Η ΠΕΘ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΤΙΚΟΙ ΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) διαψεύδει τα παραπλανητικά στοιχεία που δημοσίευσε το Υπουργείο Παιδείας για το αν είναι θετικοί οι Θεολόγοι στο νέο μάθημα των Θρησκευτικών.

1. Η ΠΕΘ διαψεύδει τα παραπλανητικά στοιχεία που δημοσίευσε το Υπουργείο Παιδείας  σύμφωνα με τα οποία οι Θεολόγοι εκπαιδευτικοί δηλώνουν σε σημαντικό ποσοστό ικανοποιημένοι από τα νέα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

 Οι ισχυρισμοί απορρίπτονται ως μη έγκυροι, διότι η συλλογή των δεδομένων που υποστηρίζει ο κ. Υπουργός έγινε μέσω ενός μη επιστημονικά έγκυρου και αξιόπιστου ερωτηματολογίου διότι:

α) Δεν τηρήθηκε η ανωνυμία των ερωτούμενων και επομένως οι απαντήσεις δεν περιείχαν το στοιχείο της ελευθερίας της έκφρασης που σημαίνει ότι οι απαντήσεις του κάθε εκπαιδευτικού μπορούσαν να ελεγχθούν άμεσα, με όποιες πιθανές συνέπειες. 

β)  Ήταν υποχρεωτικό και η συμπλήρωσή του ήταν προϋπόθεση για να λάβει μόνον εκείνος που το συμπλήρωνε τη Βεβαίωση παρακολούθησης της επιμόρφωσης και να την διατηρεί στο φάκελό του για κάθε ενδεχόμενο. 

γ) Διενεργήθηκε για την ποιότητα και πληρότητα της 2μερης επιμόρφωσης και όχι για την αποδοχή ή όχι των νέων Προγραμμάτων Σπουδών τα νέα Προγράμματα.

Με βάση τα ανωτέρω ελέγχεται επιστημονικά η αξιοπιστία των απαντήσεων τους που διατυπώθηκαν υπό πίεση, άγχος, ανησυχία και ενδεχόμενο φόβο για τις συνέπειες.

2. Η ΠΕΘ αντιτάσσει στοιχεία δικής της διευρυμένης έρευνας, που διενεργήθηκε τον Ιούνιο του 2017 και μετά το πέρας της σχετικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και αφορά ακριβώς στο θέμα της αποδοχής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών, στην οποία ελήφθησαν όλα τα απαιτούμενα επιστημονικά κριτήρια που συνάδουν για την επίτευξη αξιόπιστης και έγκυρης έρευνας δηλαδή: α) της ανωνυμίας των υποκειμένων, β) του διαστρωμένου δείγματος, γ) του αυξημένου αριθμού υποκειμένων έρευνας (περίπου 1000 εκπαιδευτικών), δ) των στατιστικά προσδιορισμένου τύπου και μορφής ερωτήσεων.

Τα δεδομένα της έρευνας αυτής  διαψεύδουν  τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Υπουργός, διότι διαπιστώνεται ότι το 71,6% δηλώνει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να έχει σαφή ορθόδοξο προσανατολισμό, με σχετική προσέγγιση των μεγάλων θρησκειών, ανάλογα με το αναπτυξιακό επίπεδο των μαθητών. Συνεπώς η μέγιστη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών του δείγματος είναι αντίθετη στα νέα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, που έχουν σαφή πολυθρησκειακό προσανατολισμό.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

http://thriskeftika.blogspot.com

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΥΠΟΜΝΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ (ΜΚΟ) ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Συμβουλευτικές υπομνήσεις προς τα μέλη της (ΜΚΟ)

Ένωσης Άθεων Ελλάδος»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Διαβάζοντας αυτές τις ημέρες, με ερευνητική ματιά, τις θέσεις της Ένωσης Άθεων σκέπτεται κανείς: Τι επιδιώκουν με αυτά που κάνουν; Ποιο είναι το όραμά τους για την Ελλάδα. Επιθυμούν άραγε, ηθική, πνευματική, κοινωνική, πολιτισμική ή θρησκευτική ανανέωση και πρόοδο της χώρας ή κάτι άλλο; Είναι φανερό ότι θέματα που έχουν διερευνηθεί και λυθεί από την Ιστορία και τον Πολιτισμό έρχεται να προβάλει η Ένωση Άθεων Ελλάδος.

Αν κοιτάξει κανείς την ταυτότητα αυτής της Ένωσης, από αυτά που οι ίδιοι δημοσιεύουν, θα διαπιστώσει ότι ιδρύθηκε το 2010 ως ΜΚΟ, δηλαδή χρηματοδοτούμενο Σωματείο και ότι στις μέχρι τώρα εκλογές της, για την ανάδειξη των στελεχών της διοίκησής της, ψήφισαν σε κάθε αρχαιρεσίες της, γύρω στα 15-20 άτομα.

Και όμως οι άθεοι, ως Σωματείο, παρεμβαίνουν στη ζωή της χώρας και ζητούν να καθορίζουν αυτοί τη θρησκευτική παιδεία όλων των ένθεων Ελλήνων. Υποστηρίζουν ως ά- θεοι την μη ύπαρξη Θεού, είναι κατά της λειτουργίας της Εκκλησίας και της μισθοδοσίας του Ιερού Κλήρου, υπέρ του κοσμικού κράτους, αλλά υπέρ της ανέγερσης ισλαμικών τεμενών, όπως εκείνο της Αθήνας, με έξοδα του κράτους.

Ταυτόχρονα, ενώ έχει ρυθμιστεί, κατά τρόπο σύμφωνο με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο, να απαλλάσσονται οι άθεοι μαθητές από το μάθημα των Θρησκευτικών, βρίσκουν νομικά σημεία για να παρεμβαίνουν στη διαμόρφωση της θρησκευτικής αγωγής στην Ελλάδα, είτε με πλειάδα εγγράφων προς το Υπουργείο Παιδείας είτε με δημοσιεύσεις στον τύπο είτε με προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΔΔΑ).

Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι η ασυνέπεια με τα πιστεύω τους και οι επιλεκτικές τους δράσεις. Τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε όσα συνέβησαν στο ΣτΕ. Διαμαρτύρονται και προσφεύγουν στο ΣτΕ, επειδή θεωρούν ότι είναι παράνομη η δήλωση που ζητά το σχολείο να κάνουν οι άθεοι γονείς, προκειμένου να πάρουν απαλλαγή τα παιδιά τους από το Μάθημα των Θρησκευτικών και επικαλούνται την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων. Δεν είδαμε, όμως, να διαμαρτυρηθούν ποτέ, για παραβίαση των προσωπικών, όταν οι Έλληνες Μουσουλμάνοι μαθητές, νομίμως και δικαίως, καλούνται από το κράτος να δηλώνουν στο σχολείο ότι είναι Μουσουλμάνοι, προκειμένου να εισέλθουν με ευνοϊκούς όρους στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ της χώρας ή όταν στον ελληνικό στρατό κάποιοι Έλληνες στρατιώτες δηλώνουν ότι είναι Χιλιαστές για να μην πάρουν όπλο!

Και, επιπλέον, ενώ χρησιμοποιούν δημοκρατικούς νόμους για να διεκδικήσουν τα δικά τους δικαιώματα, δεν σέβονται τα δημοκρατικά δικαιώματα της πλειοψηφίας των ορθοδόξων, να πιστεύουν για παράδειγμα στα ιερά τους σύμβολα, γεγονός που έχει πλέον επιλυθεί σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία και απαίτησαν στις 21-09-2018 να κατέβουν οι χριστιανικές Εικόνες από τη δικαστική αίθουσα του ΣτΕ, επειδή εκείνοι θεωρούν ότι προσβάλλεται η προσωπικότητά τους, όταν βλέπουν τα χριστιανικά σύμβολα.

Είναι σαφές ότι η απαίτηση μιας τόσο ισχνής μειοψηφίας να ρυθμίζει εκείνη την πνευματική ζωή της πλειοψηφίας των Ελλήνων θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ενέργεια που σηματοδοτεί ασέβεια στις δημοκρατικές αξίες. Στις δημοκρατίες το ατομικό δικαίωμα είναι θεμιτό όταν δεν προσβάλλει και δεν αποκλείει τα δικαιώματα των άλλων. Το να επιλέγει μια μικρή ομάδα να είναι άθεη είναι δημοκρατικό της δικαίωμα. Αλλά το να επιμένει να αλλάξει τόσο τη λειτουργία και τον χαρακτήρα του κράτους όσο και τις αρχές και τα πρότυπα της παιδείας ολόκληρης της κοινωνίας θεωρούμε ότι είναι τουλάχιστον ασεβές έναντι των Ελλήνων και των δημοκρατικών αξιών τους.

Οι Έλληνες -και όχι μόνον- όπως φαίνεται μέσα από την Ιστορία, από τότε που έχουμε ενδείξεις πολιτισμικής ζωής, υπήρξαν πάντοτε ένθεοι (με εξαίρεση τους Επικούρειους που δήλωναν Άθεοι). Ο Πλούταρχος διατύπωσε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το χαρακτηριστικό αυτό γνώρισμα: «Στις περιπλανήσεις σου μπορεί να συναντήσεις πόλεις ατείχιστες, χωρίς γραφή, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς σπίτια, χωρίς ιδιοκτησίες, που δεν χρειάζονται νόμισμα, που δεν γνωρίζουν θέατρα και γυμναστήρια. Πόλη όμως χωρίς ιερά και θεούς, που δεν καταφεύγει σε προσευχές, όρκους, μαντείες, θυσίες για την απόκτηση των αγαθών ούτε για την αποτροπή των κακών, δεν υπήρξε ποτέ κανείς που να είδε, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Τούτο λοιπόν το βάθρο και έρεισμα, που συνέχει κάθε κοινωνία και νομοθεσία, ανατρέπουν (οι Επικούρειοι) (Πλουτάρχου, Προς κωλώτην 1125Ε, εκδ. Κάκτος).

Σύμφωνα επίσης με τις χριστιανικές παραδόσεις ακόμη και ο άψυχος και φυσικός κόσμος αποδέχεται τον Θεό και διηγείται σε κάθε λογικό άνθρωπο για τον Δημιουργό του, όπως ομολογεί ο Δαβίδ: «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα» (Ψαλμ. ΙΗ’, 2).

Και η Σοφία του Σολομώντα, επίσης, τονίζει: «Εκ γαρ μεγέθους καλλονής κτισμάτων αναλόγως ο γενεσιουργός αυτών θεωρείται» (Σοφ. Σολ. ΙΓ’, 5). Αλλά και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μαρτυρεί: «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους» [Ρωμ. Α’, 20:

Πώς, λοιπόν, όταν και τα άψυχα όντα ομολογούν τον Πλάστη τους, τον Σωτήρα και ευεργέτη τους, υπάρχουν άνθρωποι, που όχι μόνον αρνούνται, αλλά και πολεμούν με μανία εναντίον της υπάρξεως του Θεού- Δημιουργού, δικαιολογώντας έτσι τον Προφήτη Δαβίδ που γράφει: «Είπεν άφρων εν καρδία αυτού• ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. ΙΓ’, 1).

Παρ’ όλα αυτά, όπως με εκκλησιαστικό ήθος αναφέρει και ο Θεοδώρητος στο έργο του «Ελληνικών θεραπευτική παθημάτων», που γράφτηκε λίγο πριν από το 423 μ. Χ., «αν και έχουν απομείνει πολὺ λίγοι άπιστοι, πρέπει και αυτοὶ να τύχουν της ποιμαντικής φροντίδας της Εκκλησίας, ώστε να διαλυθεί η θολούρα, η ομίχλη που τους περιβάλλει, για να δουν τη λαμπρότητα του θεϊκού φωτός»

Τα μέλη της Ένωσης Άθεων, φαίνεται να επιδιώκουν με τις ενέργειές τους να εγκαταλείψουν οι ορθοδόξως χριστιανικώς ένθεοι τις αιώνιες παραδόσεις τους και να γίνουν μαζί τους ένα κοσμικό και άθεο κράτος.

Πέρα από το γεγονός ότι αυτό θα σήμαινε για τους ορθόδοξους άρνηση της πίστεώς τους και απόρριψη των σωτηριωδών ευεργεσιών της θείας Αποκαλύψεως, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι έχουν Πατρίδα και συνειδητοποιούν σε ποια εποχή ζουν και ποια είναι τα διεθνή δεδομένα, σε σχέση με τα θέματα που αντιμετωπίζει, εδώ και τώρα, αυτή η Πατρίδα. Σε αυτήν τη φάση, επομένως, είναι πολύ σημαντικά αυτά που τονίζει σε πρόσφατο άρθρο του, επί του συγκεκριμένου θέματος της προσφυγής των Άθεων στο ΣτΕ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος:

«Στο βάθος της ελληνικής ψυχής κρύπτεται η ζύμη της Εκκλησίας και η επιδιωκόμενη αλλοίωση, μετατροπὴ του ελληνικού κράτους σε άθεο ή άθρησκο ή ουδέτερο ή état laïc ή άλλο τι, δεν τυγχάνει της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα… Είναι θλιβερό στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, με αρχέγονο ύψιστο πολιτισμό, να εμφανίζονται εκδηλώσεις και δηλώσεις κατακερματισμού αυτού του πολιτισμού. Δημιουργεί γενικότερα παραπικρασμό η συστηματική πολεμική κατά του μαθήματος των θρησκευτικών, η εναντίωση στην εκμάθηση της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, η προσπάθεια παραμέλησης της εκφοράς της προσευχής στα σχολεία, η απαξίωση του εκκλησιασμού των μαθητών και η αλλοίωση των θρησκευτικών εορτών. Όσον αφορά στα ανθρώπινα ατομικά δικαιώματα, η Εκκλησία, πρώτη αυτή, τα υποστηρίζει, αφού, από το Ευαγγέλιο του Χριστού γεννήθηκαν και στον Χριστιανισμό ανεπτύχθησαν. Εν προκειμένω, αν καταστρατηγηθεί ο χριστιανισμός, τότε και τα ανθρώπινα δικαιώματα σαλεύονται και καταρρακώνονται. Ακόμη, λόγος περί ουδετεροθρησκείας δεν είναι πρόοδος. Είναι οπισθοδρόμηση στον 18ο αιώνα… Όταν ο Ηρόδοτος μιλούσε για το ομόαιμον, το ομόγλωσσον, το ομότροπον, μιλούσε για την αυτοσυνειδησία ενὸς λαού. Αν εμείς δεν κρατήσουμε αυτὰ και συνεχώς τα κτυπούμε ποικιλοτρόπως, τότε είμαστε κλέπτες του μέλλοντος των παιδιών μας και έχουμε μεγίστη ευθύνη γι᾿ αυτό».

Ορθόδοξη Αληθεια, 26-09-2018

https://thriskeftika.blogspot.com 

ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΟΤΙ Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΑ «ΝΕΑ» ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Τραγελαφική είναι η εικόνα που παρουσιάζει το επιτελείο του Υπουργείου Παιδείας στην προσπάθειά του να «κλέψει τις εντυπώσεις» γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Ούτε την Κυριακή δεν σταματούν να εργάζονται στον τομέα αυτό. Με Ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας σήμερα Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018 μας ενημερώνουν ότι «To 76% των Θεολόγων είναι θετικοί στο νέο μάθημα των Θρησκευτικών» (sic!!!). Το ποσοστό προκύπτει, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου, από την ανάλυση των στοιχείων των ερωτηματολογίων που συμπλήρωσαν Θεολόγοι μετά την παρακολούθηση επιμορφωτικών προγραμμάτων για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά.

Το ΙΕΠ για μια ακόμη φορά στην υπηρεσία των θελημάτων του Υπουργείου Παιδείας. Το ΙΕΠ οργάνωσε τις επιμορφώσεις, το Υπουργείο παρουσίασε τη συμμετοχή σε αυτές ως υποχρεωτική - αλήθεια, τι έπαθαν όσοι δεν συμμετείχαν;-, το ΙΕΠ έφτιαξε τις ερωτήσεις των ερωτηματολογίων, το ΙΕΠ ανέλυσε τις απαντήσεις των Θεολόγων και τώρα μας ανακοίνωσε τα αποτελέσματα, όλως τυχαίως αμέσως μετά την επίθεση του Υπουργού Παιδείας εναντίον της ΠΕΘ. Από αύριο ο Υπουργός θα αναλάβει να περιφέρει τα «επιστημονικά» συμπεράσματα του ΙΕΠ στα ΜΜΕ όπου αναμένεται να δώσει έναν νέο γύρο συνεντεύξεων από αυτές που συνηθίζει επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι οι περισσότεροι Θεολόγοι συμφωνούν μαζί του! Έτσι ο εκφοβισμός για πειθαρχικές διώξεις θα μετατραπεί ως εκ θαύματος σε συναίνεση Υπουργού και Θεολόγων υπέρ του νέου μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η πραγματικότητα είναι όμως τελείως διαφορετική. Ακόμη και Θεολόγοι που δεν πρόσκεινται φιλικά προς την ΠΕΘ ομολογούν ότι τα νέα Προγράμματα Σπουδών και ιδίως οι Φάκελοι Μαθήματος είναι μια «δουλειά του ποδαριού» παντελώς ακατάλληλοι για την υποστήριξη του θρησκευτικού μαθήματος στα σχολεία. Η συντριπτική πλειονότητα των Θεολόγων διδάσκει με βάση τα παλιά βιβλία είτε εξολοκλήρου είτε στο μεγαλύτερο μέρος και με τη χρήση σημειώσεων, σχεδιαγραμμάτων στον πίνακα και φωτοτυπιών. Όταν η πόρτα της αίθουσας κλείνει ο Θεολόγος και ο Δάσκαλος συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους, όπως μέχρι χθες, παραβλέποντας τα μετέωρα βήματα των εκσυγχρονιστών Θεολόγων του ΙΕΠ. Δεν έχουν στη διάθεση των μαθητών τους τα βιβλία Θρησκευτικών που είχαν μέχρι χθες, γιατί το Υπουργείο και το ΙΕΠ αποφάσισαν να τους κάνουν τη ζωή δύσκολη και να παραβλέψουν επιδεικτικά τις αποφάσεις του ΣτΕ, αλλά και χωρίς αυτά πασχίζουν και διδάσκουν ορθόδοξα χριστιανικά Θρησκευτικά. Παρακολουθούν με αγωνία τις εξελίξεις και αναμένουν επιτέλους μια οριστική λύση στο θέμα με εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ και επαναφορά των παλιών βιβλίων Θρησκευτικών στα σχολεία.

Τέλος, όπως έχουμε επισημάνει ήδη από την περασμένη άνοιξη, οι ποικίλες αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις γύρω από το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών και οι ατέρμονες διάλογοι πλέον δεν έχουν καμία σημασία. Ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του. Επειδή όμως ζούμε σε δημοκρατία, που λειτουργεί με νόμους και κανόνες, όπως φρόντισε να μας θυμίσει πρόσφατα ο Υπουργός Παιδείας, όλοι οφείλουμε συμμόρφωση προς τις αποφάσεις του ΣτΕ που ακύρωσε τα «νέα» Θρησκευτικά με αναλυτικό σκεπτικό στο οποίο δεν αφήνεται κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Αντί άλλων κινήσεων εντυπωσιασμού και εκφοβιστικών αναγγελιών το Υπουργείο Παιδείας οφείλει πρώτο να συμμορφωθεί προς τις δικαστικές αποφάσεις και να πάψει να κρύβεται πίσω από μεθοδευμένες αλλαγές Υπουργικών Αποφάσεων και αριθμών ΦΕΚ, δήθεν αποδοχής των θέσεών του από την πλειονότητα των Θεολόγων και άλλα παρόμοια τερτίπια. Όσο δεν το πράττει κινείται σε πορεία που πλήττει την ίδια την δημοκρατία περιφρονώντας την ελληνική δικαιοσύνη.

Πηγή Θρησκευτικά

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΚΡΗ, ΩΜΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΦΡΑΣΤΙΚΑ ΦΤΙΑΣΙΔΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΨΙΜΜΥΘΙΩΣΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΠΡΟΔΩΣΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ 
ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ.

ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

"«Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα νέο μάθημα, για το οποίο έχουμε συνεννοηθεί και με την Εκκλησία. Υπήρξε μία τριμελής Επιτροπή, η οποία είδε τις διαφορές μας και τις συγκλίσεις μας, πλην όμως βρήκαμε μία ισορροπία. Είπαμε αυτό να διδαχθεί".

Τάδε έφη λίαν προσφάτως ο υπουργός α-παιδείας και πολυ-θρησκείας Γαβρόγλου, ολετήρας της πάλαι ποτέ Εθνικής μας παιδείας και υπονομευτής και κρημνιστής των εθνικοθρησκευτικών στηριγμάτων της, συνεχιστής της πολιτικής του αλήστου μνήμης Φίλη (πού καταντήσαμε δηλαδή...). Με την ουσιαστική επικουρία του διασπαστικού και νεοταξίτη ΚΑΙΡΟΥ, βεβαίως-βεβαίως, ισοτίμου συνομιλητού της εκκλησιαστικής διοικήσεως, κατά τα άλλα,  βεβαίως-βεβαίως...

Με τις συγκεκριμένες δηλώσεις του,  σαφώς μιλάει για προηγούμενη  συνεννόηση με την Εκκλησία αναφορικά με τη διδασκαλία των  κατάπτυστων  "Νέων Θρησκευτικών".

Αν δεν απατώμαι κάτι παρόμοιο δήλωσε στο παρελθόν και ο πρόεδρος του αμαρτωλού ΙΕΠ Γκουζέλης.

ΕΑΝ ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ (ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΔΙΑΨΕΥΣΗ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΙΣΧΥΟΥΝ)), ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ ΓΙΑ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ. ΓΙΑ  ΑΝΗΚΟΥΣΤΗ  ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Τι έχει να απαντήσει επ αυτού η περί άλλα μεριμνώσα και τυρβαζομένη εκκλησιαστική διοίκηση; Δεν την συνέχουν οι αποκαλυπτικές δηλώσεις των Γαβρόγλου και   Γκουζέλη; Δεν αναλογίζεται το σκάνδαλο που δημιουργείται εξ αντικειμένου στις ψυχές  των ορθοφρονούντων Ελλήνων;
Γιατί στην πρόσφατη συνέλευση της Ιεραρχίας δεν συζητήθηκε ως πρώτης προτεραιότητας και ως μη επιδεχόμενο αναβολής ζήτημα,  αυτό των μεταλλαγμένων "νέων Θρησκευτικών"; Γιατί δεν εκδόθηκε συνοδικό ανακοινωθέν, καταδικαστικό των φασιστικών πρακτικών του "φίλου" του μητροπολίτη Ύδρας υπουργού , μέλους της αποτυχούσης παταγωδώς να διαχειρισθεί επωφελώς το όλο ζήτημα "τριμελούς εξ αρχιερέων επιτροπής";

Θέμα κατ εξοχήν επίκαιρο, ακανθώδες, ζέον, φλέγον και τσουρουφλίζον τις ορθόδοξες χριστιανικές συνειδήσεις των ορθοφρονούντων Ελλήνων, εκπαιδευτικών, μαθητών και μη;

Τούτη τη στιγμή ο αντίχριστος Καίσαρας πυρέσσει. Οίστρος δαιμονικός τον έχει καταλάβει. Μανία ξεθεμελιώματος της εθνικοθρησκευτικής μας ταυτότητας και ροκανίσματος των εθνικοθρησκευτικών μας ριζών. "Οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι συγκρητιστικόν και εθνομηδενιστικόν δηλητήριον και εκριζώσαι την ελληνορθόδοξον ταυτότητά μας".

Ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί, πιστά μέλη της Εκκλησίας που δεν στέργουν να υπακούσουν στα κελεύσματα του αντίχριστου Καίσαρα και να καταπατήσουν τις επιταγές της συνειδήσεώς τους και τον ευαγγελικό νόμο, αρνούμενοι να διδάξουν το δαιμονικό συγκρητισμό και την ολέθρια πολυθρησκεία, απειλούνται και στοχοποιούνται από τους κυβερνώντες φασίστες της δυσώνυμης "πολιτικής ορθότητας". Το διαδίκτυο έχει πάρει φωτιά κατά το κοινώς λεγόμενο. Η ΠΕΘ θηριομαχεί. Τα ορθόδοξα χριστιανικά ιστολόγια μάχονται ένεκεν αληθείας και δικαιοσύνης. ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΘΕΥΔΟΥΝ! Και ασχολούνται κυρίως με τις εκλογές μητροπολιτών και αρκούνται σε κάποιες ανούσιες και γέμουσες θεωρητικολογίας εισηγήσεις μητροπολιτών χωρίς πρακτικές συνέπειες! Τις οποίες εισηγήσεις παραπέμπει η Ιεραρχία κατόπιν στις συνοδικές επιτροπές προς περαιτέρω "αξιοποίηση"!

Πώς μετά να μην εξεγερθούν οι συνειδήσεις των μελών του πληρώματος της Ελλαδικής Εκκλησίας με αφορμή τη στάση της ηγεσίας της;

Και την ίδια στιγμή, προκαλώντας αφόρητα η τελευταία, υπογράφει μνημόνιο συνεργασίας με το αμαρτωλό υπουργείο!!! ΝΑΙ, ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ!  Μα καλά, ούτε το timing δεν σκέφθηκαν;

Aλήθεια, έχει εκλείψει κάθε αίσθηση ευθύνης και χρέους απέναντι στο Θεό, την Εκκλησία Του, το λαό Του και την Ιστορία;

Τι είναι τούτοι αδελφοί μου;

Η ΠΕΘ, ήλθε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο καιρός, δεν πρέπει να αρκεσθεί στην καταγγελία, το στιγματισμό και την καταδίκη του ελεεινού ΥΠΕΠΘ και των συνοδοιπόρων της γνωστής ομαδούλας του δυσώνυμου ΚΑΙΡΟΥ αλλά οφείλει να καταγγείλει ενώπιον του ελληνικού λαού τη στάση του αρχιεπισκόπου-"χάρτινου επιτελάρχη" και της πλειοψηφίας της Ιεραρχίας για την προδοτική πολιτική τους, αναφορικά με το πολύπαθο μάθημα των Θρησκευτικών.

Ηχεί σκληρή η συγκεκριμένη λέξη, πλην όμως αποδίδει πιστά την πραγματικότητα.

Η διοικούσα Εκκλησία μας πρόδωσε. Πρόδωσε τον αγώνα της ΠΕΘ και των ευσεινείδητων Ελλήνων.

Αυτή είναι η πκρή , ωμή και χωρίς φραστικά φτιασιδώματα και ψιμμυθιώσεις αλήθεια!

Υ.Γ. Ο μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, προ 53 ετών στιγμάτισε τη στάση της τότε εκκλησιαστικής διοικήσεως απέναντι στην ολέθρια "εχπαιδευτική μεταρρύθμιση" του άλλου ολετήρα της παιδείας Παπανούτσου (θαυμαζομένου υπό της "προοδευτικιάς διανόησης") μιλώντας για συναλλαγή με την τότε πολιτική ηγεσία με αιχμή του δόρατος το θεοκατάρατο και λαομίσητο "μεταθετό" των μητροπολιτών. Ας ελπίσουμε ότι τη θέση του "μεταθετού" σήμερα δεν την έχει καταλάβει κάποια άλλη, άγνωστη σε μας, σκοπιμότητα...

http://aktines.blogspot.com 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ

Τα «απότομα» προκαλούν επικίνδυνους κραδασμούς. Αν βρεθεί κανείς από ένα πολύ παλιό ζεστό δωμάτιο έξω σε παγωνιά, υπάρχει περίπτωση να κρυολογήσει ή να αρπάξει καμιά πνευμονία.
Και στον πνευματικό χώρο οι απότομες αλλαγές είναι δύσκολες. Δεν μπορεί να γίνει κανείς μέσα σε μια στιγμή άγιος.
Όλα χρειάζονται χρόνο, κόπο, μέθοδο, αγωνία.
Κάποτε, ένας μοναχός πέφτει σε κάποιο σοβαρό σαρκικό αμάρτημα. Αμέσως θλίψη τον πνίγει, απελπισία ροκανίζει την ύπαρξή του. Σταματά τον «κανόνα» του και συλλογίζεται τί να κάνει.
- Ω! Χριστέ μου, φώτισέ με!
- Πηγαίνει στον γέροντά του, ανοίγει την καρδιά του. Φανερώνει όλη τη λύπη, την απελπισία που σφίγγει το είναι του , σα φοβερή μέγγενη!
Ο γέροντας του αναφέρει την παρακάτω διήγηση:
Μια φορά ένας γεωργός έχει ένα απόμακρο περιβόλι. ¨Όσο το περιποιείται, αυτό δίνει αρκετά προϊόντα. Επειδή όμως βρίσκεται αρκετά μακρυά από το χωριό, συχνά το παραμελεί. Έτσι το χωράφι σιγά-σιγά γεμίζει αγκάθια, άγρια βάτα, διάφορα αγριοχόρταρα.
Μια μέρα φωνάζει τον πρωτογυιό του:
- Παιδί μου, σε παρακαλώ, να πας να καθαρίσεις το περιβόλι μας, γιατί έχει γίνει αγνώριστο.
- Καλά, πατέρα, θα πάω!
Πρωί-πρωί ετοιμάζει τα σύνεργά του- (τσάπα, αξίνα, τσουγκράνα, φαγητό ) και με το γαϊδουράκι του φτάνει στο «χερσωμένο» χωράφι. Μόλις τ’ αντικρύζει, τα χάνει! Ζαλίζεται, απελπίζεται τέλεια.
- Χριστός και Παναγιά! Από πού ν’ αρχίσω και πού να τελειώσω; Τι να κάνω; Το χωράφι δεν καθαρίζεται με τίποτε, συλλογίζεται. Πηγαίνει σε μιαν αχυροκαλύβα και ξαπλώνει. Η ώρα περνά, σαν νερό. Ο νεαρός εξακολουθεί να κοιμάται.
Η απελπισία ναρκώνει κάθε δύναμή του.
Βραδυάζει, επιστρέφει στο χωριό άπρακτος.
- Τι έγινε παιδί μου; Καθάρισες καθόλου το χωράφι;
- Καθόλου, πατέρα, δεν έκαμα τίποτε!
- Γιατί, παλληκάρι μου;
- Απελπίστηκα. Είδα πολλά βάτα, σχοίνα, αγριόχορτα. Δεν ήξερα τι να κάνω!
- Και τι έκανες όλη τη μέρα;
- Κοιμόμουνα!
- Καλά δεν ντρέπεσαι το μπόι σου; Κρίμα και σε είχα έξυπνο! Αύριο θα πας και θα καθαρίσεις μονάχα λίγο μέρος , να, όσο το μπόι σου! Καθάρισε το και ξάπλωσε έπειτα όλη τη μέρα.
Την άλλη μέρα, πρωί-πρωί, ο γυιός ξεκινά πάλι για το περιβόλι. Πριν ανατείλει ο ήλιος φτάνει. Αρπάζει το ξινάρι και τραβά στην άκρη μερικά χόρτα. Σε δέκα λεπτά έχει καθαρίσει διπλάσιο χώρο από το μπόι του!
Οι αρχαίοι έλεγαν: «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Ο γιος συνεχίζει τώρα να εργάζεται μ’ όρεξη και σβελτάδα.
Η απελπισία τώρα έχει εξαφανιστεί από την καρδιά του. Τρία … πέντε.. δέκα μέτρα!
Το βράδυ χαρούμενος επιστρέφει στο χωριό και φωνάζει:
- Πατέρα, πατέρα!
- Τι τρέχει , παιδί μου;
- Καθάρισα δέκα μέτρα! Σε λίγες μέρες θα ‘χω τελειώσει.
Είδες που στα ‘λεγα;
Η απελπισία παιδί μου κατατρώγει κάθε προσπάθεια, σαν ύπουλο σκουλήκι!
Πραγματικά το περιβόλι σε μερικές μέρες γίνεται πεντακάθαρο!
Ο γέροντας , σταματά λίγο:
- Κατάλαβες, παιδί μου, τι θέλω να πω;
- Κατάλαβα, γέροντα! Πρέπει ν’ αρχίσω να καθαρίζω την ψυχή μου. Μα από πού ν’ αρχίσω;
- Μα έχεις ήδη αρχίσει παιδί μου.
Η εξομολόγηση είναι η ευλογημένη αρχή. Ο Θεός την χαρίζει. Είναι δώρο θεόσταλτο.
Τώρα πρέπει να «κινήσεις» και συ την χείρα σου.
- Μάλιστα! Τι πρέπει να κάνω;
- Άρχισε πάλι τον μοναχικό σου κανόνα! Λέγε συνέχεια «Κύριε ελέησόν με», και ετοιμάσου να ..κοινωνήσεις.
Αστραποβολούν τα μάτια του αμαρτωλού.
- Να κοινωνήσω; Εγώ ο τρισάθλιος;
- Ναι, παιδί μου. Σύντομα θα κοινωνήσεις.
- Ξέρεις τι σου χρειάζεται, παιδί μου τώρα. Να σκοτώσεις το δαίμονα της απελπισίας.
- Δηλαδή μπορώ να ξαναγίνω και εγώ δόκιμος μοναχός;
- Βεβαιότατα παιδί μου! Όπως σε βλέπω και με βλέπεις.
Ο νεαρός γρήγορα-γρήγορα σκύβει και φιλά τα πόδια του γέροντα.
- Σ’ ευχαριστώ γέροντα, από τα βάθη της ψυχής μου! Μου χαρίσατε τον ουρανό!
Όταν η ελπίδα τρυπώνει στην καρδιά, όλα γίνονται λαμπρά, φωτεινά, ουράνια, παραδεισένια!

Από το βιβλίο: «ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ΕΚΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ»

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ

Οι Μακαρισμοί του Κυρίου βρίσκονται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (5,3-12) και αποτελούν τη διδασκαλία προς τους μαθητές του στην επί του όρους ομιλία. Χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Χρυσόστομος πως οι μαθητές του κάθονταν γύρω από το Χριστό θέλοντας να ακούσουν κάτι το σπουδαίο και δεν έμεναν μόνο στα θαύματα που έβλεπαν όλοι. Ο Χριστός απευθύνεται στους μαθητές του, ωστόσο οι μακαρισμοί αφορούν όλους τους ανθρώπους, τους συγχρόνους του αλλά και τους μεταγενέστερους. 

1^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών

Στον πρώτο λοιπόν μακαρισμό ο Χρυσόστομος τονίζει πως με την φράση ‘πτωχοί τω πνεύματι’ εννοούνται εκείνοι που έχουν ταπεινοφροσύνη. ‘Πνεύμα’ δε σημαίνει ‘ψυχή’ , αλλά ‘βούληση’. Πρέπει ο άνθρωπος να αισθάνεται ‘πτωχός τω πνεύματι’ και έτσι μακαρίζει αυτούς που ενσυνειδήτως είναι ταπεινόφρονες και υπακούουν στις εντολές του Θεού.

          Ο Χριστός είπε ‘πτωχοί’ και όχι ταπεινοί, συνεχίζει ο άγιος Χρυσόστομος, γιατί το πρώτο είναι εντονότερο και εννοεί όσους σέβονται τις εντολές.

          Τονίζει τη σημασία της ταπεινοφροσύνης επειδή η αλαζονεία ήταν η κορυφή των κακών (εδώ δίνει παράδειγμα την αλαζονεία του Αδάμ και της Εύας), και βρήκε λοιπόν το αντίδοτο που είναι η ταπεινοφροσύνη.

2^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται

          Με την λέξη ‘πενθούντες’ δεν εννοούνται όσοι έχουν θλίψεις και βάσανα, αλλά όσοι πενθούν για τις αμαρτίες τους. Και μάλιστα αυτούς που λυπούνται πολύ, γι’ αυτό δε λέει απλώς ‘λυπημένοι’.

          Αυτοί λοιπόν, είναι εκείνοι που θα παρηγορηθούν από το Θεό (‘ότι αυτοί παρακληθήσονται’) στο μέγιστο βαθμό. Τονίζει λοιπόν ο Χρυσόστομος πως ο Χριστός μας ζητά να πενθούμε όχι μόνο για τις δικές μας αμαρτίες, αλλά και των άλλων.

3^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην

          Για το λόγο ότι επικρατεί η αντίληψη ότι ο πράος χάνει όλα του τα αγαθά, ο Χριστός μας βεβαιώνει για το αντίθετο. Αυτός που συγκρατείται, κατέχει σταθερά τα αγαθά, ενώ ο εγωιστής θα χάσει πιθανότατα όσα κληρονόμησε από τον πατέρα του, ακόμα και την ψυχή του, τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος.

          Ακόμη, ο Χριστός ορίζει αμοιβές επίγειες, αλλά ταυτόχρονα και ουράνιες.

4^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται

          Εδώ ο Χρυσόστομος τονίζει πως με τη λέξη δικαιοσύνη δεν τη χρησιμοποιεί ως έννοια γενικώς, αλλά ως έννοια αντίθετη της πλεονεξίας, επειδή στη συνέχεια θα μιλήσει για την ελεημοσύνη.

          Η φράση ‘πεινώντες και διψώντες’ χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η ολόψυχη προσήλωση στη δικαιοσύνη που πρέπει να έχει ο άνθρωπος.

          Τέλος, στον μακαρισμό αυτό ο Χριστός καθορίζει υλική επιβράβευση. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να φοβάται ότι θα γίνει φτωχός αν είναι δίκαιος, γιατί όσοι μοιράζονται τα δικά τους αγαθά, θα αποκτήσουν πολύ περισσότερα.

5^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται

          Με τον μακαρισμό αυτό εκφράζεται η ανάγκη ελεημοσύνης με κάθε δυνατό τρόπο προς τους ανθρώπους και όχι μόνο με χρήματα, τονίζει ο Άγιος Χρυσόστομος.

          Όσο για την απολαβή, φαινομενικά είναι ίση (ελεήμονες- ελεηθήσονται), όμως δεν είναι διότι οι ελεήμονες ελεούν ως άνθρωποι, αλλά οι ίδιοι ελεούνται από τον Θεό.

6^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι καθαροί την καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται

          Καθαρούς, σύμφωνα με το Χρυσόστομο, ονομάζει εκείνους που είναι γενικώς ενάρετοι με καθαρή συνείδηση ή εκείνους που οι ενέργειές τους είναι ευσεβείς. Τονίζει τη σημασία της αρετής αυτής, ώστε να δεί ο άνθρωπος το Θεό. Επισημαίνει πως δεν είναι αρκετή η ελεημοσύνη, γι’ αυτό και προσθέτει αυτόν το μακαρισμό.

7^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται

          Με τον μακαρισμό αυτό έχει σκοπό να καταπολεμήσει τα μίση και τις έριδες και να συμφιλιωθούν όσοι φιλονικούν.

          Η αμοιβή που καθορίζεται είναι πνευματική. Πράγματι, αυτή ήταν η αποστολή του Υιού του Θεού, να συμφιλιώσει τους ανθρώπους.

8^ος Μακαρισμός: Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών

          Με τον όρο ‘δικαιοσύνη’ εννοείται η χριστιανική τελειότητα, σχολιάζει ο Χρυσόστομος. Μιλά για αυτούς που διώχθηκαν και τιμωρήθηκαν για την αφοσίωσή τους στο Χριστό.

9^ος Μακαρισμός: Μακάριοι έστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι, ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε, ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς

          Εδώ ο Χριστός μιλά για όσους δέχονται κατάκριση και κακολογία από άλλους, όταν όμως πρόκειται για ψεύτικες κατηγορίες. Ο μισθός πάντοτε είναι η βασιλεία των ουρανών, ακόμα και όταν δεν το λέει. Καθορίζει διάφορες αμοιβές στους μακαρισμούς του, αλλά ορίζει ότι όλοι αυτοί θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί τη λέξη ‘μακάριοι’. Δεν γίνεται να θεωρείται μακάριος αυτός που αμοίβεται με υλικό τρόπο, δηλαδή σε αυτή την ζωή που όλα τελειώνουν γρήγορα. Όσοι κακολογούν βλάπτονται οι ίδιοι, συνεχίζει ο άγιος Χρυσόστομος, γιατί το κάνουν από δική τους κακία και δεν ευθύνονται αυτοί που το υπομένουν. Δίνει το παράδειγμα των προφητών, που υπέμειναν και εκείνοι το ίδιο. Ο Χριστός υποδηλώνει την ισοτιμία του με τον Πατέρα του λέγοντας πως όπως οι προφήτες εκδιώχθηκαν για τον Πατέρα, έτσι θα διωχθούν όλοι οι άνθρωποι για το Χριστό.

          Τέλος, καθορίζει μεγάλη αμοιβή όχι μόνο για τη δίωξη και το θάνατο, αλλά και για την κακολογία. Κι αυτό, γιατί όταν κινδυνεύει κάποιος πολλοί τον στεφανώνουν, τον ανακηρύσσουν ήρωα, τον ενθαρρύνουν. Όταν τον κακολογούν όμως, η ενθάρρυνση σταματά και ο άνθρωπος λυγίζει, σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως με τη διδασκαλία αυτή ανατρέπονται όλες οι κοσμικές αντιλήψεις που θεωρούν ευτυχισμένους όσους έχουν χρήματα, απολαμβάνουν υλικά αγαθά και δόξα. Αντίθετα, ο Χριστός εγκαινιάζει μια καινούρια εποχή κατά την οποία ευτυχισμένοι είναι οι πράοι, οι θλιμμένοι, οι έχοντες πίστη και αγάπη για το Θεό, όσοι ανέχονται κακολογίες και όσοι διώκονται. Με αυτά τα λόγια λοιπόν, συμβουλεύει ο Χριστός τους μαθητές του, τα οποία αποτελούν διδασκαλία μεγάλης σημασίας για την είσοδο κάθε πιστού στη βασιλεία του Θεού.

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να συνειδητοποιήσει την αποστασία του από τον Θεό, τότε θα απαλλαγεί από τα πολλά δεινά του και θα ξεπεράσει την αλλοτρίωση και τη μοναξιά του.

ΕΙΤΕ ΕΣΘΙΕΤΕ ΕΙΤΕ ΠΙΝΕΤΕ..., ΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΟΙΕΙΤΕ!

Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε. 

Μετάφραση: Είτε λοιπόν τρώτε είτε πίνετε είτε κάτι κάνετε, όλα για τη δόξα του Θεού να τα κάνετε. (Α' Κορινθίους 10,31)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ; ΚΙ ΑΝ ΕΧΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΓΑΠΗ, ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟ!

Και αν έχω όλη την πίστη, ώστε όρη να μετακινώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. (Α' Κορινθίους 13,2)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΙΕΡΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αγαπητοί Πατέρες και αδελφοί.

Ζούμε σε ημέρες κρίσιμες περισσότερο για την Πατρίδα μας και ύστερα για την Ορθοδοξία.

Ξεπουλιώνται τα πάντα.

Μας κυβερνούν άνθρωποι για τους οποίους πολύ δύσκολα θα τους ονόμαζε κανείς ένθερμους πατριώτες, γιατί πατριώτης είναι αυτός που αγωνίζεται για την επικράτηση των ιδανικών της φυλής και του γένους και προασπίζεται σθεναρά την ακεραιότητα της εδαφικής της ακεραιότητας.

Βρισκόμαστε στο τιμόνι ενός ιστορικού Συλλόγου σε ώρες κρίσιμες για την πατρίδα μας. Και η θέση μας αυτή δεν μας επιτρέπει να μένουμε σιωπηλοί και άπραγοι τούτες τις ώρες. 

Λύκοι βαρείς από παντού και αντίσταση από πουθενά. Από την μια προδοσία από την άλλη ωχαδελφισμός.

Ποιοι είμαστε εμείς που θα σηκώσουμε κεφάλι;

Που θα πάμε κόντρα στους κοτσαμπάσηδες και τους αλληλέγγυους;

Που δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια στο ξεπούλημα της πατρίδας μας;

Που θα αντισταθούμε στην ισλαμοποίηση της Ελλάδας;

Όχι δεν είμαστε πολιτικοί.

Όχι δεν είμαστε φασίστες.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ. 

Είμαστε η μαγιά εκείνη που κρατάει ότι ελληνορθόδοξο έχει φθάσει μέχρι τις ημέρες μας προφυλαγμένο από την σκουριά της σήψης και της ανωμαλίας που προωθείται από παντού και που απειλεί να αφανίσει ότι ορθόδοξο και ελληνικό.

Είμαστε εκείνοι που δεν ξεχνάμε πως η ουσιαστική επιβίωση ενός λαού ευρίσκεται μέσα στα πνευματικά στοιχεία του πολιτισμού του, αυτά που, με μία λέξη, ονομάζομε παράδοση, δηλαδή τα επί μέρους εκείνα στοιχεία από τα οποία απαρτίζεται η εθνική ταυτότητα και συντηρείται η εθνική αυτοσυνειδησία. Που εξασφαλίζει την πολιτιστική συνοχή των γενεών και οικοδομεί το λαμπρό οικοδόμημα του μέλλοντος. Είναι η αριστοτελική "εντελέχεια" που συγκρατεί και ζωογονεί όλο το θεσμό του Γένους, διασώζοντας στις λεπτομέρειες έναν ολόκληρο κόσμο βιωμάτων, επιδιώξεων, τάσεων, κλίσεων, ροπών που απαρτίζουν τη ζωή του λαού μας και επιτρέπουν στον Έλληνα να είναι ό,τι ακριβώς είναι. 

Της παραδόσεως μας αυτής δυο βασικά και κεφαλαιώδη γνωρίσματα είναι η ομοιογένεια και η ορθόδοξη πνευματικότητα. Η παράδοση μας έχει μια ριζική και μοναδική ενότητα, όλα της τα στοιχεία τελούν σε αλληλεξάρτηση, και το ένα συμπληρώνει το άλλο. Ξεκινώντας από την εποχή του αρχαίου κλασικισμού η παράδοσή μας μπήκε στο χιλιόχρονο βυζάντιο, επεβίωσε στις δύσκολες ώρες της δουλείας χωρίς να χάσει τα μορφολογικά της στοιχεία και συντρόφευε τον νεοέλληνα σε κάθε πτυχή της ζωής του. Αλλά η ομοιογένεια αυτή δεν μπορεί να εξηγηθεί ανεξάρτητα και αποκεκομμένη από την ορθόδοξη πνευματικότητα. Η Ορθοδοξία διαπότισε βαθιά και πλατειά τον κορμό, τις ρίζες και τους κλάδους του εθνικού μας δένδρου, σε τρόπο τέτοιο που κάθε απόπειρα διαχωρισμού της να συνιστά θανάσιμη απειλή για το έθνος. Έτσι η παράδοση μας σηματοδοτείται ως "ελληνορθόδοξη", το δε θρησκευτικό στοιχείο ανομολογείται ότι συνιστά την ειδοποιό διαφορά της από τις παραδόσεις άλλων λαών.

Σήμερα, που το αλαζονικό, ανθρωποκεντρικό και ανόσιο πνεύμα κυριαρχεί στη δημόσια ζωή του τόπου, στην παιδεία, στη διανόηση, στη διοίκηση, στην οικονομία και μερικοί θέλουν να μας εγκλωβίσουν στα αδιέξοδα της χωρίς Θεό Πατρίδας η επίσημη Εκκλησία τηρεί σιγή και δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί.

Ακολουθεί ποια πολιτική; Την πολιτική της διπλωματίας του ωχαδελφισμού η της συμπορεύσεως με τους καταστροφείς της πατρίδος; Και με ποιο όφελος; Την ανταπόδοση ψιχίων εκ μέρους της εξουσίας;

Το ουκ έξεστιν από τους ολίγους γίνεται χλευασμός από τους πολλούς.

Γι αυτό δεν έχουμε το δικαίωμα να σιωπούμε.

Γινόμαστε συνένοχοι της προδοσίας εις βάρος της πατρίδας μας.

Ο Ιερός Κλήρος είναι αυτός που σήκωσε στους ώμους του το βάρος της Επανάστασης. Αυτός κράτησε ζωντανή την πίστη στις σκλαβιές των Ελλήνων.

Την αλήθεια αυτή την γνώριζαν και την γνωρίζουν πολύ καλά πριν από μας όλοι ανεξαιρέτως οι εχθροί μας. Γι' αυτό και όλοι τους στράφηκαν μανιωδώς κατά της Εκκλησίας και της πίστεώς μας. Οι Τούρκοι στην διάρκεια της τουρκοκρατίας έθεσαν σε κίνηση τους μηχανισμούς των εξισλαμισμών, πιστεύοντας πώς χανόταν γιά τον Ελληνισμό, όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία. Το παιδομάζωμα, οι πιέσεις γιά φορολογική αφαίμαξη, τα δεινά των ραγιάδων, όλα απέβλεπαν σε τούτο. Και όταν δεν κατόρθωναν το ποθούμενο, εξαντλούσαν το μένος των σε βάρος των Κληρικών. 10 Πατριάρχες, 100 Ιεράρχες και 6.000 άλλοι Κληρικοί είναι ο αμητός της θυσίας αυτής στο βωμό της πίστεως και της πατρίδος. Αργότερα οι Φράγκοι, οι Λατίνοι το ίδιο σύστημα εφήρμοσαν: τον εκλατινισμό. Και εξεδίωξαν τους Έλληνες ορθοδόξους Αρχιερείς από τις έδρες των και εξήντλησαν και αυτοί σε βάρος του ελληνορθόδοξου κλήρου την μήνιν των, στην προσπάθεια να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του λαού μας. Στο Μακεδονικό αγώνα οι βούλγαροι κομιτατζήδες τους Ιεράρχες μας είχαν στόχο τους και πολλοί από αυτούς, όπως ο Γρεβενών Αιμιλιανός, έβαψαν με το αίμα τους τη μακεδονική γη. Το 1922 στη Μικρασία πάλι οι Ιεράρχες και ο κληρικοί μας δέχθηκαν το μεγαλύτερο βάρος του κόστους της καταστροφής. Το 1941 οι Βούλγαροι στη Θράκη και στη Μακεδονία εξεδίωξαν τους Έλληνες Ιεράρχες, κατάλαβαν τους Ναούς μας, επέβαλαν τη χρήση της βουλγαρικής γλώσσας και όλα αυτά με τον εκβιασμό της διακοπής της τροφοδοσίας του λιμώττοντος ελληνικού πληθυσμού. Και στις μέρες μας πάλιν οι Τούρκοι το 1953 με τις καταστροφές της Πόλης, εναντίον των Ναών μας, των Κληρικών και των ιερών μας εστράφησαν. Ανέσκαψαν τάφους, ανέτρεψαν σταυρούς, βεβήλωσαν Ναούς, διέλυσαν και κατέστρεψαν εικόνες. Μέχρι και προ ετών που συνέλαβαν τον κύπριο Ιεράρχη Κιτίου Χρυσόστομο και τον εταπείνωσαν κρατώντας τον αυτόν μόνον περισσότερο χρόνο από ό,τι όλους τους άλλους. Οι εχθροί μας γνωρίζουν ποιος είναι ο όρος επιβίωσης αυτού του έθνους. Γι' αυτό και στρέφονται με μανία εναντίον του, για να στερήσουν το έθνος από ένα κύριο έρεισμα του, για να αφήσουν ορφανό τον λαό, για ν' ανοίξει ο δρόμος στην επιβουλή και την εξόντωση.

Ατυχώς, αυτό που ξέρουν τόσο καλά οι εχθροί μας μοιάζουμε να μην το ξέρουμε εν πολλοίς εμείς οι Έλληνες. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς, κατά τα τελευταία ιδίως χρόνια, η Εκκλησία βρίσκεται συστηματικά στον τόπο μας διαρκώς στο στόχαστρο, αντικείμενο χλεύης, ειρωνείας και κάθε κακοηθείας. Πώς το κράτος έφθασε στο σημείο να θεωρεί την Εκκλησία μόνο ανυπόφορο βάρος του κρατικού κορβανά από το οποίο πρέπει το ταχύτερο να απαλλαγεί. Πώς αποκλείσθηκε η παρουσία της Εκκλησίας στο σχολείο και πώς διαμορφώθηκε η ζωή μας με τον θρησκευτικό αποχρωματισμό που εξαπλώνεται συνεχώς και περισσότερο. Πώς μεθοδεύτηκε η αποστέρηση των Μονών από την περιούσια των, είτε να διαλυθούν και να πάψουν να είναι μετερίζια της ορθοδοξίας. Πώς αλλοιώθηκε η εκκλησιολογική βάση της ευσέβειας μας;

Η προβολή του ευρωπαϊκού πολιτισμού στον ελληνικό χώρο, έτσι όπως έγινε, μετέδωσε στο σώμα της αναγεννώμενης πατρίδος τις πληγές του, καμωμένες με το στιλέτο της απιστίας, του ορθολογισμού και του ανθρωποκεντρισμού.

Στην κίνηση αυτή όμως από ένστικτο αντιδρά ο λαός. Και εκφραστές του γίνονται μερικοί αυθεντικοί ελληνορθόδοξοι, αδιάφθοροι, ρωμαλέοι και απροσκύνητοι, που υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας διάτορη και στεντόρεια γιά τα φρικτά αποτελέσματα της εκκοσμίκευσης και της αλλοτρίωσης. Όπως παλιά στη Ρωσία του Μ. Πέτρου ο Ντοστογιέφσκυ, ο Κομιακώφ, ο Κιρεέφσωκυ, ο Πούσκιν, ο Γκόγκολ, έτσι κι εδώ οι Κολυβάδες, με τη Φιλοκαλική αναγέννηση και με τη λαϊκή γλώσσα αφυπνίζουν τη ρωμιοσύνη, και μαζί τους ο Μακρυγιάννης, ο Παπουλάκος και αργότερα ο Κωνσταντίνος Οικονόμος, ο Παπαδιαμάντης, ο Μωραϊτίδης και άλλοι γίνονται βράχοι αντιστάσεως και κυματοθραύστες της πλημμυρίδας που απειλεί να καταπνίξει την παράδοση. Ο λόγος τους είναι κεραυνός, που με τη λάμψη του διαπερνά τα ερεβώδη σκότη της αρνήσεως, και αφυπνίζει συνειδήσεις, αλλά είναι τόση η δύναμη του κακού, ώστε ο λόγος αυτός, καίτοι είναι δυνατός ως φωνή υδάτων πολλών πνίγεται ωστόσο στη συκοφαντία, στο μίσος και στη διαβολή.

Σε αντίσταση καλούμε πρώτα τον ιερό κλήρο και έπειτα τον Ελληνικό λαό να σηκωθεί από τους καναπέδες, να αφήσει την επανάσταση από το σπίτι και να ξεσηκωθεί.

Φθάνει πια στην αλλοτρίωση του Ελληνικού λαού από τα διεφθαρμένα στοιχεία.

Φθάνει πια το ξεπούλημα της Ελλάδος. 

Η ταν η επί τας. Καλούμε τους κληρικούς να ξεσηκωθούν. Να αφήσουν την δημοσιοϋπαλληλική τους ταυτότητα και να συμπεριφερθούν ως απόγονοι του Αθανάσιου Διάκου και του Παπαφλέσσα. 

Οι κραυγές έρχονται από την Ευρώπη από ανθρώπους που από χρόνια είχαν προβλέψει την ισλαμοποίηση της Ευρώπης όπως του Charles-Emmanuel Dufourcq οποίος είχε προφητέψει!! πως «είναι πιθανόν να ζήσουμε και πάλι στην ήπειρο μας εκείνη την αναστάτωση την οποία ζήσαμε εξαιτίας της ισλαμικής διεισδύσεως πριν από χίλια περίπου χρόνια, αυτή την φορά με άλλες μεθόδους».

Εν προκειμένω, πρέπει ευθαρσώς να λεχθεί ότι ξενίζει το γεγονός ότι οι εξελίξεις αυτές δε φαίνεται να ανησυχούν τους Έλληνες πολιτικούς, ακόμη ολιγώτερο δε τους γνωμηγήτορες στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε που πλέει κυριολεκτικώς σε πελάγη «πολυπολιτισμικής» μακαριότητος με λίγες μόνο αξιέπαινες εξαιρέσεις με εμπεριστατωμένες αναλύσεις, που τυχαίνουν όμως των ύβρεων και χυδαίων επιθέσεων από αυτούς που θα έπρεπε κανονικά να χρησιμοποιούν τα διανοητικά τους χαρίσματα για την προάσπιση της πατρίδας τους από τα κακά τα οποία επικίνδυνα επισείονται γύρω τους. 

Από δεκαπενταετίας βιώνουμε τη ραγδαία και βίαιη μετατροπή της Ελλάδος, που μέχρι το 1989 αποτελούσε θαυμαστή περίπτωση εθνικώς ομοιογενούς χώρας, σε «πολυπολιτισμική» (ήγουν: τριτοκοσμική) κοινωνία. Εν τω μεταξύ, φαίνεται ότι το πράγμα έχει τόσο προχωρήσει, ώστε ανοικτά πλέον να εξαγγέλλεται η ιστορικών διαστάσεων αλλαγή της συνθέσεως του «Πολιτικού Έθνους» αυτής της χώρας, με την παροχή εκλογικών δικαιωμάτων σε ένα τεράστιο μέγεθος αλλογενών ερήμην της βουλήσεως του Κυριάρχου Λαού, ο οποίος ουδέποτε ηρωτήθη σχετικώς! Ομοίως, συνεχίζεται και η κατασκευή, εκ του μη όντος, μίας συμπαγούς και διακριτής εθνοπολιτισμικής μειονότητας εντός της εθνικής επικράτειας, εμφορούμενης μάλιστα από εξόχως ανεπτυγμένη εθνική αυτοσυνειδησία και αλυτρωτική εθνικιστική ιδεολογία, και της οποίας μειονότητας το εθνικό κέντρο συνορεύει με την Ελλάδα.

Κανείς δεν καταγγέλλει την τραγική σχιζοφρένεια στην οποία οδηγείται καθημερινά ο λαός μας, τον γραικυλισμό των κρατούντων, που θυσιάζουν στον Μολώχ του εξευρωπαϊσμού τη γηγενή και αυτόχθονα κληρονομιά μας, που μας πηγαίνουν "γυμνούς στ' αγκάθια" των ευρωπαϊκών διαύλων, που κτυπούν με λύσσα τα δύο μεγάλα και άπαρτα ακόμη κάστρα: την Εκκλησία και την Οικογένεια. Γνωρίζουν καλά την μεγάλη αλήθεια ότι αν παύσεις να είσαι ορθόδοξος, πολύ γρήγορα θα παύσεις να είσαι και Έλλην.

Όσο για το αν πρέπει να ενεργοποιείται η εκκλησία εφ όσον το έθνος δεν βρίσκεται σε ιδιαίτερο κίνδυνο, τονίζουμε ότι βρίσκεται σε κίνδυνο το έθνος, και το σκοπιανό είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ο Ι.Σ.Κ.Ε. θεωρεί αδιανόητο από Έλληνα Βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου να ψηφίσει την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών.

Ο κίνδυνος, ορατός και χειροπιαστός, έγκειται στο ότι όλοι εφησυχάζουν μέσα στην καλοπέραση, τον αμοραλισμό και τον ωχαδερφισμό τους, ενώ ορισμένοι συστηματικά ροκανίζουν τις ψυχές και τα μυαλά των νεοελλήνων, και κανείς δεν τολμά να τους ελέγξει η να αρθρώσει αντίθετο λόγο, για να μη βρει το μπελά του, μιας και η θρασύτητα τρέχει σαν ποτάμι στους δρόμους. 

Με όσα αναφέραμε δεν επιδιώκουμε να ενσπείρουμε τον πανικό ή να ωθήσουμε προς την αυτοαπομόνωση. Αντίθετα, όπως η προσβολή της υγείας μας, επιστρατεύει τα σωτήρια αντισώματα του οργανισμού μας, που ανθίστανται αμυνόμενα και νικούν τα μικρόβια, έτσι πιστεύουμε ότι πρέπει και μπορούμε να αντιδράσουμε στην επερχόμενη επιδημία. Όταν το πλοίο κατευθύνεται με ορμή προς το παγόβουνο, όπου θα συντριβή, μόνο ένα πράγμα μπορεί να το σώσει. Η έγκαιρη επισήμανση του κινδύνου, η κραυγή "όπισθεν ολοταχώς". Την ίδια αυτή κραυγή υψώνουμε κι εμείς σήμερα όχι με την έννοια της οπισθοδρόμησης και του σκοταδισμού, όπως θα σπεύσουν να μας κατηγορήσουν οι "φωταδιστές" που αμετανόητοι εξακολουθούν να εγκληματούν, αλλά με την έννοια της πνευματικής μας θωράκισης και της επιστροφής στις ζωοπάροχες πηγές των ναμάτων του Γένους. Καλούμεθα να ανακαλύψομε την Ορθοδοξία, να ζήσομε την εκκλησιαστική ζωή. Η Εκκλησία είναι η συνισταμένη όλων των επί μέρους στοιχείων της εθνικής μας αυτογνωσίας. Μέσα στην Εκκλησία διασώζεται αμόλυντη η γλώσσα μας, εκεί αναδεικνύεται ζωντανή η ιστορία μας. Στην Εκκλησία η οικογένεια στερεώνεται, η παράδοση καλλιεργείται, το ήθος κρατύνετε, η έννοια της πατρίδος επιβιώνει. Εκκλησία και Ορθοδοξία περιχωρούν όλο το Γένος. Όποιος έχει την Εκκλησία κρατά το έθνος όλο. Γι' αυτό είναι ανάγκη να στραφούμε προς την Εκκλησία πρωτίστως. Ύστερα θα έλθουν όλα τα αλλά. Αν μείνουμε ανερμάτιστοι θα χαθούμε. Μπήκαμε στην Ε.Ε. για να ευτυχήσουμε. Γιατί τάχα χρειάζεται να δοκιμασθούμε, να πάθουμε για να μάθουμε; Γιατί να μην κερδίσουμε, αλλά να κερδηθούμε;

Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι θα σπεύσουν πιθανόν να ρίξουν τον λίθο του αναθέματος από τον χώρο της Εκκλησίας, μαζί με τους κουλτουριάρηδες και τους αλληλέγγυους στην απόφαση μας αυτή. Όσον αφορά τους εκπροσώπους της Εκκλησίας τους προτρέπουμε να πράξουν το αυτονόητο. Ας το επιτρέψουν οι Αρχιερείς και ας το πράξουν οι ιερείς να εγγραφούν στον ιστορικό Σύλλογο μας κάνοντας ένα βήμα προς αυτά τα οποία δήθεν επιζητούν, την ελευθερία του προσώπου… Ιερείς υπάλληλοι δεν κάνουν επανάσταση. Ιερείς που νοιάζονται και συμπάσχουν για το καλό όλων είναι αυτοί που αξίως ποιμαίνουν τα λογικά πρόβατα του Χριστού, ανησυχούν για τα συμβαίνοντα στην πατρίδα τους και είναι έτοιμοι να δώσουν και την ζωή τους γι αυτήν.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΙΣΚΕ

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σελλής Πρόεδρος

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Βαμβακίδης Αντιπρόεδρος

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Χρηστίδης Γραμματέας 

Πρεσβύτερος Μιχαήλ Μετζάκης Ταμίας

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Κωνσταντίνου Εκπρόσωπος Τύπου

Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Μιχαηλίδης Μέλος

Πρεσβύτερος Χριστόφορος Μουτάφης Μέλος

Διαβάστε το Ανακοινωθέν σε μορφή pdf

http://iersynklellados.blogspot.com