ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Κυριακή 26 Απριλίου 2020

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΤΑΓΩΝ: «ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΑΣ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ»


Του Αιμίλιου Πολυγένη
''Από σήμερα ανοίγουμε τις εκκλησιές μας και είμαστε εδώ ώστε όποιος θέλει να έρθει να μας ζητήσει το λόγο'' τόνισε χαρακτηριστικά στο κήρυγμά του ο Σεβ. Μητροπολίτης Σταγών και Μετεώρων κ. Θεόκλητος σήμερα, Κυριακή του Θωμά.
Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή την χθεσινή εν κινήσει συναυλία από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στις γειτονιές της Αθήνας μίλησε για δύο μέτρα και δύο σταθμά.
"Αυτές τις μέρες κάναμε υπακοή στο κράτος για την ασφάλεια όλων μας και τηρήσαμε τα μέτρα, σφραγίσαμε τις εκκλησίες σταματήσαμε τις καμπάνες κλπ. Όμως είδαμε χθες, αυτούς που θεσπίσαν τους νόμους με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό, να έχουν συνωστιστεί μαζί με τους συνεργάτες του και πολλούς άλλους, ώστε να ακούσουν μία περιφερομένη συναυλία" - ανέφερε ο Μητροπολίτης Σταγών κ. Θεόκλητος.
"Χωρίς τα μέτρα ασφάλειας, χωρίς τις αποστάσεις κλπ. Δεν γίνεται να υπάρχουνε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γι' αυτό και εμείς από σήμερα ανοίγουμε τις εκκλησιές μας και είμαστε εδώ ώστε όποιος θέλει να έρθει να μας ζητήσει το λόγο" - συμπλήρωσε ο Σεβασμιώτατος.
Κλείνοντας το κήρυγμά του ο κ. Θεόκλητος υπογράμμισε: "οι επιτάφιοι και η λιτανεία πείραξαν, που υπό την ευθύνη μας θα ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα οι πιστοί".

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΕΥΛΑΒΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΥΛΑΒΕΙΤΑΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!


Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ὁ εὐλαβὴς ἰδιαίτερα εὐλαβεῖται τὶς εἰκόνες. Καὶ ὅταν λέμε «εὐλαβεῖται τὶς εἰκόνες», ἐννοοῦμε ὅτι εὐλαβεῖται τὸ εἰκονιζόμενο πρόσωπο. Ὅταν ἔχη κανεὶς μιὰ φωτογραφία τοῦ πατέρα του, τῆς μάνας του, τοῦ παπποῦ του, τῆς γιαγιᾶς του, τοῦ ἀδελφοῦ του, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν σχίση ἢ νὰ τὴν πατήση, πόσο μᾶλλον μιὰ εἰκόνα!
Οἱ Ἰεχωβάδες δὲν ἔχουν εἰκόνες. Τὴν τιμὴ ποὺ ἀποδίδουμε στὶς εἰκόνες τὴν θεωροῦν εἰδωλολατρία. Εἶπα σὲ ἕναν Ἰεχωβᾶ μιὰ φορά: «Ἐσεῖς δὲν ἔχετε φωτογραφίες στὰ σπίτια σας;». «Ἔχουμε», μοῦ λέει. «Ἔ, καλά, ἡ μάνα, ὅταν τὸ παιδί της λείπη μακριά, δὲν φιλάει τὴν φωτογραφία τοῦ παιδιοῦ της;». «Τὴν φιλάει», μοῦ λέει. «Τὸ χαρτὶ φιλάει ἢ τὸ παιδί της;». «Τὸ παιδί της», μοῦ λέει. «Ἔ, ὅπως ἐκείνη, ὅταν φιλάη τὴν φωτογραφία τοῦ παιδιοῦ της, τοῦ λέω, φιλάει τὸ παιδί της καὶ ὄχι τὸ χαρτί, ἔτσι καὶ ἐμεῖς τὸν Χριστὸ φιλοῦμε· δὲν φιλοῦμε τὸ χαρτὶ ἢ τὸ σανίδι».

ΓΕΡΩΝ ΖΩΣΙΜΑΣ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΛΑΨΕΙ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΨΥΧΗ!


Γέρων Ζωσιμάς: Κανείς δεν μπορεί να βλάψει μια πιστή ψυχή. Αλλά οτιδήποτε κι αν πάθει, υπολογίζεται σαν κέρδος της. Ενώ ο άπιστος τιμωρείται από την ίδια του την απιστία, όπως ο εργάτης, που κοπιάζει χωρίς να ελπίζει πώς θα πληρωθεί μετά τον κόπο. Ο πιστός, αντίθετα, βρίσκει πολλή παρηγοριά, επειδή ακριβώς και τότε που κοπιάζει είναι πιστός, κι ελπίζει ν’ ανταμειφθεί για την υπομονή του. Ενώ ο άπιστος, αφού δεν πιστεύει πως θα πάρει μισθό από τον Κύριο, τι παρηγοριά να βρει;
Και το παραμικρό λοιπόν να πάθει, κάθεται και σαπίζει στους λογισμούς του, και συλλογίζεται “και μου είπε”, “και έχω να του πω”, μνησικακώντας και βάζοντας με το νου του πράγματα αδύνατα, που συχνά δεν μπορεί να τα πραγματοποιήσει. Οι άνθρωποι, βλέπετε, δεν κατορθώνουν όσα σκέφτονται, αλλά μόνο όσα τους επιτρέπει ο Θεός, κι αυτά για τους λόγους που μόνο Εκείνος ξέρει...

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΘΩΜΑΣ (Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ)!


Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΘΩΜΑΣ
(Κατά Ιωάννη 20,24-29)

24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς. 
25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 
26 Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. 
27 εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 
28 καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 
29 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. 

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
24 Ο Θωμάς, όμως, ένας από τους δώδεκα, ο λεγόμενος, “Δίδυμος”, δεν ήταν μαζί τους όταν ήρθε ο Ιησούς. 
25 Του έλεγαν λοιπόν οι άλλοι μαθητές: «Έχουμε δει τον Κύριο!» Εκείνος τους είπε: «Αν δε δω στα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δε βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών και δε βάλω το χέρι μου στην πλευρά του, δε θα πιστέψω». 
26 Και μετά από οχτώ ημέρες ήταν πάλι μέσα οι μαθητές του και ο Θωμάς μαζί τους. Έρχεται ο Ιησούς, ενώ ήταν οι θύρες κλεισμένες, και στάθηκε στο μέσο και είπε: «Ειρήνη σ’ εσάς». 
27 Έπειτα λέει στο Θωμά: «Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου, και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός». 
28 Αποκρίθηκε ο Θωμάς και του είπε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» 
29 Του λέει ο Ιησούς: «Επειδή με έχεις δει, έχεις πιστέψει; Μακάριοι όσοι δε με είδαν και όμως πίστεψαν».

Σάββατο 25 Απριλίου 2020

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ ΕΝΑΝ ΛΟΓΙΣΜΟ!


Γέρων Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Η αμαρτία αρχίζει πάντοτε με έναν λογισμό. Ο λογισμός είναι τόσο ευέλικτος και λεπτός, ώστε περνάει και από εκεί που δεν υπάρχει τρύπα. Αφ’ ής στιγμής εισέλθη στον άνθρωπο, φαίνεται αμέσως που θα κλίνη η λεπτή χορδή της πλάστιγγας της βουλήσεώς του.
Εάν όμως ο άνθρωπος έχη αποφασίσει την βασιλεία των ουρανών, όσο και να σπέρνουν οι δαίμονες, δεν βλαστάνει κανείς λογισμός. Χτυπάει ο λογισμός τον άνθρωπο, αλλά γυρίζει πάλι πίσω· δεν μπορεί να εισέλθη, διότι η βασιλεία του Θεού είναι περιφραγμένη ισχυρά.

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΗΣΟΜΕ!


Γέρων Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Για να βοηθήσουν οι Άγιοι πρέπει να το θελήσομε.

Τους αγίους μας τους έχομε και στην λατρεία και στο κελλί μας, παντού. Πώς τα έχει κάνει ο Θεός, ώστε να είμαστε ενωμένοι μαζί τους, αχώριστοι. Αιωνίως μας έχει συνδέσει σε ένα σώμα. Κάτι που δεν μπορούσε να φανταστεί η ανθρώπινη διάνοια, ο Θεός το έκανε πραγματικότητα. Γι' αυτό και δεν ήθελε να έχομε καμιά δικαιολογία, εάν υστερήσουμε. Εμείς βλέπομε τον πλαϊνό μας και δεν βλέπομε το νέφος των αγίων, που είναι μαζί μας. Πάσχουν τα μάτια μας, δεν βλέπουν.
Όλοι αυτοί οι άγιοι είναι όπως η γεννήτρια που την ανοίγεις μόλις σταματήσει το ρεύμα και μεταδίδει αμέσως την ενέργειά της. Το ίδιο και οι άγιοι, αμέσως μας βοηθούν στις αδυναμίες της φύσεώς μας, στα θέματά μας, όταν πράγματι είναι αδυναμίες της φύσεώς μας και όχι του βουλητικού μας. Την βούλησή μας κανείς δεν μπορεί να την μεταβάλει. Όταν όμως είναι αδυναμίες της φύσεώς μας, έρχονται αμέσως επίκουροι και μας τονώνουν. Όλα όμως είναι τόσο ωραία ρυθμισμένα στο σώμα του Χριστού, ώστε, όπως οι άγιοι είναι στον ουρανό είναι και μαζί μας, έτσι και εμείς, μπορούμε και από την ζωή αυτή να είμαστε μαζί τους επάνω στον ουρανό.

ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ Ο Β', ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Άγιος Μακεδόνιος Β', Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
 
Ο Άγιος Μακεδόνιος Β' από πρεσβύτερος και σκευοφύλακας της Αγίας Σοφίας, για την ευσέβεια του, στην οποία τον παιδαγώγησε ο θείος του Πατριάρχης Γεννάδιος, κλήθηκε να διοικήσει τον Οικουμενικό θρόνο (496-511), αντί του Πατριάρχη Ευφημίου, που εξορίστηκε στα Ευχάϊτα. Ο λαός έτρεφε μεγάλη αγάπη στο πρόσωπο του.
Ο αιρετικός όμως αυτοκράτορας Αναστάσιος ο Δίκορος (491-518), ζήτησε από το Μακεδόνιο ένα γράμμα - που ο Αναστάσιος είχε δώσει στον προκάτοχο του Μακεδονίου, Ευφήμιο, και κατόπιν αυτός το είχε δώσει στον Μακεδόνιο - με το όποιο διαβεβαίωνε ιδιογράφως, ότι θα τηρήσει απαραχάρακτα τα δόγματα της Εκκλησίας. Διαβεβαίωση που καταπάτησε βάναυσα. Ο Μακεδόνιος αρνήθηκε να του το δώσει και ο Αναστάσιος εξοργισμένος τον κατέβασε από το θρόνο, και τον εξόρισε πρώτα στη Χαλκηδόνα και έπειτα στα Ευχάΐτα. Αλλά λόγο των επιδρομών των Ούννων στον Πόντο, κατέφυγε στη Γάγγρα, όπου και πέθανε το 517 μ.Χ.
Αναδείχτηκε αληθινός επίσκοπος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας απέναντι στις αυτοκρατορικές αυθαιρεσίες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 25 Απριλίου.

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ

Άγιος Μάρκος ο Απόστολος και Ευαγγελιστής
 
Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος ήταν ανεψιός του Αποστόλου Βαρνάβα και η μητέρα του ονομαζόταν Μαρία. Η καταγωγή του ήταν μάλλον από την Κύπρο, αργότερα όμως εγκαταστάθηκε στα Ιεροσόλυμα. Το ιουδαϊκό όνομα του ευαγγελιστού ήταν Ιωάννης. Μάρκος ήταν το Ρωμαϊκό του επώνυμο, που πήρε κατά τη συνήθεια που υπήρχε τότε. Και μ' αυτό έμεινε γνωστός στον χριστιανικό κόσμο.

Ο Μάρκος από πολύ νωρίς μπήκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, συνοδεύοντας το θείο του Βαρνάβα και τον Απ. Παύλο στις διάφορες περιοδείες τους. Επίσης, εργάσθηκε για πολύ καιρό κοντά στον Απ. Πέτρο. Κατά την παράδοση, ο Μάρκος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Βαρβαρία, και είχε χρηματίσει πρώτος επίσκοπος Αλεξανδρείας. Ο ευαγγελιστής Μάρκος πιστεύεται ακόμη ότι είναι εκείνος ο νεανίσκος, που, όπως αναφέρει ο ίδιος στο Ευαγγέλιο του (Μαρ. ιδ', 51-52), ακολούθησε τον Ιησού μετά τον Μυστικό Δείπνο στον κήπο της Γεθσημανής τυλιγμένος σ' ένα σινδόνι, Μετά τη σύλληψη του θείου Διδασκάλου οι υπηρέτες όρμισαν και προς αυτόν. Μα ο νεανίσκος, για να γλιτώσει, αφήκε το σινδόνι κι έφυγε γυμνός.

Για τον τρόπο του θανάτου του οι γνώμες διίστανται. Η μία αναφέρει ότι πέθανε ειρηνικά στην Αλεξάνδρεια, ενώ η άλλη, ότι πέθανε δια λιθοβολισμού από τους ειδωλολάτρες. Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή, ο Απόστολος Μάρκος, κάποια μέρα που κήρυττε, τον άρπαξαν οι εχθροί της πίστεως, οι εθνικοί κι οι ειδωλολάτρες, κι αφού τον έδεσαν με σχοινιά, τον έσυραν στους δρόμους της Αλεξανδρείας, όπου και πέθανε από τα τραύματα του στις πέτρες. Το άγιο λείψανο του το περιμάζεψαν με πόνο οι χριστιανοί και το έθαψαν σ' ένα γειτονικό χωριό.

Το σπουδαίο είναι ότι ο Μακρός έγραψε το δεύτερο κατά σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο περί το 65 μ.Χ. και είναι και το συντομότερο από τα τέσσερα κι είναι γνωστό σαν το Ευαγγέλιο των θαυμάτων του Ιησού. Μέσα σ' αυτό ο ιερός ευαγγελιστής, παρόλο που δεν ήταν από τον κύκλο των δώδεκα αποστόλων, έχει περιλάβει αρκετά από τα γεγονότα της ζωής του Κυρίου μας. Ολίγα από τη διδασκαλία Του, τα θαύματα Του, τα Πάθη και την Ανάσταση Του. Παραλείπει την επί του όρους Ομιλία και τις πιο πολλές από τις μακρές ομιλίες του Ιησού Χριστού. Πιο πολύ ο ευαγγελιστής διηγείται αυτά που έκανε ο θείος Διδάσκαλος κι όχι αυτά που είπε. Και τούτο, γιατί κύριος σκοπός της συγγραφής του ήταν με την έκθεση αυτή των θαυμάτων να αποδείξει τη θεϊκή του Ιησού καταγωγή και τη δύναμη Του, ιδιαίτερα δια των θαυμάτων. Γι΄ αυτό και οι αγιογράφοι τοποθετούν δίπλα στον ευαγγελιστή Μάρκο ένα λιοντάρι, που είναι σύμβολο της δύναμης.

Κατά τον 9ο αιώνα έμποροι Ενετοί μετέφεραν τα άγια λείψανα στη Βενετία και τα τοποθέτησαν σ' ένα πολύ μεγάλο και ωραιότατο ναό, που έκτισαν προς τιμή του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 25 Απριλίου.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ



ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

1. Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι
ζωὴν χαρισάμενος.

2. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι,
προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον,
Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον.
Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν
καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν
ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν·
σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν,
ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν,
τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν.
Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί,
προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν·
ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ
χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον,
ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ·
Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς,
θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

3. Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου
καθὼς προεῖπεν,
ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν
καὶ μέγα ἔλεος.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
1. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναστήθηκε 
ἀφοῦ κατέβηκε καὶ δίδαξε στοὺς νεκρούς,
καταπατώντας μὲ τὸν θάνατό του τὸν φυσικὸν 
καὶ τὸν πνευματικὸν θάνατον
καὶ σὲ ὅσους βρίσκονταν σὲ τάφους, εἴτε φυσικοὺς εἴτε πνευματικούς,
χάρισε ἔτσι τὴν ἀληθινὴ ζωή.

2. Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο,
τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος.
Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε
καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση
ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε·
διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,
καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα,
καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.
Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί,
ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ·
ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν Σταυρική Του Θυσία,
ἔφερε μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπλώθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου,
καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του.
Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό ἀπὸ ἑμᾶς γιὰ ἑμᾶς,
κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο.

3. Μὲ τὴν ἀνάσταση Του ἀπὸ τὸν τάφον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς
ὄπως εἶχε πεῖ πρὶν τὰ ἅγια πάθη Του,
μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ αἰώνια ζωή
καὶ τὸ μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὶς ταπεινές μας ὑπάρξεις.

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ, Ο ΓΟΤΘΟΣ

Άγιος Σάββας ο Στρατηλάτης, ο Γότθος
 
Ο Άγιος Σάββας ήταν στην καταγωγή Γότθος και έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ., στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού (270-275 μ.Χ.), και υπηρετούσε στη Ρώμη.
Ο βασιλιάς δεν γνώριζε ότι ο Σάββας ήταν χριστιανός, αλλά και αυτός δεν θεώρησε ότι έπρεπε να προφυλαχθεί όταν διώκονταν και φυλακίζονταν οι χριστιανοί. Ο ίδιος πήγαινε τρόφιμα στους φυλακισμένους και τους πρόσφερε την αδελφική του αγάπη και συμπαράσταση. Όμως, οι αξιωματικοί των φυλακών τον κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα, που μάταια προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Τότε διέταξε και του έσχισαν τις πλευρές και τις πληγές του έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά η καρτερία του Σάββα, φάνηκε αντάξια της πίστης του.
Αφού είδαν ότι δεν μπορούσαν να κατορθώσουν τίποτα, αποφασίστηκε ο θάνατος του. Επειδή όμως είχε μεγάλο αξίωμα, η είδηση ότι θα θανατωθεί, έφερε στον τόπο της εκτέλεσης του πλήθη θεατών. Αφού έβρασαν λοιπόν ένα καζάνι με πίσσα, ο επικεφαλής του αποσπάσματος, διέταξε να ρίξουν τον μάρτυρα μέσα. Αλλά από θαύμα ο Άγιος παρέμεινε αβλαβής. Το θέαμα κίνησε μεγάλο θαυμασμό, και 70 από τους εκεί ειδωλολάτρες πίστεψαν στο Χριστό και επί τόπου αποκεφαλίστηκαν. Τον δε Σάββα, αφού του έδεσαν μεγάλη πέτρα στο λαιμό, τον έριξαν στον ποταμό Τίβερη και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου το έτος 272 μ.Χ.. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 24 Απριλίου.