ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΕΧΑΓΙΑΣ - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ "ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ"

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ, ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

Τύπος και υπογραμμός αρετής ανεδείχθη ο εξ Επανομής Θεσσαλονίκης καταγόμενος, τροχιοδρομικός Σταύρος Κεχαγιάς. Εγγενήθη το έτος 1910 και εκοιμήθη σε ηλικία 82 ετών.

Υπήρξε άνθρωπος μεγίστης πίστεως και πολλής αγάπης. Προ πάντων ήταν ο ειρηνοποιός. Όταν ευρίσκετο εμπρός σέ διαφωνούντες είχε πάντοτε στη γλώσσα του την προσφιλέστατη προτροπή: «ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ παιδιά μου, ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ». Είχε στο τσεπάκι του γιλέκου του μέντες και καραμέλες και κερνούσε τούς διαπληκτιζομένους. Όταν κάποιος τον κακολογούσε, τον άφηνε να ξεθυμάνει και στο τέλος τον κερνούσε μία καραμέλα λέγων: «Μπράβο παιδί μου. Πάρε τώρα μία καραμέλα».

Ποτέ δεν θύμωνε.

Επί κατοχής, όταν η πείνα θέριζε τούς ανθρώπους, είχε περιθάλψει πολλές οικογένειες. Η γιαγιά Μαρούδα (η γυναίκα του) έπλενε τα ρούχα και τα εκκαθάριζε από τις ψείρες. Το σπίτι του παππού Σταύρου ήταν πάντοτε ανοικτό και πάντοτε γεμάτο από φιλοξενουμένους. «Που θα μείνουμε απόψε; Στον Σταύρο και στην Μαρούδα», έλεγαν οι παρεπιδημούνται ξένοι εν Θεσσαλονίκη.

Η μάνα του είχε πολλά παιδιά. Όλα τα παιδιά τα είχε μάθει να κάνουν διάφορες εργασίες και εργόχειρα. Ούτως πως ό παππούς γνώριζε να μαγειρεύει, να κεντάη, να καθαρίζει το σπίτι.

Ήταν στο έπακρον ταπεινός. Ύπεκλίνετο στον πλέον μικρότερό του. Έβγαζε το καπέλο του στους πάντες, με το δεξί του χέρι και με το αριστερό έκανε σχήμα τιμής και σεβασμού. 

Ευγενέστατος, με μία ανυπόκριτη, αυθόρμητη αγάπη. Είχε γίνει εγγυητής προκειμένου να σωθεί από την πορνεία μία κοινή γυναίκα. Για να επιβεβαιώνεται η ηθική της αποκατάσταση πήγαιναν μαζί κατά διαστήματα στο αστυνομικό τμήμα ηθών. Τελικώς αργότερα την υπάνδρευσε και αυτή και το παιδί της. Έπεσκέπτετο πολλά ιδρύματα, ορφανά, φυλακές και ασθενείς. Στην πνευματική του ζωή ήταν επιμελέστατος. Άνθρωπος των Αγίων Μυστηρίων.

Ανελάμβανε να προστατεύση και να σπουδάσει πτωχά, εγκαταλελειμμένα και ορφανά παιδιά. Συχνά πήγαινε στο αρτοποιείο και παντοπωλείο και πλήρωνε το χρέος των πτωχών, χωρίς κανείς να το γνωρίζει, παρά μόνον ο πατήρ ημών ο Ουράνιος «ο βλέπων εν τω κρύπτω και αποδίδων εν τω φανερώ».

Προησθάνθη τον θάνατόν του και παρήγγειλε να μη σπαταληθούν χρήματα για στεφάνια κ.λπ. Ξεψύχησε με το «ειρήνη υμίν» και με το «αγαπάτε αλλήλους». Αυτός ήταν ο πάππους ο Σταύρος, ο άνθρωπος της ειρήνης και της αγάπης ο άξιος εργάτης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΛΟΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ ΚΟΤΣΩΝΗΣ. 2000

http://agiostherapon.blogspot.com

ΠΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ Τ' ΑΥΓΑ;

Μία πλούσια κυρία ρώτησε: “ Πόσo κάνουν τα αυγά; ”
Ο γέρος πωλητής απάντησε: “ 30 λεπτά το ένα αυγό, κυρία ”

Του είπε: “ Θα πάρω 10 αυγά για 2,50 Ευρώ ή αλλιώς θα φύγω ”.
Ο γέρος πωλητής απάντησε: “ Εντάξει, πάρτε τα στην τιμή που θέλετε. Και ίσως μου φέρει γούρι η επίσκεψη σας, γιατί σήμερα δεν έχω πουλήσει ούτε ένα μέχρι τώρα. ”

Η κυρία πήρε τα αυγά και έφυγε έχοντας την αίσθηση πως κέρδισε. Έβαλε τα αυγά στο διθέσιο αυτοκίνητο της και πήγε στο απέναντι εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό, τι τους άρεσε.
Και παρόλο που πήραν πολλά πιάτα, έφαγαν λίγο και άφησαν τα υπόλοιπα στο τραπέζι. Στη συνέχεια, ζήτησε τον λογαριασμό. Ήταν €37,30 και έδωσε €40,00 λέγοντας στον σερβιτόρο να κρατήσει τα ρέστα.

Αυτό το περιστατικό ήταν αρκετά φυσιολογικό για τον σερβιτόρο, αλλά έδειχνε επώδυνο για τον φτωχό πωλητή αυγών που τις κοιτούσε από μακριά.

Το θέμα είναι:
Γιατί δείχνουμε πάντα την δύναμη μας όταν βλέπουμε έναν φτωχότερο άνθρωπο;
Και γιατί γινόμαστε απλόχεροι σε όσους δεν έχουν και τόσο ανάγκη την γενναιοδωρία μας;

Κάποτε διάβασα κάπου:
Ο πατέρας μου αγόραζε απλά πράγματα από φτωχούς πλανόδιους σε ακριβή τιμή παρόλο που δεν τα χρειαζόταν. Μερικές φορές μάλιστα, συνήθιζε να τους πληρώνει πολύ παραπάνω.
Με παραξένεψε αυτή η συνήθεια του και έτσι τον ρώτησα: “ Γιατί το κάνεις αυτό; “ Τότε ο πατέρας μου απάντησε:
" Παιδί μου, αυτό που κάνω είναι μια πράξη φιλανθρωπίας τυλιγμένη με αξιοπρέπεια ".

http://apantaortodoxias.blogspot.com

Ο ΑΘΕΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Κάποτε ένας εξαίρετος χειρουργός γιατρός, κληρονομεί μια μεγάλη κλινική από τον πατέρα του, καλοπαντρεύεται με μια ενάρετη χριστιανή και δημιουργεί μια ωραία οικογένεια. Σύντομα τρία παιδάκια συμπληρώνουν την χαρά του.

Όλα τα καλά γύρω του: Χρήματα, κλινική, παιδιά, τα πάντα! Η γυναίκα του, αληθινό διαμάντι αρετής , ταπεινή, γλυκομίλητη, ευσεβέστατη. Το σπίτι τους σχεδόν καθημερινά, μυρίζει λιβάνι, γιατί η κυρά Μαρία συχνά θυμιατίζει, όταν ανάβει κάθε βράδυ το καντηλάκι της.

Τα τρία παιδιά τους, δυό αγόρια, κι ένα κορίτσι, προοδεύουν καταπληκτικά στα γράμματα, στις ξένες γλώσσες, στη μουσική (όλα μαθαίνουν πιάνο), στην αρετή. Η ευσεβέστατη Μαρία, τα οδηγεί στα Κατηχητικά, στην Εκκλησία, στο Χριστό, στις Χ.Μ.Ο. ( Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες ).

Ο γιατρός, ο κ. Παναγόπουλος Νικόλαος κολυμπά μέσα σε πλούσια υλικά αγαθά. Όμως πάντα είναι άκεφος, δύσθυμος, παραπονούμενος! Πότε του φταίει το ένα, πότε το άλλο. Πάντα βρίσκει κάτι να δικαιολογήσει τη μεγάλη στενοχώρια του.

Κάποια μέρα φωνάζει έναν παλιό, παιδικό του φίλο, θεολόγο, και του εξομολογείται:

- Βρε Παναγιώτη, όλα τα καλά του Θεού τα ‘χω! Δεν μου λείπει τίποτε! Ένα δεν έχω: γαλήνη, χαρά, ευτυχία. Δεν μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα τα βράδυα. Βλέπω τρομερά όνειρα, στριφογυρίζω άυπνος στο κρεβάτι μου!

- Με τη χριστιανική πίστη πώς τα πάμε;

- Θα σου μιλήσω «ξεκάθαρα», ντόμπρα! Δεν πιστεύω στο Θεό! Είμαι άθεος! Ίσως φταίει η Γερμανία, όπου σπούδασα, ίσως ο … Καζαντζάκης ! Έχω διαβάσει, Παναγιώτη μου, πολλά έργα του. Μια σκέψη είναι στο μυαλό μου: η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Θεός δεν υπάρχει!

- Αγαπητέ Νίκο, μήπως εδώ κρύβεται η αιτία της λύπης σου; Μήπως δεν έχεις γερά στηρίγματα στη ζωή σου; Ο Πασκάλ, ο μεγάλος εφευρέτης, τον ξέρεις, λέγει: «Επειδή έχω μελετήσει αρκετά, έχω πίστη χωρικού, αν μελετήσω περισσότερο θα 'χω πίστη χωρικής». Αρκετοί επιστήμονες ομολογούν δημόσια την πίστη τους. Η χριστιανική πίστη, η λατρεία, η προσευχή, η συμμετοχή μας στα μυστήρια της Εκκλησίας είναι ουρανόσταλτα δώρα, χαρίζονται από τον Θεό σ’ όλους τους ανθρώπους, για να έχουν χαρά μόνιμη.

- Τότε, αγαπητέ Παναγιώτη, γιατί δεν τα δίνει και σε μένα; Γιατί ζω μέσα στο σκοτάδι, στη λύπη;

- Εσύ τα ζήτησες; Το Ευαγγέλιο, που δεν διαβάζεις, γράφει: «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν». Εσύ, έχεις ζητήσει ποτέ σου τα δώρα του Θεού;

- Όταν ήμουν στο Δημοτικό, η μακαρίτισσα η μητέρα μου μ’ έστελνε στο Κατηχητικό και τότε πίστευα αρκετά. Τώρα δεν πιστεύω τίποτε. «Δεν υπάρχει Θεός, αλλά ύλη», λέγει ο Μπύχνερ. Ο Καζαντζάκης δεν πιστεύει σε τίποτε, είναι ελεύθερος! Έτσι και γω, δεν παραδέχομαι ότι υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη!

- Η απιστία , Νίκο, γεννά ό,τι υπάρχει μέσα σου. Θέλεις να φύγει η λύπη σου;

- Αν θέλω λέει; Πάρα πολύ!!!

- Η λύση πανεύκολη. Ονομάζεται Εξομολόγηση!

- Α! Παναγιώτη! Εγώ δεν έχω καμιά σχέση με παπάδες, ούτε θέλω να ‘χω. Όλοι τους είναι «ζήτουλες», «τσαρλατάνοι», εκμεταλλευτές του κόσμου! Ζουν με την αφέλεια των πολλών!

- Τότε μείνε μοναχός σου, για να ροκανίζει η λύπη το εσωτερικό σου!

- Ένα λεπτό, Παναγιώτη! Εσύ πιστεύεις ότι, αν εξομολογηθώ, θα ηρεμήσω;

- Απόλυτα! Εκατό τοις εκατό!

- Είσαι σίγουρος;

- Άκου, προσεκτικά! Όσοι εξομολογούνται ειλικρινά, βρίσκουν λύτρωση, χαρά, γαλήνη. Η εξομολόγηση είναι Μυστήριο μεγάλο, ωφελιμώτατο, γιατί το πανάγιο Πνεύμα απομακρύνει όλες τις ενοχές , δροσίζει απαλά κάθε φλεγόμενη καρδιά!

- Διστάζω, Παναγιώτη. Εγώ δεν πιστεύω. Δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ μου. Αλλά και να ‘θελα, πάλι δεν μπορώ.

- Γιατί Παναγιώτη μου;

- Να, εγώ «κοτζάμ γιατρός» κλινικάρχης, ντρέπομαι να πω τ’ αμαρτήματά μου! Ντρέπομαι! Αλλά και να νικήσω τη ντροπή μου, πάλι δεν θα το αποφασίσω! Ξέρεις γιατί;

- Όχι!

- Ποιος με βεβαιώνει ότι ο παπάς δεν θ’ ανοίξει το στόμα του και δεν θα πει παντού τα δικά μου;

- Άκου Παναγιώτη, εγώ εξομολογούμαι σε κάποιο γέροντα πνευματικό, τον π. Κωνσταντίνο, στον άγιο Γεώργιο Καρύτση. Είναι θεολόγος και τάφος. Θέλεις να πάμε;

- Τι να πω Παναγιώτη;

- Ό,τι σε φωτίσει ο Θεός! Αν πεις ό,τι βαραίνει την ψυχή σου, θα φύγει το βάρος, θα κοιμάσαι, σαν παιδάκι!

- Καλά, θα το σκεφτώ.

Ο θεολόγος αναχωρεί ήρεμος από την κλινική . Αμέσως αρχίζει διάλογο θερμό με τον ουρανό.

- Ω! Χριστέ μου, φώτισε το πλανεμένο πρόβατό Σου! Λασπόνερα πολλά έχουν σκεπάσει την πίστη, την ευσέβεια. Φώτισέ τον, οδήγησέ τον στη μάντρα Σου, για να δοξάζει το άγιο όνομά Σου.

Η προσευχή για τον άλλο κάνει θαύματα! Σε μερικές μέρες , ο καλός θεολόγος παίρνει ένα χαρούμενο τηλεφώνημα:

- Παναγιώτη, εξομολογήθηκα! Έχεις απόλυτο δίκιο, φίλε μου! Γαλήνεψα, ηρέμησα, τώρα είμαι χαρούμενος. Τώρα κοιμάμαι, σαν παιδάκι, όπως το είπες! Σ’ ευχαριστώ, Παναγιώτη, γιατί άνοιξες τα μάτια μου!

Ω! ουρανόσταλτη, ατίμητη μάνα! Εσύ έκρυψες στην καρδιά του γιατρού τα πρώτα χριστιανικά σπέρματα. Αυτά βλάστησαν ύστερα από πολλά χρόνια!

Γονείς, γιαγιάδες, παππούδες, σπέρνετε χριστιανικούς σπόρους στις ψυχές των παιδιών, εγγονών σας. Ουδέποτε τα χριστιανικά λόγια πηγαίνουν χαμένα!
Όσοι εξομολογείσθε, όσοι πίνετε ολόδροσα, γάργαρα νερά, οδηγείστε κάποιον γνωστό φίλο σας στη βρυσομάνα, που λέγεται εξομολόγηση!

Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»

https://agiameteora.net, http://agiostherapon.blogspot.com

ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά.

Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).

Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;

«Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Σε κείνου που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως. Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό. Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό. Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες. Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή. Εδώ μου φαίνεται στοχαστή ονομάζει εκείνον που από τη μεγάλη του σύνεση και από την ίδια την πείρα των πραγμάτων, δίνει σοφές συμβουλές για τα μέλλοντα. Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο. Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση. Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες. Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως. Και μαζί μ’ αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή. Γιατί αν αυτό απουσιάζει, ακόμη κι αν υπάρχουν όλα τα άλλα , τίποτε πλέον δεν υπάρχει στις πόλεις, κι αν κόμη υπάρχουν προφήτες, σύμβουλοι, άρχοντες, αν δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να ακούσει, όλα είναι άσκοπα και μάταια. Εγώ νομίζω ότι εδώ το ‘θα αφαιρέσω’ που λέει ο Θεός , το λέγει με τη σημασία του θα εγκαταλείψω και θα αφήσω , όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: ‘τους εγκατέλειψε ο Θεός, ώστε να παραδοθούν σε νου ανίκανο να διακρίνει το ορθό’, όχι για να δείξει αυτό, ότι δηλαδή τους έριξε σε παράνοια, αλλά τους εγκατέλειψε και τους άφησε να είναι ανόητοι. Και θα τοποθετήσω σ’ αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός. Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία. Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς. Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός. Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο. Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός. Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ’ ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση. Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός. Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις» (Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ’, 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).

Ίσως τελικά δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε στερηθεί ηγέτες σε όλους τους χώρους και πρέπει να ξαναδούμε τις πνευματικές ρίζες της κρίσης. Ο άγιος πάντως μας προτρέπει σε μετάνοια και υπέρβαση της ανομίας μας. Ας τον ακούσουμε.

Π. Θ.Μ.

https://alopsis.gr, https://www.true.gr

Π. ΕΛΠΙΔΙΟΣ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗΣ: ΤΑ ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΛΙΨΗΣ...

ΤΑ ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΘΛΙΨΗΣ...

...Όλος ο κόσμος σε λίγο θα βρίσκεται μέσα στο άγχος. Πριν όμως έλθει αυτό το άγχος του κόσμου, της Ευρώπης, της Αμερικής και άλλων κρατών, εμείς εδώ στην Ελλάδα θα ζήσουμε την μεγάλη θλίψη.

...Την μεγάλη θλίψη γιατί εγκαταλείψαμε το Θεό μας! Εγκαταλείψαμε τον Αρχηγό και τους Προστάτες του Ελληνικού αυτού κράτους, που είναι ο Χριστός μας, η Παναγίτσα μας και οι Άγιοί μας! 

...Θα ταπεινωθούμε πάρα πολύ από αυτούς που πιστέψαμε, γιατί δεν εμπιστευτήκαμε τη ζωή της πατρίδας μας στο Θεό, αλλά στους πολιτικούς ηγέτες.

...Αν θέλετε αυτήν την στιγμή να κερδίσουμε τη σωτηρία μας και να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να μην υποφέρει τόσο πολύ, θα πρέπει να σας πω ότι υπάρχει ένας δρόμος. Ο τέλειος δρόμος της υποταγής όλων μας στο Βασιλιά και Θεό μας! 

...Πάρα πολλοί Χριστιανοί ήδη έχουν φτιάξει μια πολύ μεγάλη αλυσίδα προσευχής και την συνεχίζουν. Και αυτή η αλυσίδα προσευχής είναι αυτήν την στιγμή που σταματάει, που λιγοστεύει και που ελαχιστοποιεί τους μεγάλους κινδύνους. Εύχομαι να μην σταματήσει. 

...Οι κρυμμένοι Άγιοι συνεχώς κλαίνε και ικετεύουν το Θεό και ο Θεός ακούει τις προσευχές τους και συνέχεια μεταβάλλει, αλλάζει το χρόνο. 

...Ο Θεός ενημερώνει προφητικά μέσα από θείες αποκαλύψεις πολλών αγίων ανθρώπων και μας λέει: 

«Τώρα παιδιά Μου, φύγετε μακρυά από την αγκαλιά του Εωσφόρου, ταπεινωθείτε, πείτε τα λάθη σας, ζητήστε συγγνώμη. Εγώ θα σας συγχωρήσω για όλα σας τα λάθη. Ελάτε στην αγκαλιά Μου, ελάτε στην καρδιά Μου. Εγώ θα σας δώσω σαν πολύτιμα δώρα, δώρα προστασίας, τους Αγίους Μου και τους Αγγέλους Μου. Και σαν μεγάλο αντίδοτο για όλα τα κακά που θα προσπαθήσουν να σας μολύνουν, όχι πλέον εξωτερικά αλλά και εσωτερικά, μέσα στο σώμα σας και μέσα στο αίμα σας, με αυτά που θα σας ποτίζουν, με αυτά που θα σας ταΐζουν, με αυτά που θα αναπνέετε, σας δίνω την θεία Κοινωνία και τον Αγιασμό».

...Η προσευχή είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά αν δεν παίρνουμε τη θεία Κοινωνία, μην νομίζετε ότι θα μπορέσουμε να κερδίσουμε αυτή την επιτυχία πάνω στα κακά που ο σατανάς θα επιβάλλει. 

...Η θεία Κοινωνία θα λειτουργεί όμως σαν αντίδοτο μόνο στους ευσεβείς ανθρώπους. Όχι σ’ αυτούς που με δολιότητα και με υπουλότητα θα λένε: «Θα μεταλαβαίνω εγώ και θα κάνω και τις αμαρτίες μου». Όχι. Αυτούς δεν πρόκειται η θεία Κοινωνία να τους βοηθήσει, απεναντίας η κοροϊδία θα τους οδηγήσει πιο γρήγορα στο κακό.
Αυτοί όμως που με απλότητα και ταπείνωση, θα αναζητήσουν την αγκαλιά του Θεού και θα μπουν μέσα στην καρδιά Του, η θεία Κοινωνία σαν αντίδοτο θα τους σώζει από όλα τα πρωτοφανή επιτεύγματα της επιστήμης, τα νανοκατασκευάσματα που θα εμπεριέχονται μέσα σ’ αυτά που θα αναπνέουμε, σ’ αυτά που θα τρώμε και σ’ αυτά που θα πίνουμε. 

...Ο αγιασμός πάλι είναι τόσο σημαντικός που θα έλεγα το εξής: "Κάντε αγιασμό, αγαπητοί μου φίλοι, όλοι οι χριστιανοί να έχετε ένα μπουκάλι αγιασμό πάντα μέσα στο σπίτι σας. Και κάθε μέρα, εσύ γυναίκα που μαγειρεύεις το φαγητό, βάλε λίγο αγιασμό μέσα σ’ αυτό, βάλε λίγο αγιασμό μέσα στο νερό που θα πίνετε". 

...Ξεκινήστε από τώρα, συνηθίστε το από τώρα, γιατί όταν σε λίγο αυτά τα κακά που βρίσκονται τώρα σε εξέλιξη θα κορυφωθούν και θα γίνουν πλέον επίσημη καθημερινή κατάσταση, εμείς θα είμαστε στερεωμένοι και ασφαλισμένοι με τα φοβερά αντίδοτα του Θεού, που είναι η θεία Κοινωνία όποτε πάμε στη θεία Λειτουργία, και σε καθημερινή βάση η προσευχή και ο αγιασμός!

(αποσπάσματα από απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα 

του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη, Οκτ. 2013)

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΜΗΝ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΣΤΕ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της… Ε­σείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώ­ριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Δεν υπάρχει τέλος στη Μετάνοια, γιατί η Μετάνοια είναι ένας ατέλειωτος δρόμος.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ, ΑΛΛΑ ΜΟΣΧΟΒΟΛΑΕΙ ΔΥΝΑΤΑ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά.

Μπορεί κανείς να είναι πάντα σιωπηλός, να μην μιλάει, να μην κηρύττει. Μπορεί να μην έχει την ικανότητα του λόγου και ταυτόχρονα να αγγίζει την καρδιά των ανθρώπων, να μπαίνει βαθιά μέσα της. Και χωρίς να έχουμε την ικανότητα του λόγου, μέσα στη σιωπή, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την καλοσύνη μας, την ταπείνωση της καρδιάς, την δύναμη της πίστης και την αγάπη, τότε εκπέμπουμε τέτοια ευωδία σαν το τριαντάφυλλο. Το τριαντάφυλλο δε μιλάει, αλλά μοσχοβολάει δυνατά.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Στα χρόνια της πλήρους ασυδοσίας των αντιθρησκευτικών διαδηλώσεων και καρνάβαλων, όπου χλεύαζαν τον Κύριο Ιησού Χριστό, η καρδιά μου φώναξε: «Δεν μπορώ να σιωπώ».

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Να συνεχίσεις το δρόμο σου με θάρρος, με πολύ θάρρος. Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη την ενέργεια που χρειάζεται, για να μήν καταρρεύσει. Τίποτε, να μήν σου φαίνεται δύσκολο.