ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΛΥΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ!

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Μην αφήνεις λύπη στην καρδιά σου. Διότι η χαρά του πονηρού είναι η λύπη, η αθυμία, από την οποία γεννιούνται πολλά και με τα οποία γεμίζει πικρία η ψυχή αυτού που τα έχει. Ενώ η διάθεση του μετανοούντος λέει: «Ήμαρτον, συγχώρησον, Πάτερ»! Και διώχνει τη λύπη. «Μήπως, λέει, δεν είμαι άνθρωπος ασθενής; Λοιπόν, τί πρέπει να κάνω»; Πράγματι, παιδί μου, έτσι είναι. Έχε θάρρος. Μόνον όταν έλθει η χάρις του Θεού, τότε στέκει στα πόδια του ο άνθρωπος. Αλλιώς, χωρίς χάρη, πάντοτε παρασύρεται και πάντοτε πέφτει. Να έχεις ανδρεία λοιπόν και μη φοβάσαι καθόλου.

Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας, εκδ, Ι.Μ.Φιλοθέου, Άγ. Όρος, σ. 127-129.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΚΑΜΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΟΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙ' ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Ὁ Πανάγαθος, καλό μου παιδί, δέν κάμνει τίποτε ὅπου νά μή μᾶς εἶναι δι΄ ὄφελος τῆς ψυχῆς. Εἴτε ἀσθένειαν, εἴτε πειρασμόν, ὅ,τι ἀφήνει εἰς ἡμᾶς, δι΄ ὠφέλειάν μας τό κάμνει. Ὅπου ἡμεῖς δέν γνωρίζομεν καί πολλάκις γογγύζομεν, ἀγανακτοῦμεν, καί πολλά κακά κάμνομεν. Ἐνῶ Ἐκεῖνος, ἀπό τήν πολλήν Του ἀγάπην, μόνον εἰς τό συμφέρον μας τῆς ψυχῆς ἀποβλέπει. Διότι γνωρίζει ὅτι ἐδῶ πρόσκαιροι εἴμεθα καί ὅλα σύντομα ἀπερνοῦν καί διαβαίνουν. Καί ὅταν τελειώσῃ αὐτή μας ἡ ἐξορία καί ἀνοίξουν τά μάτια τῆς ψυχῆς τά ἀληθινά, τότε δι΄ ὅλα θά εὐχαριστήσωμεν εὐγνωμόνως.

(Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας σελ, 287)

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΝΕΚΡΟΥΣ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Αὐτὸς ποὺ συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ κεῖνον ποὺ ἀνασταίνει νεκροὺς μὲ τὴν προσευχή του μέσα στὸν κόσμο. Αὐτὸς ποὺ στενάζει μία ὥρα γιὰ τὴν ψυχή του, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ κεῖνον ποὺ ὠφελεῖ ὅλο τὸν κόσμο μὲ τὴ διδασκαλία του.

Αὐτὸς ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὴν πραγματικὴ πνευματική του κατάσταση, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ κεῖνον ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ Ἀγγέλους. Γιατί αὐτὸς βλέπει μὲ τοὺς νοεροὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἐκεῖνος, βλέπει μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμοὺς.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΔΙΑΜΕΙΝΕΙ ΕΔΩ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Aυτός που έφθασε την αγάπη του Θεού, δεν επιθυμεί πλέον να διαμείνει εδώ. Γιατί η αγάπη καταργεί το φόβο. Αγαπητοί, επειδή έγινα μωρός, δεν αντέχω να κρατάω το μυστήριο στη σιωπή, αλλά γίνομαι άφρων για την ωφέλεια των αδελφών. Γιατί αυτή είναι η αληθινή αγάπη, η οποία δεν μπορεί να φυλάξει κρυφό κάποιο μυστήριο από τους αγαπητούς της. Πολλές φορές, όταν έγραφα αυτά έμεναν ακίνητα τα δάχτυλα μου πάνω στο χαρτί και δεν άντεχα από την ηδονή που κυρίευε την καρδιά μου και κατασίγαζε τις αισθήσεις μου.

(Τα ευρεθέντα ασκητικά, λόγος ΛΗ')

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΕΙΓΜΑ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΝΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Αποτελεί δείγμα αρετής και πνευματικής προόδου να κατορθώσει κάποιος να ελέγξει τα λόγια του και πολύ περισσότερο να επιτύχει την σιωπή που οδηγεί σε περισυλλογή και προσευχή. Για την αξία αυτής της σιωπής ο Αββάς Ισαάκ μας λέγει: ''Περισσότερο από όλα αγάπησε την σιωπή, διότι η σιωπή προξενεί σε σένα καρποφορία της αρετής, την οποίαν γλώσσα ανθρώπου δεν μπορεί να εξηγήσει. Πρώτον μεν ανάγκασε τον εαυτόν σου να σιωπά, και τότε από την σιωπή γεννιέται κάτι σε σένα, που σε οδηγείς σε αυτήν. Είθε να σου δώσει ο Θεός να αισθανθείς εκείνο, το οποίο γεννιέται από την σιωπή. Εάν εξασκηθείς στο έργο της σιωπής, πόσο φως θα ανατείλει από αυτό στην ψυχή σου''.

(O Αββάς Ισαάκ ο Σύρος και η άσκηση στην ζωή μας)

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κωμόπολη της Καππαδοκίας, από τον Γρηγόριο, επίσκοπο Ναζιανζού και την Νόννα. Έχει δύο αδέρφια: τον Καισάρειο και τη πασίγνωστη για την ευσέβειά της αδερφή Γοργονία.

Στη Ναζιανζό, διδάσκεται τη στοιχειώδη εκπαίδευση, ενώ τη μέση στη Καισάρεια, όπου γνωρίζεται με το συμμαθητή του Μέγα Βασίλειο. Έπειτα, πηγαίνει κοντά σε περίφημους διδασκάλους της ρητορικής στη Παλαιστίνη και στην Αλεξάνδρεια και, τέλος, στα Πανεπιστήμια της Αθήνας. Οι σπουδές του διήρκεσαν 13 ολόκληρα χρόνια (από 17 έως 30 ετών).

Μετά τις σπουδές στην Αθήνα ο Γρηγόριος επιστρέφει στη πατρίδα του μονολότι του πρόσφεραν έδρα Καθηγητή Πανεπιστημίου. Εκεί, ο πατέρας του, επίσκοπος Ναζιανζού, τον χειροτονεί πρεσβύτερο. Αλλά ο Άγιος Γρηγόριος προτιμά την ησυχία του αναχωρητηρίου στο Πόντο, κοντά στο φίλο του Βασίλειο, για περισσότερη άσκηση στη πνευματική ζωή.
Μετά, όμως, από θερμές παρακλήσεις των δικών του, επιστρέφει στην πατρίδα του και μπαίνει στην ενεργό δράση της Εκκλησίας. Στα 43 του χρόνια ο Θεός τον ανύψωσε στο επισκοπικό αξίωμα. Έδρα του ορίστηκε η περιοχή των Σασίμων την οποία ποτέ δεν ποίμανε λόγω των Αρειανών κατοίκων της.
Όμως, ο θάνατος έρχεται να πληγώσει τη ψυχή του, με αλλεπάλληλους θανάτους συγγενικών προσώπων. Πρώτα του αδερφού του Καισαρείου, έπειτα της αδερφής του Γοργονίας, μετά του πατέρα του και, τέλος, της μητέρας του Νόννας. Μετά απ’ αυτές τις θλίψεις, η θεία Πρόνοια τον φέρνει στην Κωνσταντινούπολη (378 μ.Χ.), όπου υπερασπίζεται με καταπληκτικό τρόπο την Ορθοδοξία και χτυπά καίρια τους Αρειανούς, που είχαν πλημμυρίσει την Κωνσταντινούπολη.
Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Όλοι οι ναοί της Βασιλεύουσας ήταν στα χέρια των αιρετικών. Όμως ο Άγιος δεν απελπίζεται. Μετατρέπει ένα δωμάτιο στο σπίτι που τον φιλοξενούσαν σε ναό και του δίνει συμβολικό όνομα. Ονομάζει το ναό Αγία Αναστασία δείγμα ότι πίστευε στην ανάσταση της Ορθόδοξης Πίστης.

Οι αγώνες είναι επικίνδυνοι. Οι αιρετικοί ανεβασμένοι πάνω στις σκεπές των σπιτιών του πετούν πέτρες και έτσι ο Άγιος Γρηγόριος δοκιμάζεται πολύ. Στο ναό της Αγίας Αναστασίας εκφωνεί τους περίφημους πέντε θεολογικούς λόγους που του έδωσαν δίκαια τον τίτλο του Θεολόγου.
Μετά το σκληρό αυτό αγώνα, ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (381 μ.Χ.). Η Β’ Οικουμενική Σύνοδος τον αναγνώρισε ως Πρόεδρό της. Όμως μια μερίδα επισκόπων τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο. Τότε ο Γρηγόριος, αηδιασμένος, δηλώνει τη παραίτησή του, αναχωρεί στη γενέτειρά του Αριανζό και τελειώνει με ειρήνη τη ζωή του, το 390 μ.Χ.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φιλοσοφημένα 408 ποιήματά του 18.000 περίπου στίχων. Είναι από τα μεγαλύτερα πνεύματα του Χριστιανισμού και από τους λαμπρότερους αθλητές της ορθόδοξης πίστης.
Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, στο Άγιο Όρος ενώ το ιερό σκήνωμα του φυλάσσετε στον ομώνυμο Ναό του στην Νέα Καρβάλη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 25 Ιανουαρίου.

http://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ: ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Γέρων Κλεόπα Ήλιε: Ξέρετε τι έκανε τώρα η επιστήμη; Όπως μία μέλισσα που μόλις τώρα βγήκε λίγο από την κυψέλη και έχει την εντύπωση ότι γνωρίζει όλον τον κόσμο! Αυτό έκανε και ο άνθρωπος μέχρι τώρα. Βγήκε λίγο στο διάστημα και του φάνηκε ότι πήγε σε όλο το σύμπαν.

Το σύμπαν ομολογεί την ύπαρξη και τη δύναμη του Θεού που με την πρόνοιά Του και τις ενέργειές Του στηρίζει όλα που υπάρχουν στον κόσμο αυτό. Η δύναμη του Θεού φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο δημιούργησε το σύμπαν.

ΓΕΡΩΝ ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΛΑΪΚΟΙ ΟΥΤΕ ΜΟΝΑΧΟΙ ΟΥΤΕ ΚΛΗΡΙΚΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ!

Γέρων Κλεόπα Ήλιε: Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, ούτε λαϊκοί ούτε μοναχοί ούτε κληρικοί, χωρίς την εξομολόγηση των αμαρτιών και χωρίς τη λύση από τον πνευματικό, κατά τον λόγο του Κυρίου που λέει: «Λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιω. 20, 23). Και σε άλλο χωρίο: «όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ. Και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18). Επομένως, πώς θα μπει κανείς στη βασιλεία των ουρανών, μη όντας λελυμένος στη γη από τις αμαρτίες του; Διότι η εξουσία αυτή δόθηκε μόνο στους εκλεκτούς, δηλαδή στους Αποστόλους, στους Επισκόπους και στους Ιερείς, και όχι στους λαϊκούς.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ

Σε κάποια μοναχή ο Όσιος είπε τα ακόλουθα: «Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου σε ενοχλούν και δεν μπορείς να εύρεις την ειρήνη της ψυχής σου, θυμήσου τα εξής:
1. Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου που θέλεις να διορθώσεις σε ενοχλούν, σε εκνευρίζουν και χάνεις την ειρήνη σου, τότε αμαρτάνει και εσύ. Η αμαρτία δεν διορθώνεται με την αμαρτία, αλλά με την ταπείνωση.
2. Ο ζήλος που θέλει να καταστρέψει όλα τα κακά είναι από μόνος του ένα μεγάλο κακό.
3. Μέσα στο μάτι σου υπάρχει ένα μεγάλο δοκάρι και εσύ προσέχεις το κάρφος στο μάτι του αδελφού σου.
4. Υπάρχουν ατέλειες που είναι αναπόφευκτες και άλλες που μπορεί να είναι ευεργετικές. Το καλό δοκιμάζεται από το κακό.
5. Το παράδειγμα της μακροθυμίας του Θεού πρέπει να χαλιναγωγήσει την ανυπομονησία μας, που μας στερεί την ειρήνη.
6. Το παράδειγμα του Ίδιου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας φανερώνει με πόση ταπείνωση και καρτερία πρέπει να υπομένουμε την ανθρώπινη αμαρτία. Αν δεν έχουμε κάποια θέση ευθύνης έναντι των άλλων, πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αμαρτία τους με εμπάθεια.
7. Κάθε άνθρωπος καταδικάζει εκείνες τις αμαρτίες των άλλων, για τις οποίες κατηγορείται ο ίδιος.
8. Για τις πράξεις των άλλων δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να μας ηρεμεί περισσότερο όσο η σιωπή, η προσευχή και η αγάπη».

Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΣΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΑΝ. ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΝΟΧΟΣ. ΟΦΕΙΛΕΤΕ, ΩΣΤΟΣΟ, ΝΑ ΥΠΟΜΕΙΝΕΤΕ ΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΑ!

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Σας συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη συκοφαντία μεγαλόψυχα. Και η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα που διαπράξατε και για το οποίο είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως, είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού…

Μολονότι δεν είναι εύκολο, πρέπει οπωσδήποτε να συμφιλιωθείτε με τους συκοφάντες σας. Με μίσος στην καρδιά, δεν μπορεί να σωθεί κανείς. Γι΄αυτό οφείλουμε να αντιδρούμε με αυταπάρνηση στα εμπαθή αισθήματά μας. Έτσι εξαφανίζονται και οι θλίψεις. Η εμπάθεια, βλέπετε, είναι που γεννάει τη θλίψη.

Γνωρίζω πόσο δύσκολα υποφέρεται η συκοφαντία. Είναι λάσπη -μα λάσπη ιαματική. Υπομονή! Αργά ή γρήγορα θα λήξει η δοκιμασία. Ο Γιατρός των ψυχών θα αφαιρέσει το τσουχτερό κατάπλασμα…

Συκοφαντούσαν και τον Κύριο: «Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών» (Ματθ. 11:19). «Δαιμόνιον έχει και μαίνεται» (Ιω. 10:20). Τι μεγάλη δόξα, να μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού!

Σηκώστε ταπεινά κι αγόγγυστα το σταυρό σας. Μη λιποψυχείτε. Αν η συνείδησή σας δεν σας κατακρίνει, μπορείτε να υψώνετε πάντα με θάρρος το βλέμμα σας στο Θεό και να στέκεστε με παρρησία μπροστά Του. Τι πιο σπουδαίο απ’ αυτό;…

Να ζείτε και να φέρεστε φυσιολογικά. Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε. Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον.