ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΑΝΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Ἡ μεγαλύτερη πλάνη μας, πού πρέπει νά τήν πολεμοῦμε σέ ὅλη τήν ἐπίγειο ζωή μας ἀδιάκοπα, μέρα καί νύχτα, εἶναι ἡ ἰδέα ὅτι μποροῦμε νά ὑπάρξουμε χωρίς τόν Θεό.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΖΩΝΤΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Ο άνθρωπος ζώντας πνευματικά αρχίζει να βλέπει παντού τον Θεό, και όσο πιό πνευματικά ζει τόσο πιό καθαρά Τον βλέπει. Απεναντίας, όταν ζει σαρκικά πουθενά δεν βλέπει τον Θεό και τη Δύναμή Του. Παντού βλέπει σάρκα και ύλη.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ;

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Πού μας οδηγούν η νηστεία και η μετάνοια; Ποιός είναι ο σκοπός τους; Για ποιό  λόγο μπαίνουμε σ’ αυτή τη δοκιμασία; Και η νηστεία και η μετάνοια μας οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής από την αμαρτία, στη ψυχική ειρήνη, στην ένωσή μας με το Θεό. Μας εμπνέουν την αίσθηση της αφοσίωσης και της υιοθεσίας, μας δίνουν παρρησία στο Θεό. Υπάρχουν πραγματικά πολλοί και σπουδαίοι λόγοι για να νηστεύουμε και να εξομολογιόμαστε με καρδιακή συντριβή. Θα έχουμε πολύ μεγάλη ανταπόδοση γι’ αυτό το συνειδητό αγώνα μας. Έχουμε πολλοί από μας την αίσθηση της υιικής αγάπης για το Θεό; Τολμούμε με παρρησία και χωρίς έλεγχο ν’ απευθυνθούμε στο δημιουργό μας στον ουρανό και να Τον αποκαλέσουμε «Πατέρα μας»; Μήπως, αντίθετα, δεν μπορεί να βγει τέτοια υιική φωνή από την καρδιά μας, επειδή αυτή έχει νεκρωθεί από τις εγκόσμιες ματαιότητες, από την προσκόλληση στ’ αγαθά και τις απολαύσεις του κόσμου; Μήπως κρατούμε τον ουράνιο Πατέρα μας μακριά από την καρδιά μας; Μήπως είναι ένας τιμωρός, ένας εκδικητικός Θεός αυτός που έχουμε φτιάξει μέσα μας, επειδή απομακρυνθήκαμε από κοντά Του «εις χώραν μακράν»;

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΟΥ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Να συνεχίσεις το δρόμο σου με θάρρος, με πολύ θάρρος. Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες και όλη την ενέργεια που χρειάζεται, για να μήν καταρρεύσει. Τίποτε, να μήν σου φαίνεται δύσκολο.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΗ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου, αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό να γίνει εύκολη. Διότι είναι «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισιν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7, 14). Και ακόμη, «διά πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Πράξ. 14, 22).

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΚΑΥΧΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Καύχημα καί η δόξα των Χριστιανών...

''Αυτός πού βάζει τόν φτωχό στό σπίτι του, φιλοξενει τόν Χριστό πού ειπε «Ειναι μακάριοι οι ελεήμονες» Αυτός πού δίνει ελεημοσύνη στόν φτωχό, δανείζει στόν Θεό πού ειπε «Αυτό πού κάνατε σέ εναν από τούς ασήμαντους αδελφούς μου, σ` εμένα τό κάνατε» Αυτός πού δέχεται τόν ξένο κάτω από τή στέγη του, υποδέχεται τόν Χριστό πού ειπε «`Ο Υιός του Θεου δέν εχει που νά γείρει τό κεφάλι του» Αυτά καί τά παρόμοια μ` αυτά ειναί καρποί της μετάνοιας, καί στεφάνι καί καύχημα καί δόξα των Χριστιανων `Ας μήν καυχιέται ο σοφός γιά τή σοφία του, ουτε ο δυνατός γιά τή δύναμή του. αλλά απεναντίας, καθένας πού καυχιέται, ας καυχιέται εν Κυρίω. Καύχημα μάλιστα των Χριστιανων ειναι η εντολή του. Καύχημα των Χριστιανων ειναι οι διδασκαλίες των `Αποστόλων καί των Προφητων. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η ταπεινοφροσύνη, η συναίσθηση της πνευματικης φτώχειας καί η υπακοή. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η ψαλμωδία πού συνοδεύεται από κατάνυξη. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η μετάνοια πού συνοδεύται από δάκρυα. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η πραότητα πού συνοδεύεται από ησυχία, καί τό νά σκύβουν αυτοί μπροστά σέ ολους καί νά τούς προσκυνουν. Καύχημα των Χριστιανων ειναι νά πλύνουν τά πόδια των αδελφων. Καύχημα των Χριστιανων ειναι τό νά λέει κανείς στόν αλλο «Συγχώρησέ με, σου εφταιξα» Καύχημα των Χριστιανων ειναι η φιλοξενία καί η συμπόνια. Καύχημα καί σωτηρία των Χριστιανων ειναι τό νά τρώγουν πάντοτε μαζί τους στό τραπέζι τους φτωχοί καί ορφανοί καί ξένοι διότι από αυτό τό σπίτη ποτέ δέ θά απομακρυνθει ο Χριστός. Καύχημα των Χριστιανων ειναι τό νά μή φτάνει ο ηλιος στή δύση του. ενω εξακολουθει η οργή κάποιου, ουτε νά κοιμηθει κανείς εχοντας εχθρα εναντίον κάποιου. Καύχημα καί στεφάνι των Χριστιανων ειναι νά υπομένει κανείς τίς θλίψεις καί νά μήν αγανακτει ενας τέτοιος ανθρωπος ειναι φίλος αυτου πού ειπε οτι «η θλίψη σας θά μετατραπει σέ χαρά». Καύχημα των Χριστιανων ειναι νά επισκέπτεται κανείς αυτούς πού βρίσκονται στή φυλακή, δηλαδή αυτούς πού ζουν στά σπήλαια καί στά βουνά καί στίς οπές της γης, σάν αληθινός μαθητής αυτου πού ειπε «ημουν στή φυλακή, καί ηρθατε σ` εμένα» Καύχημα των Χριστιανων ειναι νά εχουν πάντοτε στή μνήμη τους τόν Θεό καί τή μεγάλη μέρα της κρίσης. Καί γιατί δέ λέω τά μεγαλύτερα ; Καύχημα καί επαινος καί σωτηρία των Χριστιανων ειναι η ομολογία της ορθης πίστης, καί τό νά μή συμφωνει κανείς καί νά μή γίνεται φίλος μ` αυτούς πού φρονουν τά αντίθετα, αλλά νά τηρει τήν εντολή καί τήν παρακαταθήκη ασπιλη, αψογη καί ανόθευτη από κάθε αιρεση, ως τήν παρουσία του Κυρίου μας `Ιησου Χριστου. Διότι αυτόν τόν Χριστιανό, οταν τόν δει ο Κύριος, θά πει «Νά, αληθινός `Ισραηλίτης, δηλαδή Χριστιανός, στόν οποιο δέν υπάρχει δόλος»
Γι` αυτά πρέπει νά καυχόμαστε, αδελφοί, καί οχι γιά αμαξες καί γιά αλογα καί γιά εξουσία καί γιά πλουτο.''

Tόμος 5. σελ,139, 140

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΠΑΘΩΝ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Η καταργηση των οκτώ παθών

Η κατάργηση των οκτώ παθών του ανθρώπου γίνεται με τον εξής τρόπο:

Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.

Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.

Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείτε η φιλαργυρία.

Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.

Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.

Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.

Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.

Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.

Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος . Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινή γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους άγγελους στους απέραντους αιώνες.

Από τη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού

ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΣΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ!

Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος: Ἄν ἔχεις φιλία με κάποιον ἀδελφό καί ἡ συνείδησή σου σε κατακρίνει ὅτι βλάπτεται ἡ ψυχή σου ἀπό τή συναναστροφὴ του, ἀπομακρύνσου ἀπ’ αὐτόν. Γιατί ἔχει πεῖ κάποιος ἀπό τούς Ἃγίους· «Μέ ὅλους νά ἔχεις ἀγάπη ἀλλά νά κρατᾶς τόν ἑαυτό σου μακριά ἀπό ὅλους». Καί τά λέω αὐτά, ἀγαπητέ, ὄχι γιά νά μισήσεις τούς ἀνθρώπους ἀλλά τήν ἁμαρτία.

(Τόμος Β΄ σελ, 190)

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΧΑΤΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ!

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Εάν το όριο της πιο τελείας πραότητος είναι, ενώ ευρίσκεται εμπρός σου αυτός πού σε παροξύνει, να τον αντιμετωπίζης με εσωτερική γαλήνη και αγάπη, τότε οπωσδήποτε το έσχατο όριο του θυμού είναι, ενώ απουσιάζει αυτός πού σε ελύπησε, να κάνης ότι συγκρούεσαι μαζί του με διάφορα λόγια και κινήματα θηριώδη.