ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ
ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 29η Οκτωβρίου
2018
ΟΤΑΝ Η «Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ»
ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΕΙ ΤΗΝ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Όπως είναι γνωστό
η «Νέα Υδροχοϊκή Εποχή», στην οποία ζούμε, διαρκώς
εξαπλώνεται. Έχει κατορθώσει να διαποτίσει με την αντίχριστη ιδεολογία της μέγα
μέρος της ανθρωπότητος και έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, καταστροφικά και
ολέθρια, για την πνευματική της πορεία.
Εδώ και αιώνες φρόντισαν τα σκοτεινά κέντρα της, που ρυθμίζουν τις
τύχες της ανθρωπότητος, να εισαγάγουν σ’ αυτήν μια νέα πρωτόγνωρη«πνευματικότητα»,
η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αντίποδας της γνήσιας πνευματικότητος, που
είναι καρπός της Χάριτος του παναγίου Πνεύματος. Η νέα αυτή «πνευματικότητα»
πηγάζει από τον σκοτεινό και ερεβώδη κόσμο του αποκρυφισμού, της μαγείας και
του δαιμονισμού.
Ο όρος «Νέα Εποχή»
(New Age), είναι παρμένος από την αστρολογία, σύμφωνα με την οποία, κατά την
αντίληψη των αποκρυφιστών και θεοσοφιστών, ο ήλιος γυρίζει γύρω από ένα
κεντρικό άξονα και η περιστροφή του διαρκεί χιλιάδες χρόνια. Η τροχιά του
διαιρείται σε 12 μέρη και αποτελεί τον ζωδιακό κύκλο. Για να περάσει από το ένα
ζώδιο στο άλλο, χρειάζεται γύρω στα δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτές είναι οι εποχές.
Σε κάθε εποχή κυριαρχεί ένας νέος διδάσκαλος, ένας «αβατάρ»-Μεσσίας, που φέρνει
νέες αλήθειες στη γη. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η εποχή του Χριστιανισμού, η
εποχή των Ιχθύων, πέρασε και μπήκαμε σε μια νέα εποχή, την εποχή του Υδροχόου.
Ο Χριστιανισμός ο οποίος κυριάρχησε στην εποχή των ιχθύων έχει πλέον
χρεοκόπησει διότι κράτησε την ανθρωπότητα στο πνευματικό «σκοτάδι» και την
οπισθοδρόμιση. Τώρα με την έλευση του «φωτός», της «Νέας Εποχής», η ανθρωπότητα
θα οδηγηθεί στην «πραγματική αλήθεια», το «φωτισμό» και την «ευημερία»! Σύμφωνα
με την ιδεολογία των οπαδών της «Νέας Εποχής», περιμένουμε ένα νέο Μεσσία, τον
Μεσσία της «Νέας Εποχής», ο οποίος θα είναι συγχρόνως, ένας παγκόσμιος
πολιτικός ηγέτης, που θα κυβερνήσει την ανθρωπότητα, αλλά και θρησκευτικός, που
θα ενώσει όλες τις θρησκείες. Θα εγκαταστήσει μια νέα τάξη πραγμάτων, τόσο σε
πολιτικοοικονομικό επίπεδο όσο και σε θρησκευτικό. Αυτοί είναι οι δύο κεντρικοί
στόχοι της «Νέας Εποχής». Στο κίνημα αυτό συστεγάζονται και αλληλοπεριχωρούνται
η θεοσοφία ο αποκρυφισμός, και ο νεογνωστικισμός, ενώ η μασονία και ο διεθνής
σιωνισμός βρίσκονται σε παράλληλη πορεία.
Οι ίδιοι οι εκφραστές της αυτοπροσδιορίζονται, ως «ένα δυναμικό ρεύμα
πνευματικής αναζήτησης, που αναπροσανατολίζει την ανθρώπινη συνείδηση σε νέες
πηγές αληθείας», και που ως γνώρισμα έχει την «πύρινη αγάπη», την
«πνευματικότητα» και «την καθολική ελευθερία μέσα στην αναδυόμενη παγκόσμια
κοινότητα πέρα από διακρίσεις φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές, ή
ιδεολογικές». Οι παρά πάνω θέσεις και απόψεις, φαίνονται βέβαια πολύ
ελκυστικές, εντυπωσιάζουν, και γίνονται εύκολα αποδεκτές. Κατά βάθος όμως δεν
αποτελούν τίποτε άλλο, παρά το προσωπείο της «Νέας Εποχής», στην προσπάθειά της
να παραπλανήσει και να διαβρώσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Πίσω από το
προσωπείο κρύβεται μια άλλη, σκοτεινή και εφιαλτική πραγματικότητα. Διότι
τίποτε από όσα επαγγέλλεται και διακηρύσσει η Νέα Εποχή, δεν είναι νέο.
Απολύτως τίποτα. Αντιθέτως η Ορθόδοξη Εκκλησία, το μόνο αληθινά νέο και καινό
το οποίο βιώνει και ομολογεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια είναι η ενσάρκωση του
Θεού Λόγου, όπως παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Με την
ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, «επιτελείται το πάντων καινών καινότατον, το μόνον
καινόν υπό τον ήλιον».
Βασικό «δόγμα» της
«Νέας Εποχής» είναι ότι δεν υπάρχει προσωπικός Θεός, αλλά μια
απροσδιόριστη «Συμπαντική Δύναμη ή Ενέργεια»,
η οποία διαχέεται στο σύμπαν και «ενεργοποιεί» τα πάντα. Πραγματικός «θεός»
είναι ο άνθρωπος, ο οποίος κρύβει μέσα του τη «θεότητα», σε λανθάνουσα μορφή
και ο οποίος καλείται να συνειδητοποιήσει τη «θεότητά» του και να την
ενεργοποιήσει, μέσω συγκεκριμένων πρακτικών (γιόγκα, διαλογισμός, μαγεία, κ.α.)
για να γίνει, με τις δικές του δυνάμεις «αληθινός θεός». Είναι η πραγμάτωση του
ολέθριου «ευαγγελίου
του όφεως», προς τους Πρωτοπλάστους «έσεσθε ως θεοί» (Γεν.3,5).
Κατόπιν αυτού ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη σωτηρίας και σωτήρος, αλλά καλείται ο
ίδιος να «σώσει» τον εαυτό του από την «άγνοια της θεϊκής του φύσεως» και να αυτοπραγματωθεί. Με αυτή
την τερατώδη και σατανική δοξασία όμως ακυρώνεται το μυστήριο της Θείας
Ενανθρωπήσεως και παραμερίζεται το θεανδρικό Πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού
Χριστού, το οποίο υποβιβάζεται σε έναν σημαντικό άνθρωπο, σε έναν «αβατάρ» του
Ινδουισμού και τοποθετείται στο ίδιο επίπεδο με τον Βούδα, τον Κρίσνα, τον
Μωυσή, τον Πυθαγόρα, τον Ιησού, το Μωάμεθ, τον Κρισναμούρτι, κ. α.
Και ενώ για τη «Νέα
Εποχή» δεν υπάρχει προσωπικός και ενσυνείδητος Θεός, υπάρχουν προσωπικές και
ενσυνείδητες δυνάμεις – οντότητες, οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο
στη ζωή των ανθρώπων. Γι’ αυτό καλείται ο κάθε άνθρωπος να τις προσεγγίσει,
μέσω συγκεκριμένων αποκρυφιστικών τεχνικών (μαγεία, μαντική, αστρολογία,
γιόγκα, διαλογισμός, εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι, πολεμικές τέχνες, κ.α.)
και να τις χρησιμοποιήσει για την αυτοπραγμάτωσή του. Η ενασχόληση με τις
δυνάμεις – οντότητες αυτές συνιστά και την «πνευματικότητά» της. Φυσικά μόλις
είναι ανάγκη να τονιστεί ότι οι δυνάμεις αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά
δαιμονικά πνεύματα, τα οποία, όχι μόνον δεν βοηθούν την ανθρωπότητα, αλλά την
καταστρέφουν.
Αφορμή για την
παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από σχετικό άρθρο στο γνωστό περιοδικό «Σύναξη» (τ.147,
Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2018), του κ. Δημήτρη Ουλή, θεολόγου – κοινωνιολόγου, με
τίτλο: «Τo New Age συναντά
την Πολιτική, αντιμετωπίζοντας «πνευματικά» την οικονομική κρίση».Μελετώντας το άρθρο αυτό διαπιστώσαμε πως ο συντάκτης θέλησε να δώσει
μια άλλη διάσταση στην οικονομική κρίση, η οποία μαστίζει τη χώρα μας, αλλά και
γενικότερα την ανθρωπότητα. Να παρουσιάσει την οικονομική κρίση από τη σκοπιά
των δοξασιών της «Νέας Εποχής», η οποία, όπως προαναφέραμε, «έχει λόγο» για
όλες τις πτυχές της σύγχρονης ζωής, άρα και της οικονομικής.
Ο συντάκτης δηλώνει
εντυπωσιασμένος «από την ποικιλία λόγου και θεωρητικών
πεδίων, τα οποία επιστρατεύονται, προκειμένου να διαπιστωθούν τα ‘βαθύτερα’
αίτια και να προστεθούν τρόποι αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης». Μέσα σ’
αυτή την ποικιλία εντάσσει και την «άρθρωση μιας εναλλακτικής ‘φιλοσοφίας ζωής’
κι ενός διαφορετικού ‘πνευματικού προσανατολισμού’ - για τα μεμονωμένα
υποκείμενα, αλλά και για τον δυτικό πολιτισμό στο σύνολό του». Οδηγός του κάποιο σύγγραμμα
του γνωστού στη χώρα μας, από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, γκουρού κ.
Robert Najemy και κυριοτέρου προωθητή των δοξασιών της «Νέας
Εποχής» στη χώρα μας, με τίτλο:«Εγχειρίδιο επιβίωσης και ευτυχίας στη σημερινή
κρίση» (Μια Συνεργασία μεταξύ πνευματικών ομάδων, Ολιστική Αρμονία, Μαρκόπουλο
2010). Ο κ. Najemy
ειρήσθω ότι είναι ο εκπρόσωπος στη χώρα μας του άρτι αποθανόντος διαβόητου
Ινδουιστή γκουρού
Σάι Μπάμπα και υπεύθυνος της οργάνωσης «Αρμονική Ζωή», η οποία έχει ως στόχο την
διάδοση του ινδουιστικού τρόπου ζωής στην πατρίδα μας. Ο συντάκτης του άρθρου
θεωρεί ότι το νεοεποχίτικο αυτό σύγγραμμα «αξίζει να μελετηθεί», διότι «είναι ένα δοκίμιο
το οποίο σπονδυλώνεται εξολοκλήρου γύρω από τις πνευματικές (σ.σ. χωρίς
εισαγωγικά η λέξη) αιτίες και τους πνευματικούς τρόπους αντιμετώπισης της
κρίσης», και ότι «μπορεί να μας εφοδιάσει με κριτήρια τα οποία
θα μας επιτρέψουν να ανιχνεύσουμε τον βαθμό διάχυσης της ρητορικής της Νέας
Εποχής ακόμα και σε χώρους που τυπικά δεν σχετίζονται μαζί της».
Στη συνέχεια ο
συντάκτης παραθέτει αποσπάσματα από το βιβλίο του ως άνω γκουρού, στα
οποία παρουσιάζει ορισμένες κλασικές δοξασίες της Νέας Εποχής, όπως για
παράδειγμα, ότι «είμαστε μόνο πνευματικές υπάρξεις» (σ.σ. απαξίωση του σώματος), ή ότι
«βρισκόμαστε σε αέναη διαδικασία εξέλιξης» (σ.σ. μετενσάρκωση). Παρά
κάτω παραθέτει και λύσεις που προτείνει ο εν λόγω Γκουρού για «μια πνευματική
αντιμετώπιση της κρίσης», όπως
βέβαια αυτός τις αντιλαμβάνεται. Γράφει: «Έχουμε τη δύναμη να υπερβούμε (σ.σ. μόνοι
μας) οποιαδήποτε δυσκολία παρουσιαστεί στη ζωή μας», (σ.σ. άρα και τα
οικονομικά προβλήματα και την όλη οικονομική κρίση), ότι «μπορούμε να
προσβλέπουμε σε μια θετική έκβαση των προβλημάτων μας, εφόσον εναρμονίσουμε τη
σκέψη και τη συμπεριφορά μας με τους Συμπαντικούς Νόμους» (σ.σ. προβολή Θετικής
Σκέψης, άντληση «συμπαντικής ενέργειας» για την αντιμετώπιση και επίλυση των
οικονομικών προβλημάτων), ότι «το Σύμπαν εργάζεται, ούτως ή άλλως, προς όφελος
της εξέλιξής μας» (σ.σ. το απρόσωπο σύμπαν και όχι ο άγιος Τριαδικός Θεός
προνοεί για τη λύση των προβλημάτων μας).
Ο κ. Δ. Ουλής δεν
φαίνεται από το κείμενο να ασπάζεται τις ιδέες του γκουρού, τις οποίες σε
ορισμένες περιπτώσεις κριτικάρει. Ωστόσο θα περιμέναμε να αναζητήσει και να
παρουσιάσει τη βιβλική και πατερική διδασκαλία της Εκκλησίας μας, σχετικά με
την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, συγκρίνοντας αυτήν με την αντίστοιχη
διδασκαλία του ινδουϊστή Γκουρού και αναδεικνύοντας την οξεία αντίθεση, αλλά
και την ασύγκριτη υπεροχή της πρώτης σε σχέση με την δεύτερη. Τα διδάγματα του
ινδουιστή και νεοεποχίτη γκουρού έχουν δοκιμαστεί επί αιώνες στην κοιτίδα των
δοξασιών της «Νέας Εποχής», στην ινδική χερσόνησο και στην Άπω Ανατολή και ο
κάθε ένας γνωρίζει, πόσο «ωφέλημα» και λυσιτελή υπήρξαν για την αντιμετώπιση
των οικονομικών προβλημάτων των εξαθλιωμένων εκείνων λαών, οι οποίοι βιώνουν
την «πνευματικότητά» της, πεθαίνοντας από την πείνα!
Η δημοσίευση ενός
άρθρου σε ένα Ορθόδοξο περιοδικό το οποίο ισχυρίζεται ότι προσανατολίζει την
θεματολογία του στην «σπουδή στην Ορθοδοξία», πιστεύουμε ότι θα πρέπει να έχει ως
κύριο στόχο να οικοδομήσει και να ωφελήσει τον αναγνώστη, προβάλλοντας την
Ορθόδοξη διδασκαλία και αντιδιαστέλλοντας αυτήν από τα διδάγματα των άλλων
θρησκειών. Να του δώσει πνευματικά εφόδια και να τον διαφωτίσει στην
αντιμετώπιση των ποικίλων προβλημάτων του και όχι να τον φορτώσει με ανούσιες
και εν πολλοίς επιζήμιες πληροφορίες. Δεν θα πρέπει επίσης να αγνοεί ο
αρχισυντάκτης και υπεύθυνος της ύλης του περιοδικού την περιρρέουσα θεολογική
ατμόσφαιρα της εποχής μας. Τις θεολογικές τάσεις και τα θεολογικά ρεύματα που
κυριαρχούν στην κοινωνία μας, ώστε να επιλέγει την δημοσίευση των άρθρων
εκείνων, που δίνουν απάντηση σε κάθε περεκτροπή και διαστρέβλωση της Ορθοδόξου
θεολογικής Παραδόσεώς μας, ώστε τα άρθρα αυτά να αποτελούν τρόπον τινά ένα
αντίβαρο μέσα στο κυκεώνα της πλάνης και της αιρέσεως. Όλοι μας γνωρίζουμε τη
σύγχρονη φρενίτιδα διάδοσης και επικράτησης των δοξασιών της «Νέας Εποχής», η
οποία είναι κάτι το ασύλληπτο. Η ιδεολογία της διαδίδεται με κάθε τρόπο στο
χώρο της παιδείας και της Θεολογίας, ως θρησκευτικός συγκρητισμός, από
κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι έχουν ξεθωριασμένο το Ορθόδοξο αισθητήριο και
προσβλέπουν μεν προς μια «οικουμενική» διάσταση της Εκκλησίας, ωστόσο όμως
επηρεασμένη από την νεοεποχίτικη «οικουμενικότητα». Επίσης δεν θα πρέπει να
αγνοεί το γεγονός, ότι το περιοδικό δεν διαβάζεται μόνο από ειδήμονες, οι
οποίοι μπορούν να διακρίνουν μεταξύ των χριστιανικών και αντιχριστιανικών
δοξασιών, αλλά και από μη ειδικούς, από απλούς ανθρώπους, οι οποίοι αδυνατούν
να κάμουν αυτή τη διάκριση.
Περαίνοντας
εκφράζουμε την ταπεινή γνώμη ότι το άρθρο του κ. Ουλή δεν πέτυχε τον
στόχο του, τουλάχιστον επαρκώς. Είμαστε βέβαιοι, επειδή γνωρίζουμε καλά την
ιστορική πορεία του περιοδικού, ότι ο αείμνηστος ιδρυτής του κ. Παναγιώτης Νέλλας (1936-1986),
ουδέποτε θα δεχόταν να συμπεριλάβει στο περιοδικό του, άρθρο, το οποίο θα είχε
την υποψία ότι θα μπορούσε να προκαλέσει σύγχυση στους αναγνώστες του και την
πνευματική εκείνη ζημιά που προέρχεται από την παράθεση πεπλανημένων
διδασκαλιών χωρίς την επαρκή και πλήρη ανατροπή των.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων
και των Παραθρησκειών
