ΑΓΙΟΣ ΑΡΔΑΛΙΩΝ Ο ΜΙΜΟΣ

Άγιος Αρδαλίων ο Μίμος

 
Ο Άγιος Αρδαλίων ο Μίμος, με τη σημερινή ορολογία ήταν ηθοποιός, στα χρόνια του Διοκλητιανού (298). Εργαζόταν στα θέατρα και έπαιζε κωμωδίες και δράματα. Μια μέρα λοιπόν του ήλθε η ιδέα, να μιμηθεί την αντίσταση των χριστιανών μπροστά στους τυράννους. Κρεμάστηκε ψηλά, επάνω στη σκηνή, και δήθεν ξεσχιζόταν επειδή δεν ήθελε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Η παράσταση ήταν - σα δράμα- τόσο καταπληκτική, ώστε ο λαός άρχισε να χειροκροτεί θερμά την επιδεξιότητα του Άρδαλίωνα και τη γενναιοκαρδία των χριστιανών. Τότε ο Αρδαλίων φώναξε δυνατά και είπε στο λαό να σωπάσει, διότι και αυτός ήταν στ' αλήθεια χριστιανός. Όταν το άκουσε αυτό ο άρχοντας, του είπε ν' αλλάξει γνώμη. Αλλά επειδή ο Αρδαλίων επέμενε στην ομολογία του Χρίστου, τον έριξαν μέσα στη φωτιά και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 14 Απριλίου.

https://www.saint.gr 

ΑΓΙΑ ΘΩΜΑΪΣ Η ΜΑΡΤΥΣ

 

Αγία Θωμαΐς η Μάρτυς

 
Η Αγία Μάρτυς Θωμαΐς γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια και διακρινόταν για την ευσέβεια και την πνευματική της μόρφωση. Από μικρή ηλικία είχε επιδοθεί στα έργα της φιλανθρωπίας και του ελέους, συνοδεύοντας την μητέρα της. τη διακονία αυτή εξακολούθησε να την ασκεί ακόμα και όταν νυμφεύθηκε.
Η Αγία είχε μία κατά πάντα ευλογημένη οικογένεια. Με τον σύζυγό της συνδεόταν με αληθινή και ανυπόκριτη αγάπη. Την ειρηνική τους όμως συνύπαρξη την φθόνησε ο εφευρέτης της κακίας, διάβολος και θέλησε να τους χωρίσει, μάλιστα δε με τραγικό τρόπο.

Κάποτε που η Θωμαΐδα ήταν μόνη της στο σπίτι, επειδή ο σύζυγός της έλειπε σε δουλειές, δέχθηκε ανήθικη επίθεση από τον πατέρα του συζύγου της, δηλαδή τον πεθερό της, ο οποίος κυριευμένος από το δαίμονα της πορνείας και υποδουλωμένος στο πάθος της ακολασίας, ήθελε να έχει μαζί της ερωτική σχέση. Η Αγία, η οποία είχε πάντοτε ζωντανή στη μνήμη της την αίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού και ζούσε με αγνότητα και σωφροσύνη, αντιστάθηκε με σταθερότητα και παρρησία. Προσπάθησε να τον πείσει ότι κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει, επειδή είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού, το οποίο ήταν γι' αυτήν τρόπος ζωής και πηγή εμπνεύσεως. Τυφλωμένος όμως εκείνος από το πάθος, επέμενε απειλώντας την με θάνατο. Η Αγία Θωμαΐς συνέχισε να αντιστέκεται και προτίμησε τον θάνατο από την υποδούλωση στο κράτος της αμαρτίας και την εξουσία του θανάτου. Γιατί η έξοδος με μαρτυρικό τρόπο από την παρούσα σύντομη ζωή για την δόξα του Θεού δεν είναι θάνατος, αλλά μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή. Είναι νίκη της ζωής επί του θανάτου.
Ο δυστυχής εκείνος την μαχαίρωσε θανάσιμα και μετά το τραγικό αυτό περιστατικό έχασε το φως του και γύριζε μέσα στο σπίτι σαν χαμένος. Στην κατάσταση αυτή τον βρήκαν κάποιοι γείτονες που έψαχναν για τον υιό του, και τον παρέδωσαν στις αρχές για να δικαστεί. Ενώ η Θωμαΐδα, όπως γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ἔλαβε στέφανον μάρτυρος διὰ τὴν σωφροσύνην».

Ο προϊστάμενος της σκήτης της Αλεξανδρείας, μοναχός Δανιήλ, μόλις πληροφορήθηκε το μαρτυρικό τέλος της Θωμαΐδος, κατέβηκε αμέσως στην πόλη με μερικούς μοναχούς και παρέλαβε το ιερό λείψανο της Αγίας. Το μετέφερε με ευλάβεια στη Σκήτη και το ενταφίασε με τιμές στο κοιμητήριο των Πατέρων. Τότε συνέβη και το εξής θαυμαστό. Κάποιος μοναχός, ο οποίος πολεμείτο από τον δαίμονα της πορνείας και είχε ταλαιπωρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, προσευχήθηκε στον τόπο που ενταφιάσθηκε το λείψανο της Μάρτυρος, ζητώντας την βοήθειά της. και αφού άλειψε το σώμα του με λάδι από το καντήλι που έκαιγε στον τάφο της, απαλλάχθηκε από τον πειρασμό και ειρήνευσε. Αλλά κατά καιρούς και άλλοι πιστοί, μοναχοί και λαϊκοί, που βασανίζονταν από σαρκικούς πειρασμούς, προσεύχονταν στην Αγία και με τις πρεσβείες της ενισχύονταν στον αγώνα τους ή και απαλλάσσονταν από το πάθος.
 
Μέρος της Κάρας της Αγίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας στις 14 Απριλίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΠΑΠΑΣ ΡΩΜΗΣ

Άγιος Μαρτίνος ο Ομολογητής, Πάπας Ρώμης

& δύο Επισκόπων

 
Ο Άγιος Μαρτίνος, Επίσκοπος Ρώμης, γεννήθηκε στην κεντρική Ιταλία, στο Τόδι της Ομβρικής. Έγινε Πάπας Ρώμης την εποχή που την Εκκλησία ταλαιπωρούσε η αίρεση των Μονοθελητών. Δυστυχώς, τότε και η Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης είχε πέσει στα δίχτυα αυτής της αίρεσης, διότι ο Πατριάρχης Παύλος ο Β' ήταν υπέρμαχος του Μονοθελητισμού, μαζί με τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β'.
 
Ο Πάπας Μαρτίνος, υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, προσπάθησε με επιστολή του, αλλά και με ειδικούς απεσταλμένους κληρικούς, να επαναφέρει τον Πατριάρχη Παύλο στο ορθόδοξο δόγμα. Μάταια, όμως. Ο Πατριάρχης, επηρεαζόμενος από τον αυτοκράτορα, επέμενε στο Μονοθελητισμό και εξόρισε τους απεσταλμένους του Μαρτίνου σε διάφορα νησιά. Μάλιστα, ο Κώνστας ο Β' έστειλε και συνέλαβαν με δόλο και τον ίδιο το Μαρτίνο. Και αφού τον οδήγησαν αιχμάλωτο στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Εκεί, πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου του 655 μ.Χ., αφού κυβέρνησε την εκκλησία του έξι χρόνια. Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι ο θάνατος τον βρήκε αγωνιζόμενο στις επάλξεις της Ορθοδοξίας, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας. Δηλαδή, να διδάσκει ορθά, χωρίς πλάνη, το λόγο της αλήθειας.

Μαζί με τον Άγιο Μαρτίνο εξορίστηκαν στη Χερσώνα και δυο ακόμα Επίσκοποι, όπου μετά από πολλές ταλαιπωρίες πέθαναν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 13 Απριλίου. Η μνήμη του, από ορισμένους Συναξαριστές, επαναλαμβάνεται στις 20 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr 

ΟΣΙΑ ΑΝΘΟΥΣΑ

 
             Οσία Ανθούσα, θυγατέρα του Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου
 
Η Οσία Ανθούσα ήταν θυγατέρα του εικονομάχου βασιλιά Κωνσταντίνου του Κοπρώνυμου και της τρίτης συζύγου του Ευδοκίας. Γεννήθηκε μέσα στην ανακτορική δόξα και λαμπρότητα, αλλά αυτή ζήτησε άλλου την ευχαρίστηση και παρηγοριά της ψυχής της.
Μάταια ο βασιλιάς πατέρας της (741 - 775 μ.Χ.) θέλησε να την παντρέψει με νέο που είχε όλα τα πλεονεκτήματα του γένους, του κάλλους και του πλούτου. Αυτή έφερε στην καρδιά της βαθειά τη θλίψη, ότι ο πατέρας της ήταν εχθρός των εικόνων και δεν ήθελε σύζυγο που είχε τα ίδια φρονήματα μ' αυτόν. Παρέμεινε λοιπόν άγαμη και χρησιμοποιούσε τον καιρό της σε έργα ελέους και φιλανθρωπίας.
Μετά το θάνατο του πατέρα της, μοίρασε τα υπάρχοντα της σε φτωχούς, φιλανθρωπικά ιδρύματα και ναούς και έγινε μοναχή από τον Πατριάρχη Ταράσιο μολονότι δέχθηκε πολλές παρακλήσεις και πιέσθηκε από την ευσεβέστατη αυγούστα Ειρήνη την Αθηναία (797 - 802 μ.Χ.) να μείνει μαζί της και να συμβασιλεύσει. Στο μοναστήρι η ζωή της ήταν ασκητική, γεμάτη ταπεινοφροσύνη και αγάπη.
Το έτος 809 μ.Χ. και σε ηλικία 52 ετών έφυγε από τον κόσμο αυτό, σ' όλα άξια του αμάραντου στεφάνου της αιώνιας βασιλείας, η παρθένος η σεμνή, που καταφρόνησε τις ψεύτικες λάμψεις και τις απατηλές τιμές των πρόσκαιρων βασιλειών της γης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας στις 12 Απριλίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΑΡΙΟΥ

 
Όσιος Βασίλειος ο Ομολογητής, Επίσκοπος Παρίου

 
Απτόητος πρόμαχος της τιμητικής προσκύνησης των εικόνων ο Βασίλειος, αποδοκίμασε με όλες του τις δυνάμεις τους εικονομάχους αυτοκράτορες. Η μεγάλη θεολογική του κατάρτιση σε συνδυασμό με την ενάρετη ζωή του, τον ανέδειξαν επίσκοπο της πόλης Παρίου στις ακτές της Προποντίδας.
Η στάση του όμως αυτή έναντι των εικονομάχων αυτοκρατόρων έγινε αιτία να διωχθεί σκληρά. Υπέστη πολλά δεινά και πέρασε «εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι» (Β' προς Κορινθίους, ια' 27), δηλαδή, με πείνα και δίψα, με νηστείες πολλές φορές, με κρύο και γυμνότητα. Αλλά ο Βασίλειος, όπου και αν τον εξόριζαν οι αυτοκράτορες, ποτέ δεν έχανε την ευκαιρία να υπερασπίζει την Ορθοδοξία. Αναφέρεται δε ότι κατά τους χρόνους της βασιλείας του Μιχαήλ του Τραυλού (820 - 829 μ.Χ.) και του Θεοφίλου (829 - 842 μ.Χ.) διέμενε εξόριστος σε κάποιο μικρό νησί προ της Κωνσταντινουπόλεως. Τέλος, τον αξίωσε ο Θεός να δει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας και συγχρόνως το ναυάγιο της εικονομαχίας.

Όταν επέστρεψε στην επισκοπή του, τον υποδέχθηκαν με μεγάλες τιμές και εκεί παρέδωσε ειρηνικά το πνεύμα του στον Κύριο. Ο Άγιος Βασίλειος χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο τον μετέπειτα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Άγιο Ιγνάτιο Α'. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 12 Απριλίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ: ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ Η ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΜΑΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Παρατήρησε και θα δεις ότι η κενοδοξία είναι ακμαία και μέχρι του τάφου. Θα την δεις στα ρούχα και στα μύρα και στην νεκρική πομπή και στα αρώματα και σε πολλά άλλα. Παντού λάμπει ο ήλιος άφθονα, και παντού σε κάθε έργο χαίρεται η κενοδοξία.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ: ΘΑ ΔΩΣΩΜΕ ΛΟΓΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΕΝΘΗΣΑΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: Δεν θα κατηγορηθούμε, αγαπητοί μου, δεν θα κατηγορηθούμε την ώρα του θανάτου μας, διότι δεν εθαυματουργήσαμε ή διότι δεν εθεολογήσαμε ή διότι δεν εγίναμε θεωρητικοί. Οπωσδήποτε όμως θα δώσουμε λόγο στον Θεό, διότι δεν επενθήσαμε συνεχώς. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ- ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ!

Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΖΗΤΑ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ"

    Ο Πάπας Φραγκίσκος ζητά «παγκόσμια διακυβέρνηση»

 

Ο Πάπας Φραγκίσκος απευθύνθηκε στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατά την εαρινή τους συνάντηση ζητώντας «παγκόσμια διακυβέρνηση» υπό το πρίσμα του COVID-19, υποστηρίζοντας σθεναρά τον καθολικό εμβολιασμό και θρηνώντας για το «οικολογικό χρέος» που οφείλουμε «στην ίδια τη φύση αυτοπροσώπως».
 
Η επιστολή αναγνώστηκε από τον  Peter Cardinal Turkson  στην φετινή εαρινή συνάντηση  της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), η οποία διεξάγεται διαδικτυακά από τις 5 έως τις 11 Απριλίου. 
 
Ο Φραγκίσκος μέσω της επιστολής του ζήτησε ένα σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης που θα εφαρμόσει μια νέα κοινωνική τάξη στον κόσμο, η οποιά θα βασίζεται σε πολιτικές για την κλιματική αλλαγή και στον καθολικό εμβολιασμό.
 
Αναφερόμενος στην «πανδημία του Covid-19», ο Φραγκίσκος διακύρηξε ότι ο κόσμος αναγκάστηκε να «αντιμετωπίσει μια σειρά σοβαρών και αλληλένδετων κοινωνικοοικονομικών, οικολογικών και πολιτικών κρίσεων».
 
Έθεσε επί τάπητος αυτές τις αλληλοσυνδεόμενες κρίσεις ενώπιον της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, ελπίζοντας ότι οι συναντήσεις τους θα παράσχουν τη βάση για μια αναδιάταξη των παγκόσμιων υποθέσεων: «Ελπίζω οι συζητήσεις σας να συμβάλουν σε ένα μοντέλο «ανάκαμψης» ικανό να δημιουργήσει νέες, πιο περιεκτικές και βιώσιμες λύσεις για την υποστήριξη της πραγματικής οικονομίας, βοηθώντας τα άτομα και τις κοινότητες να επιτύχουν τις βαθύτερες φιλοδοξίες τους και το παγκόσμιο κοινό καλό».
 
Ο Φραγκίσκος επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι ο COVID έχει δείξει πως «κανείς δεν σώζεται μόνος του» και ως εκ τούτου πρέπει να καταρτιστούν «νέες και δημιουργικές μορφές κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής συμμετοχής».
 
Αναφερόμενος στην πρόσφατη εγκύκλιο του Fratelli Tutti, χαρακτήρισε την «εμπιστοσύνη» ως τον «ακρογωνιαίο λίθο όλων των σχέσεων», και πιστεύει ότι η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ το «γνωρίζουν καλά» λόγω του ότι είναι «ειδικοί στα οικονομικά και τα χρηματοοικονομικά.»
 
Προέτρεψε τους δύο οργανισμούς να προωθήσουν τέτοιες σχέσεις, και να συμμετέχουν στην «οικοδόμηση γεφυρών και να οραματιστούν μακροπρόθεσμα προγράμματα χωρίς αποκλεισμούς».
 
Ο Φραγκίσκος επανέλαβε επίσης τη συχνή έκκλησή του για την αλλαγή προτύπου στην παγκόσμια πολιτική, λέγοντας: «εξακολουθεί να υπάρχει επείγουσα ανάγκη για ένα παγκόσμιο σχέδιο που να μπορεί να δημιουργήσει νέους ή να αναζωογονήσει τους υπάρχοντες θεσμούς, ιδίως εκείνους της παγκόσμιας διακυβέρνησης, και να βοηθήσει στη δημιουργία ενός νέου δικτύου διεθνών σχέσεων για την προώθηση της ολοκληρωμένης ανθρώπινης ανάπτυξης όλων των λαών. »
 
Ένα βασικό αποτέλεσμα της επιθυμητής παγκόσμιας διακυβέρνησης, θα ήταν η μείωση του χρέους προκειμένου να καταστεί δυνατή η εύκολη πρόσβαση κυρίως σε «εμβόλια», και ακολούθως «στην υγεία, στην εκπαίδευση και σε θέσεις εργασίας».
 
Ένα «οικολογικό χρέος» προς τη «φύση».
 
Ο Φραγκίσκος δεν έχασε την ευκαιρία να αναφέρει στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, μία άλλη βασική ανησυχία του, την «κλιματική αλλαγή». Προειδοποίησε ότι το «οικολογικό χρέος» παραβλέπεται, ένα φαινόμενο που όπως περιέγραψε επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο και θέτει τον «παγκόσμιο βορρά» ενάντια στον «νότο».
 
«Στην πραγματικότητα, έχουμε χρέος απέναντι στην ίδια την φύση, καθώς και στους ανθρώπους και τις χώρες που πλήττονται από την ανθρώπινη οικολογική υποβάθμιση και την απώλεια βιοποικιλότητας», έγραψε ο Φραγκίσκος.
 
«Από αυτή την άποψη, πιστεύω ότι ο χρηματοοικονομικός κλάδος, ο οποίος διακρίνεται για τη μεγάλη του δημιουργικότητα, θα αποδειχθεί ικανός να αναπτύξει ευέλικτους μηχανισμούς για τον υπολογισμό αυτού του οικολογικού χρέους, έτσι ώστε οι ανεπτυγμένες χώρες να μπορούν να το πληρώσουν, όχι μόνο περιορίζοντας σημαντικά την κατανάλωση μη ανανεώσιμης ενέργειας ή βοηθώντας τις φτωχότερες χώρες να εφαρμόσουν πολιτικές και προγράμματα βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά και καλύπτοντας το κόστος της καινοτομίας που απαιτείται για το σκοπό αυτό.»
 
Αυτό το σημείο αντικατοπτρίζει όσα εξέφρασε ο παγκοσμιοποιητής και ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Klaus Schwab, το προτεινόμενο «Great Reset» του οποίου, υποστηρίζει μια πράσινη οικονομική ατζέντα, καθώς αναφέρει την «παύση των χρηματοδοτήσεων για ορυκτά καύσιμα» και ένα νέο χρηματοοικονομικό σύστημα που θα βασίζεται σε «επενδύσεις» που προωθούν την «ισότητα και την βιωσιμότητα» και την οικοδόμηση μιας «πράσινης» αστικής υποδομής».
 
Ο Schwab, το ΔΝΤ, και πολλές από τις πιο σημαντικές τράπεζες στον κόσμο (συμπεριλαμβανομένης και της Παγκόσμιας Τράπεζας), έχουν ήδη δεσμευτεί να επιβάλουν την πράσινη ατζέντα της Μεγάλης Επαναφοράς και θέλουν να εφαρμόσουν αυτές τις πράσινες πολιτικές ως κριτήρια πρόσβασης σε μελλοντική χρηματοδότηση (δέσμευση για μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου).
 
Ο Φραγκίσκος έκανε επίσης αναφορά στο «κοινό καλό» πολλές φορές στην επιστολή του.
 
«Επομένως, το δημόσιο χρήμα δεν μπορεί ποτέ να αποσυνδεθεί από το δημόσιο καλό και οι χρηματοπιστωτικές αγορές πρέπει να υποστηρίζονται από νόμους και κανονισμούς ο οποίοι αποσκοπούν στη διασφάλιση ότι πραγματικά εργάζονται για το κοινό καλό. Η δέσμευση για οικονομική, χρηματοπιστωτική και κοινωνική αλληλεγγύη συνεπάγεται πολλά περισσότερα από σποραδικές πράξεις γενναιοδωρίας».
 
Τέτοιοι στόχοι σύμφωνα με τον Φραγκίσκο, περιλαμβάνουν «μια δικαίως χρηματοδοτούμενη αλληλοϋποστήριξη για τα εμβόλια», που όπως είπε ότι αποτελεί μέρος του «νόμου της αγάπης και της υγείας όλων».
 
«Εδώ, επαναλαμβάνω την έκκλησή μου προς τους κυβερνητικούς ηγέτες, τις επιχειρήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς να συνεργαστούν ώστε τα εμβόλια να δοθούν σε όλους, ειδικά στους πιο ευάλωτους και τους άπορους».
 
Κλείνοντας την επιστολή του, ο Φραγκίσκος επανέλαβε την επιθυμία του για έναν κόσμο επικεντρωμένο σε ένα νέο στυλ αδελφότητας, υποστηριζόμενο από την εστίαση στις πράσινες πολιτικές, προτρέποντας την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ να αναπτύξουν λύσεις για «ένα πιο περιεκτικό και βιώσιμο μέλλον».
 
Ένα μέλλον «όπου η χρηματοδότηση εξυπηρετεί το κοινό καλό, όπου οι ευάλωτοι και οι περιθωριοποιημένοι τοποθετούνται στο κέντρο, και όπου η γη, το κοινό μας σπίτι, φροντίζεται καλά».
 
Πηγή 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

Ο ΑΚΟΥΣΙΟΣ ΦΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΦΟΡΜΗ ΣΩΤΗΡΙΑΣ!

 Ο ακούσιος φόνος που έγινε αφορμή σωτηρίας!

 

Ένας νέος, στο όνομα Μακάριος, περίπου δεκαοκτώ χρονών, ενώ έπαιζε με συνομίληκούς του κοντά στη λίμνη που λέγεται Μαρία, βόσκοντας ζώα, διέπραξε ακούσιο φόνο.
Και χωρίς να πει σε κανένα τίποτα, έπιασε την έρημο, και έφτασε σε τέτοιο φόβο Θεού και ανθρώπων, ώστε να γίνει αναίσθητος και να μείνει άστεγος επί τρία χρόνια στην έρημο.
Σ’ εκείνη δε τη γη δεν βρέχει ποτέ, και αυτό όλοι το γνωρίζουν, και όσοι το άκουσαν και όσοι το είδαν.
Αυτός αργότερα έχτισε κελλί για τον εαυτό του· και αφού έζησε άλλα εικοσιπέντε χρόνια σ’ εκείνο το κελλί, αξιώθηκε του χαρίσματος να περιφρονεί τους δαίμονες, εντρυφώντας στη μοναξιά.
Μ’ αυτόν συνέζησα πολύ και τον ρώτησα πώς βλέπει ο λογισμός του την αμαρτία του φόνου και απαντούσε ότι τόσο πολύ απέχει από τη λύπη, ώστε να ευχαριστεί κιόλας για το φόνο· διότι ο ακούσιος φόνος του έγινε αφορμή σωτηρίας.
Έλεγε ακόμη, φέρνοντας μαρτυρία από τη Γραφή, ότι ο Μωυσής δεν θα αξιωνόταν της θεϊκής οπτασίας και τόσης δωρεάς και της συγγραφής των αγίων λόγων, αν, από το φόβο του Φαραώ για το φόνο που διέπραξε στην Αίγυπτο, δεν έπιανε το όρος του Σινά.
Αυτά τα λέω, όχι παρακινώντας σε φόνο, αλλά για να δείξω ότι υπάρχουν και περιστατικές αρετές, όταν προσέλθει κανείς στο αγαθό ακούσια· διότι από τις αρετές άλλες είναι προαιρετικές, άλλες περιστατικές.
 
Από το βιβλίο “Παλλαδίου, Λαυσαϊκή ιστορία”, έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους, 1980. Εισαγωγικά, μετάφραση, μοναχός Συμεών Σταυρονικητιανός.
 
ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ