ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ - ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ - ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ - ΚΑΘΙΣΜΑ - ΟΙΚΟΣ - ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

https://agiostherapon.blogspot.com

ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΩΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ! ΘΑΡΡΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΑΥΤΗ Η ΩΡΑ.

2019: ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

2019: ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

2019: ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Ο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΓΙΟΣ...ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΗΣ ΜΑΤΙ!

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες-ώρες την μισούσε. Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τούς φοιτητές και τούς καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τούς… δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. 

Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τούς προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…

Μα από μικρό είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του. Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένε. «Πώς μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τούς συμμαθητές του φώναξε: «Έ, ρε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!..

Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε… «Δεν μ’ ένοιαζε τί είπα ή τί αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… Και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».

Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!

Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδια το ζήτησε, η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί. Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε. Αυτός θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει.Τότε της φώναξε: «πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι’ εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι η γιαγιά τους…

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι πού μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… 

Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. 

Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

 «Αγαπημένε μου γιέ, σε σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω.

Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι πού σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου.

Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σού έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη πού ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι.,. Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου.

Η μητέρα σου».

http://dependent-world.blogspot.com

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ

Ζούσε στην Αθήνα πρό ετών κάποιος άνθρωπος πού τον έλεγαν Νικόλαο.

Ταπεινός, ευσεβής, με τη νηστεία του, την αγρυπνία του και με «Θεϊκές καταστάσεις» όπως γράφει στις άγιες προσευχές του. Είχε μάλιστα και την αρετή της ελεημοσύνης.

Στα 35 χρόνια του, εφόσον τακτοποίησε τις άγαμες αδελφές του, απεφάσισε κι΄ αυτός να παντρευτεί. Όπως ήταν φυσικό, εφόσον ήταν και ευσεβής, θα έπρεπε να ψάξει να βρεί μία κοπέλα μέσα από την Εκκλησία, και πιθανόν να πείτε και μέσα από τις αδελφότητες, και οπουδήποτε αλλού υπήρχε ευλάβεια και ευσέβεια σε χώρους χριστιανικούς.

Αλλά όμως εκείνος διάλεξε κάτι άλλο…

Πήγε λοιπόν στην πλατεία Βάθης και πήγε σε ένα σπίτι της αμαρτίας. Και την πρώτη κοπέλα που τον υποδέχτηκε, της είπε :

-«Σήκω και έλα μαζί μου. Έταξα στο Θεό να γλυτώσω μια ψυχή από τη λάσπη. Έλα να σε βγάλω από δω μέσα. Θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;»

Βέβαια κεραυνός να έπεφτε στο κεφάλι εκείνης τής κοπέλας, δεν θα ξαφνιάζονταν τόσο πολύ, όπως ξαφνιάστηκε εκείνη τη στιγμή. Την ευκαιρία βέβαια δεν την έχασε και έτσι δέχτηκε. Την δέχτηκε με την προϋπόθεση ότι θα εξομολογείτο και θα άρχιζαν μία καινούργια ζωή, όπως και πράγματι έγινε.

Η πρώην άσωτη γυναίκα ήταν πλέον στο πλευρό του Νικόλα σαν αγνότατο ρόδο. Φρόνιμη και σιωπηλή με τα νεανικά της χρόνια φωτεινά πλέον, απ’ τη μετάνοια και την εξομολόγηση στο καθαρό της πρόσωπο.

Πέρασε έτσι αρκετός καιρός. Αλλά η αμαρτία όμως είναι δυνατή, και δεν παρατάει εύκολα τα πλάσματα που δουλέψανε γι’ αυτήν, και για το μεγάλο αφεντικό της αμαρτίας που λέγεται διάβολος.

Έτσι λοιπόν η γυναίκα του Νικόλα, κύλισε ξαφνικά στην παλιά αμαρτία, και έγινε τώρα πλέον μοιχαλίδα. Σαν να την έπιασε βέβαια ένα είδος τρέλας.

Της μίλησε ο Νικόλας, ο καλός εκείνος σύζυγος,

-«Κοίταξε», της είπε, «δεν σου κρατάω καμιά κακία. Θα σ’ αφήσω όσα λεφτά έχω και το σπίτι ακόμα, και εγώ θα πάω στο Άγιο Όρος. Και αν με κρατήσουν εκεί θα γίνω μοναχός, αν όχι, θα γυρίσω πίσω, και θα δούμε τι θα κάνουμε.»

Και έφυγε…

Φτάνοντας ο Νικόλας στο Άγιο Όρος, έψαξε και έμαθε για έναν περίφημο και άγιο πνευματικό, ας τον πούμε παπα-Σάββα, και πήγε να τον συμβουλευτεί. Σαν τον άκουσε εκείνος, πήρε αυστηρή όψη και του είπε:

-«Δεν έχεις καμιά δουλειά εδώ πέρα. Αμαρτάνεις μόνον που το σκέπτεσαι. Έταξες να σώσεις την γυναίκα σου. Να πας πίσω να την ξαναπάρεις κοντά σου. Και προσπάθησε με τη ζωή σου, με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή και ελεημοσύνη να την σώσεις…»

Αποσβολώθηκε ο Νικόλας, κοντοστάθηκε, του φάνηκε πολύ βαριά αυτή η εντολή του πνευματικού, κατάλαβε όμως ύστερα από προσευχή που έκαμε κατά την διάρκεια της αγρυπνίας εκεί στο κελάκι εκείνου του αγιασμένου γέροντος και πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω.

Άνοιξε την αγκαλιά του, άνοιξε το σπιτικό του και την ξαναπήρε μέσα. Εκείνη ύστερα από την όλη αυτή διαδικασία, συγκινήθηκε, εξομολογήθηκε και έβαλε καινούργια αρχή.

Μα η αμαρτία είναι και γλυκιά και δυνατή και ισχυρή. Και η γυναίκα ξαναέπεσε, και ξαναέπεσε, και ξαναέπεσε, και ξαναέπεσε…

Ο Νικόλας υπέμενε, καρτερούσε, αγρυπνούσε ώρες, γονατιστός προσευχόταν γι’ αυτήν, σιωπούσε και νήστευε, νήστευε εξαντλητικά.

Ερεθισμένη από αυτήν την ανοχή πρόσθεσε στην ντροπή και κάτι άλλο πλέον, την άσχημη συμπεριφορά της. Άρχισε να τον φωνάξει, να τον ξεφτιλίζει, να τον βρίζει, να τον ματώνει καθημερινά με την θηριώδη εκείνη συμπεριφορά της, την διαβολική.

Πόσο θα μπορούσε αλήθεια να βαστάξει ο ανεξίκακος εκείνος άγιος άνθρωπος του αιώνος μας;

Περνούσαν τα χρόνια και ο Σταυρός γινόταν όλο και πιο αβάσταχτος. Έδειχνε σιγά σιγά να λυγίζει.

Και ξημέρωνε ημέρα της Καθαράς Δευτέρας.

Την πέρασε γονατιστός, λύγισε μπροστά στην σιωπή του Θεού που έδειχνε πως δεν νοιαζόταν πλέον για το πλάσμα του. Έπεσε μπροστά στο εικονοστάσι και με λυγμούς φώναξε:

-«Θεέ μου, ή φώτισέ την και δώσε της μετάνοια αληθινή, ή πάρε με. Δεν αντέχω άλλο τούτο το βάσανο 15 ολόκληρα χρόνια».

Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια!

Η γυναίκα του που ήλθε απέξω από την αμαρτία, γιατί είπαμε ήτανε νύχτα και ξημέρωνε η Καθαρά Δευτέρα, ήταν μια τέτοια ημέρα, που τον βρήκε γονατιστό και άκουσε και τα λόγια που έλεγε κλαίγοντας τούτος ο άνθρωπος, τη συγκλόνισε κυριολεκτικά, την πήραν τα κλάματα, … κατάλαβε την άβυσσο των κριμάτων της, … ήταν «η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή», αλλά η μετανοημένη πλέον.

Κεραυνοχτυπημένη λοιπόν από την θεία φώτιση, σωριάστηκε στα πόδια του και φώναξε:

«Συγχώρεσέ με, δεν είμαι μόνο τιποτένια, αλλά για τελευταία φορά. Για τελευταία και μοναδική φορά συγχώρεσέ με».Και κείνος πάλι την συγχώρεσε.

Και ακολούθησαν μετά από κείνην την βραδιά που ξημέρωνε η Μεγάλη Σαρακοστή και η Καθαρά Δευτέρα, ακολούθησαν χρόνια ευτυχίας, και με παιδιά μέσα στην οικογένεια, δύο αγγελούδια που τους χάρισε ο Πανάγιος Θεός, και ευλογία ήλθε μια για πάντα σε αυτό το σπιτικό, χάρις στην αγία υπομονή, τη μεγάλη καρδιά και την συγχωρητικότητα αυτού του ανθρώπου του Νικολάου, χάρις στην προσευχή του, χάρις στην υπομονή του, την ματωμένη υπομονή του, την πολλή του προσευχή και τα πολλά του τα δάκρυα.

Τελικά έσωσε έναν άνθρωπο !

Τώρα εγώ και σεις, αν ήμασταν στη θέση του, τι θα κάναμε; Γιατί αυτός ο άνθρωπος, όταν αύριο μεθαύριο κοιμηθεί, θα μας κρίνει επάνω στην Βασιλεία των Ουρανών για το πόσο υπήρξαμε ανεκτικοί στα σφάλματα του πλησίον μας. Δεν λέω του συντρόφου μας, λέω του πλησίον μας, του οποιουδήποτε πλησίον μας.

Και πόση προσευχή κάναμε γι’ αυτόν, και πόση νηστεία, και πόσα δάκρυα χύσαμε για να αλλάξει ζωή, για να αλλάξει διαγωγή.

Αυτή είναι η αληθινή ζωή του Ευαγγελίου. Αυτή είναι η πράξις των Πράξεων των Αποστόλων, των συμβουλών των Αποστόλων, των εντολών του Αγίου Θεού, αυτή είναι η πράξις, την οποία πρέπει να την δείχνουμε με την ζωή μας κάθε μέρα.

Πάντως εκείνο που θέλω να παρακαλέσω όλους σας, είναι να ενθυμούμεθα ότι την αρετήν θα την διαπράττουμε όσο το δυνατόν δύναται στα κρυφά, μέσα στο ταμείον της καρδιάς μας, όπου θα θησαυρίζουμε τις αρετές του Αγίου Θεού, για να ωφεληθούμε…

Να ωφεληθούμε όχι μόνον εμείς προσωπικά, αλλά για να ωφεληθεί και ο σύντροφος της ζωής μας, να ωφεληθούν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, και να δημιουργήσουμε με την δική μας αγιασμένη ζωή, με τη δική μας ανεξικακία, με την δική μας συγχωρητικότητα, με τη δική μας ολόθερμη αγάπη, όχι την ψεύτικη, όχι την φαινομενική, όχι των χειλέων, την καρδιακή αγάπη, να δημιουργήσουμε μία ασπίδα, ένα προπέτασμα πως θα το πώ, μια ασφάλεια, γύρω από την οικογένειά μας…

Έτσι ώστε χάριν ημών και χάριν των προσωπικών μας αγώνων, και της αγάπης που θα έχομε προς τον Θεόν και τον πλησίον, όταν θα έρθουν οι δύσκολες ώρες, -και έρχονται, δεν καθορίζουμε είπαμε ημερομηνίες, αλλά έρχονται,- να μας ασφαλίσει ο Θεός.

Να πιάνουμε το σάπιο δένδρο και να ζωντανεύει, το ξερό και να βγάζει καρπούς, να σταυρώνουμε το άδειο μπουκάλι και να γεμίζει από λάδι. Θα το κάνει το θαύμα αυτό ο Θεός στούς δικούς Του ανθρώπους, αφού το έκανε και στον άπιστο τον αχάριστο εκείνον Ισραηλιτικό λαό, για σαράντα ολόκληρα χρόνια στην έρημο.

Θα το κάνει και σε μας ο Χριστός όταν έρθουν οι δύσκολες αυτές ώρες, αρκεί να είμεθα από σήμερα και από τούτη τη στιγμή κοντά εις τον Πανάγιο Θεόν.

Η αγάπη του Αγίου Θεού, εύχομαι νάναι πάντοτε μαζί σας,

Αμήν.

https://agiameteora.net, https://simeiakairwn.wordpress.com

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΒΑΒΕΛ

Ένα συνονθύλευμα διαφορετικών πολιτιστικών και θρησκευτικών αξιών, όπως συνέβαινε στο προχριστιανικό παρελθόν, δεν μπορεί να συνυπάρχει σε μία κοινωνία. Έτσι οι πολίτες υποβιβάζονται σε μάζα και σε όχλο, χάνοντας όλα όσα κατάφεραν με αιματηρούς αγώνες που διήρκεσαν πολλούς αιώνες.

Επικαιρότητα

Χωρίς καμία αμφιβολία η Ευρώπη έχει πρόβλημα, μεγάλο πρόβλημα. Ακόμη χειρότερα δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει η πολιτική της ηγεσία, με αποτέλεσμα να πέφτει στην παγίδα των κάθε Soros που θέλουν να αλλοιώσουν τις κοινωνίες για να τις ελέγχουν. Ενός ανθρώπου που προώθησε τη συμφωνία του Μαρόκου, προσβλέποντας στο πλημμύρισμα της ηπείρου μας από εκατομμύρια Αφρικανούς μουσουλμάνους που θα αλλάξουν εντελώς την εικόνα της, μετατρέποντας την σε έναν σύγχρονο πύργο της Βαβέλ. Ενός ανθρώπου που δεν δίστασε κάποτε να καταδώσει τους συμπατριώτες του στους ναζί, ισχυριζόμενος πως εάν δεν το έκανε αυτός, θα το έκανε κάποιος άλλος!

Όλοι γνωρίζουμε τώρα πως υπάρχει άφθονο περιθώριο για πολιτισμική ποικιλομορφία στον πλανήτη, ενώ δεν είμαστε καθόλου αντίθετοι. Όχι όμως σε μία μόνο χώρα, αφού ένας πύργος της Βαβέλ δεν μπορεί να έχει πολιτισμό. Πόσο μάλλον όταν τα δυσμενή αποτελέσματα φαίνονται ήδη σε πολλά κράτη, όπως στη Γαλλία ή στο Βέλγιο που έχουν δημιουργηθεί απρόσιτα γκέτο, στα οποία βασιλεύουν η παρανομία, το έγκλημα, η φτώχεια και η μιζέρια.

Ειδικά όσον αφορά τη Σουηδία, υπενθυμίζω πως πρόκειται για μία από τις πιο πλούσιες και κοινωνικά δίκαιες χώρες της Ευρώπης που καταρρέει, ενώ όλο και πιο πολλά ΜΜΕ αναφέρονται στο δράμα που βιώνουν οι πολίτες της. Για ένα κράτος που οι κάτοικοί του απαγορεύεται να αναφερθούν σε τέτοια προβλήματα, μήπως χαρακτηριστούν ρατσιστές ή επειδή κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους στο δημόσιο. Παρόλα αυτά αποφάσισε πριν δύο περίπου χρόνια να κλείσει τα σύνορα του και να απομονωθεί. Οι αιτίες; Πολλοί μουσουλμάνοι. Πολύ τρομοκρατία. Συμμοριτοπόλεμοι στους δρόμους. Εμπρησμοί. Υπερβολικές αναταραχές. Ελάχιστη αφομοίωση των ξένων!

Ολόκληρη τώρα η Σκανδιναβία έχει οχυρωθεί πια, ειδικά η Δανία, επειδή οι χώρες της έχουν τρομοκρατηθεί από τα γεγονότα στη Σουηδία. Βλέπουν πανικοβλημένες πως οι κάποτε ειρηνικές, πολιτισμένες, ήσυχες πόλεις της, έχουν μετατραπεί σε εμπόλεμες ζώνες! Εν τούτοις, φαινόταν από πολύ καιρό τι θα συνέβαινε, ενώ είχαν γραφτεί αρκετά βιβλία για το θέμα.

Ξεκινώντας από το ότι δεν διδάσκεται στα σχολεία κανένα μάθημα θρησκευτικών, από δεκαετίες πριν, πολλοί Σουηδοί αναζήτησαν μόνοι τους μία πνευματική διάσταση της ζωής τους. Είχε δημιουργηθεί ένα κενό στη σύγχρονη κοινωνία τους, το οποίο δεν μπορούσε να γεμίσει ούτε η επιστήμη, ούτε το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο. Το κενό αυτό ήρθε να καλύψει το Ισλάμ.

Πριν από 100 χρόνια δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος στη Σουηδία. Το 1930 ζούσαν εκεί 15, το 1970 μόλις 1.000, το 1980 αυξήθηκαν στους 30.000, το 1990 στους 120.000, το 2006 στους 400.000, ενώ σήμερα είναι πολύ περισσότεροι. Αντίστροφα, ο αριθμός των «αυτοχθόνων» Σουηδών μειώνεται συνεχώς, με έναν ρυθμό που αν συνεχιστεί (χωρίς τη μετανάστευση), θα έχει ως αποτέλεσμα να είναι μουσουλμανική η πλειοψηφία των κατοίκων το 2040.

Επειδή τώρα στα δημόσια σχολεία της χώρας δεν επιτρέπεται να διδάσκουν θρησκευτικά, οι μουσουλμάνοι ίδρυσαν δικά τους ιδιωτικά, ήδη από το 1993 (σήμερα υπάρχουν πάνω από 20). Άρχισαν επίσης να απαιτούν τη σαρία, όπως και όλα τα υπόλοιπα που προβλέπει η θρησκεία τους, έχοντας κατασκευάσει τέσσερα σουνιτικά τζαμιά και 150 χώρους προσευχής. Σήμερα το Ισλάμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία της Σουηδίας, ενώ πολύ σύντομα θα είναι η πρώτη.

Από το 1997 η Σουηδία έχει ανακηρυχθεί επίσημα σε μία πολυπολιτισμική χώρα, όπου ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος, ενώ μπορεί να μείνει όπου και όσο θέλει εάν ζητήσει άσυλο. Η εγκληματικότητα όμως καταρρίπτει συνεχώς νέα ρεκόρ, ενώ πολλοί Σουηδοί έχουν μετατραπεί σε μετανάστες μέσα στην ίδια τους τη χώρα, εγκαταλείποντας τις πόλεις που έχουν ήδη καταληφθεί από Μουσουλμάνους. Όπως το Μάλμε, στο οποίο το 50% των νεογέννητων παίρνει το όνομα Μωάμεθ.

Οι επιθέσεις εναντίον αστυνομικών είναι καθημερινές, οι μάχες μεταξύ συμμοριών που αποτελούνται από νεαρούς μουσουλμάνους κάθε εθνικότητας επίσης, ενώ οι εμπρησμοί αποτελούν σχεδόν φυσιολογικό φαινόμενο. Όταν σκοτεινιάζει, δεν τολμάει καμία γυναίκα να κυκλοφορήσει μόνη της στους δρόμους, αφού ο αριθμός των βιασμών έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Αρκεί να σημειώσει κανείς πως σε ένα περιθωριοποιημένο προάστιο της Στοκχόλμης το 17% των νεαρών μουσουλμάνων δήλωσαν το 2007 ότι, έχουν βιάσει τουλάχιστον μία φορά, ενώ το 31% ήταν τόσο βίαιο, ώστε η γυναίκα να οδηγηθεί στο νοσοκομείο.

Υπάρχουν πολλά άλλα που θα μπορούσε να γράψει κανείς για όλα όσα συμβαίνουν στη σιωπηλή σαν τάφο Σουηδία, χωρίς να εξαιρούνται οι υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες. Κινδυνεύει όμως να χαρακτηριστεί ρατσιστής ή ρατσίστρια, καθώς επίσης να κατηγορηθεί ως θρησκευτικός εχθρός του Ισλάμ, χωρίς φυσικά να είναι. Άλλωστε το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι η θρησκεία, αλλά η βιωσιμότητα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών σε μικρές, φιλελεύθερες, ειρηνικές χώρες που σέβονται την ανεξιθρησκία, καθώς επίσης τους πολίτες άλλων κρατών.

Μέρες που είναι τώρα, γιορτινές, δεν είναι ίσως σωστό να αναφέρεται κάποια σε αυτά τα προβλήματα. Εν τούτοις θα το κάνω και θα επιμένω, επειδή πιστεύω πως αυτό θα είναι το επόμενο μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας. Της πατρίδας μας που κάποιοι επέλεξαν να τη μετατρέψουν σε πειραματόζωο, επειδή βρέθηκε σε οικονομική ανάγκη και παγιδεύτηκε, με μία σειρά ανίκανες και ενδοτικές κυβερνήσεις που δεν φρόντισαν να την προστατέψουν.

Αυτό δεν με εμποδίζει όμως να ευχηθώ σε όλες τις Ελληνίδες και στους Έλληνες καλά Χριστούγεννα, πιστεύοντας πως η Ελλάδα θα τα καταφέρει στο τέλος. Αρκεί να πάψουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, να μην χειραγωγούμαστε με κατηγορίες περί ρατσισμού ή εθνικισμού όπως οι Σουηδοί και να αγωνιστούμε σκληρά για να διατηρήσουμε όρθια την πατρίδα μας, όπως της αξίζει.

πηγή: analyst.gr 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Θα απέχω για λίγο απο το facebook, το messenger και τα τοιαύτα. Ο λόγος είναι ότι είστε τόσο πολλοί, που με αγάπη μου γράφετε, που δεν σας προλαβαίνω. Θα έπρεπε να ασχολούμαι μόνον με αυτό. Επειδή όμως τα χρόνια περνούν, τώρα πρέπει να γράψω, συν Θεώ, μουσική. Ο χρόνος μου λοιπόν, θα πάει εκεί. Συγνώμη, κατανόηση και πίστη ζητάω. Και να ξέρετε ότι οι ώρες που αφιερώνω στο «εργόχειρο» μου, θα μεταφραστούν σε χαρά δική μου και δική σας ελπίζω. Εις το επανακούειν λοιπόν.

Σας αφήνω με λίγες «Χριστουγεννιάτικες» σκέψεις. Καί πολλή αγάπη.

Θά θελα λίγο να σας πώ, για όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, στην χώρα μας.(Θα μπορούσα να πώ συμβαίνουν στη γή, αλλά αισθάνομαι πολύ περισσότερο Ελληνας, παρά πολίτης της γής). Θά πώ λίγα λοιπόν, για το "Ελληνικό πρόβλημα".

Ένα από τα κακά πού πάθαμε σαν Έλληνες, είναι πιά νά μιλάμε, αλλά να γράφουμε σέ facebook και τα τοιαύτα και έτσι με τα λόγια, τίς επισημάνσεις και τα παράπονα μας, να κάνουμε τον θλιβερό και εντελώς μάταιο "αγώνα" μας. Όλοι "ξέρουμε ποιός φταίει" (έκαστος βέβαια με το σεναριο πού τον βολεύει η καταλαβαίνει), "τί θάπρεπε νάχει γίνει", "πώς φτάσαμε ως εδώ" και άλλα, κουραφέξαλα.

Εν τώ μεταξύ, με πολύ συγκεκριμένο σχέδιο καί πρόγραμμα, όλα προχωράνε όπως "πρέπει" καί κανείς μα κανείς δεν φαίνεται ικανός, να σταματήσει αυτή την πρωτόγνωρη κατρακύλα. 

Ποίος είναι ό υπεύθυνος, ποιός ο κακός, ποιός ο ιθύνων νούς, ποιός ο πραγματικός εχθρός; Τί κρύβεται πίσω από όσα παράλογα, ζούμε; Όι σιωνιστές, η Αμερική, η Γερμανία, οί Μασσόνοι, οί αγορές, το κεφάλαιο, οί σοσιαλιστές, οί φιλελεύθεροι, οί αριστεροί, οί δεξιοί, οί πιό αριστεροί, οι πιό δεξιοί. Καί άλλοι πολλοί. Διαλέχτε. 

Όσο πιό πίσω καί πιο βαθειά πασχίζω να πάω, τόσο χάνομαι.

Οί περιπτώσεις και οί πιθανότητες, αναρίθμητες. Τα σενάρια, ών ούκ έστιν αριθμός. 

Οί γνώμες, σάν τα χασμουρητά. Όλοι έχουν κι' απο μία. Καί ο θυμός, περισσεύει.

Πάντα "μικραίνω" τα πράγματα, για να τα καταλάβω. Αλλά και για να καταλάβω, τόν εαυτό μου καί τούς γύρω μου. Καί καταφεύγω συνήθως στούς "μύθους", στα παραμύθια, στην τσάτρα πάτρα ιστορία πού έμαθα, αλλα κυρίως σε εκείνη τήν άλλη, πού χωρίς να τής ζητηθεί, κυλάει στό αίμα μου. " Και παρέα με τούς μύθους, ταξιδεύω στ' ανοιχτά. Γιατί ότι είναι κρυμμένο, μυστικό καί μαγεμένο, αγαπάω αληθινα". 

Εκεί λοιπόν, στήν ζωή μου, βρήκα όλα όσα έψαχνα. Τήν πίστη, την αγάπη, την έμπνευση, την δύναμη κι' αυτό το ασυμβίβαστο και διαφορετικό, πού δέν βλέπει ότι οί άλλοι, αλλά κάτι δικό του, άπιαστο και φαινομενικά, ανθρωπίνως αδύνατο. Με αυτά λοιπόν τα "παιδικά" εφόδια πορεύτηκα, και έτσι ακριβώς συνεχίζω. Ξέρω από καιρό επίσης, ότι η λογική, η εξυπνάδα, η γνώση, η μόρφωση, είναι χρήσιμα όπλα, αλλά παρωχημένα καί άχρηστα, όταν έχεις να κάνεις με τα μεγάλα. Δηλαδή τή ζωή καί το θάνατο. Εκεί, θές "πυρηνικά όπλα". Όχι παράλογα, όχι υπόλογα, αλλά σαφώς, υπέρλογα. Μόνο το υπέρ τόν λόγον, μπορεί να εξηγήσει τά ανεξήγητα, να αγγίξει τό Θεό. Κι' αυτό, τό έχουμε όλοι μέσα μας. 

Με το πού γεννιόμαστε. Αλλα σιγά, σιγά παύουμε να το ακούμε και να το εμπιστευόμαστε. Και πιστεύουμε σε επιστήμες, αποδείξεις, ανθρώπους, θεωρίες πολιτικές και μή, στά άστρα, στόν καφέ καί στού κουφού την πόρτα ....

Πάμε λοιπόν στά κατ' εμέ σίγουρα. Άλλωστε, εγώ γράφω, αυτό πού διαβάζετε. 

Ένας ναρκομανής που χτυπάει τη δόση του, δεν σώζεται με καλά λόγια, ευχές, απειλές ή συμβουλές. Χρειάζεται, "Aμεση δράση". Εγώ μία μόνο τέτοια ξέρω στην ζωή μου και μιλάω, από προσωπική εμπειρία. Τόν Ιησού Χριστό. Μόνον αυτός μπορεί να επέμβει καί να συντελέσει το θαύμα. Καί ο ναρκομανής να γίνει "εν ριπή οφθαλμου" καλά. Ο κουτσός να περπατήσει, ο τυφλός να δεί. Καί για να γίνει αυτό χρειάζεται μόνο, πίστη. Πίστη παιδική, πίστη ακλόνητη. Πίστη παραμυθένια. Πίστη ερωτευμένου.

Και να ζητάς, με όλη τη δύναμη τής λαβωμένης και κομματιασμένης, ψυχής σου. Καί τότε το θαύμα γίνεται. 

Κι απ" τά τάρταρα πού είσαι, μεταφέρεσαι, σε μιά στιγμή, στόν παράδεισο. Τό ξέρω, το έζησα καί πολλοί άλλοι, κοντά μου. Μέ μιά γρήγορη λογική υπέρβαση λοιπόν και ταξιδεύοντας από το προσωπικό στό συλλογικό, θα έλεγα, ότι αυτό ακριβώς, πάει πολύ στραβά στην χώρα μας. Χάσαμε την πίστη. Ανταλλάξαμε τον Χριστό με μπιχλιμπίδια, πού τώρα μας τα παίρνουν. Ανταλλάξαμε την πίστη με ιδέες και λόγια, δηλαδή ιδεολογίες. 

Εξ' ορισμού δημιουργήματα τού νού, ο οποίος όμως, αδυνατεί να συλλάβει, τον δημιουργό του. Δέν είναι φτιαγμένος ο νούς μας, γι' αυτό. Βοηθητικό εργαλείο είναι. Άλλωστε ποιά ιδεολογία, μπορεί να πάρει σαφή θέση απέναντι, στόν θάνατο; Καμμία. Όλες μιλούν για το εδώ καί τώρα. Αρα, είναι όλες τους για μένα, πνευματικά, φιλοσοφικά, αλλά και ουσιαστικά, άχρηστες.

Κοντά στον ζωντανό Χριστό λοιπόν καθημερινά, κουβαλώντας, τίς ατέλειες, τίς αμαρτίες και τα λάθη μας, καί γλυκά παρακαλώντας, να γίνει το δικό Του θέλημα, για τον εαυτό μας και την χώρα μας.

Μήν θυμώνετε με τούς πολιτικούς, τούς τηλεαστέρες, τούς διαπλεκόμενους καί λοιπούς, πνευματικά ελάχιστους. "Δείχνουν νικητές κι" είναι νικημένοι, δείχνουν ζωντανοί κι' είναι πεθαμένοι" Δεν καταλαβαίνουν, δέν λυπούνται, δεν έχουν τύψεις, δεν γνωρίζουν πατρίδα.

Να θυμώνετε αντιθέτως, με τόν εαυτό σας πού ένα βήμα, ή μιά ειλικρινής στιγμή, σας χωρίζει από την σωτηρία και την αλήθεια, πού πάντα περιμένουν πλάι σας. Κάθε μέρα, ένα βηματάκι. Μιά καλή σκεψη, μια καλη πράξη, ένα κλείσιμο για λίγο τής τηλεόρασης για μια μικρή προσευχή, μια ευλογία για έναν εχθρό. Μικρά παιδικά βηματάκια για να βάλουμε τον εαυτό μας, στήν άλλη διάσταση. Τής πίστης, τής χαράς, τής ελπίδας και τελικά τής αγάπης. Ότι τόσο δά ελάχιστο κάνει ο καθένας μας για τον εαυτό του, το κάνει τελικά, για την χώρα του. Μόνο αν αλλάξω εγώ, αλλάζουν όλα γύρω μου. 

Ο Θεός να με συγχωρήσει, πού αν και νήπιο, τολμάω, να διδάσκω. 

Πείτε το ποιητική αδεία, η συνθετική παραζάλη. 

Καί συγχωρείστε με.

Ναμαστε όλοι ευλογημένοι. 

Καλά Χριστούγεννα.

https://proskynitis.blogspot.com

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ Η ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἐν Κυθήροις τῇ 19ῃ Δεκεμβρίου 2018

Ἀριθ. Πρωτ.: 677

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ’ ἀριθ. 173/2018)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί

τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ὁ τῶν αἰώνων ποιητής καί Δεσπότης, Θεέ τῶν ὅλων ὑπερούσιε ὄντως, τήν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον … Λυτρωτά, εὔφορον πᾶσι, τό ἔτος χορήγησον»

(Κοντάκιον τῆς Ἰνδίκτου)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Εἰρηνικό, εὐλογημένο καί πολύκαρπο τό νέο σωτήριο ἔτος 2019!

Τόν νέο χρόνο ὁ πολύς κόσμος, ἐπηρεασμένος ἀπό τό κοσμικό φρόνημα, τόν ἀναμένει διά νά τούς φέρῃ χαρά, ὑγεία, πρόοδο, εὐτυχία, εὐημερία καί ὅλα τά καλά. Οἱ ἄνθρωποι, ὅμως, πού ἔχουν πνευματικό – χριστιανικό φρόνημα, χωρίς νά εἶναι ἀδιάφοροι καί διά τά ἐφήμερα καί βιοτικά ἀγαθά, παρακαλοῦν καί ἱκετεύουν τόν «τῶν αἰώνων Ποιητήν καί Δεσπότην» νά τούς χαρίζῃ, μαζί μέ τά ὑλικά καί πρόσκαιρα ἀγαθά, τά ὁποῖα μᾶς χρειάζονται εἰς τήν ζωήν, τά πνευματικά καί οὐράνια θεῖα δῶρα : τήν ἀγάπη καί τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, τήν εὐλογία καί τήν εὐδοκία Του, τήν Χάριν καί τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό θεῖο ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνία Του, τήν συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν καί τό πολυτιμότατο δῶρο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας, καθώς ἐπίσης καί τά θεῖα καί ὑπερκόσμια ἀγαθά τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας Του. Μέ ἄλλα λόγια, τήν εἴσοδό μας εἰς τό νέον ἔτος νά τήν βλέπουμε καί νά τήν μετρᾶμε ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητος, τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί μακαριότητος ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παρατηρεῖ σχετικά τά ἑξῆς : «Δύο αἰῶνας ἔκαμε ὁ Θεός, τόν παρόντα καί τόν μέλλοντα. Τόν μέν αἰσθητόν, τόν δέ νοητόν. Τόν ἕνα σύντομον, τόν δέ ἀγέραστον καί ἀθάνατον» (Ε.Π.Ε. 31,238).

Σέ ἄλλο σημεῖο συμβουλεύει ὁ ἱερός πατήρ: «Παρακαλῶ, τά ἀμετάβλητα καί ἀθάνατα νά ἀναζητήσωμε ἀγαθά, καί τήν ζωή, ἡ ὁποία ποτέ δέν γερνάει, δέν τελειώνει» (Ε.Π.Ε. 11,238).

Διά τά αἰώνια ἀγαθά μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Θεῖος Λυτρωτής μας Ἰησοῦς Χριστός, κατά τόν Χρυσορρήμονα ἅγιο πατέρα : «Ποιός ἀπό ἐκείνους πού ἀπεβίωσαν ἦλθε ἀπό τήν ἄλλη ζωή καί μᾶς ἀνήγγειλε τά ἐκεῖ; Λέγε εἰς αὐτόν: Ἀπό τούς ἀνθρώπους μέν κανένας (δέν ἐγύρισε ἀπό τόν ἄλλο κόσμο διά νά διηγηθῇ ὅσα εἶδε ἐκεῖ). Ὅμως, ὁ τῶν Ἀγγέλων Δεσπότης, ὁ Χριστός, ὅλα ἐκεῖνα μέ ἀκρίβεια τά ἀνήγγειλε» (Ε.Π.Ε.9, 434) «Παρακαλῶ, ἐκεῖνα νά ζητᾶμε τά παντοτεινά καί αἰώνια, πού δέν ἐπιδέχονται μεταβολή» (Ε.Π.Ε. 30, 510). «Αὐτός εἶναι ὁ καιρός τῆς μετανοίας, ἐκεῖνος (τῆς μελλούσης) κρίσεως. Αὐτός ὁ καιρός τῶν ἀγώνων, ἐκεῖνος τῶν στεφάνων. Αὐτός κόπου, ἐκεῖνος ἀνέσεως. Αὐτός καμάτου, ἐκεῖνος ἀνταποδόσεως» (Ε.Π.Ε. 30, 318).

Ἅγιοι Πατέρες, Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ἀντίθετα πρός τήν ἐπικρατοῦσα λαϊκή ἀντίληψι, ὅτι ὁ χρόνος, ὁ νέος χρόνος, πού δέν εἶναι πρόσωπο, ἀλλά ἔννοια, δέν φέρει ἀφ’ ἑαυτοῦ του οὔτε τό καλό, οὔτε τό κακό. Μόνον ὁ Παντοκράτωρ καί Παντοδύναμος Κύριος καί Θεός μας, ἡ πηγή παντός ἀγαθοῦ, Αὐτός, πού ὑποτάσσει τόν ἀρχέκακο διάβολο καί ἀποτρέπει τό κακό, «ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος καί τήν ζωήν ἡμῶν εἰς χεῖρας αὐτοῦ διακρατῶν», συνεργαζόμενος ἑκάστοτε μέ τήν ἀνθρώπινη βούλησι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ὑπακούουν καί ἐφαρμόζουν τό Πανάγιο θέλημά Του, μόνο ἡ πανσθενουργός δύναμίς Του, συμπράττουσα μέ τήν θέλησι τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου, ἠμπορεῖ νά ἀλλάξῃ καί νά μεταμορφώσῃ ἀνθρώπους καί κοινωνίες ὁλόκληρες καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά φέρῃ ὅλα τά καλά καί νά ἀπομακρύνῃ τά κακά καί δυσάρεστα ἀπό ἕνα τόπο, μία οἰκογένεια, μιά πολιτεία. «Ἀρκεῖ εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὅλον ἀνορθώσασθαι δῆμον» ἔλεγε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Εἶναι ἀνάγκη, ἀδελφοί μου, ἀδήριτος ἀνάγκη εἰς τούς χαλεπούς καιρούς καί χρόνους μας νά πρυτανεύῃ εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν μας τό ὅραμα καί ἡ νοσταλγία τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. «Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Κύριος.

Δυστυχῶς, οἱ σκοτεινές δυνάμεις ἐργάζονται ἀνύστακτα, ὑποκινούμενες ἀπό τά πονηρά πνεύματα καί τόν ἀλάστορα διάβολο, καί ὑπάρχει στόχευσις καί σοβαρός κίνδυνος ἀποξενώσεως καί ἀποκοπῆς τοῦ Ὀρθοδόξου γένους μας ἀπό τίς ἐκκλησιαστικές καί ἐθνικές ρίζες καί παραδόσεις μας. Ἀπό τίς πηγές τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί κληρονομίας μας, καθώς εὐνοεῖται καί προωθεῖται ἡ πολυθρησκευτικότητα καί ὁ συγκρητισμός εἰς τά Σχολεῖα μας, εἰς τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μέ κίνδυνο πνευματικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καί συγχύσεως τῆς μαθητιώσης νεολαίας μας, ὅταν μάλιστα δέν ἔχουν ἀκόμη στερεωθῇ βιωματικά εἰς τά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου ζωῆς καί Παραδόσεως. Καί ἀπό τίς αὐθεντικές πηγές τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας, ἀφοῦ βασικά καί καίρια θέματα τῆς Ἑλληνικῆς μας Ἱστορίας ἐτέθησαν εἰς τήν «προκρούστειον κλίνην» καί ἔχουν ἀφαιρεθῆ ἀπό τήν διδακτέα ὑλη.

Εἰς τό στόχαστρο τῆς «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξης πραγμάτων» εἶναι καί ἡ προσευχή εἰς τά Σχολεῖα τῆς πατρίδος μας, τά ἱερά σύμβολα τῆς Ἐκκλησίας μας (ὁ Τίμιος Σταυρός, οἱ ἱερές εἰκόνες κ.ἄ.) καί τά ἐθνικά μας σύμβολα (σημαία, παρελάσεις, ἐθνικές ἑορτές). Ἀποδόμησις πνευματικῶν καί ἠθικῶν ἀξιῶν, ἀποϊεροποίησις ἱερῶν καί ὁσίων τῆς φυλῆς μας καί ἐνίοτε ἔλλειψις εὐαισθητοποιήσεως τῶν ἁρμοδίων, ὅταν σέ δημόσιους χώρους καί ἐνώπιον χιλιάδων θεατῶν ἐξευτελίζονται ἱερώτατα σύμβολα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας (ὅπως ὁ Τίμιος Σταυρός) καί τῆς Πατρίδος μας (ὅπως εἶναι ἡ σημαία μας), γεγονός, τό ὁποῖο προκαλεῖ βάναυσα τό αἴσθημα τοῦ Ἑλληνορθοδόξου λαοῦ μας.

Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, πού ἐπλάσθη κατ’ εἰκόνα Θεοῦ καί καθ’ ὁμοίωσιν δέν ἐξαθλιώνεται καί δέν ἐξαχρειώνεται, ὅταν διάγει ἔκφυλη ζωή καί κυλίεται εἰς τόν βόρβορον τῆς ἀσωτίας καί τῆς ἀνηθικότητος, ζώντας ζωή ἀσύδοτη καί κτηνώδη, βίο ἀβίωτο;

Γιατί τίς ἀναφέρουμε, ἀδελφοί μου, αὐτές τίς θλιβερές πτυχές καί καταστάσεις τῆς σύγχρονης ζωῆς;Γιά νά ἀναξέσωμε πληγές ἤ γιά νά μοιρολογήσωμε; Ὄχι, ἀλλά γιά νά ἀφυπνισθοῦμε ὡς πρόσωπα, οἰκογένειες καί κοινωνία καί νά ἀγωνισθοῦμε ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γιά τήν ἀναχαίτισι τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς σήψεως καί καταστροφῆς. Νά ἀναλάβωμε τίς πνευματικές δυνάμεις καί τίς εὐθύνες μας. «Οἱ καιροί οὐ μενετοί».

Αὐτά καί τά ἄλλα γνωστά σοβαρά ἐκκλησιαστικά καί ἐθνικά ζητήματα, ὅπως τό Οὐκρανικό, τό Μακεδονικό καί τό μεταναστευτικό, ἄς μᾶς ἀπασχολήσουν σοβαρά μέσα εἰς τό νέο σωτήριο ἔτος τοῦ 2019. Τό ἀπαιτεῖ ἐπίμονα τό ἐπιτακτικό χρέος μας καί ἡ ἀληθινή ἀγάπη μας πρός τήν Ἁγιωτάτη Μητέρα μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί πρός τήν φιλτάτη Ἑλληνορθόδοξη Πατρίδα μας.

Τό ὅραμά μας, λοιπόν, μέσα εἰς τόν καινούργιο χρόνο ἄς εἶναι πρωτίστως ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γιά τήν ὁποία προετοιμαζόμαστε ἀπό τόν παρόντα κόσμο καί παραλλήλως ἡ πνευματική ἀναστήλωσις τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως καί Κληρονομιᾶς τῆς ἀγαπημένης Πατρίδος μας, καθώς ἐπίσης καί ἡ ἀναβίωσις τῆς πνευματικῆς αἴγλης τῆς λαμπρᾶς ἱστορικῆς της διαδρομῆς.

Καί ἐπί τούτοις, εὐχόμενος ἀπό καρδίας εἰς ὅλους τούς ἀγαπητούς μου Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους, καί ἰδιαίτερα εἰς τούς προσφιλεῖς μας ναυτικούς, οἱ ὁποῖοι διασχίζουν τίς θέλασσες τοῦ κόσμου, τήν κατ’ ἄμφω ὑγιεία καί πλούσιες τίς βιοτικές καί πνευματικές ἀπό τόν Κύριο εὐλογίες, διατελῶ,

Μετ’ ἐγκαρδίων εὐχῶν καί ἀγάπης

Ὁ Μητροπολίτης

†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

http://thriskeftika.blogspot.com