ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται. 

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΚΥΡΙΕ, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ!

Μέγα Γεροντικό: Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη ξαναχάσω τη χάρη Σου και ξαναρχίσω να την θρηνώ, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΕΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!

Άγιος Νεκτάριος: Ή φιλία είναι πιο δυνατή από τη συγγενική αγάπη, διότι ή μεν συγγενική αγάπη είναι έργο ανάγκης, ή φιλία όμως βασίζεται στη θέληση. Ή φιλία υπαγορεύει ευλάβεια προς τα ιερά των φίλων, αγνότητα στη συμπεριφορά, ακεραιότητα στα ήθη, πίστη στον χαρακτήρα, σταθερότητα στις αποφάσεις, ειλικρίνεια στους λόγους, θάρρος στο να ειπωθούν τα ορθά και ωφέλιμα και στο να λέγεται ή αλήθεια. Ή φιλία είναι το στήριγμα για την ευτυχία δύο αγαθών ανθρώπων, γιατί μόνο μεταξύ αγαθών ανθρώπων μπορεί να αναπτυχθεί ή αληθινή φιλία.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ, ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΘΕΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Εκείνοι που αγωνίζονται πολύ, με πολλή ταπείνωση και με πολλή ελπίδα στο Θεό, η καρδιά τους χαίρεται και η ψυχή τους φτερουγίζει.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Να επιμένετε στην προσευχή. Γιατί δεν αρκεί ο καθαρός και αγνός βίος, αν δεν υπάρχει μαζί με αυτόν και η προσευχή.

ΡΑΘΥΜΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕΥΔΟΝΤΕΣ

Ράθυμοι και καθεύδοντες

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Η κατάστασις καθίσταται λίαν κρίσιμος καθότι η Ελλάς νομοτελειακώς βαίνει εις κρημνόν, διότι υπάρχουν ορισμένοι επίβουλοι της Πατρίδος μας οι οποίοι μισούν θανάσιμα την Πατρίδα μας την Ελλάδα, με το πρόσχημα του προοδευτισμού.

Η επιβολή του αφελληνισμού, η απαγόρευση χρήσης των  όρων, έθνος, πατρίδα, ελευθερία, μολονότι ο ίδιος ο καταστατικός χάρτης της Πατρίδος μας αλλά και η ζώσα ορθόδοξη παράδοσή μας επιτάσσει στον διάβα των χρόνων.

Η κατακρεούργηση της πατρίδος μας συνιστά ανυπερθέτως ένα ιδιαζόντως ειδεχθές έγκλημα καθοσιώσεως διότι στρέφεται κατ’ ουσίαν όχι μόνον κατά της  καρδιάς και της ψυχής των Ελλήνων αλλά συνάμα βεβηλώνουν την μνήμη των πεσόντων.

Η εκρίζωση εκ των παραδόσεων μας συντελείται βαθμηδόν, άρχεται εκ της συστηματικής αποδομήσεως και εξικνείται με την περιύβριση της μνήμης των αγωνισαμένων δια την ελευθερία την Πατρίδα και το έθνος.

Η έννοια της ελευθερίας προαπαιτεί ανθρώπους γενναίους, με άδολα συναισθήματα δια να διασώσουν ότι διακυβεύεται, να τιμήσουν με δέος, σεμνότητα και ήθος αυτούς οι οποίοι θυσιάστηκαν με αυταπάρνηση, προκειμένου να διατηρηθεί ελεύθερη η πατρίδα αυτή, δίχως το ζυγό των Οθωμανών και των λοιπών επονείδιστων εχθρών κατακτητών.

Πλην όμως υπάρχουν ορισμένοι επίβουλοι της ελευθερίας αυτής και της ανεξαρτησίας οι οποίοι εξυπηρετούν εξω-εθνικά συμφέροντα και ενεργούν ως Δούρειοι ίπποι και μίσθαρνα όργανα στον κρατικό μηχανισμό και δη στην παιδεία.

Η πρόθεσή τους είναι η συκοφάντηση και η λοιδορία σε ό,τι Ελληνικό και η συνακόλουθη ποινικοποίηση οιουδήποτε αντιφρονούντα ή Πατριώτη. Η μόνιμη επιδίωξή τους είναι να εξοβελίσουν την έννοια της πολιτισμικής ετερότητας της εθνικής ταυτότητας των λαών και να την καταστήσουν μία άμορφη αγελαία μάζα, ευεπίφορη εις την χειραγώγηση και την ετεροκατεύθυνση από τους δοτούς ιθύνοντες δήθεν νόες.

Η φερόμενη ως πολιτική ελίτ, κατ’ ουσίαν έμμισθοι εντολοδόχοι εξωθεσμικών παρακέντρων  με παραποιημένα ονόματα επιχειρούν να συσκοτίσουν την αλήθεια, να καταλύσουν οιοδήποτε υγιές ιδεώδες και να εγκαθιδρύσουν μία Νέα Τάξη Πραγμάτων, χάριν της θρυλλούμενης παγκοσμιοποιήσεως.

Το σιδηρούν παραπέτασμα της σημερινής κυβερνήσεως έχει επιβάλλει μία ιδιότυπη δικτατορία, αδιαφορώντας δια την ολοένα και εμβαθυνόμενη οικονομική κρίση, έχει αναστείλει την άσκηση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων όπως του λόγου, της ελευθερίας γνώμης, δια των παράνομων μαζικών προληπτικών προσαγωγών.

Το ανθελληνικό αυτό καθεστώς ενεργεί με τα μέτρα και τις πράξεις της εις τον εποικισμό της ελλάδας και τον απηνή διωγμό των Ελλήνων, διαποτίζοντας την νεολαία μέσω της αισχρής φαιάς προπαγάνδας ότι Έλλην σημαίνει φασίστας.

Ο σκοταδισμός είναι ψηλαφητός σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας, διότι η συστηματική και ιδιάζουσα σπουδή επιδιώκει να συγχύσει την νεολαία να την παρελκύσει προς βλαπτικούς ατραπούς, προκειμένου να την αφιονίσει στο παραισθησιογόνο του μηδενισμού, της ημιμάθειας, την έλλειψης κριτικής σκέψης, ενδιαφέροντος, προτάσσοντας ως αποκλειστικό ιδεώδες τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τα συνεφελκόμενα αυτού.

Η χαοτική αυτή κατάσταση καθίσταται επιμελώς μεθοδευμένη και κατατείνει προς τα ευάλωτα ώτα των κοινωνικών ομάδων τα οποία δεν έχουν αντιστάσεις ή δεν έχουν καλλιεργήσει οξυμμένη κριτική σκέψη προκειμένου να δύνανται να θωρακίζονται τελεσφόρως και να αντιτείνουν εις το απάνθρωπο και άκρως αλλοτριωτικό καθεστώς, τα ιδεώδη του Ελληνισμού, το Φως της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεώς μας.

Ενδεικτικό της μεροληπτικής προπαγάνδας είναι ότι δήθεν στρέφονται κατά της Ορθοδόξου παραδόσεως και την ταυτίζουν με τον συντηρητισμό την ίδια στιγμή την οποία κύπτουν οι ίδιοι άνθρωποι υποτακτικά το γόνυ σε άλλες θρησκείες  με προδήλως μη φιλελεύθερες αλλά με καταφανή φονταμενταλιστικά στοιχεία.

Τούτο αποδεικνύει τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά δια το οποίων κρίνουν μονόπλευρα την πραγματικότητα επιδιώκοντας να πείσουν δια τον ψευδή αυτό τρόπο τις ευρείες μάζες.

Το ερώτημα το οποίο αναφύεται έγκειται στο εξής γεγονός, πώς είναι δυνατόν να εκθειάζει η κυβέρνηση το Ισλάμ, μία ξένη θρησκεία, αλλότρια και ανοίκεια προς τον Πολιτισμό μας και να διαβάλλει λυσσαλέα την Ορθοδοξία.

Η συμψηφιστική αυτή λογική ασφαλώς δεν γίνεται αφελώς αλλά με στόχευση την εκρίζωση εκ των ψυχών των Ελλήνων της αλήθειας, τους προγόνους μας και ιδίως την εθνικής μας ιδιοπροσωπία.

Η Ελλάδα μολονότι υπήρξε το λίκνο του πολιτισμού, έχει ακρωτηριάσει τον εαυτό της, έχει απεμπολήσει το παρελθόν, έχει κομματικοποιήσει το παν.

Ο ολετήρας του ανίατου Μπολσεβικισμού υπό την ανοχή της αναιμικής Κεντροδεξιάς έχει αλώσει λίαν ανεπανορθώτως το παν, έχει κατακρημνίσει κάθε ψήγμα θεσμού, έχει αμαυρώσει το ένδοξο παρελθόν των Ελλήνων πολεμιστών, έχει κομματικοποιήσει το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσης, έχει διαστρεβλώσει εξαμβλωματικά την ιστορική αλήθεια, παραχαράσσοντας ανενδοιάστως θεμελιώδη ιστορικά γεγονότα τα οποία αφυπνίζουν την συνείδηση του λαού.

Ο ψευδεπίγραφος προοδευτισμός έχει απλουστεύσει την Ελληνική γλώσσα καθιστώντας την έναν κωδικό επικοινωνίας και όταν κανείς μετέρχεται αρχαΐζουσες εκφράσεις ή χρησιμοποιεί καθαρεύουσα αμέσως στιγματίζεται, από το σύστημα ως συντηρητικός, με αποτέλεσμα να έχει υποβαθμιστεί και πτωχύνει η Ελληνική γλώσσα.

Το φαιδρό της υποθέσεως είναι ότι όλοι μιλούν με σεβασμό και δέος δια την Ελλάδα, πλην των ιδίων των Ελλήνων, διότι ο μισέλλην αριστερισμός έχει καλλιεργήσει το αίσθημα της ηττοπάθειας πλέον του μισού αιώνος, διασπείροντας το δηλητήριο του ανθελληνισμού, άρα τις πταίει και ποίος κυβερνάει επιτέλους αυτόν τον τόπο;

Η αντίστασις πρέπει να είναι έμπρακτος και να εφάπτεται δυναμικώς, μόνον εις το παρελθόν. Ο καθείς εξ ημών, εν είδει σκαπανέος, επιβάλλεται να εξορύξει τον αρχαίο ελληνικό πλούτο εκ της πλουσίας γραμματείας και να διευρύνει τους ορίζοντές του,  όπως εν ταυτώ,να εμβαθύνει εις τους Πατέρες της Εκκλησίας μας τους Αγίους δια γνωρίσει συθέμελα, το μεγαλείο του πολιτισμού μας.

Αντί όμως αυτών, η διδασκαλία εις τα καθημαγμένα σχολεία μας, περιορίζεται αποκλειστικά στην στείρα αποστήθιση και σε περιορισμένα γεγονότα δια να μην αφυπνιστεί ο έλληνας να παραμένει εσαεί και εις το διηνεκές ραγιάς υπό τον στιλπνό μανδύα του δήθεν εκσυγχρονιστή και προοδευτικού.

Εις αυτήν όμως την ζωή δεν τελειώνουν όλα δια τις πράξεις και τις παραλείψεις μας θα κληθούμε ο καθείς εξ ημών, εν ευθέτω χρόνω, να λογοδοτήσει, ουδείς ανέλεγκτος, άτρωτος και υπεράνθρωπος.

Ο καιρός γαρ εγγύς, όπου το ψέμα θα παταχθεί, οι συκοφάντες θα τιμωρηθούν και το σκότος θα διαλυθεί, θα κατισχύσει το φως, η αλήθεια, η Ελλάδας μας, τότε μετά από την σημερινή παρακμιακή αποσύνθεση εις την οποία ακουσίως έχουμε περιαχθεί, θα ανανήψουμε συν θεώ και θα αναγεννηθούμε εκ της στάχτης μας και τότε οι εγκάθετοι ανθέλληνες οι ορκισμένοι αποδομητές, οι εξωνημένοι προπαγανδιστές, θα συνθλιβούν εκκωφαντικά.

Εν κατακλείδι ελπίς υπάρχει, η ζώπυρηφλοξ της ανάστασης είναι εγκαταστημένη ένδον τελούσα εν υπνώσει, αρκεί εμείς  μόνον να κάνουμε τις ορθές επιλογές, επιθυμούμε να τασσόμαστε παρά των πλευρώ των αφυπνισμένων και των γρηγορούντων ή να συντασσόμαστε αναφανδόν προς τους ράθυμος και καθεύδοντες.

Νύν εν παντί και πάντοτε λοιπόν, υπέρ πάντων, ο αγών, να αντισταθούμε, με κάθε θεμιτό μέσο, να θωρακιστούμε πνευματικά και ηθικά και τότε θα αναστηθούμε, νύν καταδυόμαστε και συντριβόμεθα, διορώντας και προσδοκώντας την καθολική ανάσταση μας!

http://aktines.blogspot.com

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΟΥ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ»

Η περιπέτεια του σεβασμού του «διαφορετικού»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Σε αντίθεση προς την παιδαγωγική δεοντολογία, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να εφαρμόζεται στην ελληνική παιδεία μια περίεργη πολιτική, ως προς τον σεβασμό του διαφορετικού, που έχει ως ιδεολογική της αφετηρία την επιβολή του διεθνισμού στην παιδεία, μέσω της ομογενοποίησης των μαθητών σε όλα τα σχετικά γνωστικά τους αντικείμενα.

Η πολιτική αυτή είναι προβληματική και δεν προσφέρει θετικά πρότυπα, καθώς απευθύνεται και εφαρμόζεται μόνον σε μια κατηγορία «άλλων» και όχι σε όλους τους «άλλους». Η σχολική αγωγή είναι δικαίωμα όλων των πολιτών και απευθύνεται σε όλους αδιακρίτως τους Έλληνες και όχι μόνον προς κάποιες μερίδες Ελλήνων.

Αυτό που κάνει η σημερινή πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, να συμπεριφέρεται διαφορετικά στις μειονότητες των Ελλήνων και διαφορετικά στην πλειοψηφία των Ελλήνων είναι ένα δείγμα ρατσιστικής πολιτικής διακρίσεων.

Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να εφαρμόζονται τα σχετικά άρθρα (13) και (16) του Συντάγματος, με απόλυτο σεβασμό μόνον προς τους Έλληνες Εβραίους, Μουσουλμάνους και Ρωμαιοκαθολικούς μαθητές και να μην εφαρμόζονται, με τον ίδιο τρόπο, και για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς μαθητές, με αποτέλεσμα να διδάσκονται οι μαθητές των θρησκευτικών μειονοτήτων, αμιγώς, τη δική τους πίστη οι δε ορθόδοξοι μαθητές μια απαράδεκτη και αντορθόδοξη πολυθρησκειακή αγωγή.

Δεν είναι δίκαιο να έχουν μόνον ορισμένοι συνταγματική κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους και να καταπατούνται τα δικαιώματα όλων των άλλων. Τέτοιας μορφής διακρίσεις δείχνουν την έκνομη και άδικη στάση των υπευθύνων, που έχει ως αφετηρία αλλά και ως πρακτικό αποτέλεσμα να δέχονται ρατσιστική μεταχείριση τα μέλη της ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας, από μια πολιτική ηγεσία, που, με το φαρισαϊκό, καθώς αποδεικνύεται, αφήγημά της, σε καθημερινή βάση, δεν χάνει ευκαιρία για να εξαπολύει τα βέλη της εναντίον των ρατσιστών και των διακρίσεων!

Η στρατηγική αυτής της αλλόκοτης πολιτικής θεωρείται απαράδεκτη και για τον πρόσθετο λόγο ότι είναι αντιδημοκρατική, δηλαδή αντισυνταγματική και παράνομη. Σε μια δημοκρατική χώρα, όπου η άσκηση της όποιας πολιτικής θα πρέπει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και τους Νόμους, δεν είναι δυνατόν να παίρνονται και να επιβάλλονται αποφάσεις παράνομες, με σαφή χαρακτηριστικά θρησκευτικού ρατσισμού και θρησκευτικών διακρίσεων.

Δεν μπορεί να υπάρχει το άρθρο (3) του Συντάγματος που αναφέρει ότι η ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος είναι η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα και η σημερινή πολιτεία να περιφρονεί επιδεικτικά τη θέληση της μεγάλης πλειονότητας του Ελληνικού λαού, που ανήκουν ως μέλη στην ορθόδοξη Εκκλησία.

Όλη αυτή όμως η αλλόκοτη και απαράδεκτη, για μια δημοκρατική χώρα, πολιτική συμπεριφορά πηγάζει από ρατσιστικές ιδέες, που φαίνεται ότι ενυπάρχουν μέσα στην ιδεολογία των κυβερνώντων, που οι ίδιοι, βέβαια, τις θεωρούν δημοκρατικές, με βάση τις οποίες δημιουργείται το πολιτικό τους αφήγημα και η πολιτική τους στρατηγική και συμπεριφορά για την παιδεία.

Εκεί, ακριβώς, στη δομή της ιδεολογίας τους, βρίσκεται η αιτία αυτής της εμφανούς απέχθειας και έχθρας, που έχουν, ξεχωριστά και διακριτικά, μόνον προς την Ορθόδοξη Εκκλησία και τα μέλη της.

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται ότι έχουν δυσκολίες να πολιτεύονται, στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, διότι είναι φανερό ότι έχουν προβλήματα και δυσκολίες στην επικοινωνία τους, με όσους ανήκουν σε διαφορετικούς χώρους και κύκλους, από τους δικούς τους και έχουν διαφορετικές απόψεις και διαφορετικό πνεύμα, από το δικό τους. Δεν έχουν μάθει να λειτουργούν δημοκρατικά και να βρίσκουν τρόπους να διαλέγονται με τους διαφορετικούς. Αυτό τους δημιουργεί αισθήματα ρατσισμού, υποτίμησης και περιφρόνησης για τους «άλλους».

Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε δυστυχώς ρατσιστικές κυβερνητικές αποφάσεις, που επιστρέφουν τη χώρα πολλά χρόνια πίσω, που καταργούν συνταγματικά δικαιώματα και επιβάλλουν βίαια αποφάσεις που αδικούν φορείς και πολίτες, που δεν έχουν τις ίδιες ιδεολογικές συντεταγμένες με τους κυβερνώντες.

Να αναφέρω μόνον ότι η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), αν και το έχει ζητήσει επανειλημμένως, γραπτώς και προφορικώς, δεν έχει περάσει την πόρτα του Υπουργείου εδώ και (4) χρόνια, από το 2015, διότι δεν έχει γίνει δεκτή σε ακρόαση από τους δύο τελευταίους Υπουργούς Παιδείας και, ενώ, ως γνωστό, υπάρχουν μεγάλα προβλήματα με το νέο πολυθρησκειακό μάθημα που τους επιβάλλεται να διδάσκουν, θέμα που απασχολεί, ως γνωστό, όλους σχεδόν τους Έλληνες.

Αντίθετα, οι δύο Υπουργοί δέχονται επιλεκτικά και τα (4) αυτά χρόνια που κυβερνούν να συνομιλούν και να συνεργάζονται με μια μικρή μερίδα θεολόγων, αποκομμένων από την (ΠΕΘ), επειδή οι θεολόγοι αυτοί συμφωνούν μαζί τους και συμβάλλουν, με προθυμία, στο αποδομητικό εναντίον της ορθόδοξης πίστεως έργο τους.

Πολιτικοί παράγοντες, όμως, που δεν έχουν τις προϋποθέσεις της επικοινωνίας, με όλους, αδιακρίτως, τους φορείς και τους πολίτες, δεν είναι ικανοί να πολιτεύονται σε δημοκρατικά πολιτεύματα, τα οποία έχουν Σύνταγμα, νόμους, κανόνες, συμβάσεις και ηθική δεοντολογία και απαιτούν διακυβέρνηση δίκαιη, δημοκρατική, διαλογική, προς όλους και όχι διακυβέρνηση με διακρίσεις, ρατσισμό, με ευνοϊκή, επομένως, μεταχείριση έναντι μόνον των ιδεολογικά προσκείμενων και των ημέτερων.

Και δεν φτάνει μόνον ότι δεν γίνεται δεκτή η (ΠΕΘ) για διάλογο, αλλά, επιπλέον, είναι γνωστοί πανελληνίως οι υβριστικοί, συκοφαντικοί και υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί που έχουν εκτοξευθεί, κατά καιρούς, εναντίον της, από τους δύο Υπουργούς Παιδείας, επειδή δεν συμφωνεί στην θρησκευτική τους πολιτική, κατά παρόμοιο τρόπο, μάλιστα, όπως υβρίζονται, γενικά, τον τελευταίο καιρό, όλοι όσοι δεν συμφωνούν με τις απαράδεκτες αποφάσεις των Πρεσπών για το Μακεδονικό.

Ο στόχος αυτής της πολιτικής ηγεσίας είναι πρωτόγνωρος, όπως πρωτόγνωρη είναι η ολιγαρχικού τύπου επιβολή του διεθνισμού, που επιχειρούν σε όλα τα επίπεδα. Η ουσία της ετερότητας, ως τρόπου σκέψης, ζωής και συμπεριφοράς, φαίνεται ότι απουσιάζει από την εργαλειοθήκη της ιδεολογικής τους στρατηγικής. Και τούτο, διότι, από τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, δείχνουν ότι δεν πληρούν τις βασικές δημοκρατικές προϋποθέσεις που απαιτούνται, προκειμένου να διακατέχονται από αισθήματα ευαισθησίας και ετερότητας προς τους «άλλους», τους διαφορετικούς.

Με όλα αυτά, είναι σαφές ότι επιδιώκουν, φανερά ή κρυφά, με όλα τα μέσα, να κάνουν τους «διαφορετικούς» ίδιους με αυτούς, να τους υποτάξουν, να τους αφομοιώσουν ή, αν δεν γίνεται αυτό, να τους μειώσουν και να τους εξοντώσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ορθόδοξη σχολική χριστιανική αγωγή.

Την βρήκαν, όταν ανέλαβαν το Υπουργείο Παιδείας οι δύο τελευταίοι Υπουργοί Παιδείας να διδάσκεται στα σχολεία. Δεν ήταν η θρησκευτική αγωγή που πίστευαν ιδεολογικά και ήθελαν, αλλά, ήταν, όμως, η αγωγή, που ήθελαν διαχρονικά και θέλουν και δικαιούνται να παρέχεται στα παιδιά τους οι Ορθόδοξοι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, Έλληνες γονείς.

Παρά ταύτα, οι δύο Υπουργοί δεν σεβάστηκαν τη θέληση ούτε την πίστη των «διαφορετικών» γονέων, αλλά, με απύθμενο πείσμα και θράσος και με συκοφαντίες και λασπολογίες εναντίον των αντιδρώντων, την περιφρόνησαν, την αλλοίωσαν και, παρά τις πάνδημες, σε πανελλήνιο επίπεδο, διαμαρτυρίες και τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, επέβαλαν, αυταρχικά, τις δικές τους υπουργικές αποφάσεις στα σχολεία, δηλαδή, να θεσμοθετήσουν, στη θέση του ορθόδοξου μαθήματος, την πολυθρησκειακή ή διαθρησκειακή διδασκαλία, που πλήττει, οντολογικά, την πίστη των μαθητών.

Η πολυθρησκειακή σχολική αγωγή είναι εκείνη που προωθεί το αφήγημα της διεθνιστικής ιδεολογίας. Όσοι αντέδρασαν ή αντιδρούν, είτε είναι γονείς είτε εκπαιδευτικοί, είτε, ακόμη και οι δικαστικοί λειτουργοί, απειλήθηκαν έμμεσα ή άμεσα, υβρίστηκαν, υβρίζονται και συκοφαντούνται, για να αποδειχθεί, για μια ακόμη φορά, από όσα συμβαίνουν, ότι η δημοκρατία δεν είναι το κοστούμι που βολεύει τη σημερινή πολιτική ηγεσία.

Βρισκόμαστε, συνεπώς, σε αναμονή της επόμενης διακυβέρνησης, για να δούμε αν θα επανέλθει η υπέρ του ελληνικού λαού και σύμφωνα με τη δική του θέληση συνταγματική τάξη και δημοκρατική νομιμότητα σε όλες τις εκφάνσεις του βίου.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 27.03.2019

http://thriskeftika.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ: ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Η περίοδος της νηστείας είναι μια περίοδος προετοιμασίας για να δεχτούμε το Θείο θαύμα της Ανάστασης. Επομένως, πρέπει να συνοδεύεται από προσευχή.

Ἡ εὐχή μου καί ἡ προσευχή μου, ἀδελφοί χριστιανοί, γιά σᾶς τό ἱερό ποίμνιο, πού διακονῶ, εἶναι νά προοδεύετε πνευματικά. Ἐπιθυμῶ νά στερεώνεστε ὅλο καί περισσότερο στήν πίστη καί στήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι θά κυλάει ὄμορφα ἡ ζωή σας, γιατί θά ἔχετε μέσα σας καί μέσα στήν οἰκογένειά σας τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας.

Γιά νά τό πετύχετε ὅμως αὐτό, χριστιανοί μου, χρειάζεται ἐκ μέρους σας νά ἀγαπήσετε δύο πράγματα: Τήν προσευχή καί τήν ἄσκηση. Αὐτά τά δύο πρέπει νά χαρακτηρίζουν τήν ζωή τοῦ χριστιανοῦ καί ὅποιος δέν τά ἔχει αὐτά, εἶναι δεῖγμα αὐτό ὅτι δέν εἶναι καλός χριστιανός, ὅτι δέν γεύεται τόν Θεό καί ἄς φαίνεται κατά τά ἄλλα ὡς ἕνας καλός ἄνθρωπος καί ἕνας ἀξιότιμος κύριος. Ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων μας ὅμως φαίνεται ὅτι αὐτά τά δύο, ἡ προσευχή καί ἡ ἄσκηση, εἶναι πολύ ἀναγκαῖα στό νά βροῦμε καί νά ζοῦμε τόν Θεό μας καί νά πετύχουμε τήν ἕνωση μαζί Του. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας: Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, πού τό λέμε Θέωση. Ἐπειδή λοιπόν ἡ προσευχή καί ἡ ἄσκηση, εἶναι ἀναγκαῖα, γι᾽ αὐτά τά δύο θά σᾶς μιλήσω μέ λίγα λόγια στό φυλλάδιο αὐτό καί παρακαλῶ νά τά προσέξετε.

Γιά τήν προσευχή, πρῶτον, ἔχω νά πῶ, ἀδελφοί, ὅτι πρέπει νά τήν ἀγαπήσουμε πολύ, σάν τό πιό γλυκό πράγμα στήν ζωή μας καί τό πιό ἀναγκαῖο γιά νά σταθοῦμε στά πόδια μας. Ὅταν προσευχόμαστε στήν Παναγία, μιλᾶμε μέ τήν Παναγία! Πεῖτε μου, ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο καί γλυκύτερο ἀπ᾽ αὐτό; Ὄχι, δέν ὑπάρχει. Πραγματικά, ὅταν στεκόμαστε μπροστά σέ μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί προσευχόμαστε σ᾽ αὐτήν, πρέπει νά νοιώθουμε ὅτι εἶναι παροῦσα ἡ Παναγία στήν εἰκόνα αὐτή καί μᾶς βλέπει καί μᾶς ἀκούει. Καί ὅταν λέμε ἀπό τήν καρδιά μας τά λίγα λόγια τῆς προσευχῆς μας, νοιώθουμε ἔπειτα χαρούμενοι καί δυναμωμένοι στήν καρδιά. Αὐτό εἶναι πραγματική χαρά, πού δέν συγκρίνεται μέ καμιά χαρά τοῦ κόσμου, οὔτε μέ σαρκικούς ἔρωτες οὔτε μέ κοσμικές προβολές καί δόξες καί τιμές. Δέν βαριέστε! Ὅλα μάταια εἶναι αὐτά. Μάταια καί κούφια πράγματα. Χριστιανοί μου, νά προσεύχεστε! Ἄν καταφέρω κάποιον πού δέν προσευχόταν ἤ προσευχόταν ρηχά καί ἐπιπόλαια καί ὄχι ἐγκάρδια, ἄν τόν καταφέρω, λέγω, αὐτόν νά προσεύχεται, τότε πέτυχα καί ἐγώ στήν ἀποστολή μου ὡς ἱερέας καί ἀρχιερέας. Διαφορετικά εἶμαι ἀποτυχημένος ὡς ποιμένας καί ἄς φαντάζομαι ὅτι κάτι κάνω. Νά προσεύχεστε, χριστιανοί μου! Νά ἀνοίγετε τήν καρδιά σας καί νά μιλᾶτε στό Θεό ἐλεύθερα. Ἕνας μεγάλος ἅγιος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, μᾶς λέγει ὅτι παράδειγμα προσευχῆς πρέπει νά παίρνουμε τά μικρά παιδιά. Τά παιδάκια μιλᾶνε ἐλεύθερα στόν πατέρα τους καί τοῦ λένε ἀπαιτητικά ὅτι θέλουν καραμέλλες! Ἔτσι πρέπει νά προσευχόμαστε καί ᾽μεῖς: Μέ παιδικότητα καί μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί νά τοῦ λέμε ἐλεύθερα ὅ,τι θέλουμε. Μάθετε ὅμως, χριστιανοί μου, νά λέτε καί αὐτές τίς δύο σύντομες προσευχές, τό ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ καί τήν ἄλλη προσευχή στήν Παναγία μας, ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.

Μαζί μέ τήν προσευχή, ἀδελφοί, πρέπει νά κάνουμε καί ἄσκηση. Πρέπει ὅλοι νά γίνουμε ἀσκητές, ἄν θέλουμε νά προοδεύσουμε πνευματικά. Εἴδατε; Οἱ ἀθλητές ἀσκοῦνται. Τά παιδιά στά σχολεῖα κάνουν ἀσκήσεις γιά νά μάθουν μαθηματικά καί ξένες γλῶσσες. Καί οἱ χριστιανοί πρέπει νά ἀσκούμαστε σέ ἀσκητικά παλαίσματα. Δηλαδή: Νά κάνουμε μετάνοιες, ὅσοι μποροῦμε. Νά πηγαίνετε μέ τά πόδια στό τάδε ἐξωκκλήσι προσευχόμενοι στό δρόμο καί λέγοντας τά αἰτήματα πού ἔχει ἡ καρδιά σας. Ἄσκηση σημαίνει γενικά νά μήν ἀγαπᾶμε τήν καλοπέραση καί τήν ἄνεση, ἀλλά νά ζοῦμε λιτά καί νά προτιμᾶμε τά ταπεινότερα καί τά πτωχότερα στήν ζωή μας. Ἄσκηση πάλι, πού εὐαρεστεῖ πολύ τόν Θεό, εἶναι τό νά βάλουμε κανόνα τό νά μήν κατηγοροῦμε κανένα. Ἀλλά ἡ καλύτερη ἔκφραση τῆς ἀσκητικότητάς μας σάν χριστιανοί εἶναι ἡ Νηστεία. Νά νηστεύετε, χριστιανοί μου! Καί ἰδιαίτερα νά μάθετε τά παιδιά σας νά νηστεύουν. Δέν θά πάθουν τίποτε, τίποτε δέν θά πάθουν, ἄν δέν φᾶνε τό κρέας ἤ τό παγωτό τήν Παρασκευή ἡμέρα. Φτάνει αὐτό σάν νηστεία γιά τά παιδιά. – Αὐτά τά δύο, ἀδελφοί, γιά τά ὁποῖα σᾶς μίλησα, τήν νηστεία καί τήν προσευχή εἶναι πολύ δυνατά φάρμακα: Διώχνουν καί δαιμόνια. Ἔτσι μᾶς εἶπε ὁ Κύριος: «Τοῦτο τό γένος (= τῶν δαιμόνων τό γένος) ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» (Μάρκ. 9,29)

Μέ πολλές εὐχές, † Ἐπίσκοπος Ἰερεμίας

ΠΗΓΗ

http://agiostherapon.blogspot.com 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΕΙ, ΟΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ!

Γεροντικό: Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, ομοιάζει με τον Ιησού!

Κάποιος σοφός πατήρ λέει: «Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, ομοιάζει με τον Ιησού. Εκείνος που δεν αδικεί μεν, αλλ’ ούτε να αδικείται του αρέσει, είναι στη θέση του Αδάμ. Ο άδικος όμως, ο κακεντρεχής κι ο συκοφάντης δεν διαφέρει από τον διάβολο».

ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

Μην φοβάστε για το τι μπορεί να λένε οι άλλοι, να φοβάστε για το τι λέει ο Θεός!