ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2020

ΟΣΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ!

Ἡ ἀπιστία προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια
Ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου

Ἡ ἀπιστία προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Ὁ ὑπερήφανος ἰσχυρίζεται πῶς θὰ γνωρίσει τὰ πάντα μὲ τὸ νοῦ του καὶ τὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ παραμένει ἀνέφικτη γι  αὐτὸν, γιατὶ ὁ Θεὸς γνωρίζεται μόνο μὲ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Ὁ Κύριος ἀποκαλύπτεται μόνο στίς ταπεινὲς ψυχές. Σ’ αὐτές δείχνει τὰ ἔργα Του, ποὺ εἶναι ἀκατάληπτα γιά τὸ νοῦ μας. Μὲ τὸν φυσικὸ μας νοῦ μποροῦμε νά γνωρίσουμε μόνο τὰ γήινα πράγματα, κι αὐτὰ μερικῶς, ἐνῶ ὁ Θεὸς καὶ ὅλα τὰ οὐράνια γνωρίζονται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Μερικοί μοχθοῦν σ’ ὅλη τοὺς τή ζωή γιά νά μάθουν τί ὑπάρχει στόν ἤλιο ἤ στή σελήνη ἤ κάτι παρόμοιο, ἀλλ’ αὐτό δέν ὠφελοῦν τὴν ψυχή. Ἂν ὅμως προσπαθούσαμε νά γνωρίσουμέ τί ὑπάρχει μέσα στόν ἄνθρωπο, τότε θὰ βλέπαμε στήν ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ σκοτάδι καὶ κολάσῃ. Καὶ εἶναι ὠφέλιμο νά τὸ ξέρουμε, γιατὶ θὰ εἴμαστε αἰώνια εἴτε στή βασιλεία εἴτε στήν κολάσῃ. Κύριος ἔδωσε στῇ γῆ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ ὅσοι τὸ ἔλαβαν αἰσθάνονται τὸν παράδεισο μέσα τους. Ἴσως πεῖς: «Γιατὶ λοιπὸν δέν ἔχω καὶ ἑγὼ μία τέτοια χάρη;» Ἐπειδὴ ἐσὺ δέν παραδόθηκες στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ζεῖς σύμφωνα μὲ τὸ δικό σου θέλημα. Παρατηρήστε ἐκεῖνον πού ἀγαπάει τὸ θέλημά του: Δέν ἔχει ποτὲ εἰρήνη στή ψυχὴ του καὶ δέν εὐχαριστιέται μὲ τίποτα. Γι’ αὐτόν ὅλα γίνονται ὅπως δέν θὰ ἔπρεπε. Ὅποιος ὅμως δόθηκε ὁλοκληρωτικὰ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχει τὴν καθαρή προσευχὴ καὶ ἡ ψυχὴ του ἀγαπάει τὸν Κύριο. Ἔτσι δόθηκε στό Θεὸ ἡ Ὑπεραγία Παρθένος: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1:38). Ἄν λέγαμε κι ἐμεῖς, «Ἰδοὺ ὁ δοῦλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου», τότε τὰ εὐαγγελικὰ λόγια τοῦ Κυρίου θὰ ζοῦσαν στίς ψυχὲς μας, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θὰ βασίλευσε σ’ ὅλον τὸν κόσμο καὶ ἡ ζωὴ στῇ γῆ θὰ ἤταν ἀπερίγραπτα ὡραία. Ἀλλά μολονότι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἀκούγονται τόσους αἰῶνες σ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη, οἱ ἄνθρωποι δέν τὰ καταλαβαίνουν καὶ δέν θέλουν νά τὰ παραδεχθοῦν. Ὅποιος ὅμως ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς θὰ δοξαστεῖ καὶ στόν οὐρανὸ καὶ στή γῆ.

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΑΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΔΡΟΓΥΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ!


Ήταν ένας γέροντας και πήγαινε, μαζί με τον υποτακτικό του, από το ασκηταριό τους στην πόλη. Στον δρόμο πέρασαν από ένα χωριό που είχε μια Εκκλησία. Εκεί είδε ο υποτακτικός έναν διάβολο να κάθεται πάνω στο καμπαναριό.
Προχώρησαν πιο κάτω και συνάντησαν μια καλύβα. Εκεί ο υποτακτικός είδε 100 σατανάδες, γύρω από την καλύβα.
Προβληματίστηκε. «Τί γίνεται εδώ;», αναρωτήθηκε.
Δεν άντεξε και ρώτησε τον γέροντά του:
- Γέροντα, γιατί στο καμπαναριό υπήρχε ένας διάβολος και στην καλύβα υπάρχουν 100 σατανάδες;
Και ο γέροντας τού είπε:
- Γιατί όσοι μπήκαν στην Εκκλησία, μπήκαν απροετοίμαστοι και δεν προσευχόταν κανένας τους. Έτσι ένας διάβολος ήταν αρκετός να τους φέρνει όλους πέρα. Στην καλύβα όμως αυτή, είναι ένα αντρόγυνο που προσεύχεται, γι' αυτό και βλέπεις τόσους σατανάδες!

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜ. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΕΝ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΕΛΙΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ!


Κάποιος ερημίτης καθότανε έξω από το κελί του, που βρισκότανε ψηλά σε ένα βράχο και έβλεπε απέναντι στον κάμπο, το ποτάμι να έχει φουσκώσει. Εκείνη την ημέρα έβρεχε καταρρακτωδώς, είχε κατεβάσει πολύ νερό, με αποτέλεσμα να διακοπεί το πέρασμα από μία γέφυρα που υπήρχε εκεί.
Σε μια στιγμή βλέπει κάποιον, που είχε την ανάγκη να περάσει απέναντι. Τον βλέπει να γονατίζει και να προσεύχεται στο Θεό, για να τον βοηθήσει να περάσει απέναντι. Μπροστά σε αυτό το θέαμα, ο ερημίτης σήκωσε και αυτός τα χέρια του στον ουρανό και προσευχήθηκε γι' αυτόν.
Μετά από πολλή ώρα σηκώνεται ο άνθρωπος, κάνει το σταυρό του και μπαίνει μέσα στο ποτάμι, αλλά το ποτάμι τον παρέσυρε και τελικά πνίγηκε!
Ο ερημίτης σοκαρίστηκε! Για πολλή ώρα δεν μπορούσε να συνέλθει...
«Γιατί δεν εισακούστηκαν οι προσευχές μας;», αναρωτήθηκε.
Μετά από λίγο έρχεται κάποιος άλλος άνθρωπος στο ποτάμι, κάνει τον σταυρό του, μπαίνει στο ποτάμι και περνάει απέναντι!
Κόκκαλο ο ερημίτης!
«Πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού;», αναρωτήθηκε.
Γονατίζει τότε και λέει:
- Δεν σηκώνομαι από εδώ, Κύριε, αν δεν μου πεις πώς σκέφτηκες και ενήργησες έτσι!
Ο Θεός είναι αγαθός και συγκαταβαίνει στην αδυναμία του ανθρώπου. Έτσι του στέλνει έναν άγγελο, για να τον διαφωτίσει.
- Τί κάνεις εδώ, γέροντα; Γιατί προσεύχεσαι;
- Να για κάτι που είδα και σκανδαλίστηκα, και του ανάφερε τα περιστατικά που είδε στο ποτάμι.
Ο άγγελος τότε του λέει:
- Αυτός που δεν πνίγηκε, προσευχότανε και άλλες φορές και θα συνέχιζε να προσεύχεται. Αυτός που πνίγηκε, προσευχήθηκε μόνο τώρα που είχε ανάγκη. Ούτε προσευχότανε, αλλά και ούτε θα προσευχότανε στο μέλλον.
Δεν κοροϊδεύεται και δεν γελιέται ο Θεός. Όποιος προσεύχεται και θυμάται τον Θεό μόνο στην ανάγκη του, ο Θεός δεν τον ακούει. Ακούει εκείνους που προσεύχονται καθημερινώς και βρίσκονται εν μετανοία.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ


Αγία Μαρκέλλα η Παρθενομάρτυς η Χιοπολίτιδα


Η Αγία Μαρκέλλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βολισσό, στο ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι της βορειοδυτικής Χίου. Για τον χρόνο της γέννησης, της ζωής και του μαρτυρίου της Αγίας υπάρχει σύγχυση και ασάφεια μεταξύ των βιογράφων. Σύμφωνα με τον βιογράφο της, Όσιο Νικηφόρο τον Χίο, η Αγία Μαρκέλλα έζησε και ήκμασε περί το 1500 μ.Χ. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η χριστιανή μητέρα της απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Η Μαρκέλλα διακρίθηκε από νωρίς για τη βαθιά της πίστη και αγάπη στον Χριστό, την καλοσύνη και αγνότητά της, τη σεμνότητα και την ευγένεια της ψυχής της. Προικισμένη με θεϊκή σοφία και αμέτρητα ψυχικά χαρίσματα επικοινωνούσε αδιάκοπα με τον Θεό. Αυτόν τον «επίγειο άγγελο» φθόνησε ο εωσφόρος και θέλησε να την πολεμήσει με κάθε μέσο.

Έτσι ο ειδωλολάτρης και σκληρόκαρδος πατέρας της άρχισε να επιθυμεί ερωτικά την ίδια του την κόρη και να νιώθει προς αυτή μία αστείρευτη σαρκική επιθυμία. Όταν η Μαρκέλλα διαπίστωσε τον αναίσχυντο χαρακτήρα του σαρκολάτρη πατέρα της, εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά της περιοχής. Τότε ο πατέρας της κινούμενος από τις κτηνώδεις ορέξεις του και με απερίγραπτη μανία άρχισε να ψάχνει να βρει τη νεαρή και όμορφη Μαρκέλλα. Τότε η δύστυχη και έντρομη κόρη προσπάθησε να προστατευθεί και να σώσει την τιμιότητά της. Μία μεγάλη βάτος αποτέλεσε το ασφαλές καταφύγιο της Αγίας. Ένας βοσκός όμως αντιλήφθηκε τη Μαρκέλλα και υπέδειξε τη βάτο στον μανιακό πατέρα της. Τότε ο πατέρας έβαλε φωτιά στη βάτο για να την αναγκάσει να βγει έξω από αυτή. Η Μαρκέλλα κατάφερε και βρήκε διέξοδο και έτσι γλίτωσε από τα χέρια του σαρκολάτρη πατέρα της. Στη συνέχεια άρχισε να τρέχει πάνω στις πέτρες και τα βράχια, αλλά ο πατέρας της βλέποντας τη δυσκολία να την φτάσει, αποφάσισε να τη σημαδέψει με το τόξο του και έτσι εκτόξευσε προς αυτή ένα βέλος. Η Αγία πληγώθηκε και το αγνό της αίμα πότισε τα βράχια. Παρόλα αυτά δεν έχασε την ψυχική της δύναμη και συνέχισε να τρέχει. Οι σωματικές της δυνάμεις άρχισαν όμως να την εγκαταλείπουν και κάποια στιγμή έπεσε κάτω ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη της την βοήθησε να βρει τη σωτήρια λύση. Με τα μάτια στραμμένα στον Ουράνιο Νυμφίο προσευχήθηκε και Του ζήτησε να σχίσει τον βράχο και να την κρύψει μέσα. Η παράκληση της Αγίας έγινε πραγματικότητα και έτσι ο βράχος σχίστηκε και δέχτηκε το σώμα της ενάρετης Μαρκέλλας μέχρι το στήθος. Ο σαρκολάτρης πατέρας φτάνοντας στον τόπο και βλέποντας το παράδοξο αυτό θαύμα, οργίστηκε ακόμη περισσότερο και έκοψε με ένα μαχαίρι τους μαστούς της και τους πέταξε στο βουνό. Στη συνέχεια αποκεφάλισε την κόρη του και πέταξε την κεφαλή της στη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση μία ασυνήθιστη λάμψη άρχισε να εκπέμπεται από την κεφαλή της Αγίας, που στέφθηκε με τον ουράνιο και άφθαρτο στέφανο της άθλησης και της θεϊκής δόξας.

Ο σχισμένος βράχος, που δέχτηκε το μαρτυρικό σώμα της Αγίας, αποτελεί μέχρι σήμερα για τους προσκυνητές σημείο ευλαβικής αναφοράς και πηγή ιαμάτων, αφού όσοι προσεύχονται με πίστη, παρατηρούν τον ερυθρό χρωματισμό των βράχων και το νερό να ατμίζει. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα, που με τη χάρη του Θεού, έχει επιτελέσει η Αγία Μαρκέλλα από την εποχή του μαρτυρίου της έως τις ημέρες μας, ενώ μάρτυρες θαυμαστών σημείων έγιναν λαμπρές πνευματικές φυσιογνωμίες της Εκκλησίας μας, όπως Άγιος Μακάριος ο Νοταράς Επίσκοπος Κορίνθου, ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως και ο βιογράφος και συντάκτης της Ακολουθίας της Αγίας, Όσιος Νικηφόρος ο Χίος, οι οποίοι συχνά προσέρχονταν στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας για να προσευχηθούν. Η μνήμη της Αγίας παρθενομάρτυρος Μαρκέλλας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Ιουλίου και λαμπρά πανήγυρις λαμβάνει χώρα στον φερώνυμο ιερό ναό της Αγίας, που βρίσκεται επί της αμμώδους παραλίας στον ομώνυμο όρμο της Βολισσού και αποτελεί παγχιακό, αλλά και πανελλήνιο προσκύνημα. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Νταού Πεντέλης.

Η φιλοπατρία των απανταχού της Γης ευρισκομένων Χίων, αλλά και τα αναρίθμητα θαύματα της Αγίας οδήγησαν στην ανέγερση ιερών ναών επ’ ονόματι της πολυάθλου και ενδόξου παρθενομάρτυρος της Χίου. Έτσι η συνοικία του Βοτανικού στην Αθήνα κοσμείται με ενοριακό ναό της Αγίας Μαρκέλλας, ενώ τα τελευταία χρόνια ανεγέρθηκε περικαλλές παρεκκλήσιο στο όνομα της Αγίας και στην περιοχή της Κάτω Κηφισιάς. Γραφικά παρεκκλήσια επ’ ονόματί της έχουν καταγραφεί στις Σπέτσες, την Άνδρο, τη Μήλο, τη Σαντορίνη και τη Σάμο.


Τρίτη 21 Ιουλίου 2020

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ!


Ήταν κάποιος Γέροντας που έτρωγε καθημερινά τρία παξιμάδια. Τον επισκέφθηκε κάποιος αδελφός και όταν κάθησαν να φάνε, έβαλε και για τον αδελφό τρία παξιμάδια. Είδε κατόπιν ο Γέροντας ότι ο αδελφός είχε ανάγκη να φάει περισσότερο και τού ’φερε άλλα τρία. Αφού χόρτασαν και σηκώθηκαν, κατέκρινε ο Γέροντας τον αδελφό και του είπε: «Δεν πρέπει, αδελφέ, να υπηρετούμε τη σάρκα μας». Ο αδελφός έβαλε μετάνοια στον Γέροντα και έφυγε.
Την επόμενη ημέρα όταν έφθασε η ώρα για φαγητό, έβαλε ο Γέροντας τα τρία παξιμάδια για τον εαυτό του. Αλλά αφού τα έφαγε, αισθάνθηκε πάλι να πεινά αλλά συγκρατήθηκε. Την άλλη μέρα πάλι το ίδιο έπαθε και άρχισε να αισθάνεται εξάντληση. Κατάλαβε τότε ο Γέροντας ότι τον εγκατέλειψε ο Θεός και ρίχνοντας τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, άρχισε να παρακαλεί μετά δακρύων για την εγκατάλειψη που του έγινε. Και βλέπει έναν άγγελο που του είπε: «Αυτό σου συνέβη, επειδή κατέκρινες τον αδελφό. Να ξέρεις λοιπόν ότι αυτός που μπορεί να εγκρατεύεται ή να κάνει κάποιο άλλο καλό, δεν το κάνει με δική του δύναμη, αλλά η αγαθότητα του Θεού είναι που ενισχύει τον άνθρωπο».
Έλεγαν οι Γέροντες τίποτε δεν είναι χειρότερο από την κατάκριση.

Από το γεροντικό

Η ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΟΖΕΒΑ

Η Σκήτη του Προφήτη Ηλία στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Χοζεβά.


Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Χοζεβά, από τα αρχαιότερα μοναστήρια της αγίας Γης, βρίσκεται σε μια ερημική και άγρια χαράδρα, κοντά στον παλαιό Ρωμαϊκό δρόμο που ενώνει την Ιεριχώ με τα Ιεροσόλυμα, στην έρημο της Ιουδαίας.
Η Παράδοση λέει, πως εδώ κρύφτηκε ο Προφήτης Ηλίας (910 π.Χ.) για να γλιτώσει από τη σκληρή καταδίωξη του ασεβέστατου βασιλιά Αχαάβ και της ειδωλολάτριδας συζύγου του, της Ιεζάβελ.
Σ' αυτό το μέρος είναι η σπηλιά, στην οποία ο ζηλωτής προφήτης έμεινε για μήνες και τρεφόταν κατά ένα θαυμαστό τρόπο. Μερικά κοράκια του έφερναν πρωί και βράδυ ψωμί και κρέας.
Νερό έπινε από έναν χείμαρρο. Όταν όμως κι από εδώ έλειψε το νερό, εξ αιτίας της ανομβρίας, ο προφήτης αναχώρησε κατ' εντολή του Θεού, στα Σάρεπτα της Σιδώνος.


ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗΣ

Άγιοι Συμεών ο δια Χριστόν σαλός και Ιωάννης

Οι όσιοι πατέρες Συμεών και Ιωάννης, καταγόταν από την Έδεσσα της Συρίας και έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου του νέου (περί το 518 μ.Χ.). Ήταν πολύ φίλοι και έτσι αποφάσισαν να πάνε μαζί στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τούς Αγίους Τόπους.

Αφού προσκύνησαν πήγαν στην Μονή του Αγίου Γερασίμου και έγιναν μοναχοί, από τον όσιο Νίκωνα. Πριν συμπληρωθούν όμως επτά μέρες στο μοναστήρι, έφυγαν για την έρημο όπου διέμειναν μαζί επί σαράντα χρόνια, κάτω από σκληρή άσκηση.

Κατόπιν ο Συμεών επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα και εξέφρασε την επιθυμία μέσω της προσευχής του, να παραμείνει άγνωστος. Πράγματι ο Θεός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, που ο Συμεών προσποιούνταν τον χαζό. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Έμεσα της Συρίας, επιτέλεσε πολλά θαύματα και ανεπαύθη εν Κυρίω φτωχός και ταλαιπωρημένος.

Αργότερα έφθασε εκεί και ο Ιωάννης, όπου έμαθε για τον θάνατο του Συμεών και μετά από λίγο καιρό κοιμήθηκε και ο ίδιος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων Συμεών και Ιωάννη στις 21 Ιουλίου.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΑΔΟΒΥΣΔΙΟΥ

 
Άγιος Παρθένιος, Επίσκοπος Ραδοβυσδίου
 
Ο νεοφανής αυτός Άγιος της Εκκλησίας καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας. Από μικρός είχε την Ιερατική κλίση και επάξια δια της θείας χάριτος, έγινε επίσκοπος Ραδοβυσδίου (νομός Άρτας).
Υπήρξε άριστος ποιμενάρχης και δια της θερμής του αγάπης και δια του αγίου παραδείγματος του, στήριζε το ποίμνιό του σε κάθε του ανάγκη. Τακτικά μάλιστα έβγαινε στους αγρούς και ευλογούσε τα ζώα των κτηνοτρόφων. Έτσι οσιακά και δίκαια αφού έζησε, παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Θεό την 21 Ιουλίου 1777 μ.Χ.
Κατά την ήμερα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, αυτά ευωδίαζαν ουράνιο άρωμα. Μέρος από τα οστά των χεριών του, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου - Τρικάλων. Λέγεται ότι ο Άγιος Παρθένιος υπήρξε ιδιαίτερα θαυματουργός στη θεραπεία ασθενειών των ζώων. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 21 Ιουλίου.
  
https://www.saint.gr