ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ, ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ!

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Να το θυμάσαι: θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο εκείνοι που έχουν πίστη μόνο με το μυαλό τους. Όμως όποιος πιστεύει με την καρδιά του θα τον υποψιαστεί. Θα τον γνωρίσει. Στις έσχατες μέρες θα κυκλοφορούν οι γυναίκες στους δρόμους γυμνές και δεν θα νοιώθουν ντροπή. Οι Χριστιανές θα είναι ντυμένες σεμνά. Απ’ αυτό θα τις αναγνωρίζουν και θα τις διώκουν.

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ!

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Γύρω από την εκκλησία στέκονται παρατεταγμένα σε τρεις σειρές τα δαιμόνια, γιατί δεν θέλουν να μπαίνει μέσα ο άνθρωπος. Έτσι, όταν βγαίνω από το ναό και απομακρύνομαι λίγο, τα βλέπω και τα φτύνω. Ενώ όποτε περνάω από την ταβέρνα βλέπω τους αγίους Αγγέλους να κλαίνε που μεθοκοπούν εκεί οι άνθρωποι, κι αρχίζω μαζί τους να προσεύχομαι ν’ αφήσουν την οινοποσία και να πάνε στο ναό.

Ο ναός συμβολίζει τον Ουρανό. Να περάσω από μπροστά του και να μην μπω μέσα; Αν περάσεις μπροστά από την εκκλησία και κάνεις απλώς το σταυρό σου, σημαίνει ότι χαιρετάς τον Θεό και τον προσπερνάς.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΝΑ ΟΡΙΣΕΙΣ ΜΙΑ ΩΡΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ Ή ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΓΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΧΟΥΛΑ!

Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης: Να ορίσεις μία ώρα την ημέρα ή την νύχτα και να λέγεις την ευχούλα, μία προς μία λέξη και να την κατανοείς: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Μέσα σου θα αναλάμψει άλλη χαρά την οποία μέχρι τώρα δεν γνωρίζεις, άλλη λαμπρότητα, άλλη ωραιότητα, άλλη γλυκύτητα.

Και αυτά δεν είναι τίποτα, ένα πετραδάκι στην ακροθαλασσιά… Είναι άλλα πολύ μεγαλύτερα που θα αισθανθείς λέγοντας την ευχούλα. Τότε θα δεις τί είναι εκείνα τα πνευματικά, τα ανεκλάλητα, αυτός ο Παράδεισος ο οποίος από αυτήν την ζωή τον προαισθάνεσαι, προγεύεσαι…

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΝΑ ΛΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ"!

Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης: Νὰ λέτε τὴν εὐχή. “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον μὲ” . Νὰ τὴ λέτε μία-μία λέξη κατανοητά, καταληπτά. Νὰ μὴν προχωρεῖτε στὴ δεύτερη λέξη, ἂν δὲν καταλάβετε τὴν πρώτη. Νὰ τονίζεται περισσότερο τὸ τελευταῖο , δὴλαδή ἐλέησον μέ. Θὰ σᾶς ἔρθει τώρα στὴν ἀρχὴ ραθυμία καὶ ὕπνος καὶ μετεωρισμὸς καὶ ἀμέλεια ἀλλὰ ἐσεῖς γρήγορα νὰ συνέρχεστε. Όταν λέτε τὴν εὐχὴ, νὰ θεωρεῖτε τὸν ἑαυτὸ σᾶς τώρα στὴν ἀρχὴ, ὅτι εἶσθε στὴ κόλαση καὶ νὰ φωνάζετε κλαίοντας, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀπόγνωση, ἀπὸ τὴν ἀπελπισία καὶ τὰ ὅμοια ταῦτα. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς νὰ μὴν δέχεστε οὔτε φαντασία, οὔτε μορφή, οὔτε εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Χριστοῦ ἢ ἄλλου τινὸς Ἁγίου, οὔτε καὶ τὶς λέξεις τῆς εὐχῆς νὰ βλέπετε νοερώς.

ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Ανάμνηση Θαύματος Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Χωναίς 

Σε κάποιο μέρος της Φρυγίας, η γη ανέβλυσε αγιασμένο νερό με τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που γιάτρευε κάθε αρρώστια των ασθενούντων. Ένας χριστιανός, λοιπόν, επειδή γιατρεύτηκε η κόρη του, έκτισε ωραιότατο ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου, επάνω στο άγιασμα.

Μετά 90 χρόνια, ήλθε στο ναό κάποιος ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος. Έμεινε υπηρέτης στο ναό και ζούσε ζωή ασκητική και με εγκράτεια. Όταν είδαν αυτό το πράγμα οι ειδωλολάτρες, έπιασαν τον Άρχιππο και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, όρμησαν να καταστρέψουν το ναό και το άγιασμα. Αλλά ώ της μεγάλης δυνάμεως του Αρχαγγέλου! Άλλων απ' αυτούς τα χέρια έμειναν παράλυτα και άλλους σταμάτησε φράγμα φωτιάς και έτσι γύρισαν όλοι άπρακτοι. Όμως το πείσμα και ο θυμός τους ώθησε να κάνουν εκτροπή του κοντινού ποταμού, για να παρασύρει το ναό και να πνίξουν τον Άρχιππο. Αλλά και πάλι θαύμα! Ο ποταμός γύρισε προς τα πίσω! Τότε σκέφθηκαν να ενώσουν και άλλους δύο ποταμούς. Όμως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάστηκε στον Άρχιππο και, αφού τον έβγαλε έξω από το ναό, έκανε το σημείο του σταυρού και οι ποταμοί στάθηκαν σαν τείχος. Πρόσταξε, έπειτα, να χωνευθούν και πράγματι, κατά παράδοξο τρόπο, έως σήμερα στο μέρος εκείνο τα νερά των ποταμών χωνεύονται. Και γι' αυτό το μέρος ονομάστηκε Χώναι. 

https://www.saint.gr 

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

Προφήτης Ζαχαρίας και Ελισάβετ 

Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή, έζησε στα χρόνια του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας. Κατά τη γνώμη του Χρυσοστόμου, καθώς και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας, ο Ζαχαρίας δεν ήταν απλός Ιερέας, αλλά αρχιερέας που έμπαινε στα άγια των αγίων. Σύζυγο είχε την Ελισάβετ και δεν είχαν παιδί.

Κάποια μέρα λοιπόν, την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου που του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι θα μείνει κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού.

Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε και έκανε γιο. Όταν θέλησαν να δώσουν όνομα στο παιδί, ο Ζαχαρίας έγραψε πάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε λύθηκε η γλώσσα του και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό.

Βέβαια, η χάρη αυτή έγινε από το Θεό στο Ζαχαρία, διότι της ήταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταὶς ἐντολαὶς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος» (Λουκά, α' 6.). Ήταν, δηλαδή, δίκαιος μπροστά στο Θεό και ζούσε σύμφωνα με της της εντολές και τα παραγγέλματα του Κυρίου, άμεμπτος από κάθε σοβαρή ενοχή. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Ο ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΛΛΑ, ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΝΟΥΜΕ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό αλλά, να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί· με την κατανόηση και τη βοήθεια θα σωθεί. Τον αμαρτωλό πρέπει να τον αντικρίζουμε με αγάπη και με σεβασμό στην ελευθερία του. Όταν ένα οικογενειακό μας πρόσωπο ρίχνει ένα βάζο από το τραπέζι και το σπάει, συνήθως οργιζόμαστε. Αν εκείνη τη στιγμή, την κρίσιμή, με μιακίνηση ψυχικής ανύψωσής μας, δείξουμε κατανόηση και δικαιολογήσουμε τη ζημία, κερδίσαμε και την ψυχή μας και την ψυχή τού αδελφού μας. Κι αυτή είναι όλη η πνευματική ζωή μας: μία κίνηση ανύψωσής μας, μέσα στις δοκιμασίες τών θλίψεων, από την αγανάκτηση τού εγωισμού στην κατανόηση τής αγάπης.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λές ό,τι θέλεις. «Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!». Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λές την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ

 Όσιος Θεόκτιστος, συνασκητής του Μεγάλου Ευθυμίου

 

Ο όσιος και μέγας αυτός ασκητής, αποσύρθηκε από τον κόσμο και κατέφυγε έξι μίλια από τα Ιεροσόλυμα, όπου βρίσκεται η Λαύρα Φάρα. Εκεί κλείστηκε σ' ένα κελί και επιδόθηκε σε αυστηρότατους ασκητικούς αγώνες. Στα χρόνια αυτά, εγκαταστάθηκε σ' ένα γειτονικό κελί της Λαύρας αυτής και ο μέγας Ευθύμιος. Ο κοινός πόθος της άσκησης συνέδεσε στενά τους δύο διάσημους ασκητές, οι όποιοι μετά την απόδοση της γιορτής των Φώτων πήγαιναν μακρύτερα μέσα στην έρημο, για αυστηρότερη άσκηση. Επέστρεφαν στη Λαύρα, την Κυριακή των Βαΐων.
Μετά το πέμπτο έτος, αποσύρθηκαν οριστικά στην έρημο μέσα σε μια σπηλιά. Η φήμη όμως της αρετής τους, έφερε κοντά τους πολλούς μαθητές και έτσι δημιουργήθηκε κοινόβιο, που μέχρι τέλους της ζωής του προϊστάμενος ήταν ο Θεόκτιστος. Με τη μεγάλη υπόληψη και αγάπη των συνανθρώπων του, ο όσιος Θεόκτιστος πέθανε σε βαθιά γεράματα το 451 μ.Χ. Στην κηδεία του πρωτοστάτησαν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αναστάσιος και ο μέγας Ευθύμιος, που τότε ήταν 90 ετών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Θεόκτιστου στις 3 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Άνθιμος ο Ιερομάρτυρας, Επίσκοπος Νικομήδειας 

Ο Άγιος Άνθιμος έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και πατρίδα του ήταν η Νικομήδεια. Από μικρός διακρίθηκε για τον ευσεβή ζήλο του προς τα θεία. Όταν ενηλικιώθηκε, η ζωή του ήταν υπόδειγμα σωφροσύνης και αγάπης. Επειδή πλούσια κατείχε το θησαυρό των θείων αληθειών, η θερμή του διδασκαλία, εμπνεόμενη από αποστολικό ζήλο, έβρισκε σχεδόν πάντα ανταπόκριση στις ψυχές των πιστών. 
Η πνευματική ικανότητα του Άνθιμου ώθησε τους χριστιανούς της Νικομήδειας και τον έπεισαν να γίνει Ιερέας και αργότερα επίσκοπος τους. Όταν, όμως, έγινε ο διωγμός επί Διοκλητιανού, τον κυνήγησαν και τον συνέλαβαν (302 μ.Χ.). Ο Διοκλητιανός του πρότεινε να θυσιάσει στους Θεούς για να κερδίσει τη ζωή του, αλλιώς τον περίμεναν φρικτά βασανιστήρια, και του έδειξε το όργανα που θα τον βασάνιζαν. Ο Άνθιμος είπε: «Γιατί μου τα δείχνεις; για να με φοβίσεις; Αυτά ας τα φοβούνται εκείνοι, για τους οποίους η παρούσα ζωή είναι μόνο ηδονή και τη στέρηση της θεωρούν μεγάλη απώλεια. Αλλά σε μένα, όπως και σε κάθε χριστιανό, αυτά δεν ασκούν καμιά γοητεία. Το σώμα μου είναι πρόσκαιρο και ευτελές, που μόνη αξία έχει, όταν αγιασθεί δια του Χριστού και δοθεί εις την κατά Χριστόν ζωή. Επομένως, τιμωρίες και βάσανα είναι για μένα πιο ποθητά από του να αρνηθώ το Σωτήρα μου». Τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τελικά τον αποκεφάλισαν. 

https://www.saint.gr