ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΓΓΑΡΕΙΑ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να µην γίνει η προσευχή αγγαρεία.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ!

Το μεγάλο μέσο της σωτηρίας μας είναι η Παναγία!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ!

–Γέροντα, οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας εἶναι δοξολογία;
–Δοξολογία εἶναι. Μπορεῖς νὰ τοὺς λὲς σὰν εὐχαριστία στὴν Παναγία, ὅταν ἐκπληρώνη κάποιο αἴτημά σου. Ὄχι ὅλο νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὴν Παναγία, ἀλλὰ νὰ Τὴν εὐχαριστοῦμε κιόλας. Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας ἔχουν πολλὴ Χάρη. Ἀνώνυμος τοὺς ἔγραψε. Νὰ τοὺς μάθης ἀπ’ ἔξω καὶ νὰ τοὺς λὲς καὶ μέσα στὴν ἡμέρα.

ΘΑΥΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ!

Θαύματα γίνονται καθημερινά, αρκεί να θες να τα πιστέψεις.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς!

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς!

Δ' ΣΤΑΣΙΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ- ΧΑΙΡΕ, Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ!

Χαίρε, η στήλη τής παρθενίας,
χαίρε, η πύλη τής σωτηρίας. 
Χαίρε, αρχηγέ νοητής αναπλάσεως,
χαίρε, χορηγέ θεϊκής αγαθότητος. 
Χαίρε, σύ γάρ ανεγέννησας τούς συλληφθέντας αισχρώς,
χαίρε, σύ γάρ ενουθέτησας τούς συληθέντας τόν νούν.
Χαίρε, η τόν φθορέα τών φρενών καταργούσα,
χαίρε, η τόν σπορέα τής αγνείας τεκούσα. 
Χαίρε, παστάς ασπόρου νυμφεύσεως,
χαίρε, πιστούς Κυρίω αρμόζουσα.
Χαίρε, καλή κουροτρόφε παρθένων,
χαίρε, ψυχών νυμφοστόλε αγίων. 

Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

ΣΑΒΒΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Θρησκευτικός και πολιτικός Οικουμενισμός

(Η ανομία και το έγκλημα επιτελούνται σήμερα πολιτικώς και θρησκευτικώς! Μακεδονία, Βόρεια Ήπειρος, Κύπρος, Κόσσοβο, Σκόπια, Ουκρανία και όπου αλλού ανά την Οικουμένη…)

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος-Κιλκίς

     

Τα πάντα, πανταχού, πάσχουν πολυτρόπως και παντοιοτρόπως την ασθένεια του Οικουμενισμού. Πάσχουν τα βαριά συμπτώματα και τις πληγές στο σώμα της Εκκλησίας και της Πατρίδας. Ναι, διότι εκτός από τον γνωστό θρησκευτικό Οικουμενισμό, έχουμε εν δράσει και τον πολιτικό Οικουμενισμό.

     Σαρωτικός ό θρησκευτικός Οικουμενισμός, συνεπικουρούμενος από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποιήσεως, κατόρθωσε μέσα σε λίγο χρόνο να παρέμβει με βία και υποκρισία μαζί στα πράγματα της Εκκλησίας, με την επίσημη σφραγίδα του Κολυμπαρίου και να αλλοιώσει αλήθειες και δόγματα, ήθη και παραδόσεις, για τα οποία οι άγιοι πρόγονοί μας  έχυσαν αίμα, ιδρώτα και δάκρυ. Να ανακινήσει θέματα διαμόρφωσης νέων διοικητικών εκκλησιαστικών καταστάσεων, με κίνδυνο να υποκινήσει έχθρες μεταξύ των λαών, ενδίδοντας σε θελήματα εξωεκκλησιαστικών δυνάμεων.

     Για να περιοριστεί η ελευθερία των πιστών και να  γίνουν ευέλικτοι οι μηχανισμοί χειραγώγησης των χριστιανικών λαών, έβαλε στόχο  να μετατραπεί η Ορθοδοξία σε νέο, δεύτερο παπικό σύστημα. Έτσι, θα γίνουν δυο  οι  ασφαλιστικές δικλείδες για τον έλεγχο των χριστιανικών λαών. Μια ο παραδοσιακός παπισμός και μια ο νέος, ο φαναριώτικος, ο κυοφορούμενος στο νου και στις καρδιές των  οικουμενιστών. Για την αγάπη και την ειρήνη, λένε. Αλλά στο όνομα του ανθρώπου και όχι του Θεού!

     Έτσι άνοιξε ο δρόμος για κάθε μορφή ανομίας. Όταν η Αλήθεια σχετικοποιείται, οι επιλογές για τις λύσεις των προβλημάτων μεταξύ των ανθρώπων αποκτούν χαρακτήρα ανθρωποκεντρικό. Η Εκκλησία υποβιβάζεται σε παραταξιακό σύστημα. Η Αλήθεια συνθλίβεται μέσα σ` αυτό και, εν πάση περιπτώσει, αναμένει τον καιρό της «δικαίωσής» της. Και ο καθένας, ανάλογα με την κοσμική δύναμη και επιρροή που διαθέτει, ανάλογα με τα συμφέροντά του, τα πάθη που έχει και τις επιθυμίες, ανάλογα με τις «κόκκινες γραμμές» που θέτει στον εαυτό του, αποφασίζει και ορίζει νόμους και «ηθικούς» κανόνες, για τους σκοπούς που θέλει να πετύχει.

     Ποιος όμως εγγυάται για την αξιοπιστία όλων αυτών; Προφανώς κανένας και για κανέναν. «Κάνε όπως νομίζεις εσύ», είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση κρίσεως, σύμφωνα και με την προτεσταντική ηθική. Όχι ό,τι θέλει ο Θεός, αλλά ό,τι θέλει ο άνθρωπος. Τοιουτοτρόπως, εξαγοράζονται συνειδήσεις με ευκολία, διότι η αμαρτία ορίζεται με το «ως εδώ και μη παρέκει» και η προδοσία ακολουθεί  πλέον ως φυσικό επόμενο. Σύγχυση και αδιέξοδο.

     Σαρωτικός όμως και ο πολιτικός Οικουμενισμός. Όλες αυτές τις μεθόδους επιβολής του τις δανείστηκε ο θρησκευτικός Οικουμενισμός από την πολιτική και εξυπηρέτησε τις επιδιώξεις του ως ένα βαθμό, καθότι έπρεπε να κρατηθούν και τα προσχήματα. Είναι ευαίσθητος ο χώρος της θρησκείας και απαιτεί λεπτότητα στους χειρισμούς. Όμως δεν άργησε από την πλευρά της η πολιτική να  επιστρέψει και να τις εφαρμόσει με  πληθωρικό και ασυγκράτητα ανήθικο τρόπο.

     Η πολιτική δεν είναι Εκκλησία. Ως ταυτόσημη του ψεύδους και της απάτης, είχε ανέκαθεν την άνεση να εκτείνεται στην απεραντοσύνη αυτών των «αρετών» της, πέρα ακόμη και από τον διάβολο. Έτσι, επιδόθηκαν και οι πολιτικοί μας σε πρωτόγνωρες οικουμενιστικές ατραξιόν. Κάνοντας υπακοή στους εχθρούς της Ελλάδας, επιδίδονται σε έργα προδοσίας. Με εκβιασμούς, με ψέματα, με δελεαστικές υποσχέσεις, με πλήρη άνεση και απενοχοποίηση των πάντων, ανταλλάσσουν μεταξύ τους «πολιτικούς ερωμένους και ερωμένες μιάς νυκτός», ξεπουλώντας  «ιδεολογίες» και «αρχές».  «Κάθε «χρόνος και άλλο κόμμα, κάθε λεπτό και άλλη δήλωση», όπως ξέσπασε αγανακτισμένος και πολύ εκφραστικά ένας από αυτούς.

     Παραμερίζονται ηθικοί φραγμοί, για τον «σκοπό», ο οποίος κατά το λαϊκό απόφθεγμα «αγιάζει τα μέσα»! Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ποδοπατείται, δίχως αιδώ και οι πολιτευτές μετακινούνται από τη μια παράταξη στην άλλη σαν πιόνια επιτραπέζιου παιχνιδιού, για το ανίερο. Η εμπιστοσύνη, την οποία τους επέδειξαν οι ψηφοφόροι τους, απαξιώνεται. Η λέξη «κωλοτούμπα», που προσδίδεται και χαρακτηρίζει τις ενέργειές τους, περιγράφει με απλό και έμμεσο τρόπο την άλωση, αλλοίωση και αλλοτρίωση των συνειδήσεών τους.
    

Πολιτικός Οικουμενισμός! Όλοι με όλους! Η εξαγορά «συνειδήσεων»! Ο παραμερισμός και η ισοπέδωση των ανθρώπινων αξιών! Η καταπάτηση των ιερών και οσίων! Μακεδονία, Κύπρος, Βόρεια Ήπειρος, Σκόπια, Κόσσοβο, Ουκρανία, Ελλάδα! Μεθοδεύσεις! Θέατρο παρωδία, ενώπιον των οφθαλμών όλου του κόσμου, ορατού και αοράτου! Σκοπιμότητα σε όλα! Έξω η Αλήθεια! Μακριά η Αλήθεια του Χριστού, η οποία είναι ο «λίθος προσκόμματος και η πέτρα σκανδάλου(Α΄Πέτρου 2, 7) στα έργα τους.

      Δεν είναι ψέμα ούτε σχήμα λόγου λοιπόν, το κατ` επανάληψη λεχθέν από πολλούς πολιτικούς γνωστό πλέον απόφθεγμα: «εγώ θα συνεργαστώ και με τον διάβολο» ή «με τον διάβολο θα συμμαχήσω» ή «θα πήγαινα με τον διάβολο», για τον δικό του λόγο ο καθένας. Γίνεται πράξη με χαρακτηριστική αναίδεια αυτόν καιρό, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, για το θάψιμο της Μακεδονίας. Δεν είναι συμμαχία με τον διάβολο η ανταλλαγή συγχαρητηρίων και ευχαριστηρίων ευχών για ευόδωση της προδοσίας της Μακεδονίας μεταξύ των κυβερνώντων της πατρίδας μας και των επίβουλων εχθρών της; «Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για το θάρρος που επέδειξε», είπε ο ένας. «Ευχαριστώ κύριε Τσίπρα. Ευχαριστώ Ελλάδα», είπε ο άλλος. Ο δε Έλληνας πρώην υπουργός –αυτουργός στο έγκλημα: «Βόρεια Μακεδονία, καλώς ήρθες στη ζωή μας» και πάει λέγοντας. Μαγειρεύουν οι πολιτικοί μας, προς τέρψη των εχθρών της πατρίδας μας και το έγκλημα το βαφτίζουν επιτυχία.

     Ο ελληνικός λαός αντιδρά, σεβόμενος την ειρήνη και τις αρχές του πολιτεύματος. Αλλά η φωνή του δεν εισακούεται.  Λέγεται, πως αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι πρωτοφανές στην ιστορία της. Δηλαδή, η εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση να θέλει να επιβάλει και επί πλέον να καυχιέται για αυτό, για το οποίο ο λαός είναι τελείως αντίθετος. Και γι` αυτό συνεργάζεται ακόμη και με τους κουτοπόνηρους και επίβουλους γείτονές μας  στο θέμα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων. Ξεκάθαρα και εδώ υπερτερεί το οικουμενιστικό ρεύμα, θυγατρικό της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων, υπερκερώντας  το μουσουλμανικό λεγόμενο τόξο, το οποίο ήδη στήνεται με τις γνωστές μετακινήσεις πληθυσμών, για τον ίδιο σκοπό.

     Συνεργάτες επί το πονηρόν οι εκκλησιαστικοί και πολιτικοί οικουμενιστές. Με αλληλοϋποστήριξη και με αντιδανεισμό των διατιθεμένων μεθόδων και δυνάμεών τους, επιβάλλουν τα σχέδιά τους, για τον οικονομικό, πολιτικό  και θρησκευτικό έλεγχο της ανθρωπότητας. Αδιάψευστος μάρτυρας αυτή η ίδια η ανθρωπότητα, η οποία παρακολουθεί ως άπρακτος θεατής, με ελάχιστες εξαιρέσεις,  τον θάνατο και την σκύλευση των ιερών της.

     Μέσα σ` αυτόν τον κυκεώνα αναδεύεται δεινώς και η πατρίδα μας. Η ευλογημένη αγιοτόκος γη, παραδομένη μόνη στην Πρόνοια του Θεού. Εκεί ελπίζει και αναμένει την λύτρωσή της.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Π. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΙΑΓΚΟΦΤΗΣ : Η "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ"

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Διεθνιστής Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Διεθνιστής δηλώνει ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού Ιώβ, μόνιμος αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (ΠΣΕ)

και προσφάτως εκλεγείς από την Σύνοδό Του κοσμήτορας του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Ορθοδόξου Θεολογίας, που εδρεύει στο Σαμπεζί της Γενεύης, στη θέση του ομ. Καθηγητού κ. Βλ. Φειδά. Ο εν λόγω Ιεράρχης, με τις τόσο υψηλές, προβεβλημένες και υπεύθυνες θέσεις που του έχει εμπιστευθεί το Φανάρι, σε συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα του ΠΣΕ δήλωσε, μεταξύ άλλων:

          «Η Γενεύη μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ΠΡΙΝ από τις θρησκευτικές και εθνικές μας ιδιότητες είμαστε ΠΡΩΤΑ από όλα ΠΟΛΙΤΕΣ του ΚΟΣΜΟΥ και επομένως έχουμε μεγάλη ευθύνη για τον κόσμο». (Σημ. Οι υπογραμμίσεις του γράφοντος).  Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που δημόσια και επίσημα Ιεράρχης, μάλιστα με υπεύθυνη θέση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο,  δηλώνει διεθνιστής και πρώτη φορά αντιστρέφεται αυτό στο οποίο πιστεύουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Έως σήμερα πιστεύουν στην Καθολικότητα της Εκκλησίας και στην αγάπη και στην αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Είναι πρωτάκουστο ότι ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να είναι διεθνιστής και «πολίτης του κόσμου» και να έχει σε δεύτερη μοίρα την ιδιοπροσωπία του.

          Το ότι οι άνθρωποι είναι πρώτα «πολίτες του κόσμου» και ύστερα π.χ. Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Έλληνες είναι η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Η ιδεολογία αυτή έχει και μεσσιανικό χαρακτήρα, όπως είχε ο αλήστου μνήμης Μαρξισμός – Λενινισμός, που επίσης είχε βάση του τον διεθνισμό, υπό την καθοδήγηση της κομματικής νομενκλατούρας της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι η συνέχειά του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, αφού και η παγκοσμιοποίηση επικαλείται τον «επίγειο παράδεισο». Στον Μαρξισμό – Λενινισμό αυτός θα επιτυγχανόταν με την ένωση των εργατών όλου του κόσμου και την παγκόσμια επανάσταση. Η παγκοσμιοποίηση επαγγέλλεται ότι θα τον πετύχει με την κατάργηση της ταυτότητας και της ιδιοπροσωπίας  του κάθε λαού, την ισοπέδωση των επί μέρους πολιτισμών και την υποταγή όλων σε  μια παγκόσμια κυβέρνηση, που θα τους κατευθύνει...   

          Σημειώνεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ουδέποτε έχει εκφράσει την άποψη του Αρχιεπισκόπου Τελμησσού. Σε πρόσφατη ομιλία του προς εξ Ελλάδος προσκυνητές του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Κρήνης Ιωνίας τους προέτρεψε να μη λησμονούν τις ρίζες τους και την πατρίδα των προγόνων τους και πρόσθεσε: « Αν δεν διασωθή μέσα στη μνήμη της νέας γενιάς η εικών της αλησμονήτου πατρίδος, ουδείς θα ενθυμήται πλέον, τους καημούς, τα ήθη και το ήθος της Ρωμηοσύνης εις τα χρόνια που έρχονται». Επίσης σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Γιάννη Μαρίνο, διευθυντή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» είχε δηλώσει: «Η Εκκλησία μας σέβεται την εθνική ταυτότητα κάθε λαού και τη γλώσσα του και τον πολιτισμό του και τα ήθη και τα έθιμά του, αλλά ο εθνικισμός, που κατεδικάσθη ως αίρεσις εδώ, στον Πατριαρχικό Ναό το 1872, εξακολουθεί ως τοιούτος να θεωρείται απόβλητος από την Εκκλησία». Επίσης στη συνομιλία του με τον Olivier Clement ο κ. Βαρθολομαίος είχε υπενθυμίσει ότι η Εκκλησία είναι καλό που γονιμοποιεί την εθνική ζωή «με μια διακριτική ώσμωση και ότι καλεί σε υπεράσπιση του απειλούμενου έθνους». Και είχε φέρει ως παραδείγματα το 1940, όταν οι Ιταλοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα και το 1941, με τη γερμανική έφοδο κατά της Σερβίας και της Ρωσίας.

          Ο γνωστός για τα θρησκευτικά και κοινωνιολογικά ανοίγματά του Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος είναι αρνητικός  στο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης: «Με την τάση επιβολής ενός πολιτισμού από συγκεκριμένο κέντρο εξουσίας, οι θρησκευτικές κοινότητες προβλέπεται ότι θα αποτελέσουν κέντρα αντιστάσεως. Οι θρησκείες προσφέρονται ως φρούρια της ταυτότητας πολλών λαών για τη διατήρηση της φυσιογνωμίας τους. Είναι ενδεχόμενο να εξελιχθούν σε νησίδες ασφαλείας, όπου οι άνθρωποι θα καταφεύγουν για να αποφύγουν τα δεινά που συνεπιφέρει η παγκοσμιοποίηση».

          Ο Χρήστος Γιανναράς από την πλευρά του σημειώνει: «Δεν μας ζητάει κανείς ν’ απαρνηθούμε την ελληνικότητα της Ορθοδοξίας, αλλά μόνο να καταλάβουμε κάποτε ότι η ελληνικότητα είναι ακριβώς η συνείδηση της οικουμενικότητας και δεν έχει σχέση με τον φυλετικό μας εθνικισμό. Και μόνο μια επιπόλαιη ματιά στον πνευματικό χώρο της Δύσης σήμερα (Σημ. Το 1968. Σήμερα ισχύει εντονότερα...),θα μπορούσε να βεβαιώση τη μοναδική ιστορική δυνατότητα να ξαναβρή ο Ελληνισμός την οικουμενική του αποστολή στη μαρτυρία της Ορθοδοξίας». Ο Αιμίλιος Χουρμούζιος τονίζει σχετικά πως οι Έλληνες πρέπει να γνωρίσουμε και να αξιοποιήσουμε την πνευματική εισφορά της παράδοσής μας, γιατί έτσι «θα αποκτήσομε κάποιο στερεό βάθρο για να κυττάμε από το ελληνικό μας παράθυρο προς τους ξένους ευρείς ορίζοντες».

          Για το ίδιο θέμα, της διατήρησης της ταυτότητάς μας στα ποικίλα ξένα ρεύματα της εποχής, ο Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος γράφει:

          « Τα ρεύματα της εποχής φαίνεται ότι πάνε να παραμερίσουν, συχνά μάλιστα εκμηδενίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Μηχανισμός, τυποποιημένη «ιδεολογία», οι κοινοί τόποι περί ευδαιμονίας και τόσα άλλα απειλούν να καταχώσουν την προσωπικότητα. Το δικό μας χρέος είναι να την κρατήσουμε ελεύθερη και να σεβασθούμε το νόημά της, γιατί τούτο είναι το μοναδικό μέσο, που έχομε ν’ αυτοσυντηρηθούμε και ως λαός. Η ελεύθερη προσωπικότητα είναι για μας ανάγκη βιολογική, μαζύ και πνευματική. Αυτή είναι η ελληνική σχεδία του βίου. Όση μεγάλη χρεία είναι να συγχρονισθή τεχνικά ο νέος Ελληνισμός, άλλη τόση ανάγκη είναι να μείνη ασυγχρόνιστος ως προς τα δόκιμα στοιχεία της πνευματικής του παραδόσεως, γιατί αυτά είναι τα όργανα λειτουργίας της ζωής του».

          Ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού κ. Ιώβ είναι Ουκρανός στην καταγωγή. Γεννήθηκε το 1974 και μεγάλωσε στον Καναδά, με μεταπτυχιακές σπουδές και στη Γαλλία. Παρά το ότι δηλώνει διεθνιστής στο Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα έλαβε εθνικιστικές θέσεις, ακολουθώντας τις ενέργειες του Φαναρίου και υπερθεματίζοντάς τες.

https://thriskeftika.blogspot.com