμενο, μεγάλης εκκλησιολογικής σημασίας, το οποίο πιστεύουμε, ότι θα παίξει στο μέλλον καθοριστικό ρόλο για την περαιτέρω στάση της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας εις ό, τι αφορά την ψευδοσύνοδο της Κρήτης. Η Ιεραρχία της μεγαλύτερης σε αριθμό πιστών και δύναμη Ορθοδόξου Εκκλησίας, αποφάνθηκε ότι η «Σύνοδος» της Κρήτης υπήρξε ένα ατυχέστατο συμβεβηκός στην δισχιλιόχρονη ιστορία της Εκκλησίας μας. Ένα δόλιο πείραμα από τις δυνάμεις που προωθούν τον σύγχρονο παγκόσμιο θρησκευτικό συγκρητισμό και Οικουμενισμό. Το κύριο έργο της υπήρξε η προώθηση του πανθρησκειακού οράματος. Μόνον όσοι πάσχουν από πνευματικό δαλτονισμό, ή είναι άσχετοι με τα εκκλησιαστικά, βλέπουν «θρίαμβο» της Ορθοδοξίας. Ευτυχώς η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ιεραρχίας έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και έθεσε τις βάσεις για την μελλοντική σύγκληση μιας αληθινά Ορθόδοξης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία οριστικά και αμετάκλητα θα την καταδικάσει ως ψευδοσύνοδο και θα την συναριθμήσει με τις άλλες ψευδοσυνόδους της Εκκλησίας μας.

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Σύναξη του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστού 

Την επομένη ημέρα των Θεοφανίων καθιερώθηκε να εορτάζουμε, τη μνήμη του πανίερου προφήτη Ιωάννη Προδρόμου. Ο Ιωάννης ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε «τα πλήθη». Κατακεραύνωνε και χτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, που κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, η διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών», προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Όταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Η αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ' έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Η γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το γεγονός της μεταφοράς στην Κωνσταντινούπολη της τιμίας Χειρός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που έγινε κατά τον ακόλουθο τρόπο: Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς πήγε στην πόλη Σεβαστή, όπου τάφηκε ο Πρόδρομος, παρέλαβε από τον τάφο του το δεξί του χέρι, το μετέφερε στην Αντιόχεια, όπου χάριτι Θεού επιτελούσε πολλά θαύματα. Από την Αντιόχεια, το Ιερό χέρι, μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957, από τον διάκονο Ιώβ. Εκεί ο φιλόχριστος αυτοκράτορας, αφού την ασπάστηκε με πολύ σεβασμό, την τοποθέτησε στα βασιλικά ανάκτορα. Η σύναξη των πιστών, σε ανάμνηση του γεγονότος της μετακομιδής της τιμίας Χείρας του Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, ετελείτο στην περιοχή του Φορακίου (ή Σφωρακίου).

Επίσης, σήμερα εορτάζουμε και το Θαύμα του Προδρόμου στη Χίο κατά των Αγαρηνών. 

https://www.saint.gr

ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ ΚΑΙ ΡΙΤΑ ΓΟΥΙΛΣΟΝ: ΝΗΣΤΕΙΑ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

«Συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό και όμορφο είναι το να έχω την ευκαιρία να πηγαίνω στην εκκλησία και να στοχάζομαι πάνω σε ερωτήματα που ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός μου θέτει, προσφέροντας μου παράλληλα και τις απαντήσεις», έχει δηλώσει ο Τομ Χανκς σε συνέντευξη του, που έγινε Χριστιανός Ορθόδοξος, όταν το 1988 παντρεύτηκε την Ελληνοαμερικανίδα Rita Wilson, με το μυστήριο της Ελλαδικής εκκλησίας.

Από τότε δεν έχει χάσει κανέναν χρόνο τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας και φυσικά τον εορτασμό της Ανάστασης αλά ελληνικά.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Washington Post, η οικογένεια του Tom Hanks είναι πάντα στον Καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας στο Los Angeles την Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνος είναι ανάμεσα στους πιστούς που μεταφέρουν τον Επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή.

Η Ρίτα Γουίλσον λέει πάλι για τον εορτασμό του Πάσχα με τον άνδρα της και τα δυο της παιδιά πως «δεν φτιάχνουμε πασχαλινά λαγουδάκια, δεν φτιάχνουμε σοκολάτες ή παστέλ χρώματα. Φτιάχνουμε αρνί, μπισκότα και βαθύ κόκκινο. Το αρνί είναι ψητό και όχι σοκολατένιο, τα μπισκότα λέγονται κουλουράκια και είναι στριμμένα σε κοτσίδες και τα πασχαλινά μας αυγά βάφονται μόνο σε ένα χρώμα: κόκκινο του αίματος». Στην Washington Post, δε, αποκάλυψε ότι η οικογένεια της νήστεψε ολόκληρη την σαρακοστή πριν κοινωνήσει το Πάσχα!

http://www.inewsgr.com