ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΘ: ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΚΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  22

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Υπουργείο Παιδείας εκφοβίζει και εκβιάζει τους γονείς

που επιστρέφουν τα αντιχριστιανικά βιβλία των νέων Θρησκευτικών!

Παραμονές των Τριών Ιεραρχών βρήκε το Υπουργείο Παιδείας του κ. Κ. Γαβρόγλου να επιχειρήσει νέο εκφοβισμό των γονέων

μπροστά στο κύμα επιστροφής των ακατάλληλων και επικίνδυνων βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών, που με το παράνομο και αντισυνταγματικό περιεχόμενό τους επιβάλλει στα παιδιά τους. Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Παιδείας έστειλε φιρμάνι στα σχολεία και ζητά την καταγραφή των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστραφεί σε κάθε σχολείο, προκειμένου να απειληθούν οι γονείς και να συμμορφωθούν στους πνευματικούς φονευτές της ορθόδοξης συνείδησης των παιδιών τους.

Στις τοπικές κοινωνίες, όμως, τα πράγματα δεν λειτουργούν με φιρμάνια και απειλές, ειδικά σε θέματα παιδείας και μάλιστα θρησκευτικής παιδείας και αυτό δυστυχώς δεν το έχουν κατανοήσει φαίνεται στο Υπουργείο Παιδείας, εγκλωβισμένοι καθώς είναι σε αναχρονιστικές ιδεοληψίες του παρελθόντος, οι οποίες υιοθετούσαν και ενέκριναν κάθε μορφή ιδεολογικής επιβολής, με κύριο γνώμονα την αρχή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ούτε έχουν φαίνεται υπόψη τους το άρθρο 3  του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει προστατεύει και θεωρεί απαραβίαστη τη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων!

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), έχοντας υπόψη της παρόμοια περιστατικά που συμβαίνουν από τις αρχές της σχολικής χρονιάς, είχε καταγγείλει δημόσια τις απαράδεκτες πρακτικές βίας και εκφοβισμού μιας μικρής μερίδας Διευθυντών Σχολικών μονάδων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης καθώς και κάποιων δασκάλων ή καθηγητών, εναντίον των γονέων και των παιδιών τους που επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών ως απαράδεκτα.

Το Υπουργείο Παιδείας, δείχνοντας μια παντελή και πρωτοφανή έλλειψη στοιχειώδους παιδαγωγικής ευαισθησίας που πραγματικά σοκάρει κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο, εσκεμμένα προφανώς, αγνόησε τα υπομνήματα και τις διαμαρτυρίες της ΠΕΘ, που αφορούσαν στην ακαταλληλότητα των νέων Προγραμμάτων και βιβλίων, θεωρώντας ότι με τις απειλές, τον εκφοβισμό και τη βία θα επιβάλουν στα ελληνόπουλα τον θρησκευτικό γενιτσαρισμό και την αλλαξοπιστία που περιλαμβάνουν τα βιβλία-Φάκελοι του νέου πολυθρησκειακού Προγράμματος  του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πίστευαν ίσως ότι οι γονείς δεν θα καταλάβαιναν ότι άλλο είναι η Ορθόδοξη Πίστη και άλλο ο θρησκευτικός συγκρητισμός της πολυθρησκείας που παρέχουν τα βιβλία-Φάκελοι που μοίρασαν στα παιδιά τους.

Πλανώνται πλάνην οικτράν, οι υπεύθυνοι του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και του Υπουργείου Παιδείας αν συνεχίζουν να πιστεύουν στην  αποτελεσματικότητα της βίας, των μεθοδεύσεων και του εκφοβισμού, θεωρώντας ότι η οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού καλλιεργεί ταυτόχρονα μειωμένες άμυνες και ότι αυτό αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για να επιτευχθεί η αλλαξοπιστία των νέων μας και η επιβολή της πολυθρησκείας. Οι γονείς όμως τι τους λένε στην ουσία με την επιστροφή των βιβλίων-Φακέλων: Ότι δεν θα επιτρέψουν να αλλάξει η πίστη των παιδιών τους. Ότι έχουν νόμιμο και κατοχυρωμένο δικαίωμα, όπως όλοι οι γονείς των πολιτισμένων και δημοκρατικών χωρών, να διδάσκονται τα παιδιά τους την πίστη που αυτοί θέλουν ή επιλέγουν και με αυτήν να αναπτύσσεται η θρησκευτική συνείδηση των παιδιών τους.

Όμως, τα απαράδεκτα αυτά κρούσματα βίας και εκφοβισμού δυστυχώς συνεχίζονται και λαμβάνουν πλέον τη μορφή χιονοστιβάδας(βλ. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Κόρινθο, Μυτιλήνη, Πάτμο, Κάλυμνο, κ.λπ.). Οι Διευθυντές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, οι  Διευθυντές Σχολικών μονάδων καθώς και οι δάσκαλοι ή οι καθηγητές που έχουν ήδη καταγγελθεί στην ΠΕΘ για τη βίαιη και άπρεπη συμπεριφορά τους εναντίον μαθητών και γονέων, που επιστρέφουν στα σχολεία τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ως απαράδεκτα, αυξάνονται καθημερινά όσο αυξάνονται οι επιστροφές των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Η άσκηση βίας από αυτούς τους «εκπαιδευτικούς», εκφράζεται είτε μέσω λεκτικών προπηλακισμών και απρεπών χαρακτηρισμών είτε μέσω της χαμηλής βαθμολογίας στους μαθητές, των οποίων οι γονείς επιστρέφουν τα βιβλία, ή ακόμη αρνούμενοι να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα βιβλία, θέλοντας, έτσι, να προσκομίσουν στην Κυβέρνηση τα πιστοποιητικά της κομματικής τους νομιμοφροσύνης, ενθαρρυμένοι προφανώς και από την στάση του Υπουργού στο συγκεκριμένο θέμα.

Σε όλα αυτά προστέθηκε ένα ακόμη κρούσμα που συνέβη στην Κάλυμνο. Συγκεκριμένα ανακοίνωση γονέων που είδε το φως της δημοσιότητας στο διαδίκτυο, κάνει λόγο «για μια πρωτοφανή ένδειξη φασιστικής τακτικής, η οποία έχει κάνει την εμφάνισή της στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χώρας Καλύμνου». Όπως αναφέρεται επίσης στην ανακοίνωση, «προηγουμένως είχε προηγηθεί κίνηση γονέων των μαθητών από κάποιες τάξεις επιστροφής των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Υπουργείο Παιδείας με ενυπόγραφες δηλώσεις, ασκώντας το νόμιμο συνταγματικό τους δικαίωμα, επειδή αυτοί οι φάκελοι εισάγουν θρησκειολογία κατά ευθεία παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Συνθηκών, οι οποίες επιβάλλουν το διδασκόμενο μάθημα να είναι ομολογιακό. Η κίνηση αυτή έγινε κατόπιν ενημέρωσης του σχολείου.

Πριν λίγες μέρες, όμως, έκπληκτοι οι γονείς παρέλαβαν μέσω των παιδιών τους ένα ενημερωτικό-απειλητικό σημείωμα του Διευθυντή, με το οποίο καλούνται να αναζητήσουν τα υποτιθέμενα χαμένα βιβλία και να τα επιστρέψουν στο σχολείο, διαφορετικά θα διωχθούν ποινικά. Καλούνται επίσης να αγοράσουν τα βιβλία από το εμπόριο, εάν δεν τα επιστρέψουν.

Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει τη γενική κατακραυγή και έχουμε υποχρέωση να το αναδείξουμε, για να αναγκαστεί να ανασκευάσει το σχολείο αυτού του είδους τις τακτικές, που θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά και για να αποτραπούν μελλοντικά παρόμοια κρούσματα».

Μετά από όλα αυτά, θα είναι απόλυτα δικαιολογημένοι οι Καλύμνιοι γονείς, αν απαντήσουν σε όσους τους απειλούν και τους εκβιάζουν, λέγοντας τους ότι «αν ζητήσετε κάτι άλλο, μπορούμε ευχαρίστως να σας το δώσουμε, παρεκτός τα βιβλία των Θρησκευτικών, διότι από αυτά δεν διαθέτουμε, καθώς ήδη, τα έχουμε παραδώσει όλα στο Υπουργείο Παιδείας»!

Το Υπουργείο Παιδείας να είναι βέβαιο ότι η ΠΕΘ παρακολουθεί στενά αυτές τις εξελίξεις και όλα τα περιστατικά που συμβαίνουν σε βάρος των γονέων και των μαθητών και θα αντιδράσει, χρησιμοποιώντας κάθε νόμιμο τρόπο και μέσο για να προστατέψει μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και το μάθημα των Θρησκευτικών απέναντι σε αυτή την κρατική – «εκπαιδευτική βία και αυθαιρεσία».

Το Διοικητικό Συμβούλιο

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ: «ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ…»

«Θέλω να σας πω δυο  λόγια, για τα συλλαλητήρια και πόσο μεγάλη ήταν η χαρά μου όταν είδα στην Μακεδονία, όλη την Ελλάδα να είναι εκεί πέρα και να δείξει σιωπηλά και ήσυχα να διατρανώνει αυτό το οποίο είναι, δηλαδή όταν είδα τόσους πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν αυτά που και εγώ πιστεύω δεν θέλω να χάσουμε την ιστορία μας, θυμόμαστε τον Παλαιολόγο, θυμόμαστε τους Μακεδόνες, θυμόμαστε τον Αλέξανδρο, όλα αυτά είναι  πράγματα που χρόνια θέλω με την μουσική μου, προσπαθώ να αφήσω πίσω μου ώστε οι νέες γενιές να θυμούνται.

Πόση λοιπόν μεγάλη μπορεί να ήταν η χαρά μου όταν έβλεπα χωρίς πολιτικά κόμματα εκατομμύρια ανθρώπων, ας πω και εγώ καμιά σαχλαμάρα αφού συνέχεια τα μικραίνουν τα ποσά των ανθρώπων που ήταν, θα τα μεγαλώνουμε, εκατομμύρια λοιπόν Έλληνες μαζεμένοι στη Θεσσαλονίκη και να διατρανώνουνε την Ελλάδα τους, δεν ξέρω αν θ’ άπρεπε να τα λέμε συλλαλητήρια αυτά, μήπως θ’ άπρεπε προσευχητήρια γιατί ο Χριστός ήταν μπροστά, η Ελλάδα ήταν μπροστά, οι ήρωες ήταν μπροστά, οι ιερείς ήταν μπροστά και για μένα αυτό ήταν μια πάρα πολύ συγκινητική στιγμή.

Με αφορμή λοιπόν αυτή τη στιγμή της Μακεδονίας και επειδή έπεται και μία στην Αθήνα, εγώ απλώς σεμνά και ταπεινά, προτρέχω όλους τους Έλληνες που στην ψυχή τους χτυπάει η Ελλάδα, να είναι εκεί, να μην φοβηθούνε να πάνε να μην το αμελήσουνε, γλυκά, ήρεμα και τρυφερά να δώσουν την παρουσία τους, όχι για τους πολιτικούς, ούτε για τους παράγοντες, ούτε για τους ξένους, για την Μητέρα μας, για την Ελλάδα, για αυτό το οποίο είμαστε και για αυτό το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ.

Πάρα πολύ αγάπη αισθάνομαι για τον καθένα από τους ανθρώπους που θα είναι εκεί και με κάνουν υπερήφανο είναι από τις λίγες στιγμές, που μέσα στην ησυχία μου, και μέσα στην μουσική μου, και μέσα σ’ αυτά που κάνω και λέω μα ποιος τα’ ακούει, πήρα χαρά και λέω υπάρχουμε πολλοί, είμαστε πολλοί Έλληνες, να ζήσεις Ελλάδα, να ζήσεις…»

Αντιγραφή / Απομαγνητοφώνηση Μέλια.

Πηγή:Βίντεο από την προσωπική σελίδα του κ. Σταμάτη Σπανουδάκη στο FB

για το «σπιτάκι της Μέλιας»

ΜΕΤΑ ΤΟ FILIOQUE (ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ "ΠΙΣΤΕΥΩ") ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Ο "ΑΛΑΘΗΤΟΣ" ΠΑΠΑΣ...

Εν Πειραιεί τη 18η Ιανουαρίου 2018

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ «ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ» 

ΤΗΣ «ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ;

Το Βατικανό δεν είναι εκκλησία, αλλά κρατική οντότητα, οργανωμένο κράτος, με σαφή φεουδαρχική δομή και με απόλυτο μονάρχη του τον «πάπα», ο οποίος δεν διαφέρει σε τίποτε από τους φεουδάρχες Φράγκους του μεσαίωνα. Το κρατίδιο αυτό αποτελεί πιστή αντιγραφή, ή μάλλον επιβίωση, των φεουδαρχικών μεσαιωνικών ηγεμονιών, όπου ο φεουδάρχης, ως απόλυτος ηγεμόνας, ενσάρκωνε και συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του, ήτοι: την πολιτική, την νομοθετική, τη θρησκευτική, την εκτελεστική, κλπ. Ο «πάπας» αποτελεί μια θλιβερή επιβίωση του μεσαιωνικού φεουδαρχισμού, ο οποίος κυβερνά το «κράτος του Θεού», «ελέω Θεού», ισόβια, χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς κριτική στις επιλογές του, ενσαρκώνοντας ταυτόχρονα και την ύπατη εκκλησιαστική εξουσία, την οποία ανήγαγε σε απόλυτη παγκόσμια κυριαρχία!  Από το 1012, δυστυχώς, το σεβάσμιο Πατριαρχείο της Δύσεως καταλήφθηκε από τον φραγκικό φεουδαρχισμό και υποτάχθηκε στον φράγκο υπερηγεμόνα, ο οποίος σφετερίζεται και την ιερατική εξουσία μέχρι τις μέρες μας.

Για να στηριχθεί η νέα φραγκική ηγεμονία, η οποία με την κατάληψη του πατριαρχικού θρόνου της Ρώμης εξέλαβε τεράστια δύναμη, επινοήθηκαν τερατώδη δόγματα, τα οποία δεν ήταν απλά πρωτόγνωρα για την παράδοση της Εκκλησίας, αλλά σαφώς αντιχριστιανικά, όπως το ψευδέστατο«πέτρειο δόγμα». Κατ’ ακολουθία, ως συνέπεια του «πετρείου δόγματος», διακηρύχτηκε το «πρωτείο» πάσης εξουσίας και κατά συμπάσης της Εκκλησίας. Η φραγκικής επινοήσεως απόλυτη εξουσία έπρεπε να εφαρμοστεί με ακρίβεια από τον νέο παγκόσμιο ηγεμόνα, ο οποίος ενθρονίστηκε στο θρόνο της «αιώνιας πόλεως», της παλιάς πρωτεύουσας του κόσμου, μέχρι την μεταφορά της πρωτευούσης του Ρωμαϊκού Κράτους στη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, από τον Μ. Κωνσταντίνο το 330. Είναι γνωστός από την ιστορία ο περιβόητος «Περί Περιβολής Αγώνας» (1075-1122), για να εδραιωθεί η παπική υπερεξουσία, έως ότου ο «πάπας», «καθιερώθηκε» το 1123 από την A΄ «Σύνοδο» του Λατερανού, ως ο«αντιπρόσωπος του Θεού στη γη», στον οποίο «θείω δικαίω, ανήκουν όλες οι εξουσίες του κόσμου». Απαίτησε και κατόρθωσε να λαμβάνουν από τα χέρια του την εξουσία τους οι ηγεμόνες της Δύσεως. Όποιος αντιδρούσε σε αυτή την πρακτική, «αφορίζονταν» και οι υπήκοοί του διατάσσονταν να μην υπακούουν στην εξουσία του. Για να ανακτήσει την εύνοιά του Φράγκου υπερηγεμόνα της Ρώμης, έπρεπε να ταπεινωθεί οικτρά ενώπιον  του και να δηλώσει την απόλυτη υποταγή του σ’ αυτόν! Είναι γνωστή η περίπτωση του «πάπα» Γρηγορίου Ζ΄ (1073-1085), ο οποίος το 1077, ανάγκασε τον πανίσχυρο γερμανό αυτοκράτορα Eρρίκο Δ΄ (1056-1106), να παρουσιαστεί γονατιστός μπροστά του, ρακένδυτος και ξυπόλητος, για να του ζητήσει συγγνώμη, επειδή είχε αμφισβητήσει την εξουσία του! Δεν μας χωρίζουν παρά μερικές δεκαετίες από τότε που ο «πάπας» πάτησε στη γη, αφού για χίλια χρόνια τον κουβαλούσαν μονίμως οι καρδινάλιοί του στην πλάτη τους! Προφανώς η ιστορία δε γνωρίζει παρόμοια περίπτωση υπερηγεμόνα!   

Το δεύτερο ήταν το «αλάθητο». Οι Φράγκοι, «ελέω Θεού» ηγεμόνες, νομοθετούσαν σύμφωνα με τη δική τους θέληση, χωρίς να ζητούν τη γνώμη κανενός, την οποία θεωρούσαν αλάθητη και δεν δέχονταν καμιά κριτική στις αποφάσεις τους. Τώρα ο υπερηγεμόνας της Ρώμης, όχι απλά θεωρούσε τον εαυτό του «αλάθητο», αλλά το ανήγαγε σε εκκλησιαστικό δόγμα, με την Α΄ Βατικανή «Σύνοδο» (1870). Σύμφωνα με τη δογματική διατύπωση, ο «πάπας» τίθεται υπεράνω, όχι μόνον των επισκόπων, αλλά και των Οικουμενικών Συνόδων. Την αλήθεια πλέον δεν την εκφράζει η Οικουμενική Σύνοδος, η Εκκλησία, αλλά ο «αλάθητος πάπας»! Οι Σύνοδοι καθίστανται συμβουλευτικά όργανα του «πάπα» και όχι εκφραστές της αλήθειας! Φρίκη προκαλεί η ανάγνωση των αποφάσεών της εν λόγω «Συνόδου» και οι «αναθεματισμοί» της εναντίον όλων όσων δεν δεχόμαστε το δαιμονικό αυτό δόγμα!

Τόσο το «πρωτείο», όσο και το «αλάθητο» του «πάπα», αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες του παπισμού, τους οποίους υπερασπίζεται αμετακίνητα. Όλες τις κακοδοξίες του ο παπισμός, μπορεί να απορρίψει, αυτές τις δύο όχι, διότι αποτελούν την πεμπτουσία του. Γι’ αυτό και στους θεολογικούς διαλόγους, το μεν «αλάθητο» παραμένει απόλυτα ανέγγιχτο, το δε «πρωτείο» επιχειρείται να «κατανοηθεί» από τους ορθοδόξους (;)!

Ένα παράδοξο γεγονός των τελευταίων ημερών και μάλιστα του Αγίου Δωδεκαημέρου, ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πλέον σαφή τρόπο τις προθέσεις του «πάπα» Φραγκίσκου για την άσκηση του «πρωτείου» και του «αλάθητου». Να δηλώσει για πολλοστή φορά ότι αυτός βρίσκεται υπεράνω της Εκκλησίας, και ακόμη χειρότερα: υπεράνω του Χριστού! Ότι μπορεί να αμφισβητεί, να κριτικάρει και να διορθώνει ακόμα και τα Αγιογραφικά Κείμενα της Εκκλησίας! Καταφέρθηκε κατά της «Κυριακής Προσευχής», του γνωστού «Πάτερ ημών», στο οποίο διαπίστωσε «λάθος διατύπωση»!  Ιδού η απίστευτη είδηση: «Τώρα ο Πάπας Φραγκίσκος θεωρεί ότι η προσευχή που έδωσε ο Θεάνθρωπος στους ανθρώπους χρήζει… επιμέλειας! Διαφωνεί με το “μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν”, τουλάχιστον όπως λέγεται αγγλικά -“lead us not into temptation”- ή παρομοίως και σε άλλες γλώσσες. “Δεν είναι μια καλή μετάφραση”, δήλωσε ο Πάπας, σύμφωνα με το Reuters. Η φράση “Μην μας αφήνετε να πέσουμε στον πειρασμό”, την οποία η Καθολική Εκκλησία στη Γαλλία έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει προηγουμένως, θα ήταν μια πιο κατάλληλη εναλλακτική λύση, δήλωσε. “Δεν είναι καλή μετάφραση, γιατί μιλά για ένα Θεό που προκαλεί τον πειρασμό. Ένας πατέρας δεν το κάνει αυτό, ένας πατέρας σε βοηθά να σηκωθείς όρθιος άμεσα. Είναι το έργο του Σατανά να μας οδηγεί στον πειρασμό, αυτή είναι η ειδικότητά του” είπε ο Πάπας Φραγκίσκος» (Ιστ. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/12/blog-post_ 817. html# ixzz 53Zil0ecP).  

Ο κ. Φραγκίσκος, «δογματικά» κατοχυρωμένος, ως «αλάθητος» και «υπέρτατος διδάσκαλος της καθολικής εκκλησίας», δεν έκαμε τίποτε περισσότερο από το να ασκήσει το «καθήκον» του, που του ανέθεσε η «καθολική εκκλησία», δια της Α΄ Βατικανείου «Συνόδου». Να προσθαφαιρεί δόγματα της Εκκλησίας, σύμφωνα με τη δική του θέληση. Τώρα να αμφισβητεί και την Αγία Γραφή! Αλλά, είναι γνωστό τοις πάσι, πως ο ίδιος «πάσχει» θεολογικά, αφού ως τώρα δεν έχει αρθρώσει ούτε έναν σοβαρό θεολογικό λόγο, παρά μόνο αποσπασματικές φράσεις, οι οποίες συχνά είναι δυσνόητες και ακαταλαβίστικες. Δεν έχει δημοσιεύσει ούτε ένα θεολογικό δοκίμιο, παρ’ όλο που κατέχει τον τίτλο του «διδασκάλου της καθολικής εκκλησίας». 

Τον «σκανδάλισε» η φράση «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», θεωρώντας, μέσα στην θεολογική του πενία και ασχετοσύνη του, ότι με την Κυριακή Προσευχή παρακαλούμε το Θεό να μην μας οδηγεί Εκείνος στον πειρασμό! Δεν είναι προφανώς σε θέση να μελετήσει τις Άγιες Γραφές από το πρωτότυπο κείμενο, για να δει το πραγματικό τους νόημα! Ο ταγμένος από την «εκκλησία» του να είναι ο «αλάθητος διδάσκαλός» της, δεν έχει σχέση με τη γλώσσα των Αγίων Γραφών και καταφεύγει στις μεταφράσεις, οι οποίες, μοιραίως και αναπόφευκτα, εμπεριέχουν λάθη! Σήμερα σε όλες τις θεολογικές σχολές του κόσμου οι φοιτητές διδάσκονται αρχαία ελληνικά, (όπως και εβραϊκά), για να μπορούν να μελετούν τα Ιερά Κείμενα στο πρωτότυπο, ο κ. Φραγκίσκος, ο «διδάσκαλος της καθολικής εκκλησίας» είναι άσχετος με τα πρωτότυπα Αγιογραφικά Κείμενα και κάνει κριτική στις μεταφράσεις τους! 

Θα μπορούσε όμως, εφ’ όσον ο ίδιος δεν είναι σε θέση να μελετήσει τα Ιερά Κείμενα στο πρωτότυπο, να συμβουλευτεί τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι μας άφησαν σπουδαία ερμηνευτικά σχόλια στις Άγιες Γραφές και μας έλυσαν όλες τις απορίες μας σε δύσκολα χωρία. Εν προκειμένω θα μπορούσε να μελετήσει τους Πατέρες της Δύσεως και ιδιαιτέρως τον άγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνων (339-397), ο οποίος υπομνημάτισε την Κυριακή Προσευχή και δεν άφησε «σκοτεινά» σημεία παρανοήσεων. Αλλά, απ’ ότι φαίνεται, ο κ. Φραγκίσκος δεν είναι σε θέση να μελετήσει ούτε τους Πατέρες της Δύσεως, διότι ίσως δεν κατέχει προφανώς ούτε την λατινική γλώσσα.  

Αν είχε όμως τη διάθεση να συμβουλευτεί τους Πατέρες της Εκκλησίας, θα μπορούσε να βοηθηθεί από τους πολυπληθείς συμβούλους του, οι οποίοι γνωρίζουν άριστα αρχαία ελληνικά και λατινικά. Όμως, απ’ ότι φαίνεται, δεν το έκανε. Ο λόγος είναι προφανής: η άσκηση του «αλαθήτου» του δεν του επιτρέπει να κάμει κάτι τέτοιο, διότι αυτό θα αναιρούσε πανηγυρικά αυτή την ιδιότητά του! 

Η Κυριακή Προσευχή κατέστη, από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, η κυριότερη προσευχή στην Εκκλησία μας, διότι είναι θεοδίδακτη, μας την δίδαξε ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, παροτρύνοντάς μας να τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας προσευχή και να την έχουμε ως πρότυπο για κάθε άλλη προσευχή μας (Ματθ.6,9). Κι’ αυτό διότι, παρ’ όλο σύντομη και περιεκτική, συμπεριλαμβάνει τη δέουσα δοξολογία προς το Θεό και τα απαραίτητα αιτήματά μας προς Αυτόν. Για τούτο πάμπολλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας την ερμήνευσαν και την υπομνημάτισαν κατά πλάτος, αναδεικνύοντας τον πλούτο των νοημάτων της και την χρησιμότητά της για τους πιστούς.  Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος αυτός, με την πενιχρή έως ανύπαρκτη θεολογική του κατάρτιση, «διαπίστωσε» λάθος σε αυτή και βάλθηκε να τη διορθώσει! 

Η παράκληση στην Κυριακή Προσευχή «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», δεν έχει τη σημασία που της έδωσε ο κ. Φραγκίσκος. Ο Θεός είναι το απόλυτο αγαθό και ως εκ τούτου δεν έχει την παραμικρή σχέση με το τραγικό πρόσωπο και το έργο του Σατανά, ο οποίος, μόνος αυτός, πειράζει τους ανθρώπους για να τους αποσπάσει από το Θεό και να τους οδηγήσει στην αμαρτία, στη φθορά και το θάνατο. Είναι μεγάλη ύβρη να σκεφτούμε πως ο Θεός θα μπορούσε να μας παραδώσει στον μεγάλο αντίδικό μας, τον απ’ αρχής ανθρωποκτόνο διάβολο, για να μας καταστρέψει. Η σημασία της φράσεως είναι να μας προφυλάξει με την άκτιστη ενέργειά Του και τη χάρη Του να μην πέσουμε στα δίχτυα του διαβόλου. Αυτό μαρτυρεί η επόμενη φράση: «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Ο άγιος Αμβρόσιος ερμήνευσε ως εξής την «επίμαχη» φράση: «Ας το προσέξουμε αυτό: “Μη εισενέγκεις”, μη μας αφήνεις να πέσουμε σε πειρασμό, στον οποίο δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Δεν λέγει: “Μη μας οδηγείς στον πειρασμό”. Αλλά σαν αθλητές, πού θέλουμε να αγωνιστούμε, ζητάμε να έχουμε την δύναμη ν᾿ αντισταθούμε στον εχθρό, δηλαδή στην αμαρτία. Ο Κύριος, που σήκωσε στους ώμους Του τις αμαρτίες μας και συγχώρησε τα λάθη μας, είναι ικανός να μας προστατεύσει και να μας φυλάξει από τα τεχνάσματα του διαβόλου…» (Ερμηνεία του Πάτερ ημών, από τις Κατηχήσεις του Αγίου Αμβροσίου, επισκόπου Μεδιολάνων). Αλλά ο κ. Φραγκίσκος, μέσα στον υπέρμετρο εγωισμό του, δεν έλαβε υπόψη του τον αγιασμένο και θεοφώτιστο Επίσκοπο της αρχαίας Εκκλησίας, ανάγοντας τον εαυτό του υπεράνω όλων, ακόμα και των Αγίων! 

Θεωρούμε την πρωτοφανή αυτή πρόθεσή του αξιοπρόσεκτη, διότι ως τώρα ο «πάπας» της Ρώμης διόρθωνε τις Οικουμενικές Συνόδους, καθιέρωνε δόγματα, άγνωστα και εν πολλοίς αντίθετα με την πίστη της Εκκλησίας, πλαστογραφούσε τους Πατέρες και χάλκευε ψευδεπίγραφα κείμενα (Ψευδοκωνσταντίνειος Δωρεά, Ψευδοκλημέντια, Ψευδοπιπίνειος Δωρεά, Ψευδοϊσιδώριες Διατάξεις, κλπ.), για να «θεμελιώσει» τις κακοδοξίες του και να επιβάλλει την κυριαρχία του. Τώρα «βάζει χέρι» και στην Αγία Γραφή! Άρχισε την διόρθωση των θεόπνευστων Ιερών Κειμένων. Είναι ίσως η αρχή μιας νέας εποχής καθιερώσεως κακοδοξιών, οι οποίες θα θεμελιώνονται στα παραποιημένα από τον παπισμό Αγιογραφικά Κείμενα! Θεωρούμε επίσης ανησυχητικό το γεγονός, πως ουδεμία αντίδραση εγέρθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, για να «φρενάρει» την ξέφρενη πορεία του «αλαθήτου» της Ρώμης! Οι θιασώτες της «οικουμενικής κινήσεως» καταπίνουν αμάσητα τα κακόδοξα τερτίπια της Ρώμης! Να μη «χαλάσουν το καλό κλίμα» με την «αδελφή δυτική εκκλησία»! Αλλά ποια «εκκλησία»;  

Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, θα θέλαμε για πολλοστή φορά να επισημάνουμε την τραγικότητα του δυτικού χριστιανισμού, ο οποίος έχει εκπέσει από την αυθεντικότητά του και παραπαίει στον πιο σαθρό ορθολογισμό. Κύριος εκφραστής του, ο επίσης τραγικός άνθρωπος, ο οποίος κατέχει τον σεβάσμιο θρόνο του Πατριαρχείου της Δύσεως, ο «πάπας» της Ρώμης. Ο άνθρωπος, ο οποίος υπέκυψε στον δεύτερο πειρασμό του Χριστού, να καταλάβει τις εξουσίες του κόσμου (Λουκ.4,5), με ορατά εξουσιαστικά μέσα και ιδιώματα το «αλάθητο» και το «πρωτείο», τα οποία, όπως προαναφέραμε, δεν διανοείται να τα αποβάλλει. Διότι όταν και αν τα αποβάλλει, θα επέλθει και το τέλος του παπισμού! Όθεν η αναφορά του στη «λαθεμένη» Κυριακή Προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη ηχηρή του κλαγγή να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι είναι ο «Vicarius Christi», ο«αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη», ότι σε «αυτόν ανήκουν όλες οι εξουσίες του κόσμου», οι οποίες του «παραχωρήθηκαν από το Θεό», με το ανύπαρκτο και ψευδέστατο «πέτρειο δόγμα». Ότι μπορεί να κάνει ό, τι θέλει  και οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να πειθαρχούν στη«θέοθεν» εξουσία του! Ότι ο λόγος του είναι «αλάνθαστος» και ως εκ τούτου υποχρεούνται οι άνθρωποι να τον ασπάζονται αδιαμαρτύρητα και να τον τηρούν. Με άλλα λόγια ο κ. Φραγκίσκος συντηρεί ουσιαστικά το φρικιαστικό εξουσιαστικό και κοσμοκρατορικό μοντέλο του μεσαιωνικού φραγκικού φεουδαρχισμού και υποδαυλίζει τα σχέδιά του για παγκόσμια εξουσία, με όποιον τρόπο μπορεί, ακόμα και με τη διόρθωση, δηλαδή την παραποίηση, των Αγίων Γραφών!    
   
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

https://www.impantokratoros.gr

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΑΣΤΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ τὸ ἀπόσταγμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τους καὶ τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Θεογνωσίας τους. Ἡ διδασκαλία τους ἀποδεικνύει τὴν ἀληθινὴ καὶ ὀρθὴ πίστη τους. Ὡς γνήσια τέκνα τοῦ Θεοῦ οἱ Ἅγιοι δὲν κράτησαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους ἀλλὰ μοιράστηκαν μαζὶ μας τὴν ἐν Θεῷ ἐμπειρία καὶ γνώση τους, ὥστε μέσῳ αὐτῆς ὁ κάθε πιστὸς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ πολεμήσει τὴν ὁποιαδήποτε πλάνη καὶ αἵρεση καὶ νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τὴν σωτηρία του. Ὡς ἐκ τούτου ἡ μίμηση τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ καθῆκον τῶν πιστῶν ὄχι μόνο γιὰ νὰ τοὺς τιμήσει, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γνωρίσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναλόγως νὰ τὸ διαφυλάξει καὶ νὰ τὸ τηρήσει.

Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ παράλληλα μάστιγα γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μάλιστα γιὰ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Τοὺς ἐλέγχει, τοὺς ἀναδεικνύει καὶ τοὺς καταδικάζει ἂν συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ Οἰκουμενιστὲς ἔχουν βάλει σκοπὸ νὰ μειώσουν τὸ κῦρος καὶ τὴν αὐθεντία τῶν Ἁγίων στὸ πρόσωπο τῶν πιστῶν, γνωρίζοντας, ὅτι οἱ πιστοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς Ἁγίους, μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους καὶ ἀπαγορεύουν μὲ αὐτήν τους τὴν μίμηση στὴν αἵρεση νὰ ἐπικρατήσει. Ἔτσι μεταχειρίζονται πονηρὰ μέσα γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ καταχθόνιο σχέδιό τους. Ἁγιοκατατάσσουν Ἁγίους, ποὺ εἶναι ὅμως ἤδη κατωχυρωμένοι ὡς Ἅγιοι στὴν συνείδηση τῶν πιστῶν, φαίνονται ἐξωτερικὰ νὰ τοὺς τιμοῦν μὲ τιμὲς καὶ ἐκδηλώσεις. Στὴν πραγματικότητα ὅμως τοὺς πολεμοῦν καὶ τοὺς διαβάλλουν ἐμφανίζοντάς τους πεπερασμένους ἢ τοὺς ἀρνοῦνται μὴ διαδίδοντας ἢ μὴ τηρώντας τὴν διδασκαλία τους. Ξεχνοῦν ὅμως οἱ ἄσωτοι καὶ θεομάχοι Οἰκουμενιστές, ὅτι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Β’ Τιμ. 2, 9). Εἶναι διαχρονικὸς καὶ ἀκαταμάχητος. Εἶναι γραμμένος μὲ ἀνεξίτηλο πνευματικὸ μελάνι ποὺ δὲν σβήνεται μὲ κανένα ἀνθρώπινο μέσο.

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει ἡ μεταχείριση ἀπὸ μεριὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστὲς φαίνονται νὰ τὸν τιμοῦν, στὴν πραγματικότητα προσπαθοῦν νὰ κρύψουν τὴν διδασκαλία του. Μία διδασκαλία γεμάτη ὀρθόδοξο φρόνημα, θάρρος ἀκρίβεια ἔλεγχο καὶ ἀγάπη, ἀληθινὴ ὅμως καὶ μαρτυρικὴ ἀγάπη, ἀγάπη Θεοῦ.
Ἂς πάρουμε μία μικρὴ γεύση τῆς διδασκαλίας του, παρμένη ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του (Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται..., Ἱεραποστολικὲς ἐπιστολές, Ἐκδόσεις Ἐν Πλῷ, 2009). Ἀκόμα καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ μικρὸ δεῖγμα θὰ φανεῖ, γιατί οἱ Οἰκουμενιστὲς προσπαθοῦν —μάταια φυσικά— νὰ σβήσουν τοὺς σύμφωνους μὲ τὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας λόγους του:

«Μὴ νομίσητε, ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34). ... 

Διάβασε σὰν νὰ εἶναι εἰπωμένο: δὲν ἦλθα νὰ συμφιλιώσω τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα, τὴν σοφία καὶ τὴν βλακεία, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ δίκαιο καὶ τὴν βία, τὴν κτηνωδία καὶ τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀσωτία, τὸν Θεὸ καὶ τὸν μαμωνά, ἀλλὰ ἔφερα τὸ ξίφος γιὰ νὰ κόψω τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο,γιὰ νὰ μὴν ἀνακατεύονται.Μὲ τί νὰ κόψεις,Κύριε; Μὲ τὸ ξίφος τῆς ἀληθείας.Ἢ μὲ τὸ ξίφος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι τὸ ἴδιο. Ἀφοῦ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια (ἐπιστ. 9)
Στὸν κόσμο ὅμως οὔτε ὑπῆρξε, οὔτε ὑπάρχει καμία δύναμη, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο τέλεια καλό, παρὰ μόνο ἡ δύναμη τῆς πίστης στὸν Χριστό (ἐπιστ. 10).

Δὲν εἶναι παράξενο ποὺ ἀντιδρᾶτε ἐνάντια στὴν χριστιανικὴ διδασκαλία περὶ Ἁγίας Τριάδας. Ἡ δική σας οὐνιτικὴ σέκτα δὲν θεμελιώνεται καὶ δὲν βασίζεται στὴν καθαρὴ ἀλήθεια, ἀλλὰ βασίζεται στὴν συμφιλίωση ὅλων τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου. Τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι δύσκολο νὰ ἐξισώσετε τὸ βουνὸ μὲ τὴν πεδιάδα, σᾶς κάνει νὰ ἐκνευρίζεστε μὲ τὸ βουνό. Ἐπειδὴ σᾶς φαίνεται —ἐντελῶς λανθασμένα— εὐκολότερο νὰ χαμηλώσετε τὸ σωτήριο βουνὸ ἀπὸ τὸ νὰ ὑψώσετε τὴν πεδιάδα... 

Ἐὰν πιστεύετε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, τότε πῶς μπορεῖτε νὰ ὑποστηρίζετε τὴν ἀλήθεια μὲ τὴν ἀναλήθεια; Αὐτὸν τὸν δρόμο σᾶς ἔδειξε ὁ Χριστός; Μήπως Ἐκεῖνος συμφιλίωσε τὴν διδασκαλία Του μὲ τὴν Ρωμαϊκὴ εἰδωλολατρεία, μὲ τὸν σκοτεινὸ φετιχισμό, μὲ τὸν Ἰνδικὸ μηδενισμὸ καὶ μὲ τὸν Ἰουδαϊκὸ φαρισαϊσμό; Ὀφθαλμοφανῶς ὄχι!... Γνωρίζετε, ὅτι ὁ κόσμος δὲν καρφώνει στὸν σταυρὸ ἐκεῖνον ποὺ συμφιλιώνει τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι καὶ τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό. Τὸν Χριστὸ ὅμως τὸν σταύρωσε, ἐπειδὴ δὲν ἐξίσωσε, δὲν ἀνακάτωσε, δὲν ἔκανε πολιτικὴ μὲ τὴν ἀλήθεια. Εἶναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ὅτι ἐσεῖς δὲν πιστεύετε στὸν Ἰησοῦ Χριστό (ἐπιστ. 46).

Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει τὸν πάπα της, παλαιότερο ἀπ’ ὅλους τοὺς πάπες καὶ πατριάρχες στὸν κόσμο. Τὸν εἶχε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ θὰ τὸν ἔχει μέχρι τὸ τέλος τῶν αἰώνων. Εἶναι ὁ ἴδιος πάπας, τὸν ὁποῖο ἐπικαλέστηκαν καὶ ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ Πνεῦμα τῆς Σοφίας καὶ τοῦ Νοῦ, τὸ Πνεῦμα Παραμυθίας καὶ Δύναμης τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς πάπας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀνέκαθεν καὶ γιὰ πάντα, χωρὶς μεταβολὲς καὶ ἀλλαγές, χωρὶς προκατόχους καὶ διαδόχους (ἐπιστ. 48).
Ὁ προορατικὸς Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης προειδοποιεῖ: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (Α’ Ἰωάν. 4, 1)... Ἡ Ὀρθοδοξία σήμερα βρίσκεται ἀνάμεσα στὶς δύο μονόπλευρες ἀναγνωρίσεις: Ἀπὸ τὴν μία εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν τὴ δύναμη τῆς πίστης μας ἀλλὰ δὲν ἀναγνωρίζουν τὴν Βίβλο τῆς πίστης μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ δυτικοὶ νεόπιστοι, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν τὴ Βίβλο ἀλλὰ δὲν ἀναγνωρίζουν τὴν δύναμη τῆς πίστης μας. Γι’ αὐτοὺς τοὺς τελευταίους ὁ θεϊκὸς Παῦλος γράφει, ὅτι «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β’ Τιμ. 3, 5). Καὶ συμβουλεύει τὸν Τιμόθεο: «καὶ τούτους ἀποτρέπου» (Β’ Τιμ. 3, 5). Εμεῖς κρατούσαμε καὶ κρατᾶμε καὶ τὴν Βίβλο, δηλ. τὴν Ἀγία Γραφὴ καὶ τὴν Δύναμη, δηλ. τὰ σημάδια καὶ τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ μέσῳ ἁγίων, σταυροῦ, εἰκόνων, μέσῳ προσευχῶν καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων Μυστηρίων (ἐπιστ. 68).»

Εἶναι πιὰ ὀφθαλμοφανές, γιατὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν ἀνέχονται τὸν ὡς μάχαιρα κοφτερὸ λόγο τοῦ Ἁγίου: Πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ τὸν ἀνεχτοῦν αὐτοὶ ποὺ συμφιλιώνουν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα, τὴν σοφία καὶ τὴν βλακεία, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ δίκαιο καὶ τὴν βία, τὴν κτηνωδία καὶ τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀσωτία, τὸν Θεὸ καὶ τὸν μαμωνά· αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν, ὅτι κι ἄλλες δυνάμεις, ἐκτὸς τοῦ Χριστοῦ, μποροῦν νὰ κάνουν τὸν ἄνθρωπο τέλεια καλό· αὐτοὶ ποὺ δὲν βασίζονται στὴν καθαρὴ ἀλήθεια, ἀλλὰ προσπαθοῦν νὰ συμφιλιώσουν ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου· αὐτοὶ ποὺ θέλουν ἄλλο πάπα ἢ πατριάρχη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀποτρέπουν τοὺς βλάσφημους· αὐτοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν πραγματικὸ Χριστό.
Ἐναπόκειται σὲ μᾶς νὰ ἀποφασίσουμε ποιόν δρόμο θὰ διαλέξουμε: Ἂν θὰ σταυρώσουμε μαζί τους τὸν Χριστό, γιατὶ δὲν ἀνέχεται τὴν αἵρεση καὶ τὸ ψέμα ἢ ἂν θὰ τὸν ὁμολογήσουμε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο. Ἕνα εἶναι ὅμως σίγουρο: «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται...».

https://proskynitis.blogspot.gr 

ΠΕΘ: ΕΠΙΜΕΝΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ!

Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  21

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επιμένει ο Υπουργός Παιδείας στην αλλαξοπιστία

των Ελλήνων Ορθοδόξων μαθητών!!

Το Υπουργείο Παιδείας μέσω των αρμόδιων οργάνων του, με έγγραφό του προς τους Διευθυντές των Σχολείων της χώρας ζητά να πληροφορηθεί  τον αριθμό των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστρέψει στα σχολεία οι γονείς των μαθητών.

Η κίνηση αυτή του Υπουργείου Παιδείας σημαίνει ότι:

1. Αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί μείζον θέμα στα σχολεία, όταν ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου, στις αρχές Οκτωβρίου 2017, καταφερόταν απαξιωτικά ως προς το θέμα, χαρακτηρίζοντας ασήμαντες μειοψηφίες τους  γονείς που επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

2. Το Υπουργείο Παιδείας θα προσπαθήσει πιθανόν και πάλι, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που θα συγκεντρώσει, να μιλήσει για μειοψηφίες και να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό με ψευδή και ελλειπτικά στοιχεία, αγνοώντας ή αποσιωπώντας  ηθελημένα τα παρακάτω :

α) Το θέμα της επιστροφής των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι ποσοτικό, αλλά καθαρά ποιοτικό. Η κίνηση αυτή των γονέων, δηλαδή, φανερώνει την κάθετη αντίθεσή τους απέναντι στην ιδεοληπτική και απεγνωσμένη προσπάθεια της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, να επιβάλει δια της βίας και εξαναγκαστικά, διαμέσου ενός ιδιότυπου νέου γενιτσαρισμού, στους μικρούς μαθητές/τριες  των σχολείων της πατρίδας μας, ένα μοντέλο μαθήματος Θρησκευτικών που αποδομεί ευθέως στα μάτια τους, την αποκεκαλυμμένη πίστη των γονέων τους, εξισώνοντάς την με τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες του κόσμου. Ο αριθμός των επιστραφέντων βιβλίων-Φακέλων είναι συμβολικός και δείχνει σαφώς την παταγώδη αποτυχία του μεθοδευμένου εγχειρήματος να μετατραπεί βιαίως και παρανόμως η πίστη των μαθητών σε ένα συγκεχυμένο και πολτοποιημένο συνονθύλευμα θρησκειών που αντιτίθενται στη χριστιανική αλήθεια και πίστη των ορθοδόξων μαθητών.

β) Στην ανακοίνωσή του το Υπουργείο Παιδείας δεν αναφέρεται καθόλου σε όλους εκείνους τους Διευθυντές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης και τους  Διευθυντές των Σχολικών μονάδων που αρνούνται, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα από τους γονείς βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

γ) Από την ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας συμπεραίνουμε ότι εσκεμμένα δεν προσμετρούνται, στην καταμέτρηση που επιχειρείται, τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστραφεί από τους γονείς ταχυδρομικώς απευθείας στο Υπουργείο.

δ) Το Υπουργείο Παιδείας δείχνει να αγνοεί ακόμη, τις εκατοντάδες των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που συγκεντρώνουν ορισμένες Μητροπόλεις διαμέσου των Ιερών Ναών τους για να επιστραφούν μαζικά στο Υπουργείο.

ε) Το Υπουργείο Παιδείας επίσης, περιφρονεί επιδεικτικά τις χιλιάδες των δηλώσεων που έχουν υπογραφεί και δημοσιευθεί στο διαδίκτυο από αγανακτισμένους γονείς, οι οποίοι διαμαρτύρονται εντονότατα για τα νέα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, χωρίς να τα έχουν επιστρέψει μέχρι στιγμής  στο Υπουργείο.

στ) Το Υπουργείο Παιδείας, επίσης, φαίνεται να μην λαμβάνει σοβαρά υπόψη του το γεγονός  ότι μέχρι τώρα οι όποιες επιστροφές στο Υπουργείο βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών από γονείς έγιναν αυτοβούλως και χωρίς καμιά κεντρική καθοδήγηση. Γι΄ αυτό και υπάρχει αυτή η ποικιλία των μορφών της αντίδρασής τους.

Από όλα τα παραπάνω, συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα  ότι το Υπουργείο Παιδείας και ο σημερινός Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου εθελοτυφλούν μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα, που ως υπεύθυνοι έχουν δημιουργήσει στα παιδιά, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς, με τα νέα Προγράμματα και τα νέα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, τα οποία εισήγαγαν στα σχολεία και επιβάλουν στους μαθητές να τα διδαχθούν.  

Είναι πλέον φανερό ότι ο κ. Κ. Γαβρόγλου επιμένει να προχωράει αυταρχικά και φασιστικά στην εφαρμογή της πολιτικής της Κυβέρνησής του στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας, ιδιαίτερα μάλιστα στον τομέα της θρησκευτικής αγωγής,  μη λαμβάνοντας υπόψη του τις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί -όπως ακριβώς πράττει η Κυβέρνησή του και στο μέγα εθνικό θέμα της Μακεδονίας- προφανώς, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει ιδεοληπτικές σκοπιμότητες, άγνωστης για τον λαό μας προέλευσης, που αφορούν όμως άμεσα την πνευματική εξέλιξη των ελλήνων ορθοδόξων μαθητών.

Τελικά, όμως, αυτό που πετυχαίνει το Υπουργείο στην πράξη, με όλα αυτά που απεργάζεται, είναι να δημιουργεί κύμα αντιδράσεων, που τείνουν να λάβουν χαρακτηριστικά μαζικού κινήματος - όπως ακριβώς συνέβη και στο Μακεδονικό ζήτημα- εναντίον της αντορθόδοξης εκπαιδευτικής πολιτικής της Κυβέρνησής του,  με πρώτη στη σειρά την επαναστατική και πρωτοφανή στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά, πρωτοβουλία των ελλήνων γονέων να επιστρέφουν πίσω στο Υπουργείο τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Σύντομα, επίσης, πιστεύουμε θα αντιληφθούν οι υπεύθυνοι πρωτεργάτες του Υπουργείου Παιδείας αλλά και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, οι οποίοι έχουν την ευθύνη έγκρισης και προώθησης όλων αυτών των «επικίνδυνων και απαράδεκτων» πολιτισμικών και θρησκευτικών υποπροϊόντων, ότι η φασιστική τους ασέβεια προς τους γονείς και η μέσω των νέων Θρησκευτικών μεθόδευση αποορθοδοξοποίησης των παιδιών, θα λάβει και την ανάλογη απάντηση!

Το Διοικητικό Συμβούλιο

http://thriskeftika.blogspot.gr 

O ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΣΕΡΡΕΣ 29-01-2018

Αριθ. πρωτ: 56

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΟΛΟΓΩΝ  Ν. ΣΕΡΡΩΝ

"ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Ο ΝΕΟΣ"

Από το έτος 1100 μ.Χ στις 30 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας τιμά τους Τρεις Ιεράρχες. Τιμά «Τους Τρεις Μεγίστους Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος», Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Θεολόγο. Μάλιστα από το έτος 1842,

το Πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για όλη την Ελλάδα αυτή την ημέρα των Αγίων, ως εορτή αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα, ώστε έτσι να τιμώνται ανά τους αιώνες οι προστάτες και τα πρότυπα των εκπαιδευτικών και των μαθητών.

Πολλές απορίες όμως δημιουργούνται κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή, με αφορμή τις αποφάσεις των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας σχετικά με τον τρόπο εορτασμού των Τριών Ιεραρχών. Στους διευθυντές των σχολείων και στους συλλόγους διδασκόντων δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για το πώς θα γιορταστεί και φέτος. Με ποιόν τρόπο; Θα είναι αργία; Θα γίνουν εκδηλώσεις; Θα έρθουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία ή όχι; θα γίνει εκκλησιασμός ; Θα συμμετέχουν οι μαθητές;

Τελικά, πώς πρέπει να ερμηνευθεί η λέξη «αργία»; Τι νόημα έχει να δημιουργούνται κάθε φορά αυτά τα ερωτήματα; Μήπως δεν θέλουμε να γιορτάζουμε τους Αγίους;

Σε μια χώρα αληθινά κουρασμένη και ταλαιπωρημένη, που το μόνο στήριγμα και καύχημά της είναι ο Τριαδικός Θεός με τους αγίους Του, αλλά και σε μια κακοποιημένη απ’ όλους Παιδεία, πώς μπορεί ένας Υπουργός Παιδείας και θρησκευμάτων να γράφει ότι στην αργία αυτή «..δύναται να γίνει εκκλησιασμός»; Τί είναι λοιπόν ο εκκλησιασμός; Έθιμο; Μπορεί να γίνει, μπορεί και να μην γίνει;

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε όλοι μαζί το πώς γιορτάζονταν εδώ στις Σέρρες, επί Τουρκοκρατίας, η γιορτή της Παιδείας. Όπως ακριβώς ο Β. Τζανακάρης αναφέρει το γεγονός, στην τοπική Ιστορία:

«Το απόγευμα της παραμονής τη μεγάλη Μητροπολιτική Εκκλησία γέμιζαν εκατοντάδες παιδιών όλων των σχολείων και κοντά στο προσκυνητάρι 12-14 τεράστιες λαμπάδες παρατάσσονταν. Την επόμενη μέρα γινόταν λειτουργία και λειτουργούσε πάντα ο Δεσπότης ο οποίος μνημόνευε τα ονόματα των δωρητών και μεγάλων ευεργετών της κοινότητας. Μετά τη λειτουργία όλα τα σχολεία και το συγκεντρωμένο πλήθος μαζεύονταν στη Γρηγοριάδα (το κεντρικό Παρθεναγωγείο Σερρών) όπου γινόταν τελετή. Σ’ αυτήν δεν παρέλειπαν να παραστούν οι τουρκικές αρχές, ο Πασάς δηλαδή, ο Μουτεσαρίφης, ο Δήμαρχος κ.ά». (Veteranus, «Ελεύθερος Πολίτης», 3-2-1929 Τζανακάρης, Β., (1991), Εικονογραφημένη ιστορία των Σερρών, τόμος Α΄, σελ. 63)

 Όταν οι Τούρκοι αγάδες ήξεραν να σέβονται την τοπική μας παράδοση, δεν είναι αυτονόητο να περιμένει κανείς από το Έλληνα Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων μεγαλύτερο σεβασμό και αναγνώριση της προσφοράς των Τριών Αγίων;

Βέβαια, όλα αυτά κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια: Ότι η σημερινή παιδεία δεν έχει σχέση με την Παιδεία των Τριών Ιεραρχών. Η σπουδαία διδασκαλία των τριών Αγίων απευθύνεται στο πρόσωπο του κάθε δασκάλου, ενώ προβάλλει την μοναδικότητα της προσωπικότητας του κάθε μαθητή. Η σημερινή όμως Παιδεία, αντιθέτως, στοχεύει στη δημιουργία ανθρώπων που άγονται και φέρονται από τον σύγχρονο υπερκαταναλωτισμό και δρούν ατομικιστικά και χρησιμοθηρικά απέναντι στο συνάνθρωπο.

Γι’ αυτό έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε κάθε χρόνο και μια καινούργια εγκύκλιο για τη γιορτή των αγίων Τριών Ιεραρχών. Ίσως γι’ αυτό, (και γιατί όχι); θα μπορούσαμε κι εμείς να προτείνουμε κάτι άλλο στο Υπουργείο Παιδείας.

Ας είναι λοιπόν αργία, όπως την όρισαν.. Ας ονομαστεί Ημέρα Γραμμάτων, όπως τη θέλουν.. Άλλωστε, όπως λένε, δεν χρειαζόμαστε πρότυπα Αγίων ανθρώπων. Τότε γιατί θέλουμε αργία; Ας κάνουμε μάθημα κανονικά, με κάποιες αναφορές σε σπουδαίους, μορφωμένους ανθρώπους κι όχι βέβαια Αγίους.. γιατί αυτό ενοχλεί..!!!!

Αν θέλουμε τα παιδιά μας, οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων μας να πορευτούν σε βήματα αληθινής Παιδείας, ας ευχηθούμε να παραμείνει η γιορτή τιμητική στα ιερά πρόσωπα των Αγίων, όπως ήταν πάντοτε. Ας ξεκινά αυτός ο εορτασμός από τον χώρο του Ιερού Ναού. Άλλωστε δεν νοείται Θρησκευτική εορτή χωρίς εκκλησιασμό. Με τον εκκλησιασμό των ορθοδόξων εκπαιδευτικών και μαθητών, θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να ζητούν από τους Τρεις Ιεράρχες φωτισμό, βοήθεια, στήριγμα και υπομονή στο δύσκολο έργο τους.

Ευχόμαστε ο Θεός να μας φωτίζει όλους, ελπίζοντας μόνο στο μέγα Του έλεος και στη θεία Του Χάρη που ανέδειξε τις προσωπικότητες των Αγίων μας!!!

    Ο Πρόεδρος                                         Ο Γραμματέας

Ιωάννης Παπαεμμανουήλ                   Πέτρος Πεχλιβάνης

http://thriskeftika.blogspot.gr 

Η ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΦΗΒΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

«Η διαπαιδαγώγηση των εφήβων κατά τους Τρεις Ιεράρχες»

Βικτωρία  Γ. Βοξάκη, θεολόγος

            

Επικαλούμενη την αρωγή των Τριών ενδόξων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος, αλλά και τη δική σας επιεική κρίση, θα αναφερθώ στη διαπαιδαγώγηση των εφήβων κατά τους Τρεις Ιεράρχες.

            Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω επιλεκτικά, μερικές μόνο από τις παιδαγωγικές συμβουλές τους, οι οποίες παραμένουν ανέγγιχτες στο διάβα των αιώνων και συνεχίζουν να λάμπουν ως πολύτιμοι πνευματικοί «λίθοι». Δυστυχώς όμως, αν και διανύουμε εποχή ηθικής και πνευματικής πενίας, ο ανεκτίμητος αυτός θησαυρός παραμένει σχεδόν ξεχασμένος και αχρησιμοποίητος.

            Ο Μέγας Βασίλειος ονομάστηκε «παιδαγωγός της νεότητος» από τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ένας χαρακτηρισμός όμως που μπορεί δίκαια να αποδοθεί και στους δύο αυτούς Καππαδόκες Πατέρες, αλλά παράλληλα και στον «κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι».

            Όντως οι Τρεις αυτοί Ιεράρχες υπήρξαν πραγματικοί και υποδειγματικοί παιδαγωγοί. Αγάπησαν τη νεότητα, αλλά ουδέποτε έγιναν χαμερπείς κόλακές της, όπως αυτοί που είναι ανθρωπάρεσκοι και ουσιαστικά αδιαφορούν γι' αυτήν. Μέσα στα απαράμιλλα έργα τους θα συναντήσουμε λόγους στοργής και αγάπης, συνοδευμένους όμως πάντοτε με πνευματικές και παιδαγωγικές συμβουλές. Αλλά ταυτόχρονα όπου χρειαστεί υπάρχει και ο αυστηρός και επιτιμητικός λόγος.

            Δύσκολη ψυχολογικά, αλλά και κρίσιμη πνευματικά για την μετέπειτα ζωή του ανθρώπου είναι η περίοδος της εφηβικής ηλικίας. Αν δεν καθοδηγηθεί και διαπαιδαγωγηθεί σωστά, υπάρχει κίνδυνος να καταποντιστεί ο έφηβος πριν καλά καλά ξεκινήσει το «ταξίδι» του στη θάλασσα της ζωής. Πολύ παραστατικά το επισημαίνει αυτό ο ιερός Χρυσόστομοςλέγοντας ότι «η νεότης πελάγει προσέοικε μαινομένω, κυμάτων αγρίων και πνευμάτων γέμοντι πονηρών».

            Χρειάζονται λοιπόν οι έφηβοι αγάπη και ορθή διαπαιδαγώγηση από τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, τους ιερείς και γενικότερα τους ενήλικους. Όμως οι ανθρώπινες προσπάθειες, αν δεν ενισχυθούν και δεν εμπνευστούν από τον Τριαδικό Θεό, αναπόφευκτα θα καταλήξουν σε φτωχά ή και μηδενικά αποτελέσματα. Γι' αυτό και ο ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος στη Θεία Λειτουργία του εύχεται: «Κύριε , … την νεότητα παιδαγώγησον».

            Με τη βοήθεια λοιπόν του Θεού και με αρχές εμπνευσμένες και στηριγμένες στις Ευαγγελικές αλήθειες πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί η εφηβεία. Η ευθύνη όμως των παιδαγωγών είναι τεράστια, όσο και η δυσκολία του εγχειρήματος τής διαπαιδαγώγησης. Καθόλου υπερβολική δεν πρέπει να θεωρείται η διαπίστωση του Αγίου Γρηγορίου ότι  : «Τω όντι αύτη μοι φαίνεται τέχνη τις (είναι) τεχνών και επιστήμη επιστημών, άνθρωπον άγειν».

            Θεμελιώδη συμβολή στην ανατροφή του εφήβου έχει και η οικογένεια. Ανατρέχοντας στα παιδικά και εφηβικά χρόνια των Τριών Ιεραρχών, δεν γίνεται να παραβλέψουμε  τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε στην μετέπειτα εξέλιξή τους, η οικογένεια του καθενός από αυτούς και ιδίως οι μητέρες τους. Τα ονόματά τους, Εμμέλεια, Νόννα, Ανθούσα, αποτελούν πλέον παροιμιώδη πρότυπα μητέρων που πραγματικά αναλώθηκαν οι ίδιες για να γαλουχήσουν τα νεαρά βλαστάρια τους σύμφωνα με τα υψηλά ιδανικά της χριστιανικής πίστης. Ξεκάθαρο λοιπόν μήνυμα στέλνει το παράδειγμα των υγιών αυτών χριστιανικών οικογενειών στην εποχή μας που ο θεσμός της οικογένειας αναντίρρητα περνάει σοβαρή κρίση.

            Βάλλεται ιδιαίτερα σήμερα από παντού η οικογένεια και κυρίως από αντιχριστιανικά κέντρα, προκειμένου να διαλυθεί και να πάψει να ασκεί την ευεργετική επίδρασή της πάνω στις νεαρές ψυχούλες των τρυφερών βλαστών της. Όμως, για να αρδεύσουν την εφηβική ψυχή, πατέρες και μητέρες πρέπει να μιμηθούν τη Σαμαρείτιδα του Ευαγγελίου και να λάβουν «ύδωρ ζων» (Ιω.4,10) από τον Χριστό. Να μετατρέψουν το σπίτι τους και την οικογένειά τους σε μια κατ' οίκον Εκκλησία. Γιατί, όπως λέει και ο ιερός Χρυσόστομος  : «Εκεί που ο άνδρας και η γυναίκα και τα παιδιά είναι συνδεδεμένοι με δεσμούς ομόνοιας και φιλίας και αρετής, εκεί βρίσκεται ανάμεσά τους ο Χριστός». Για να επιτευχθεί αυτό οι γονείς οφείλουν να συνδεθούν με την Εκκλησία, να βιώνουν τον Χριστιανισμό τους και να μιμούνται στην καθημερινή ζωή τους τις αρετές που εφάρμοσαν στο βίο τους οι Τρεις Ιεράρχες , για να επιτύχουν έτσι να τους μιμηθούν με τη σειρά τους και τα δικά τους παιδιά.

            Η μίμηση λοιπόν και η ύπαρξη υγειών προτύπων είναι άλλη μια κεφαλαιώδους σημασίας παιδαγωγική αρχή, που ούτε και αυτή διαφεύγει της προσοχής των Τριών Ιεραρχών. Στην ψυχή του εφήβου, για να επιδράσουν ακόμα και οι άριστες των συμβουλών και τα ηθικότερα παραγγέλματα, πρέπει αυτά να συνοδεύονται απαραιτήτως με το καθημερινό και ζωντανό παράδειγμα των παιδαγωγών. Αλλιώς θα γίνουν λόγια του αέρα, δηλαδή «έπεα πτερόεντα», που θα έλεγε και ο συμπατριώτης μας, ο Όμηρος. Αυτό επισημαίνει και ο Μέγας Βασίλειοςσυμβουλεύοντάς μας ότι «Η περί του πως χρη ζην τον Χριστιανόν διδασκαλία, ου τοσούτον δείται λόγου, όσον του καθημερινού υποδείγματος».

            Συμφωνώντας για το προβάδισμα που έχει η έμμεση διδασκαλία δια των πράξεων σε σύγκριση με τους θεωρητικούς λόγους, που δεν εφαρμόζονται στην καθημερινή πράξη λέει ο έτερος Καππαδόκης, ο Άγιος Γρηγόριος : «άφωνον έργον κρείσσον απράκτου λόγου».

            Προβληματιζόμαστε στη σημερινή εποχή, άλλοι ειλικρινά, αλλά και αρκετοί υποκριτικά, τι έχει πάει στραβά, τι συμβαίνει με τους έφηβούς μας και κατρακυλούν όλο και προς το χειρότερο. Γιατί οι έφηβοί μας δεν έχουν πια ιδανικά, γιατί βαριούνται το διάβασμα, γιατί πέφτουν στα δίχτυα των ναρκωτικών και του αλκοολισμού, γιατί τόση βία και παραβατική συμπεριφορά; Την απάντηση μάς την προσφέρει η χρυσή γλώσσα του Αγίου Ιωάννου: «Τα αρχέτυπα ηφάνισται ^. δια τούτο ουδέ οι νέοι γίνονται θαυμαστοί» . Θέλουμε πραγματικά να διορθώσουμε τους νέους ; Ας διορθώσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και παράλληλα ας προσφέρουμε σ' αυτούς διαχρονικά , υγιή και ολοκληρωμένα πρότυπα, για να ξεδιψάσουν οι αποξηραμένες εφηβικές ψυχές τους. Και πρώτα απ' όλα ας δώσουμε σ' αυτούς το αξεπέραστο πρότυπο, που είναι αναμφισβήτητα το Θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού και ακολούθως αυτό της Παναγίας και των Αγίων.

            Από την προσωπική μου εμπειρία σάς καταθέτω ότι δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρουσα και πιο ελκυστική αφήγηση για τον έφηβο απ' το να ακούει να του διηγείσαι ιστορίες από το Ευαγγέλιο και τα Συναξάρια των Αγίων. Τέτοιο περιεχόμενο θα έπρεπε να έχουν τα βιβλία που θα τους χαρίσουμε. Αλλά και τα σχολικά βιβλία, και όχι μόνο των Θρησκευτικών, αλλά και αυτά της Ιστορίας, των Αρχαίων και των Νέων Ελληνικών θα έπρεπε να ξεχειλίζουν από αυτά τα κείμενα και όχι να είναι σε αλλά ολίγα και από άλλα παντελώς εξαφανισμένα.

            Ο Χρυσόστομος στο θέμα των προτύπων μάς προτρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα το πόσο εύκολα μπορεί να ταυτιστεί ο έφηβος με τα προβαλλόμενα σ' αυτόν πρότυπα συνομηλίκων του. Είναι γεμάτη η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη και η Εκκλησιαστική Ιστορία από αφηγήσεις όπου πρωταγωνιστούν έφηβοι, οι οποίες  μπορούν να διδάξουν στα παιδιά και τους μαθητές μας την πίστη, την αγάπη, την τιμιότητα, τη δικαιοσύνη, τη φιλαλήθεια, την υπομονή, τη φιλοπατρία, αλλά και κάθε άλλη αρετή.

            Θέλουμε να έχουν τέτοια πρότυπα ; Ας τα επιλέξουμε κι ας τα προβάλουμε. Αλλιώς ας τα αφήσουμε να έχουν ως πρότυπα τον τάδε αθλητή τον βυθισμένο στον κόσμο των αναβολικών ή την τάδε τραγουδίστρια την μπλεγμένη στα ναρκωτικά, τον δείνα ηθοποιό που μιλάει χυδαία και χρησιμοποιεί βία. Στο τέλος όμως ας μην χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για το πώς ξεστράτισε έτσι το παιδάκι μας ή ο μαθητής μας και ως ενήλικα τρομάζουμε να τον αναγνωρίσουμε!

            Ας χαρίσουμε λοιπόν την αιώνια πνευματική νεότητα στις ψυχές των εφήβων , μια νεότητα που θα διαρκέσει μέχρι τα βαθιά γεράματά τους. Διαφορετικά, ας είμαστε βέβαιοι ότι οι αμαρτίες και τα πάθη θα βυθίσουν σε βαθύτατα γηρατειά πριν της ώρας τους και το σώμα και την ψυχή, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο χρυσορρήμων πατήρ, ο Άγιος Ιωάννης: «Το γαρ βαρύ ταύτης γήρας η αμαρτία».

            Ας μην ξεγελιόμαστε, για να βελτιωθεί ηθικά η κοινωνία μας, πρωταρχικά πρέπει να εξυγιανθεί και να θωρακιστεί πνευματικά η νεολαία μας, που αποτελεί το μέλλον αυτού του τόπου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει τους μαθητές να ζουν με αρετή και σωφροσύνη και να έχουν για υπόδειγμα τον ίδιο τον Ιησού ως νέο. Ο δε Θεολόγος Γρηγόριοςμάς εφιστά την προσοχή για την έγκαιρη καλλιέργεια ηθικών αρχών στην κρίσιμη παιδική και εφηβική ηλικία λέγοντας: «Είναι ευκολότερο από την αρχή να μην ενδώσεις στην κακία, παρά όταν εκείνη έρχεται ολοταχώς, να την ανακόψεις ^.  όπως ακριβώς με μια μεγάλη πέτρα είναι ευκολότερο να τη στερεώσεις στην αρχή, παρά, όταν αρχίσει να κατρακυλά να τη συγκρατήσεις».

            Ζώντας σε μια εποχή ηθικής κατάπτωσης και αντιστροφής των  εννοιών, όπου οι κακίες παρουσιάζονται ως αρετές, σε μια εποχή συγχύσεως, και έντονου, αλλά συγκαλυμμένου αντιχριστιανικού κλίματος, λόγοι του Αγίου Βασιλείου, όπως οι παρακάτω, είναι πιο επίκαιροι από ποτέ: «Άνθρωποι που επιθυμούν να φονεύσουν συνάνθρωπό τους με δόλιο τρόπο,ανακατεύουν το δηλητήριο με μέλι». Οι έφηβοι παρασυρμένοι γλυκαίνονται αρχικά από την αμαρτία, όταν όμως αντιληφθούν το δηλητήριο που αυτή έκρυβε μέσα της, ήδη σπαράζουν από τις οδύνες της πνευματικής τους δηλητηριάσεως.

            Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να επιδείξουμε στο πως όριζαν το σκοπό και το περιεχόμενο της αγωγής οι Τρεις Ιεράρχες. Ο φωστήρ της Καισαρείας, ο Μέγας Βασίλειος, θεωρεί ότι ο βασικός σκοπός της αγωγής είναι το « ομοιωθήναι Θεώ, κατά το δυνατόν ανθρώπου φύσει ». Δηλαδή, ο άνθρωπος πρέπει να επιτύχει να μοιάσει στον Θεό, όσο φυσικά του επιτρέπει η ασθένεια της ανθρώπινης φύσης του, δηλαδή να μιμηθεί τον Θεό, ώστε να κατορθώσει τη θέωση. Σύμφωνοι είναι σ' αυτό και οι άλλοι δύο Πατέρες της Εκκλησίας μας.

            Διανύουμε ημέρες λίαν χαλεπές, που υπάρχει σύγχυση γύρω από τις πρακτικές και τους στόχους της παιδείας, που άλλοι μεν τους καθορίζουν αποκλειστικά ως γνωσιολογικούς και τεχνοκρατικούς, ενώ άλλοι ως στυγνά χρησιμοθηρικούς και κάποιοι τρίτοι μιλούν για σχολεία της ήσσονος προσπαθείας. Συνεπώς η πρόταση των Τριών Ιεραρχών μάλλον ξενίζει, αν δε δυσαρεστεί κάποιους απ' αυτούς. Οι Άγιοι αυτοί επιθυμούν δια της αγωγής να διαπλασθούν άνθρωποι , όπως ο Θεός επιθυμεί να είμαστε. Άνθρωπος - με την πλήρη και χριστιανική έννοια του όρου - δεν είναι αυτός, ο όποιος έχει εξωτερικά ανθρώπινη μορφή, αλλά δεν διατηρεί μέσα του ούτε ίχνος ανθρώπινων αισθημάτων, αλλά είναι αυτός που με τη Θεία Χάρη καλλιεργεί την αρετή. Αυτό βροντοφωνάζει προς όλους μας ο Χρυσόστομος λέγοντας «Τούτο γαρ άνθρωπος, όταν αρετήν μετίη».

            Οι Τρεις Ιεράρχες αποτελούν τα κατεξοχήν σύμβολα της Ελληνορθόδοξης παιδείας, αλλά και τα διαχρονικά πρότυπά της. Αληθινή παιδεία υφίσταται, όταν συνυπάρχει το ελληνικό και το Ορθόδοξο στοιχείο. Η μόρφωση , για να έχει ουσιαστική αξία, πρέπει να αποβλέπει όχι μόνο στον πλουτισμό των γνώσεων, αλλά και στην καλλιέργεια της ψυχής με βάση τα χριστιανικά ιδεώδη και να συντείνει στη σωτηρία του ανθρώπου. Σύμφωνα με τους εορταζόμενους Αγίους μας - αυτούς «τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας» - επωφελής παιδεία είναι αυτή, που ούτε της «θεογνωσίας τα νάματα» καταφρονεί, ούτε την κοσμική σοφία παραμερίζει.

            Ο μεγάλος παιδαγωγός, ο Άγιος Ιωάννης, θεωρεί άξιους του ονόματος τού διδασκάλου, όσους παιδαγωγούς έχουν ως μόνη χαρά και ικανοποίηση την πρόοδο των μαθητών τους, στους οποίους επιδεικνύουν αγάπη. Η αγάπη αυτή είναι η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος, γιατί, όπως επεξηγεί: « ουδέν ούτω προς διδασκαλίαν επαγωγόν, ως το φιλείν και φιλείσθαι». Ενώ αντιθέτως δε διστάζει να καταδικάζει τους ανάξιους δασκάλους , που ενδιαφέρονται μόνο για τα χρήματα, αλλά αδιαφορούν για την ωφέλεια των μαθητών τους. Όμως οι κοπιάζοντες συνειδητοί παιδαγωγοί έχουν ως πνευματική αμοιβή την αγάπη και την αναγνώριση από τους μαθητές τους, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πόσο ωφελήθηκαν από αυτούς. Γράφει σχετικά ο Γρηγόριος ο Θεολόγος : «Καλότυχοι είναι οι μαθητές που σαν γεράσουν θυμούνται τον δάσκαλό τους, γιατί έτσι αποδεικνύεται ότι ακολούθησαν τον καλό δρόμο στη ζωή».

            Οι έφηβοι πρέπει από μικροί να μάθουν ν' αγαπούν την εργασία και ειδικότερα τους κόπους για την κατάκτηση τής γνώσης. Ο Μέγας Βασίλειος χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα από τη θαλάσσια ζωή συμβουλεύει: «το ψάρι τόσα πελάγη, διασχίζει, για να βρει κάποια ωφέλεια ^. τι θα πεις εσύ, που συζείς με την αργία; Η αργία είναι η αρχή για κάθε κακό». Το ίδιο τονίζει και ο Χρυσόστομος με μια εικόνα που βασίζεται στα σιδερένια εργαλεία : «και σίδηρος , κείμενος μεν διαφθείρεται , εργαζόμενος δε λάμπει».

            Αλλά και στο ζήτημα της φιλίας, που αποτελεί ουσιώδη ανάγκη της εφηβικής ψυχής, έχουν πολλά να μας συμβουλεύσουν οι Τρεις Ιεράρχες και με το βίο τους και με τη διδασκαλία τους. Παροιμιώδης παραμένει στους αιώνες η υποδειγματική φιλία του Αγίου Βασιλείου με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Μας εφιστά την προσοχή ο Μέγας Βασίλειος : «να προσέχουν τα παιδιά με ποιους συναναστρέφονται, να προσέχουν ποιους κάνουν φίλους. Γιατί όπως ο μολυσμένος αέρας, όταν τον εισπνεύσουμε αφήνει μέσα μας χωρίς όμως να το βλέπουμε την αρρώστια, έτσι και το κακό περιβάλλον αφήνει μέσα στην ψυχή του παιδιού τη μόλυνσή του». Και συμπληρώνει ο προσφιλής φίλος του, ο Άγιος Γρηγόριος: «Απόκτημα καλύτερο από τον φίλο δεν υπάρχει, όμως τον πονηρό ποτέ μην κάνεις φίλο». Οι φίλοι αποτελούν μετά τον Θεό τους καλύτερους συμπαραστάτες μας στις δυσκολίες της ζωής, γι' αυτό και ο Χρυσόστομος μάς θυμίζει ότι : « πολύ πιο εύκολα μπορεί κανείς να σηκώσει με τους φίλους του την πιο ανυπόφορη συμφορά, παρά μονάχος του την πιο μεγάλη ευτυχία».

            Με αφορμή τις διεκδικήσεις των Σκοπιανών πάνω σ' ένα τμήμα της ιστορίας και των εδαφών του Ελληνισμού, αυτό της Μακεδονίας, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και σε μια  ακόμα παιδαγωγική αρχή τους, αυτή της παρακίνησης των εφήβων προς τη φιλοπατρία. Η αγάπη για την Πατρίδα έχει τόσο συκοφαντηθεί στις μέρες μας, ώστε κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να ντρεπόμαστε για το Έθνος μας, την ιστορία μας, τους ήρωές μας. Για να δούμε όμως τι πίστευαν οι Τρεις Ιεράρχες πάνω στο θέμα αυτό. Ο κοσμήσας τον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, της παλιάς πρωτεύουσας του Βυζαντινού Ελληνισμού, ο Άγιος Γρηγόριος, γράφει σε επιστολή του : Γνώρισμα όποιου είναι πραγματικά ευσεβής, είναι να τιμάει τη μητέρα του, κοινή όμως μητέρα όλων μας είναι η Πατρίδα μας.«Μητέρα τιμάν των οσίων ^. μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων πατρίς». Ο επίσης Πατριαρχεύσας στη Βασιλίδα των πόλεων Άγιος Ιωάννης ξεκάθαρα αποφαίνεται ότι : «ουδέν πατρίδος γλυκύτερον». Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος σε επιστολή του επαινεί τον παραλήπτη της γράφοντας ότι: «την ενεγκούσαν και θρέψασαν πατρίδα ίσα γονεύσι τιμά» και κατ' επέκταση επαινεί όλους τους χριστιανούς, μεγάλους και μικρούς σε ηλικία, που τιμούν την Πατρίδα τους εξίσου με τους γονείς τους.

            Κατακλείοντας αυτή τη σύντομη και ενδεικτική επιλογή από τον ανεκτίμητο πνευματικό θησαυρό των εγκωμιαζόμενων Αγίων, πρέπει να σταθούμε απέναντί τους τουλάχιστον με ειλικρίνεια. Δεν αρκεί μόνο να τους υμνούμε με λόγια και να τους πλέκουμε ρητορικά εγκώμια. Δεν αποσβέσαμε το ηθικό μας χρέος με το να τους ονομάζουμε μεγάλους παιδαγωγούς και σοφούς διδασκάλους. Οφείλουμε και να τους τιμήσουμε έμπρακτα ακολουθώντας ο καθένας μας, όσο μπορεί το παράδειγμά τους. Η Εκκλησία μας και η ελληνική παιδεία τιμώντας σήμερα την ιερή μνήμη των Τριών Ιεραρχών μάς δίνει την αφορμή και μάς προσκαλεί όλους, αλλά ιδιαίτερα τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, να τους μιμηθούμε: στην πίστη προς την Ορθοδοξία, στη δίψα για μάθηση, στον πλούτο των γνώσεων και στην συνεχή εφαρμογή των αρετών. Ας ευχηθούμε με τη Χάρη του Τριαδικού Θεού οι Τρεις αυτές μεγάλες Πατερικές μορφές της Ορθοδοξίας να στέκονται πάντοτε πολύτιμοι οδηγοί και βοηθοί στην προσπάθεια για την εν Χριστώ τελειοποίηση του χαρακτήρα μας και απλανής πυξίδα προσανατολισμού προς την αρετή και τη φιλομάθεια.

Βικτωρία  Γ. Βοξάκη

Θεολόγος καθηγήτρια

* Ομιλία  εκφωνηθείσα στην κεντρική εκδήλωση εορτασμού των Τριών Ιεραρχών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του ιστορικού  1ου Γυμνάσιου Χίου, στις 30 Ιανουαρίου 2018 .

http://aktines.blogspot.gr 

Η LADY GAGA ΜΑΡΤΥΡΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ

Το βίντεο είναι μια απόδειξη για όσους δεν πιστεύουν ότι ό καλλιτεχνικός κόσμος και η μεγάλη επιτυχία που έχουν διάσημοι ηθοποιοί και τραγουδιστές συνδέεται άμεσα με τον σατανισμό.
Ή μετάφραση έγινε απο τον χρήστη youtube "apodei"
Το original βίντεο είναι το : 
Lady Gaga, the Super Bowl, Satanic Spirit Cooking and Child Sacrifice 

http://thesecretrealtruth.blogspot.gr

ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΩΘΗΚΑ ΑΠΟ ΠΝΙΓΜΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΤΑΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Ο Λάκης Λαζόπουλος μιλά στην Μαρία Ανδρέου και στην εφημερίδα Espresso και μεταξύ άλλων αναφέρεται στην ημέρα των Θεοφανίων και αποκαλύπτει πως πριν αρκετά χρόνια η κακοκαιρία παραλίγο να τον οδηγήσει σε πνιγμό σε ένα ταξίδι του.

Κύριε Λαζόπουλε, για σας τα Θεοφάνια είναι μια εορτή της χριστιανοσύνης με ιδιαίτερο συμβολισμό;

Από τα κάλαντα όλων των εορτών μού αρέσουν από παιδάκι πιο πολύ αυτά των Θεοφανίων «σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός» και πάντα θεωρώ ότι υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου αυτή η φώτιση που έχει και μια θεϊκή προσέγγιση. Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι κατά τη διάρκεια της χρονιάς πέφτει στη ζωή του ανθρώπου μεγάλο σκοτάδι και αυτή η γιορτή έρχεται να σου θυμίσει την έξοδο προς το φως. Οπότε το νιώθω αυτό που έρχεται, το προσδοκώ και θα πάω να ανάψω το κερί μου.

Πιστεύετε;

Ναι. Θα σας αποκαλύψω κάτι. Έχω κάνει τάμα και έχω ανάψει με μεγάλη ευλάβεια μια λαμπάδα στη χάρη της Παναγίας στην Τήνο γιατί παραλίγο να πνιγώ σ’ ένα καράβι και σώθηκα. Είχα ταξιδέψει με ένα παλιό σκαρί και έναν γέρο καπετάνιο για 25 μέρες σε όλο το Αιγαίο και πέσαμε σε τέτοια κακοκαιρία που μου ήρθαν κλάματα στα μάτια. Περιμέναμε το τέλος, κύματα μας σκέπαζαν από παντού. 

Έτσι μου ήρθε και η ιδέα και έγραψα την επιθεώρηση «Ήταν ένα μικρό καράβι». Αυτός ο παππούς ήταν τόσο ιδιαίτερος που πέθανε χειμώνα κάνοντας μπάνιο στη Δρακολίμνη στα Ζαγοροχώρια. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.

http://athleticlarissa.gr

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ- Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ!

Άγιοι Τρεις Ιεράρχες 

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου. 

https://www.saint.gr