ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΤΑ ΓΥΜΝΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΠΕΙΘΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ, ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΓΗΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Τα γυμνά κόκκαλα πείθουν όσους τα βλέπουν ότι τίποτε από τα γήινα δεν είναι δικό μας. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΤΟΣΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΟΣΟ ΤΟ ΝΑ ΝΕΚΡΩΣΩ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Μου φαινόταν ότι τίποτε δεν άξιζε τόσο όσο το να νεκρώσω τις αισθήσεις, μακριά από το σαρκικό και κοσμικό φρόνημα, και αφού στραφώ στον εαυτό μου, να μην με αγγίζει κανένα ανθρώπινο, παρά μόνο να συνομιλώ με τον Θεό, να ζω υπέρ τα δρώμενα, να ζω τις θείες αποκαλύψεις, να γίνομαι πράγματι έσοπτρο ακηλίδωτο του Θεού, λαμβάνοντας φως από το φως, και από σκοτεινός να φωτίζομαι, συγκομίζοντας ήδη από την παρούσα ζωή τους καρπούς των ελπιζομένων μελλόντων αγαθών, αφήνοντας την γη και συναναστρεφόμενος τους αγγέλους.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΣΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Στις συμφορές των άλλων να βλέπουμε τις δικές μας και να δανείζουμε στον Θεό την ευσπλαχνία, τη στιγμή που έχουμε οι ίδιοι ανάγκη από ευσπλαχνία. 

ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Αγία Φωτεινή η Μεγαλομάρτυς η Σαμαρείτιδα 

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Φωτεινή καταγόταν από την Σαμαρειτική πόλη Σιχάρ . Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία τις βρίσκουμε στο Δ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Δ' 1 - 38).

Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και εγέμιζε την στάμνα της. Εκεί, μια ημέρα, συνάντησε τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος εφανέρωσε σ' αυτήν όλη τη ζωή της. Ο Κύριος είπε στην Αγία, ότι Αυτός είναι « τό ὕδωρ τό ζῶν», δηλαδή η αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το «πνευματικό ὕδωρ» έδωσε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα, η οποία εβαπτίσθηκε Χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάσθηκε Φωτεινή.

Από τότε αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον αυτοκράτορα Νέρωνα (54 - 68), όταν αυτός έμαθε ότι η Αγία Φωτεινή έκανε Χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της. Μαζί με την Αγία Φωτεινή εμαρτύρησαν οι υιοί της και οι πέντε αδελφές της.

Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Γρηγορίου Αγίου Όρους. Ένας εκ των ποδών και μία ωμοπλάτη της Αγίας βρίσκονται στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους. Μία ωλένη με σάρκα της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στίς Μονές Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατών, Νταού Πεντέλης και Κύκκου Κύπρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Φωτεινής στις 26 Φεβρουαρίου. 

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΛΑΜΠΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΒΙΟΣ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Λάμπει περισσότερο από τα αστέρια ο ευσεβής βίος.

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΘΥΜΟΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ!

Μέγας Αθανάσιος: Ο θυμός διαφέρει από την οργή. Θυμός μεν είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ η οργή είναι η διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον που σε λύπησε.  

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΟΣ!

Άγιος Αντώνιος: Ο ἄνθρωπος ποὺ γνωρίζει τὸν Θεόν, εἶναι ἀγαθὸς κι ἂν δὲν εἶναι ἀγαθός, τίποτα δὲν γνωρίζει, οὔτε θὰ μάθει ποτὲ τίποτα. Διότι τὸ ἀγαθὸν εἶναι τρόπος γνώσεως τοῦ Θεοῦ.

Α' ΚΑΙ Β' ΕΥΡΕΣΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ, ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

 

Α' και Β' Εύρεση Τιμίας κεφαλής του Αγίου Προφήτου, 

Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη

 
Όταν αποκεφαλίσθηκε από τον Ηρώδη ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η τιμία κεφαλή αυτού τοποθετήθηκε μέσα σε αγγείο από όστρακο και κρύφθηκε στην κατοικία του Ηρώδη. Μετά από πολλά χρόνια, ο Αγιος Ιωάννης φανερώθηκε στο όνειρο δύο μοναχών, οι οποίοι είχαν αναχωρήσει για τα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσκυνήσουν το τάφο του Κυρίου, αγγέλλοντας σε αυτούς που βρίσκεται η τιμία κεφαλή του. Κι εκείνοι, αφού την βρήκαν, την είχαν με τιμές. Από αυτούς την παρέλαβε κάποιος κεραμεύς και την μετέφερε στην πόλη των Εμεσηνών. Όταν όμως πέθανε την κληροδότησε στην αδελφή του. Και από τότε διαδοχικά περιήλθε σε πολλούς, για να καταλήξει στα χέρια κάποιου ιερομονάχου αρειανού που ονομαζόταν Ευστάθιος και εφύλαξε την τιμία κάρα σε σπήλαιο. Από εκεί, μεταφέρθηκε επί Ουάλεντος (364 - 378 μ.Χ.), στο Παντείχιον της Βιθυνίας μέχρι που ο Θεοδόσιος ο Μέγας (379 - 395 μ.Χ.) ανεκόμισε αυτή στο Έβδομο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ανέγειρε μέγα και περικαλλέστατο ναό.
Βεβαίως, περί της ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου υπάρχουν και άλλες αντιφατικές παραδόσεις. Κατ' άλλη εκδοχή η τιμία κάρα βρέθηκε στην Έμεσα το 458 μ.Χ., επί βασιλείας Λέοντος Α΄ (457 - 474 μ.Χ.), ενώ άλλοι δέχονται ότι αυτή βρέθηκε το 760 μ.Χ. και μεταφέρθηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Έμεσα. Από εκεί μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί βασιλείας Μιχαήλ Γ΄ (842 - 867 μ.Χ.) και πατριαρχίας Ιγνατίου.
Περί των ιερών λειψάνων του Τιμίου Προδρόμου βρίσκουμε ειδήσεις και σε διαφόρους χρονογράφους. Ο Ζωναράς αναφέρει ότι το 968 μ.Χ. ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας «βόστρυχον τοῦ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου αἵματι περφυμένον», που μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Πέντε δε χρόνια νωρίτερα κόμισε στην Κωνσταντινούπολη από τη Βέροια της Συρίας, περί τον Απρίλιο του 963 μ.Χ., μέρος του ιματίου του Τιμίου Προδρόμου. Σύμφωνα με άλλη μαρτυρία ο Νικηφόρος Φωκάς βρήκε στην Κρήτη «τὸ ἔνδυμα τοῦ Προφήτου ἐκ τριχῶν καμήλου τυγχάνον καὶ περὶ τὸν τράχηλον ἠμαγμένον».
Η Σύναξη της ευρέσεως της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ετελείτο στο Προφητείο του, που βρισκόταν στην τοποθεσία την ονομαζομένη Φωρακίου.
 
http://www.saint.gr

Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 22a Φεβρουαρίου 2021
 

ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ ΟΛΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ!

 

Ο αθεϊσμός είναι η πλέον χειρότερη μορφή του παραλογισμού, παρά το γεγονός ότι θέλει να παρουσιάζεται από τους αθεϊστές, ως συνεπής ορθολογισμός, αποδεχόμενος μόνον ό,τι είναι σύμφωνο με την λογική και την επιστημονική έρευνα. Ο μεγάλος χριστιανός λογοτέχνης Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είχε πει πως «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», για να ορίσει όχι απλά τον παραλογισμό του αθεϊσμού, αλλά και τη δαιμονική του προέλευση και ενέργεια. Το Γραφείο μας αναγκάστηκε πολλές φορές σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μας, να ασχοληθεί με την αθεΐα και να καταδείξει μεταξύ άλλων, ότι αυτή δεν αποτελεί απλώς και μόνον άρνηση της υπάρξεως του Θεού, άρνηση κάθε μορφής δογματισμού και κάθε μεταφυσικής αναγωγής του ανθρώπου σε ένα υπέρτατο όν, αλλά ότι συνιστά εν τέλει μια ιδιότυπη «θρησκεία», η οποία όμως εμπερικλείει στο εσώτατο είναι της  ένα πλήθος αντιφάσεων, που οδηγούν στην απόλυτη άρνηση της λογικής.     
  
Αντίθετα  η Ορθόδοξη Εκκλησία μας αφ’ ενός μεν δεν απορρίπτει την λογική, διότι αυτή είναι χρήσιμη και αναγκαία προκειμένου να μας οδηγήσει σε μια εισαγωγική πίστη ως προς την ύπαρξη του Θεού, αφ’ ετέρου όμως γνωρίζει τα όριά της, πέραν των οποίων επακολουθεί η άμεση εμπειρία, όχι μόνον της υπάρξεως και παρουσίας του Θεού, αλλά και η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, διά των ακτίστων και μεθεκτών ενεργειών της Θείας Χάριτος. Αυτή μας ανυψώνει πέρα από τα κτιστά και ορατά και μας καθιστά κοινωνούς του αγίου Τριαδικού Θεού. Μ’ άλλα λόγια η Ορθόδοξη Εκκλησία μας προσφέρει σε κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο και τις λογικές αποδείξεις περί της υπάρξεως του Θεού, αλλά και την εμπειρική και βιωματική γνώση του αγίου Τριαδικού Θεού. Ο μέγας και κορυφαίος Πατήρ της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στο θεοφώτιστο έργο του «Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως», στο κεφάλαιο με τίτλο: «Απόδειξις ότι έστι Θεός», (βλ. Ε.Π.Ε. Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τομ. 1, σελ. 60-64), παραθέτει πλήθος λογικών αποδείξεων για την ύπαρξη του Θεού. Επίσης ο εξ’ ίσου μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας άγιος Αθανάσιος παρατηρεί σχετικά ότι: «Έστι και από των φαινομένων την περί Θεού γνώσιν καταλαβείν, της κτίσεως ώσπερ γράμμασι διά της τάξεως και αρμονίας τον εαυτής δεσπότην και ποιητήν σημαινούσης και βοώσης». «Ούτω γαρ διεκόσμησε την κτίσιν, ώστε και μη ορώμενον αυτόν τη φύσει όμως εκ των έργων γνωρίζεσθαι», (βλ. Μ. Αθανασίου, «Κατά ελλήνων», 34,35, PG 25,68 & «Kατά Αρειανών», λόγος ΙΙ, 32, PG 26,216). Ο μέγας απόστολος των Εθνών Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του αναλύει και εξηγεί, πως ο άνθρωπος χρησιμοποιώντας την λογική και τις αισθήσεις του, μπορεί να αναχθεί, όχι μόνον στην περί Θεού γνώση και ύπαρξη, αλλά επί πλέον να αποκτήσει μια αμυδρή εικόνα της άπειρης δύναμης και σοφίας Του: «διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε. τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης», (1,19-20).  Την ίδια αυτή μεγάλη αλήθεια επισημαίνει και ο ψαλμωδός: «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα», (18,1).
Ο αθεϊσμός δεν περιορίζεται μόνο στο χώρο της μεταφυσικής, προσπαθώντας να σβήσει την πίστη στο Θεό και να εξαφανίσει κάθε μορφή θρησκείας από τη ζωή των ανθρώπων. Επεκτείνεται σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής, επιχειρώντας να αλλάξει και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. Κατόρθωσε να κατασκευάσει έναν νέο τύπο ανθρώπου, χωρίς αισθήματα, βίαιο, εκδικητικό, άτεγκτο στις παρανοϊκές ιδέες του, έτοιμο να διαπράξει και το πλέον ειδεχθή εγκλήματα στο όνομα της «κοινωνικής προόδου», όπως την «ευαγγελίζεται». Στην πραγματικότητα όμως μας οδήγησε σε ένα πισωγύρισμα στον πρωτογονισμό και τη βαρβαρότητα. Αδιάψευστοι μάρτυρες αυτής της φρικτής πραγματικότητος αποτελούν οι ανείπωτες βιαιότητες και τα εκατομμύρια εγκλήματα των  Γάλλων επαναστατών κατά την Γαλλική Επανάσταση του 1789, αλλά και τα αιματοβαμμένα αθεϊστικά μαρξιστικά καθεστώτα, που κυριάρχησαν κατά την Ρωσική Επανάσταση του 1917. Ωστόσο παρά την παταγώδη χρεωκοπία του, ιδίως μετά την κατάρρευση της μαρξιστικής – αθεϊστικής κοσμοθεωρίας στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως, δεν παύει να προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία του στην σύγχρονη κοινωνία με δημοσιεύματα που εισηγούνται «τολμηρές κοινωνικές προτάσεις» για την δήθεν «πρόοδο της κοινωνίας» και την «απελευθέρωσή της από τα χριστιανικά δεσμά του παρελθόντος».
Μια τέτοια «τολμηρή πρόταση» έκαμε πρόσφατα ο γνωστός άγγλος επαγγελματίας αθεϊστής Richard Dawkins, ο οποίος έγινε γνωστός παγκοσμίως  με το βιβλίο του: «Η Περί Θεού Αυταπάτη». Αφού πίστεψε ότι «κατέρριψε» την πίστη στο Θεό, και «ξεμπέρδεψε» μαζί Του, προσφέροντας «ύψιστη υπηρεσία στην ανθρωπότητα» (!!!), έρχεται τώρα να μας προτείνει μια άλλη «ύψιστη υπηρεσία», να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε, ένα άλλο χριστιανικό ταμπού, την απέχθεια βρώσης ανθρωπίνου κρέατος! Μας προτείνει να γίνουμε κανίβαλοι! Δείτε την απίστευτη και ανατριχιαστική είδηση: «Ο επαγγελματίας αθεϊστής Richard Dawkins (γνωστός από το βιβλίο “Η περί Θεού αυταπάτη“), μας προτείνει ότι η καλλιέργεια και η κατανάλωση ανθρώπινου “κρέατος” θα μπορούσε να βοηθήσει την κοινωνία να ξεπεράσει το “ταμπού” της ενάντια στον κανιβαλισμό.... Σχολιάζοντας ένα άρθρο από της βρετανικής Independent, το οποίο αναδεικνύει τα οφέλη του “καθαρού κρέατος” που παράγεται στο εργαστήριο, ο Dawkins έγραψε στο tweeter ότι ίσως κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνει με ανθρώπινη σάρκα που θα βοηθούσε τη δυτική κουλτούρα να αποβάλει ένα άλλο παράλογο υπόλοιπο από τις αναχρονιστικές χριστιανικές της ρίζες. Ο Dawkins δήλωσε ότι η κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος που παράγεται από εργαστήριο θα αποτελέσει μια “ενδιαφέρουσα δοκιμαστική περίπτωση για την ηθική των επακόλουθων παραγόντων σε σχέση με την αντίδραση μπλιαχ”, η οποία εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα μόνο και μόνο επειδή φαίνονται ηθικά αποτροπιαστικά» (Ιστ. https://apagoreuetai-group.blogspot.com/)!
Ο εν λόγω αθεϊστής, εκμεταλλευόμενος την, εξ ίσου ανατριχιαστική, είδηση περί παραγωγής «κρέατος» στα εργαστήρια από βλαστοκύτταρα ζώων, έκαμε ένα βήμα παραπέρα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Ο Richard Dawkins προτείνει να πάει η διαδικασία ένα βήμα παραπέρα και να παραχθεί ανθρώπινο “κρέας”, το οποίο πιθανότατα θα προέρχεται επίσης από βλαστοκύτταρα…. Ως απόλυτος υλιστής ο Dawkins αρνείται την ύπαρξη του οτιδήποτε δεν μπορεί να μετρηθεί από την επιστήμη και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν γι’ αυτόν μεταφυσικοί και ηθικοί φραγμοί. Πάντως, προς το παρόν, καλό είναι οι προσκεκλημένοι σε δείπνο στο σπίτι του, να επιλέξουν μια θέση κοντά στην πόρτα, σε περίπτωση που ο οικοδεσπότης τους αποφασίσει να αλλάξει το μενού»! Ο κανιβαλισμός εθεωρείτο ως μια πράξη αποτρόπαια και καταδικαστέα από τους πανάρχαιους κώδικες ηθικής όλων των προχριστιανικών λαών, αλλά και από όλες τις μεταχριστιανικές κοινωνίες. Το ότι έχει δαιμονική προέλευση, αποδεικνύεται από τις μυθολογικές διηγήσεις, σύμφωνα με τις οποίες άνθρωποι, με δαιμονικό φρόνημα, ασκούσαν τον κανιβαλισμό για θρησκευτικούς λόγους. Δυστυχώς στις τραγικές ημέρες μας δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις φρικτών εγκληματικών ενεργειών με ανθρωποθυσίες και κανιβαλισμούς στο χώρο του αποκρυφισμού και κύρια του σατανισμού.
Περαίνοντας, επισημαίνουμε ότι η πρόταση για βρώση ανθρώπινης σάρκας, από τον κ. Richard Dawkins, αποδεικνύει πόσο αντιανθρώπινο και μισάνθρωπο σύστημα είναι ο αθεϊσμός, αλλά και την εφιαλτική κοινωνία, την οποία οραματίζεται. Δεν γνωρίζουμε αν ο σύγχρονος αποστατημένος και αλλοτριωμένος πνευματικά και ηθικά κόσμος υιοθετήσει την «τολμηρή πρόταση» του κ. Dawkins, να γίνει κανίβαλος!!! Άλλωστε, όπως έχει γίνει γνωστό, υπάρχει ήδη κάποιο είδος κανιβαλισμού. Πολλές βιομηχανίες τροφίμων και φαρμάκων σήμερα παρασκευάζουν φαρμακευτικά σκευάσματα και βελτιωτικά τροφών, χρησιμοποιώντας έμβρυα εκτρώσεων. Η πρόταση για βρώση ανθρώπινης σάρκας, από τον κ. Richard Dawkins, επιβεβαιώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την κλασική διαπίστωση του μεγάλου Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι: «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται», ακόμα και ο φρικώδης κανιβαλισμός!
 
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://aktines.blogspot.com

ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

 Άγιος Πολύκαρπος, Επίσκοπος Σμύρνης

 

Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.
Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.
Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την σωφροσύνη, τη θεολογική κατάρτιση και την αφοσίωση στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, καθώς μιλούσε πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες της Ασίας. Ο Άγιος Ειρηναίος παρέχει την πληροφορία ότι ο Άγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς από τις αιρέσεις του Βαλεντίνου και του Μαρκίωνος στην Εκκλησία του Θεού. Διηγείται μάλιστα και ένα επεισόδιο αναφερόμενο στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε την παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».
Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στον εβδομαδιαίο κατά Κυριακή εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει το ζήτημα και άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο.
Μετά την επιστροφή του από την Ρώμη, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με τόση επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Αυτή η προδιάθεση ήταν φυσικό να προκαλέσει το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόιντος, ζηλωτής Χριστιανός, ο οποίος ήλθε στη Σμύρνη από τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα Φιλαδελφέων Χριστιανών να προσέλθουν στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, για να δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους και την πίστη τους στον Χριστό, πράγμα το οποίο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά μαρτύρησαν όλοι, εκτός από τον Κόιντο, ο οποίος δειλιάσας την τελευταία στιγμή, θυσίασε στα είδωλα. Ο όχλος, αν και θαύμασε την γενναιότητα των Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν οι «άθεοι» και να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου.
Ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως, με πνευματική ανδρεία απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό επί 86 έτη χωρίς καθόλου να Τον εγκαταλείψει. Πως μπορούσε λοιπόν τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στην φωτιά. Ο Γέρων Πολύκαρπος αποδύθηκε μόνος τα ιμάτιά του και περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὐ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζώσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσας μὲ ἧς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν μὲ μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἲς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀφευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστό....».
Η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίζει. Τότε στρατιώτης εκτελεστής τελείωσε τον Άγιο Μάρτυρα διά του ξίφους. Έπειτα το Ιερό λείψανο ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού.
Η Σύναξη του Αγίου Πολυκάρπου ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας. Η δεξιά του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Παν. Αμπελακιωτίσσης Ναυπάκτου. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Πολυκάρπου στις 23 Φεβρουαρίου.

http://www.saint.gr