ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021

ΤΟΝ ΖΩΟΠΟΙΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΤΗΣ ΣΗΣ ΑΓΑΘΟΤΗΤΟΣ!

Ἀπολυτίκιον Προεόρτια Υψώσεως

Τόν ζωοποιόν Σταυρόν τής σής αγαθότητος, όν εδωρήσω ημίν τοίς αναξίοις Κύριε, σοί προσάγομεν εις πρεσβείαν, Σώζε τούς βασιλείς καί τήν πόλιν σου, ειρηνεύοντας διά τής Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε.

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2021

ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Αριστείδης ο Μάρτυρας

Ο Άγιος Αριστείδης ήταν Αθηναίος ευπατρίδης, φιλόσοφος εξ ενδόξου αθηναϊκού γένους, και έζησε κατά τον 2ο μ.Χ. αιώνα επί αυτοκρατορίας Αδριανού. Έγινε Χριστιανός από τον Άγιο Διονύσιο και τον Άγιο Ιερόθεο και έγραψε στον Αδριανό απολογία υπέρ των διωκόμενων Χριστιανών. Στην συνέχεια εκδιώχθηκε και επειδή έλειπε ο Αδριανός μετέβη στην Ρώμη όπου και απολογήθηκε. Κατόπιν μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου μαρτύρησε, αφού τον κρέμασαν στην αγορά των Αθηνών, την 13η Σεπτεμβρίου του 120 μ.Χ. Ο Ιερώνυμος έγραψε εγκώμιο για τον Άγιο και τον χαρακτηρίζει Ισαπόστολο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Αριστείδη στις 13 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ

Άγιος Κορνήλιος ο Εκατόνταρχος

Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο. Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο.
Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου. Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Κορνήλιου στις 13 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2021

ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΘΑΣΙΟΣ

Όσιος Δανιήλ ο Θάσιος

Ο Όσιος Δανιήλ ο Θάσιος υπήρξε ευσεβής από την παιδική του ηλικία, αμέσως από τη νεότητα του έγινε πρόθυμος κήρυκας του Ευαγγελίου, πρόμαχος και συνήγορος της Ορθοδοξίας.
Ο όσιος και θεοφόρος Δανιήλ, έζησε τον 9ο μ.Χ. αιώνα όταν αυτοκράτορας ήταν ο Λέων ο Αρμένιος ο εικονομάχος. Όταν πλέον έγινε άντρας ο Δανιήλ, ίδρυσε μοναστήρι στο νησίδιο Κραμβούσα, που βρίσκεται δίπλα στη νήσο Θάσο. Η φήμη της μεγάλης αρετής του ιδρυτή έφερε εκεί πολλούς μοναχούς από τη Θάσο και απ' άλλου.
Ο όσιος Δανιήλ αγαπούσε τόσο την πνευματική ζωή και ήταν τόσο πολύ ταπεινόφρων ώστε όταν στη Θάσο ήλθε ο μέγας Ιωαννίκιος, ο Δανιήλ εγκατέλειψε την ηγουμενική του θέση και έτρεξε κοντά στον φημισμένο εκείνο όσιο άντρα, για να πάρει διδάγματα από την τόσο προσεκτική και ενάρετη ζωή του. Ο Ιωαννίκιος προσπάθησε να τον εμποδίσει λέγοντας του, ότι μπορούσε και μόνος του να τελειοποιεί τον εαυτό του με την προσευχή, τη μελέτη και τη χάρη του αγίου Πνεύματος. Ο Δανιήλ όμως επέμενε και ο Ιωαννίκιος υποχώρησε. Μετά από καιρό ο Ιωαννίκιος, υποχρέωσε τον Δανιήλ να επιστρέψει στη μονή του διότι οι μοναχοί της τον ζητούσαν επίμονα, επειδή δεν έβρισκαν άξιο αντικαταστάτη του. Ο Δανιήλ υπέκυψε και επανήλθε στη μονή του.
Σε βαθιά γεράματα αποδήμησε στον Κύριο και τάφηκε, κατά την επιθυμία του, στο νησίδιο του κοντά στα κύματα, δίπλα στα όποια πρωί και βράδυ πολλές φορές έστελνε την προσευχή του και ύμνους στο Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου και στις 12 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΚΟΥΡΝΟΥΤΟΣ Ο ΕΝ ΚΥΠΡΩ

Όσιος Κουρνούτoς ο εν Κύπρω

Ὁ ὅσιος Κορνοῦτος (κατὰ τὴ λαϊκὴ ἐκφορά, Κουρνοῦτος ἢ Κουρνοῦτας) ἔζησε κατὰ τὴ βυζαντινὴ γιὰ τὴν Κύπρο περίοδο (πρὶν τὸν 12ο αἰῶνα). Ἀπὸ τοὺς Κυπρίους μεσαιωνικοὺς χρονογράφους ποὺ κάνουν ἀναφορὰ στὸ πρόσωπό του, ἀποκαλῶντας τον Κουρνοῦτα, ἐντάσσεται στοὺς ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν στὴν Κύπρο ἀπὸ ἄλλες παραμεσόγειες χῶρες (Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανο κ.ἀ.) καὶ τελειώθηκαν ὁσιακῶς στὸ νησί.

Ὁ ὅσιός ἀσκήτευσε σὲ σπήλαιο στὴν ἐρημικὴ περιοχὴ τῆς Ἀχερᾶς, μεταξὺ τῶν χωριῶν Ἀγροκηπιᾶς καὶ Ἁγίου Ἰωάννου Λευκωσίας, περιοχή, ὅπου ἄκμασε ἰδιαίτερα ὁ μοναστικὸς-ἐρημητικὸς βίος κατὰ τοὺς βυζαντινοὺς χρόνους, μὲ πρώτους ἴσως οἰκήτορες τοὺς ἁγίους Ἡλιόφωτο καὶ τὴ συνοδία του (5ος αἰῶνας). Τὸ σπήλαιο τοῦ ἁγίου Κορνούτου σώζεται σήμερα ἡμικατεστραμμένο. Μέχρι πρὶν μερικὰ χρόνια σωζόταν ὁλόκληρο μαζὶ μὲ τὰ κατάλοιπα τοῦ παλαιοῦ του ναοῦ, ποὺ δυστυχῶς καταστράφηκαν κατὰ τὴ διάρκεια προσφάτων χωματουργικῶν ἐργασιῶν. Ἡ συνύπαρξη τοῦ ἀσκητηρίου καὶ τοῦ παλαιοῦ ἐκείνου ναοῦ τοῦ ὁσίου συνηγορεῖ στὸ ὅτι ἐκεῖ ἐτελειώθη ἐν Χριστῷ ὁ ὅσιος, ἐκεῖ καὶ ἐτάφη.
Τοῦ ἀγροτικοῦ καὶ ποιμενικοῦ τούτου ἁγίου ἡ τιμή, ἕνεκα τῶν θαυματουργικῶν-θεραπευτικῶν του χαρισμάτων, ἐξαπλώθηκε ἐνωρὶς σὲ πολλὰ μέρη τῆς Κύπρου: Πολλοὶ ναοὶ -ἀρκετοὶ τῶν ὁποίων ἐρειπωμένοι- καὶ ἰκανὰ τοπωνύμια φέρουν τὸ ὄνομά του, ἰδιαίτερα στὴν ἐπαρχία τῆς Πάφου. Οἱ θεοσημεῖες καὶ ἐμφάνειες τοῦ ὁσίου Κορνούτου συνεχίζονται μέχρι καὶ τὶς ἡμέρες μας.
Σὲ τρεῖς σωζόμενες παλαιὲς φορητὲς εἰκόνες στὴν Κύπρο, χρονολογούμενες ἀπὸ τὸν 16ο/17ο αἰῶνα κ.ἑξ., ἀπεικονίζεται ἅγιος Κουρνοῦτος ὡς ἐπίσκοπος. Ἐπίσης, ἐπίσκοπος ἅγιος Κουρνοῦτος ἀπεικονίζεται καὶ σὲ τοιχογραφία τοῦ ἔτους 1495 στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Μάμαντος τοῦ χωριοῦ Λουβαρᾶς Λεμεσοῦ. Δὲν γνωρίζουμε μὲ βεβαιότητα ἐὰν πρόθεση τῆς ἁγιογράφησής τους σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἦταν πράγματι ἡ ἀπεικόνιση τοῦ ἐν Κύπρῳ τιμωμένου ἁγίου. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ γνωστὲς μεσαιωνικὲς πηγὲς (ἐγχώριοι χρονογράφοι) δὲν χαρακτηρίζουν ὡς ἱεράρχη τὸν ὡς ἄνω ἐν Κύπρῳ ἅγιο Κορνοῦτο, ὅπως χαρακτηρίζουν σαφῶς ἄλλους τοπικοὺς ἀσκητὲς ἐπισκόπους, εἶναι πολὺ πιθανόν, λόγῳ ἀγνοίας περαιτέρω βιογραφικῶν στοιχείων τοῦ ἐν λόγῳ ὁσίου, νὰ ὑπῆρξε σύγχυση ἐν προκειμένῳ πρὸς τὸν ὁμώνυμο ἱερομάρτυρα Κορνοῦτο, ἐπίσκοπο Ἰκονίου, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ συνεορτάζεται στὶς 12 Σεπτεμβρίου. Ἀναφορικῶς πρὸς τὸ γεγονὸς συνεορτασμοῦ τῶν δύο τούτων ὁμωνύμων ἁγίων, πρέπει νὰ σημειώσουμε ὅτι ἀποτελεῖ πάγια ὀρθόδοξη λειτουργικὴ πρακτική, τόσο στὴν Κύπρο, ὅσο καὶ ἀλλοῦ, τὸ ὅτι, ὅταν ἐλησμονεῖτο ἡ ἀρχικὴ ἡμέρα μνήμης τοπικοῦ ἁγίου, νὰ συνεορτάζεται μὲ ὁμώνυμο μεγάλο ἢ εὐρύτερα γνωστὸ ἅγιο.

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021

ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Οσία Θεοδώρα η εν Αλεξάνδρεια

Η Οσία Θεοδώρα καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ζήνωνος (474 - 490 μ.Χ.) και ήταν συνεζευγμένη με ευσεβή άνδρα, τον Παφνούτιο. Η ζωή της Θεοδώρας ήταν τίμια, ενάρετη και αφοσιωμένη στο σύζυγο της. Όμως, ο μισόκαλος διάβολος, σε κάποια στιγμή αδυναμίας της Θεοδώρας, την έσπρωξε κρυφά στη μοιχεία. Κανείς δεν την είδε. Κανείς δεν το έμαθε. Μπορούσε, επομένως, να συνεχίσει αρμονικά τη ζωή της με το σύζυγο της. Όταν, όμως, άκουσε τα λόγια του Ευαγγελίου, με τα όποια ο Κύριος διδάσκει ότι «οὐκ ἐστὶ κρυπτόν, ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται» (Λουκά, η' 17), δεν υπάρχει, δηλαδή, κρυφό, το όποιο δε θα γίνει φανερό στο μέλλον, σκέφθηκε το βάθος της αμαρτίας της και έκλαψε πικρά. Ντύθηκε έπειτα ανδρικά, πήγε σε μοναστήρι και εκάρη μοναχός με το όνομα Θεόδωρος. Εκεί, μέρα - νύκτα μετανοούσε και έκλαιγε την αμαρτία της.

Μετά από δύο χρόνια, συκοφαντήθηκε ότι πόρνευσε με γυναίκα, όταν έφεραν ένα νεογέννητο μωράκι έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Τότε η Θεοδώρα πήρε το βρέφος και για επτά ολόκληρα χρόνια, έξω από το μοναστήρι με διάφορες κακουχίες, το ανέθρεψε σαν δικό της. Όταν επανήλθε στο μοναστήρι, το ταλαιπωρημένο σώμα της μετά από λίγο καιρό ξεψύχησε. Τότε οι μοναχοί, όταν διαπίστωσαν το φύλο της, θαύμασαν και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας Θεοδώρας στις 11 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ Η ΕΝ ΒΑΣΤΑ

Η Αγία Θεοδώρα η Οσιομάρτυς η εν Βάστα

Η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από την Αγιοτόκο και Ηρωοτόκο Πελοπόννησο γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται Αγία Θεοδώρα η «Πελοποννήσια». Ως προς την καταγωγή της πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία. Έζησε κατά τον 9ον αιώνα μ.Χ. (κατά άλλους τον 10ο αιώνα μ.Χ.) δηλαδή στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι γονείς της υπήρξαν άνθρωποι πτωχοί και άσημοι αλλά αγαπούσαν τον Θεό και μετέδωσαν στα παιδιά τους την πίστη στο Χριστό. Από μικρή ηλικία η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε μία ιδιαίτερη αγάπη και κλίση προς τα θεία. Αγαπούσε τον Θεό σε τέτοιο βαθμό που επιθύμησε να αφιερώσει όλη της την ζωή Σ’ αυτόν. Αποκτούσε μέρα με τη μέρα αυτό που οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν «Ἔρωτα Χριστοῦ».

Μεγαλώνοντας αποφασίζει να εγκαταβιώσει σε μοναστήρι και εκεί να καλλιεργήσει τον έρωτά της για τον Χριστό. Το παράδοξο όμως είναι ότι δεν προτίμησε ένα γυναικείο μοναστήρι αλλά ένα ανδρικό! Παρουσιάστηκε στην μονή της «Παναΐτσας», μία μονή που βρίσκεται στα όρια των Νόμων Αρκαδίας – Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα «Θεόδωρος». Δεν μπορούμε με σιγουριά να υποστηρίξουμε για πoιo λόγο το έκανε αυτό. Πιθανόν ήθελε να εξαφανιστεί εντελώς από τους γνωστούς της.
Στην ανδρώα μονή που εγκαταβίωσε δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης. Οι αρετές αυτές την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο και τους συνμοναστές της. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που τον διέκριναν, του εμπιστεύτηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής. Πράγματι, στο διακόνημα αυτό βρίσκονται πάντα μοναχοί ή μοναχές με εμπειρία στην πνευματική ζωή.
Την ίδια χρονική περίοδο συνέβει στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου φοβερός λιμός, έτσι που ο κόσμος και η Μονή κινδύνευσαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες έστρεψαν τα βλέμματά τους στον «Θεόδωρο» ως τον μοναδικό που μπορούσε να βοηθήσει σ’ αυτήν την τόσο δύσκολη κατάσταση. Πράγματι, ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια Χριστιανών προκειμένου να τους στηρίξει και αν ήταν δυνατόν να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα.

Συνέβη όμως κάτι φοβερό! Μία γυναίκα ξεστόμισε εναντίον του μία βαριά κατηγορία. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα! Μία δεινή συκοφαντία είχε ήδη στηθεί. Οι γονείς της εγκυμονούσας γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός» αν και αρνήθηκε την κατηγορία δεν αρνήθηκε να τους ακολουθήσει. Στη συνέχεια τον δίκασαν με συνοπτικές διαδικασίες και τoν έκριναν ένοχο. Έλαβε την εσχάτη των ποινών, «θάνατον δια αποκεφαλισμού». Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός του να αποδείξει την αθωότητά του, προτίμησε να «σηκώσει» το βάρος της συκοφαντίας! Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας. Ο δήμιος τον οδήγησε μέχρι εκεί ενώ ο «Θεόδωρος» ακολουθούσε «ὡς ἀμνός ἄφωνος». Μετά από λίγη ώρα η ψυχή της Αγίας Θεοδώρας φτερούγισε προς τον ουρανό, στην ετοιμασμένη θέση των οσιοπαρθενομαρτύρων της Εκκλησίας μας. Ο δήμιος και οι συνεργάτες του, που αποκεφάλισαν την μάρτυρα, διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.

Το θαυμαστό γεγονός έγινε γνωστό παντού! Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και δοξάζοντας τον Θεό ενεταφίασαν το σώμα της στην Ιερά Μονή τους ή κατά την γνώμη άλλων στον ίδιο τόπο του μαρτυρίου της. Λέγεται, ότι πριν τον αποκεφαλισμό της, η Αγία ζήτησε από τον Θεό το σώμα της να γίνει ναός, οι τρίχες της κεφαλής της να γίνουν δένδρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στην στέγη του ιδρυθέντος ναού που βρίσκεται στη Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν 17 δένδρα, τα οποία παραδόξως στέκονται στην στέγη και ομολογούν ότι «ὅπου ὁ Θεὸς δὲ βούλεται νικᾶται φύσεως τάξις».

Λεπτομερή βιογραφία της Αγίας, έγραψε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Θεόφιλος. Να παρατηρήσουμε, τέλος, ότι η βιογραφία της Αγίας αυτής, έχει αρκετά κοινά στοιχεία, μ' αυτά της Αγίας Θεοδώρας της Αλεξανδρινής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας στις 11 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr