ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ - ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ- ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ- ΚΑΘΙΣΜΑ- ΟΙΚΟΣ

https://agiostherapon.blogspot.com

ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς, η Φαρμακολύτρια 

Η καταγωγή της Αγίας Αναστασίας ήταν από την Ρώμη. Ο πατέρας της ονομαζόταν Πραιτεξτάτος και ήταν Ρωμαίος πατρίκιος ενώ την μητέρα της την έλεγαν Φαύστα. Η Αναστασία διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη σωφροσύνη της.

Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη. Η Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς. Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Γι' αυτό ονομάστηκε «Φαρμακολύτρια».

Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας, εξοργίστηκε. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. Όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε. Αυτή η επιμονή της, εξόργισε τον Ποπλίωνα και την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή της. Επειδή εξακολουθούσε να υμνολογεί τον Κύριο, ο Διοκλητιανός διέταξε τον βασανισμό της. Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στην πυρά το 290 μ.Χ.

 

Μέρος της Κάρας της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους. Μέρος της Κάρας και ένας εκ των ποδών βρίσκονται στην ομώνυμη Μονή Βασιλικών Θεσσαλονίκης. Η δεξιά και μέρος του αριστεροῦ ποδός της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους. Ένα δάκτυλο χεριού με σάρκα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Μια εκ των χειρών της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παναχράντου Άνδρου. Απότμημα της δεξιάς χειρός της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Αναστασίας στις 22 Δεκεμβρίου.

 

http://www.saint.gr

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΩΝ ΛΕΠΡΩΝ ΤΗΣ ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία.

Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

– Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ’ έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.

Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.

Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ‘ρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου. Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το “θαύμα της Σπιναλόγκα” συνέβαινε ξανά και ξανά.

To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους. Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός! Κι αυτό μας αρκεί!

ΑΦΗΓΗΣΗ

Ήμουνα λεπρός. Έζησα στη Σπιναλόγκα πολλά χρόνια. Η κατάστασή μας ήταν φρικτή. Η αρρώστια παραμόρφωνε τα πρόσωπά μας, έτρωγε τα άκρα μας. Πολλοί λεπροί ήταν χωρίς φρύδια, χωρίς μάτια, χωρίς μύτη, χωρίς χείλη, χωρίς δάκτυλα χεριών και ποδιών. Πολλών το σώμα σκεπαζόταν από μια φρικτή κρούστα. Οι πληγές ξερνούσαν πολλές φορές ακαθαρσίες και έτσι κολλούσε το σώμα με τα ρούχα. Και είχαν οι πληγές μια τρομερή βρώμα από πύο! Η ιατρική περίθαλψη ήταν ασήμαντη. Υπήρχε στο νησί ένας γιατρός και ήμαστε οι άρρωστοι περίπου εξακόσιοι! Και δεν έφταναν αυτά. Ζούσαμε οι περισσότεροι σε σπίτια μικρά, υγρά και ανήλια.

Ο φόβος της μόλυνσης έκανε όλους τους υγιείς ανθρώπους να μην τολμούν να μας πλησιάσουν. Ήταν τούτο κάτι ανώτερο από τις δυνάμεις τους. Δεν μπορούσε η ψυχή να νικήσει τη σάρκα.

Ο γιατρός, οι νοσοκόμες, οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι γυναίκες, που έπλυναν τα ρούχα μας, άφηναν το νησί της φρίκης λίγο πριν τη δύση του ηλίου και πήγαιναν με βενζινάκατο στην Πλάκα, που ήταν δυτικά και απέναντι της Σπιναλόγκας. Φεύγοντας έκλειναν την πελώρια πύλη του βενετσιάνικου τείχους, που χώριζε την αποβάθρα από το χωριό μας. Και μέναμε οι λεπροί ολομόναχοι. Συντροφιά με τη μοίρα μας! Η απομάκρυνσή τους βέβαια από το νησί ήταν δικαιολογημένη. Έπρεπε να ζήσουν μερικές ώρες μακριά από το «νησί των ζωντανών νεκρών», όπως αποκαλούσαν τη Σπιναλόγκα τότε δημοσιογράφοι των αθηναϊκών εφημερίδων.

Τις δύσκολες ώρες όλοι μας, όταν δεν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι με τα μάτια καρφωμένα στο συνάνθρωπό μας, γονατιστοί στρέφομε τα μάτια μας προς τα άνω. Και εμείς, βρισκόμενοι στη Σπιναλόγκα, στο Γολγοθά του ανθρώπινου πόνου, πηγαίναμε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και προσευχόμαστε σιωπηλά. Νιώθαμε όλοι την ανάγκη ενός ιερέα. Εκείνος μόνο θα μπορούσε να μας παρηγορήσει με το λόγο του Θεού, να μας συμπαρασταθεί πνευματικά. Όμως ιερέας ερχόταν στο νησί μας από την Ελούντα μόνο δύο φορές το μήνα. Ερχόταν Σαββατόβραδο, έκανε τον εσπερινό και έφευγε. Ερχόταν πάλι την επόμενη μέρα, τελούσε τη Θεία Λειτουργία και έφευγε. Ερχόταν και άλλες φορές. Τότε όμως ερχόταν από αναπότρεπτη ανάγκη, για να κηδέψει τους νεκρούς μας!

Κάποια μέρα καθόμαστε μερικοί άντρες στην αυλή του καφενείου μας, που ήταν κοντά στην πύλη. Τότε πιο πέρα φάνηκε ένας ιερέας. Καταλάβαμε όλοι μας ότι ήρθε στο νησί, για να λειτουργήσει. Μόλις μας είδε ήρθε κοντά μας. Μας καλημέρισε με εγκαρδιότητα. Όλοι μας όρθιοι και με ελαφρά υπόκλιση τον καλωσορίσαμε. Κανένας μας όμως δεν έτεινε το χέρι του, για να τον χαιρετήσει. Ο λεπρός δεν πρέπει να χαιρετά με χειραψία. Κι αυτό, για να μη μεταδώσει την καταραμένη του αρρώστια. Τότε εκείνος μας χαιρέτησε όλους με χειραψία! Μας είπε απλά ότι θα μείνει κοντά μας, για να μας βοηθάει στην εκπλήρωση των χριστιανικών μας καθηκόντων. Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη.

Την άλλη μέρα πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Παρακολουθήσαμε όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, με κατάνυξη τη Θεία Λειτουργία, που τελούσε με δωρική απλότητα και απροσμέτρητη ευσέβεια. Την Κυριακή αυτή δεν μεταλάβαμε. Δεν είχαμε ενημερωθεί έγκαιρα για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και δεν είχαμε νηστέψει. Στο τέλος της Λειτουργίας πήραμε από το χέρι του αντίδωρο. Και παίρνοντας το αντίδωρο του φιλούσαμε όλοι το χέρι! Ήταν κάτι που το επιδίωξε ο ίδιος. Καθώς έδινε το αντίδωρο, πλησίαζε το χέρι του στο στόμα μας. Όλων μας τα μάτια βούρκωσαν από συγκίνηση. Πριν έρθει εκείνος, το αντίδωρο το παίρναμε από ένα καλαμόπλεχτο πανέρι που τοποθετούσε ο νεωκόρος στο παγκάρι.

Την επόμενη Κυριακή πήγαμε σχεδόν όλοι στην εκκλησία. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη, το ίδιο και το προαύλιό της. Τη μέρα αυτή μεταλάβαμε όλοι. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας είδαμε τον ιερέα μας να καταλύει ο,τι είχε απομείνει στο Άγιο Ποτήριο από τη μετάληψή μας! Ανοίξαμε όλοι τα ματιά μας από έκπληξη. Νομίζαμε ότι ονειρευόμαστε. Χοντρά και καυτά δάκρυα ανάβρυσαν από τα μάτια μας. Ο προηγούμενος ιερέας ο,τι απέμενε από τη μετάληψή μας -ασφαλώς κατά θεία οικονομία- το έχυνε στο χωνευτήρι.

Ο ιερομόναχος Χρύσανθος έμενε κοντά μας νύκτα και μέρα. Και έμεινε κοντά μας δέκα χρόνια! Τα χρόνια αυτά εκδήλωσε σε όλους μας όχι μόνο την αγάπη της γλυκύτητας, αλλά και την αγάπη της ευποιίας. Μας επισκεπτόταν στα σπίτια μας. Μας καθοδηγούσε όλους. Ενίσχυε με τα λίγα χρήματα που είχε τους φτωχούς. Και έκανε τούτο τηρώντας το «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. ΣΤ´, 3). Ευγνωμονώ, όπως και όλοι οι άρρωστοι της Σπιναλόγκας, τον πατέρα Χρύσανθο για…

Δεν ολοκλήρωσε όμως τη φράση του. Ξέσπασε σ᾽ ένα βουβό κλάμα.

Η Αστυνομική Ταυτότητα του ιερομονάχου Χρυσάνθου, όπου αναγράφεται ως κατοικία του η Σπιναλόγκα.

Ο πατήρ Χρύσανθος, κατά κόσμον Ματθαίος Κατσουλογιαννάκης, γεννήθηκε στα Έξω Μουλιανά της Επαρχίας Σητείας στις 15 Ιουλίου 1893. Παρακολούθησε μαθήματα της έκτης τάξης του δημοτικού σχολείου χωρίς να πάρει απολυτήριο. Ο επίσκοπος Ιεράς και Σητείας Αμβρόσιος τον έκρινε μοναχό το 1911 και τον τοποθέτησε στη Μονή Τοπλού. Στις 20 Ιανουαρίου τον χειροτόνησε ιεροδιάκονο και στις 26 Σεπτεμβρίου 1920 ιερομόναχο. Το 1941, έπειτα από αίτησή του, ο επίσκοπός του Φιλόθεος Μαζοκοπάκης τον μετέθεσε στην Μονή Φανερωμένης Ιεράπετρας. Εξεδήμησε εις Κύριον στις 3 Απριλίου 1972 και ενταφιάσθηκε στη Μονή Τοπλού.

https://www.ekklisiaonline.gr

ΙΟΒΕ: ΤΟ 57% ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΛΙΣ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΠΕΡΑ

Το 82% των καταναλωτών αδυνατεί να αποταμιεύσει και το 45% προβλέπει επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης το επόμενο 12μηνο, παρά την περαιτέρω βελτίωση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης τον Νοέμβριο.

Άπιαστο όνειρο θα παραμείνει η αποταμίευση τον επόμενο ένα χρόνο για το 82% των ελληνικών νοικοκυριών, ενώ το 57% των καταναλωτών δηλώνει ότι «μόλις τα βγάζει πέρα», όπως προκύπτει από την έρευνα οικονομικού κλίματος του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) για τον μήνα Νοέμβριο. Τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν ότι η βελτίωση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης τον περασμένο μήνα οφείλεται στην προσδοκία των πολιτών ότι μεσοπρόθεσμα η οικονομική κατάσταση των ίδιων και της χώρας θα καλυτερέψει, χωρίς να περιμένουν, όμως, άμεση ανάκαμψη.

Η έρευνα του ΙΟΒΕ, που πραγματοποιήθηκε σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 1.500 καταναλωτών, δείχνει ότι μόλις το 13% των ερωτηθέντων θεωρεί αρκετά πιθανή την αποταμίευση το προσεχές 12μηνο και 2% τη θεωρεί πολύ πιθανή. Αντιθέτως, για το 15% δεν είναι πιθανή και για το 67% είναι εντελώς απίθανη. Επιπλέον, από το 57% που τα βγάζει πέρα μετά βίας, το 14% έχει αναγκαστεί να καταφύγει στις αποταμιεύσεις του.

Όσο υποχωρούν οι αποταμιεύσεις και όσο δεν αντιμετωπίζεται δραστικά το μεγάλο πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, τόσο παραμένει αδύναμη η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας από τις τράπεζες. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, οι αποταμιεύσεις του ιδιωτικού τομέα στα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα μειώθηκαν τον Οκτώβριο στα 131,484 δισ. ευρώ, από 131,712 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο και ενώ τον Νοέμβριο του 2014 έφθαναν τα 164 δισ. ευρώ. Οι καταναλωτές που αναφέρουν ότι αποταμιεύουν λίγο ή πολύ αυξήθηκαν οριακά τον Νοέμβριο στο 16% του συνόλου, έναντι 14% τον Οκτώβριο. Ωστόσο, το ποσοστό εκείνων που ανέφεραν ότι έχουν χρεωθεί αυξήθηκε από το 11% στο 13%. Ο δείκτης της πρόθεσης για αποταμίευση τους προσεχείς 12 μήνες διαμορφώθηκε τον Νοέμβριο στις -66,2 μονάδες (από -69,3 τον προηγούμενο μήνα).

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, επόμενο είναι να αποτελούν ισχνή μειοψηφία οι καταναλωτές που δηλώνουν πρόθεση για λίγο περισσότερες μείζονες αγορές (επίπλων, ηλεκτρικών συσκευών κ.λπ.): αντιστοιχούν μόλις στο 7% του συνόλου. Η πλειοψηφία, και συγκεκριμένα το 49%, δηλώνει ότι οι προοπτικές για μείζονες αγορές θα παραμείνουν σχεδόν αμετάβλητες. Πολύ λιγότερες αγορές προτίθεται να κάνει το 26% και ελαφρώς λιγότερες το 16%.

Σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης διαμορφώθηκε τον Νοέμβριο στις -35,8 μονάδες (από -38,3 μονάδες τον Οκτώβριο), που είναι το υψηλότερο επίπεδο από τον Μάρτιο του 2015. Η βελτίωση αποδίδεται κυρίως στις προσδοκίες που καλλιέργησαν η ακύρωση της μείωσης των συντάξεων, τα θετικά μέτρα ύψους 910 εκατ. ευρώ στον προϋπολογισμό του 2019 και οι κυβερνητικές εξαγγελίες για διανομή κοινωνικού μερίσματος και φέτος, το οποίο θα φτάσει τα 710 εκατ. ευρώ.

Η έρευνα δείχνει ότι τον Νοέμβριο:

- Το ποσοστό των νοικοκυριών που περιμένουν ελαφρά ή αισθητή επιδείνωση της οικονομικής κατάστασής τους παρέμεινε αμετάβλητο στο 45%, ενώ μικρή βελτίωση προσδοκά το 10%, έναντι 8% τον Οκτώβριο.

- Το 50% (από 49% τον Οκτώβριο) προβλέπει ελαφρά ή αισθητή επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, έναντι του 25% το οποίο αναμένει εκ νέου σταθερότητα. Τον Οκτώβριο σταθερότητα προέβλεπε το 27%.

- Το 43% των ερωτηθέντων (όσο και τον Οκτώβριο) προβλέπει μικρή ή αισθητή άνοδο της ανεργίας, ενώ το 24% (από 23% τον προηγούμενο μήνα) αναμένει μικρή ή αισθητή μείωσή της.

- Εντάθηκε η ανησυχία των νοικοκυριών για την αύξηση του πληθωρισμού. Άνοδο τιμών, με τον ίδιο ή ταχύτερο ρυθμό, προβλέπει πλέον το 42%, από 38% τον Οκτώβριο, ενώ σταθερότητα προβλέπει το 33% τον Νοέμβριο, από 38% τον Οκτώβριο.

Παρά την ενίσχυση του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης, οι Έλληνες καταναλωτές είναι για άλλον ένα μήνα οι πιο απαισιόδοξοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακολουθούν οι Βούλγαροι (-31,1 μονάδες τον Νοέμβριο από -26,4 τον Οκτώβριο), οι Ρουμάνοι (-21,5 από -20,2), οι Ούγγροι (-11,3 από -9,2) και οι Γάλλοι (-17,2 από -11,3). Ο μέσος δείκτης υποχώρησε στις -3,7 μονάδες (από -2,7) στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις -3,9 (από -2,7) στην ευρωζώνη.

https://www.protothema.gr 

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Ενώ πέρυσι οι αναπληρωτές Θεολόγοι ήταν 173, φέτος είναι μόλις 8.

Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί Θεολόγοι καταγγέλλουν πως ενώ πέρυσι είχαν προσληφθεί 173 Θεολόγοι αναπληρωτές φέτος οι αναπληρωτές που προσλήφθησαν είναι μόλις 8!
Στο alfavita.gr ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αναπληρωτών Θεολόγων στέλνει κείμενο καταγγελία για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών από εκπαιδευτικούς χωρίς "χωρίς καμία Θεολογική επιστημονική κατάρτιση" ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις το μάθημα δίδεται καταχρηστικά σε εντελώς άσχετες ειδικότητες απλώς και μόνο για τη συμπλήρωση του ωραρίου.

Διαβάστε το κείμενο του Πανελλήνιου Συλλόγου Αναπληρωτών Θεολόγων στο alfavita.gr

Το Μάθημα των Θρησκευτικών βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της Εκπαιδευτικής επικαιρότητας τα τελευταία δύο χρόνια τουλάχιστον. Αυτό  δείχνει την αξία που αποδίδει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στα Ανθρωπιστικά Μαθήματα και, μάλιστα, σε ένα Μάθημα που μιλάει στα παιδιά για αξίες που ο σύγχρονος τεχνοκρατικός πολιτισμός παραγνωρίζει: την Αγάπη, τον Σεβασμό στον Άλλο και τον Διάλογο με τους άλλους, είτε πιστεύουν στον ίδιο Θεό, είτε όχι. Είναι σημαντικό, για τους γονείς, για τα παιδιά, αλλά και για ολόκληρη την Εκπαίδευση,  η σχολική τάξη να είναι κάτι περισσότερο από μία ανταγωνιστική αρένα και το Μάθημα των Θρησκευτικών μπορεί  να αποτελέσει έναν άλλο πόλο στο εξετασιοκεντρικό περιβάλλον του σχολείου.

Το ίδιο το Υπουργείο δείχνει να πιστεύει στον ρόλο που μπορεί να παίξει η Θρησκευτική Εκπαίδευση στο σύγχρονο σχολείο, όπως συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προέβη σε μία ‘μεταρρύθμιση’ του Μαθήματος, ώστε αυτό να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές του σημερινού πολυπολιτισμικού σχολικού περιβάλλοντος και δείχνει να στηρίζει το Μάθημα των Θρησκευτικών. Είναι όμως έτσι;

Όσοι διδάσκουμε στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το κλειδί για να πετύχει ένα Μάθημα δεν είναι οι καλές προθέσεις που το συνοδεύουν. Το κλειδί είναι η διδασκαλία του από εκπαιδευτικούς που έχουν τις γνώσεις και την παιδαγωγική κατάρτιση να προσφέρουν αληθινή μάθηση στους μαθητές. Η Θρησκευτική Εκπαίδευση έχει πολλές ιδιαιτερότητες και ευαίσθητες ισορροπίες που ακόμα και έμπειροι θεολόγοι χρειάζονται συχνά  μεγάλη προετοιμασία,  να επιστρατεύσουν όλα τα «εργαλεία» που διαθέτουν για να παρουσιάσουν ένα εποικοδομητικό μάθημα. Εάν λοιπόν το Υπουργείο υποστηρίζει πραγματικά τη δική του μεταρρύθμιση οφείλει να την εμπιστεύεται μόνο σε επιμορφωμένους Θεολόγους εκπαιδευτικούς, γιατί είναι οι μόνοι που μπορούν να την υποστηρίξουν.

Τα τελευταία χρόνια τα μόνιμα κενά στο Μάθημα των Θρησκευτικών  είναι εκατοντάδες. Είναι και αυτό ένα αποτέλεσμα της Κρίσης στη χώρα μας και της αδιοριστίας των Εκπαιδευτικών. Τα κενά αυτά συνηθίζεται να καλύπτονται από Θεολόγους αναπληρωτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι διορίστηκαν 173 Θεολόγοι αναπληρωτές. Την χρονιά που διανύουμε όμως, μολονότι έχουν διοριστεί μέχρι σήμερα περίπου 20.000 αναπληρωτές στο σύνολο της Εκπαίδευσης, οι Θεολόγοι αναπληρωτές που προσλήφθηκαν στην Δευτεροβάθμια Γενικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης ήταν μόλις 8! Τι γίνεται με τα υπόλοιπα κενά; Το Υπουργείο προσπαθεί να τα καλύψει με την γ’ ανάθεση παραχωρώντας το Μάθημα στον συμπαθή –πλην όμως χωρίς καμία Θεολογική επιστημονική κατάρτιση– κλάδο των Φιλολόγων ΠΕ02. Υπάρχουν δε καταγγελίες ότι στη νησιωτική επικράτεια γίνεται κατάχρηση και αυτής ακόμη της γ’ ανάθεσης, με αποτέλεσμα το Μάθημα να ανατίθεται σε συναδέλφους παντελώς άσχετων ειδικοτήτων που απλά συμπληρώνουν το ωράριό τους.

Αλήθεια, δεν αντιλαμβάνεται το Υπουργείο Παιδείας ότι μ’ αυτή την πολιτική συντελεί στην πλήρη απαξίωση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης; Δεν καταλαβαίνει ότι όλος αυτός ο αγώνας που το ίδιο δίνει για την ‘αναβάθμισή’ της ματαιώνεται στην πράξη από την ίδια την πολιτική του; Καλούμε το Υπουργείο, έστω και την ύστατη στιγμή:

1.       να προχωρήσει άμεσα στην κάλυψη των κενών όλων των ειδικοτήτων στη Δευτεροβάθμια.

2.       να κατανοήσει το αδιέξοδο που το ίδιο δημιουργεί και να καλύψει όλα τα κενά στο Μάθημα των Θρησκευτικών με Θεολόγους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και μόνον.

Όλοι οι αδιόριστοι συνάδελφοι Θεολόγοι  να εκτιμήσουν την κρισιμότητα της κατάστασης και να πλαισιώσουν τον Πανελλήνιο Σύλλογο Αναπληρωτών Θεολόγων. Είναι χρέος μας πρώτα απ’ όλα παιδαγωγικό και επιστημονικό να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε μία ουσιαστική αναβάθμιση του Μαθήματός μας και να μην συντελέσουμε διά της σιωπής μας στην επιχειρούμενη απαξίωση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης.

Αθήνα, 27 – 11 - 2018

Πανελλήνιος Σύλλογος Αναπληρωτών Θεολόγων (ΠΑΣΑΘ)

https://www.alfavita.gr

ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ!

Εμπιστεύσου τη ζωή σου στο Θεό. 

Ότι προέρχεται από το Θεό, είναι πάντα ευλογημένο! 

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ!

Δεν αρκεί να πιστεύουμε στο Θεό, πρέπει και να Τον εμπιστευόμαστε!

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΡΕΟΣ!

Άγιος Νεκτάριος: Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι. Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσεται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνεται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του. Έτσι, η χάρη του Θεού που υπάρχει στην ψυχή ξεχύνεται και σ' όλο τον εξωτερικό χαρακτήρα.

ΤΟ (ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΟ) ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Τό (συνεχιζόμενο) μεγάλο ἔγκλημα σέ βάρος τῶν παιδιῶν μας

ὑπό Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου

Χθές ἦταν ἡ ἡμέρα πού πήραμε τούς βαθμούς γιά τήν πρόοδο τῶν παιδιῶν μας στό σχολεῖο τους. Ἔχω μία θυγατέρα πού πηγαίνει στήν Γ' Τάξη τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου. Πῆγα ἐγώ, ὁ πατέρας της, στό Σχολεῖο, ἐπειδή ἡ μητέρα της ἐργαζόταν τή συγκεκριμένη ὥρα, γιά νά παραλάβω τή βαθμολογία καί νά ἐνημερωθῶ γιά τήν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ μας τόσο στά μαθήματα, ὅσο καί  γιά τήν ὅλη συμπεριφορά της. Εἴμαστε Ἕλληνες πολίτες καί Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί δέν μᾶς ἐκφράζει καμμία ἀκραῖα στάση καί ἰδεολογία, πολιτικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

  Πρίν ἀναφερθῶ στά ὅσα πληροφορήθηκα στό σχολεῖο τοῦ παιδιοῦ μου, θά ἤθελα νά ἀναφέρω κάτι πού εἶχα παρατηρήσει παρακολουθώντας τήν μαθησιακή της πορεία ἀπό τήν ἀρχή της φετινῆς χρονιᾶς. Γενικῶς διεπίστωνα ὅτι ἡ ἐκπαιδευτική πολιτική τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχει δημιουργήσει ἕνα μαθησιακό πλαίσιο πού ἄν μή τί ἄλλο προβληματίζει γιά τά χαρακτηριστικά τῆς κοπώσεως καί συγχύσεως πού δημιουργεῖ, ὅσον ἀφορᾶ στήν προοπτική τῆς χρήσιμης καί ὁλοκληρωμένης γνώσεως πού θά ἔπρεπε νά ὑπηρετεῖ ὡς στόχο, καθώς καί στά ἰδιαίτερα πνευματικά καί πολιτιστικά χαρακτηριστικά της. Εἰδικότερα, ὅμως, καί λόγῳ εἰδικότητος (ὡς Θεολόγου, ὁ ὁποῖος δέν ἀσκεῖ τό λειτούργημα τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ) μέ προβλημάτισε ὁ τρόπος διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ τόσο μικρά παιδιά. Πιό συγκεκριμένα, μοῦ ἔκανε πρωτίστως ἐντύπωση ὅτι τό βιβλίο τῶν Θρησκευτικῶν παρέμενε μέ σύσταση τοῦ διδάσκοντος στό Σχολεῖο! Τό παιδί δέν τό "χρειαζόταν", χωρίς βεβαίως νά τοῦ ἀπαγορεύεται νά τό παίρνει μαζί του, διότι ἁπλούστατα ἡ διδασκαλία τοῦ συγκεκριμένου μαθήματος δέν προβλέπει, ὅπως συμβαίνει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα μαθήματα, μελέτη στό σπίτι καί τή σχετική ἐξέτασή του στό Σχολεῖο. Προσπαθώντας περί ὅλων αὐτῶν νά πάρω τίς πρῶτες, μόλις ἀναφερθεῖσες, πληροφορίες ἀπό τό ἴδιο τό παιδί μου, διέκρινα καί τοῦ ἴδιου τήν ἀπορία γιά τήν εἰδική καί ἰδιαίτερη ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ μαθήματος καί τόν τρόπο διδασκαλίας του. Μοῦ ἀνέφερε, λοιπόν, ἡ μικρή, ὅτι ὅταν ἔχουν Θρησκευτικά, κάθονται ὅλοι σάν μία παρέα καί ἡ δασκάλα διηγεῖται στά παιδιά μία ἱστορία (κάτι σάν παραμύθι), γύρω ἀπό τήν ὁποία καλοῦνται στή συνέχεια νά κάνουν ἁπλῶς μία συζήτηση.Ρωτώντας δέ τό παιδί, γιά νά διαπιστώσω κατά πόσο ἔχει ἀποκομίσει κάποιες γνώσεις βάσει τοῦ συγκεκριμένου τρόπου διδασκαλίας, εἰσέπραξα τήν αὐθόρμητη ἀντίδραση του ὅτι δέν χρειάζεται νά μάθουν ἤ νά θυμῶνται κάτι, διότι τό μάθημα αὐτό ἔχει τό χαρακτήρα χαλαρῶν ἀφηγήσεων καί διηγήσεων, χωρίς κάποια ἄλλη προέκταση ἤ διαδικασία.

Χθές, λοιπόν, ἀφοῦ ἡ ἐκλεκτή δασκάλα τῆς θυγατέρας μου μοῦ ἐξέθεσε καί ἀνέφερε ὅλα τά σχετικά μέ τήν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ μου ἀλλά καί τά τῆς συμπεριφορᾶς της στήν τάξη καί τή μαθητική κοινωνία, θεώρησα ἀναγκαῖο νά ζητήσω νά ἐνημερωθῶ ἐγκύρως γιά ὅσα περίεργα καί μᾶλλον ἀνησυχιτικά εἶχα ἤδη ἐπισημάνει ὅτι συμβαίνουν, ὅσον ἀφορᾶ στό μάθημα καί τή διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν, στό ἐκπαιδευτικό ἐπίπεδο τοῦ παιδιοῦ μου. Ἔτσι ἄκουσα μέ λύπη καί ἀπογοήτευση τή δασκάλα νά μοῦ ἐπιβεβαιώνει ὅλα ὅσα εἶχα ἤδη ἀντιληφθεῖ ὅτι συμβαίνουν σ' αὐτή τήν ὑπόθεση. Συγκεκριμένα, ἡ δασκάλα μοῦ ἀνέφερε ὅτι ὑπάρχουν σαφεῖς καί αὐστηρές ὁδηγίες ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες καί προκειμένου νά μήν κουράζονται τά παιδιά, τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν νά ἔχει χαρακτήρα μετάδοσης ἁπλῶν γενικότερων γνώσεων περί διαφόρων θρησκειῶν, βάσει τοῦ νέου βιβλίου διδασκαλίας του, τό ὁποῖο διαφέρει σέ μεγάλο βαθμό ὡς πρός τό περιεχόμενο ἀπό τό περυσινό σχολικό ἐγχειρίδιο. Δηλαδή, ἐπί τῆς οὐσίας τό μάθημα ἔχει τεχνηέντως μετατοπιστεῖ στό περιθώριο τῆς βασικῆς μαθησιακῆς διδασκαλίας καί διαδικασίας, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου πλέον τά παιδιά χαλαρώνουν καί ἁπλῶς ἀκοῦν διάφορες ἱστορίες, μᾶλλον ἑτερόκλητες. Μάλιστα, ἡ δασκάλα δέν ἔκρυψε τήν δυσφορία καί τόν προβληματισμό της, παρότι ἐξ ὅσων κατάλαβα καί γνωρίζω δέν πρόκειται γιά ἰδιαίτερα θρησκεῦον ἄτομο, τόσο γιά τίς ὁδηγίες περί τοῦ νέου τρόπου τῆς "διδασκαλίας" τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὅσο καί γιά τό νέο περιεχόμενό του, τό ὁποῖο, δειλά καί ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ἡ καλή ἐκπαιδευτικός χαρακτήρισε ἀκατάλληλο γιά τά παιδιά αὐτῆς μάλιστα τῆς ἡλικίας. Μοῦ ἐξέφρασε γι' αὐτό τή λύπη της, ἐνῶ ἀκούγοντας καί τίς δικές μου σκέψεις καί ἐπισημάνσεις μέ διαβεβαίωσε ὅτι κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιά νά μή ἐπιτείνεται ἡ σύγχυση καί ἡ ὑποβάθμιση σημαντικῶν πραγμάτων πού θίγονται στό πλαίσιο αὐτοῦ τοῦ μαθήματος. Ἔφυγα ἔντονα προβληματισμένος, ἀφοῦ ἡ ἐνημέρωσή μου δέν ἄφησε κανένα περιθώριο ἀμφιβολίας ὅτι κυριολεκτικῶς κάτω ἀπό τή μύτη μας καί πίσω ἀπό τήν πλάτη μας, ἀλλά καί μέσα στόν πιό εὐαίσθητο χῶρο πού ἐμπιστευόμαστε νά ἀνατρέφονται πνευματικά καί νά ἐνισχύονται καί πλουτίζονται γνωσιακά καί νά ἐκπαιδεύονται τά παιδιά μας, δηλαδή τό Δημοτικό Σχολεῖο, συντελεῖται ἕνα ἠθικό καί πνευματικό ἔγκλημα σέ βάρος τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν καί δή τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἀρκεῖ νά ἐπισημάνουμε ἐδῶ ἕνα καί μόνο στοιχεῖο: Πουθενά στό περιεχόμενο τῶν "νέων"Θρησκευτικῶν δέν ὑπάρχει ἀναφορά ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεάνθρωπος, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεόςκαί ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, οὔτε στό πλαίσιο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, οὔτε καί τοῦΧριστιανισμοῦ, ἐκλαμβανομένου ὡς μιᾶς (μεταξύ τῶν ἄλλων) θρησκείας!  Στέλνουμε τά παιδιά μας στό Ἑλληνικό Σχολεῖο καί τά ἐμπιστευόμαστε στά χέρια τῶν Ἑλλήνων ἐκπαιδευτικῶν καθ' ἥν στιγμήν τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, λόγω ἰδεοληψιῶν καί τῆς ἐπιλεγομένης ἐφαρμογῆς ἀντιθρησκευτικῆς καί δή ἀντιχριστιανικῆς προπαγάνδας, προκαλεῖ μεθοδικά, μέ τά νέα προγράμματα σπουδῶν, ἐρήμην καί ἐν ἀγνοίᾳ τῶν Γονέων καί Κηδεμόνων τους,  σύγχυση καί διαχέει-ἐνσπείρει στρεβλώσεις σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τό χῶρο καί τά θέματα τῆς Πίστεως καί εἰδικότερα τῆς Θρησκείας τῶν Ἑλληνοπαίδων. Ἔχω διαβάσει πολλά σχετικά, γράφονται πολλά, ὑποστηρίζονται ἀνάλογα, ἀλλά τό μεῖζον ζήτημα εἶναι ὅτι αὐτή τή στιγμή ἐξακολουθεῖ μέ ὕπουλο καί ἀπαράδεκτο, ἀντιδημοκρατικό, ἀντιεπιστημονικό, ἀντισυνταγματικό καί ἀνήθικο τρόπο καί μεθοδεύεται ἡ ἀλλοίωση καί ἡ ὑπονόμευση τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκογένειας καί τῆς Πίστεως, τήν ὁποία τουλάχιστον οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐπιθυμοῦμε καί ἀδιαπραγμάτευτα ἀπαιτοῦμε νά γίνονται σεβαστά. Τελειώνω, αὐτή τή δημόσια ἐξομολόγηση τῆς προσωπικῆς μου ἐμπειρίας καί διαπιστώσεως, στό μεῖζον ζήτημα τῆς διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν στά Ἑλληνικά Σχολεῖα καί μάλιστα τῆς πρωτοβάθμιας ἐκπαιδεύσεως, μέ μίαἔκκληση καί συγχρόνως καταγγελία ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, γιά τό συντελούμενο ἔγκλημα σέ βάρος τῶν ἀθώων ψυχῶν τῶν παιδιῶν μας, δηλαδή τοῦ μέλλοντος αὐτοῦ τοῦ μαρτυρικοῦ τόπου. Τά ἀπευθύνω σέ τρία πρόσωπα καί ὡς ὁ ἔσχατος γονέας ἐρωτῶ: Κύριε Πρόεδρε τῆς  Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλε, κύριε Πρωθυπουργέ Ἀλέξη Τσίπρα καί Ἀρχιεπίσκοπε τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμε τί θά γίνει μέ αὐτή τήν κατάσταση; Ἀναλαμβάνετε τήν εὐθύνη καί θά συνεχίσετε ἐπιτρέποντες τή διάπραξη αὐτοῦ τοῦ ἐγκλήματος σέ βάρος τῶν παιδιῶν μας; Ἐάν ἀδιαφορήσετε, θά εἶστε οἱ κύριοι ἔνοχοι αὐτοῦ! Ἐάν ὄχι, ἐνεργήσατε τά ἐπιβαλλόμενα βάσει τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας, τῆς Δημοκρατίας, τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, τῆς Ἐθνικοθρησκευτικῆς μας, δηλαδή τῆς Ἑλληνορθοδόξου, Παραδόσεως καί τῆς Δικαιοσύνης, ἐδῶ καί τώρα! Σέ ἀντίθετη περίπτωση, δέν θά εἶστε μόνον ὑπόλογοι ἀλλά καί ἀσυγχώρητοι!

https://aktines.blogspot.com