Απόσπασμα από
βιντεοσκοπημένη ομιλία του μακαρίου Γέροντος,
διαθέσιμη στον
ιστοχώρο: www.vatopedi.gr
ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2022
ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΤΕ! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ.
ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ
Σε ηλικία 16 ετών επωλήθη υπό των αυθεντών του σε κάποιος Αγαρηνούς της Πελοποννήσου, οι οποίοι τον αγόρασαν με σκοπό να τον βασανίσουν, για να τον εξισλαμίσουν. Επειδή δεν κατάφεραν να κάνουν τον Άγιο να αλλαξοπιστήσει, τον πούλησαν σε άλλους σκληρότερος Τούρκους. Μεταπωληθείς πέντε φορές σε σκληρότερου αυθέντες, σε διάφορους τόπους, παρέμενε πάντοτε με πνευματική ανδρεία και γενναιότητα ψυχής πιστός στην πατρώα ευσέβεια. Τελικά αγοράσθηκε αντί 400 γροσσίων από έναν Ορθόδοξο Χριστιανό και έτσι εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Ο κριτής συγκινημένος από την παρρησία του Νεομάρτυρα, προσπάθησε να τον αθωώσει. Επειδή όμως, φοβήθηκε τους ψευδομάρτυρες, τον απέστειλε στον βεζίρη Μεχμέτ Πασσά, αφού του διεμήνυσε τα περί της αθωότητας του Αγίου. Ο βεζίρης, πεισθείς για την αθωότητα του Αγίου, για να αποφύγει την οργή του πλήθους, έδωσε εντολή να τον φυλακίσουν. Όμως το μαινόμενο πλήθος κατηγόρησε τον βεζίρη στον σουλτάνο Χαμίτ τον Α' (1774 - 1789 μ.Χ.) για δωροδοκία και έτσι εκείνος έδωσε εντολή να αποκεφαλίσουν τον Άγιο. Ο Μάρτυρας, αφού διετράνωσε και πάλι την πίστη του στον Χριστό, δέχθηκε το αμαράντινο στέφανο της δόξας, αποκεφαλισθείς το έτος 1774 μ.Χ, ημέρα Τετάρτη, στην περιοχή Ακ - Σεράι της Κωνσταντινουπόλεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου στις 5 Φεβρουαρίου.
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ
Σε ένα μικρό εξωκλήσι στο ανατολικότερο άκρο της Κρήτης, στο ακρωτήρι Κάβο Σίδερο, στους χώρους της ναυτικής βάσης Κυριαμαδίου, κάθε χρόνο στις 4 Φεβρουαρίου τιμάται με ιδιαίτερη λαμπρότητα ο Άγιος Ισίδωρος των Κρητικών. Το φημισμένο πανηγύρι στο φερώνυμο εξωκκλήσι της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Ακρωτηριανής είναι από τα μεγαλύτερα που γίνονται στην περιοχή της Σητείας και τιμάται από τις πολιτικές και στρατιωτικές Αρχές του Λασιθίου.
Πολλοί ιστορικοί έχουν συσχετίσει την ίδρυση της Παναγίας της Ακρωτηριανής με το μοναστήρι του Αγίου Ισιδώρου στο Κάβο Σίδερο (το «Σαμώνιον» ακρωτήριο που αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων, Πρ. 27,7). Όμως, πρόσφατη ανασκαφή αποκάλυψε τα υπολείμματα του παλιού ναού του Αγίου Ισιδώρου και οστά μοναχών, γεγονός που αποδεικνύει ότι στην περιοχή αυτή λειτούργησε άλλη μικρή ανεξάρτητη μονή.
Οι πύλες της ναυτικής βάσης ανοίγουν την παραμονή της γιορτής, και οι επισκέπτες μεταφέρονται με εκατοντάδες οχήματα από πολλές περιοχές της ανατολικής Κρήτης και του Ηρακλείου στο μοναδικό τοπίο άγριας φυσικής ομορφιάς το οποίο έχει σμιλεύσει η αλμύρα και η θάλασσα
Κοντά στο ναό του Αγίου Ισίδωρου υψώνεται το επιβλητικό κτήριο του φάρου, ύψους 15 m, που λειτουργεί σήμερα και χτίστηκε το 1880 από τη Γαλλική Εταιρεία Φάρων. Ο φάρος και η παρακείμενη κατοικία του φύλακα καταστράφηκαν το 1941 από τους Γερμανούς και ξαναχτίστηκαν το 1948. Η πρόσβαση στο φάρο απαγορεύεται, καθώς είναι ναυτική βάση.
Πανηγύρι με Σητειακούς βιολατόρους
Οι ηλικιωμένοι θυμούνται τα πανηγύρια που ξεκινούσαν την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ισίδωρου με Σητειακούς βιολατόρους. Από την πόλη της Σητείας και από όλα τα πλησιέστερα χωριά, οι προσκυνητές φρόντιζαν να φτάσουν αποβραδίς μέσα από μια δύσκολη διαδρομή από την Ερημούπολη, για δύο ώρες περίπου, ακολουθώντας τα παλιά μονοπάτια. Οι περισσότεροι προτιμούσαν να πάνε με καΐκι και να προσεγγίζουν τον κοντινό όρμο.
Μέχρι και τη δεκαετία του 1970, που δεν ήταν πολύ εύκολη υπόθεση η μετάβαση, η νυχτερινή διαδρομή αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά λατρευτικά γεγονότα της επαρχίας Σητείας. Στα παλιά κελιά διέμεναν όλοι οι προσκυνητές ανάβοντας μεγάλες φωτιές στην κρύα νύχτα του Φλεβάρη. Τα καζάνια, που τα μετέφεραν με καΐκι μαζί με τον ηγούμενο και τους καλογέρους από τη Μονή Τοπλού, στήνονταν αποβραδίς και πρόσφεραν το δείπνο όπως και το γεύμα ανήμερα της γιορτής. Αν ο καιρός το επέτρεπε οι ψαράδες φρόντιζαν με την ψαριά τους να ταΐσουν τους προσκυνητές.
Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης
Ο Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης ή Ισίδωρος Πηλουσίου γεννήθηκε κατά το 350 μ.Χ. στο Πηλούσιο της Αιγύπτου από γονείς ευγενείς και θεοφιλείς. Ονομάζεται Πηλουσιώτης επειδή πιθανώς ασκήτευσε και ήταν ηγούμενος μονής κοντά στο αρχαίο Πηλούσιο (το σημερινό Πορτ Σάιντ). Ασχολήθηκε με τη μελέτη των Γραφών και την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας.
Ο Ισίδωρος έγινε σύντομα διάσημος από τα έργα του. Ασχολήθηκε με την υπόθεση του Νεστόριου, του οποίου ήταν αντίπαλος. Η διδασκαλία του Ισιδώρου αναφέρεται σε δογματικά θέματα. Πίστευε ότι ο μοναχισμός είναι το ιδεώδες της χριστιανικής τελειότητας και θεωρούσε ότι τρία πράγματα είναι απαραίτητα για τη σωτηρία της ψυχής: η προσευχή, η αρετή και η πίστη. Ο αντιρρητικός του λόγος απευθύνεται εξίσου προς τους Ιουδαίους και τους εθνικούς. Η χριστολογία του είναι πλησιέστερη προς τη σχολή της Αντιόχειας, παρά προς τη σχολή της Αλεξάνδρειας. Κατά το Λεξικό της Σούδας, ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης συνέγραψε τρεις χιλιάδες επιστολές, που είναι αφιερωμένες στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής, ενώ, σύμφωνα με τον Νικηφόρο Κάλλιστο, οι επιστολές του φτάνουν τις δέκα χιλιάδες. Τα έργα του, που παρουσιάζουν και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, περιέχονται στην Patrologia Graeca του Migne. Η μνήμη του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτη εορτάζεται στις 4 Φεβρουαρίου.
ΤΟ "ΒΡΟΥΒΟΛΟΗΜΑ" ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΘΙΜΟ
Προσκυνητές μαζεύουν γιαλοράδικο και αγριαγκινάρες
Οι προσκυνητές συνδυάζουν την επίσκεψή τους στον Άγιο Ισίδωρο στο ακρωτήρι Κάβο Σίδερο με το μάζεμα άγριων λαχανικών, όπως της αγριαγκινάρας που αυτή την εποχή αφθονεί, και του γιαλοράδικου, όπως λένε στην περιοχή το σταμναγκάθι. Το «βρουβολόημα» του Αγίου Ισιδώρου αποτελεί έθιμο, αφού μία και μοναδική φορά το χρόνο μπορούν να επισκεφτούν την περιοχή που βρίσκεται μέσα στη ναυτική βάση. Ελάχιστοι είναι οι επισκέπτες που επιστρέφουν με άδειες τσάντες. Παρά το γεγονός ότι είναι εκατοντάδες οι επισκέπτες και οι γεμάτες τσάντες με γιαλοράδικο, η περιοχή διαθέτει μεγάλες ποσότητες και ικανοποιεί όλους τους προσκυνητές.
Του Λεωνίδα Κουδουμογιαννάκη
ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΆ ΤΟΥ ΒΟΉΘΕΙΑ ΜΆΣ.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: "ΕΜΕΙΣ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΗΜΕΘΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ..."
ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΛΟΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΑΣ".
"Έχουμε παιδιά μου, όλοι τις αδυναμίες μας. Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε και από τους Oυρανούς κατεβασμένοι κι εφόσον έχουμε και σάρκα στη γη έχουμε λοιπόν και λογισμούς, έχουμε και πολλά που μας έρχονται, αλλά να προσπαθούμε όσο μπορούμε να διώχνουμε τους λογισμούς μας, να διώχνουμε το κάθε τι και να προσευχόμαστε και να λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". Υπάρχουν τώρα βιβλία για να μας βοηθούν, υπάρχουν και οι Πατέρες της Εκκλησίας πάντοτε. Έδωσε την εξουσία στους Πατέρες ο Χριστός μας και λέγει: "Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται".
Βλέπετε λοιπόν παιδιά μου, γι' αυτό έχουν την εξουσία οι Πνευματικοί Πατέρες πολλάς και χαλεπάς αμαρτίας να συγχωρούν, αρκεί να έχουμε και εμείς ΜΕΤΑΝΟΙΑ."
ΌΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ (♰ 22 Νοεμβρίου)
ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ
Στην ησυχία της Μονής, ο Νικόλαος είχε την ευκαιρία να λάβει μεγάλη θεολογική και φιλολογική παιδεία και να αναδειχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους ταχυγράφους της εποχής του.
Την περίοδο της εικονομαχίας, η Μονή Στουδίου και οι μοναχοί της, υπέστησαν μεγάλες διώξεις για την προσήλωσή τους στον αγώνα υπέρ των αγίων εικόνων. Την ίδια βέβαια τύχη είχε και ο Νικόλαος, γι' αυτό και επονομάσθηκε Ομολογητής.
Με τη λήξη της εικονομαχίας (847 μ.Χ.), ο Νικόλαος εξελέγη ηγούμενος της Μονής. Λίγο αργότερα, το 850 μ.Χ., παραιτείται και το 859 μ.Χ. ίδρυσε το μοναστήρι του Κονορωβίου βοηθούμενος από κάποιον πλούσιο και ευσεβή που ονομαζόταν Σαμουήλ.
Αλλά και από εδώ τον παρέσυραν οι εκκλησιαστικές έριδες μεταξύ των οπαδών των Πατριαρχών Ιγνατίου και Φωτίου. Μετέβη λοιπόν, από εδώ στην Προικόνησο, μετά στην Μυτιλήνη και στη συνέχεια στο Εξαμίλι της Θρακικής Χερσονήσου, απ’ όπου οδηγήθηκε με συνοδεία φρουράς, το έτος 866 μ.Χ., ως αιχμάλωτος κατά κάποιο τρόπο, στη μονή Στουδίου.
Το επόμενο έτος ο αυτοκράτορας Βασίλειος ο Α' (867 - 886 μ.Χ.) και ο Πατριάρχης Ιγνάτιος, κατά την δεύτερη πατριαρχεία του (867 - 877 μ.Χ.), προσέφεραν στον πολυπαθή Όσιο την ηγουμενία της μονής Στουδίου. Εκείνος, λυπούμενος για την ακαταστασία της εποχής, αρνήθηκε.
Ο όσιος Νικόλαος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 4 Φεβρουαρίου του 868 μ.Χ. και το τίμιο λείψανό του κατατέθηκε κοντά στα ιερά σκηνώματα των ενδόξων Στουδιτών Ναυκρατίου και Θεοδώρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 4 Φεβρουαρίου.
ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ
O Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γεννήθηκε στην Αίγυπτο περί το 360
μ.Χ. από γονείς θεοφιλείς, και ήταν συγγενής των Πατριαρχών Αλεξανδρείας,
Θεοφίλου (385 - 412 μ.Χ.) και Κυρίλλου Α' (412 - 444 μ.Χ.). Σε νεαρή ηλικία
έλαβε μεγάλη και θαυμαστή θεολογική και φιλοσοφική γνώση. Στην αρχή εργάσθηκε
ως διδάσκαλος και κατηχητής της εκκλησίας της Αλεξάνδρειας. Επιζητώντας όμως
την ησυχία για να δύναται να ασχοληθεί με το έργο της ζωής του, τη μελέτη των
Αγίων Γραφών, αποσύρθηκε σε κάποιο μοναστήρι στο όρος Πηλούσιο, γι' αυτό έλαβε
και το όνομα Πηλουσιώτης. Αργότερα δέχεται την πρόταση να γίνει ιερέας και στη
συνέχεια εκλέγεται πανηγυρικά ηγούμενος στο μοναστήρι του.
Λόγω της τεράστιας θεολογικής του κατάρτισης, απέκτησε μεγάλο κύρος και φήμη,
ώστε να θεωρείται μοναδικός στις ερμηνείες περίπλοκων γραφικών χωρίων. Κατά την
Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Έφεσο το έτος 431 μ.Χ. επί αυτοκράτορος
Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.), ο Άγιος αναφαίνεται με μεγάλη υπόληψη
και σπουδαίο κύρος στην Εκκλησία. Έλεγχε με παρρησία τους αμαρτάνοντες, φώτιζε
τους πάντες με τον θείο του λόγο, νουθετούσε τους άρχοντες, υπεστήριζε τους
κλονιζόμενους και ήταν η «μούσα της ημετέρας αυλής», όπως αποκαλούσε αυτόν ο
ιερός Φώτιος (Επιστολή 2, 44). Συνέγραψε αρκετές πραγματείες, ως και πλήθος
επιστολών, από τις οποίες σώζονται 2.012, με τις οποίες νουθετούσε, συμβούλευε
και συγχρόνως εξηγούσε τις θείες και σωτήριες Γραφές. Εκοιμήθη ειρηνικά το 440
μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 4 Φεβρουαρίου.
http://www.saint.gr
Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2022
ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΕΓΩ ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ".
ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΖΑΡΙΑΣ
Ο Προφήτης Αζαρίας ήταν γιος του Ωδήδ (ή Aδδώ) και έζησε στα χρόνια της βασιλείας του Ασά (910-870 π.Χ.) γιού και διαδόχου του Αβιά στο βασίλειο του Ιούδα. Καταγόταν από την γη Σεμβαθά και κήρυττε στον λαό την ευσέβεια.
Ο Ασά υποστήριξε τη λατρεία του αληθινού θεού, οχύρωσε καλά την Ιουδαία και εξόπλισε και εκγύμνασε καλά 500.000 πολεμιστές. Σύμφωνα λοιπόν με τη διήγηση του βιβλίου Β' Παραλειπομένων Κεφ. ιδ'- ιε', εξήλθε κατά της Ιουδαίας Ζερά ο Αιθίοψ. Λέγεται ότι πρόκειται για τον Φαραώ Οσορκόν Α' της 223 Αιγυπτιακής δυναστείας, διάδοχο του Σησάκ, που νίκησε τον βασιλιά του Ιούδα Ροβοάμ. Ο Φαραώ διέθετε εκατομμύρια στρατού και 300 πολεμικά άρματα. Ο Ασά, προ της μάχης, έκανε θερμότατη προσευχή προς τον Θεό.
Όταν λοιπόν, νίκησε, ο Αζαρίας, εμπνευσμένος από το Πνεύμα το Άγιο, πήγε στον βασιλιά Ασά και στο λαό και είπε: «Ακούστε με συ ο βασιλιάς Ασά και όλος ο λαός των φυλών του Ιούδα και του Βενιαμίν. Ο Κύριος θα είναι μαζί σας, όταν σεις θα προσέχετε να είστε μαζί Του, λατρεύοντας το όνομα Του και τηρώντας τις εντολές Του. Όταν Τον ζητάτε θα Τον βρίσκετε. Αν όμως Τον εγκαταλείψετε, θα σας εγκαταλείψει και Αυτός». Λόγια πολυτιμότατα για κάθε Κράτος και για κάθε λαό.
Ο Αζαρίας πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον αγρό του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Προφήτη στις 3 Φεβρουαρίου.
http://www.saint.gr
ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ
Είναι άγνωστος ο τόπος καταγωγής του Οσίου Σάββα. Ασκήτεψε στην ιερά μονή του Τιμίου Προδρόμου της νήσου των Ιωαννίνων περί τα μέσα του 15ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε πνευματικός καθοδηγητής των Οσίων Νεκταρίου και Θεοφάνους των Αψαράδων. Ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας και από μικρή ηλικία αγάπησε την πτωχεία του Ιησού Χριστού και έζησε μέχρι την τελευταία του πνοή ως ένας ταπεινός και πτωχός ερημίτης. Ποτέ δεν είδαν τον Όσιο να θυμώσει, να κατακρίνει και να μνησικακεί, ενώ η καρδιά του πλημμύριζε από ταπείνωση, για την οποία ο ίδιος έλεγε: «Η ταπεινοφροσύνη είναι η πέτρα η στερεά και άρρηκτη επί της οποίας οικοδομείται η πνευματική ζωή».
Ο ασκητικός του βίος ήταν πολύ αυστηρός. Κάθε βράδυ προσευχόταν μέχρι το πρωί. Η τροφή του ήταν ελάχιστη και λιτή. Κρέας, ψάρι και τυρί δεν δέχθηκε ποτέ στο τραπέζι του, ενώ ποτέ δεν έριξε στο φαγητό του σταγόνα από λάδι.
Ο Όσιος Σάββας κοιμήθηκε με ειρήνη το 1505 μ.Χ. Όταν παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, άρρητη ευωδία ανέβλυσε από το τίμιο σκήνωμά του. Ο Όσιος ενταφιάσθηκε στη μονή του Τιμίου Προδρόμου της νήσου των Ιωαννίνων. Στη μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, Ρουσάνου Μετεώρων φυλάσσεται με ευλάβεια ιερό λείψανο του Οσίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 3 Φεβρουαρίου.
http://www.saint.gr