Γιατί δεν έγινε
Δημοψήφισμα για το εθνικό θέμα της Μακεδονίας;
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής -
Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Ακούσαμε
τις τελευταίες μέρες τον κ. Πρωθυπουργό να αρνείται το δημοψήφισμα για ένα τόσο
μεγάλο εθνικό θέμα, την ώρα που τα Σκόπια, μια χώρα όχι πιο δημοκρατρική από
την Ελλάδα, σέβεται τον λαό της και θα διενεργήσει δημοψήφισμα.
Μάλιστα,
τον είδαμε να ισχυρίζεται ότι σχεδόν το θέμα δεν μας αφορά, ότι «δεν είναι
δυνατόν να κάνουμε δημοψήφισμα για το πώς θα λέγεται μία άλλη χώρα» και ότι, «αν αλλάζαμε κάτι εμείς, τότε θα κάναμε δημοψήφισμα». Τον ακούσαμε, επίσης, να λέει στις Πρέσπες ότι η διένεξη με τα Σκόπια,
όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, ήταν «μια άγονη διένεξη» και ότι η
συμφωνία ανοίγει τον δρόμο για την ειρήνη και την οικονομική ευημερία των δύο
λαών.
Ωστόσο,
διερωτάται κανείς ποια μορφή ευημερίας εννοεί ο κ. Πρωθυπουργός; Μήπως εννοεί
ευημερία σαν αυτήν που πρόσφερε στον ελληνικό λαό τα (3) χρόνια που κυβερνά,
εφαρμόζοντας μια οικονομική πολιτική που τον έφερε σε κατάσταση απογοήτευσης,
φτώχιας και μιζέριας; Αν, όμως, εννοεί κάποια μέλλουσα ευημερία, που
ελπίζει να έλθει, μέσω της συμφωνίας με τα Σκόπια, γιατί άραγε έπρεπε να
συνδεθεί με εθνικές ήττες και παραχωρήσεις, που αρχίζουν ήδη να ισχύουν
με τις υπογραφές στις Πρέσπες;
Διότι η γενική αίσθηση όλων
των λογικά σκεπτόμενων Ελλήνων, εκτός φυσικά εκείνων που στελεχώνουν το
κόμμα και την αυλή του, είναι ότι, αφενός, η συμφωνία αποτελεί εθνικό
πραξικόπημα και έγκλημα, αφετέρου, ότι θα βλάψει καίρια τα εθνικά
συμφέροντα και θα οδηγήσει σε πολλά αδιέξοδα τη χώρα μας. Και τούτο διότι με
την αποδοχή της μετατροπής της σλαβομακεδονικής ταυτότητας σε «μακεδονική»,
επιβεβαιώθηκε και ζωντάνεψε το
ιδεολόγημα του Μακεδονισμού, δηλαδή της «διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας».
Γι’ αυτό αποτελεί πραγματικά εξαπάτηση του ελληνικού λαού εκ μέρους της
πανηγυρίζουσας κυβέρνησης, το να θεωρεί και να προβάλλει, ως επιτυχία, τη
μελλοντική απάλειψη των αλυτρωτικών αναφορών και βλέψεων από το Σύνταγμα των
Σκοπίων, όταν στην ουσία με την υπογραφή Κοτζιά στις Πρέσπες αποδέχτηκε τις
θεμελιακές αφετηρίες του αλυτρωτισμού που είναι το όνομα Μακεδόνες, Μακεδονική
γλώσσα και Μακεδονική εθνότητα και ιθαγένεια.
Εφόσον,
όμως, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται με το αφήγημά τους ότι αυτά που συμφώνησαν
και υπέγραψαν είναι υπέρ του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, γιατί του
στέρησαν τη δυνατότητα να εκφράσει δημοκρατικά τη θέση του με δημοψήφισμα; Δεν
πρόκειται για ένα μεγάλο εθνικό θέμα για το οποίο ξεσηκώθηκε σύσσωμος ο
ελληνικός λαός; Είναι εύλογη η απάντηση: Γιατί φοβούνται ότι ο λαός, με
συντριπτική πλειονότητα, θα τους απορρίψει και θα τους ακυρώσει τις συμφωνίες
και τις υπογραφές τους.
Ωστόσο,
το δημοψήφισμα, ως δείγμα πίστεως στη δημοκρατία, έχει εισαχθεί στα Συντάγματα
και στην πολιτική ζωή των περισσοτέρων χωρών της Ε.Ε. Και τούτο αποδεικνύεται
από το γεγονός ότι σε πολλές από αυτές διεξάγονται, για πολύ ελάσσονος σημασίας
θέματα δημοψηφίσματα.
Δεν
είναι όμως η πρώτη και η μοναδική φορά που οι κυβερνώντες δείχνουν την
περιφρόνησή τους στις ευαισθησίες και τα πιστεύω του ελληνικού λαού. Τα θέματα
της Πατρίδας, για παράδειγμα, τα αντιμετωπίζουν με διεθνιστική και νεοταξική
ιδεοληψία. Τα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεως με πολυθρησκειακή και
πολυπολιτισμική ιδεοληψία. Τα θέματα της οικογένειας με απαξίωση και
αποδομητική ιδεοληψία.
Ό,
τι ελληνικό και ορθόδοξο στοιχείο βρίσκουν μπροστά τους το περιφρονούν και το
πολεμούν. Άξονας της διακυβέρνησής τους είναι η μετανεωτερική αμφισβήτηση, ο
σχετικισμός, ο συγκρητισμός, η απαξίωση των αξιών, των προτύπων και των
παραδόσεων. Αυτό που κάνουν είναι να γκρεμίζουν τις αρχές και τις ρίζες που
κράτησαν την Ελλάδα όρθια σε καιρούς χαλεπούς και να προσπαθούν να αλλάξουν
πορεία και προσανατολισμό σε όσα περιέχει οντολογικά η ελληνορθόδοξη ταυτότητα
και διαφορά των Ελλήνων ως λαού διά μέσου των αιώνων.
Διαβάσαμε
λοιπόν στη συμφωνία τι προβλέπεται να γίνει στο χώρο της παιδείας και ότι μέσα
σε αυτά που υπογράφηκαν είναι και η αναθεώρηση των βιβλίων της Ιστορίας της
Μακεδονίας μας, σύμφωνα με όσα θα προτείνουν και θα ζητούν (απαιτούν) οι
Σκοπιανοί, ως «Μακεδόνες» πλέον.
Έτσι,
αφενός, είχαμε ήδη από το 2016 στα σχολεία την εφαρμογή νέων Προγραμμάτων και
βιβλίων στα σχολεία και την επιβολή των ακατάλληλων και απαράδεκτων
πολυθρησκειακών θρησκευτικών, που παραποιούν και δηλητηριάζουν την ανάπτυξη της
θρησκευτικής συνείδησης με την εισαγωγή ακατάλληλης πολυθρησκειακής ύλης διδασκαλίας
στους ορθόδοξους μαθητές των ελληνικών σχολείων.
Αφετέρου,
έχουμε ήδη εδώ και καιρό αυτά που τεκταίνονται στο Υπουργείο Παιδείας εναντίον
της ανάπτυξης της εθνικής συνείδησης με τον σχεδιασμό αλλαγής των Προγραμμάτων
του μαθήματος της Ιστορίας στα σχολεία. Τώρα, στη συμφωνία με τα Σκόπια,
περιλαμβάνεται και η επιβολή νέας ύλης στο μάθημα της Ιστορίας, που να αλλάζει
την ιστορική (εθνική) συνείδηση των Ελλήνων για τη Μακεδονία, και να μην
περιλαμβάνει ό, τι θα θεωρούν οι Σκοπιανοί και οι σύμμαχοί τους στην Ελλάδα ως
αλυτρωτική διδασκαλία.
Με άλλα
λόγια, δεν πρόκειται για συμφωνία, αλλά για παραχώρηση ή δωρεά της Ιστορίας και
των δικαίων της Ελλάδας, της Μακεδονίας, των Ελλήνων και των Μακεδόνων. Είδαμε
να υπογράφεται η συμφωνία, ενώ ανέμιζε δίπλα στην ελληνική σημαία, η σημαία των
Σκοπίων με το σύμβολο της ιστορικής Μακεδονίας.
Παραχωρήθηκε
η Ταυτότητα και το όνομα του Μακεδόνα σε μη Μακεδόνες. Παραχωρήθηκε το
δικαίωμα, μέσω ειδικής διεθνούς Επιτροπής να ζητούν οι Σκοπιανοί την αλλαγή των
ονομάτων και των προϊόντων της Μακεδονίας μας (όπως, για παράδειγμα, το
Υπουργείο, το πανεπιστήμιο, το αεροδρόμιο Μακεδονίας, ο μακεδονικός χαλβάς
κ.ά.) Παραχωρήθηκε η Ιστορία των Μακεδόνων από την Αρχαία Ελλάδα έως και
τους Μακεδονομάχους σε νεοαποκαλούμενους Μακεδόνες. Παραχωρήθηκε στα Σκόπια η
ΑΟΖ του Αιγαίου. Δικαιώθηκε η προσπάθεια οικειοποιήσεως της Ιστορίας μας από
μια άλλη χώρα.
Στην
πραγματικότητα αυτή η συμφωνία, που δεν πέρασε με δημοκρατικό δημοψήφισμα, αλλά
ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού, βάζει την Ελλάδα και την Μακεδονία σε
ένα σωρό εθνικές περιπέτειες. Ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι τα Σκόπια ήθελαν
και είχαν ανάγκη να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, ως
εκ τούτου, τα Σκόπια έπρεπε να πιεστούν να υποχωρήσουν και να παραιτηθούν από τις
άδικες, άνομες και ανιστορικές διεκδικήσεις τους.
Η
Ελληνική Κυβέρνηση, όμως, με την υπογραφή και τις παραχωρήσεις της δικαίωσε και
νομιμοποίησε όλες τις έως τώρα διεκδικήσεις των Σκοπιανών και θεμελίωσε
ταυτόχρονα και τις όποιες μελλοντικές. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να ονομάζει
όσους συνέλληνες διαφωνούν φοβικούς, εθνικιστές, ακραίους και αλυτρωτιστές.
Ουσιαστικά,
όλα αυτά που διαβάζουμε ως «συμφωνία», αποτελούν μια συνθήκη παράδοσης των
ελληνικών συμφερόντων στον λαό των Σκοπίων και μέσω αυτού σε εκείνους τους
πολιτικοοικονομικούς παράγοντες που, με το αζημίωτο βέβαια, τον στήριξαν και θα
τον στηρίξουν, μελλοντικά σε όλες τις ανιστόρητες και παράλογες διεκδικήσεις
του σε βάρος της χώρας μας.
Εμείς,
όμως ως λαός τι ανάγκη είχαμε να κάνουμε αυτές τις παραχωρήσεις; Τι είχαμε να
κερδίσουμε και τι τελικά κερδίσαμε; Απολύτως τίποτα. Αυτοί που ελπίζουν και
υπολογίζουν να κερδίσουν είναι μόνον μια μερίδα που σκέπτονται το κομματικό
τους ΕΓΩ και συμφέρον και όχι το εθνικό ΕΜΕΙΣ της χώρας. Σύρθηκαν σε
συμφωνία, εν γνώσει τους, υπολογίζοντας να λάβουν, ως αντάλλαγμα για τις
παραχωρήσεις τους, μια διεθνή υποστήριξη στα κομματικά τους συμφέροντα,
περιφρονώντας, όμως, τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Έτσι, όμως, έβαλαν, με
την υπογραφή τους, ταφόπλακα σε όλες τις δίκαιες θέσεις των αληθινών Μακεδόνων
της Μίας Ελληνικής Μακεδονίας, περιφρονώντας τους αγώνες, το αίμα που χύθηκε
και τις θυσίες που έγιναν από τους προγόνους μας.
Προτείνουμε,
στο Κόμμα που επιθυμεί να
κυβερνήσει την Ελλάδα στην επόμενη τετραετία να βγει άμεσα και να υποσχεθεί
στον αγανακτισμένο ελληνικό λαό, με πλήρη καθαρότητα, σαφήνεια και διαφάνεια,
τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησής του, που θα
έχει ως θέμα την αναθεώρηση της ταπεινωτικής συμφωνίας που υπογράφηκε στις
Πρέσπες.
Ορθόδοξη
Αλήθεια, 20.06.2018
