Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ!

ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. (Επιστολή προς Τιμόθεον Α' 2,4)

Μετάφραση: Ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ: ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος: Μια σταγόνα προσευχής είναι πολύ πιο πολύτιμη από την θάλασσα του άγχους.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: «Όποιος αγαπάει λίγο, δίνει λίγο· όποιος αγαπάει περισσότερο δίνει περισσότερο κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ τί έχει αντάξιο να δώσει: Δίνει τόν εαυτό του…»

Η ΟΛΜΕ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΠΕΘ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΓΣ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΕΛΜΕ

(20/10/2018)

Η Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας, διαμαρτύρεται και καταγγέλλει την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την απαράδεκτη ενέργειά της να απειλεί με πειθαρχικές διώξεις τον κλάδο των συναδέλφων Θεολόγων Καθηγητών. Η στάση αυτή πλήττει τη δημοκρατία και τα δικαιώματα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Από τη Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ

http://thriskeftika.blogspot.com

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Για να συγχωρείς θέλει δύναμη. Για να αγαπάς θέλει καρδιά. Και για τα δύο χρειάζεσαι τον Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Αν θέλεις μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Ομόνοια.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ: ΑΣ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Ο γιος απαίτησε το μερίδιο της περιουσίας του από τον Πατέρα του, το πήρε, έφυγε σε χώρα μακρινή και εκεί το διασκόρπισε. Είμαστε οι γιοι του Πατέρα, που διαγουμίσαμε την περιουσία που μας έδωσε. Γοητευτήκαμε από τις ξενόφερτες σειρήνες που μας σαγήνευσαν, αλλάξαμε τα πρότυπα που είχαμε από τότε που υπήρξαμε ως λαός, αναζητήσαμε το εύκολο χρήμα και την άκρατη ευχαρίστηση. Εκλέξαμε πολιτικούς στα μέτρα μας, αναδείξαμε και συντηρήσαμε την διεφθαρμένη εξουσία και κατασπαταλήσαμε τα δώρα του Πατέρα.

Καταχωνιάσαμε τις αξίες και τις αρχές του πολιτισμού μας, την ανθρωπιά μας, το φιλότιμό μας, την τιμή μας. Σπιλώσαμε την δικαιοσύνη, υπονομεύσαμε την δημοκρατία μας. Η παγκοσμιοποίηση σμίκρυνε την πατρίδα, η «επιστημονική» ιστορία εξασθένισε το έθνος, η απόρριψη της θρησκείας ήρε τα σημεία αναφοράς.

Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά. Δώσαμε ομολογίες χρέους, αλλά κανείς δεν μας δάνειζε χρήματα με αντίκρυσμα χάρτινες υποσχέσεις. Και τότε νοιώσαμε την απίστευτη μοναξιά που κουβαλούσαμε.

Όλα τα χρόνια, η περιουσία του Πατέρα, τα χρήματα που δεν κοπιάσαμε να αποκτήσουμε, τα δάνεια και οι πιστωτικές μας έδιναν την πεποίθηση της ευημερίας και της ευμάρειας κι εμείς κλεινόμασταν στον εαυτό μας, άκρατοι εγωιστές που μόνο η εξαγορά της προσωρινής ευχαρίστησης μας ένοιαζε, χτίζοντας σαθρά θεμέλια στο οικοδόμημα που θα κληροδοτούσαμε στα παιδιά μας.

Και τώρα, μόνο την τροφή των χοίρων έχουμε να φάμε, αλλά επειδή η μοναξιά δεν αντέχεται κι αφού κανένας δεν μας υπολήπτεται, είπαμε να υποθηκεύσουμε και το μέλλον μας. Κι ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να πάρουμε μια παράταση τρυφηλότητας, επειδή ακόμη, ο αδερφός μου ο γερμανός, δεν με θέλει μαζί του, επειδή ο αδερφός μου ο ευρωπαίος δεν θέλει να με στηρίξει, επειδή ο αδερφός μου ο «νοικοκύρης» λέει: «ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών»…

Ευτυχώς η παραβολή έχει αίσιο τέλος. Ο άσωτος γιος μετανοεί και προστρέχει στον Πατέρα του: «πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου», κι Αυτός ανοίγει την αγκαλιά του και σφάζει τον μόσχο τον σιτευτό.

Όταν εμείς συνειδητοποιήσουμε τον εγωισμό μας, όταν αισθανθούμε ειλικρινά την ασωτία μας, όταν πάψουμε να θεωρούμε τους «άλλους» υπεύθυνους για την κατάντια μας, όταν αποπέμψουμε τον πολιτικό που εμείς εκλέξαμε την ώρα που θα μας κλείσει το μάτι, όταν θα αρνηθούμε στον διεφθαρμένο αξιωματούχο της εξουσίας να τον λαδώσουμε, όταν σαν δάσκαλοι κάνουμε καλά και με πολλή αγάπη το μάθημά μας στα παιδιά μας, όταν σκάψουμε το χωράφι μας κάνοντας πρώτα τον σταυρό μας, όταν αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας «ως εαυτούς», τότε ο μόσχος ο σιτευτός θα μας περιμένει στο τραπέζι, προσφορά από τον Πατέρα σε μένα και τους αγαπημένους μου.

πηγή: hamomilaki.blogspot.com/

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ. ΘΡΗΝΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Ἡ πνευματικὴ παρακμὴ καὶ ὁ ἐθνικός μας κατήφορος. Θρηνητικὲς διαπιστώσεις

Γράφει ὁ Ἐνορίτης

Εἶναι ἀλήθεια πώς οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν πόλεμοι εἶναι δριμύτεροι τῶν ἐξωτερικῶν. Ἡ Ἑλλάδα πολλὲς φορὲς ἡττήθηκε σὲ πολέμους λόγω τῶν ἐσωτερικῶν φατριῶν καὶ παθῶν. Νοσήματα ἐπάρσεως, διχοστασίας καὶ φοβερῆς προδοσίας ἐπιτέλεσαν ἔργο ἀνίερο. Ὁ Ἐφιάλτης, ὁ Ἰούδας εἶναι πρόσωπα ἐπαναλαμβανόμενα στὴν ἱστορία. Ἡ διχόνοια κατατρώει τὰ σπλάχνα τοῦ γένους μας. Οἱ ἐμφύλιοι πόλεμοι, μὲ τὸ χυμένο ἀδελφοκτόνο αἷμα, ἦταν οἱ πιὸ ἰσχυροί.

      Σήμερα τυφλὸς εἶναι ὅποιος δὲν βλέπει ὅτι ἔνοχοι καὶ συνένοχοι σὲ παρακμὴ παραφροσύνης συνεχίζουν τὸ χορό, τὸ τραγούδι καὶ τὸ φαγοπότι. Ἡ ἀμετανοησία εἶναι αὐτοκαταστροφικὴ ὅδευση πρὸς τὸν γκρεμό. Ἡ Ἑλλάδα ἐκπορνεύεται. Θλίψη καὶ ἡττοπάθεια κυριαρχοῦν. Ἡ ἐξυγίανση καὶ ἡ κάθαρση ὄνειρο ἀπατηλό. Συνεχίζουν νὰ εἶναι στὴν ἐξουσία φαῦλοι διεφθαρμένοι, ἀφυλάκιστοι. Τὰ ἐθνικὰ θέματα σὲ δεύτερη μοίρα. Ἠθικὴ σήψη δυστυχῶς ἐπικρατεῖ κι ἐκεῖ πού δὲν τὸ περιμένεις. Γίνονται συνεχῶς ἐκπτώσεις. Ἡ παιδεία νοσεῖ φοβερά. Ἡ ψευτοδιανόηση ἐκμεταλλεύεται λάθη. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀπὸ καιρὸ στὴν ἐντατική. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα καθημερινὰ δολοφονεῖται. Ζόφος ἀποπροσανατολιστικὸς ἐπικρατεῖ. Ἕνας βίαιος καὶ θλιβερὸς ἐθνομηδενισμός. Ὅποιος ἐκφράζεται πατριωτικά, ἀπαξιώνεται ὡς ἀκραῖος ἐθνικιστής, φασίστας.

            Ἡ βιασύνη γιὰ ἀπόκτηση πολλοῦ καὶ εὔκολου χρήματος ὁδήγησε τούς νεοέλληνες σὲ μεγάλα λάθη. Ἡ ἀνυπομονησία καὶ ἡ ἐπιπολαιότητα πληρώνονται σκληρά. Ὁ πλουτισμὸς Εὐρωπαίων τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀκρότητες. Ἡ Εὐρώπη κατήντησε ἀποχριστιανισμένη πλήρως. Τὸ Βατικανὸ μετρᾶ θύματα μὲ ἕνα παραποιημένο εὐαγγέλιο. Κακοποιήσεις καὶ βιασμοὶ παιδιῶν ἀμέτρητοι καὶ ἀναίσχυντοι. Μὲ ἕναν νεκρὸ Θεὸ κάποιοι ἀναζητητὲς καταφεύγουν στοὺς δασκάλους τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς γιὰ μία ἐσωτερικευμένη ζωή. Περὶ τὶς δύο χιλιάδες προτεσταντικὲς παραφυάδες διεκδικοῦν ποίμνια. Ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῆς Εὐρώπης εἶναι σοβαρὸς καὶ θὰ ἔχει ἀκόμη χειρότερες συνέπειες.

            Πλημμύρισε ἡ πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ζωὴ ἀπὸ δῆθεν «προοδευτικούς». Σπεύδουν νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσία πρόσωπα πού προβάλλονται ὡς πνευματικοὶ καὶ προοδευτικοί, ἐνῶ εἶναι κύμβαλα ἀλαλάζοντα καὶ ὄχι λίγες φορὲς κραυγαλέες μετριότητες. Στὸ ὄνομα τῆς κατ’ αὐτοὺς «προόδου», ζητοῦν μὲ μεθόδους ἀριστεροῦ «ταλιμπανισμοῦ» νὰ ἀποχριστιανίσουν καὶ νὰ ἀφελληνίσουν τὸν λαό μας. Γράφουν βιβλία γιὰ νὰ μᾶς πληροφορήσουν ὅτι ὡς τώρα διδασκόμασταν στρεβλωμένα τὴν ἑλληνική μας ἱστορία. Τοὺς τύπους αὐτοὺς τοὺς ἐνδιαφέρει ἡ ἀποδόμηση κάθε τί Χριστιανικοῦ, Ὀρθόδοξου, Ἑλληνικοῦ. Καὶ ἡ ἀντικατάστασή του μὲ ὅ,τι μὴ ἑλληνικό. Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ παιδιά μας, βάλθηκαν ἀπὸ τὸ δημοτικὸ νὰ τὰ κάνουν νὰ ξεχάσουν τὴν πίστη τῶν πατέρων τους καὶ νὰ γαλουχηθοῦν μὲ τὰ «προοδευτικὰ» διδάγματα τοῦ ἀντίχριστου Ἰσλάμ, τοῦ Κομφούκιου, τοῦ Κρίσνα, τοῦ Βούδα, τῶν σατανικῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν. Διότι ἔτσι θὰ κτίσουμε τὴν Ἑλλάδα, τὴν ὁποία τὰ σημερινὰ ἑλληνόπουλα, ἡ γενιὰ πού ἀνεβαίνει, δὲν πρέπει αὔριο νὰ λένε ὅτι εἶναι  Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι. Ὅσοι πονοῦμε αὐτὸ τὸν τόπο ἂς κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε σήμερα, γιὰ νὰ γλυτώσουμε ἀπὸ τὸν «προοδευτικὸ» ταλιμπανισμό. Ἂς μὴ τὸ ἀφήσουμε γιὰ αὔριο.

            Αὐτὰ τὰ ὁποῖα μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια κρατήσαμε σὲ καιροὺς χαλεπούς, δηλαδὴ τὴ γλώσσα, τὴν πίστη, τὴν ἱστορία μας, τὴν παράδοσή μας, μὲ ἕνα λόγο, εἶναι κρίμα καὶ ἄδικο νὰ τὰ χάσουμε σὲ καιρὸ εἰρήνης καὶ δημοκρατίας, σὲ καιρὸ ἐλευθερίας καὶ σὲ χρόνους ἀποθέωσης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ ἀναφέραμε καὶ στὴν ἀρχή, ὅτι «τὰ κάστρα πέφτουν ἀπὸ μέσα». Δουλεύει πονηρὰ ἐντὸς τῶν τειχῶν ἡ «5η φάλαγγα». Οἱ Ἐφιάλτες τῆς ἱστορίας καὶ οἱ μειοδότες τῶν ἐθνικῶν ἀξιῶν καὶ ἰδανικῶν μας. Διότι πέραν τῶν ὅσων λέγονται περὶ ἐξωτερικῶν πιέσεων καὶ ἐξωγενῶν παραγόντων, ἂν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν θέλουμε νὰ ξεπουλήσουμε τὴν ψυχή μας στὴ χωματερὴ τῆς ὑφηλίου, κανένας δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ ἀλλοιώσουμε τὶς παραδόσεις μας, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη μας, νὰ ξεχαρβαλώσουμε τὴ γλώσσα μας καὶ νὰ παραχαράξουμε τὴν ἱστορία μας. Μόνοι μας βάζουμε τὰ δάχτυλά μας καὶ βγάζουμε τὰ μάτια μας.

            Λαοὶ ποὺ σέβονται τὴν ἱστορία τους, την  ἰδιοπροσωπία τους, τὴν αὐτοσυνειδησία τους, ἔχουν αὐτοεκτίμηση καὶ συναίσθηση τῆς κληρονομίας τους καὶ δὲν ἀνταλλάσσουν τὰ διαμάντια καὶ τὰ αἵματα τῶν προγόνων τους μὲ τὰ κάρβουνα καὶ τὰ ξυλοκέρατα τὴν παγκοσμιοποίησης τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.

            Τὸ χειρότερο, βέβαια, εἶναι ἡ παραχώρηση ἐδάφους καὶ κυριαρχικῶν δικαιωμάτων μὲ τὴ συγκατάθεσή μας σὲ ἕνα ἄλλο κράτος. Αὐτὸ ὅμως δὲν ξεκινάει αὐτόματα καὶ ἄμεσα. Προηγοῦνται σταδιακὰ ἕνα σωρὸ ἄλλες πράξεις σὲ πολιτικὸ καὶ διπλωματικὸ πεδίο. Καὶ πρῶτα παραχωρεῖται τὸ ὄνομα. Μετὰ πλαστογραφεῖται ἡ ἱστορία. Ὕστερα κατασκευάζεται στὰ ἐργαστήρια τῶν πολυεθνικῶν καὶ τῶν συμφερόντων ἡ μειονότητα. Γίνονται μετακινήσεις καὶ ἐπενδύσεις. Δημιουργοῦνται τετελεσμένα καὶ προβοκάτσιες. «Καὶ ἐκεῖ ποὺ μᾶς χρωστοῦσαν, μᾶς παίρνουν καὶ τὸ βόδι». Αὐτὸ γίνεται τώρα τὰ Σκόπια καὶ θὰ ἀκολουθήσει, ἂν δὲν εἴμαστε ἄγρυπνοι,  μὲ τὴν «Τσαμουριὰ»  καὶ τὴ Θράκη. Στὸ τέλος ἔρχεται μία διάσκεψη καὶ σοὺ τὰ παίρνουν ὅλα καὶ μὲ τὸ νόμο.

            «Δίνεις ὄνομα; Δίνεις ψυχή». Ἀληθινὸ πέρα ὡς πέρα. Γι’ αὐτὸ καὶ φοβερό. Αὐτὸ δυστυχῶς πάει νὰ γίνει μὲ τὴ Μακεδονία μας. Πέρα ἀπὸ κάθε ἔννοια ἱστορικῆς καὶ ἐθνολογικῆς ἐπιστήμης καὶ δεοντολογίας, ἀρχαιολογίας καὶ γλωσσολογίας, πάει νὰ γίνει ἕνα ἔγκλημα. Μία ἀνατροπὴ καὶ ἕνα ἱστορικὸ πραξικόπημα σὲ βάρος τοῦ Ἔθνους μας. Εἴμαστε πολὺ μικροὶ γιὰ νὰ κάνουμε ἕνα τόσο μεγάλο λάθος. Κι ὅμως «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» πάει νὰ γίνει. «Μᾶς ἁρπάζουν τὸ σπίτι, ἁρπάζει φωτιὰ τὸ σπίτι μας  κι ἐμεῖς χαμογελᾶμε». Λέγει ὁ Μανώλης Γλέζος, ζεῖ ἀκόμη καὶ αὐτός, ὅπως καὶ ὁ Θεοδωράκης, καὶ μὲ τὰ κύκνεια ἄσματά τους διορθώνουν τὰ λάθη  τοῦ παρελθόντος: «Ὁ κάθε λαὸς προσδιορίζεται ἀπὸ τὴ γλώσσα του, τὰ ἤθη του, τὶς κοινὲς παραδόσεις του, τὸν τρόπο ποὺ θρησκεύεται, τὴ θέληση γιὰ ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, τὴ βούληση τῆς πλειοψηφίας… Δὲν μποροῦν Σλάβοι καὶ Σκοπιανοὶ νὰ κατέχουν τὸ ὄνομα Μακεδονία. Νὰ βγάλουν ἀπὸ τὸ νοῦ τοὺς τὸ ὄνομα Μακεδονία» (Καθημερινή, 11/2/2018)

            Λοιπόν, ποιὸς θὰ φταίει, ἂν αὔριο γίνει τὸ ὀλέθριο βῆμα; Δὲν χρειάζεται μεγάλη ἀπόσταση καὶ πολὺς χρόνος ἕνα σημερινὸ «μετέωρο βῆμα» τῆς ἐξωτερικῆς ἐθνικῆς μας διπλωματίας νὰ γίνει πάτημα σὲ μία νάρκη ἱστορικῶν συνεπειῶν μεγατόνων.

            Τὸ θέμα δὲν εἶναι συναισθηματικό, γειτονικό, φιλικό, ἁπλὰ πολιτικό, συμφεροντολογικό. Εἶναι θέμα ἱστορικῆς καὶ ἠθικῆς τάξεως: Δηλαδή, «δὲν μπορεῖ κανένας νὰ μετακινήσει τὰ σύνορα – τοπικά, ἱστορικά, κυριαρχικά, φυλετικὰ – ποὺ ἔβαλαν οἱ πατέρες μας καὶ τὰ χάραξαν μὲ τὸ αἷμα τους». Κανένας. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπογράψει οὐδεμία συμφωνία ἐρήμην του λαοῦ, τῆς ἱστορίας, τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας, συνολικά της ἐπιστήμης. Καμμιὰ σκοπιμότητα δὲν μᾶς ἀναγκάζει νὰ τὸ κάνουμε. Κανένας ποὺ θέλει νὰ εἶναι καὶ νὰ λέγεται Ἕλληνας, δὲν δικαιοῦται νὰ ἀποτολμήσει κάτι τέτοιο. Ἂν τὸ κάνει δὲν θὰ λέγεται εἰς τὸ ἑξῆς Ἕλληνας. Θὰ λέγεται Ἐφιάλτης.

omothimadon

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: AΣ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ Ο ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Aς εφαρμόσει τις αποφάσεις του ΣτΕ και το Σύνταγμα ο Υπ. Παιδείας για τα συγκρητιστικά Θρησκευτικά

Ηρακλής Ρεράκης, καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Μια ενημερωτική επιστολή έστειλε η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) προς τα μέλη της, τους Θεολόγους Εκπαιδευτικούς στα σχολεία, στην οποία τους πληροφορούσε για τα προβλήματα με τα οποία αρχίζει η νέα σχολική χρονιά,
επειδή ο κ. Υπουργός αρνείται να εφαρμόσει τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις 660/2018 και 926/2018 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), οι οποίες ακυρώνουν τα νέα Προγράμματα του Υπουργείου για τα Θρησκευτικά, επειδή αυτά εισήγαγαν στα σχολεία μάθημα Θρησκευτικών μη ορθόδοξο και αντισυνταγματικό και τα οποία οδηγούν σε προσηλυτισμό και ο Υπουργός έχασε την ψυχραιμία του και άρχισε να απειλεί με πειθαρχικές διώξεις όσους δεν τα εφαρμόσουν.

Η Ένωση, ως όφειλε, ενημέρωσε τα μέλη της ότι:

α) Η διδασκαλία των ακυρωμένων με απόφαση του ΣτΕ Προγραμμάτων (Μάρτιος και Απρίλιος του 2018) είναι παράνομη και αντισυνταγματική και ότι το Υπουργείο ήταν υποχρεωμένο, πριν ακόμη αρχίσει η νέα χρονιά,  να αποσύρει τα ακυρωμένα Προγράμματα από το σχολείο και να επαναφέρει, προσωρινά σε ισχύ, τα πριν από την εφαρμογή των ακυρωμένων προγραμμάτων Προγράμματα.

β) Ότι είχε δεχθεί εξώδικη επιστολή από γονείς μαθητών, που αναφέρει ότι οι γονείς έχουν σκοπό να καταθέσουν μηνύσεις για προσηλυτισμό σε όσους θα συμβάλουν στην διδασκαλία των ακυρωμένων από το ΣτΕ προγραμμάτων, διότι ασκούν προσηλυτισμό σε βάρος των παιδιών τους.

γ) Ποιες δυνατότητες έχουν οι Θεολόγοι να προστατευτούν από τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις και συνέπειες.

δ) Προτάσεις για το πώς μπορούν, εναλλακτικά, να διεξάγουν, προς το παρόν, νόμιμα και συνταγματικά τη διδασκαλία τους, με βάση την ύλη που χρησιμοποιούσαν πριν το 2016.

Είναι λυπηρό όμως για έναν υπουργό Παιδείας, να παρανομεί, εν γνώσει του, επειδή δεν εφαρμόζει τις επί των Προγραμμάτων των Θρησκευτικών ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα Θρησκευτικά και να απειλεί με πειθαρχικές διώξεις τους μάχιμους Θεολόγους Εκπαιδευτικούς, εάν δεν εφαρμόσουν τη δική του παρανομία, δηλαδή τα ακυρωμένα Προγράμματα, με το νέο ΦΕΚ που τους έβαλε.

Δεν σταμάτησε όμως εδώ ο Υπουργός, αλλά προχώρησε σε ψεύδη και χαρακτηρισμούς και σε προοδευτικού τύπου παραληρήματα. Διατύπωσε αναληθείς πληροφορίες, ισχυριζόμενος, μεταξύ άλλων, ότι η Εκκλησία έχει συμφωνήσει για τα νέα Προγράμματα, όταν:

α) Είναι σαφές, από τα Πρακτικά της μόνης αρμόδιας να αποφασίζει της Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας, που συνεκλήθη τον Ιούνιο του 2017, ότι δεν υπήρξε συμφωνία για τα νέα Προγράμματα, αλλά απόφαση ΜΟΝΟΝ για τη συνέχιση του διαλόγου με την πολιτεία για τα Προγράμματα.

β) Ο ίδιος ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος έχει εκφράσει τις έντονες μάλιστα αντιθέσεις του για τα Προγράμματα αυτά, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2016.

Ως προς τους χαρακτηρισμούς του, ο Υπουργός μίλησε για νόμους και κανόνες της Δημοκρατίας, υπεράνω των οποίων δεν είναι κανείς, απευθύνοντας τα βέλη του προς τους Θεολόγους, όταν αυτός πρώτος θέτει τον εαυτό του υπεράνω των νόμων και των κανόνων της Δημοκρατίας και διαπράττει την υψηλότερου επιπέδου παρανομία, που πληγώνει τη Δημοκρατία, δηλαδή να μην εφαρμόζει, ως διοίκηση, τις αποφάσεις του ανωτάτου δικαστικού οργάνου, του ΣτΕ, που διαφυλάσσουν τη νομιμότητα και τη συνταγματική τάξη, δηλαδή την καρδιά της Δημοκρατίας.

 Συνιστούμε επομένως στον κ. Υπουργό, με όλον τον σεβασμό και την τιμή που έχουμε στο πρόσωπό του, να προσέχει τις ενέργειές του, διότι αυτό που έπραξε, να θέσει εκ νέου σε ισχύ, με νέους αριθμούς ΦΕΚ τα ίδια ήδη ακυρωμένα από το ΣτΕ Προγράμματα, δείχνει βαθύτατη ασέβεια και περιφρόνηση προς τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα και τον εμφανίζει ως αρνητικό πρότυπο ανώτατου βαθμού παρανομίας.

Το πιο σημαντικό, μάλιστα, είναι ότι η ενέργεια αυτή του Υπουργού έχει μεγάλο κόστος, διότι  βλάπτει πνευματικά περισσότερους από 1.000.000 μαθητές.

Η προσπάθειά του, να δείξει ότι κάποιοι συμφωνούν με τα νέα συγκρητιστικά Προγράμματά του, δεν δικαιώνει την απείθειά του έναντι των αποφάσεων του ΣτΕ, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουν ότι οι πλείστοι των φερομένων από αυτόν ως συμφωνούντες  με τα νέα Προγράμματα, το πράττουν μόνον από φόβο για τις συνέπειες της φανέρωσης της διαφωνίας τους και όχι επειδή στην πραγματικότητα συμφωνούν συνειδησιακά.

Εξάλλου στη Δημοκρατία μας, η εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ είναι υποχρεωτική για όλους και δεν εξαρτάται από το εάν συμφωνούν ή διαφωνούν κάποιοι. Γι΄ αυτό ο κ. Υπουργός οφείλει να εκτιμήσει θετικά και όχι αρνητικά το γεγονός ότι βγαίνει η ΠΕΘ, με παρρησία και του υπενθυμίζει το χρέος του, ως προς τις στάσεις του ως διοικητικού υπευθύνου, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης, επιθυμώντας τη διατήρηση της δικής του αξιοπιστίας ως Υπουργού.

 Εκείνος,  όμως, συμβουλευόμενος ίσως άλλους, που στην ουσία δεν θέλουν το καλό του, κουνά το δάκτυλο στους Θεολόγους, που του υπενθυμίζουν την δεοντολογία των ενεργειών του ως Υπουργού, εκστομίζοντας, μάλιστα, ανεπίτρεπτες για Υπουργό Παιδείας και Καθηγητή Πανεπιστημίου, εκφράσεις ή απειλές εναντίον τους.

Όμως, δεν είναι δίκαιο και αξιοπρεπές, ενεργώντας ο ίδιος, εμφανώς μη συνταγματικά, να κατεβάζει το επίπεδο διαλόγου για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η μέσω του Μαθήματος των Θρησκευτικών πνευματική κατάρτιση των μαθητών, διαστρεβλώνοντας τα κείμενα και τις προθέσεις της ΠΕΘ, που αγωνιά για τη διατήρηση της συνταγματικής τάξης και της Δημοκρατίας, ισχυριζόμενος ότι «έχουν μέσα όλων των ειδών τις διανοητικές ακροβασίες» ότι ο ρόλος της είναι παράνομος, ότι κάνει κάλεσμα για απείθεια στους Θεολόγους, ότι δεν γίνονται αυτά στη Δημοκρατία κ.ά. Συμβουλεύει μάλιστα την ΠΕΘ  να «υιοθετεί τις αξίες των δυτικών δημοκρατιών και όχι άλλων χωρών», θέλοντας, έτσι, να δημιουργήσει τις γνωστές συνθήκες λασπολογίας σε βάρος της.

Στην ουσία, την ένταση δεν την δημιουργούν στα σχολεία οι νόμιμες αντιδράσεις της ΠΕΘ, αλλά οι παράνομες και αντισυνταγματικές δράσεις του κ. Υπουργού, δηλαδή, αφενός η μη εφαρμογή των αποφάσεων του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά και, αφετέρου, η παραπλανητική παρουσίαση των Προγραμμάτων Φίλη ως δικών του και δήθεν διαφορετικών, ενώ στην πραγματικότητα, ως έχει αποδειχθεί, οι διαφορές τους είναι ελάχιστες και ανεπαίσθητες, μεταξύ των οποίων ο νέος αριθμός ΦΕΚ και η νέα δική του υπογραφή.

Είναι ολοφάνερο τι έπρεπε να πράξει ο Υπουργός στη συγκεκριμένη περίπτωση, με βάση αποφάσεις του ίδιου του ΣτΕ,  το Σύνταγμα (άρθρο 95, παρ. 5), σχετικές αποφάσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) και το άρθρο 50 παρ. 4 του ΠΔ 18/1989.

Ειδικότερα, το Συμβούλιο της Επικρατείας, για να αρκεστούμε σε αυτό, δέχεται παγίως ότι «η συμμόρφωση της διοικήσεως προς τις ακυρωτικές αποφάσεις πρέπει, να είναι πλήρης και, κατά το δυνατόν, άμεση, υπό την έννοια ότι, μετά την δημοσίευση της αποφάσεως, η αρμόδια αρχή οφείλει να προβαίνει σε κάθε ενέργεια, που είναι απαραίτητη για την υλοποίηση του ακυρωτικού αποτελέσματος και δεν δύναται να αδρανεί, επικαλούμενη λόγους οι οποίοι δεν εδράζονται σε συνταγματικές διατάξεις, διότι άλλως αναιρείται ο σκοπός της θεσπίσεως της διατάξεως του άρθρου 95 παρ. 5 του Συντάγματος» (βλ. ΣτΕ 1518/2014, 2559/2011 κ.ά.).

Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι η Διοίκηση, συμμορφούμενη προς ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ, υποχρεούται όχι μόνο να θεωρήσει ανίσχυρη και ανύπαρκτη, νομικά, τη διοικητική πράξη που ακυρώθηκε με την ανωτέρω δικαστική απόφαση, αλλά οφείλει να προχωρήσει, με θετικές ενέργειες, στην αναμόρφωσή της ή των νομικών καταστάσεων, που διαμορφώθηκαν εν τω μεταξύ βάσει της πράξεως ή της παραλείψεως που ακυρώθηκε ή ως συνέπεια αυτής. Προς τον σκοπό αυτό οφείλει να ανακαλέσει ή τροποποιήσει τις διοικητικές πράξεις που στηρίζονται στη ακυρωθείσα και να επαναλάβει τις πράξεις που κατά νόμο υποχρεούται να εκδώσει, χωρίς τη νομική πλημμέλεια, που διαπιστώθηκε με την ακυρωτική απόφαση, ώστε να διαμορφωθεί νομική κατάσταση σύμφωνη προς τον νόμο κατά την έννοια της ακυρωτικής αποφάσεως (ΣτΕ 4010/2015, 2854/1985, 1512/2009 κ.ά.).

Ας επανέλθει συνεπώς στη συνταγματική νομιμότητα ο Υπουργός και εκεί, είναι βέβαιο, ότι θα συναντήσει και την ΠΕΘ.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 10.10.2018

http://thriskeftika.blogspot.com

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!