ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ: Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ!

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα! Εορτάζει η Ορθοδοξία μας∙ η μεγάλη και αγία μητέρα μας, η ορθόδοξος Εκκλησία μας. Αστράφτει και λάμπει η Εκκλησία του Χριστού και τα παιδιά της, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, όταν ζουν με υπακοή, με ευσέβεια και με ευλάβεια μέσα στην αγκάλη της, δέχονται φως από το φως της, δέχονται τη χάρι του Τριαδικού Θεού, έχουν χαρά και ειρήνη μέσα τους, χαίρουν και πανηγυρίζουν.

Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τη χαρά και την ειρήνη των αδελφών, διαπιστώνουμε ότι αυτή τη χαρά και την ειρηνική ζωή δεν τη ζουν, δεν την ομολογούν όλοι οι βαπτισμένοι και μυρωμένοι χριστιανοί.

Η φοβερή σύγχυσι που απλώθηκε παντού, δυστυχώς και μέσα στην πατρίδα μας, συκοφάντησε και συκοφαντεί, πολεμάει την ορθόδοξο Εκκλησία μας, εθόλωσε και θολώνει τον νου και την καρδιά των μη αγωνιζομένων ορθοδόξων και δεν μπορούν να δουν το φως και την λαμπρότητα της ορθοδοξίας μας, της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Οι φανεροί και περισσότερο οι κρυφοί και ύπουλοι εχθροί της Ορθοδοξίας μας, απλώνουν και επιβάλλουν τις πλάνες τους, τους τελευταίους δε καιρούς τον συγκρητισμό, την πανθρησκεία και την παγκοσμιοποίηση για να κλονίσουν την καθαρή πίστι των Ελλήνων στον Χριστό, στην θεότητά του, να νοθεύσουν το Ευαγγέλιο, να αλλοιώσουν την αγία παράδοσι της Εκκλησίας μας, να οδηγήσουν τους Έλληνες, τους απογόνους των προμάχων της πίστεως, στην προδοσία της Ορθοδοξίας.

Παράλληλα, η υλιστική εκκοσμίκευση, η οποία κατέκλυσε την πατρίδα μας, αναγκάζει τους ορθοδόξους χριστιανούς να αγαπήσουν την υλιστική και ηδονιστική ζωή, η οποία δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοήση και να ζήση το μεγαλείο της Ορθοδοξίας.

Με αυτόν τον τρόπο πολλοί βαπτισμένοι και μυρωμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, ιδιαιτέρως νέοι και νέες, παρουσιάζονται αδιάφοροι, ασυγκίνητοι, ψυχροί και ξένοι, εμπρός στο μεγαλείο και την προσφορά της Ορθοδοξίας. Δεν τους συγκινούν ούτε οι άγιοι, ούτε η Παναγία μας, ούτε οι φωτισμένες εορτές, ούτε ο χτύπος της καμπάνας, ούτε η ουρανία λατρεία της Εκκλησίας μας, ούτε και αυτή η Αγία Τράπεζα.

Και ενώ οι σύγχρονοι Έλληνες βλέπουν ότι χωρίς Χριστό και Ορθοδοξία, χωρίς εκκλησιαστική βιοτή, ζουν χωρίς χαρά και ειρήνη, χωρίς οικογενειακή ενότητα και αληθινή αγάπη για τους συνανθρώπους, επιμένουν με τον εγωισμό τους να περιφρονούν την αγιάζουσα και σώζουσα Ορθοδοξία.

Πονούμε για όλους αυτούς τους αδελφούς μας και προσευχόμαστε να οδηγηθούν στην συναίσθησι, στην μετάνοια και στην σωτηρία.

Σήμερα, αγαπητοί, αυτή την αγία Κυριακή της Ορθοδοξίας, σήμερα που εορτάζει η σώζουσα ορθόδοξος πίστι μας, σήμερα που η Εκκλησία μας μας υπενθυμίζει τους αγώνες των αγίων πατέρων της και τους ποταμούς αιμάτων τους οποίους έχυσαν για την διαφύλαξι της ορθοδόξου αληθείας, εμείς ας θυμηθούμε την προτροπή του αρχαγγέλου Μιχαήλ και ας την στερεώσουμε στην καρδιά μας∙ «Στώμεν καλώς»!

Μην αφήσουμε τους, πάσης φύσεως, κλονισμένους και συσχηματισμένους με τους πολεμίους της Ορθοδοξίας μας να αλλοιώσουν την αδαμάντινη και αγιοπνευματική αλήθεια, όπως και την ιερά ορθόδοξο παράδοσι της Εκκλησίας μας.

Η ορθοδοξία μας δεν είναι εγωκεντρικός και ανθρωποκεντρικός παπισμός, ούτε ανθρώπινος ορθολογιστικός προτεσταντισμός. Η αγία μας Εκκλησία ονομάζεται Ορθόδοξος γιατί διατηρεί, φρονεί, πιστεύει και ασπάζεται ορθά την γνησία αποκεκαλυμμένη διδασκαλία του Χριστού, των θεοκηρύκων Αποστόλων και Πατέρων περί του Τριαδικού Θεού και των όντων.

«Ορθοδοξία εστί αψευδής περί Θεού και κτίσεως υπόληψις» διδάσκει ο όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει: «Η πίστις μου είναι αυτή την οποία ήκουσα από τα θεία λόγια, την οποία εδιδάχθην παρά των αγίων πατέρων, την οποία εδίδαξα κατά πάντα καιρόν ομοίως, χωρίς να συμμορφούμαι προς τας διαφόρους περιστάσεις και τους διαφόρους καιρούς. Την πίστην αυτήν δεν θα παύσω να διδάσκω. Μαζί της εγεννήθην και με αυτήν απέρχομαι της παρούσης ζωής».

Μέσα στην ορθόδοξο Εκκλησία δεν έχουμε μόνο καταφανή αδιάκοπη ιστορική συνέχεια, από την εποχή του Κυρίου και των Αποστόλων. Έχουμε κυρίως και προπαντός την ιδία πίστι, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο ήθος με την πρώτη Εκκλησία.

Ακριβώς επειδή κατέχει η ορθοδοξία ανόθευτη και σώζουσα την αλήθεια, ο διάβολος και τα όργανά του επί είκοσι αιώνες, αγωνίζονται να εξαλείψουν την ορθόδοξο πίστι.

Οι Ιουδαΐζουσες αιρέσεις εζήτησαν να νοθεύσουν την αλήθειά της. Οι προσκυνούντες τα είδωλα εθνικοί φιλόσοφοι έστρεψαν την γραφίδα τους και το λόγο τους εναντίον των θεμελίων της ορθοδόξου πίστεως. Οι αιμοχαρείς χριστιανομάχοι αυτοκράτορες, έβαψαν τη γη με ποταμούς αιμάτων των ορθοδόξων χριστιανών. Ο Άρειος, ο Μακεδόνιος, ο Νεστόριος, γνωστοί και άγνωστοι αιρεσιάρχες, τότε και σήμερα, αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται να χύσουν το δηλητήριο της αιρέσεως μέσα στην Εκκλησία.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί, επί δέκα αιώνες, περιέρχονται γη και θάλασσα με τους πράκτορες της Ουνίας για να προσυλητίσουν τους ορθοδόξους και να καταντήσουν την ορθόδοξο Εκκλησία υποτακτική του Πάπα. Το αυτό ποθούν και οι προτεστάνται.

Η δε μεγαλυτέρα αίρεσι του εικοστού αιώνος, ο οικουμενισμός, κατά τον όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, με το να κηρύσσει θρησκευτικό συγκρητισμό και πανθρησκεία, εξισώνει όλες τις χωρίς αλήθεια ομολογίες με την αδαμάντινη Ορθοδοξία και αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τη σωτηρία των ορθοδόξων.

Βέβαια, όσο και αν πολεμείται η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, ως αληθινή που είναι, δεν φοβάται.

Σε όσους την πολεμούν απαντά ο ιερός Χρυσόστομος: «Άνθρωπον εάν πολεμής η ενίκησες η ενικήθης. Εκκλησίαν εάν πολεμείς, νικήσαι αμήχανον. Ουδείς Εκκλησίας δυνατώτερος, άνθρωπε. Λύσον πόλεμον ίνα μη καταλύση σου την δύναμιν. Μη είσαγε πόλεμον εις ουρανόν».

Η Εκκλησία μας δεν κινδυνεύει αλλά κινδυνεύουμε εμείς, εάν μείνουμε κοντά και συσχηματιζόμαστε με εκείνους που πολεμούν και αλλοιώνουν την ορθόδοξο αλήθεια.

«Στώμεν καλώς» λοιπόν! Όπως οι άγιοι Απόστολοι, οι άγιοι Πατέρες, ομολογηταί, μάρτυρες, νεομάρτυρες, δεν πρόδωσαν την ορθόδοξο αλήθεια και την Εκκλησία, έτσι κι εμείς ας θελήσουμε να μιμηθούμε το παράδειγμά τους.

Τίποτα άλλο παρά μόνον η ορθόδοξος πίστι και η ορθόδοξος Εκκλησία θα σώση τον κόσμο και τον καθένα μας. Αμήν.

Με αγάπη Χριστού

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ, ΑΛΛΑ Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΗΣ ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑΣ!

Ἡ πανδημία τῆς γρίπης καὶ ἡ θεία Κοινωνία

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Πρόσφατα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνσκήψασα πανδημία τῆς γρίππης τῶν χοίρων, ἀνεφύη, ὡς μὴ ὤφειλε, καὶ τὸ θέμα τοῦ ἐνδεχομένου τῆς μεταδόσεως ἀσθενειῶν μέσῳ τῆς Θείας Κοινωνίας.

Δυστυχῶς, συχνὰ μὲ διάλεκτο ἀσεβῆ, ὕφος εἰρωνικὸ καὶ ἐπιχειρηματολογία ὄχι καλοπροαίρετη, ἔγινε ἀκόμη μιὰ προσπάθεια ἀποδόμησης τῆς πίστης μας σὲ μέρες ποὺ δὲν μᾶς ἔχει μείνει κανένα ἄλλο στήριγμα νὰ κρατηθοῦμε.

Μὲ τὴν εὐκαιρία λοιπὸν αὐτήν, θεωρῶ πὼς καλὸ θὰ ἦταν νὰ ποῦμε κάποιες ἀλήθειες, ἀναγκαῖες γιὰ νὰ περισωθεῖ ὁ πολύτιμος θησαυρὸς τῆς πίστης μέσα μας.

Ἡ Ἐκκλησία μας δυό χιλιάδες χρόνια μεταδίδει τὴ χάρι τῶν μυστηρίων της μὲ τὸν γνωστὸ τόσο ἀνθρώπινο καὶ ταυτόχρονα εὐλογημένο τρόπο πρὸς «ἴασιν καὶ θεραπείαν ψυχῆς καὶ σώματος».

Ποτὲ δὲν προβληματίστηκε μὲ τὴ σύγχρονη λογικὴ τῆς ἀσεβοῦς ἀμφισβήτησης, ἀλλὰ καθημερινὰ ζεῖ μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς ἐπιβεβαίωσης ἑνὸς μεγάλου θαύματος. Εἶναι δυνατὸν ἡ κοινωνία τοῦ Θεοῦ νὰ γίνει...αἰτία ἀσθένειας ἡ παραμικρῆς βλάβης;

Εἶναι δυνατὸν τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας νὰ μολύνει τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα μας; Εἶναι δυνατὸν καθημερινὴ ἐμπειρία δυό χιλιάδων χρόνων νὰ συντριβεῖ ἀπὸ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ τὴν ψυχρὴ ρηχότητα τῆς ἐποχῆς μας;

Ἀπὸ αἰῶνες μεταλαμβάνουν οἱ πιστοί, ὑγιεῖς καὶ ἀσθενεῖς, ἀπὸ τὸ ἴδιο ἅγιο ποτήριο καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια ἁγία λαβίδα, ποὺ ποτὲ δὲν πλένουμε, ποὺ ποτὲ δὲν απολυμαίνουμε, καὶ ποτὲ δὲν παρατηρήθηκε κάτι.

Οἱ ἱερεῖς τῶν νοσηλευτικῶν ἱδρυμάτων, ἀκόμη καὶ τῶν λοιμωδῶν, μεταλαμβάνουν τοὺς πιστοὺς καὶ μὲ εὐλάβεια καταλύουν τὴ Θεία Κοινωνία καὶ μακροζωούν.

Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὁ,τί ἱερώτερο ὡς Ἐκκλησία καὶ ἄνθρωποι ἔχουμε, τὸ μεγαλύτερο φάρμακο ψυχῆς καὶ σώματος. Αὐτὸ εἶναι καὶ διδασκαλία, διδασκαλίᾳ καὶ ἐμπειρία, ἐμπειρίᾳ τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὅσοι δυσπιστοῦν στὸ θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὅσοι εἰρωνεύονται τὴν ἐκ παρθένου γέννησή Του, ὅσοι ἀρνοῦνται τὴν εὐωδία τῶν ἁγίων λειψάνων, ὅσοι περιφρονοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, ὅσοι βυσσοδομοῦν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅσοι ζητοῦν νὰ ἐξαφανίσουν καὶ τὸ ἐλάχιστο ἴχνος πίστης ἀπὸ τὶς ψυχὲς μᾶς φυσικὸ εἶναι νὰ προσπαθοῦν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν εὐκαιρία νὰ προσβάλουν καὶ τὸ ἱερώτατο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Αγγλικανοί καὶ οἱ Καθολικοὶ ἀποφάσισαν, γιὰ προληπτικοὺς λόγους, τῇ,τή διακοπῇ,διακοπή τῆς μετάδοσης τῆς θείας κοινωνίας στὴν Ἀγγλία καὶ τὴ Νέα Ζηλανδία ἀντίστοιχα, ἂν ἀληθεύει, δὲν φανερώνει, ὅπως μερικοὶ ὑποστηρίζουν, σύνεση καὶ ἐλευθερία, ἀλλὰ καταδεικνύει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὴν τεράστια ἀπόσταση τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ εἶναι Eυχαριστιακὴ στὴ θεολογία καὶ ζωή της, ποὺ ζεῖ, πιστεύει καὶ κηρύττει τὸ Μυστήριο, ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες χριστιανικὲς ὁμάδες, ποὺ ἔμμεσα ὁμολογοῦν τὴν ἀπουσία τῆς χάριτος καὶ τῶν σημείων τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὰ λεγόμενα μυστήριά τους καὶ τὴν ἀπώλεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ταυτότητάς τους. Ζωὴ χωρὶς Μυστήριο μοιάζει μὲ σοβαρὴ ἀσθένεια χωρὶς φάρμακο.

Δυστυχῶς, τὸ μεγάλο πρόβλημα δὲν εἶναι ὁ ἰὸς τῆς γρίπης -ὅπως διατείνονται τὰ ΜΜΕ- οὔτε ὁ ἰὸς τοῦ παγκόσμιου πανικοῦ -ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ ἰατρικοὶ σύλλογοι- ἀλλὰ ὁ ἰὸς τῆς ἀσεβείας καὶ τὸ μικρόβιο τῆς ὀλιγοπιστίας.

Καὶ τὸ καλύτερο ἐμβόλιο εἶναι ἡ «μετὰ καθαροῦ συνειδότος» καὶ «ἀκατάκριτος» συχνὴ συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἡ ἀπάντησή μας στὴν ἀνίερη αὐτὴ πρόκληση τῶν ἡμερῶν εἶναι ἡ δική μας ζωή.

Καλὸ θὰ εἶναι οἱ πνευματικοί μας, μετὰ διακρίσεως, ὅπου κρίνουν ὅτι δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ κωλύματα, νὰ προτρέπουν τοὺς πιστοὺς νὰ μεταλαμβάνουν συχνότερα τοῦτες τὶς δύσκολες μέρες, ὅσοι δὲ ἔχουμε τὴν εὐλογία τους νὰ προσερχόμαστε συχνὰ στὸ ποτήριο τῆς ζωῆς, πάντοτε ὅμως «μετὰ φόβου Θεοῦ, πολλῆς πίστεως καὶ εἰλικρινοῦς ἀγάπης».

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Τα πάντα για την ψυχή, την ψυχή για τίποτα στον κόσμο.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΠΕΡΙ ΤΡΙΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΟΜΙΛΗΣ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Περί τριών πραγμάτων μην βιάζεσαι να μιλάς: Περί του Θεού- μέχρι να στερεώσεις την πίστη σ’ Αυτόν. Περί της αμαρτίας του άλλου- μέχρι να θυμηθείς τη δική σου- και περί της επόμενης ημέρας- μέχρι την αυγή της.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό άκομα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΑΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ, ΤΟΤΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ, ΠΩΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΑ ΑΛΛΗ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ενόσω ο άνθρωπος βρίσκεται εντός του σώματος σε αυτό τον κόσμο, καυχάται για πολλές από τις κοσμικές αξίες. Όταν όμως αποχωριστεί από το σώμα τότε διαπιστώνει, να δώσει ο Θεός να μην το γνωρίσει, πως έξω από τον Θεό και την ψυχή δεν υπάρχει καμία αξία άλλη. Τότε δεν θα μπορέσει να κάνει καμία σκέψη για οποιαδήποτε εξαγορά και ανταλλαγή της ψυχής. Ω, πόσο φρικτή είναι η θέση της αμαρτωλής ψυχής όταν αποκόπτονται όλα τα νήματα που την συνδέουν με τον κόσμο και τον Θεό και κείνη, γυμνή και τετραχηλισμένη, πτωχή και πάμπτωχη βρεθεί στον κόσμο των πνευμάτων!

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: "Είπε ο Κύριος: Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο. Αληθινή μετάνοια δεν είναι μονάχα το να θλίβεται κανείς για τα αμαρτήματα που έχει διαπράξει, αλλά η πλήρης μεταστροφή της ψυχής από το σκότος προς το φως, από τα γήινα προς τα ουράνια, από το εγώ προς τον Θεό!"

-Το βάδισμα της ανθρωπότητας διά μέσου της ιστορίας είναι ένα μακρινό ταξίδι. Σ' αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα «λερώνεται» και «σκονίζεται» πάντα με την ίδια σκόνη και «πλένεται» πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η μετάνοια.

Αδερφοί μου, η μετάνοια του ανθρώπου είναι μία πράξη κατά την οποία ο άνθρωπος επαναστατεί στον ίδιο του τον εαυτό και αύτη την επανάσταση την ξεκινά ο άνθρωπος από μόνος όταν συνειδητοποιήσει πως ο εχθρός βρίσκεται μέσα του! Όσο ο άνθρωπος ζει με την αυταπάτη, πως όλοι οι εχθροί του είναι έξω από τον ίδιο του τον εαυτό, ως τότε δεν εξεγείρεται ενάντια στον εαυτό του. Όταν όμως μία στιγμή ανοίξουν τα ανθρώπινα μάτια και αναγνωρίσουν πως οι «κλέφτες» και οι «ληστές» βρίσκονται μέσα στην οικία του, τότε ξεχνάει εκείνους που επιτίθενται στο σπίτι απ’ έξω και χρησιμοποιεί όλη τη δύναμη του να βγάλει έξω εκείνους που απρόσκλητοι μπήκαν μέσα και εγκαταστάθηκαν.

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: Η ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

«Το βράδυ, κατάκοπη καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή. Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;…». Μα πώς είναι δυνατό να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;

Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο; Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή. Δεν προσεύχεστε, λοιπόν…

Ή είστε θυμωμένη με το Θεό ή πιστεύετε ότι δεν Τον έχετε ανάγκη. «Γιατί να προσευχηθώ;», αναρωτιέστε. Νιώθετε αυτάρκεια και αυτοϊκανοποίηση. Είστε χορτάτη! Και δεν θέλετε να ζητάτε…

Κάθε βράδυ, όσο κουρασμένη κι αν είστε, μην παραλείπετε να καταφεύγετε σ’ Εκείνον. Να προσεύχεστε γονατιστή ή καθισμένη. Και όταν μπορείτε, να σηκώνεστε όρθια. Δεν έχει τόση σημασία ή στάση, φτάνει να προσεύχεστε.

Να ευχαριστείτε τον Κύριο για την ημέρα που πέρασε, όσο δύσκολη κι αν ήταν, να Τον παρακαλάτε για μια καλή νύχτα και να ζητάτε συγχώρηση με βαθειά μετάνοια για τα σφάλματά σας. Προσευχή τη νύχτα στο κρεβάτι.

Στη διάρκεια της νύχτας, όποτε ξυπνάτε για λίγο και πριν σας ξαναπάρει ό ύπνος, να προσεύχεστε έτσι όπως είστε ξαπλωμένος. Αυτό δεν είναι κακό.

Απεναντίας μάλιστα, αν συνηθίσετε να λέτε την ευχή ή κάποιον ψαλμό στα μεσοδιαστήματα του ύπνου, θα διώχνετε όλους τους κακούς λογισμούς, που σας πολεμούν εκείνη την ώρα.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 47-48)

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΗΤΟΙΜΑΣΘΗΝ ΚΑΙ ΟΥΚ ΕΤΑΤΑΧΘΗΝ!

Άμα είμαστε ετοιμασμένοι, δεν θα ταραχθούμε όταν έρθει η φοβερή ώρα του θανάτου. Θα ‘ρθει η φοβερή ώρα. Ο θάνατος είναι πάρα πολύ φοβερός, δεν τον έχουμε γευτεί και δεν ξέρουμε.
Όταν θα έρθει δεν θα μπορούμε να το ομολογήσουμε, μόνο θα το υποστούμε. Έρχεται ο αρχάγγελος και ποτίζει και από την πίκρα η ψυχή εξέρχεται.
Γι’ αυτό βλέπουμε και καταπίνει ο ετοιμοθάνατος, γι’ αυτό βλέπουμε και δακρύζει, γι’ αυτό βλέπουμε το απλανές βλέμμα του ετοιμοθάνατου. Δεν έχει έλεγχο του περιβάλλοντος, αυτός βλέπει άλλα. Τα μάτια χάνουνε τη φυσικότητα. Είναι ανοιχτά, αλλά βλέπουνε τα από μέσα μάτια, βλέπουν τους αγγέλους, βλέπουν τους δαίμονες.
Και βλέπουμε να δακρύζουν· γιατί δακρύζουν; Ικετεύει η ψυχή εκείνη την ώρα, εκεί μιλούν οι άνθρωποι, αυτός όχι. Αυτόν τον θάνατο όλοι θα τον περάσουμε μηδενός εξαιρουμένου. Επομένως όλοι τώρα χαιρόμαστε, γελάμε, κάνουμε, φτιάχνουμε, αλλ’ όμως θα έρθει η ώρα αυτή.
Λοιπόν ας ετοιμαζόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον συνειδητά τον θάνατο. Να έχουμε τη συνείδηση να μη μας κατηγορεί δυνατά. Θα φύγουμε πάλι με πταίσματα, δεν θα είμαστε λευκή περιστερά, αλλά αυτά που θα έχουμε να μην είναι αυτά που θα μας βουλιάξουν.
Διότι θα έχουμε και αντιστάθμισμα, θα έχουμε και καλά έργα, τα οποία να είναι δυνατά, τα οποία θα τεθούν στο άλλο μέρος της πλάστιγγος κι έτσι να υπερακοντίσουν τα αμαρτήματα τα απλά, διότι τα άλλα θα τα έχουμε ξεκαθαρίσει με το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
Θα έχουν φύγει, θα είναι τα απλά, τα οποία τα έχει και ο άγιος άνθρωπος. Και μια σκέψη, και ο θυμός είναι αμάρτημα, «το εκ συναρπαγής ουκ αφαιρεί την αγιότητα του ανθρώπου».
Υπάρχουν αμαρτήματα που είναι τόσο ελαφρά και δεν προσβάλουν την αγιότητα ενός αγίου ανθρώπου, αλλά απλώς επιτρέπονται από τον Θεό για να τον κρατάει τον άγιο στην ταπείνωση.
Διότι καμία αρετή δεν τελειώνεται μέχρι τέλους τελείως. Η μετάνοια ποτέ δεν τελειώνει, αλλά πάντα είναι ανοιχτή, γιατί είναι άνθρωπος κι ενδέχεται να πέσει.
Επομένως, επειδή αυτά όλα είναι αλήθειες αναντίρρητες, θεμελιωμένες μέσα στον λόγο του Θεού, πρέπει να μας γίνουν ζωή, να μας γίνουν πίστη, να μας γίνουν το μεγαλύτερο μέλημα της υπάρξεώς μας. Όπως τώρα έχουμε το πώς θα ζήσουμε, το πώς είναι τα παιδιά μας και η υγεία μας.
Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, αυτό που θα με συνέχει είναι αν είμαι έτοιμος. Κι όπου βλέπετε ότι κάπου κουτσαίνετε, κάτι δεν πάει καλά, μην το αφήνετε, βάλετε φάρμακο να γίνει καλά.
Διότι όλους κάπου πάει να μας πιάσει, κι όταν το δούμε, τα γόνατα έτοιμα στην προσευχή μετά δακρύων: «Κύριε, πρόφθασον, διόρθωσέ με σ’ αυτό, διόρθωσέ με σ’ εκείνο».
Όταν δεν θα έχουμε βασικά σφάλματα –θανάσιμα αμαρτήματα–, τα πλημμελήματα και τα μη θανάσιμα δεν μας απειλούν άμεσα με τον κίνδυνο της κολάσεως. Διότι βοηθά η μετάνοια, τα καλά έργα, η Εκκλησία

(Απόσπασμα ομιλίας)
(Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» 17, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, άρθρο «Ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην», σελ. 178.)

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ!

Ύμνος στην συγχώρηση

Για να μας συγχωρήσει ο Θεός, ας συγχωρούμε κι εμείς τούς ανθρώπους. Είμαστε όλοι σ’ αυτή τη γη προσωρινοί, ως φιλοξενούμενοι. Η παρατεταμένη νηστεία και η βαττολογία στην προσευχή είναι ματαιοπονία, χωρίς τη συγχωρητικότητα και το αληθινό έλεος.

Ο Θεός είναι ο αληθινός Ιατρός οι αμαρτίες είναι η λέπρα. Όποιον ο Θεός καθαρίζει, επίσης και τον δοξάζει. Κάθε ελεήμονα πράξη των ανθρώπων ο Θεός με έλεος την ανταμείβει. Εκείνος πού ανταποδίδει την αμαρτία με αμαρτία, χωρίς έλεος απόλλυται. Το πύον δεν καθαρίζεται με πύον από μολυσμένες πληγές. Ούτε το σκοτάδι της υπόγειας φυλακής διαλύεται με σκοτάδι. Το αγνό βάλσαμο επουλώνει τα έλκη των πληγών και το φως διαλύει το σκοτάδι της υπόγειας φυλακής. Στους βαριά τραυματισμένους το έλεος είναι σαν βάλσαμο. Με το έλεος όλοι αγάλλονται, όπως με το φως στο σκοτάδι. Ο τρελός λέει: «Δεν έχω ανάγκη από έλεος!». Όταν όμως συγκλονίζεται από τη δυστυχία, τότε κραυγάζει για έλεος! Οι άνθρωποι κολυμπούν μέσα στο έλεος του Θεού- αυτό, το έλεος του Θεού, μάς ξυπνάει στη ζωή!

Για να μάς συγχωρήσει ο Θεός, ας συγχωρούμε κι εμείς τούς ανθρώπους, είμαστε όλοι σ’ αυτή τη γη προσωρινοί, ως φιλοξενούμενοι.

Αγίου Νικολάου Αχρίδος
Περιοδικό «Ο Άγιος Λάζαρος»
Απρίλιος 2019, Εκδ. Ι.Ν. Αγ. Λαζάρου Λάρνακος