ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ: ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι ;»

Κήρυγμα Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς και Κονίτσης κ. Ἀνδρέου  τὴν Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας

(Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Κονίτσης , 25.2.2018)

Ὅπως μᾶς ἀφηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος (Κεφ. ΙΣΤ΄, 13 καὶ ἑξῆς), ὁ Κύριος βρέθηκε στὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου.   Ἡ Καισάρεια ἦταν μία πόλις, τὴν ὁποία εἶχε δημιουργήσει ὁ τετράρχης Φίλιππος πρὸς τιμὴν τοῦ Τιβερίου Καίσαρος. Ἐκεῖ, λοιπόν, ποὺ ἦσαν ὁ Χριστὸς μὲ τοὺς Ἀποστόλους, γυρίζει ξαφνικά, καὶ τοὺς θέτει τὸ ἑξῆς ἐρώτημα : «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;»

Τί λένε γιὰ μένα οἱ ἄνθρωποι; Τί γνώμη ἔχουν; Μετὰ τὸν αἰφνιδιασμὸ ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἀπόστολοι, εἶπαν : - Ἄλλοι λένε ὅτι εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἄλλοι ὅτι εἶσαι ὁ Ἠσαΐας, ὁ Ἱερεμίας καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς παλιοὺς προφῆτες ποὺ ἀναστήθηκαν. Δεύτερο ἐρώτημα ὑποβάλλει ὁ Κύριος : «Ὑμεῖς δὲ τίνα μὲ λέγετε εἶναι ;» Καλὰ τὶ λένε οἱ ἄλλοι. Ἐσεῖς τί λέτε γιὰ μένα. Τὶ γνώμη ἔχετε γιὰ μένα ; Δὲν ἤξεραν ν’ ἀπαντήσουν οἱ Ἀπόστολοι. Καὶ ὁ Πέτρος, ποὺ ἦταν αὐθόρμητος καὶ ὁρμητικὸς τύπος, ἀπήντησε ὅτι «Ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τοῦ ζῶντος», εἶσαι δηλ. ζωντανὸς καὶ ὄχι νεκρός, ὅπως τὰ εἴδωλα.

Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι», ὁ Χριστὸς τὸ ὑποβάλλει σὲ ὅλες τὶς γενεὲς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἐπειδὴ οἱ αἱρετικοὶ προσπαθοῦσαν νὰ διαστρέψουν τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων του, γι’ αὐτὸ συνεκλήθησαν οἱ ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, στὶς ὁποῖες τὸ ἴδιο ἐρώτημα ἐπαναλαμβάνετο. «Τὶ γνώμη ἔχουν γιὰ μένα οἱ ἄνθρωποι». Καὶ ἀπαντοῦσαν οἱ Ἱεράρχαι ποὺ συγκροτοῦσαν τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅτι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Ἕνας καὶ Μοναδικός. Εἶσαι τὸ δεύτερο πρόσωπο τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. Εἶσαι ὁ τέλειος Θεὸς καὶ ὁ τέλειος ἄνθρωπος. Εἶσαι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου.

Ἔτσι, λοιπόν, οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πέτυχαν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μᾶς ἔχει παραδοθεῖ, ἀκέραια, ἀλώβητη μέχρι σήμερα. Καὶ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια τὴν κρατάει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἀλλὰ ὁ σατανᾶς, ὅμως, δὲν ἔχει παύσει, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, νὰ διαστρέφει τὰ πράγματα. Τώρα, τοὺς τελευταίους καιρούς, ἔχει βρεῖ μιὰ ἄλλη μέθοδο : «Νὰ κρατᾶτε», λέει, «αὐτὰ ποὺ πιστεύετε. Μὴν τὰ ἀλλάζετε. Ἀλλὰ νὰ δείχνετε ἀγάπη καὶ κατανόηση καὶ πρὸς τὶς ἄλλες θρησκεῖες, οἱ ὁποῖες... μᾶς ὁδηγοῦν στὸν ἴδιο Θεό». Καὶ γιὰ νὰ ὡραιοποιήσουν τὰ πράγματα παρουσιάζουν μὲν τὸν Κύριο σὰν ἕνα μεγάλο ἡγέτη, ἀλλὰ χωρὶς νὰ διαφέρει ἀπὸ τὸν Μωάμεθ, τὸν Κουμφούκιο, τὸν Κρῖσνα, καὶ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ψεύτικους θεούς, ποὺ ἀκοῦμε συχνὰ τὰ ὀνόματά τους καὶ τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα, δυστυχῶς, ἔχουν ἀρχίσει νὰ μπαίνουν καὶ στὰ βιβλία τῶν Σχολείων. Καὶ ἔχουμε διαμαρτυρίες πολλῶν συλλόγων γονέων, οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν τὰ ἀπαράδεκτα αὐτὰ βιβλία πίσω στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας.

«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι ;» Ἀλλὰ θὰ πεῖ κανεὶς δὲν θὰ τοὺς ἀγαπᾶμε τοὺς ἄλλους, ποὺ ἔχουν μιὰ διαφορετικὴ θρησκεία, ἕνα ἄλλο πίστευμα ; Βεβαίως θὰ τοὺς ἀγαπᾶμε. Ἀλλοίμονο. Χριστιανὸς ποὺ δὲν ἀγαπάει δὲν εἶναι ἀληθινὸς χριστιανός. Κοιτᾶξτε, ὅμως. Ἄλλο νὰ ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνθρώπους σὰν ἄτομα, καὶ ἄλλο νὰ ἀγαπᾶμε τὴν θρησκεία τους. Διότι τὸ νὰ ἀγαπᾶμε τὶς ἄλλες θρησκεῖες βαδίζουμε ὁλοταχῶς στὴνπαγκοσμιοποίηση τῶν Θρησκειῶν. Καὶ ἐπιτρέψτε μου, μιὰ λαϊκὴ ἔκφραση, γίνεται ἕνας «ἀχταρμάς» τῶν Θρησκειῶν, ποὺ κανεὶς δὲν ξέρει τί ἀκριβῶς πιστεύει.

Γι’ αὐτὸ νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Ἅγιο Θεό, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔκανε μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ μᾶς παρέδωσε τὴν ἀλήθεια, ὅπως τὴν δίδαξε ὁ Χριστός, χωρὶς νὰ προστεθεῖ οὔτε ἕνα γιῶτα, οὔτε ἕνα κόμμα. Καὶ αὐτὴν τὴν πίστη νὰ τὴν κρατᾶμε ἀλώβητη γιὰ νὰ τὴν παραδώσουμε  στὶς ἑπόμενες γενεές, ποὺ ἔρχονται καὶ θὰ συνεχίσουν νὰ ἔρχονται.       

Μόνον νὰ προσέξουμε τοῦτο, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί. Πολλὲς φορὲς ἴσως, κάποιοι, δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν ποιὰ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ θρησκεία. Ξέρετε γιατί ; Ὄχι ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἐπιχειρήματα, ὑπάρχουν. Ἀλλὰ ὑπάρχει ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία, βάζει ἕνα πέπλο σκοτεινὸ μπροστὰ στὰ μάτια τῆς ψυχῆς, καὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ δοῦν ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καὶ γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει καθιερώσει σήμερα, τὴν Α΄Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, νὰ τελεῖται καὶ ἡ ἀκολουθία τῆς λιτανεύσεως τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ὥστε νὰ πάρουμε τὴ δύναμη καὶ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό, λοιπόν, νὰ προσέξουμε, ἀδελφοί μου, τὴν ἁμαρτία νὰ προσέξουμε. Αὐτὴ μᾶς ὁδηγεῖ σὲ πλανεμένους δρόμους. Ἐὰν φύγει αὐτὴ ἀπὸ τὴ μέση, ὅλα εἶναι φωτεινὰ καὶ ὅλα μποροῦμε νὰ τὰ καταλαβαίνουμε.

Σήμερα, λοιπόν, στὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄς εὐχαριστήσουμε, ἐπαναλαμβάνω γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, καὶ ἄς δοξάσουμε τὸν Ἰησοῦ Χριστό, στὸν Ὁποῖο ὅλοι μας μὲ ἕνα στόμα νὰ ποῦμε :  Ἐσὺ Εἶσαι ὁ Ἦν, ὁ Ὦν καὶ ὁ Ἐρχόμενος, Εἶς Ἅγιος, Εἶς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, τοῦ ὁποίου ἡ Χάρις καὶ τὸ ἔλεος, εἴθε νὰ εἶναι μὲ ὅλους μας, Ἀμήν.

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΚΥΡΙΕ, ΩΣ ΟΙΔΑΣ ΚΑΙ ΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΑΝ ΑΕΤΟΣ ΣΤΑ ΥΨΗ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Ο πνευματικός άνθρωπος στέκεται σαν αετός στα ύψη και με την ψυχή του αισθάνεται τον Θεό και βλέπει όλον τον κόσμο, έστω και αν προσεύχεται στο σκοτάδι της νύχτας.

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Ο ΜΗ ΛΕΓΩΝ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ὁ μή λέγων τήν Θείαν ἀλήθειαν ὑπεύθυνος ἐστι τοῦ αἵματος τουτέστι τῆς σφαγῆς τῶν ψυχῶν τῶν πλανωμένων.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ!

ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ

 

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

Α' ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης 

Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.

Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την σωφροσύνη, τη θεολογική κατάρτιση και την αφοσίωση στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, καθώς μιλούσε πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες της Ασίας. Ο Άγιος Ειρηναίος παρέχει την πληροφορία ότι ο Άγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς από τις αιρέσεις του Βαλεντίνου και του Μαρκίωνος στην Εκκλησία του Θεού. Διηγείται μάλιστα και ένα επεισόδιο αναφερόμενο στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε την παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».

Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στον εβδομαδιαίο κατά Κυριακή εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει το ζήτημα και άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο.

Μετά την επιστροφή του από την Ρώμη, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με τόση επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Αυτή η προδιάθεση ήταν φυσικό να προκαλέσει το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόιντος, ζηλωτής Χριστιανός, ο οποίος ήλθε στη Σμύρνη από τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα Φιλαδελφέων Χριστιανών να προσέλθουν στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, για να δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους και την πίστη τους στον Χριστό, πράγμα το οποίο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά μαρτύρησαν όλοι, εκτός από τον Κόιντο, ο οποίος δειλιάσας την τελευταία στιγμή, θυσίασε στα είδωλα. Ο όχλος, αν και θαύμασε την γενναιότητα των Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν οι «άθεοι» και να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου.

Ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως, με πνευματική ανδρεία απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό επί 86 έτη χωρίς καθόλου να Τον εγκαταλείψει. Πως μπορούσε λοιπόν τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στην φωτιά. Ο Γέρων Πολύκαρπος αποδύθηκε μόνος τα ιμάτιά του και περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὐ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζώσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσας μὲ ἧς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν μὲ μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἲς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀφευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστό....».

Η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίζει. Τότε στρατιώτης εκτελεστής τελείωσε τον Άγιο Μάρτυρα διά του ξίφους. Έπειτα το Ιερό λείψανο ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού.

Η Σύναξη του Αγίου Πολυκάρπου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας. Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παν. Αμπελακιωτίσσης Ναυπάκτου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 23 Φεβρουαρίου. 

https://www.saint.gr

ΤΑ ΒΛΑΣΦΗΜΑ «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ» ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ… ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Τα βλάσφημα «τραγούδια» εξαπατούν… τους μαθητάς μας 

εις το μάθημα των Θρησκευτικών

Γράφει ο Πρόεδρος Νικόλαος Ζαχαριάδης, 

Καθηγητής Θεολόγος – Συγγραφεύς

ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ Του Παραρτήματος της Πανελ. Ενώσεως Θεολόγων Ν. Ηλείας

Αγαπητοί αναγνώστες, κάθε φορά που γράφω και εκφράζω προσωπικές μου απόψεις, για τα Θρησκευτικά και άλλα, νιώθω έντονο τον πόνο, γιατί με αυτούς τους φακέλους, εξευτελίζεται η Χριστιανική Ελληνική μας Παράδοση, αφού αυτοί προκαλούν σύγχυση στους μαθητές, με τον ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ. Η Μουσική στους φακέλους είναι μία σκέτη κοροϊδία! Τι παριστάνουν;

Η Μουσική γενικά, υπήρξε, μέσον έκφρασης, αλλά και προώθησης αντιλήψεων και συναισθημάτων. Ερωτώ. Που είναι η Βυζαντινή Μουσική στους νέους φακέλους των Θρησκευτικών; Που είναι τα Δημοτικά μας τραγούδια;

Με αυτά τα τραγουδάκια που παρουσιάζουν, αδυνατεί κάποιος να πιστέψει ότι προορίζονται για τα Θρησκευτικά. Κύριοι -σκεφτήκατε ποτέ– με ποιό σκοπό θα κατανοήσουμε την ανάπτυξη της Χριστιανικής και ΕΘΝΙΚΗΣ συνειδήσεως των Ελληνιπαίδων μας; Με τον μιμητισμό και την ξενομανία, που τείνουν να γίνουν συρμός και διασυρμός, με καταστροφικές συνέπειες για το ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ.

ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΩΣ ΜΟΥΣΙΚΗ;

1. Έπρεπε να διδάσκεται η Βυζαντινή μας Μουσική στα σχολεία, γιατί όλοι οι μεγάλοι Μουσικοσυνθέτες του κόσμου γνωρίζουν πολύ καλά αυτή (την γλώσσα) που λέγεται Βυζαντινή Μουσική. Η Μουσική αυτή έφτασε σε εμάς, από τους αρχαίους θεωρητικούς της προχριστιανικής Ελλάδας και αναπτύχθηκε σε περίτεχνη επιστήμη, από τους μελωδούς και Πατέρες της Χριστιανικής μας πίστεως. Στα 400 χρόνια της μαύρης τουρκικής σκλαβιάς, η Βυζαντινή μας Μουσική, υπήρξε η παρηγορητική φωνή στη διατήρηση της Ελληνορθόδοξης ταυτότητας του υπόδουλου ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

2. Ένα άλλο σκέλος της μουσικής μας που εκλείπει από τους φακέλους των Θρησκευτικών είναι τα ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, τα οποία είναι η εθνική μας κληρονομιά, είναι η ψυχή του λαού μας, είναι η ταυτότητά μας. Αυτά τα τραγούδια, σώθηκαν σαν κείμενα, από τον μεγάλο μας λαογράφο Νικόλαο Πολίτη και άξιους συνεχιστές… Σήμερα τα Δημοτικά μας τραγούδια κινδυνεύουν να χάσουν το Ελληνικό ηχόχρωμά τους, από συνθέτες τουρκογύφτικης προέλευσης, από μουσικούς της Δύσεως, που βάλθηκαν να τα εξευρωπαΐσουν. ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΜΕ…

ΒΛΑΣΦΗΜΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Ακούστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας, τι είδους τραγούδια σερβίρονται στους φακέλους των Θρησκευτικών.

1. Μπαγάσας. Στίχοι τραγουδιού: «Ρε μπαγάσα (αναφέρεται στο Θεό) περνάς καλά εκεί πάνω… σαν σε χαζεύω, δε χαμπαριάζεις»! (Τα σχόλια δικά σας).

2. Εν «κατακλείδι» Σιδηρόπουλος: Σκέπασε όλους, τους νεκρούς ψαλμούς. (Η κρίση δική σας).

3. «Ο δικός μου Θεός», Θαλασσινός «Ο δικός μου Θεός, δε μυρίζει λιβάνι, δε φοράει στεφάνι, δε χωράει σε εικόνες! (Η αγανάκτηση όλων μας… είναι δεδομένη… Λυπητερόν! Άξιον κατακρίσεως να κοροϊδεύουν τον Κύριο και Θεό μας) «Βλέπετε – αγρυπνείτε και προσεύχεσθε (Μαρκ. κεφ. 13 στιχ. 33).

4. «Γλυκό σταφύλι», Θαλασσινός: «Κάντο γλυκό σταφύλι, για να σε φιλώ στα χείλη… κέρασέ με όσο θέλεις και μοίρασέ μου το κορμί» Προβληματιστείτε… και αφυπνιστείτε (Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος… Απ. Παύλος, Προς Ρωμαίους κεφ. 6, στιχ. 23).

5. «Καθρέφτης», Δεληβοριάς. (Εν: Μπορούν οι άνθρωποι να εικονίζουν το Θεό;): Αντανακλά αυτά που θέλουν, οι γυναίκες και έτσι τις πείθεις ότι είμαι το άλλο του μισό. Μπροστά τους γδύνονται! Τους λένε γλυκές κουβέντες πίσω από το Τζαμί – εγώ ολομόναχος κοιτάζω… (Το που παραπέμπουν αυτοί οι τελευταίοι στίχοι… αισχρόν εστι και λέγειν (Εφεσίους κεφ. 5, στιχ. 12).

«Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη έως πότε έσομαι μεθ’ ημών; Έως πότε ανέξομαι υμών;» (Ματθαίος κεφ. 17, στιχ. 17)

Που είναι οι ύμνοι της Εκκλησίας μας;

Άλλα πολλά παρουσιάζονται στους φακέλους των Θρησκευτικών, που μόνον αναγούλα σου προκαλούν! Δυστυχώς εμπαίζουν τα Θεία, τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Αυτά τα αχαρακτήριστα, τι παράδειγμα θα δώσουν στους μαθητές 8 – 14 ετών;

Ερωτώ. Αυτές οι μουσικές επιλογές αρμόζουν για το μάθημα των Θρησκευτικών;

Χρησιμοποιούν αυτοί οι φάκελοι, το όνομα του Θεού επί ματαίω. Μιλάνε για θρησκευτικές εμπειρίες, άλλων θρησκειών, η χριστιανική διδασκαλία, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πολτοποιείται και εξαφανίζεται… Επίσης τονίζουν όπως κατάλαβα, ότι πρέπει να ψάχνουμε από κοινού την αλήθεια και το νόημα της ζωής, να γίνεται αναθεώρηση ατομικών και κοινών απόψεων… όλα αυτά που παρέθεσα πιο πάνω από Ορθοδόξου Παραδόσεως, πρόκειται να οδηγήσουν τα παιδιά μας στα σχολεία σε δημόσια μύηση στην ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΘΕΪΑ…

Βλέπουμε και συνειδητοποιούμε ότι τη χριστιανική μας διδασκαλία και την πολιτιστική μας κληρονομιά τις ξεπάτωσαν… δεν άφησαν τίποτα όρθιο! «Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους, τον πολιτισμό τους, τα ήθη και τα έθιμα είναι προορισμένοι να πεθάνουν». Εμείς με αυτό το πρόσχημα, δεν θα πεθάνουμε! Θα υψώσουμε την φωνή μας μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης «Χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού» (Β  Κορινθίους κεφ. 1, στιχ. 2).

Κοινοποίηση: Α) Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό Β) Σε όλα τα παραρτήματα Π.Ε.Θ. Ελλάδας. Τηλ. Επικοινωνίας: 2621 044682 – 6982547160

Ορθόδοξος Τύπος