ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΡΕΣΟΥ!

 «Ένα αληθινό γεγονός για την Παναγία της Ερεσού»

Νίκος Καρύδης, Θεολόγος, Λαμπαδάριος

Ι.Ν. Αγίου Θεράποντος Μυτιλήνης

 

Αληθινό γεγονός που σχετίζεται με την Παναγία της Ερεσού και συνέβη πριν κάποια χρόνια, συγκεκριμένα το 2005.
 
Ήταν ένα ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι όταν κατέφθασε έξω από το σπίτι του παπα-Παναγιώτη, του ιερέα της ενορίας μας, μια οικογένεια απ’τη Μυτιλήνη ονόματι Ψωμά. Χτύπησαν την πόρτα του ιερέα και ζήτησαν να προσκυνήσουν την εκκλησία, όπως κι έγινε. Εκείνος τους άνοιξε το ναό και τα μέλη της οικογένειας εισήλθαν ευλαβικά στην εκκλησία μας, ασπάστηκαν τις εικόνες και πραγματοποίησαν το τάμα τους στην Παναγία μας.
Ο παπα-Παναγιώτης τους προσκάλεσε στο σπίτι για να τους προσφέρει ένα κέρασμα, διότι – όπως είχε διηγηθεί κι ο ίδιος – απ’την έκφρασή τους είχε καταλάβει ότι κάτι είχαν να του πουν.
Η οικογένεια αυτή είχε ένα παιδί, το μικρό Παναγιώτη, το οποίο γεννήθηκε παράλυτο. Εκ γενετής αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα και ως τότε δεν είχε μιλήσει καθόλου.
 
Ο κ. Ψωμάς διηγήθηκε την όλη περιπέτεια της οικογένειας και ανέφερε μάλιστα ότι ως χριστιανοί παρακαλούσαν τους τοπικούς μας αγίους, τον Ταξιάρχη, τον Άγιο Ραφαήλ για την ίαση του παιδιού. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε στον κ. Ψωμά μια όμορφη, μαυροφορεμένη γυναίκα και του είπε:
– Σ’ εμένα γιατί δεν προσεύχεσαι;
Κι εκείνος απάντησε:
 – Ποια είσαι; Δε σε γνωρίζω;
– Είμαι η Παναγια της Ερεσού. Το εγγόνι σας που αντιμετωπίζει προβλήματα και δε μιλάει, από σήμερα θα έχει βελτίωση. Θέλω να έρθεις στην Ερεσό, στο Ναό να με προσκυνήσεις.
 
Έτσι κι έγινε! Όλη η οικογένεια επισκέφθηκε την Παναγία της Ερεσού για να εκπληρώσουν αυτήν την επιθυμία και να προσφέρουν λίγο λάδι στην κανδήλα της και μια λαμπάδα στη χάρη της.
Όλοι ήταν χαρούμενοι, ο δε μικρός Παναγιώτης περπατούσε και μιλούσε γεμάτος χαρά κι ενθουσιασμό. Λίγο πριν την αναχώρησή τους υποσχέθηκαν ότι πάλι θα έρθουν και θα τελέσουν Θ. Λειτουργία για να ευχαριστήσουν την Παναγία Μητέρα του Κυρίου για τη θαυμαστή εμφάνισή Της, πράγμα που έγινε την Κυριακή του Παραλύτου της ίδιας χρονιάς, όταν ξαναήρθαν οικογενειακώς και συμμετείχαν τότε στη θεία λειτουργία εις ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Η Παναγιά της Ερεσού είναι πολύ ένθερμη, όπως ομολογούν πολλοί συγχωριανοί μας. Ευλογημένοι και τιμημένοι οι Ερέσιοι που ζούνε τέτοια θαυμάσια!

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

ΧΑΙΡΕ, ΑΚΤΙΣ ΤΟΥ ΝΟΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ!

Χαῖρε, ἀκτίς νοητοῦ ἡλίου· χαῖρε, βολίς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπή τάς ψυχᾶς καταλάμπουσα· χαῖρε, ὡς βροντή τούς ἐχθρούς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τόν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν· χαῖρε, ὅτι τόν πολυρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τόν τύπον· χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τόν ρύπον.
Χαῖρε, λουτήρ ἔκπλυνων συνείδησιν· χαῖρε, κρατήρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας· χαῖρε, ζωή μυστικῆς εὐωχίας.

ΧΑΙΡΕ, ΧΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑ!

Χαίρε, σκηνή του Θεού και Λόγου,
χαίρε, Αγία αγίων μείζων.
Χαίρε, κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι,
χαίρε, θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε.
Χαίρε, τίμιον διάδημα βασιλέων ευσεβών,
χαίρε, καύχημα σεβάσμιον ιερέων ευλαβών.
Χαίρε, της Εκκλησίας ο ασάλευτος πύργος,
χαίρε, της Βασιλείας το απόρθητον τείχος.
Χαίρε, δι' ης εγείρονται τρόπαια,
χαίρε, δι' ης εχθροί καταπίπτουσι.
Χαίρε, χρωτός του εμού θεραπεία,
χαίρε, ψυχής της εμής σωτηρία.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε! 

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ!

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε! 

Ο ΘΕΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙ!

Για κάθε δάκρυ που έχυσες, για κάθε αδικία που σου έκαναν, για κάθε αχαριστία που έχεις υποστεί ενώ έδωσες την ψυχχή σου... Ο Θεός τα βλέπει όλα! Μπορεί να αργεί αλλά ποτέ δεν λησμονεί!!! 

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ: ΜΗΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟΣ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ Ο ΘΕΟΣ;

Όσιος Θεοδόσιος: Μήπως έγινε ασθενέστερος στη δύναμη ή ατονώτερος στο να χορηγεί και σήμερα Εκείνος που έθρεψε μα το μάννα ολόκληρο λαό στην έρημο και χόρτασε τόσο πλήθος με πέντε ψωμιά; 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ: ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Οι αιρετικοί είναι εκτός Εκκλησίας.
 
Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί·
και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί.

ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΣ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ

 

Άγιος Καλλιόπιος ο Μάρτυρας

 
Ο Άγιος Καλλιόπιος καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και έζησε στο χρόνια του μεγάλου διώκτου της Ορθοδοξίας Διοκλητιανού. Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα η ενάρετη όμως μητέρα του Θεόκλεια τον μεγάλωσε και τον γαλούχησε με τα αθάνατα ρήματα της χριστιανικής πίστης.
Έτσι στην περίοδο των διωγμών ο νεαρός Καλλιόπιος όχι μόνο δε φοβήθηκε αλλά αντιθέτως εμψύχωνε και παρηγορούσε τους ολιγόψυχους. Όταν έφθασε στην περιοχή ο έπαρχος Μάξιμος και άρχισε να βασανίζει και να σκοτώνει πολλούς χριστιανούς ο Καλλιόπιος χωρίς κανένα δισταγμό αλλά με την τόλμη και παρρησία που τον διέκριναν παρουσιάσθηκε αυτοβούλως στον έπαρχο να τον προειδοποιήσει ότι θα λογοδοτήσει στο Θεό για τα εγκλήματά τα οποία διαπράττει εναντίον πιστών ανθρώπων. Έξαλλος ο έπαρχος διέταξε να τον συλλάβουν, να τον βασανίσουν και να τον κλείσουν στη φυλακή. Όταν μετά από λίγες ημέρες τον οδήγησαν και πάλι μπροστά στον έπαρχο και ο Καλλιόπιος παρά τις κακουχίες και τα βασανιστήρια με στεντόρεια φωνή ομολόγησε με θάρρος την πίστη του ο έπαρχος διέταξε την θανάτωσή του.
Μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο κατά σύμπτωση την Μεγάλη Παρασκευή και έλαβε κατ' αυτό το τρόπο το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου. Η δε μητέρα του Θεόκλεια - κατά την παράδοση - αφού αγκάλιασε το σώμα του γιου της, επί τόπου ξεψύχησε και αυτή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 7 Απριλίου.

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Όσιος Γεώργιος, Επίσκοπος Μυτιλήνης

 
Ο Όσιος Γεώργιος έζησε στα χρόνια των εικονομάχων και ανατράφηκε με μεγάλη ευσέβεια, και από νεαρή ηλικία διακρίθηκε για τη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη και ελεημοσύνη. Τα καλά του λοιπόν έργα, τον ανέδειξαν πνευματικό λύχνο. Και η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, που ακολουθεί τα λόγια του Ιδρυτή της, έβαλε τον πνευματικό αυτό λύχνο επάνω στη λυχνία, που στην περίσταση αυτή υπήρξε η επισκοπή της Μυτιλήνης. Την εκλογή του δικαίωσε, κατά τον πιο λαμπρό τρόπο. Όλες οι κινήσεις, φιλανθρωπική, φωτιστική και διδακτική, τον είχαν επί κεφαλής. Ο ίδιος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, για να στηρίξει το φρόνημα της Ορθοδοξίας και να κερδίσει τους αποπλανηθέντες της επισκοπής του από την εικονομαχία. Οι αγώνες του στέφθηκαν από επιτυχία και όταν πέθανε το 821 μ.Χ., το ποίμνιο του τον τίμησε μέσα σε βαθύ πένθος.

Επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου (842 - 847 μ.Χ.), μετά την αποκατάσταση της Ορθοδοξίας, έγινε η ανακομιδή πολλών ιερών λειψάνων Αγίων που πέθαναν στην εξορία, όπως του Θεοφύλακτου Νικομηδείας, του Θεοδώρου του Στουδίτου και του Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως.
Τότε, και συγκεκριμένα κατά τα έτη 846 - 847 μ.Χ., ανεκομίσθηκε στη Μυτιλήνη με πολλές τιμές και το τίμιο σκήνωμα του Αγίου Γεωργίου. Να πως περιγράφεται στο Βίο του το γεγονός αυτό: «Πάντες οἱ τῆς νήσου Μυτιλήνης οἰκήτορες, ἅμα πρεσβυτέροις καὶ παντὶ τῷ κλήρῳ παρεγένοντο ἔνθα κατέκειτο τὸ σῶμα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν καὶ ὁμολογητοὺ Γεωργίου, καὶ δι’ ὅλης τῆς νυκτὸς ἀγρυπνήσαντες, τὴ ἐπιούση ἡμέρα λαβόντες τὸ σῶμα μετὰ ψαλμῶν καὶ ὕμνων ἀπεκόμισαν αὐτὸ εἰς τὴν ἰδὶαν νῆσον καὶ κατέθεικαν αὐτὸ μετὰ καὶ τῶν λοιπῶν πατέρων, δόξαν ἀναπέμποντες τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι».

Ευλαβής παράδοση, που διασώθηκε μέχρι τις ημέρες μας, θεωρεί ως τόπο ταφής του Αγίου τη θέση «Τρία Κυπαρίσσια» (Σαρή Μπαμπά), κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Κατά τον 18ο αιώνα μ.Χ. εσώζετο και τιμόταν στη Μυτιλήνη η χείρα του Αγίου. Αυτή είναι η δεξιά χείρα που σώζεται σήμερα στο Σκαλοχώρι και φέρει επιγραφή «Ἅγιος Γιόργις».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 7 Απριλίου. Η μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 1η Φεβρουαρίου, μαζί μ' αυτή των αδελφών του, του Συμεών του νέου στυλίτη και του Δαβίδ του μοναχού.
 
https://www.saint.gr