ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ: ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΙΜΑΤΑΙ ΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

1. Ἀρμένιοι, Κόπτες, Συροϊακωβίτες καί Αἰθίοπες εἶναι αἱρετικοί

Τό «μή μεταίρειν ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν», καί τό «Ἑπόμενοι τοῖς θείοις Πατράσι»,δηλαδή τό νά μή μετακινοῦμε τά ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Πατέρες μας καί τό νά ἀκολουθοῦμε τούς Ἁγίους Πατέρες, σταθερό καί ἀπαραβίαστο γνώρισμα τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί ζωῆς, ἄρχισε νά παραβιάζεται ἀπό τόν περασμένο αἰώνα τοῦ διαθρησκειακοῦ καί διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Συγκρητισμοῦ, καί ἡ παραβίαση αὐτή ἐξακολουθεῖ ἐντονώτερα κατά τόν παρόντα 21ο αἰώνα. Μεταξύ ἀλήθειας καί πλάνης, μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως, ὑπάρχουν σαφῆ ὅρια καί εὐδιάκριτα, πού τά ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες θεπνεύστως σέ Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους, ἀλλά καί στά θεοφώτιστα συγγράμματά τους.
Ὁ Μονοφυσιτισμός τόν ὁποῖον ἀκολουθοῦν καί πρεσβεύουν οἱ Ἀρμένιοι, οἱ Κόπτες, οἱ Συροϊακωβίτες καί οἱ Αἰθίοπες ἔχει καταδικασθῆ ἀπό τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο (451) ὡς Χριστολογική αἵρεση, ὅπως καί οἱ πρωτοστάτες αὐτῆς τῆς αἱρέσεως Διόσκορος καί Σεβῆρος, τούς ὁποίους ὅλοι οἱ ἀνωτέρω αἱρετικοί τιμοῦν ὡς ἁγίους, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τούς ἀναθεματίζουμε ὡς αἱρετικούς στό «Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας», πού διαβάζεται ἤ πού πρέπει νά διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί μετά τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο τοῦ 451 οἱ ἑπόμενες σύνοδοι, ὅπως καί οἱ ἑπόμενοι μεγάλοι Ἅγιοι Πατέρες, Μάξιμος Ὁμολογητής, Ἰωάννης Δαμασκηνός, Μ. Φώτιος ἐπανέλαβαν τήν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Τί ἄλλο θέλαμε λοιπόν, τί ἄλλο χρειαζόμασταν, οἱ σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι ἀπό τό νά ἀκολουθοῦμε τούς θεοφώτιστους Ἁγίους Πατέρες καί νά μή γκρεμίζουμε τά σύνορα ἀνάμεσα στήν Ὀρθοδοξία καί στήν αἵρεση;

2. Τά ὅρια Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως ἔπεσαν στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης

Τά σύνορα αὐτά παραβιάσθηκαν πολλές φορές ἀπό τόν περασμένο αἰώνα στούςπροβληματικούς Θεολογικούς Διαλόγους, ἀλλά καί στίς συχνές καί ἐπαναλαμβανόμενεςσυμπροσευχές μεταξύ Ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν, ἀκόμη περισσότερο καί στήν μερικήμυστηριακή διακοινωνία μεταξύ τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας καί τῶνμονοφυσιτῶν Συροϊακωβιτῶν, στήν ὁποία θά ἀναφερθοῦμε προσεχῶς. Καί αὐτή παραβίαση ἐπισημοποιήθηκε, τό γκρέμισμα ἐπικυρώθηκε, ἀπό τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, ὅπου οἱ αἱρέσεις ὀνομάσθηκαν Ἐκκλησίες. Εἶναι λοιπόν τώρα εὔλογο καί ἀναμενόμενο τό δογματικό χάσμα τῆς αἱρέσεως, ἄβυσσος τῆς πλάνης καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ, νά ἐκλείψουν, καί πολλοί ἀπό τούς «Ὀρθοδόξους», πού θεωροῦν τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου ὡς ἀληθινή καί Ὀρθόδοξη σύνοδο, νά συμπεριφέρονται πρός τούς αἱρετικούς σάν νά ἦταν Ὀρθόδοξοι καί νά τούς ὀνομάζουν μάλιστα Ὀρθοδόξους. Αὐτό συνέβη γιά πολλοστή φορά αὐτές τίς ἡμέρες, καί αὐτό μᾶς παρακίνησε νά ἐπικαιροποιήσουμε παλαιότερο σχετικό ἄρθρο μας, παρουσιάζοντας τίς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τούς Μονοφυσίτες, τίς θέσεις τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων. Σ᾽ αὐτήν τήν Ἐκκλησία ἀνήκουμε καί ὄχι στήν «ἐκκλησία» τοῦ Κολυμπαρίου καί τῶν Οἰκουμενιστῶν.

3. Ἐπίορκοι οἱ καθηγηταί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν

Συγκεκριμέναὅπως ἔγινε εὐρέως γνωστόἐπεσκέφθη τήν Ἀθήνα  ΣυροϊακωβίτηςδηλαδήΜονοφυσίτηςπατριάρχης Ἀντιοχείας καί Πάσης Ἀφρικῆς Ἰγνάτιος-Ἐφραίμ Β´, μέ τήν εὐκαιρίατῆς ἀναγόρευσής του σέ ἐπίτιμο διδάκτορα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας ἀπό τό ΤμῆμαΘεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου ἈθηνῶνΤί νά πεῖ κανείς γι᾽ αὐτήν τήν ἀπόφαση, γι᾽ αὐτό τό κατάντημα τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, πού ἔγιναν παραρτήματα Οἰκουμενιστικῶν-Συγκρητιστικῶν Κέντρων; Ὡς παλαιός καθηγητής καί διδάσκαλος πολλῶν ἀπό τούς νεωτέρους καθηγητάς καί στήν Ἀθήνα καί στήν Θεσσαλονίκη μόνον τήν θλίψη, τήν ἀπογοήτευση καί τήν πικρία μπορῶ νά ἐκφράσω, ὅπως καί τήν εὐχή νά ἐπαναφέρουν τίς Θεολογικές Σχολές στόν Ὀρθόδοξο δρόμο, στό δρόμο τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἁπλῶς τούς ὑπενθυμίζω ὅτι, σύν τοῖς ἄλλοις, καθίστανται, ἄν ὄχι ψεύδορκοι, ὁπωσδήποτε ἐπίορκοι, διότι παρέβησαν τήν μεθ᾽ ὅρκου ὑπόσχεσή τους ὡς διδάκτορες τῆς Θεολογίας «τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἐσαεί τηρήσειν ἀκέραια καί ἀκίβδηλα, ταῖς θείαις Γραφαῖς αὐτῷ τε τῷ Ἱερῷ Εὐαγγελίῳ καί ταῖς τῶν Ἀποστόλων διδασκαλίαις καί τοῖς τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων θεσπίσμασιν ἀπαρατρέπτως ἑπόμενος καί μηδέν τούτοις ἀντίδοξον μηδ᾽ ἀπηχές μηδ᾽ ἀλλότριον μηδ᾽ ἑτέρους διδάξειν μήτ᾽ αὐτός ἀποδέξασθαι».
Δέν γνωρίζουν ξέχασαν ἀδιαφοροῦν γιά τό ὅτι οἱ Μονοφυσίτες ἀπό τίς ἑπτά Οἰκουμενικές Συνόδου ἀπέρριψαν τίς τέσσερες καί ἀναγνωρίζουν μόνον τίς τρεῖς πρῶτες, ἰδιαίτερα δέ στρέφονται ἐναντίον τῆς Δ´ ἐν Χαλκηδόνι, πού πρώτη τούς καταδίκασε, γι᾽ αὐτό καί ὀνομάζονται Ἀντιχαλκηδόνιοι; Ὅτι δέν δέχονται τό μεγάλο βασικό χριστολογικό δόγμα τῆς Χαλκηδόνος περί τοῦ ὅτι Χριστός ἔχει δύο φύσεις, θεία καί ἀνθρώπινη, ἑνωμένες στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως; Ὅτι οἱ Θεολογικοί Διάλογοι πού κάναμε μαζί τους δέν τούς ἔπεισαν νά ἀναγνωρίσουν τήν Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενική Σύνοδο καί τίς μετά ἀπό αὐτήν καί ὅτι δέν θέλουν νά ἀριθμήσουν δύο φύσεις ἑνωμένες στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, γι᾽ αὐτό καί χαρακτηρίζονται ὀρθῶς ὡς Μονοφυσίτες; Τόν πατριάρχη λοιπόν αὐτῶν τῶν αἱρετικῶν Μονοφυσιτῶν ἀνακήρυξαν διδάκτορα τῆς «Ὀρθοδόξου» Θεολογίας καί μποροῦν νά καθησυχάζουν τήν συνείδησή τους ὅτι τηροῦν τόν ὅρκο πού ἔδωσαν ὅτι θά τηροῦν ἀκέραια τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὅτι θά ἀκολουθοῦν χωρίς παρεκκλίσεις τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί δέν θά διδάξουν οὔτε θά δεχθοῦν κάτι ἀντίθετο πρός αὐτές; Κρίμα καί ἐντροπή.

4. Ὀρθόδοξοι οἱ Μονοφυσίτες κατά τόν ἀρχιεπίσκοπο καί τόν πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας

Αὐτόν λοιπόν τόν αἱρετικό μονοφυσίτη πατριάρχη παρουσίασε καί συνόδευσε ὁἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος στόν πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Καί ἐκεῖνος μέ τήν σειρά του εὐθυγραμμιζόμενος πρός τούς καθηγητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, πρός τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου καί πρός τόν πατριάρχη Βαρθολομαῖο τόν ὀνόμασε Ὀρθόδοξο. Ἄς σημειώσουμε ὅτι πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας πρό ἡμερῶν παρέστη στίς ἑορτές γιά τά πενήντα χρόνια (50) ἀπό τήν ἵδρυση καί λειτουργία τῆς «Ὀρθόδοξης Ἀκαδημίας Κρήτης» στό Κολυμπάρι, ἐκεῖ πού ἔλαβε χώρα πρό δύο ἐτῶν «Σύνοδος», καί δέν ἐφείσθη ἐπαίνων καί ἐγκωμίων καί γιά τήν ψευδοσύνοδο καί γιά τόν πρωτεργάτη της πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ἀπευθυνόμενος λοιπόν πρός τόν Συροϊακωβίτη πατριάρχη εἶπε Προκόπης Παυλόπουλος:«Θερμά συγχαρητήρια γιά τήν προσπάθεια πού κάνετε, Θεός μαζί σας. Νά θυμᾶστε· ἀγώνας γιά τήν Ὀρθοδοξία καί μεγάλος καί θά δικαιωθεῖ». Ἀγωνίζεται λοιπόν γιά τήν Ὀρθοδοξία αὐτός πού δέν δέχεται ἀπό τίς ἑπτά οἰκουμενικές συνόδους τίς τέσσαρεες (Δ´, Ε´, ΣΤ´, καί Ζ´) καί ἀπορρίπτει τό βασικό χριστολογικό δόγμα τῆς Χαλκηδόνος γιά τήν ἕνωση τῶν δύο φύσεων στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως καί ἀδιαιρέτως; Τόσο μεγάλη σύγχυση καί διαστροφή στίς ἔννοιες καί στά πράγματα!
παριστάμενος ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κατά τήν συνάντηση τοῦ μονοφυσίτη πατριάρχη μέ τόν πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας περιέπεσε πρό ἐτῶν στό ἴδιο λάθος, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ, κατά τήν συνάντησή του μέ τόν πρόεδρο τῆς Ἀρμενίας στήν ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν στίς 10-1-2011, ὅταν τελευταῖος ἐπεσκέφθη τότε τήν Ἑλλάδα. Στήν προσφώνησή του λοιπόν πρός τόν πρόεδρο τῆς Ἀρμενίας ὀνόμασε ἀρχιεπίσκοπος τούς Ἀρμενίους Ὀρθοδόξους, ἐνῶ εἶναι μονοφυσίτες αἱρετικοί. Τότε λοιπόν γράψαμε ἄρθρο μέ τίτλο «Οἱ Ἀρμένιοι δέν εἶναι Ὀρθόδοξοι Μακαριώτατε», πού δημοσιεύθηκε στό περιοδικό Θεοδρομία (13/2011 σελ. 3-8), καί σέ ἄλλα ἔντυπα. Ὅσα ἐγράψαμε ἐκεῖ ἰσχύουν καί γιά τούς Συροϊακωβίτες, τούς Κόπτες καί τούς Αἰθίοπες. Γι᾽ αὐτό τό ἀναδημοσιεύουμε στή συνέχεια, χωρίς καμμία μεταβολή, ὥστε νά πληροφορηθοῦν οἱ ἀληθινοί Ὀρθόδοξοι ποῦ ὁδηγεῖται ἀπό κάποιους «ποιμένες» φίλη Ὀρθοδοξία.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΛΗΡΟΣ- ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΩΝ, ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

«Ο ορθόδοξος κλήρος: Το επόμενο θύμα των εκκλησιομάχων, 
μετά τα ορθόδοξα Θρησκευτικά»
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής 
της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Είναι σαφές ότι, πίσω από τη λεγόμενη πρόταση ή πρόθεση της Πολιτείας, που αφορά στην απόλυση από το Δημόσιο των Ιερέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα μας, κρύβεται στην πραγματικότητα μία ακόμη δίωξη και απαξίωση της ορθόδοξης πίστεως και του πνευματικού χώρου που διακονεί η ορθόδοξη Ιεροσύνη.

Η δίωξη εναντίον των κληρικών δεν συνιστά μια απλή, μισθολογικού μόνον περιεχομένου, αποπομπή των κληρικών από την ενιαία αρχή πληρωμών του δημοσίου, αλλά ένα ακόμη στάδιο του σχεδίου επιβολής της ουδετεροθρησκείας, που μεθοδεύεται από την ηγεμονεύουσα πολιτεία.
Η πρόθεση της κυβέρνησης, να απολύσει 10.000 Ιερείς, δεν είναι καθόλου τυχαία, διότι είναι φανερό ότι στοχοποιεί έναν κλάδο, με συγκεκριμένο έργο, για τον λόγο ότι το έργο αυτό βρίσκεται σε αντίθετη κατεύθυνση από την ουδετεροθρησκεία που μεθοδεύει  να επιβάλει στην ελληνική κοινωνία.
Στη συζήτηση Πρωθυπουργού – Μακαριωτάτου, που προηγήθηκε της συμφωνίας, έγινε, εκτός των άλλων, λόγος για την ουδετεροθρησκεία και τις δομικές αρχές της, τις οποίες σχεδιάζει να επιβάλει το κυβερνόν κόμμα. Είναι οι ίδιες αρχές, με την ίδια ιδεοληπτική εχθρότητα, που εκφράστηκαν από την ίδια πολιτειακή αρχή, όταν αυτή, το 2016, αποφάσισε άρον – άρον, να επιβάλει στους έλληνες ορθόδοξους μαθητές, με υπουργικές αποφάσεις, τα Νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά, με τελικό στόχο τη μετάλλαξή τους σε πολυθρησκειακά  θρησκευτικά, αποφάσεις, βέβαια, τις οποίες ακύρωσε πρόσφατα (2018) το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ο βασικός λόγος της δίωξης και αποπομπής των Ιερέων από το δημόσιο είναι ότι η ορθόδοξη πίστη ενοχλεί και εμποδίζει τα σχέδια για την πορεία προς την ολοκλήρωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θέλουν να εφαρμόσουν κάποιοι εξωτερικοί οικονομικοί παράγοντες στη χώρα μας και τα οποία σχέδια υπηρετούν με αφοσίωση, για τους δικούς τους λόγους, κάποιοι εσωτερικοί δορυφόροι τους.
 Η συμφωνία Πρωθυπουργού – Μακαριωτάτου αυτοακυρώθηκε, όταν, ενώ ο Μακαριώτατος δήλωνε δημοσίως ενώπιον του Πρωθυπουργού ότι η συμφωνία θα ισχύσει, εφόσον εγκριθεί από την Ιερά Σύνοδο, η Πολιτεία, ούτε καν ανέμενε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, αλλά έσπευσε, αμέσως μετά τη συνάντηση Πρωθυπουργού – Μακαριωτάτου, την ίδια μέρα, να ανακοινώσει την απόλυση των κληρικών από το Δημόσιο και την προκήρυξη 10.000 νέων διορισμών στις θέσεις των απολυθέντων κληρικών! Με τον τρόπο αυτό η Πολιτεία έδειξε απόλυτη ασέβεια έναντι της Εκκλησίας και, αφενός, μετέτρεψε τη συμφωνία σε προεκλογική εξαγγελία και ψηφοθηρία, αφετέρου, προσέβαλε τον Μακαριώτατο, εμφανίζοντάς τον στον ελληνικό λαό ως εμπλεκόμενο στα δόλια προεκλογικά σχέδια και τεχνάσματά της και, λίγο πολύ, ως συμφωνούντα στην απόλυση των Κληρικών.
Ταυτόχρονα, η εργαλειοποίηση της απόλυσης των κληρικών και η εμφάνισή της ως προεκλογική σημαία ανοίγματος 10.000 νέων θέσεων στο δημόσιο αποτελεί ανήθικη πολιτική πρόκληση και παρακίνηση σύγκρουσης και διχασμού ανάμεσα σε διάφορες ομάδες ανέργων και στους κληρικούς.
Η πρόθεση απόλυσης των Ιερέων, όμως, αποτελεί συνάμα και μια πρωτάκουστη για τα εργασιακά δεδομένα της Ελλάδος και της Ευρώπης ενέργεια, διότι, για πρώτη φορά, μόνιμοι δημόσιοι λειτουργοί, αντί να προάγονται, υποβιβάζονται και υποτιμούνται, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, σε ένα κατώτερο και αγνώστων στοιχείων εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς.
Η Πολιτεία, με την απαξιωτική στάση της στον Ιερό Κλήρο και το έργο του, επιδεικνύει εμφανώς, όχι συμπάθεια και αναγνώριση, αλλά εμφανή πρόθεση διαχωρισμού του ελληνικού λαού από την πνευματική παρουσία, προστασία και αρωγή της ορθόδοξης πίστεώς του, που διακονείται από τον Ιερό κλήρο και φυσικά ως προβολή του τι εννοεί με την επιμονή της σε ένα νέο καθεστώς διαχωρισμού Εκκλησίας - Πολιτείας και ουδετεροθρησκείας.
Ξεχνάει βέβαια, στην περίπτωση αυτή, τη βαθύτερη σχέση του Ελληνικού λαού με τον Ιερέα του. Ο Ιερέας, στη συνείδηση σχεδόν όλων των Ελλήνων, αποτελεί το μόνιμο και σταθερό στήριγμα, στις λύπες, στις χαρές, στις συμφορές, στις εκάστοτε υλικές και πνευματικές τους ανάγκες. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στις ενορίες της χώρας μας, χριστιανοί και μη, τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά, που βιώνουν τον δικό τους σταυρό, με ποικίλες και πάμπολλες μόνιμες ή προσωρινές ή και αιφνίδιες δυσχέρειες και δυσκολίες, που η Πολιτεία ούτε καν τις γνωρίζει.
Ο Ιερέας, όμως, που ζει καθημερινά στην ενορία του, η οποία, ως γνωστό, αποτελεί το κέντρο της αγάπης και της αλληλεγγύης της τοπικής κοινότητας και το αποκούμπι των πτωχών και των πάσης φύσεως αδυνάτων, είναι εκείνος που γνωρίζει από κοντά και προσωπικά τις υπάρχουσες πνευματικές και υλικές ανάγκες και προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά.
Ειδικά, τα τελευταία χρόνια, οι ενορίες και οι ιερείς τους επωμίστηκαν το κύριο βάρος από τις γνωστές και οξύτατες κοινωνικές και ψυχικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσεως, συμβάλλοντας, μέσω του πνευματικού και φιλανθρωπικού τους έργου,  στην ανακούφιση όλων των εχόντων ανάγκη, ανεξάρτητα από εθνότητα ή θρησκεία.
Ο ελληνικός λαός, συνεπώς, αντιλαμβάνεται πλήρως ότι η στοχοθέτηση των Ιερέων  είναι μεθοδευμένη από την πολιτεία ενέργεια, ώστε να καλλιεργείται η εντύπωση ότι η δημοσιοϋπαλληλική σχέση των Ιερέων αποτελεί εμπόδιο για άλλους νέους διορισμούς στο δημόσιο για να προκαλείται, έτσι, μια ενδόμυχη εχθρότητα εναντίον των Ιερέων  και του φορέα που διακονούν.
Πάντως, το σχέδιο ουδετεροθρησκείας και αποϊεροποίησης της κοινωνικής και δημόσιας ζωής του λαού μας, που θα επιδιωχθεί ίσως να εφαρμοστεί και διά της αναθεωρήσεως του Συντάγματος, έχει ήδη αρχίσει να υλοποιείται στην πράξη διά της πρόσφατης αλλοιώσεως του ορθόδοξου προσανατολισμού του Μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά και διά της τωρινής διώξεως των Ιερέων από το δημόσιο, απειλώντας τις οντολογικές δομές του ελληνικού θρησκευτικού, κοινωνικού και πολιτισμικού τοπίου της χώρας.
Ωστόσο, ο λαός μας γνωρίζει ότι ο Ιερέας εκφράζει έναν συγκεκριμένο ιστορικό συμβολισμό, που σε γενικές γραμμές έπαιξε και συνεχίζει να παίζει σημαντικό και πολύπτυχο ρόλο στην  ορθόδοξη παράδοση και ζωή. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραφε: «Η Ιεροσύνη αποτελεί διακονία, η οποία συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό».
 Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, επίσης, σημειώνει: «Πρόσεξε, πόση είναι η δύναμη των Ιερέων: Βάλε με το νου σου το βάπτισμα, την άφεση των αμαρτιών, τη θεία υιοθεσία, τα υπόλοιπα μυστήρια, χιλιάδες ευεργεσίες, τις οποίες απολαμβάνεις με την επίθεση των χειρών τους στην κεφαλή σου και τις ευχές προς τον Θεό για χάρη σου». Ο ίδιος Πατήρ υπογραμμίζει: «Δεν γνωρίζεις τι είναι ο Ιερέας; Είναι ο αγγελιοφόρος του Κυρίου. Εάν τον υποτιμάς, ουσιαστικά δεν υποτιμάς αυτόν, αλλά τον Θεό. Εάν δεν ενεργεί ο Θεός δι’ αυτών, ούτε πνευματικό καθαρισμό έχεις, ούτε των ιερών μυστηρίων μπορείς να μετέχεις, ούτε χαίρεσαι τις ευεργεσίες των ευλογιών, άρα δεν είσαι καν Χριστιανός.
Ο Φ. Κόντογλου, επίσης, εκφράζοντας την κληρονομιά που γνώρισε, ως προς τη θέση των Ιερέων στην ελληνική κοινωνία, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Οι παπάδες μας είναι σαν πνευματικοὶ άρχοντες. Δόξα σοι ο Θεὸς που βλέπουμε ακόμα τέτοιες βιβλικὲς μορφὲς στον αιώνα της μονοτονίας, της ανέκφραστης ομοιομορφίας και της αντιπνευματικής πεζότητας! Ο παπὰς είναι σύμβολο. Σύμβολο θρησκευτικὸ και εθνικό. Το ράσο θυμίζει στον λαὸ την ιστορία του, τις θυσίες του, τους πόνους του, τις χαρές του και γι᾿ αυτὸ το ράσο τον ζεσταίνει, του δίνει φρόνημα, πίστη, πεποίθηση, εμπιστοσύνη κι᾿ αγάπη».
Και, όμως, η σημερινή πολιτική ηγεσία όλα αυτά τα περιφρονεί και τα υποτιμά για ένα και μόνον λόγο: Γιατί, απλώς, δεν σέβεται την ταυτότητα και τη συνείδηση του Ελληνικού λαού, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ορθόδοξη παράδοση και κληρονομιά του.

"Ορθόδοξη Αλήθεια", 21-11-2018

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΛΗ Η ΒΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΣ!


Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όλη η βάση είναι ο θείος φωτισμός. Και αν έρθη ο θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά. Γι’ αυτό λέω ότι καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι το θείο φως της Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που έχει θείο φωτισμό βλέπει πολύ καθαρά τα πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία, και ούτε εκείνος κουράζεται, αλλά και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟ!


Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο.  Αυτός ο άγγελος έχει κατονομασθεί την ημέρα της βαπτίσεώς σου. Από την ημέρα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει και δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ο οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του και θα την οδηγήσει την ημέρα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οι δαίμονες και θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία και την άλλη», τότε ο άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε και το άλλο καλό». Αυτός είναι ο δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοιπόν, να μην τον απομακρύνεις. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ- ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁ Μάρτυς Ἰάκωβος, ὁ τῆς Περσίδας βλαστός, τὸν δόλιον δράκοντα, τοὶς τῶν αἱμάτων κρουνοίς, ἀθλήσας ἀπέπνιξε, πίστει γὰρ ἀληθείας, μεληδὸν τετμημένος, ὤφθη τροπαιοφόρος, τοῦ Σωτῆρος ὁπλίτης, πρεσβεύων ἀδιαλείπτως, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.