ΟΣΙΟΣ ΣΑΛΑΜΑΝΗΣ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

                Όσιος Σαλαμάνης ο Ησυχαστής

 

Ο Όσιος Σαλαμάνης καταγόταν από μια κωμόπολη, που ήταν χτισμένη στη δυτική όχθη του ποταμού Ευφράτη και ονομαζόταν Καπερσανά. Επειδή αγάπησε την ερημική ζωή, ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας και έστησε το κελί του κοντά στον ποταμό Ευφράτη.

Ο Επίσκοπος της πόλεως, που πληροφορήθηκε την αρετή του Οσίου, πήγε ο ίδιος να τον συναντήσει, για να τον πείσει να δεχθεί την ιεροσύνη, αλλά εκείνος αρνήθηκε και αρκέσθηκε στην ησυχία, την προσευχή και την μελέτη του θείου λόγου. Έτσι παρηγορούσε κατά Θεόν και οδηγούσε τις ψυχές των ανθρώπων στον Χριστό.
Στο Συναξάρι αναφέρεται ότι μια φορά πήγαν εκεί οι άνθρωποι από την κωμόπολη της καταγωγής του, που τον ήθελαν κοντά τους και χωρίς εκείνος να αντισταθεί ή να συγκατατεθεί, τον ήραν και τον έφεραν στην κωμόπολή τους, όπου έκτισαν ένα κελί και τον έκλεισαν εκεί. Και στο κελί αυτό ο Όσιος διέμενε με ησυχία και προσευχή. Ύστερα όμως από λίγες ημέρες έφθασαν εκεί νύχτα άνθρωποι από την αντίπερα κωμόπολη, που πήραν τον Όσιο και τον μετέφεραν στην δική τους κωμόπολη. Εκείνος ούτε αντίρρηση έφερε, ούτε κατέβαλε προσπάθεια να μην τον πάρουν, ούτε, πάλι, έδωσε την συγκατάθεσή του για την πράξη αυτή.

Έτσι, λοιπόν, ο Όσιος Σαλαμάνης κατέστησε τον εαυτό του τελείως νεκρό στην παρούσα ζωή και αγωνιζόταν μόνο να τηρήσει το θέλημα του Θεού, ο Οποίος τόσο αγάπησε τον άνθρωπο και παρέδωκε τον εαυτό Του για τη σωτηρία του. Έτσι έζησε θεοφιλώς ο Όσιος Σαλαμάνης και κοιμήθηκε με ειρήνη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 23 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ".

Θεία Κοινωνία σημαίνει Θεία επικοινωνία. Κανείς δεν είναι άξιος να Κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά Κοινωνεί κατά χάρην, για να γίνει άξιος.

Δημήτριος Παναγόπουλος  Ιεροκήρυξ

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ".

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Ο Χριστός, μας επρόσταξε να συγχωρώμεν τους εχθρούς μας εβδομηκοντάκις επτά της ημέρας, πόσον μάλλον Αυτός, η άβυσσος της συγχωρήσεως!

Εάν ηδύνασο να μετρήσης τας σταγόνας της βροχής και τους κόκκους της άμμου, τότε θα ηδύνασο να μετρήσης μικρόν την άπειρον ευσπλαχνίαν ενός απείρου Θεού.

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΥΜΕΝΙΟΥ ΣΑΡΙΔΑΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟ

 Μου έλεγε κάποιος:

"Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο".

Του λέω:

-Άκουσε, μου έλεγε ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα, ο γερό Ευμένιος ο λεπρός,

"Να λες γιε μου στην προσευχή σου, Χριστέ μου εγώ θέλω ν' αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο".

Τι ωραία που μιλούσε!

"Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου" έλεγε ο γέροντας Ευμένιος.

Αυτός είναι ερωτικός διάλογος. Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι. 

Βοήθα με, σε θέλω λίγο. Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ και ο Κύριος θ' αρχίσει να σου δίνει. Αν έχεις ανάγκη από πίστη θα σου δίνει πίστη. Αν έχεις ανάγκη από πραότητα θα σου δίνει πραότητα. Στον καθένα από εμάς δίνει ό,τι έχουμε ανάγκη. Έτσι κερδίζεται η ζωή. Η ζωή η αιώνιος.

Του Πανιερωτάτου Μόρφου π. Νεοφύτου

Π. ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ: "Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ".

"Όποιος αγωνίζεται κατά της αμαρτίας, γράφει τις ωραιότερες σελίδες στο βιβλίο του Θεού. Γιατί όλα γράφονται εκεί.

Όσοι έφυγαν με αρετή, τους έτυχε μεγάλη υποδοχή στον ουρανό. Μόνιμος υπάλληλος, σου λέει, στο Δημόσιο. Τί είναι αυτό μπροστά στην αιωνιότητα; Έχουμε εξασφαλίσει θέση μονιμότητας Εκεί; Όλο και να προσθέτουμε ένα κομμάτι στη γέφυρα της αγιότητος που θα μας οδηγήσει στον ουρανό».

π. Ευσεβίου Γιαννακάκη (✞ 19-06)

ΑΓΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΣ, Ο ΣΑΜΑΚΟΣ

Όσιος Ιωσήφ ο Ηγιασμένος, ο Σαμάκος

 
Ο Όσιος Ιωσήφ ήταν γέννημα και θρέμμα της Κρήτης, από ένα χωριό που ονομαζόταν Κεράμων (σημερινό Αζωκέραμο Σητείας) το 1440 μ.Χ.. Οι ευσεβείς γονείς του, όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία τον παρέδωσαν σ' έναν δάσκαλο, σεβάσμιο πνευματικό πατέρα, που κατοικούσε στο μονύδριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του Δερματάνου όπως πολλοί το ήξεραν. Αυτό βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, στον Χάνδακα (Ηράκλειο).

Εκεί ο Ιωσήφ έμαθε τη θεία θεωρία και καλλιγραφούσε. Όταν πέθαναν οι γονείς του, μοίρασε τη μεγάλη κληρονομιά του στους φτωχούς και επιδόθηκε περισσότερο στους πνευματικούς αγώνες. Αργότερα ο Θεός τον αξίωσε να γίνει ιερέας και να πάει να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Κατόπιν επέστρεψε στο μονύδριό του και έζησε ζωή αγία με αγάπη και ελεημοσύνες προς τους συνανθρώπους του.

Πέθανε πάνω από 70 χρονών στις 22 Ιανουαρίου του 1511 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στην μονή του. Με την ανακομιδή των λειψάνων του διαπιστώθηκε η αγιότητά του, διότι το ιερό λείψανο βρέθηκε ακέραιο και εξέπεμπε ευωδία. Το ιερό σκήνωμά του κατατέθηκε στο καθολικό της μονής. Η συνεχής θεραπεία πλήθους ασθενών, τυφλών και δαιμονισμένων και μετά την κοίμησή του, καθιέρωσε ευρύτατα την φήμη του ως θαυματουργού.

Το 1669 μ.Χ. οι Οθωμανοί κυρίευσαν το Χάνδακα (Ηράκλειο) και ο ευλαβής κληρικός Αντώνιος Αρμάκης, μετέφερε το ιερό λείψανο στη Ζάκυνθο, όπου στις 29 Αυγούστου 1669 μ.Χ. το κατέθεσε στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Μαντινειού στα Ξεροβούνια. Εκεί παρέμεινε ως το 1915 μ.Χ., οπότε τοποθετήθηκε στον ενοριακό ναό του Παντοκράτορος Γαϊτανίου Ζακύνθου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 22 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΟΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ....".

«Ό,τι δημιούργησε ο Θεός, το έκανε για να ευχαριστήσει τον άνθρωπο. Όλα τα δημιουργήματα πάνω στη γη, τα έκανε ο Θεός, από αγάπη προς τον άνθρωπο. Ο Θεός δεν ζητάει πολλά πράγματα από τον άνθρωπο, για να τον σώσει. Θέλει μόνο να μετανοήσουμε και να Τον αγαπήσουμε... Τίποτα άλλο! Ο Θεός μετράει τον κόπο που κάνει ο καθένας μας. Και όσο πιο πολύ αγωνίζεται και κοπιάζει κανείς, τόσο περισσότερη Χάρη του δίνει ο Θεός».

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας (1928-2019✞)

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΣΤΟ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟ ΜΑΤΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ;"

"...ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΣΟΥ ΤΟ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟ ΜΑΤΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ; 

ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ..."

     Ο Γέροντας Γαβριήλ , Ηγούμενος της Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ, μας διηγείται πώς ο Γέροντας Κύριλλος, υποτακτικός,τότε, του Αγίου Ιακώβου,  έχασε το μάτι του από διαβολική ενέργεια:

       《 ... Ένα πρωινό πήγε να πάρει ευχή απ’ τον Άγιο Ιάκωβο για να πάει στο διακόνημά  του. 

-Πρόσεξε!  του λέει ο Άγιος Ιάκωβος, πρόσεξε, γιατί ο διάβολος δεν σε χωνεύει και θέλει να σου βγάλει το μάτι.

 -Τί του έκανα , λέει, και δεν με χωνεύει; 

- Δεν ξέρω τί του έκανες, πρόσεξε!

     Εκείνη την ημέρα το διακόνημά του ήταν να κόβει ξύλα με το τσεκούρι, για τη θέρμανση της Μονής. 

     Πρόσεχε, αλλά στο τελευταίο ξύλο και στην τελευταία τσεκουριά, όπως χτύπησε με το τσεκούρι, πετάχτηκε ένα κομμάτι ξύλου και πήγε στο δεξί του μάτι. 

    Πόνος φρικτός...

   Εκείνη την ώρα έχασε την όρασή του, πήγε στον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο 

 -Τί έγινε, του λέει, στο ‘βγαλε το μάτι ο διάβολος;

- Μου το ‘βγαλε..

    Πήγε, μ’ ένα αυτοκίνητο  που υπήρχε εκείνη την εποχή σε όλα αυτά τα χωριά, στις Ροβιές ,όπου υπήρχε μια Αγροτική γιατρός.     Του είπε «τι μπορώ να σου κάνω εγώ, θα πας αύριο στη Χαλκίδα». 

    Δεν μπορούσε να κοιμηθεί από τους πόνους, όταν ξημέρωνε αποκοιμήθηκε λιγάκι κι όταν ξύπνησε , είδε ότι είχε μόνο 10 λεπτά να φτάσει μέχρι τις Ροβιές, απ’ όπου θα έπαιρνε το λεωφορείο για τη Χαλκίδα. 

   Όπως ήταν, πήρε ευχή απ’ τον Άγιο Ιάκωβο και το ‘βαλε στα πόδια. 

    Εδώ με τ’ αυτοκίνητο, αδελφοί μου, για να φτάσεις απ’ το Μοναστήρι στις Ροβιές θέλεις τουλάχιστον 20 λεπτά.

 Μέσα από μονοπάτια, παρόλο που δεν έκανε, ούτε καν αεράκι να πηγαίνει στο μάτι του, αυτό το πληγωμένο, πρόφθασε, με τη Χάρη των Αγίων και την ευχή του γέροντά του, την ώρα που έβαζε μπροστά στη μηχανή ο οδηγός, ανέβηκε στο λεωφορείο.

 Χρειάστηκε  2 ώρες και πλέον να πάει στη Χαλκίδα με αυτό το ταλαιπωρημένο μάτι.

 Πήγε στους γιατρούς, «τραυματικό καταρράκτη» του είπανε, «πρέπει να κάνεις επέμβαση». 

     Κάτι ενέσεις, μας έλεγε, μεγάλες που προκαλούσαν φρικτούς πόνους. Δάγκωνε τα σεντόνια για να μη φωνάξει από τους πόνους. 

     Περνούσαν οι μέρες, έβλεπε ότι οι άλλοι ασθενείς που είχαν κάνει καταρράκτη φυσιολογικό βγαίνανε από την Κλινική.

     Οι μέρες περνούσαν κι εκείνος παρέμενε .. 

      -Γιατρέ μου, είπε στο γιατρό, γιατί εγώ παραμένω έτσι;

 - Διότι, του λέει, το μάτι σου έχει ακόμα αιμάτωμα κι αν δεν απορροφηθεί θα υποστείς και δεύτερη διαδικασία.

 Με το άκουσμα αυτό σήκωσε τα χέρια ψηλά, είπε :  ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΔΑΥΙΔ..

    και αδελφοί μου - τα διηγείτο ο ίδιος, τα έζησε - ,  ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΑΥΙΔ ,αυτόν τον Άγιο Γέροντα, γονατιστό μπροστά στο κρεβάτι του, με υψωμένα τα χέρια, τρεμάμενα και να δέεται στον Κύριο της Δόξης, στον Παντοκράτορα Θεό, 

   να δέεται για την ίαση του δούλου του, του θεράποντά του, του πατρός Κυρίλλου. 

   Από κείνη την ώρα, αδελφοί μου, το αιμάτωμα απορροφήθηκε και εξήλθε του Νοσοκομείου....》

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από το κήρυγμα του Ηγουμένου της Μονής Οσίου Δαυίδ , Γέροντος Γαβριήλ, κατά τον Εσπερινό των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, που έγινε στο ομώνυμο παρεκκλήσι της Μονής,την 17/1/2021.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΠΕΡΙ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ"

Πρόσεχε το μυαλό να μη σου φεύγη εδώ και εκεί, αλλά κόλλησέ το σφικτά εις το όνομα του Χριστού, και ωσάν να είναι έμπροσθέν σου, να Τον ικετεύης επικαλούμενος το όνομά Του με πόνον ψυχής και τότε θα ίδης πόσην ωφέλειαν θα βγάλης. 

Τους κακούς λογισμούς έξω γρήγορα με τις «κλωτσιές» να τους διώκης, «έξω, αλήτες», να φωνάζης, «από τον ναόν του Θεού, από την ψυχήν μου»! 

Δίωκε τους κακούς λογισμούς αμέσως, μόλις έλθουν, μη τους αφήνης μέσα σου, διότι κινδυνεύεις να υποστής πληγήν και ύστερα χρειάζονται δάκρυα και στεναγμοί. Κάμνε υπομονήν, παιδί μου, φεύγε ως από φωτιά τους λογισμούς, διότι αυτοί ερημώνουν την ψυχήν, την ψυχραίνουν, την νεκρώνουν! 

Εάν όμως τους διώκωμεν με την οργήν, με την προσοχήν και την ευχήν, γίνονται πρόξενοι μεγάλης ωφελείας. 

Δια τούτο αγωνίζου, μη φοβού, επικαλού τον έτοιμον ιατρόν μας, δεν χρειάζονται πολλαί παρακλήσεις, δεν ζητεί χρήματα δεν συχαίνεται πληγάς, δέχεται τα δάκρυα, ως καλός Σαμαρείτης, περιθάλπει και επιμελείται τον τραυματισμένον από τους νοητούς ληστας. Ας σπεύσωμεν λοιπόν εις Αυτόν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: "ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ".

''Οι φίλοι του Χριστού αγαπούν τους πάντες αληθινά, δεν αγαπιούνται όμως από όλους. Οι φίλοι του κόσμου επίσης δεν αγαπιούνται από όλους. Και οι φίλοι του Χριστού διατηρούν την αγάπη συνεχώς μέχρι τέλους, ενώ οι φίλοι του κόσμου μέχρις ότου συγκρουσθούν μεταξύ τους για πράγματα του κόσμου.''

~ Ἅγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

(4 Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης ϟη΄ 98.)