ΑΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 Άγιος Λεόντιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων 

Ο Άγιος Λεόντιος καταγόταν από την Τιβεριούπολη της Φρυγίας και γεννήθηκε από γονείς πλούσιους και ευσεβείς περί το β' ήμισυ του 12ου αιώνα μ.Χ. Όταν πέθανε ο πατέρας του, αφού εγκατέλειψε την γενέτειρά του και φοίτησε κοντά σε ευλαβή ιερέα, προσήλθε στη μονή του Πτελιδίου, όπου έγινε μοναχός. Αργότερα μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και συνδέθηκε με τον Μητροπολίτη Τιβεριάδος, στον οποίο και υπετάγη. Αφού ακολούθησε τον γέροντά του, ο οποίος επέστρεφε στην Επισκοπή του, κατέπλευσε μαζί του στην Πάτμο, για να προσκυνήσει στη μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Ξεκίνησε το ταξίδι του για την Κύπρο, αλλά η βουλή του Θεού τον οδήγησε και πάλι πίσω στην Πάτμο. Εκεί, με πνευματική καθοδήγηση του ηγουμένου της μονής Θεοκτίστου, ανδρός έμπειρου στα πνευματικά, κατέστη υπόδειγμα αδελφικής αγάπης και ταπεινοφροσύνης. Όταν ο ηγούμενος Θεόκτιστος πέθανε, ο Λεόντιος εξελέγη διάδοχός του με ομόφωνη απόφαση των μοναχών.
Ο Άγιος Λεόντιος επισκεπτόταν για τις υλικές ανάγκες της μονής και τη νήσο της Κρήτης. Είχε δε ορμητήριο στην Κρήτη το μονύδριο του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου, εντός της αρχαίας πόλεως Άπτερα, επάνω από το τουρκικό φρούριο Ισδεζίν (Καλάμι), που ήταν τότε μετόχι της μονής Πάτμου.
Μεριμνώντας για τις υποθέσεις της μονής, ο Άγιος Λεόντιος μετέβη στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί είλκυσε τον σεβασμό και την εκτίμηση του αυτοκράτορα Μανουήλ του Κομνηνού (1143- 1180 μ.Χ.) ο οποίος του πρότεινε να γίνει Επίσκοπος στη Ρωσία ή στην Κύπρο αλλά ο Άγιος Λεόντιος αρνήθηκε από ταπεινότητα. Όταν όμως του προτάθηκε ο θρόνος των Ιεροσολύμων, ο Λεόντιος δε μπορούσε να αρνηθεί και έγινε Πατριάρχης Ιεροσολύμων το 1170 μ.Χ., σε καιρούς κατά τους οποίους η Σιωνίτιδα Εκκλησία δοκιμαζόταν από την κυριαρχία των Λατίνων.
Εξαιτίας του ελέγχου που άσκησε στο νέο αυτοκράτορα Ανδρόνικο Κομνηνό, ο Λεόντιος εξορίστηκε και πέθανε σε βαθιά γεράματα στις 14 Μαΐου 1190 μ.Χ. Η μνήμη του εορτάζεται στην Πάτμο και στα Ιεροσόλυμα στις 14 Μαΐου. Ασματική Ακολουθία του εκδόθηκε στα Ιεροσόλυμα το 1912 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 14 Μαΐου. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΣΙΚΑΚΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΝΑΔΩΝ

 Όσιος Παυσίκακος, Επίσκοπος Συνάδων

 

Ο Όσιος Παυσίκακος καταγόταν από την Απάμεια της Βιθυνίας και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαυρικίου (582 - 602 μ.Χ.). Είχε γονείς ευσεβείς και επίσημους στο γένος. Από νεαρή ηλικία έχοντας κλίση προς τον μοναχικό βίο, έγινε μοναχός. Με την ειλικρινή πίστη του και την άμεμπτη ζωή του, σπούδασε όχι μόνο Θεολογία, αλλά και ιατρική για να την εξασκήσει δωρεάν υπέρ των φτωχών. Περιερχόμενος τις πόλεις θεράπευε δωρεάν τους πάσχοντες και συγχρόνως κήρυττε τον λόγο του Θεού.
Όταν Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ήταν ο Κυριάκος (595 - 606 μ.Χ.), εκτιμώντας τις μεγάλες αρετές του Παυσίκακου, τον έπεισε να καταταχθεί στον Ιερό κλήρο και έπειτα τον ανέδειξε επίσκοπο Συνάδων. Από τη νέα του θέση ο Παυσίκακος εργάστηκε για την καλύτερη στερέωση των πιστών και την εξαφάνιση των αιρέσεων από την επαρχία του, χρησιμοποιώντας την ευεργετική και θαυμάσια μάχαιρα της διδασκαλίας του θείου λόγου. Ο βασιλιάς Μαυρίκιος τον είχε περί πολλού, επειδή τον θεράπευσε από σοβαρότατη ασθένεια, και από ευγνωμοσύνη καθιέρωσε για την επισκοπή του ετήσιο χρηματικό βοήθημα.
Απεβίωσε ειρηνικά, μοχθώντας για την επισκοπή του μέχρι τελευταίας του πνοής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Παυσίκακου στις 13 Μαΐου.

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ, Ο ΙΒΗΡ

 
Όσιος Ευθύμιος ο Νέος, ο Ίβηρ

κτήτορας της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους

 
Ο Όσιος Ευθύμιος καταγόταν από την πόλη Τάω της Ιβηρίας και έζησε στο δεύτερο μισό του 10ου αιώνα και αρκετά χρόνια του 11ου αιώνα μ.Χ. Το 965 μ.Χ. ήλθε και κατοίκησε κοντά στον Άγιο Αθανάσιο της Μονής Λαύρας, ο σύμβουλος του βασιλιά της Γεωργίας (Ιβηρίας) Δαυίδ Κουροπαλάτη, Ιωάννης Βαρασβατσέ. Μετά από λίγο έφερε και τον γιο του Ευθύμιο, καθώς και άλλους επίσημους Γεωργιανούς και έγιναν όλοι μοναχοί.
Επειδή όμως τους είχε παραχωρηθεί μικρός χώρος, ο πνευματικός τους προϊστάμενος Ιωάννης Βαρασβατσέ ανέλαβε την πρωτοβουλία να Ιδρύσουν ανεξάρτητο μοναστήρι. Πράγμα που έγινε με την αρωγή του βασιλιά Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, και ονομάστηκε Μονή Ιβήρων, διότι οι κτήτορές της ήταν Ίβηρες (Γεωργιανοί).
Το 998 μ.Χ. (κατ' άλλους το 1003 μ.Χ.), που πέθανε ο Ιωάννης ο Ίβηρας, τον διαδέχθηκε ο γιος και συνεργάτης του Ευθύμιος. Ο όσιος αυτός ασχολήθηκε με επιτυχία στη διοίκηση της Μονής, επίσης με πολύ ζήλο καλλιέργησε την πνευματική ζωή των αδελφών της Μονής, δίνοντας αυτός πρώτος τον εαυτό του τέλειο υπόδειγμα σε κάθε αρετή. Τόση ήταν η φήμη της αγιότητας του, ώστε ο αυτοκράτορας Βασίλειος του πρότεινε την Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, αλλά ο Ευθύμιος προτίμησε το αγαπημένο του Μοναστήρι και έτσι δεν δέχθηκε την πρόταση του αυτοκράτορα.
Το 1028 μ.Χ. πήγε στην Κωνσταντινούπολη για Αγιορείτικες υποθέσεις, όπου και πέθανε στις 13 Μαΐου, ο ενάρετος και ευσεβής αυτός άνδρας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 13 Μαΐου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΚ ΣΕΡΡΩΝ

Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας εκ Σερρών 

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης ήταν γόνος μιας ευκατάστατης οικογένειας Σερραίων. Γεννήθηκε και έζησε στην πόλη των Σερρών στο τελευταίο μισό του 15ου μ.Χ. αιώνος. Το παιδικό κλάμα του Αγίου μπερδεύτηκε με τους ολολυγμούς των Σερραίων για το θάνατο του Βασιλιά της Τραπεζούντας Δαβίδ και των τριών παιδιών του, που κρεμάστηκαν με εντολή του Μωάμεθ του Β΄ εκεί, στο τέλος της βασιλικής οδού, λίγο έξω από την πόλη των Σερρών.
Στην ακμή της νεότητάς του, το θάρρος του να παρουσιάζεται σε δημόσιους χώρους ως ίσος προς τους κατακτητές και η λαμπρότητα της εμφανίσεώς του, προκάλεσαν το φθόνο των Τούρκων, που τον διέβαλαν στις αρχές τους. Οι διαβολείς του υποστήριξαν πως ο Νεομάρτυς Ιωάννης δημόσια εξύβρισε την πίστη του Προφήτη, αρνούμενος να την ακολουθήσει, παρά την αρχική του υπόσχεση. Οι αρχές των κατακτητών διέταξαν, μετά από μια τόσο σοβαρή καταγγελία, ο Ιωάννης να συλληφθεί και να οδηγηθεί στο δικαστήριο, πράγμα που παραχρήμα έγινε. Οι δικαστές του, εκτιμώντας τα δεδομένα, στην αρχή προσπάθησαν με υποσχέσεις για αξιώματα να τον δελεάσουν να αλλάξει την πίστη του, καθώς θα είχαν κέρδος μεγάλο αν το παράδειγμά του έβρισκε και άλλους μιμητές, όμως, όλες τους οι προσπάθειες απέτυχαν, αφού ο Ιωάννης, ως απάντηση στα προτεινόμενα, ομολογούσε δημόσια την πίστη του στον Χριστό.
Όταν όλες οι πλάγιες μέθοδοι απέτυχαν, οι αλλόφυλοι προκειμένου να αποσπάσουν την ομολογία του Ιωάννη στην μάταιά τους πίστη, κατέφυγαν στα βασανιστήρια. Έβγαλαν το μάρτυρα από τη φυλακή και «ώσπερ θήρες ανήμεροι» τον έσυραν χωρίς ένδυση πάνω στη γη των Σερρών και, τέλος, του ξερίζωσαν τα μαλλιά ραβδίζοντάς τον χωρίς διακοπή. Ο άγιος, παρά τα φοβερά αυτά μαρτύρια, άντεχε και συνέχιζε να υμνεί τον Κύριο Ιησού Χριστό και τότε, στα δεξιά του, εμφανίσθηκε ένας έφιππος και μεγαλοπρεπής άνδρας που το πρόσωπό του ακτινοβολούσε σαν ήλιος. Ο μάρτυρας Ιωάννης είδε την υπέρλαμπρη αυτή παρουσία, που δεν ήταν άλλη απ΄ αυτή του Αγίου Θεοδώρου, και κατάλαβε πως ο έφιππος άνδρας του συνιστούσε να μη χάσει το θάρρος του.
Οι Τούρκοι, όταν και με αυτόν τον επώδυνο τρόπο, στάθηκε αδύνατο να τον κάνουν να αλλάξει την πίστη του, τον οδήγησαν και πάλι στην φυλακή, όπου και συνέχισαν τις σωματικές και ηθικές πιέσεις τους πάνω στον νεομάρτυρα. Η σταθερή όμως προσήλωση του Ιωάννη στην πάτρια πίστη του τους απέλπισε και, αναγκάστηκαν να ζητήσουν έγγραφες οδηγίες για την τύχη του νεαρού Σερραίου από τη Μεγάλη Πύλη. Όταν ήρθαν οι έγγραφες οδηγίες, ο δικαστής των Σερρών διέταξε το θάνατο του Ιωάννη, εάν δεν απαρνιόταν την πίστη του στο Χριστό.
Έτσι, οι τύραννοι του, μετά και την αποτυχία των τελευταίων προσπαθειών τους να πείσουν τον Ιωάννη να απαρνηθεί την πίστη του, τον έβγαλαν από τη φυλακή και τον οδήγησαν σε χώρο δημόσιο, όπου, οι δήμιοί του, για να κάνουν το τέλος του πιο επώδυνο, τον ανέβασαν πάνω σε σωρό από φρύγανα και ξερά ξύλα και, αφού του έδεσαν τα χέρια και τα πόδια, έβαλαν φωτιά στο εύφλεκτο υπόστρωμα.
Ο μάρτυρας Ιωάννης παρέμεινε ήρεμος σε όλη τη διάρκεια του φρικτού του μαρτυρίου και, μάλιστα, προκαλώντας τους βασανιστές του, τους ρωτούσε εάν πράγματι τον παρέδωσαν στη φωτιά, ενώ με ήπια φωνή υμνολογούσε το Θεό. Ένας από τους δήμιούς του, για να τον κάνει να σωπάσει, του έμπηξε έναν πάσαλο στο στόμα και επέφερε έτσι το τέλος της επίγειας ζωής του αγίου. 
Ο Άγιος Ιωάννης ο Σερραίος μαρτύρησε για την πίστη του Χριστού περί το 1480 μ.Χ.. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 12 Μαΐου. Την ακολουθία του αγίου Νεομάρτυρα Ιωάννη του Σερραίου έγραψε ο Μεγάλος Ρήτορας της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Μανουήλ ο Πελοποννήσιος πιθανότατα μεταξύ των ετών 1491 - 1497 μ.Χ.

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΕΝ ΚΥΘΗΡΟΙΣ ΑΣΚΗΣΑΣ

 Όσιος Θεόδωρος ο εν Κυθήροις ασκήσας

 

Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κορώνη μεταξύ των ετών 870 - 890 μ.Χ. και πατρίδα του ήταν η Κορώνη της Πελοποννήσου. Η μητέρα του προηγούμενα ήταν στείρα και όταν ο Θεός της χάρισε παιδί το ονόμασε Θεόδωρο.
Ο Θεόδωρος λοιπόν διδάχτηκε τα Ιερά γράμματα και παραδόθηκε από τους γονείς του στον τότε επίσκοπο Κορώνης, ο οποίος τον έκανε αναγνώστη. Όταν πέθαναν οι γονείς του, ο Θεόδωρος μπήκε υπό την προστασία ενός Ιερέα του Ναυπλίου, που ήταν φίλος των γονέων του Οσίου.

Όταν έφτασε σε κατάλληλη ηλικία, παντρεύτηκε και απόκτησε δύο παιδιά. Ο επίσκοπος Άργους, βλέποντας τις αρετές του, τον χειροτόνησε Διάκονο. Αργότερα ο Θεόδωρος πήγε στη Ρώμη και προσκύνησε τους τόπους των Μαρτύρων. Κατόπιν επέστρεψε στη Μονεμβασία, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα σ' ένα κελί της εκκλησίας της Θεοτόκου της Διακονίας.
Έπειτα, παρά τις παρακλήσεις της οικογένειας του να μείνει κοντά της, ο Θεόδωρος, ποθώντας τα ανώτερα πνευματικά αγαθά, ήλθε στα Κύθηρα περί το 921 μ.Χ. όταν η νήσος ήταν «ἔρημος καί ἀοίκητος» λόγω των επιδρομών των Σαρακηνών της Κρήτης και μόνασε στον παλαιό χριστιανικό Ναό των Αγίων Σεργίου και Βάκχου. Εκεί αφού έζησε ζωή πολύ ασκητική και έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής, απεβίωσε ειρηνικά στις 12 Μαΐου του 922 μ.Χ.
Λίγο καιρό μετά το θάνατό του ναύτες περαστικοί από τα Κύθηρα βρήκαν άθικτο το λείψανό του. Τρία χρόνια αργότερα, το 925 μ.Χ., Μονεμβασιώτες έθαψαν το λείψανο του Οσίου. Η παλιά εκκλησία των Αγίων Σεργίου και Βάκχου ξαναχτίστηκε από Μονεμβασιώτες και αφιερώθηκε στον Όσιο Θεόδωρο. Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκε μοναστήρι, το οποίο απέκτησε περιουσία, την οποία καλλιεργούσαν οι ιερωμένοι, κοσμικοί και μοναχοί. Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στην ομώνυμη Μονή Κυθήρων.
Το χρονικό του Κυθήριου μοναχού Χειλά αποτελεί πολυτιμότατη πηγή για την ιστορία του μοναστηριού. Είναι μια έκθεση - αναφορά προς τους Βενιέρους, η οποία γράφτηκε περί το 1460 μ.Χ. Γύρω στα 1630 μ.Χ. ο Επίσκοπος Κυθήρων Αθανάσιος Βαλεριανός ανακαίνισε το Ναό του Οσίου, στον οποίο έγιναν διάφορες μετατροπές και προσθήκες. Ακολουθία του Οσίου εκδόθηκε το 1747 μ.Χ. στη Βενετία, το 1841 μ.Χ. στη Σμύρνη και το 1899 μ.Χ. και 1961 μ.Χ. στην Αθήνα). Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 12 Μαΐου.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ, ΣΠΑΤΑΛΑΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Χωρίς  να  λυπούμαστε,  σπαταλάμε  τον  χρόνο  της ζωής μας. Όταν φύγουμε απ' αυτόν τον κόσμο, τότε θα καταλάβουμε τη ζημιά που πάθαμε, αφήνοντας τον χρόνο ανεκμετάλλευτο να μας φύγει… 

ΓΕΡΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Ο ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΑΣ: ΑΜΑ ΠΕΙΣ ΚΑΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΑ 'ΧΑΣΕΣ ΟΛΑ!

Γέρων Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς: Θέλει ταπείνωση ό Θεός. Όσες αρετές και αν κάνουμε και μάς ρωτήσουν, πώς πάει ή πνευματική ζωή, να λέμε ότι είμαστε αχρείοι δούλοι. Άμα πεις καλά είμαι στην πνευματική ζωή τάχασες όλα. Είναι υπερηφάνεια. Γι’ αυτό λέει στις Ώρες «ου κατώκει εν μέσω της οικίας μου ποιών υπερηφανίαν», δεν κάθομαι λέει στων υπερήφανων τον οίκον. 

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑ ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Όποιος αγαπά δεν ζηλεύει κανέναν. Να ξέρουμε· αν ζηλεύουμε κάποιον σημαίνει ότι η αγάπη δεν υπάρχει μέσα μας. Αν η καρδιά μας ήταν γεμάτη γνήσια χριστιανική αγάπη δεν θα ζηλεύαμε κανέναν για τίποτα.

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ...", ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ!

Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Η προσευχή του Ιησού: ''Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με τόν ἀμαρτωλόν'' θεωρείται η σημαντικότερη και η πιό απαραίτητη για όλους τους Μοναχούς. Αυτή η προσευχή είναι που κάνει τα μεγαλύτερα θαύματα και γι' αυτό θεωρείται τόσο σημαντική, αν όχι η σημαντικότερη όλων. Να μαθαίνετε να προσεύχεστε με αυτή την προσευχή, με αυτή να ξεκινάτε.

ΓΕΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ: ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗ ΖΗΤΗΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΑ!

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Ποτέ σου μη ζήτησης αξιώματα. Ποτέ σου μη ζήτησης τιμές από τον κόσμο. Ποτέ σου μη ζήτησης να ακουστή το όνομά σου. Να 'σαι πάντα αφανής, άγνωστος στους πολλούς τόσο, ώστε, ει δυνατόν, να μη σε ξέρη κανένας. Και τότε θα σε ξέρη ο Θεός. Εάν ο Θεός θέλη να σε φανερώση, δεν ευθύνεσαι εσύ. Μόνο εσύ να μη φροντίζης να φανής ότι είσαι έτσι και έτσι, ότι τάχα δηλαδή έχεις αρετή, είσαι άξιος κ.λπ. Να ζης με αφάνεια, σαν ξένος και παρεπίδημος, 'ως ο αλλόγλωσσος εν ετερογλώσσοις εν γνώσει καθήμενος', όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Να μη αποκτήσης ποτέ σου παρρησία, να μη θέλης να φαίνεσαι πως κάτι είσαι. Και τέλος, να μη έχης ποτέ, μα ποτέ σου μνησικακία, ούτε ακόμη με τον χειρότερό σου εχθρό. Αλλά αντίθετα να παρακαλής τον Θεό να τους συγχωρήση όλους, να συγχωρήση όλο τον κόσμο.