ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ: "Η ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ".

Κάποτε, στην ώρα της προσευχής στο κελί του, ο μέγας Μακάριος άκουσε μια φωνή άνωθεν, να του λέγει:

-Μακάριε, πρέπει να ξέρεις, πώς, παρά τις προσευχές και την άσκησή σου, δεν έφτασες ακόμη στα μέτρα της αρετής, πού έχουν ανέβει εκείνες οι δύο γυναίκες, στη τάδε πολιτεία.

Το πρωί ο Γέροντας σηκώθηκε, άρπαξε το ξύλινο ραβδί του και πήρε το δρόμο για την πολιτεία εκείνη. Όταν έφτασε, ρώτησε κι έμαθε, που μένουν εκείνες οι γυναίκες και χτύπησε την πόρτα τους. Βγήκε λοιπόν η μία γυναίκα και τον υποδέχτηκε στο σπίτι, με πολύ χαρούμενο πρόσωπο. Ώσπου να καθίσει ο Γέροντας να πάρει μια ανάσα, ήρθε και η άλλη. Τότε τις κάλεσε και τις δυο κοντά του και μόλις κάθισαν τους λέει:

-Έκαμα όλο το δρόμο και υπέμεινα τόση κούραση, ώσπου από την έρημο να φτάσω ίσαμε εδώ. Σάς παρακαλώ, λοιπόν, να μου πείτε ποια είναι η πνευματική σας εργασία και οι αρετές, πού αγωνίζεστε ν' ασκείτε.

Εκείνες απαντούν, με πολλή απλότητα:

-Πίστεψε μας, άγιε Γέροντα, πώς δεν μένουμε έξω από τα κρεβάτια των συζύγων μας. Ποια εργασία πνευματική λοιπόν, περιμένεις από μας;

Όμως, ο Γέροντας τους έβαλε μετάνοια και τις παρακάλεσε να του φανερώσουν την αρετή τους.

Βλέποντας τότε την πολλή υπομονή του, είπαν στον άγιο Γέροντα

-Εμείς είμαστε ξένες για τούτο τον κόσμο, κ' έτυχε να παντρευτούμε συζύγους, πού ήταν αδέλφια κατά σάρκα' Από τότε, πού ζούμε σε τούτο το σπίτι με τους άνδρες μας, δεν θυμούμαστε να 'χουμε μαλώσει ποτέ μεταξύ μας, ούτε να πούμε άσχημη κουβέντα η μια στην άλλη. Πάντα μας ζούμε, όλα τα χρόνια με ειρήνη και ομόνοια, αγαπημένες. 

Κάποτε μας ήρθε ένας περίεργος λογισμός: Να εγκαταλείψουμε τους άνδρες μας και να πάμε σ' ένα γυναικείο μοναστήρι να ζήσουμε. Κάναμε αγώνα και παρακαλέσαμε πολύ τους άνδρες μας να αφήσουν να φύγουμε. Μα δεν τα καταφέραμε να τους πείσουμε. Έτσι, καθώς δεν πετύχαμε αυτό το σκοπό μας, κάναμε μια συμφωνία (οι δυο μας με το Θεό): να μη βγει ποτέ απ' το στόμα μας κανένας κοσμικός λόγος, αδιαφόρετος.

Ακούγοντας τούτα τα λόγια ο άγιος εκείνος Γέροντας, θαύμασε και είπε:

-Αληθινά δεν παίζει κανένα ρόλο το ν' ακολουθεί κανείς τον παρθενικό βίο ή τον έγγαμο, το νά' ναι μοναχός ή κοσμικός, για να του χαρίσει ο Θεός το πνεύμα του και το έλεός του. Εκείνο, πού μονάχα ζητάει από μας είναι η προαίρεση.

Ο Γέροντας οικοδομήθηκε πνευματικά πολύ από την αρετή τους κ' επέστρεψε στο κελί του, στην έρημο δοξάζοντας το Θεό».

ΑΓΙΑ ΕΥΦΡΑΣΙΑ Η ΜΑΡΤΥΣ

                        Αγία Ευφρασία

 

Η Αγία Μάρτυς Ευφρασία καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.). Προερχόταν από επίσημη γενιά και διακρινόταν για την σωφροσύνη και το χρηστό της ήθος.
Την Ευφρασία την κατήγγειλαν ότι πιστεύει στον Χριστό. Τότε οι ειδωλολάτρες της ζήτησαν να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνη όμως έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της. Για τον λόγο αυτό την παρέδωσαν σε έναν άντρα άξεστο και βάρβαρο να την ατιμάσει. Η Αγία όμως απέφυγε την ατίμωση με τον εξής τρόπο: υποσχέθηκε στον άξεστο και βάρβαρο εκείνον άνθρωπο ότι, αν δεν την πειράξει, θα του δώσει ένα φάρμακο, το οποίο να χρησιμοποιεί στις μάχες, ώστε να μην πληγώνεται από τα ξίφη και τα ακόντια των εχθρών του. Και για να τον πείσει ότι αυτό που του υποσχέθηκε έχει βάση, έσκυψε το κεφάλι της και του είπε να την χτυπήσει με το ξίφος στον αυχένα της, ώστε αμέσως να το επιβεβαιώσει. Εκείνος σχημάτισε την γνώμη ότι ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα αυτό που του υποσχέθηκε η Αγία και, αφού σήκωσε το ξίφος του, την κτύπησε δυνατότερα στον αυχένα, με την βεβαιότητα ότι αυτή δεν θα πάθαινε τίποτα.
Έτσι το σχέδιο της Αγίας Μάρτυρος Ευφρασίας πέτυχε. Δηλαδή κόπηκε μεν το κεφάλι της από το ξίφος του δημίου, όμως αυτή διέσωσε την αγνότητά της και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Τη μνήμη της Αγίας τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ

Όσιος Μακάριος Επίσκοπος Ιερισσού

 

Ο Όσιος και Θεοφόρος Μακάριος έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), Θεοδοσίου (379-395 μ.Χ.) και Αρκαδίου (395-408 μ.Χ.). Ήταν ο πρώτος, κατά πάσα πιθανότητα, Επίσκοπος Ιερισσού της Χαλκιδικής και θεωρείται κτήτορας του ναού του Αγίου Στεφάνου της μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου όρους.
Κατά τα πρώτα χρόνια της επισκοπικής του διακονίας, συναντήθηκε με τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος επιζητούσε να κτίσει τη Νέα Ρώμη κοντά στον Ακάνθιο ισθμό, που κείται κοντά στην Ιερισσό και το Άγιο Όρος. Με την σοφία των λόγων του έπεισε τον βασιλέα να μην προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων του και έτσι διέσωσε το φιλήσυχο της περιοχής και μάλιστα το Άγιον Όρος.
Επί Ιουλιανού του Παραβάτου ο Άγιος καταδιώχθηκε και κατέφυγε στον Άθωνα. Θεωρείται δε δεύτερος κτήτορας της μονής Κωνσταμονίτου.
Ο Όσιος Μακάριος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη επί της βασιλείας του Αρκαδίου (395-408 μ.Χ). Τη μνήμη του Οσίου τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου.

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

 
Άγιος Αρσένιος, Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας

 
Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνα (867 - 886 μ.Χ.), στην Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν και αυτός από την Ιερουσαλήμ, η δε μητέρα του από τη Βηθανία.
Σε μικρή ηλικία οι γονείς του τον αφιέρωσαν σ' ένα των εκεί μοναστηριών, οπού διδασκόταν τη μοναχική ζωή και 12 χρονών εκάρη μοναχός. Αργότερα έφυγε από την Ιερουσαλήμ και πήγε στη Σελεύκεια, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Από τη Σελεύκεια επανήλθε στην Ιερουσαλήμ και από 'κεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου επί Πατριάρχου Τρύφωνος (928 - 931 μ.Χ.) πήρε Ιερατική θέση. Επί δε του διαδόχου του Τρύφωνα, Θεοφύλακτου (933 - 956 μ.Χ.) εκλέχτηκε επίσκοπος Κερκύρας για την πολύ ενάρετη ζωή του. Σαν ποιμενάρχης διακρίθηκε για την ευαγγελική του δράση και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στις ανάγκες του ποιμνίου του.
Κάποτε όμως, ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος (911 - 959 μ.Χ.), άγνωστο για ποιο λόγο, ζήτησε να παρουσιαστούν στη βασιλεύουσα οι Κερκυραίοι πρόκριτοι, ο γέροντας, πλέον Αρσένιος, ανέλαβε να διευθετήσει τα πράγματα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Στην επιστροφή όμως, πέθανε στο δρόμο κοντά στην Κόρινθο. Από 'κει μετακομίστηκε στην Κέρκυρα και το Ιερό του λείψανο έκανε, με τη χάρη του Θεού, πολλά θαύματα.
Μέρος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Παντοκράτορος Κερκύρας. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Οσίου Μελετίου Οινόης Βιλλίων Αττικής. Τη μνήμη του Αγίου τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 19 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: "ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ"

Ο απόστολος Παύλος δεν είπε ψέμματα σε όσα υποσχέθηκε. Αλλά και αφού τήρησε την υπόσχεσή του στο Θεό, αξιώθηκε και αυτός να λάβει από το Θεό, το δίκαιο κριτή, αμετάβλητη την επαγγελία, το στεφάνι δηλαδή που χαρίζει ο Κύριος σαν βραβείο στη δικαιοσύνη και την αρετή (Β’ Τιμ. 4, 7-8). Γι’ αυτό λοιπόν μας συμβουλεύει και λέει: «Μη λέτε ψέμματα ο ένας στον άλλο». Και πάλι: «Κανένα ψέμμα να μη βγαίνει από το στόμα σας». Θέλοντας να γίνουμε μιμητές του, γράφει: «Λέω αλήθεια, δεν ψεύδομαι» (Α’ Τιμ. 2, 7), επειδή και ο Κύριος στο Ευαγγέλιο ρητώς προστάζει να προσέχουμε τα λόγια μας, να αγαπάμε την αλήθεια. Και όταν λέμε Ναι, να είναι πράγματι Ναι. Όταν πάλι λέμε Όχι, να είναι πράγματι Όχι.

Μέγας Αθανάσιος

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: "ΑΛΛΗΛΟΥΙΑ".

“Το «αλληλούια» είναι δοξολογία του αοράτου Θεού. Λέγεται, ότι όπως τα Χερουβείμ λένε το «άγιος, άγιος, άγιος», οι άγγελοι υμνούν τον Θεό μ' αυτή την λέξη. 

Αυτό μας το παρέδωσαν Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι το άκουσαν οι ίδιοι, όπως ο Ησαΐας τα Σεραφείμ (Ησ. 6,3). 

Διαιρείται δε το αλληλούια ως εξής. «Αλ», Θεός, «ηλ», ισχυρός, «ούια», κραταιός”.

Μέγας Αθανάσιος

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Όταν ο Αγ. Αθανασίος παιδὶ μὲ τοὺς φίλους του, ἀντὶ γιὰ παιχνίδια πραγματοποιούσανε… χειροτονίες καὶ βαπτίσεις!

Ο Αγ. Ἀθανάσιος  μὲ ἄλλα παιδιὰ παίζανε στὴν ἀκροθαλασσιὰ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ παιχνίδια. Ἐκεῖ κοντὰ βρισκόταν καὶ τὸ σπίτι τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξάνδρου, Ἀλεξανδρείας. 

Ὁ Πατριάρχης ἐκείνη τὴν ἥμερα εἶχε καλέσει καὶ μερικοὺς ἄλλους κληρικοὺς νὰ φᾶνε μαζί του τὸ μεσημέρι. Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ τοὺς περίμενε, κοιτάζει γιὰ μία στιγμὴ ἀπὸ τὸ παράθυρο καὶ βλέπει τὰ παιδιὰ νὰ παίζουν ἕνα παιχνίδι. Τοῦ τράβηξε τὴν προσοχὴ ἰδιαίτερα τοῦτο τὸ παιχνίδι.

Παρατηρεῖ, ὅτι τὰ παιδιὰ ἔπαιρνε τὸ κάθε ἕνα καὶ ἕνα ρόλο, θὰ ἔλεγε κανείς, τῶν ἀξιωματούχων τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἕνα ἦταν ἀναγνώστης, τὸ ἄλλο διάκονος, ἄλλο ἱερέας καὶ τὸ ἄλλο ἐπίσκοπος. Τὸν Ἀθανάσιο τὸν χειροτονήσανε Πατριάρχη καὶ στὸ τέλος παρατηρεῖ μὲ κατάπληξη, μὰ καὶ μὲ ἱερὴ συγκίνηση, ὅτι βαφτίζανε ἕνα παιδάκι. 

Ἡ ἔκπληξη καὶ ἡ χαρὰ τοῦ Πατριάρχη ἦταν ἀπερίγραπτη. Τὰ παιδιὰ κάνανε τὴ βάπτιση ἀκριβῶς κατὰ τὴν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας!!!!. Ὅλα τὰ παιδιὰ βοηθήσανε, προΐστατο δὲ ὁ Ἀθανάσιος. Αὐτὸς καθοδηγοῦσε ὅλα τὰ ἄλλα τὰ παιδάκια πῶς καὶ τί νὰ κάνουν!!!! Κατασυγκινημένος ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος, κάλεσε τὰ παιδάκια καὶ ἤλθανε κοντά του. Τὰ ἀγκάλιασε, τὰ ἀσπάσθηκε, τὰ εὐλόγησε, τοὺς ἔδωσε τὶς εὐχές του.

Ἡ παράδοση λέγει ὅτι ὕστερα, ὅταν ὁ Πατριάρχης ἔμαθε, ὅτι τὸ παιδάκι… ποὺ βαπτίσανε, ὁ Ἀθανάσιος καὶ οἱ περὶ αὐτόν, ἦταν ἀβάπτιστο πραγματικά, ἀνεγνώρισε τὴν βάπτιση ποὺ ἔκανε ὁ Ἀθανάσιος. Ἁπλῶς ὅμως συμπλήρωσε ὁ ἴδιος, μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Χρίσματος ποὺ γίνεται πάντα μετὰ τὸ βάπτισμα…

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΑΣ ΖΗΤΑΝΕ, ΣΑΣ ΖΗΤΙΑΝΕΥΟΥΝ, ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΚΑΤΙ!

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Όταν σας ζητάνε κάτι, ζητιανεύουν, να δίνετε κάτι. Μια φέτα ψωμί έχετε, μια φέτα ψωμί να δίνετε. Όποιος και να είναι. Ο Άγιος Δαυίδ και σε Τούρκους έδινε. ''Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοὶ ελεηθήσονται.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΝΑ ΛΕΣ ΜΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ"!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Να λες μέσα σου, μ΄ όλη σου την καρδιά: «Ο Κύριος είναι τα πάντα για μένα· εγώ δεν είμαι τίποτα· είμαι αδύναμος και ασήμαντος». Να καταφεύγεις στον Κύριο για κάθε τι· να πιστεύεις πως θα λάβεις απ’ Αυτόν οτιδήποτε είναι απαραίτητο για τη σωτηρία σου, αλλά και γι’ αυτήν την πρόσκαιρη ζωή σου. 

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΘΥΜΟΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ!

Μέγας Αθανάσιος: Ο θυμός διαφέρει από την οργή. Θυμός μεν είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ η οργή είναι η διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον που σε λύπησε.