ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΓΙΟΓΚΑ

ΑΚΙΝΔΥΝΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ

ή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ;

Τό προσωπεῖο μιᾶς θρησκευτικῆς τεχνικῆς

π. Σωτήριος Ἀθανασούλιας

Ἕνα φαινόμενο, πού ἐπεκτείνεται συνεχῶς στήν ἐποχή μας καί προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, εἶναι ἡ διείσδυση τῆς λεγόμενης ἀνατολικῆς «πνευματικότητας» στίς χριστιανικές ἤ ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Ἀπό τή στιγμή πού τό ἀποκρυφιστικό κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς υἱοθέτησε βασικές ἀντιλήψεις καί τεχνικές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τοῦ Βουδισμοῦ, ὅπως ἡ μετενσάρκωση, τό κάρμα, ὁ διαλογισμός, ἡ γιόγκα κ.ἄ., καί τίς προωθεῖ σέ κάθε κατεύθυνση, τά στοιχεῖα αὐτά, ἀκόμη καί στήν Ἑλλάδα, τείνουν νά γίνουν μέρος τῆς καθημερινότητας, ἀφοῦ γίνονται ἀποδεκτά ἀπό ὅλο καί περισσότερους συνανθρώπους μας. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι, συνήθως, δέν μεταφέρονται ὅπως πραγματικά εἶναι, δηλαδή ὡς ἀντιλήψεις, τεχνικές ἤ ἀκόμη καί ὡς πράξεις λατρείας μιᾶς ἄλλης θρησκείας ριζικά ἀσύμβατης μέ τόν Χριστιανισμό, ἀλλά ἐμφανίζονται μέ κάθε εἴδους προσωπεῖα, προσαρμοσμένα στά χριστιανικά ἤ κοσμικά πρότυπα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκευτικῆς τεχνικῆς, πού ἐμφανίζεται μέ τό προσωπεῖο ἀκίνδυνης καί εὐεργετικῆς μεθόδου, εἶναι ἡ γιόγκα, μέ τήν ὁποία θά ἀσχοληθοῦμε στό τεῦχος αὐτό. Πράγματι, ἡ ἐν λόγῳ τεχνική προωθεῖται σήμερα ἀπό μέσα ἐνημερώσεως, ἐφημερίδες, περιοδικά, εἰδικά ἔντυπα, ὁμάδες, ὀργανώσεις καί μεμονωμένα πρόσωπα (γκουροῦ, δασκάλους τῆς Ἀνατολῆς), ὡς ἕνα εἶδος γυμναστικῆς, ὡς μέθοδος χαλάρωσης καί εὐεξίας κ.λπ. Γυμναστήρια καί κέντρα ὀμορφιᾶς τήν ἐντάσσουν στά προγράμματά τους, ἀγνοώντας σέ πολλές περιπτώσεις τί πραγματικά εἶναι. Εἰδικότερα, ἡ γιόγκα ἐμφανίζεται συνήθως, α) ὡς ἕνα εἶδος γυμναστικῆς, πού ὠφελεῖ τό σῶμα, ὅπως κάθε ἄλλη μέθοδος γυμναστικῆς ἤ καί ἀκόμη περισσότερο, ἀλλά ὠφελεῖ ἐξίσου καί τό «πνεῦμα», β) ὡς μία μέθοδος ἐντελῶς ἀκίνδυνη γιά τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί εὐεργετική, τά «θετικά» ἀποτελέσματα τῆς ὁποίας κατοχυρώνονται, δῆθεν, καί ἐπιστημονικῶς, καί γ) ὡς μέθοδος, πού δέν ἔχει καμία σχέση μέ τή θρησκεία, ἄρα μπορεῖ νά τήν ἀσκεῖ ἄνετα ὁποιοσδήποτε, ἀκόμη καί ὁ συνειδητός Χριστιανός.

Γιά παράδειγμα, σέ μιά πρόχειρη ἀναζήτηση στό διαδίκτυο, διαβάζουμε σέ ἱστοσελίδες πού τήν προωθοῦν: «Ἡ γιόγκα δυναμώνει τό σῶμα, ἡρεμεῖ τό νοῦ καί εἶναι κατάλληλη γιά ὅλους, ἀκόμη καί γιά ἐκείνους πού δέν ἔχουν γυμναστεῖ ποτέ». «Θεωρεῖται ... ὁ πιό ἀποτελεσματικός τρόπος γιά νά ἀποβάλλεις τό στρές τῆς καθημερινότητας καί νά νιώσεις ἡρεμία καί γαλήνη, κάτι πού δέν παίρνεις ἀπό ἕνα πρόγραμμα ἄρσης βαρῶν». «Ἡ γιόγκα εἶναι μιά ἀρχαία ἐπιστήμη καί φιλοσοφία, πού πλέον ἀναγνωρίζεται καί ἀπό τή σύγχρονη δυτική ἰατρική». «Ἐπικεντρώνεται στήν σωματική ὑγεία καί νοητική εὐεξία». «Δέν ἔχουμε καμία σχέση μέ τή Θρησκεία, τόν Ἀποκρυφισμό ἤ μαύρη μαγεία καί ἄλλα». Ἀλλοῦ ἀπαριθμοῦνται τά «εὐεργετικά» της ἀποτελέσματα καί, λίγο - πολύ, προβάλλεται ὡς λύση ὅλων τῶν προβλημάτων: «Ἡ γιόγκα σέ κάνει πιό παραγωγικό ... αὐξάνει τήν ἐνέργειά σου ... ἐνισχύει τό μεταβολισμό σου ... σέ χαλαρώνει καί σέ βοηθᾶ νά κοιμηθεῖς καλύτερα ... ἐνισχύει τίς ἀρθρώσεις σου ... δυναμώνει τή σπονδυλική σου στήλη ... σώζει τά πόδια σου ... ἐνισχύει τό ἀνοσοποιητικό σου σύστημα ... "ἀνοίγει" τήν καρδιά σου ... μειώνει τή φλεγμονή ... χαρίζει καλή κυκλοφορία ... ἐνισχύει τή λίμπιντο ... βελτιώνει τό συντονισμό, τό χρόνο ἀντίδρασης, τή μνήμη, ἀκόμα καί τόν δείκτη νοημοσύνης ... καίει πολλές θερμίδες»! (http://www.wefit.gr/new/fitness/25-logoi-gia-na-kaneis-yoga-kathe-mera-akomi-ki-an-eisai-antras/). Πρίν δοῦμε κατά πόσο ἰσχύουν παρόμοιοι ἰσχυρισμοί, ἄς δοῦμε τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ γιόγκα.

Τί εἶναι ἡ γιόγκα

Ὁ ὅρος «γιόγκα» στό ἰνδικό λεξιλόγιο προέρχεται ἀπό τήν σανσκριτική ρίζα jug καί σημαίνει «ζεύξη», «ἕνωση», «σύνδεση» μέ τήν ὑπέρτατη ὑπερβατική πραγματικότητα. Σημαίνει, ἐπίσης, τήν «ἀτραπό» ἤ τήν «ὁδό» γι’ αὐτή τήν ἕνωση, δηλαδή τίς τεχνικές, μέ τίς ὁποῖες ἐπιτυγχάνεται. Εἶναι φανερό, ὅτι ἡ ἕνωση ἐδῶ νοεῖται ἀποκλειστικά ἐντός τῶν περί Θεοῦ ἀντιλήψεων τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Κατά τήν ἀρχαία αὐτή θρησκεία, ὁ Θεός δέν εἶναι Πρόσωπο, ὅπως στή χριστιανική Παράδοση, ἀλλά μιά ἀπρόσωπη Ἐνέργεια, πού διαχέεται στό σύμπαν. Μεταξύ Θεοῦ, ἀνθρώπου καί κόσμου δέν ὑπάρχει οὐσιαστική διαφορά, γιατί ὅλα τά πράγματα ἔχουν ἕνα θεῖο πυρῆνα, μιά θεϊκή οὐσία. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τόν ἄνθρωπο. Οἱ «θεοί» τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ εἶναι ὄντα, πού ἁπλῶς βρίσκονται πιό κοντά στήν ὑπέρτατη καί ἀπρόσωπη θεότητα. Σκοπός τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά καί κάθε ὄντος, εἶναι νά ἐπιστρέψει στή θεότητα, νά ἑνωθεῖ μέ αὐτήν, νά διαλυθεῖ μέσα σ’ αὐτήν, ὥστε νά καταργηθεῖ ἡ «δυαδικότητα» Θεοῦ καί ἀνθρώπου, νά γίνει ὁ ἄνθρωπος ἕνα μέ τόν Θεό. Κατά συνέπειαν, ἡ «ἕνωση» αὐτή ἀντιστοιχεῖ μέ ὅ,τι ὀνομάζουμε «σωτηρία» ἤ «θέωση» στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ δέ γιόγκα ἀντιστοιχεῖ ἀκριβῶς μέ τή διαδικασία, μέ τήν ὁδό πρός τή θέωση. Δηλαδή, ἡ γιόγκα δέν εἶναι μιά ἁπλῆ θρησκευτική τεχνική, ἀλλά κάτι πού βρίσκεται στόν πυρῆνα τῆς θρησκείας τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ.

Ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ Ἰνδουϊσμός διακρίνεται σέ ἑκατοντάδες σχολές ἤ αἱρέσεις μέ μεγάλες διαφορές, ἀλλά καί μέ ἐχθρότητες μεταξύ τους. Ὅλες, ὡστόσο, ἀποδέχονται ὡς ἱερό κείμενο τή Μπαγκαβάτ Γκιτά («Θεῖο Τραγούδι»). Αὐτή εἶναι τό «εὐαγγέλιο» κάθε μορφῆς Ἰνδουϊσμοῦ, αὐτή μελετοῦν οἱ Ἰνδουϊστές κάθε μέρα καί αὐτή ψάλλουν στή λατρεία τοῦ Κρίσνα. Κατά τή Μπαγκαβάτ Γκιτά, ἡ γιόγκα δέν εἶναι ἀνθρώπινο εὕρημα ἤ δημιούργημα, ὅπως π.χ. ἡ ἐπιστήμη, ἀλλά «θεία» ἀποκάλυψη, δῶρο, πού ὁ «Κύριος τῆς γιόγκα», ὁ «θεός» Κρίσνα προσφέρει στόν κόσμο: «Στόν κόσμο αὐτόν ἀπό παλιά ἕνας διπλός δρόμος φανερώθηκε ἀπό μένα, ὤ ἀναμάρτητε. Τοῦ Γνιάνα γιόγκα γιά τούς ἀνθρώπους τῆς συλλογῆς καί τοῦ Κάμμα γιόγκα γιά τούς ἀνθρώπους τῆς δράσης» (3,33 κ.ἄ.). Ἡ γιόγκα εἶναι ἡ μορφή λατρείας, μέ τήν ὁποία ὁ «θεός» θέλει νά λατρεύεται: «Οἱ μεγάλες ψυχές ... Ἐμένα λατρεύουν ... πάντα δοξάζοντάς με καί ἀγωνιζόμενοι μέ ἀποφασιστικότητα προσκυνώντάς με, μέ λατρεύουν μέ ἀφοσίωση πάντα σέ γιόγκα» (9, 13-14).

Κατά τόν διακεκριμένο Θρησκειολόγο καί Καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας Ἀναστάσιο, ὁ τελικός σκοπός τῆς γιόγκα, δηλ. ὁ «φωτισμός» ἤ ἡ «ἕνωση», ἐπιτυγχάνεται σέ διάφορα στάδια τεχνικῶν, τά κυριώτερα τῶν ὁποίων εἶναι:

«α) Ἡ αὐτοσυγκράτηση (yama): συμ­μόρφωση πρός ὁρισμένες ἐπιταγές, ὅπως εἶναι ἀποφυγή γενετησίων σχέσε­ων, κλοπῆς, φιλαργυρίας.

β) Ἡ αὐτοκαλλιέργεια (niyama): ἐπιδίωξη ἀταραξίας, καθαριότητος, συ­νέπειας στήν ἄσκηση κ.τ.λ.

Ὕστερα ἀπό αὐτά τά δύο στάδια ὁ ἀσκούμενος μυεῖται καί παίρνει ἀπό τόν δάσκαλό του (γκουροῦ), ἕνα νέο ὄνομα καί μιά τελετουργική φράση (μάντρα), τήν ὅποια ὀφείλει νά ἐπαναλαμβάνει ἐπίμονα, γιά νά ἐπιταχυνθεῖ ἡ πορεία του πρός τή λύτρωση.

γ) Ὁ ἔλεγχος τοῦ σώματος (asana): μέ εἰδικές στάσεις τοῦ σώματος ἐπιδιώκεται ἡ ἐπιβολή πάνω στίς ζωτικές ἐνέρ­γειες τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ.

δ) Ἡ ρύθμιση της ἀναπνοῆς (Pranayma): μέ τήν ἐφαρμογή τῶν ἀσκήσεων αὐτῶν ὁ ἀναπνευστικός ρυθμός ἐπιβραδύνεται, τό σῶμα καί ὁ νοῦς ἠρεμοῦν καί ὁλόκληρη ἡ νοητική δύναμη τοῦ ἀνθρώπου προετοιμάζεται γιά τά τελικά στάδια τῆς γιόγκα,

ε) Ἡ συγκράτηση τῶν αἰσθήσεων (pratyahar): μέ τήν παρατεταμένη ἐνατένιση ἑνός ἀντικείμενου, ὁ «γιόγκι» (δηλαδή ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα), ἐπιδιώκει νά ἐπιβληθεῖ πάνω στίς αἰσθήσεις του.

στ) Ἡ συγκέντρωση τῆς προσοχῆς (dharana): ἡ καθήλωση αὐτή τοῦ νοῦ ἀποβλέπει στή δημιουργία ἑνός μονωτι­κοῦ φραγμοῦ ἀπό τά γύρω φαινόμενα καί τίς ἐσωτερικές φαντασίες. Γιά νά τό πετύχει ἡ ἰνδουϊστική παράδοση ἔχει διαμορφώσει διάφορες τεχνικές, στίς ὁποῖες δεσπόζουν ἡ ἐπανάληψη τῆς ἰνδουϊστικῆς ἱερῆς συλλαβῆς «Ὤμ», σιωπηλά ἤ μέ μακρόσυρτο ψαλμικό ρυθ­μό, ἡ ἐνατένιση ἰδιότυπων σχημάτων κ.ἄ. Τά ἑπόμενα δύο τελευταῖα στάδια ὁδηγοῦν στόν τελικό σκοπό τῆς γιόγκα, πού εἶναι:

ζ) Ὁ στοχασμός, ἡ ἐνατένιση καί ἡ θε­ωρία (dhyana).

η) Ὁ φωτισμός, ἡ ἀπελευθέρωση (samadhi) ... ὁ γιόγκι καταλήγει σέ μιά κατάσταση ὑπερβάσεως καί αὐτῆς ἀκό­μη τῆς συνειδητότητος. Δέν ἀντιλαμβάνεται οὔτε χρῶμα, οὔτε ὀσμή, οὔτε ἦχο, οὔτε ἁφή, οὔτε τόν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο. Τό πνεῦμά του «ἐλευθερώ­νεται» σύμφωνα μέ τήν ἔκφραση τῶν μυημένων ἀπό τή μνήμη καί τή λήθη. Αὐτό θεωρεῖται ἐπίγνωση, φωτισμός» (Ὄψεις Ἰνδουϊσμοῦ - Βουδισμοῦ, Ἀθήνα 1985, σ. 83-85).

Βέβαια, ὑπάρχουν διάφορες μορφές γιόγκα. Οἱ πιό γνωστές εἶναι ἡ Χάθα γιόγκα καί ἡ Ράτζα γιόγκα. Στήν ποικιλία τῶν μορφῶν στεγάζονται ἐντελῶς διαφορετικές ἀντιλήψεις καί πρακτικές, ἀπό τόν ἄκρατο «ἀσκητισμό», ὡς τόν πιό ἀπίθανο ὀργιαστικό ἐρωτισμό (Τάντρα καί Κουνταλίνι γιόγκα). Σέ κάθε περίπτωση ἀπαραίτητη εἶναι ἡ ὕπαρξη τοῦ κατάλληλου ὁδηγοῦ, τοῦ φωτισμένου δασκάλου, τοῦ γκουροῦ. Οἱ μαθητές τοῦ ὀφείλουν ἀπόλυτη ἀφοσίωση καί ἀπόλυτη ὑποταγή. Αὐτός μόνο γνωρίζει τήν ὁδό πρός τή λύτρωση. Βέβαια, μεταξύ τῶν μαθητῶν ὑπάρχουν τάξεις καί διαβαθμίσεις. Γιά παράδειγμα, στήν κίνηση τοῦ γνωστοῦ γκουροῦ Σατυανάντα στήν κατώτερη βαθμίδα βρίσκονται οἱ «Κάρμα Σανυάσιν», πού ζοῦν γιά νά ἐκπληρώσουν τό κάρμα τους καί νά προχωρήσουν στό ἀνώτερο μονοπάτι τῆς «Σαννυάσα». Ὁ «Σαντάκα Σαννυάσιν» μπαίνει στήν ἄμεση ὑποταγή τοῦ γκουροῦ, ἀκόμη κι ἄν αὐτός ἐμφανίζεται σάν τύραννος. Ὁ «Σαννυάσιν μαθητής» βαδίζει τόν δρόμο τῆς «ἀνώτερης κατανόησης τοῦ νοῦ» καί βρίσκεται στήν ἀπόλυτη ὑποταγή τοῦ γκουροῦ. Στήν ἀνώτερη βαθμίδα βρίσκεται ὁ «ταντρικός μαθητής», πού ἐκτελεῖ τυφλά τίς ἐντολές τοῦ γκουροῦ (Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, Ἀποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, «Νέα Ἐποχή», Ἀθῆναι 1993, σ. 173). Κατά τόν γκουροῦ Σατυανάντα, «ἡ Κουνταλίνι γιόγκα εἶναι ἡ θρησκεία τοῦ αὔριο. Ἄν φοβᾶστε νά ξυπνήσετε τήν Κουνταλίνι σας, θά τό προσπαθήσει ἡ ἑπόμενη γενιά, καί ἄν ἀποτύχει τότε θά προσπαθήσει ἡ ἑπομένη. Σέ ἕνα ἑκατομμύριο χρόνια ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι κύριοι τῆς Κουνταλίνι»! (ὅ.π., σ. 175).

Ἀπό τά παραπάνω προκύπτει σαφῶς, ὅτι δέν ἰσχύουν οἱ ἰσχυρισμοί ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι κάτι ἄσχετο μέ τή θρησκεία. Ἀντίθετα, προκύπτει ὅτι εἶναι μιά θρησκευτική τεχνική, μιά πράξη λατρείας τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τῶν παραφυάδων του. Μήπως, ὅμως, μποροῦν νά διαχωριστοῦν τά θρησκευτικά ἀπό τά «εὐεργετικά» στοιχεῖα καί νά ἀσκεῖται ἡ γιόγκα μόνο γιά τά «εὐεργετικά» της ἀποτελέσματα; Κάτι τέτοιο θά ἰσοδυναμοῦσε μέ τό νά κάνει ἕνας πιστός τοῦ Ἰσλάμ κάθε πρωΐ καί γιά ἀρκετή ὥρα μετάνοιες μπροστά σέ μιά μεγάλη εἰκόνα τῆς Παναγίας, λέγοντας τήν εὐχή «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς» καί κάνοντας τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, καί νά ἰσχυρίζεται ταυτόχρονα ὅτι αὐτά τά κάνει γιά τήν πρωϊνή του γυμναστική, ὅτι κάνει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ γιά νά γυμνάζονται τά δάκτυλά του καί ὅτι παρά ταῦτα παραμένει πιστός μουσουλμάνος! Ἄς δοῦμε, ὅμως, ἄν ἡ γιόγκα ἔχει ὄντως εὐεργετικά ἀποτελέσματα.

Πόσο ἀκίνδυνη εἶναι ἡ γιόγκα

Ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, ὅσοι μεταφέρουν τή γιόγκα στή Δύση, τήν προβάλλουν ὡς μέθοδο εὐεργετική γιά τό σῶμα καί τό «πνεῦμα», ἰσχυριζόμενοι ὅτι τά θετικά της ἀποτελέσματα κατοχυρώνονται δῆθεν καί ἐπιστημονικῶς. Ὅμως, αὐτά ἀποτελοῦν γενικές καί ἀόριστες διακηρύξεις τῶν ὀπαδῶν της. Δέν ἀποδεικνύονται, δέν προκύπτουν ἀπό ἔγκυρες ἔρευνες καί στατιστικές καί σέ καμία σοβαρή πανεπιστημιακή σχολή δέν διδάσκεται ἐπιστημονικῶς ἡ γιόγκα, παρά τίς προσπάθειες νά διεισδύσει σέ ὅλους τούς χώρους. Τό ὅτι ἕνας γυμναστής, κατόχος πανεπιστημιακοῦ πτυχίου, ἤ ἕνας φυσιοθεραπευτής, τήν ἐντάσσει στό πρόγραμμά του δέν ἀποτελεῖ, προφανῶς, ἐπιστημονική κατοχύρωση τῆς γιόγκα, ὅπως τό ὅτι ἕνας γιατρός ἀσκεῖ παράλληλα τήν Ὁμοιοπαθητική δέν ἀποτελεῖ ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητική εἶναι ἐπιστήμη.

Τό σημαντικότερο εἶναι, ὅτι οἱ ἰσχυρισμοί πώς ἡ γιόγκα εἶναι μιά καλή γυμναστική ἤ μιά ἀποτελεσματική μέθοδος «γιά ὑγεία καί ὁμορφιά», ἀπορρίπτονται ἀπό τούς ἴδιους τούς αὐθεντικούς δασκάλους της, τούς Ἰνδούς γκουρού. Ἔτσι, ὁ γκουρού Σατυανάντα ἀπευθύνει τήν ἑξῆς ἔκκληση: «Θερμά σᾶς παρακαλῶ ὅλους τούς ὁμιλητές καί ὅλους αὐτούς οἱ ὁποῖοι τήν ἐξασκοῦν νά μήν ὑποβιβάζουν τήν γιόγκα κάτω τοῦ ἀληθινοῦ σκοποῦ της. Ἐάν θέλεις νά κάνεις γιόγκα μόνον γιά τήν ὀμορφιά σου, ὑπάρχουν γι’ αὐτό τό σκοπό τά κέντρα ὀμορφιᾶς. Παρακαλῶ πήγαινε σ’ αὐτά καί μήν ἔρχεσαι στά κέντρα τῆς γιόγκα. Ἐάν θέλεις ἐπίσης νά φορμάρεις τό σῶμα σου, ὑπάρχουν τά κέντρα φυσιοθεραπευτικῆς ἀγωγῆς καθώς καί ἄλλα παρόμοια μέρη γιά νά πᾶς. Πήγαινε λοιπόν ἐκεῖ. Γιατί στά κέντρα τῆς γιόγκα θά πρέπει μόνον ὁ σκοπός τῆς ἀνάπτυξης τῆς συνειδητότητός σου νά σέ φέρνει» (Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, ὅ.π., σ. 169-170).

Ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος ἀναφέρει τό χαρακτηριστικό περιστατικό τοῦ F.W. Haack, ὁ ὁποῖος ἐπισκέφθηκε τόν ναό τῆς γιόγκα στό Γκόρακ Νάτ καί ρώτησε τόν ἐκεῖ «ἡγούμενο»: «Σουαμίζι τί λές γιά τήν ἄποψη πώς ἡ γιόγκα εἶναι εὐεργετική γιά τή σωματική ὑγεία;». Ὁ γκουρού γέλασε μέ τήν καρδιά του καί ἀπάντησε: «Νεαρέ φίλε, εἶναι χαρακτηριστικό γιά τούς ἀνθρώπους τῆς Δύσης νά ἀναζητοῦν παντοῦ κάποιο κέρδος». Τότε πῆρε σοβαρό ὕφος, ἔβαλε τό χέρι του στόν ὦμο τοῦ Haack καί πρόσθεσε: «Νεαρέ φίλε, ἡ γιόγκα εἶναι ἡ τέχνη τοῦ νά πεθάνει κανείς, ὄχι τοῦ νά ζήσει»! (ὅ.π., σ. 176).

Κάποιες μορφές γιόγκα ὁδηγοῦν σέ πολύ ἐπικίνδυνους χώρους γιά τή σωματική ὑγεία, ἀκόμη καί σέ ἀπειλή γιά τήν ἴδια τή ζωή. Ὁ γκουρού Σατυανάντα δέν φαίνεται νά συμμερίζεται καθόλου τήν ἄποψη ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι μιά ἀκίνδυνη μέθοδος, πού μόνο καλό μπορεῖ νά προσφέρει. «Μπορεῖ νά συμβεῖ ἕνα ἀτύχημα», ἐπισημαίνει. «Ἀλλά τά πάντα εἶναι ρίσκο. Ἡ ζωή εἶναι ἕνα μεγάλο ρίσκο, καί ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά εἶναι ἕνας ριψικίνδυνος πολεμιστής». «Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά μπορεῖ νά τρελαθεῖς καί νά περάσεις τά ὑπόλοιπα χρόνια σου σέ ἕνα ψυχιατρεῖο. Δυστυχῶς αὐτό ἔχει συμβεῖ σέ μερικούς ἀνθρώπους πού ἀκολουθοῦν πρακτικές γιόγκα χωρίς καθοδήγηση». Πρός ἀποφυγήν τέτοιων κινδύνων συνιστᾶ ἀκραῖες ταντρικές τεχνικές, ὅπως τό νά πίνει κάποιος τά οὖρα του! (ὅ.π., σ. 173-174).

Ὁ ἔσχατος σκοπός τῆς γιόγκα συνιστᾶ ὁ ἴδιος σοβαρό κίνδυνο γιά κάθε σκεπτόμενο ἄνθρωπο. Ὄντως, στά τελικά στάδια ὁ γιόγκι «δέν ἀντιλαμβάνεται οὔτε χρῶμα, οὔτε ὀσμή, οὔτε ἦχο, οὔτε ἁφή, οὔτε τόν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο». Προφανῶς, ἡ κατάσταση αὐτή ἰσοδυναμεῖ μέ τή μετατροπή τοῦ ἀνθρώπου σέ φυτό! Ὁ «Μραχμανίστα Γκουρού», κατά τόν Σατυανάντα, «εἶναι τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς πνευματικῆς ἐξέλιξης». «Δέν ἔχει ἐπίγνωση γιά ζητήματα πού ἀφοροῦν τό σῶμα ... ζεῖ σέ ἀπόλυτη σιωπή, ἐξωτερική καί ἐσωτερική. Συχνά δέν ἔχει ἐπίγνωση τῶν μαθητῶν πού τόν περιτριγυρίζουν. Κατά καιρούς μπορεῖ νά προφέρει λέξεις πού εἶναι ἀσυνάρτητες». Οἱ εὑρισκόμενοι σ’ αὐτό τό ἐπίπεδο «μπορεῖ νά χάσουν ἐντελῶς τήν ἐπίγνωση τοῦ σώματος καί νά πάψουν νά τρῶνε, παρ’ ὅλο πού τούς προσφέρουν τροφές. Μετά ἀπό αὐτό, δέν μποροῦν νά ζήσουν γιά περισσότερο ἀπό δέκα ἤ δώδεκα μέρες καί σύντομα ἐγκαταλείπουν αὐτή τή θνητή μορφή» (ὅ.π., σ. 175). Νά γιατί ἡ γιόγκα δέν προσφέρει ὑγεία καί εὐεξία, ἀλλά ὁδηγεῖ στήν ἐξουδετέρωση τοῦ σώματος, ὅπως καί ὁλόκληρης τῆς προσωπικότητος τοῦ ἀνθρώπου! Νά γιατί «ἡ γιόγκα εἶναι ἡ τέχνη τοῦ νά πεθάνει κανείς, ὄχι τοῦ νά ζήσει»!

Ἡ γιόγκα στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας

Ἡ Ἐκκλησία μας σέβεται ἀπόλυτα τό δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου νά προσχωρήσει στόν Ἰνδουϊσμό καί σέ κάθε ἄλλη θρησκεία. Δέν ἀνέχεται, ὅμως, τό γεγονός νά ὁδηγεῖται κάποιος ἐκεῖ χωρίς νά τό θέλει, χωρίς νά τό ἔχει ἐπιλέξει καί χωρίς νά εἶχε τήν πρόθεση νά τό κάνει. Αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει μέ τή γιόγκα. Ἡ ἄσκησή της ὁδηγεῖ στή σταδιακή ἀπομάκρυνση ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί στή σταδιακή ἐξοικείωση μέ τίς ἀρχές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ μέχρι τήν πλήρη ἔνταξη στίς τάξεις του. Πολλοί ἀκολούθησαν τή γιόγκα, ἐπειδή τούς προσφέρθηκε ὡς τέχνη ζωῆς. Κατέληξαν, ὅμως, νά γίνουν Ἰνδουϊστές καί νά ζοῦν σέ κοινόβια («ἀσράμ») γνωστῶν γκουρού στήν Ἰνδία ἤ σέ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου.

Εἰδικότερα, μέ τήν ἄσκηση τῆς γιόγκα ἐξασθενεῖ ἡ Ὀρθόδοξη ἀντίληψη ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πρόσωπο (ἀκριβέστερα, ὅτι εἶναι τρία Πρόσωπα), μέ τό Ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά σχετίζεται καί νά διαλέγεται ὡς ἕτερος. Ἐξασθενεῖ ἡ αἴσθηση τῆς τεράστιας διαφορᾶς μεταξύ τοῦ ἀκτίστου Θεοῦ καί τοῦ κτιστοῦ κόσμου καί ἀνθρώπου, μπροστά στήν ὁλιστική καί πανθεΐζουσα ἀντίληψη τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν ὅτι «ὅλα εἶναι ἕνα», ὅλα ἔχουν θεϊκή οὐσία, ὅλα εἶναι ἐπί μέρους μορφές καί ἐκδηλώσεις μιᾶς ἀπρόσωπης θεότητας.

Τό ἴδιο τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό κέντρο τῆς πίστεώς μας, σταδιακά σχετικοποιεῖται. Ὁ Χριστός παύει πλέον νά θεωρεῖται ὡς μόνος Ἅγιος, μόνος Κύριος, μόνος Σωτήρ καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Τό πολύ θεωρεῖται ἕνας φωτισμένος δάσκαλος, ἕνας γκουρού, ὅπως πολλοί ἄλλοι, ἤ μιά κατάσταση στήν ὁποία ὁ καθένας μπορεῖ νά φθάσει ἤ ἀκόμη καί νά τήν ξεπεράσει!

Ἡ σωτηρία, τέλος, δέν προέρχεται ἀπό τόν Χριστό, οὔτε προσφέρεται ἔξωθεν, κατά τό θρησκευτικό ὑπόβαθρο τῆς γιόγκα, ἀλλά ἔρχεται ἀπό μᾶς τούς ἴδιους, πηγάζει ἀπό μέσα μας, ἀρκεῖ νά ἐφαρμόσουμε κάποιες τεχνικές. Αὐτές δέν ἔχουν σκοπό νά θεραπεύσουν τήν ἐνοικοῦσα στό σῶμα ἁμαρτία, ὅπως ἡ Ὀρθόδοξη ἄσκηση, ἀλλά νά ἐξουδετερώσουν τό ἴδιο τό σῶμα. Σωτηρία δέν εἶναι ἡ διάσωση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ὅπως στούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, πού διατηροῦν ὅλα τά προσωπικά τους γνωρίσματα, ψυχικά καί σωματικά, ἀλλά ἡ ἐξαφάνιση καί ἡ διάλυσή του μέσα στήν ἀπρόσωπη θεότητα. Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ἀντιστρέφεται πλήρως! Συμπερασματικά, γιά τόν Χριστιανό ἡ γιόγκα εἶναι ἡ μέθοδος γιά νά χάσει ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει: τήν πίστη του στόν Χριστό. 

Πηγή: http://sathanasoulias.blogspot.com, https://ellasnafs.blogspot.com

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΥΠΟΦΕΡΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

«...Αυτό που χαρακτηρίζει το χριστιανό, είπε, είναι η αγάπη και η συγγνώμη... Δεν μπορείς να αγαπάς αν δεν συγχωρείς. Και δεν αγαπάς ούτε το Θεό ούτε τους ανθρώπους παρά το δικό σου θέλημα. Και η συγγνώμη βγαίνει χωρίς δυσκολία απ’ την καρδιά που αγαπά το Θεό και επειδή αγαπά το Θεό αγαπά και τον αδελφό του.Έτσι μπαίνουμε σε ένα στάδιο πνευματικού αγώνα και καλούμεθα να ετοιμάσουμε τον εαυτό μας, να τον συμμαζέψουμε. Και η Εκκλησία μας, μαζί με αυτά, μας καλεί να εξετάσουμε τον εαυτό μας και να προετοιμαστούμε.

Αγάπη – Συγγνώμη – Εξομολόγηση είναι τα βασικά δεδομένα αυτής της περιόδου. Χωρίς αυτά, όχι σαράντα, ογδόντα μέρες να νηστέψουμε μας είναι άχρηστες. Είναι πολύ σημαντικό, να το καταλάβουμε αυτό.

Όσες μέρες και να νηστέψω χωρίς συγγνώμη και αγάπη, είναι άχρηστες. Δεν με ωφελούν σε τίποτα και ίσως με βλάπτουν. Γιατί καλλιεργούν την υποκρισία μου.

Φαίνομαι στους άλλους ότι νηστεύω, αλλά εγώ γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια, του Θεού το θέλημα. Και ο αγώνας του πιστού ανθρώπου, αυτός είναι. Και η εξομολόγηση δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η αποκατάστασή μας στο Σώμα του Χριστού, στην Εκκλησία του, την οποία ενότητα την έχει διασπάσει ο εγωισμός δια της αμαρτίας μας.

Ο πιο μεγάλος Σταυρός, όσων είμαστε πνευματικοί, είναι η δυσκολία των Χριστιανών μας να συγχωρήσουνε. Αλλά πόσο πιο απλά να τους πούμε ότι, δεν είστε καν χριστιανοί, ακόμη και αν κοινωνείτε χωρίς συγγνώμη και χωρίς αγάπη.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, γιατί όλα δείχνουν μια καρδιά που δεν είναι αγαθή, μια καρδιά που προσπαθεί, και το Θεό να τον εμπαίξει, και να τον κοροϊδέψει, αλλά στην ουσία κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.

Η εξομολόγηση δεν είναι για να πάμε να πούμε τα συνηθισμένα πράγματα, τα οποία θα τα επαναλάβουμε στην άλλη μας εξομολόγηση, γιατί τα έχουμε επαναλάβει στην καθημερινότητά μας. Τότε, δεν είμαστε ειλικρινείς στην εξομολόγησή μας και είναι μια εξομολόγηση χωρίς μετάνοια και με πολύ εγωισμό.

Να φανώ στο Θεό ή στον Ιερέα καλός, που εξομολογούμαι, αλλά όμως το θέλημα του Θεού δεν θέλω να το κάνω. Και αυτό είναι πραγματικά το μεγάλο σκάνδαλο. Ερχόμαστε να εξομολογηθούμε, αλλά χωρίς μετάνοια. Ο Θεός ξέρει τις αμαρτίες μας. Αυτό που ζητά είναι να δει τη μετάνοιά μας, γιατί αυτή είναι μία πράξη δική μας.

Και αυτή είναι η βασικότερη αιτία, που ο κόσμος μας δεν αλλάζει. Γιατί δεν αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί ο χριστιανός είναι το αλάτι, αλλά αυτό το αλάτι έχει χαλάσει και είναι άχρηστο και όχι μόνο δεν σώζει αλλά συνεργεί στο σάπισμα της κοινωνίας μας.

Και γι’ αυτό είπα, ότι, είναι η ώρα να αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε. Ο χριστιανός ζει στον κόσμο, αλλά «δεν είναι εκ του κόσμου». Διότι υποτασσόμενος στον κόσμο και στην νοοτροπία του, τότε πλέον έχει χάσει τη χάρη του Θεού. Και πορεύεται και μόνος του και μπερδεμένος. Και γι’ αυτό δεν έχει χαρά στη ζωή του.

Σήμερα, όπως πάντα, ο διάβολος πολεμά την Εκκλησία. Η Εκκλησία πάντοτε παράγει Αγίους. Και τώρα τελευταία, ο Θεός μας χάρισε πολλούς Αγίους, για να μείνουμε τελείως αναπολόγητοι. Ο Θεός με τους Αγίους μας καλεί σε μετάνοια. Δεν έχει νόημα να θαυμάζω τους Αγίους, να μιλάω για τους Αγίους, αλλά να μην μιμούμαι τους Αγίους στην ταπείνωσή μου ενώπιον του Θεού, στην υπακοή μου στο θέλημα του Θεού. Και μέσα στην Εκκλησία υπάρχει ενότητα και τάξη.

Έτσι, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι γνήσια η εξομολόγησή μας και αυτό φαίνεται καθαρά, γιατί δεν αλλάζουμε. Γιατί δεν είμαστε ταπεινοί. Ο Τελώνης της Παραβολής, αυτός δεν έδειξε το Φαρισαίο.

Εμείς σήμερα παριστάνουμε τους τελώνες, για να δείξουμε τους Φαρισαίους. Και αποδεικνυόμαστε ότι, εμείς είμαστε οι Φαρισαίοι. Διότι ο Τελώνης ξέροντας τις αμαρτίες του δεν έκρινε απολύτως κανένα. Εμείς κρίνουμε τους πάντες. Γιατί, ακριβώς, μας λείπει η ταπείνωση, μας λείπει η αγάπη. Είμαστε μπερδεμένοι….

Με την αγάπη κερδίζεις τον άλλον, όχι με την κριτική. Με την σιωπή και την ταπείνωση κερδίζεις τον άλλον. Με το να ζεις ταπεινά και όχι με το να επιδεικνύεσαι, γιατί έτσι χάνεις και τον Θεό τον ίδιο, που μας είπε: «μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός τη καρδία».

Και είστε εσείς πρώτοι, που πρέπει να ξέρετε γιατί πάτε να εξομολογηθείτε, και πάνω από όλα πρέπει να είστε αποφασισμένοι για τη συγνώμη και την αγάπη, ακόμα και στους εχθρούς σας. Αλλιώς δεν έχει αξία η εξομολόγησή σας, και θα μας πει ο ίδιος ο Χριστός, «δι υμών το όνομα του Θεού βλασφημείται εν τοις έθνεσι».

Εξ αιτίας σας. Δεν είναι καθαρή η εξομολόγησή μας, όχι γιατί δεν λέμε την αλήθεια, αλλά γιατί δεν έχουμε πραγματικά μετανοήσει, γιατί, όπως σας είπα, δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε. Και εμείς οι πιστοί χριστιανοί, εκείνο το λόγο που λέει: «εάν μη αφήτε…, ούτε ο Πατήρ ο ουράνιος θα αφήσει τα δικά σας παραπτώματα…», δεν τον υπολογίζουμε και συνεχίζουμε μία πορεία φαρισαϊκή, που διώχνει τους ανθρώπους και όχι μια ταπεινή πορεία που ελκύει τους ανθρώπους.

Το γνώρισμα όλων των μεγάλων Αγίων μας ήταν ότι, ήταν πολύ αυστηροί στον εαυτό τους και πολύ επιεικείς στους άλλους ανθρώπους. Εμείς είμαστε πολύ αυστηροί στους άλλους αλλά πολύ επιεικείς σε μας. Κι αυτή είναι η πλάνη μας…

Να ζήσουμε, λοιπόν, την Μεγάλη Τεσσαρακοστή με όλο της το ευλογημένο και πολυδύναμο πνευματικό περιεχόμενο που μας προσφέρεται. Και αυτό θα το δούμε στη ζωή μας ο καθένας. Πρέπει να γινόμαστε καλύτεροι.

Ο Άγιος Μάξιμος λέει: «κάθε φορά που μπαίνεις στην Εκκλησία πρέπει να γυρίσεις πίσω καλύτερος. Να ’χεις ανεβεί ένα σκαλοπάτι». Αλλά εμείς πολλές φορές, ενώ ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της Εκκλησίας κατεβαίνουμε μέσα στην Εκκλησία πολλά σκαλοπάτια, γιατί πολλές φορές ούτε το χώρο σεβόμαστε ούτε τίποτα… Για ποιον πάμε στην Εκκλησία; Πάμε για τον Θεό; Πάμε να μαζέψουμε τον νου μας; Πάμε για την προσευχή μας;

Ή πάμε να δούμε για να πούμε; Ο Τελώνης δεν έβλεπε τίποτα, ούτε τον Φαρισαίο που τον έδειχνε και γι’ αυτό έγινε δεκτός από το Θεό. Και εδώ, αγαπητοί αδελφοί, μπαίνει το τελικό ερώτημα. Μας ενδιαφέρει να είμαστε δεκτοί από το Θεό; Ή μας ενδιαφέρει να γινόμαστε δεκτοί από τους ανθρώπους; Αυτό είναι το ερώτημα, που πρέπει όλοι μας να απαντήσουμε…

…Πρέπει να επαναστατήσουμε στον εαυτό μας. Αυτή είναι η μόνη επανάσταση που θα μας σώσει. Να γίνουμε άλλοι άνθρωποι. Διαφορετικά είμαστε το αλάτι, που όχι μόνο δε σώζει αλλά βοηθάει στο σάπισμα παραπέρα.

Να ευχηθούμε, λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, ευχηθείτε και εσείς για μένα, να ζήσουμε αυτή τη Μεγάλη Σαρακοστή όπως την θέλει ο Χριστός, όπως την όρισε η Εκκλησία, με συγγνώμη, με αγάπη, με ταπείνωση, με προσευχή και με συμμετοχή στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας.

Αλλιώς δεν θα είναι Σαρακοστή, γιατί αυτά είναι τα γνωρίσματά της. Αν αυτά δεν τα ζήσουμε, τότε δεν είναι Σαρακοστή. Είναι κατ’ ευφημισμόν.

Έτσι, λοιπόν, να το προσπαθήσουμε, για να μας λυπηθεί ο Θεός, να του εκφράσουμε την αληθινή μετάνοιά μας, διότι το είπαν και οι Πατέρες μας, τότε που έπεσε η Κωνσταντινούπολη. Για έναν λόγο, είπαν, «έπεσε για τις αμαρτίες μας». Και για έναν λόγο υποφέρει η πατρίδα μας.

Για τις δικές μας αμαρτίες και δη των χριστιανών, διότι εμείς θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να αλλάξουμε εμείς, κατά το θέλημα του Θεού, χωρίς «ναι μεν αλλά» και χωρίς κρατούμενα.

Ας κάνουμε, λοιπόν, μια επανάσταση στην προσευχή μας, με αγάπη στην συγγνώμη, στην ταπείνωση, και τότε ο Θεός, θα δείτε ότι, θα σκύψει και θα μας προσέξει».

Αγιοτόπια

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η ΤΡΙΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

Η ομιλία έγινε στις 21-11 του 1982 (απόσπασμα).

***
Ο Αντίχριστος θα κηρύξει αγαπητοί μου την έλευση νέας εποχής εις την γην, η οποία θα διαδεχθεί την Χριστιανικήν εποχή, δημιουργώντας ίσως μια τρίτη διαθήκη. Έχουμε την Παλαιά Διαθήκη, έχουμε την Καινή Διαθήκη και θα δημιουργήσει μία τρίτη διαθήκη.

Αυτό το κακόδοξον δόγμα περί τρίτης διαθήκης είναι παλαιόν και το αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως μην σας κάνει εντύπωση αυτό, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό που ήδη ζούμε.

Ακούστε περί τίνος πρόκειται, ποια είναι αυτή η τρίτη διαθήκη.

Είναι η καλλιεργουμένη κατά κόρον στις ημέρες μας αντίληψις περί απηρχαιώσεως του Χριστιανισμού που υποστηρίζουν κοσμικοί κύκλοι, κοσμικοί άνθρωποι και οικουμενιστικοί κύκλοι. Όταν σας λέγουν ότι ο Χριστιανισμός πάλιωσε, εχρεοκόπησε, ότι πλέον δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει και να μας μιλήσει, ότι ο Χριστιανισμός δεν έχει πλέον ισχύ, είναι απηρχαιωμένος, μια καινούρια κατάσταση πρέπει να δημιουργήσουμε. Αυτό στην πραγματικότητα είναι η τρίτη διαθήκη. Υπάρχει λοιπόν αυτή η κατάστασις.

Εξάλλου τι είναι αυτό που λέγει ο Δανιήλ ο Προφήτης;

καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον

Αλλοιώσαι νόμον, να αλλοιώσει τον νόμον. Είναι η τρίτη διαθήκη.

Οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας θα θεωρούνται ξεπερασμένοι.

Σας είπα με μελαγχολικό τρόπο, μήπως ο Αντίχριστος κάθεται και σε Χριστιανικούς Ναούς; Το αναφέρει αγαπητοί μου ο Ιερός Χρυσόστομος αυτό, αλλά με ποιαν έννοια; Όχι με την έννοια ότι θα καθίσει τότε ο Αντίχριστος, αφού λέγει ο Άγιος Κύριλλος, μη γένοιτο, τέτοιο πράγμα όχι, αλλά με την έννοια των υπηρετών του Αντιχρίστου. Όταν υπάρχουνε οικουμενισταί κληρικοί, ή μασονίζοντες ή μασόνοι, ή αιρετικοί: -ορθόδοξοι, που είναι κρυμμένοι, δεν φαίνονται-,μα είτε Πατριάρχαι είναι αυτοί, είτε επίσκοποι είναι, είτε αρχιμανδρίται, πρεσβύτεροι, διάκονοι, ό,τι είναι, και οι άνθρωποι αυτοί λέγουν πράγματα αιρετικά, όπως επί παραδείγματι:

–Οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι.

–Το Πηδάλιον δεν έχει καμία σημασια και αξία.

–Οι νηστείες να καταργηθούν.

–Η εγκράτεια θεωρείται παρωχημένο πράγμα.

-Σήμερα ζούμε σε μία νέα εποχή, πρέπει τους νέους μας να τους δούμε με άλλο μάτι, μπορούν να ζουν την γενετήσια ζωή και λοιπά, και λοιπά …

Πες τε μου. Μήπως και στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάθονται όργανα του Αντιχρίστου;

Κάνει εντύπωση ότι ο Θεός σε κάθε εποχή έχει τους Αγίους Του. Γιατί λέτε; Για να δίδει την απάντηση εις τους πιστούς ότι δεν μπορούμε να λέμε ότι οι Άγιοι είναι ξεπερασμένοι. Σε κάθε αιώνα θα δώσει πολλούς Αγίους. Στον 20ον αιώνα έδωσε τον Άγιο Νεκτάριο. Έδωσε τον Άγιο Νεκτάριο. Πολύ ορθά και χαρακτηριστικά, χαρακτηρίστηκε «ο Άγιος του αιώνος μας».

Προσέξτε. Είναι τυχαίο, αυτή η ταλαίπωρη Μαγδαληνή, η ηγουμένη, που υβρίζει τον Άγιο Νεκτάριο; Είναι τυχαίον αυτό; Δεν είναι τυχαίο. Είναι αυτή η αντίδρασις του Σατανά. Δαιμονοκρατούμενη γυναίκα είναι. Το λέγω ελεύθερα γιατί την έχει καταδικάσει η Εκκλησία μας και την έχει αφορίσει. Διότι δεν θα ανέχεται ο Αντίχριστος να υπάρχει Άγιος, επειδή θα υποστηρίζει ότι η αγιότης είναι απαρχαιωμένο πράγμα και είναι απηρχαιωμένο γιατί είναι απηρχαιωμένο το Ευαγγέλιο, δεν μπορεί το Ευαγγέλιο να κάνει Αγίους. Αλλά ο Θεός θα δίνει Αγίους σε κάθε εποχή για να δίδει την απάντηση ότι το Ευαγγέλιον δεν είναι απαρχαιωμένο.

Ακόμα, την εποχή εκείνη το κήρυγμα ..

Είδατε πως ήλθατε; Ήλθατε πολύς κόσμος σ’ ένα ευρύχωρο Ναό. Έχουμε πολύφωτα εδώ, έχουμε τόσους τρόπους ανέσεως. Κάθεστε, δεν αισθάνεστε ότι κινδυνεύετε από ανθρώπους που έξω περιμένουνε να σας κακοποιήσουν.

Αλλά τότε. Ω τότε…

Τι γράφει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος.

Τότε των φιλοθέων,

.. ἅπαντα τὰ πρόσωπα δακρύοντα καὶ πόθῳ ἐρωτῶντας, μήποτε ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς; Καὶ ἀκούῃ, ουδαμού.

Θα λέγουν οι άνθρωποι. Πουθενά ακούγεται κήρυγμα; Και η απάντησις: Πουθενά. Πουθενά κήρυγμα. Πουθενά.

Τότε θα έλθει ο έσχατος πειρασμός. Και εις αυτόν τον πειρασμόν αγαπητοί μου απέβλεπε ο Κύριος όταν έλεγε εις τους μαθητάς του στον κήπο της Γεσθημανή, γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.

Θέλετε να δείτε ότι περί αυτού πρόκειται;

Τι λέγει προς τον άγγελον (επίσκοπο) της εν Φιλαδελφεία Εκκλησίας; Στην Αποκάλυψη 3,10 έως 11. Λέγει:

ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου.

Επειδή ετήρησες λέει τον λόγον της υπομονής μου, εφύλαξες, γι’ αυτό κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού που πρόκειται να έλθει σε ολόκληρη την οικουμένη.

Ποιός είναι αυτός ο πειρασμός; Ο πειρασμός του Αντιχρίστου. Κι εγώ λέγει θα σε φυλάξω. Έρχομαι ταχύ, έρχομαι γρήγορα, κράτα αυτό που έχεις.

Είσαι Ορθόδοξος Χριστιανός; ΚΡΑΤΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ.

https://aktines.blogspot.com

ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΒΑΠΤΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ!

Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ Γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΟΥΣΙΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Δεν υπάρχει πλουσιώτερος από τον άνθρωπο που κατέχει τον Χριστό και τη χάρη του Χριστού μέσα του. Άνθρωπε, γίνε πλούσιος στα του Θεού.... «Άνωθεν εστί καταβαίνον πάν δώρημα τέλειον.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΝ ΠΡΑΤΤΗΣ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ, Η ΗΜΕΡΑ ΣΟΥ ΘΑ ΓΙΝΗ ΚΑΛΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Αν πράττης την δικαιοσύνην, η ημέρα σου θα γίνη καλή· εάν πράττης την αμαρτίαν η ημέρα σου θα είναι πονηρά και γεμάτη κόλασιν. Αν πιστεύης αυτά και τα εφαρμόζης όλος ο χρόνος θα σου πηγαίνη καλά.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΦΡΟΥΡΙΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Φρούριο κατασκεύασε ο Θεός εναντίον του διαβόλου. Αυτό είναι η εκκλησία.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ & ΔΙΔΑΧΕΣ ΠΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΝΟΥ

ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΦΛΟΣ!

Μην ανησυχείς ο Θεός δεν είναι τυφλός… βλέπει τα δάκρυά σου. Ο Θεός δεν είναι κουφός… ακούσει τις προσευχές σου και νιώθει τον πόνο σου. Και βλέπει και πονάει. Και θα έρθει η στιγμή και θα σε ανταμείψει.

ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!

Μην το βάζεις κάτω ο Θεός είναι δίπλα σου. Και ότι και αν σου συμβαίνει θα σου δώσει την δύναμη να το ξεπεράσεις.

ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!

  

Ποτέ μην αμφισβητήσεις όσα είναι από το Θεό. Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι σε έχει ξεχάσει ή σε έχει εγκαταλείψει. Ποτέ μη νομίζεις ότι δεν σε φροντίζει. Θυμήσου ότι σε κρατάει πάντα με το δεξί Του χέρι και η επιλογή να απλώσεις το δικό σου χέρι ανήκει σε εσένα.

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΛΕΙΟΣ...ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΞΕΝΩΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΛΑΤΤΩΜΑ ΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟΥ!

Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: Όποιος λοιπόν θέλει να φθάσει στην τελειότητα και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα, ας είναι ξένος από το ελάττωμα της οργής και του θυμού,  και ας ακούει τον Απ. Παύλο που λέγει  "́κάθε έχθρα και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία, ας φύγει από σας μαζί με κάθε κακία"́-(Εφες.4,31).