ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ακάθιστος Ύμνος

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

Θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, η γλώσσα του είναι σοβαρή και ποιητική και είναι εμπλουτισμένος από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου (αντιθέσεις, μεταφορές, κλπ). Το θέμα του είναι η εξύμνηση της ενανθρώπισης του Θεού μέσω της Θεοτόκου, πράγμα που γίνεται με πολλές εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης, οι οποίες του προσδίδουν θριαμβευτικό τόνο.

Κατά το έτος 626 μ.Χ., και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος μαζί με το βυζαντινό στρατό είχε εκστρατεύσει κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνίδια από τους Αβάρους. Οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή επέμβαση, δημιούργησε τρικυμία και κατάστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ οι αμυνόμενοι προξένησαν τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.

Στις 8 Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη, ως τότε, απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο», ευχαριστήρια ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους, την Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς – Περιστατικό με την Θεία Κοινωνία.

Θα διηγηθούμε ένα γεγονός που παρουσιάζει την ακλόνητη πίστη του Αγίου στον Χριστό, το οποίο διηγείται η Ο. Σκοπικιένκο κι έχει επιβεβαιωθεί από πολλά άτομα της Σαγγάης.
“Κάποια κυρία Νενχίκοβα υπέστει δάγκωμα από λυσσασμένο σκυλί. Προφανώς δεν πήρε την κατάστασή της στα σοβαρά κι αμέλησε τα εμβόλια κατά της λύσσας, με αποτέλεσμα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, να προσβληθεί από αυτήν την τρομερή ασθένεια. Ο Άγιος Ιωάννης έμαθε το γεγονός κι έσπευσε να συναντήσει την ετοιμοθάνατη γυναίκα. Αμέσως την κοινώνησε, αλλά όμως αυτή έπαθε κρίση λόγω της ασθένειας της λύσσας, άρχισε να αφρίζει από το στόμα κι έφτυσε τη Θεία Κοινωνία που μόλις είχε λάβει. Επειδή όμως η Θεία Κοινωνία δεν επιτρέπεται να πέσει κάτω, ο Άγιος έσκυψε αμέσως, μάζεψε τα Τίμια Δώρα, που μόλις είχε φτύσει κάτω στο πάτωμα η άρρωστη γυναίκα και τα έφαγε εκείνος! Αμέσων οι γύρω του, του είπαν: «Βλαντίκα τι κάνεις εκεί; Η λύσσα είναι τρομερά κολλητική».
Ο Βλαντίκα όμως, ειρηνικά τους απάντησε: «Δεν θα πάθω απολύτως τίποτα, γιατί είναι τα άχραντα Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Κι έγινε ακριβώς όπως το είπε, δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς» Εκδόσεις «Αγ. Νεκταρίου Δωρίδος»)

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής της Συγριανής

Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής, γεννήθηκε το 760 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Ισαάκ και την Θεοδότη. Σε ηλικία οκτώ ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανατροφής, της διαπαιδαγωγήσεως και της μορφώσεως του υιού της Θεοφάνους.

Ο Όσιος, κατά παράκληση της μητέρα του, νυμφεύθηκε σε νεαρή ηλικία την ευσεβή και πλούσια Μεγαλώ. Ο γάμος αυτός, που ήταν αντίθετος για τη μοναχική ζωή που επιθυμούσε ο Όσιος, διαλύθηκε. Η μεν σύζυγος αυτού έγινε μοναχή στη μονή της Πριγκίπου και μετονομάσθηκε Ειρήνη, ο δε Όσιος κατέφυγε, το 781 μ.Χ., σ' ένα μοναστήρι κοντά στο βουνό της Συγριανής, το Πολίχνιο. (Η Συγριανή βρισκόταν είτε στη Μήδεια είτε - το πιθανότερο - στην Μυτιλήνη [ακρωτήρι Σίγρι]).

Από τη μονή αυτή, ως λόγιος και ενάρετος μοναχός, προσκλήθηκε μαζί με άλλους ηγουμένους διαπρεπείς, τον ηγούμενο της μονής Σακουδίωνος Πλάτωνα, τους μοναχούς Νικηφόρο και Νικήτα από τη μονή Μηδικίου, το μοναχό Χριστόφορο από τη μονή του Μικρού Αγρού, στην Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιος, το έτος 787 μ.Χ.

Όταν επέστρεψε, εγκατέστησε ηγούμενο τον μοναχό Στρατήγιο και εκείνος αποσύρθηκε στην απέναντι νήσο Καλώνυμον, όπου ίδρυσε μεγάλη μονή και εκεί, αφού εγκαταβίωσε επί εξαετία, ασχολήθηκε με την καλλιγραφία και τις συγγραφές. Αλλά ατυχώς η υγεία του προσβλήθηκε από οξεία λιθίαση. Σε αυτή την χαλεπή κατάσταση δεν παρέλειψε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όταν προσκλήθηκε υπό του Λέοντος του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.), ο οποίος προσπάθησε διά του Πατριάρχη Ιωσήφ του εικονομάχου να ελκύσει αυτόν στην αίρεση της εικονομαχίας. Ο Όσιος φυσικά δεν ήταν δυνατό να αποδεχθεί μία τέτοια πρόταση και να προδώσει την Ορθόδοξη πίστη. Έτσι τον έκλεισαν σε σκοτεινό μέρος και στην συνέχεια τον εξόρισαν στη Σαμοθράκη, όπου μετά από είκοσι τρεις ημέρες κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 815 (ή κατ' άλλους το 818 μ.Χ.). Αργότερα οι μαθητες του μετεκόμισαν τα ιερά λείψανα του το έτος 822 μ.Χ., στη μονή του, όπου ετελείτο η Σύναξη του, όπως και τη Μεγάλη Εκκλησία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 12 Μαρτίου.

http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Οι βλάσφημοι λογισμοί είναι όπως τα αεροπλάνα που μας ενοχλούν με τον θόρυβό τους, χωρίς να το θέλουμε, αλλ’ ούτε και να μπορούμε να τους εμποδίσουμε. Το βαρύ αντιαεροπορικό είναι η ψαλμωδία, γιατί είναι και προσευχή στον Χριστό, αλλά και περιφρόνηση στον διάβολο.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΥΓΕΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΣΟΝ ΑΓΝΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Υγεία πνευματική ίσον αγνοί λογισμοί, φωτισμένος νους και εξαγνισμένη καρδιά που φιλοξενεί συνέχεια τον Χριστό και την Παναγία. Η πολλή προσοχή με την παρακολούθηση του εαυτού μας και την προσευχή βοηθούν πολύ θετικά να αποκτήσουμε την υγεία της ψυχής. Η προσευχή είναι απαραίτητη για τον εξαγνισμό της ψυχής και η σύνεση για την διατήρηση της καλής πνευματικής καταστάσεως.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί δεν έκανε δούλους αλλά υιούς. Και παρ’ όλο που ήξερε ότι θα επακολουθήσει η πτώση, δεν τους έκανε δούλους. Προτίμησε να έρθει, να ενσαρκωθεί, να σταυρωθεί και να κερδίσει ούτως τον άνθρωπο. Με την ελευθερία μολαταύτα αυτή που έδωσε ο Θεός –παρ’ όλο που ο εωσφόρος μπορεί να κάνει πολύ κακό – δίνεται μία ευκαιρία για κοσκίνισμα. Φαίνεται τί κάνει κανείς με την καρδιά του, φαίνεται καθαρά το πολύ φιλότιμο.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Είναι ωραίο να περπατάς, να εργάζεσαι, να κινείσαι και να έχεις υγεία. Αλλά πρώτα να έχεις ψυχική υγεία. Η βάσις είναι η ψυχική υγεία΄ ακολουθεί η σωματική. Όλες σχεδόν οι αρρώστιες προέρχονται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό και αυτό δημιουργεί το άγχος. Το άγχος το δημιουργεί η κατάργηση του θρησκευτικού αισθήματος. Άν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείσθε με άγια πράγματα, σίγουρα θα γεμίσετε με μελαγχολία, με το κακό.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΑΝ ΟΜΩΣ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Αν όμως θελήσεις να προσευχηθείς στο Χριστό και να του πεις «Χριστέ μου σε παρακαλώ φώτισε ή ελέησε ή κατεύθυνε αυτό το πρόσωπο» και να κάμνεις συνεχώς αυτή την προσευχή, τότε ο Χριστός αρχίζει και στέλνει στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς. Κάθε φορά που εσύ λες, για παράδειγμα, «Κύριε ελέησον το παιδί μου», το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από το Χριστό κι όσο εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι, τόσο περισσότερους αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου. Κι αν τώρα το παιδί σου είναι όπως ένα άγουρο πορτοκάλι, σιγά-σιγά θα ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις. Αυτός είναι αποδεδειγμένα, από τη δική μου πείρα ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να λύσει ο άνθρωπος τα προβλήματά του σε οποιοδήποτε τομέα θέλει. Διότι όλοι οι άλλοι τρόποι που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από ένστικτο, τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν.

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9η Μαρτίου 2020

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

      Η δεισιδαιμονία είναι ένα από τα πλέον οικτρά, βάρβαρα και επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα, το οποίο βασανίζει ανηλεώς μέγα πλήθος ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων. Είναι σύνθετη λέξη η οποία προέρχεται από τη λέξη δέος, που σημαίνει φόβος και δαίμων που σημαίνει Θεός. Οι δαίμονες ήταν για την προχριστιανική αρχαιότητα κατώτεροι «θεοί» και πιστεύονταν ότι ασκούσαν καταλυτική επιρροή στη ζωή των ανθρώπων.  Η πλήρης σημασία του όρου δεισιδαιμονία είναι φόβος Θεού. Και πράγματι οι άνθρωποι της προχριστιανικής εποχής βίωναν έναν αδιάκοπο φόβο και διακατέχονταν από ένα ανείπωτο άγχος, λόγω της απουσίας της Χάριτος του Θεού, η οποία ήρθη μετά το τραγικό γεγονός της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Η απουσία κοινωνίας των ανθρώπων με την αγάπη του Θεού, γέμισε τις ψυχές τους με ενοχές και το χειρότερο: διαστράφηκε η αντίληψή τους για το Θεό. Μέσα στο σκοτασμό του νου του, δεν μπορούσε ο μεταπτωτικός άνθρωπος να νοήσει το Θεό ως αγάπη, ως ευσπλαχνία, ως ελεημοσύνη, αλλά ως ένα αόρατο φόβητρο, έναν «Θεό», πλημυρισμένο από μίσος και εκδίκηση για το ανθρώπινο γένος. Μάλιστα με το πέρασμα του χρόνου ο μεταπτωτικός άνθρωπος λησμόνησε και αυτόν ίδιο το Θεό και τον αντικατέστησε με είδωλα δικής του εμπνεύσεως, τα οποία ενσάρκωναν τους φόβους του και ικανοποιούσαν τα ταπεινά του ένστικτα.

      Οι «θεοί» είδωλα, δεν ήταν απλά ανθρώπινες επινοήσεις, αλλά κάτι χειρότερο: Ήταν κακοποιά δαιμονικά όντα, τα οποία έπαιρναν τη θέση «θεοτήτων». Ο ιερός ψαλμωδός μας διαβεβαιώνει πως «πάντες οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλ.95,5). Και όντως, αν μελετήσουμε τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα, τόσο του παρελθόντος, όσο και τα τωρινά, θα διαπιστώσουμε αβίαστα πως οι ειδωλολατρικές «θεότητες» είναι ομοούσιοι των πονηρών και ακαθάρτων πνευμάτων. Οι «θεοί» της ειδωλολατρίας (αλλά και όλων των θρησκειών του κόσμου) δεν κάνουν τίποτε λιγότερο από αυτά που κάνουν τα διαβολικά πλάσματα. Οι ειδωλολατρικοί «θεοί» δεν τυραννούσαν λιγότερο τους ανθρώπους, απ’ ότι τυραννά ο διάβολος τον άνθρωπο.     

      Μέσα σ’ αυτό το εφιαλτικό κλίμα, καλλιεργήθηκαν ακραίες μορφές δεισιδαιμονίας, δηλαδή: παράλογες πρακτικές, για να τον κατευνασμό της μήνης των «θεών», με την πλέον αποκρουστική πρακτική, αυτή των ανθρωποθυσιών. Δεν έχουμε δυστυχώς τη δυνατότητα εδώ να αναφερθούμε λεπτομερώς στις μορφές της δεισιδαιμονίας, οι οποίες μάστιζαν (και μαστίζουν) τις ειδωλολατρικές κοινωνίες.   

        Στην παρούσα ανακοίνωσή μας θα ασχοληθούμε με μια από αυτές: τα όνειρα και την ονειρομαντεία. Αφορμή πήραμε από ένα πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό «Τηλεόραση οικογενειακή» με τίτλο: «Τα όνειρα και οι εφιάλτες. Πως τα ερμηνεύει η Εκκλησία και τι λέει η επιστήμη». Πρόκειται για εισήγηση του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, π. Ειρηναίου Λαφτσή, τον οποίο συγχαίρουμε, διότι αντιμετώπισε το πρόβλημα των ονείρων με τη δέουσα επιστημονική και εκκλησιαστική οπτική. Παρουσίασε το ζήτημα των ονείρων και όλων των μορφών δεισιδαιμονίας, τα οποία απορρέουν από αυτά, όπως η μαντική και η «προφητική» τους πλευρά. Τόνισε με έμφαση πως μια πολύ μεγάλη μερίδα ορθοδόξων πιστών είναι εξαρτημένοι από τα όνειρα, τους ονειροκρίτες, και δυστυχώς από τους «ειδικούς» του αποκρυφισμού, στους οποίους καταφεύγουν να τους «ερμηνεύσουν» τα όνειρά τους. Δεν είναι δυστυχώς λίγοι εκείνοι, οι οποίοι βασανίζονται από το άγχος των ονειρικών τους «εμπειριών» και κανονίζουν τη ζωή τους, σύμφωνα με αυτές.

       Αναμφίβολα, το φαινόμενο των ονείρων είναι μια φυσική λειτουργία του οργανισμού, η οποία δεν έχει εισέτι ερευνηθεί ικανοποιητικά μέχρι σήμερα. Η ιατρική επιστήμη αναφέρει πως τα όνειρα αποτελούν υγιή κατάσταση στον άνθρωπο. Είναι υγιής όποιος ονειρεύεται, σε αντίθεση με την απουσία ονείρων, η οποία φανερώνει κάποια σωματική, ή ψυχική διαταραχή.  Σε επιστημονική ιατρική ιστοσελίδα διαβάζουμε: «υπάρχουν επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν ότι η επαναλαμβανόμενη στέρηση του ύπνου REM (ή των ονείρων) μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Ο ύπνος και τα όνειρα, λοιπόν, είναι πολύ σημαντικά για τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου» (Σφάλμα! Η αναφορά της υπερ-σύνδεσης δεν είναι έγκυρη.psyxiki-ygeia/article/5275/stoys-kosmoys-twn-oneirwn.html). Το πρόβλημα όμως  βρίσκεται στο είδος των ονείρων, αν δηλαδή αυτά έχουν χαρακτήρα ηρεμίας, ή ταραχής. Κι ακόμα: στην προσπάθεια κάποιων να δώσουν ερμηνεία σ’ αυτά, και το ακόμα χειρότερο: να εξαρτώνται από αυτά και να κανονίζουν τη ζωή τους ανάλογα με τις ερμηνείες τους.

Κατ’ αρχήν η λέξη «όνειρο» είναι σύνθετη και προέρχεται από τη λέξη «ον» που σημαίνει υπάρχω, και το ρήμα «είρω» που σημαίνει αφηγούμαι, συνάπτω, συναρμολογώ». Η λέξη είναι πανάρχαια και αναφέρεται στα ομηρικά έπη, αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη. Επίσης σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας: «Όνειρο είναι η έκφραση του υποσυνείδητου που μας φέρνει κατά τη διάρκεια του ύπνου αντιμέτωπους με πρόσωπα, καταστάσεις, επιθυμίες, χαρακτήρες που καταπιέζουμε στην καθημερινότητά μας. Θεωρείται ως διαδικασία ψυχολογικής αυτοθεραπείας του εγκεφάλου μας. Ο εγκέφαλός μας κωδικοποιεί και αποθηκεύει πληροφορίες στη μνήμη του. Οι πληροφορίες αυτές όταν το σώμα κοιμάται δημιουργούν μία εικονική κίνηση (σαν μικρή ταινία-εναλλαγή εικόνων) τις οποίες επεξεργάζεται».

       Ο γνωστός ψυχίατρος και χαρακτηριζόμενος ως «πατέρας της ψυχανάλυσης» Σίγκμουντ Φρόυντ είχε υποστηρίξει πως τα όνειρα περιέχουν κρυφά νοήματα και εκφράζουν τις σκέψεις,  τα συναισθήματα, τους φόβους και γενικά τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αντίθετα ο μαθητής του, ο Ελβετός Καρλ Γιουνγκ ήρθε σε έντονη διαμάχη μαζί του, καθώς υποστήριξε πως το όνειρα συμβάλουν στην προσωπική μας ωρίμανση και μας βοηθάνε να επιλύσουμε προβλήματα που μας απασχολούν. Σύγχρονοι επιστήμονες προσπαθούν μέσω της τεχνολογίας και ιδιαίτερα δια των κλινικών μελετών του εγκεφάλου, (εγκεφαλογραφήματα), να δώσουν εξήγηση στο φαινόμενο των ονείρων, χωρίς ως τώρα να έχει δοθεί κάποια ικανοποιητική απάντηση. Αναμφίβολα όμως το είδος των ονείρων οφείλεται στην ψυχική κατάσταση του ανθρώπου.

     Η Εκκλησία μας κρατάει στάση επιφυλακτική για τα όνειρα. Βεβαίως αναφέρονται πάμπολλες περιπτώσεις στην Αγία Γραφή, αλλά και στην εκκλησιαστική μας παράδοση να διαμηνύεται το θέλημα του Θεού και δια των ονείρων. Όμως αυτό είναι κάτι το σπάνιο και έκτακτο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι είχαν εμπειρική γνώση των ψυχικών λειτουργιών του ανθρώπου, αλλά και θεία φώτιση, διέβλεψαν ότι ο διάβολος, ο μεγάλος εχθρός του ανθρώπου, εκμεταλλεύεται τη φυσική λειτουργία των ονείρων και επιχειρεί μέσω αυτών να τον πλήξει, να τον αποπροσανατολίσει. Άλλωστε ας μη λησμονούμε πως οι προχριστιανικές ειδωλολατρικές θρησκείες εκμεταλλεύονταν τα όνειρα και είχαν δημιουργήσει ολόκληρο μαντικό σύστημα, την ονειρομαντεία. Τα ιερά συναξάρια των αγίων, αλλά και περίφημες διηγήσεις των ασκητών της ερήμου αναφέρουν πλήθος περιπτώσεων δαιμονικών ονείρων. Γι’ αυτό η Εκκλησία, χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με την επιστήμη, όσον αφορά τη φυσική λειτουργία των ονείρων, συμβουλεύει τους πιστούς να μην δίνουν ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτά. Να μην προσπαθούν να δώσουν ερμηνείες στο περιεχόμενό τους. Και το σπουδαιότερο: να μην προσπαθούν να κάμουν προβλέψεις για το μέλλον, ορίζοντας την ονειρομαντεία ως δαιμονική ενασχόληση και επιβάλλει επιτίμια σε όσους ασχολούνται με την μαντική των ονείρων.

      Κλείνοντας το σχόλιό μας θα θέλαμε να συστήσουμε στους αγαπητούς αναγνώστες μας να μην δίνουν σημασία στα όνειρα, να μην εξαρτούν την πορεία της ζωής τους από αυτά. Κι αυτό διότι, όπως είναι αποδεδειγμένο, τα όνειρα είναι στην ουσία ασυνείδητες εικόνες, παραστάσεις και βιώματα, ως αποτέλεσμα της υπολειτουργίας του εγκεφάλου. Να μην λησμονούν ότι ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,2), ο αντίδικός μας διάβολος, πασχίζει να μας πλήξει και δια των ονείρων. Αν κάποιο όνειρο είναι όντως από το Θεό, η τους αγίους μας, για την ωφέλειά μας, να μην βιαστούμε να το εξηγήσουμε, αλλά να περιμένουμε και άλλα σημεία για την προέλευσή του. Άλλωστε, όπως αναφέραμε, η θεϊκή προέλευση των ονείρων είναι σπανιότατο και έκτακτο φαινόμενο. Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Εμείς οι πιστοί δεν έχουμε, (δεν πρέπει να έχουμε), άγχος για την μελλοντική έκβαση των πραγμάτων στη ζωή μας, διότι πιστεύουμε, (πρέπει να πιστεύουμε), στη Θεία Πρόνοια, η οποία μας σκεπάζει και μας καθοδηγεί. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός νίκησε και κατατρόπωσε  το διάβολο και κατάργησε το θάνατο, τον πλέον έχθιστο και ολέθριο εχθρό μας, και άρα δεν δικαιολογείται καμιά μορφή άγχους και ανασφάλειας, πολλώ δε μάλλον καταφυγή στον αποκρυφισμό, μέρος του οποίου αποτελεί η ονειρομαντεία. Με την πίστη μας στην πρόνοια του Θεού και την καλλιέργεια ηρεμίας στην ψυχή μας θα βιώνουμε ήρεμη ζωή και δεν θα μας ταλαιπωρούν εφιαλτικά όνειρα.  

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

https://thriskeftika.blogspot.com

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ: Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ!

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα! Εορτάζει η Ορθοδοξία μας∙ η μεγάλη και αγία μητέρα μας, η ορθόδοξος Εκκλησία μας. Αστράφτει και λάμπει η Εκκλησία του Χριστού και τα παιδιά της, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, όταν ζουν με υπακοή, με ευσέβεια και με ευλάβεια μέσα στην αγκάλη της, δέχονται φως από το φως της, δέχονται τη χάρι του Τριαδικού Θεού, έχουν χαρά και ειρήνη μέσα τους, χαίρουν και πανηγυρίζουν.

Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τη χαρά και την ειρήνη των αδελφών, διαπιστώνουμε ότι αυτή τη χαρά και την ειρηνική ζωή δεν τη ζουν, δεν την ομολογούν όλοι οι βαπτισμένοι και μυρωμένοι χριστιανοί.

Η φοβερή σύγχυσι που απλώθηκε παντού, δυστυχώς και μέσα στην πατρίδα μας, συκοφάντησε και συκοφαντεί, πολεμάει την ορθόδοξο Εκκλησία μας, εθόλωσε και θολώνει τον νου και την καρδιά των μη αγωνιζομένων ορθοδόξων και δεν μπορούν να δουν το φως και την λαμπρότητα της ορθοδοξίας μας, της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Οι φανεροί και περισσότερο οι κρυφοί και ύπουλοι εχθροί της Ορθοδοξίας μας, απλώνουν και επιβάλλουν τις πλάνες τους, τους τελευταίους δε καιρούς τον συγκρητισμό, την πανθρησκεία και την παγκοσμιοποίηση για να κλονίσουν την καθαρή πίστι των Ελλήνων στον Χριστό, στην θεότητά του, να νοθεύσουν το Ευαγγέλιο, να αλλοιώσουν την αγία παράδοσι της Εκκλησίας μας, να οδηγήσουν τους Έλληνες, τους απογόνους των προμάχων της πίστεως, στην προδοσία της Ορθοδοξίας.

Παράλληλα, η υλιστική εκκοσμίκευση, η οποία κατέκλυσε την πατρίδα μας, αναγκάζει τους ορθοδόξους χριστιανούς να αγαπήσουν την υλιστική και ηδονιστική ζωή, η οποία δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοήση και να ζήση το μεγαλείο της Ορθοδοξίας.

Με αυτόν τον τρόπο πολλοί βαπτισμένοι και μυρωμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, ιδιαιτέρως νέοι και νέες, παρουσιάζονται αδιάφοροι, ασυγκίνητοι, ψυχροί και ξένοι, εμπρός στο μεγαλείο και την προσφορά της Ορθοδοξίας. Δεν τους συγκινούν ούτε οι άγιοι, ούτε η Παναγία μας, ούτε οι φωτισμένες εορτές, ούτε ο χτύπος της καμπάνας, ούτε η ουρανία λατρεία της Εκκλησίας μας, ούτε και αυτή η Αγία Τράπεζα.

Και ενώ οι σύγχρονοι Έλληνες βλέπουν ότι χωρίς Χριστό και Ορθοδοξία, χωρίς εκκλησιαστική βιοτή, ζουν χωρίς χαρά και ειρήνη, χωρίς οικογενειακή ενότητα και αληθινή αγάπη για τους συνανθρώπους, επιμένουν με τον εγωισμό τους να περιφρονούν την αγιάζουσα και σώζουσα Ορθοδοξία.

Πονούμε για όλους αυτούς τους αδελφούς μας και προσευχόμαστε να οδηγηθούν στην συναίσθησι, στην μετάνοια και στην σωτηρία.

Σήμερα, αγαπητοί, αυτή την αγία Κυριακή της Ορθοδοξίας, σήμερα που εορτάζει η σώζουσα ορθόδοξος πίστι μας, σήμερα που η Εκκλησία μας μας υπενθυμίζει τους αγώνες των αγίων πατέρων της και τους ποταμούς αιμάτων τους οποίους έχυσαν για την διαφύλαξι της ορθοδόξου αληθείας, εμείς ας θυμηθούμε την προτροπή του αρχαγγέλου Μιχαήλ και ας την στερεώσουμε στην καρδιά μας∙ «Στώμεν καλώς»!

Μην αφήσουμε τους, πάσης φύσεως, κλονισμένους και συσχηματισμένους με τους πολεμίους της Ορθοδοξίας μας να αλλοιώσουν την αδαμάντινη και αγιοπνευματική αλήθεια, όπως και την ιερά ορθόδοξο παράδοσι της Εκκλησίας μας.

Η ορθοδοξία μας δεν είναι εγωκεντρικός και ανθρωποκεντρικός παπισμός, ούτε ανθρώπινος ορθολογιστικός προτεσταντισμός. Η αγία μας Εκκλησία ονομάζεται Ορθόδοξος γιατί διατηρεί, φρονεί, πιστεύει και ασπάζεται ορθά την γνησία αποκεκαλυμμένη διδασκαλία του Χριστού, των θεοκηρύκων Αποστόλων και Πατέρων περί του Τριαδικού Θεού και των όντων.

«Ορθοδοξία εστί αψευδής περί Θεού και κτίσεως υπόληψις» διδάσκει ο όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει: «Η πίστις μου είναι αυτή την οποία ήκουσα από τα θεία λόγια, την οποία εδιδάχθην παρά των αγίων πατέρων, την οποία εδίδαξα κατά πάντα καιρόν ομοίως, χωρίς να συμμορφούμαι προς τας διαφόρους περιστάσεις και τους διαφόρους καιρούς. Την πίστην αυτήν δεν θα παύσω να διδάσκω. Μαζί της εγεννήθην και με αυτήν απέρχομαι της παρούσης ζωής».

Μέσα στην ορθόδοξο Εκκλησία δεν έχουμε μόνο καταφανή αδιάκοπη ιστορική συνέχεια, από την εποχή του Κυρίου και των Αποστόλων. Έχουμε κυρίως και προπαντός την ιδία πίστι, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο ήθος με την πρώτη Εκκλησία.

Ακριβώς επειδή κατέχει η ορθοδοξία ανόθευτη και σώζουσα την αλήθεια, ο διάβολος και τα όργανά του επί είκοσι αιώνες, αγωνίζονται να εξαλείψουν την ορθόδοξο πίστι.

Οι Ιουδαΐζουσες αιρέσεις εζήτησαν να νοθεύσουν την αλήθειά της. Οι προσκυνούντες τα είδωλα εθνικοί φιλόσοφοι έστρεψαν την γραφίδα τους και το λόγο τους εναντίον των θεμελίων της ορθοδόξου πίστεως. Οι αιμοχαρείς χριστιανομάχοι αυτοκράτορες, έβαψαν τη γη με ποταμούς αιμάτων των ορθοδόξων χριστιανών. Ο Άρειος, ο Μακεδόνιος, ο Νεστόριος, γνωστοί και άγνωστοι αιρεσιάρχες, τότε και σήμερα, αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται να χύσουν το δηλητήριο της αιρέσεως μέσα στην Εκκλησία.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί, επί δέκα αιώνες, περιέρχονται γη και θάλασσα με τους πράκτορες της Ουνίας για να προσυλητίσουν τους ορθοδόξους και να καταντήσουν την ορθόδοξο Εκκλησία υποτακτική του Πάπα. Το αυτό ποθούν και οι προτεστάνται.

Η δε μεγαλυτέρα αίρεσι του εικοστού αιώνος, ο οικουμενισμός, κατά τον όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, με το να κηρύσσει θρησκευτικό συγκρητισμό και πανθρησκεία, εξισώνει όλες τις χωρίς αλήθεια ομολογίες με την αδαμάντινη Ορθοδοξία και αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τη σωτηρία των ορθοδόξων.

Βέβαια, όσο και αν πολεμείται η Ορθόδοξος Εκκλησία μας, ως αληθινή που είναι, δεν φοβάται.

Σε όσους την πολεμούν απαντά ο ιερός Χρυσόστομος: «Άνθρωπον εάν πολεμής η ενίκησες η ενικήθης. Εκκλησίαν εάν πολεμείς, νικήσαι αμήχανον. Ουδείς Εκκλησίας δυνατώτερος, άνθρωπε. Λύσον πόλεμον ίνα μη καταλύση σου την δύναμιν. Μη είσαγε πόλεμον εις ουρανόν».

Η Εκκλησία μας δεν κινδυνεύει αλλά κινδυνεύουμε εμείς, εάν μείνουμε κοντά και συσχηματιζόμαστε με εκείνους που πολεμούν και αλλοιώνουν την ορθόδοξο αλήθεια.

«Στώμεν καλώς» λοιπόν! Όπως οι άγιοι Απόστολοι, οι άγιοι Πατέρες, ομολογηταί, μάρτυρες, νεομάρτυρες, δεν πρόδωσαν την ορθόδοξο αλήθεια και την Εκκλησία, έτσι κι εμείς ας θελήσουμε να μιμηθούμε το παράδειγμά τους.

Τίποτα άλλο παρά μόνον η ορθόδοξος πίστι και η ορθόδοξος Εκκλησία θα σώση τον κόσμο και τον καθένα μας. Αμήν.

Με αγάπη Χριστού

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ