ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΑΝ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ Ή ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ, ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ!

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Αν ένας λαός ή μια πολιτεία υποφέρουν, τότε πρέπει να μετανοήσουν οι πάντες κι ο Θεός θα τα εξομαλύνει όλα προς το καλό. 

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗ!

Άγιος Συμεὼν ο Νέος Θεολόγος: Όταν λείπη η αλήθεια, όλα τα άλλα είναι ψεύδος και απάτη.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΣ ΜΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΘΛΙΨΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ας μην βλέπουμε μόνο την παρούσα θλίψη, ούτε τον πόνο, αλλά την ωφέλεια που θα προέλθει απ’ αυτήν.

ΟΣΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Η ΕΠΙΒΑΤΗΝΗ

Οσία Παρασκευή η Νέα, η Επιβατηνή 

Η Οσία Παρασκευή καταγόταν από τους Επιβάτες (κοντά στην Σηλυβρία) της Θράκης. Από μικρή έκανε αγαθοεργίες και όταν μεγάλωσε έφυγε από το πατρικό της σπίτι και πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να προσκυνήσει τα Ιερά λείψανα των Αγίων.

Από εκεί αναχώρησε στην Ηράκλεια του Πόντου, όπου για πέντε χρόνια είχε αναλάβει την περιποίηση κάποιου ναού. Κατόπιν έφυγε στους Αγίους Τόπους και εγκαταστάθηκε σε μια γυναικεία Μονή, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην αρετή. Έπειτα αναχώρησε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Καλλικράτεια της νοτιοανατολικής Θράκης, όπου παρέμεινε δύο χρόνια στον ναό των Αγίων Αποστόλων και εκεί απεβίωσε ειρηνικά.

Την ακολουθία της συνέγραψε ο Συρίγος Μελέτιος, τον δε βιο της ο Eυθύμιος ο Aρχιεπίσκοπος Tορνόβου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας Παρασκευής στις 14 Οκτωβρίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ

ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Χρυσή η Νεομάρτυς

Η Αγία Χρυσή γεννήθηκε στο χωριό Σλάτενα (σημερινή Χρυσή) της επαρχίας Αλμωπίας Νομού Πέλλης. Ο πατέρας της ήταν φτωχός και είχε τέσσερις θυγατέρες. Η Χρυσή ήταν ωραία στο σώμα και στην ψυχή.

Κάποτε, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλες γυναίκες στους αγρούς και μάζευε καυσόξυλα, την απήγαγε κάποιος Τούρκος και τη μετέφερε στο σπίτι του. Ο Τούρκος προσπάθησε με κολακείες να την εξισλαμίσει και να την κάνει γυναίκα του. Η Χρυσή όμως αντιστάθηκε και δυναμικά απάντησε: «Εγώ τον Χριστό μόνο γνωρίζω για νυμφίο μου, που δεν θα αρνηθώ και αν ακόμα με κομματιάσεις». Οι γονείς και οι συγγενείς της Χρυσής, με εξαναγκασμό των Τούρκων, την παρακαλούσαν να δεχτεί τον μωαμεθανισμό για να σωθεί. Αλλά η μεγαλόψυχη Χρυσή τους απάντησε ότι: «πατέρα έχω τον Κύριό μου Ιησού Χριστό, μητέρα την Κυρία Θεοτόκο, αδελφούς δε και αδελφές έχω τους Αγίους και τις Αγίες της Εκκλησίας μας».

Μπροστά λοιπόν στη σταθερότητα της Χρυσής, οι Τούρκοι απάντησαν με φρικτά βασανιστήρια. Τελικά στις 13 Οκτωβρίου 1795 μ.Χ., κατέκοψαν το σώμα της με μαχαίρια και έτσι πανάξια έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου από τον Νυμφίο Χριστό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Χρυσής στις 13 Οκτωβρίου. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

                             Όσιος Επίκτητος ο Θαυματουργός

 

O Άγιος Επίκτητος ο θαυματουργός ήταν ένας από τους 300 Αλαμανούς Αγίους. Ο Λεόντιος Μαχαιράς, ο χρονογράφος της Κύπρου, μας λέγει πως αφού ο Άγιος Επίκτητος προχώρησε από τόπο σε τόπο, ήρθε στα βόρεια της Κύπρου κι εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κάζα Πιφάνη, το σημερινό Καζάφανι, που απέχει κάπου τέσσερα μίλια από την πόλη της Κερύνειας. Εκεί, αφού ασκήτευσε θεοφιλώς, κοιμήθηκε εν ειρήνη.
Στη σπηλιά που έζησε ο Άγιος, βλέπει κανείς και σήμερα το πέτρινο κρεβάτι του αγίου και μια πέτρα που ομοιάζει με ανθρώπινο κεφάλι και την οποία χρησιμοποιούσε ο ασκητής για προσκέφαλο. Σε μια γωνιά βρίσκεται κι ο τάφος του αγίου. Επάνω από τη σπηλιά αυτή κτίστηκε αργότερα, περί τα τέλη του ΙΒ' αιώνα, η εκκλησία της κοινότητος επ' ονόματι του αγίου, την οποία οι κάτοικοι πολύ την σεβόντουσαν. Σ' αυτή μεταφέρθηκε από τη σπηλιά και τοποθετήθηκε κατά το έτος 1856 μ.Χ. κι η εικόνα του αγίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 12 Οκτωβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος 

Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, γεννήθηκε το έτος 949 μ.Χ. στη Γαλάτη της Παφλαγονίας από γονείς ευσεβείς και εύπορους, τον Βασίλειο και την Θεοφανώ. Ο θείος του Βασίλειος, ο οποίος κατείχε υψηλή θέση στον αυτοκρατορικό οίκο της Κωνσταντινουπόλεως, προσέλαβε νωρίς τον ανεψιό του κοντά του, όπου, όπως ήταν φυσικό, έτυχε καλής παιδείας. Όμως ο Όσιος δεν έδινε προσοχή και δεν έδειχνε ενδιαφέρον για μάθηση.

Κατά την εποχή αυτή ο Συμεών γνωρίστηκε με έναν μοναχό της περιωνύμου μονής Στουδίου, ο οποίος ονομαζόταν, επίσης, Συμεών. Ο μοναχός αυτός έγινε από την αρχή ο πνευματικός του πατέρας. Όταν κατά το έτος 963 μ.Χ. πέθανε ο θείος του, ο Συμεών προσήλθε στη μονή του Στουδίου, όπου ζητούσε «τὸν ἐκ νεότητος αὐτοῦ χρηματίσαντα πατέρα πνευματικὸν καὶ διδάσκαλον». Ο ίδιος ο Όσιος Συμεών παρομοιάζει τον θείο του με τον Φαραώ, τη διαμονή του στον αυτοκρατορικό οίκο με την αιχμαλωσία των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο και τον πνευματικό του πατέρα με τον Μωυσή.

Κάποτε ο Γέροντάς του, του έδωσε ένα βιβλίο με τα συγγράμματα των Αγίων Μάρκου του Ερημίτου και Διαδόχου Φωτικής. Ζωηρή εντύπωση του προξένησε το ακόλουθο απόφθεγμα από το βιβλίο του Αγίου Μάρκου του Ασκητού, που είχε τον τίτλο «Περὶ Νόμου Πνευματικοῦ»: «Ἐὰν ζητᾷς ὠφέλεια, ἐπιμελήσου τὴ συνείδησή σου, κάνε ὅσα σοῦ λέει καὶ θὰ εὕρεις τὴν ὠφέλεια».

Ο Όσιος Συμεών ήταν σαν να άκουσε το λόγο αυτό από το στόμα του Θεού και άρχισε αμέσως να κάνει ότι τον πρόσταζε η συνείδησή του. Και αυτή, που είναι κάτι θεϊκό, τον παρακινούσε συνεχώς στα ανώτερα, έτσι ώστε αύξησε την προσευχή και την μελέτη του μέχρι την ώρα που άρχιζε να λαλεί ο πετεινός, δηλαδή μέχρι τα χαράματα. Σε αυτό τον βοηθούσε και η συνεχής νηστεία. Έτσι, ακόμα και πριν φύγει από τον κόσμο, ζούσε σχεδόν ασώματο βίο. Δεν του χρειάστηκε λοιπόν πολύς καιρός, για να εκδημήσει εντελώς από τα ορώμενα και να εισδύσει στα αόρατα θεία θεάματα.

Κάποια νύχτα, λοιπόν, που προσευχόταν και με καθαρό νου επικοινωνούσε με τον Θεό, είδε ξαφνικά να λάμπει άπλετο φως από τους ουρανούς και να κατεβαίνει προς αυτόν. Φώτισε τα πάντα και τα μετέβαλε σε μια ολοκάθαρη ημέρα. Καθώς ήταν και ο ίδιος τυλιγμένος από αυτό το φως, του φαινόταν σαν να εξαφανίσθηκε ολόκληρη η οικία μαζί με το δωμάτιό του, ενώ ο ίδιος είχε αρπαγεί στον αέρα, νιώθοντας σαν να μην είχε καθόλου σώμα. Κατάπληκτος από το μέγα τούτο μυστήριο κραύγαζε με μεγάλη φωνή το «Κύριε, ἐλέησον». Καθώς βρισκόταν μέσα σε αυτό το θείο φως, βλέπει στα ύψη του ουρανού μια ολόφωτη νεφέλη, άμορφη και ασχημάτιστη, γεμάτη από την άρρητη δόξα του Θεού. Στα δεξιά της έστεκε ο πνευματικός του πατέρας Συμεών ο Ευλαβής. Έμεινε σε αυτή την εκστατική κατάσταση για πολύ, χωρίς να αισθάνεται, καθώς βεβαίωνε αργότερα, εάν ήταν μέσα στο σώμα ή εκτός του σώματος. Όταν κάποτε εκείνο το φως σιγά - σιγά υποχώρησε, ήλθε στον εαυτό του και κατάλαβε πως βρίσκεται μέσα στο δωμάτιο.

Μετά από αυτή τη θεωρία, ο Όσιος Συμεών ικέτευε συνεχώς το Γέροντά του να τον κείρει μοναχό. Αλλά ο πνευματικός του πατέρας τον αναχαίτισε, επειδή ήταν νέος στην ηλικία και έτσι ο Όσιος επέστρεψε στην οικία του θείου του, όπου άρχισε με επιμέλεια να μελετά. Βαθιά εντύπωση απεκόμισε από τα έργα των Αγίων Μάρκου του Ασκητού και Διαδόχου Φωτικής, τα οποία έλαβε από τα χέρια του πνευματικού του.

Κατά το έτος 970 μ.Χ. ο Συμεών επισκέφθηκε τους γονείς του και τους ανακοίνωσε την κλίση του για τον μοναχικό βίο. Μάταια εκείνοι προσπάθησαν να μεταβάλλουν την απόφαση του μονάκριβου υιού τους. Η απόφαση του Συμεών ήταν σταθερή. Αρνήθηκε εγγράφως την πατρική περιουσία που του ανήκε και κατέφυγε στη μονή του Στουδίου. Λίγο αργότερα μεταβαίνει στη μονή του Αγίου Μάμαντος του Ξηροκέρκου, υπό τον ηγούμενο Αντώνιο, που βρισκόταν κοντά στη μονή του Στουδίου. Μετά από μία διετία εκάρη εδώ μοναχός, για να φωτίζει όλους τους πιστούς με το φως της γνώσεως, που φώτιζε τον εαυτό του. Όταν μετά από λίγο πέθανε ο ηγούμενος της μονής, ο Όσιος Συμεών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και με την ευλογία του Πατριάρχη Νικολάου του Χρυσοβέργη (984 - 995 μ.Χ.) και την έγκριση των μοναχών του Αγίου Μάμαντος, έγινε ηγούμενος της μονής.

Ως ηγούμενος ο Όσιος έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλές δυσάρεστες καταστάσεις. Όχι μόνο την κατεστραμμένη μονή, αλλά προ πάντων το ανθρώπινο στοιχείο. Η μονή παρομοιαζόταν με κατάλυμα κοσμικών και νεκρών σωμάτων. Και η μεν μονή ως οικοδόμημα κατελαμπρύνθηκε, η πνευματική όμως συγκρότηση των μοναχών απαιτούσε πολλές ανυπέρβλητες προσπάθειες. Η διδασκαλία του συνάντησε την μεγάλη αδιαφορία ορισμένης ομάδας μοναχών, οι οποίοι έφθασαν στο σημείο, κατά την διάρκεια μια πρωινής κατηχήσεως, να επιτεθούν κατά του Γέροντός τους. Κατά την ώρα της επιθέσεως ο Όσιος, «τᾶς χεῖρας δεσμεύσας πρὸς ἐαυτὸν καὶ εἰς οὐρανὸν ἄρας αὐτοῦ τὴν διάνοιαν, ἐπὶ χώρας ἄσειστος ἔστη, ὑπομειδίων καὶ φαιδρὸν ἀτενίζων πρὸς τοὺς ἀλάστορας».

Αυτό ήταν αρκετό να αφοπλίσει τελείως τους τριάντα εκείνους μοναχούς, οι οποίοι επέδειξαν αυτή την συμπεριφορά. Ο Πατριάρχης Σισίννιος ο Β' (996 - 998 μ.Χ.) προς τον οποίον κατέφυγαν αμέσως, για να δικαιωθούν προφανώς από αυτόν, εξεπλάγη από την μανία και τον φθόνο των ασύνετων μοναχών και διέταξε να εξορισθούν. Όμως ο Όσιος Συμεών παρακάλεσε θερμώς τον Πατριάρχη να τους συγχωρέσει. Ο Όσιος, παρά τα πολλά καθήκοντά του στη μονή, εύρισκε καιρό να γράφει «τῶν θείων ὕμνων τοὺς ἔρωτες», τους «λόγους τῶν ἐξηγήσεων», τους «κατηχητικοὺς λόγους», τα «Πρακτικά, Γνωστικὰ καὶ Θεολογικὰ Κεφάλαια».

Δυσάρεστα ζητήματα εναντίων του Οσίου δημιούργησε ο σύγκελλος του Πατριάρχη, Μητροπολίτης Νικομήδειας Στέφανος. Αφορμή γι' αυτό ήταν η αγαθή φήμη του Οσίου. Επειδή ο σύγκελλος δεν μπορούσε να βρει στον βίο του Οσίου κάποια κατηγορία, στράφηκε προς το πρόσωπο του κοιμηθέντος ήδη Γέροντός του. Η κατηγορία του σύγκελλου ήταν ότι ο Όσιος υμνούσε τον πνευματικό του πατέρα ως Άγιο. Τελικά έπεισε την Σύνοδο να διερευνήσει το ζήτημα. Και μετά την διαδικασία αυτή, όλοι αναγνώρισαν, εκτός του σύγκελλου, το δίκαιο του Συμεών. Τότε ο σύγκελλος συνεργάστηκε με μοναχούς που εχθρεύονταν τον Όσιο και έκλεψε από τη μονή την εικόνα επί της οποίας είχε αγιογραφηθεί ο πνευματικός πατέρας του Οσίου μαζί με τον Χριστό και άλλους Αγίους. Ο Όσιος διατάχθηκε να προσέλθει στη Σύνοδο, για να απολογηθεί. Και πάλι βρέθηκε αθώος.

Ο Όσιος παρέμεινε επί είκοσι πέντε χρόνια ως ηγούμενος και το έτος 1005 μ.Χ. αποσύρθηκε σε ησυχαστήριο στο αντίπερα ερημόκαστρο της Χρυσουπόλεως, που εκαλείτο Παλουκητόν και ησύχαζε στη μονή της Αγίας Μαρίνας. Στην ηγουμενία τον διαδέχθηκε ο μαθητής του Αρσένιος. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1022 μ.Χ. Η Σύναξη αυτού ετελείτο στη μονή του Στουδίου, στη μονή του Αγίου Μάμαντος και στη μονή της Αγίας Μαρίνας.

Για τη θεολογική του κατάρτιση και δεινότητα, ο Όσιος Συμεών ονομάσθηκε Νέος Θεολόγος, «ὁ Θεολόγος τοῦ φωτός» ή «ὁ Ἅγιος τοῦ φωτός». Κατά τις πνευματικές αναβάσεις του Αγίου, επιδιδόμενος στην ησυχία, ελευθερωνόταν από την ύλη, η γλώσσα του γινόταν γλώσσα πυρός, συνέθετε και θεολογούσε θείους ύμνους, γινόταν ολόκληρος πυρ, ολόκληρος φως και θεωνόταν κατά χάριν. Άλλοτε, μαρτυρείται ότι βρισκόταν επάνω στη γη και έχοντας τα χέρια υψωμένα και προσευχόμενος, ήταν «ὅλος φωτὸς καὶ ὅλος λαμπρότητος».

Από τις συγγραφές του σώζονται 92 λόγοι, 282 πρακτικά και θεολογικά κεφάλαια, καθώς και θρησκευτικά ποιήματα. Για τη θεολογική του δεινότητα ονομάστηκε Νέος Θεολόγος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 12 Οκτωβρίου.

https://www.saint.gr

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΤΙ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ, ΑΥΤΟ ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ!

Μια μέρα μιλούσα στους ασθενείς του νοσοκομείου των Αθηνών «Σωτηρία». Και ένας νεαρός γύρω στα 30 με το κομπολόΐ στο χέρι έκανε βόλτες έξω από την αίθουσα. Δεν έμπαινε στην αίθουσα να ακούσει την ομιλία και θεωρούσε κουτούς και οπισθοδρομικούς όσοι έμπαιναν να ακούσουν.
Όταν τελείωσα την ομιλία μπαίνει μέσα στην αίθουσα με την μαγκιά του και μου λέει:
– Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά…
– Δεν είναι υποχρεωτικό, του λέω.
– Μη μου μιλάς εμένα για παπάδες!
– Που ξέρεις τί μίλησα εγώ; Άλλωστε εσένα δεν σου μίλησα. Εσύ έκανες τις βόλτες σου στη βεράντα… Εγώ μίλησα στους άλλους αδερφούς. Ήρθαν μόνοι τους κάτι να ακούσουν, δεν πληρώνουν. Αλλά πες μου, σε τί σε έφταιξαν οι παπάδες;
– Έχω 3 μήνες εδώ και δεν ήρθε κανείς να με δει…
– Έχεις ξαναρρωστήσει;
– Χτύπα ξύλο! Πρώτη φορά και τελευταία θα είναι…
– Φίλοι σου, συγγενείς σου, έχουν αρρωστήσει;
– Πολλοί.
– Πόσες φορές έχεις πάει και τους έχεις επισκεφτεί, για να τους παρηγορήσεις και να τους συμπαρασταθείς;
– Είναι αλήθεια ότι δεν πήγα…
– Εφόσον δεν έκανες έλεος σε κανέναν, πώς θέλεις να σε κάνουν έλεος; Βλέπεις λοιπόν ότι ήρθες εδώ για να μάθεις, όταν βγεις με το καλό έξω, να πηγαίνεις όπου υπάρχει πόνος και ανάγκη, διότι πάντοτε θα πληρώνεσαι με το ίδιο νόμισμα…
Έτσι είναι αγαπητοί μου! Σπείραμε αγάπη στον συνάνθρωπό μας, αγάπη θα θερίσουμε. Σπείραμε σκληρότητα, σκληρότητα θα θερίσουμε. Ό,τι σπέρνουμε, αυτό θερίζουμε…
 
Δημήτριου Παναγόπουλου

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

 

Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ''έδεσε'' τον Διάβολο και τον ρώτησε:
- Τί φοβάσαι περισσότερο;
- Την ταπείνωση!
- Τί άλλο φοβάσαι πέρα από την ταπείνωση;
- Την ταπείνωση!
- Κάτι άλλο δεν φοβάσαι;
- Την ταπείνωση!
Και όταν ο Μέγας Αντώνιος ξεψύχησε και η Αγία ψυχή του, ήταν στα χέρια των αγγέλων και ανέβαινε στον ουρανό, ο σατανάς βλέποντάς τον από μακριά, τον φώναξε:
- Αχ Αντώνιε, με ξέφυγες!
- Όχι ακόμα! του λέει ο Μέγας Αντώνιος.
Ακούτε ταπείνωση; Στα χέρια του αγγέλου η ψυχή του Μεγάλου Αντωνίου, έχει βγει από το σώμα και δεν έχει περιθώριο να αμαρτήσει, αλλά δεν άφησε να μπει στο μυαλό του μέσα, ότι ''ναι εγώ σε ξέφυγα, σε νίκησα!''. Δεν το είπε αυτό το πράγμα! Διότι μόνο η ταπείνωση νικάει τον σατανά...
Και όταν ο Μέγας Αντώνιος πάτησε το πόδι του στον Παράδεισο, είπε:
- Τώρα, με τη Χάρη του Θεού σε νίκησα!
Έτσι πρέπει να λέμε και να κάνουμε και εμείς. Άνθρωπε, μην αφήσεις ποτέ να περάσει από το νου σου, ότι κάτι είσαι και ότι κάτι κάνεις. Χάθηκες... Αλλά να είσαι πάντα ταπεινόφρων και να πιστεύεις, ότι αν έκανες κάτι, το έκανες με τη Χάρη του Θεού και επειδή το ήθελε ο Θεός...
 
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας