ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Σάββατο 20 Απριλίου 2019

ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΕΘ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ


«Τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα,
ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ,
Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι,

ὁ τὰ σύμπαντα, ἐν τῇ δρακὶ περιέχων,
καταδέχεται, ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ,
τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.»
Κάθισμα
Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ

Τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα βιώνουμε τή μεγάλη καὶ ἀνυπέρβλητη ταπείνωση τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος «ἐπί πώλου ὄνου καθεσθῆναι καταδεξάμενος» καὶ «λεντίῳ ζωννύμενος, μαθητῶν πόδας ἔνιψε» καὶ «ἐμπτυσμούς καὶ μάστιγας καὶ κολαφισμούς καὶ Σταυρόν καὶ θάνατον ὑπομείνας, διά τήν τοῦ κόσμου σωτηρίαν», ἀπὸ ἄκρα φιλανθρωπία, μὲ σκοπὸ νὰ δείξει καὶ σὲ μᾶς τὸν δρόμο τῆς σωτήριας ταπείνωσης καὶ τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης.
Τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, καθώς πλησιάζει ἡ ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν, εὔχεται νὰ ἀποκτήσουμε ὅλοι μας, «ἐν Χριστῷ», τὸ λυτρωτικὸ πνεῦμα μαθητείας, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ μετάσχουμε τῶν σωτηρίων Παθῶν Του ἀλλὰ καὶ νὰ ἑορτάσουμε εὐφρόσυνα τὴν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.


Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ - ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ


Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν, πρὸ τοῦ σοῦ Πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἢγειρας τὸν Λάζαρον Χριστὲ ὁ Θεός, ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες, τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν, Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένοςὁἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2019

ΤΟ ΝΗΣΙ (OCTROB) - ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ



Πρόκειται για μια περιπέτεια, που αφηγείται την ιστορία του π. Ανατόλιου, ενός παράξενου μοναχού σ' ένα νησί του ρωσικού βορρά. Ο μοναχός εκείνος, παλεύοντας με προσωπικά πάθη, έζησε ως "διά Χριστόν σαλός", δηλαδή παρίστανε τον τρελό κρύβοντας από τους άλλους ότι είχε γίνει πλέον ένας άγιος. Μόνο τα παιδιά και οι ταπεινοί αντιλαμβάνονταν τι κρυβόταν μέσα στην ψυχή του.

Η ΓΕΦΥΡΑ (ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ )


Μια χριστιανική ταινία με τραγικό ήρωα έναν πατέρα. Μια μηχανική βλάβη και ξαφνικά ένα τρομερό δίλλημμα. Ποιον να σώσει; Τον μονάκριβο γιο του ή τους ανθρώπους που οι ζωές τους βρίσκονται στα χέρια του;

Ένα χριστιανικό βίντεο που δείχνει με παραβολικό τρόπο, πώς ο Θεός θυσίασε τον μονάκριβο Υιό Του, για να μην χαθεί κανείς από εμάς, αλλά να έχουμε ζωή αιώνια.

Πέμπτη 18 Απριλίου 2019

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ


Πολύ σημαντικό και σύγχρονο ντοκιμαντέρ του ρωσικού καναλιού 1 (Channel 1) HD για τη ζωή και τα σύγχρονα θαύματα του Αγίου Λουκά του Ιατρού.
Παρατίθενται μαρτυρίες και πολύ σημαντικά στοιχεία για τη ζωή του, ενώ και Ρώσοι πιστοί περιγράφουν με ποιο τρόπο είχαν γιατρευτεί θαυματουργικά από τον Άγιο.
Η ταινία είναι στη Ρωσική γλώσσα με Ελληνικούς υποτίτλους.

Τετάρτη 17 Απριλίου 2019

ΜΙΑ ΘΟΛΗ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ: Ο "ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ" ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Αυτές τις ημέρες λαμβάνουμε ανώνυμες προσκλήσεις για να συμμετάσχουμε στην ετήσια «Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού» από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (εφεξής ΜτΙ).
Η θρησκεία των ΜτΙ έχει τις απαρχές της στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, ως ακραία παραφυάδα μίας νέας προτεσταντικής κίνησης με εσχατολογικές εμμονές και χιλιαστικές αντιλήψεις. (Αντβεντισμός: ανέμεναν στις μέρες τους τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού).

Βασικό κληροδότημα του προτεσταντικού υποβάθρου των ΜτΙ είναι, μεταξύ άλλων, η κακόδοξη θέση απέναντι στα Μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαίτερα της ιερωσύνης και της Θ. Ευχαριστίας. Θα σταθούμε εδώ, με την ευκαιρία της αναφερόμενης σύναξης των ΜτΙ.
Σε αντίθεση με τους Διαμαρτυρόμενους, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δέχτηκε αδιαμαρτύρητα τη δωρεά του Χριστού μας διατηρώντας αναλλοίωτη τη συνείδηση και πίστη ότι μεταλαμβάνουμε το ίδιο το Σώμα και Αίμα Του, όπως μεταβάλλονται κατά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στη Θ. Λειτουργία που τελεί ο Ιερέας με την δοθείσα σ’ αυτόν Χάρη της ιερωσύνης. Τούτο το πράττουμε καθ’ υπόδειξη και εντολή του Κυρίου «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἑμὴν ἀνάμνησιν»[1]. Η ανάμνηση όμως της σταυρικής Του θυσίας και Ανάστασης σφραγίζεται ως Θ. Ευχαριστία με τη διαβεβαίωση: «ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς»[2]· και «ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστι βρῶσις, καὶ τὸ αἷμά μου ἀληθῶς ἐστι πόσις»[3].
Επομένως η Εκκλησία του Χριστού ανέκαθεν παρέλαβε και τηρεί τη φρικτή αυτή παρακαταθήκη της Θ. Ευχαριστίας, α) ως ανάμνηση του Κυριακού Δείπνου, της μετ’ αυτό σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού και όλης εν γένει της ενσάρκου οικονομίας του και β) για να μετέχει στη ζωή του ενανθρωπήσαντος Χριστού δια της αληθούς βρώσεως και πόσεως της σαρκός και αίματός Του.
Είναι γνωστό ότι ο Προτεσταντισμός γεννήθηκε ως η οργισμένη απάντηση, το “όχι”, στη σκαιότητα και τις ωμότητες του αιρετικού - παπικού ιερατείου. Ο προτεστάντης δεν θέλει πια να ακούει για ιερωσύνη.  Προσάρμοσε την πίστη του χωρίς αυτήν. Η πεισματική άρνηση της ιερωσύνης αλλοιώνει την εκκλησιαστική του συνείδηση και συνεπιφέρει αυτομάτως την απόρριψη του μυστηριακού χαρακτήρα των λιγοστών τελετών του, αφήνοντας αυτές εσκεμμένα “κούφιες” από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και θεωρώντας τις ως απλές συμβολικές πράξεις ή αναμνηστικές τελετουργίες (όπως η Θ. Ευχαριστία). Θεωρούν ότι ο Θεός ενεργεί απευθείας στον πιστό και όχι δια των καθαγιασμένων προσφερομένων δώρων. Τελικά τα προσφερόμενα -ψωμί και κρασί- δε διαφέρουν από οποιοδήποτε άλλο γεύμα αφού εύκολα μπορούν να βρεθούν σε κάθε τραπέζι, όπου συνδυάζοντας κάποιος λίγη προσευχή και ανάγνωση μπορεί να τελέσει μία προτεσταντικού τύπου «ανάμνηση». Τί το ιδιαίτερο ζήτησε επομένως ο Χριστός μας στο Μυστικό Δείπνο; Να τρώμε, μόνο για να θυμόμαστε; Δεν μπορούμε να θυμόμαστε και χωρίς να τρώμε; Αυτά για τον προτεσταντισμό.
Οι ΜτΙ βυθίζονται πέραν του προτεσταντικού σκοτασμού. Όχι μόνον απορρίπτουν την ιερωσύνη και τη μεταβολή των δώρων σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά αποκλείουν τους περισσότερους πιστούς από το δικαίωμα να μεταλάβουν! Συνεπώς ούτε ανάμνηση του Κυριακού Δείπνου τελούν.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι ΜτΙ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: α) Το «Μικρό Ποίμνιο», στο οποίο συμμετέχουν μόνο 144.000 χριστιανοί και προορίζονται να συμβασιλεύσουν με τον Ιησού στον ουρανό από το 1914, οπότε και πραγματοποιήθηκε η Β’ Παρουσία του! Μόνο αυτοί είναι οι μέτοχοι της Καινής Διαθήκης του Θεού με τον άνθρωπο[4]! Για τους υπόλοιπους ΜτΙ δεν ισχύει η Καινή Διαθήκη, ως συμφωνία, με βάση τα κείμενά τους[5]. Η γενιά του ’14 μάλιστα, σύμφωνα με τις ψευδοπροφητείες τους, θα ήταν και η τελευταία πριν από τον Αρμαγεδδώνα (δηλαδή την καταστροφή από τον Θεό όλων των απίστων, μη μαρτύρων) και κανείς από εκείνη τη γενιά δε θα γνώριζε θάνατο. Όπως ήταν αναμενόμενο οι περισσότεροι πέθαναν. Μόνον όσοι ολίγιστοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη εν ζωή έχουν δικαίωμα να κοινωνούν! «Σήμερα», λένε, «υπάρχει μόνο ένα υπόλοιπο από τους 144.000 πιστούς ακολούθους του Χριστού, οι οποίοι “έχουν χρίσμα από τον άγιο”, τον Ιεχωβά»[6]. β) Οι υπόλοιποι απαρτίζουν τον «πολύ όχλο», που δεν έχει καμία απολύτως ουράνια προοπτική αλλά ανταμείβεται με την υπόσχεση ενός αιωνίου και επιγείου παραδείσου αφθονίας, ευδαιμονίας και χαράς, χωρίς ασθένειες, θάνατο και κακία. Αυτοί, η συντριπτική πλειονότητα δηλαδή, δεν κοινωνούν ποτέ[7].
Ο Κύριος προσκαλεί όλους τους πιστούς  «λάβετε, φάγετε.. πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες»[8], εντούτοις οι ΜτΙ έχουν εκπαιδευτεί από τα έντυπά τους “Ξύπνα”, “Σκοπιά” κλπ να αποδέχονται ότι η κοινωνία δεν προορίζεται γι’ αυτούς. Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: “Από τη μία μας στερείτε τη συμμετοχή στο Δείπνο, από την άλλη μας προσκαλείτε στην Ανάμνηση. Η Ανάμνηση όμως προϋποθέτει Δείπνο, λέει η Γραφή. Γιατί τελικά να παρευρεθούμε στη σύναξή σας”; «Από ευγνωμοσύνη», απαντά εμπαικτικά το “Κυβερνών Σώμα” στα επίσημα κείμενά του![9]
Οι ΜτΙ απορρίπτουν κι αυτήν ακόμα τη θεότητα του Χριστού. Αρνούνται την Αγία Τριάδα. Η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού από τον ίδιο τον σαρκωθέντα Θεό Λόγο, το κέντρο της Αγίας γραφής, είναι “ειδωλολατρία” για τους ΜτΙ[10]. Και τι απομένει λοιπόν να κάνουν στην σύναξή τους; Απομένει ο θάνατος…. ο θάνατος του Ιησού! Αποκλείεται ακόμα και η εν σώματι πραγματική Του Ανάσταση!
Ο Ιησούς Χριστός μας, ο Νυμφίος της Εκκλησίας, πρέπει να μείνει σωματικά νεκρός για τους ΜτΙ! Δεν επιτρέπεται να αναστηθεί διότι «αν ανασταινόταν με το ίδιο σάρκινο σώμα, θα ακύρωνε τη λυτρωτική θυσία»[11] του! Εξηγούμε: Διδάσκουν ότι ο Ιησούς που προϋπήρχε των ανθρώπων, ως το πρώτο δημιούργημα του Ιεχωβά με το όνομα ‘αρχάγγελος Μιχαήλ’[12], έπρεπε να πάρει ανθρώπινο σώμα για να εξαγοράσει με τη θυσία του -σαν λύτρο- την ανθρωπότητα από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου. Δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του Ιεχωβά με άλλο τρόπο, διότι μετά την πτώση των πρωτοπλάστων «οι κανόνες δικαιοσύνης του Θεού απαιτούσαν να μην παραβλέψει ούτε να συγχωρήσει απλώς τις αμαρτίες τους»[13]. Έπρεπε λοιπόν να τους «προμηθεύσει το απαραίτητο νομικό μέσο για να εξαλειφθούν οι αμαρτίες τους»[14]! Αυτό το λύτρο είναι η ζωή του Ιησού και «αποτελεί τη νομική βάση»[15], για να λυθεί και νομικά η παρεξήγηση… Για να το πούμε διαφορετικά, το σώμα του Χριστού είναι το πρόστιμο που χρωστάμε στον Ιεχωβά! Αν αναστηθεί σωματικά είναι σαν παίρνει πίσω το καταβληθέν...
Δυστυχώς όμως το λύτρο του Ιησού είναι ατελές καθώς δεν εξασφαλίζει, όπως θα περιμέναμε, καθολική ανάσταση -όλης δηλαδή- της ανθρωπότητας, αλλά μόνο μερική διότι θα αναστηθούν εδώ στη γη μόνο όσοι δέχονται τον Ιεχωβά ή θα τον δεχτούν, ενώ οι πονηροί δεν θα αναστηθούν ποτέ· απλά έχουν σβήσει[16].
Ακόμα κι ο θάνατος του Ιησού λοιπόν, μισή δουλειά έκανε! Αλλά έστω κι έτσι, προς χάριν των λεγομένων, πώς να τιμήσουμε τον θάνατό Του στη σύναξη των ΜτΙ; Περιμένει κανείς να γίνει αναφορά τουλάχιστον στο πιο χαρακτηριστικό σημείο αυτού, δηλαδή τον Τίμιο Σταυρό, αλλά και πάλι οι ΜτΙ έχουν εκπαιδευτεί να βλασφημούν τον Σταυρό του Χριστού μας, κακοποιώντας τα κείμενα της Αγ. Γραφής.
Θάνατος του Ιησού χωρίς Σταυρό, χωρίς Ανάστασή Του, χωρίς ανάσταση όλων των ανθρώπων, χωρίς Μυστικό Δείπνο, χωρίς Σώμα και Αίμα, χωρίς Θεό… Τι να κάνουμε τότε σ’ αυτήν την θολή και θλιβερή σύναξη; Καλύτερα να μη γινόταν. Καλύτερα να μην παρέδιδε τίποτε ο Χριστός, αν τα πράγματα ήταν όπως τα παρουσιάζει η εταιρεία «Σκοπιά». Αντιλαμβανόμαστε πως ό, τι παραλαμβάνουμε από την Εκκλησία μας δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, παραδίδεται εντελώς αντεστραμμένο και διεστραμμένο από τους ΜτΙ, οι οποίοι αφού εβλασφήμησαν το όνομα του Χριστού και της Αγίας Τριάδος με κάθε τρόπο -περισσότερο κι από τον αιρεσιάρχη Άρειο (τον οποίο εθαύμαζε ο ιδρυτής τους)- αξιώνουν να ονομάζονται χριστιανοί.
Η έκθεση αυτή δεν έχει σκοπό να αναιρέσει συστηματικά τις αναρίθμητες κακοδοξίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αλλά να ενημερώσει τους ορθοδόξους αδελφούς που δέχονται αυτόν τον καιρό τις διαρκείς ενοχλήσεις των επιμόνων γειτόνων μας. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθυνθείτε στην ενορία σας, όπου διατίθεται πλούσιο υλικό για μελέτη και αρχείο με πολύτιμες μαρτυρίες αδελφών που κατάφεραν με τραγικό κόστος να ξεφύγουν από την μάλλον τρομοκρατική και όχι “του Θεού” οργάνωση της Σκοπιάς.
Καλό και ευλογημένο το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής! Με τη χάρη του Τριαδικού Θεού να ζήσουμε τα Άγια Πάθη του Χριστού μας και να εορτάσουμε τη λαμπροφόρο Του Ανάσταση!

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΨΑΛΙΔΙΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
_________________________________
[1] Λκ. 22,19
[2]Ιω. 6, 53
[3]Ιω. 6, 55
[4]«Αυτή η διαθήκη, αυτό το συμβόλαιο σαν να λέγαμε, δίνει σε 144.000 πιστούς Χριστιανούς τη δυνατότητα να πάνε στον ουρανό. Εκεί θα υπηρετήσουν ως βασιλιάδες και ιερείς», Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;, 2005, σ. 207
[5]Τι διδάσκει..., ό.π. . The Watchtower, 15-3-2010, σσ. 26-27
[6]Σκοπιά, 15-1-2015, σ. 17
[7]«Υπακούοντας στην εντολή του Ιησού παρακολουθούν το Δείπνο του Κυρίου, αλλά μόνο ως γεμάτοι σεβασμό παρατηρητές, χωρίς να συμμετέχουν», Τι διδάσκει…, ό.π.
[8]Μτθ 26, 26-28
[9]Σκοπιά, ό.π.
[10]Πραγματική πίστη, 2016, σ. 24
[11] https://bit.ly/2UBo5SM
[12]«...ο αρχάγγελος Μιχαήλ είναι ο Ιησούς στην προανθρώπινη ύπαρξή του. Μετά την ανάσταση και την επάνοδό του στον ουρανό, ο Ιησούς ανέλαβε και πάλι την υπηρεσία του ως ο Μιχαήλ», Σκοπιά, 1-4-2010, σ. 19
[13] https://bit.ly/2D8kd0P
[14]Ό.π.
[15]Ό.π.
[16] Τι Μπορεί να μας Διδάξει η Αγία Γραφή;, σσ.77-79


H ΠΕΘ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

Δελτίο τύπου της ΠΕΘ
για την αποποινικοποίηση του Ποινικού Αδικήματος
της βλασφημίας

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων υποδέχθηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση, στηρίζει και προσυπογράφει την πρόσφατη ανακοίνωση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, αναφορικά με την προτεινόμενη, από την ελληνική Κυβέρνηση, κατάργηση των άρθρων 198, 199 και 201 του ποινικού κώδικα, τα οποία, ως τώρα, προέβλεπαν την επιβολή ποινών στις περιπτώσεις κακόβουλης βλασφημίας, καθύβρισης θρησκευμάτων και περιύβρισης νεκρού. Εν όψει αυτών των κυβερνητικών προθέσεων, οι Ιεράρχες της Κρήτης επισημαίνουν τον μεγάλο κίνδυνο για εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας, θρησκευτικής βίας και γενικά θρησκευτικού φανατισμού. Μέριμνα της Εκκλησίας της Κρήτης είναι η διασφάλιση της θρησκευτικής και κοινωνικής ειρήνης αλλά και η διατήρηση του πολιτισμού της Ελλάδας, που αποδεδειγμένα βασίζεται στην πίστη στον Τριαδικό Θεό, με την οποία διακατέχεται η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της που είναι και μέλη της Εκκλησίας μας.
Προς μεγάλη της λύπη της, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων διαπιστώνει, για μια ακόμη φορά, τη συσσωρευμένη απέχθεια (για ποιο λόγο άραγε;) της τωρινής Κυβέρνησης(μέσω του Υπουργείου Δικαιοσύνης) προς κάθε τι το Χριστιανικό στον τόπο αυτό. Ενώ ανυψώνει με τους διάφορους νόμους και προστατεύει με κάθε μέσο τις πεποιθήσεις των ανθρώπων, σχετικά με την λεγόμενη έμφυλη ταυτότητά τους, υποτιμά και περιφρονεί τη χριστιανική θρησκευτική ταυτότητα και συνείδηση των πολιτών της χώρας. Ήδη, με τα αντισυνταγματικά νέα Προγράμματα Σπουδών και τα νέα βιβλία (Φακέλους) των Θρησκευτικών, έδειξε την περιφρόνησή της στη διαχρονική πίστη της χώρας, την Ορθοδοξία, αλλά ταυτόχρονα και στις άλλες θρησκείες, ρίχνοντάς τις όλες σε μια χοάνη συγχώνευσης και ομογενοποίησης των πάντων. Και πάλι, όμως, φαίνεται ότι δεν της αρκεί αυτή η καταπάτηση της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτών. Πρόθεσή της είναι να ανοίξει διάπλατα τις πύλες, ακόμα και για την καθύβριση με κάθε είδος βλασφημίας,των θρησκευτικών βιωμάτων και συμβόλων των Ελλήνων.Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, είναι ανάγκη να ενεργοποιήσουμε όλες μας τις πνευματικές δυνάμεις και αντιστάσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αυτές τις διαθέσεις των κυβερνώντων, «να προστατεύσουμε τις διαχρονικές αξίες του Λαού μας και να διασφαλίσουμε, με κάθε νόμιμο τρόπο, τα ιερά και τα όσια των Πατέρων μας», σύμφωνα με το γενικό μήνυμα, που απευθύνει,ως καθήκον, ευθύνη και αποστολή προς όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς η Εκκλησία της Κρήτης.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είναι κοντά η μέρα της Ιεράς Εξομολογήσεως και στη συνέχεια η πανευφρόσυνη στιγμή της Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. 
Ο Θεός να δώσει, ώστε να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις όπως πρέπει. Έτσι ο αγώνας της νηστείας και όσα τυχόν κέρδισες απ’ αυτόν, θα επισφραγιστούν με τη θεϊκή σφραγίδα των ιερών Μυστηρίων.
Γιατί γράφεις ότι φοβάσαι την Εξομολόγηση; Πολλοί άνθρωποι, βέβαια, τη φοβούνται, εσύ όμως γιατί; Ο εξομολόγος είναι μόνο ο μάρτυρας. Ο Θεός δέχεται τις αμαρτίες. Εκείνος παραγγέλλει στον ιερέα να δώσει άφεση αμαρτιών στο χριστιανό που εξομολογείται. 
Ο Θεός ελεεί και συγχωρεί. Συγχωρεί κάθε άνθρωπο που προσέρχεται στο Μυστήριο με μετάνοια αληθινή. Τι έχουμε, λοιπόν, να φοβηθούμε από έναν τόσο σπλαγχνικό Κύριο; Γιατί ν’ ανησυχούμε;

Νομίζω πως η ανησυχία μας οφείλεται σε δυο λόγους:
Πρώτον, στο ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς να πούμε στην εξομολόγηση. Και δεύτερον, στο ότι εξομολογούμαστε σπάνια. 
Ως προς το πρώτο, έχω να παρατηρήσω, ότι γνωρίζει πολύ καλά τι θα πει στον εξομολόγο όποιος αγωνίζεται πραγματικά. Αγωνίσου, λοιπόν, να ζήσεις όπως είπαμε, και θα δεις πόσα θα έχεις να εξομολογηθείς! 
Ως προς το δεύτερο, πάλι, είναι αλήθεια πως, αν εξομολογούμασταν συχνά, δεν θα φοβόμασταν τόσο. Από δω κι εμπρός, λοιπόν, συχνότερα να εξομολογείσαι και συχνότερα να συμμετέχεις στο Κυριακό Δείπνο.

Στο μεταξύ, γράψε σ’ ένα χαρτί όλα όσα νομίζεις ότι πρέπει να πεις στην Εξομολόγηση και, όταν πας στον πνευματικό, εξομολογήσου με τη βοήθεια των σημειώσεών σου. Πρέπει να κάνεις μια πραγματικά σωστή Εξομολόγηση. 
Και σε μια σωστή Εξομολόγηση ο χριστιανός δεν περιμένει τον ιερέα να τον ρωτήσει αν έκανε τούτο ή εκείνο, αλλά λέει ο ίδιος εξαρχής όλα του τα αμαρτήματα. Δυστυχώς, η Εξομολόγηση σπάνια γίνεται όπως πρέπει. 
Ο πνευματικός αναγκάζεται να ρωτάει ένα σωρό πράγματα που δεν αφορούν τον εξομολογούμενο, και συχνά δεν ρωτάει εκείνα που τον αφορούν, γιατί δεν τα γνωρίζει ή δεν έρχονται στο νου του. Έτσι πολλά αμαρτήματα μένουν ανεξομολόγητα. 
Εσύ η ίδια, λοιπόν, πρέπει να πεις όλα όσα σου υποδεικνύει η συνείδησή σου. Μπορείς να τα θυμάσαι και δίχως σημειώσεις μόνο να είσαι σίγουρη ότι δεν θα παραλείψεις τίποτα.
Μακάρι να εξομολογηθείς με αληθινή μετάνοια και με τη σταθερή απόφαση της διορθώσεως. Μη φοβάσαι. Αυτός ο φόβος είναι εντελώς ανώφελος και δυσκολεύει τα πράγματα. Ο ευλαβικός φόβος του Θεού είναι ωφέλιμος και σωτήριος, ενώ ο φόβος της Εξομολογήσεως είναι επιβλαβής και, θα έλεγα, παιδιάστικος. Ο εχθρός τον εμπνέει. 
Πήγαινε στον Κύριο όπως πήγε στον πατέρα του ο άσωτος υιός της ευαγγελικής παραβολής, επιστρέφοντας από την αμαρτωλή ζωή: Με συντριβή αλλά και με ηρεμία. Όταν εκείνος γύρισε στο πατρικό σπίτι , ο πατέρας του τι έκανε;
Μήπως τον μάλωσε; Κάθε άλλο. Έτρεξε κοντά του, τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Έτσι θα κάνει νοερά και σ’ εσένα ο ουράνιος Πατέρας σου. Απλώνει κιόλας τα χέρια Του προς το μέρος σου. Δεν έχεις παρά να τρέξεις κοντά Του. Κάνε το με ευλαβική αγάπη.

Το βασικότερο στοιχείο της μετάνοιας είναι η οδύνη της καρδιάς για την αμαρτωλότητά της και η σταθερή απόφασή της για διόρθωση. Έχεις ήδη αποφασίσει να ευαρεστήσεις τον Κύριο. Και Εκείνος έχει αποφασίσει να αποδεχθεί με χαρά την απόφασή σου. Οδύνη, όμως, στην αμαρτωλότητά σου νιώθεις; 
Ακόμα κι αν οι αμαρτίες σου δεν είναι πολλές ή βαρειές, είναι ωστόσο αμαρτίες και προκαλούν λύπη στον Θεό. Ντρεπόμαστε τους ανθρώπους για κάποιες επιπολαιότητές μας, αστόχαστα λόγια ή απρόσεκτα έργα, και δεν ντρεπόμαστε τον Κύριο όχι για απλές επιπολαιότητες, αλλά για αμαρτίες! 
Μάθε, λοιπόν, να βιώνεις την κατά Θεόν συντριβή και λύπη, που υψώνει μέσα σου κάστρο ισχυρό ενάντια στα ελαττώματα και τις αδυναμίες σου.
Στη μετάληψη των θείων Μυστηρίων πήγαινε με απλότητα καρδιάς, με βαθειά ευλάβεια και με τη βέβαιη πίστη ότι θα λάβεις μέσα σου τον Κύριο. 
Εκείνος μετά τη θεία Κοινωνία, θα αλλοιώσει την ψυχή σου όπως, ως πανάγαθος, θέλει και όπως, ως πάνσοφος, γνωρίζει. Άφησέ Τον να το κάνει ελεύθερα. 
Εσύ μην Του ζητάς τίποτα, καθώς άλλοι, που, επιθυμώντας άκυρα να λάβουν το ένα ή το άλλο χάρισμα από τη θεία Κοινωνία, στενοχωρούνται και ταράζονται, όταν η επιθυμία τους δεν εκπληρώνεται. 
Τότε κλονίζεται ακόμα και η πίστη τους στη δύναμη του Μυστηρίου. Η ατέλεια και η αδυναμία, ωστόσο, δεν βρίσκεται στο Μυστήριο, αλλά σ’ εμάς, τους ρηχούς και επιπόλαιους. Μην υπόσχεσαι τίποτα στον εαυτό σου.
Άφησέ τα όλα στον Κύριο, ζητώντας Του μόνο τούτο: Να σε ενισχύει σε κάθε τι αγαθό, για να Του είσαι ευάρεστη. Η θεία Κοινωνία συνήθως χαρίζει μια γλυκιά ειρήνη στην καρδιά. Κάποτε φωτίζει το νου και εμπνέει στην ψυχή την αφιέρωση στον Κύριο. 
Άλλοτε, πάλι, δεν δίνει τίποτε το άμεσο και φανερό, αλλά δυναμώνει γενικά τον άνθρωπο στον πνευματικό του αγώνα. Πρέπει να σημειώσω, πάντως, ότι δεν βλέπουμε απ τούς καρπούς από τη θεία Κοινωνία, επειδή σπάνια κοινωνάμε. Αν προσέρχεσαι συχνά στα θεία Μυστήρια, θα δεις τους ανακαινιστικούς και παρακλητικούς καρπούς της.
Παρακαλώ τον θεό να σε βοηθήσει, ώστε μα εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις με εντελώς νέο πνεύμα.

Από το βιβλίο: ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ – «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ», ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ – ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Πηγή: http://www.monastiria.gr/
, http://theomitoros.blogspot.gr