ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: "ΤΑ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ".

 ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: " ΤΑ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ".

Από την πατρίδα της οσίας Ειρήνης ήρθε κάποτε μια κοπέλα να γίνει μοναχή. Είχε ευγενική καταγωγή και ήταν πολύ ωραία. Την κοπέλα αυτή την αγάπησε ένα παλικάρι και ήθελε να την παντρευτεί.

Στην αρχή, πιεσμένη και από τους γονείς της που ήθελαν το νεαρό αυτό για γαμπρό τους, δέχτηκε και τον αρραβωνιάστηκε.

Μετά όμως, μια και μέσα στην καρδιά της δεν τον αγαπούσε αληθινά, αφού ήθελε να αφιερωθεί στο Χριστό και να γίνει μοναχή, διέλυσε αυτόν τον αρραβώνα και πήγε στο μοναστήρι του Χρυσοβαλάντου.

Η αγία Ειρήνη είδε την απλότητα και την εγκάρδια αγάπη της στο Χριστό και την έκανε μοναχή.

Ο δαίμονας, που έψαχνε να βρει ευκαιρία για να πληγώσει την αγία, μπήκε μέσα στην καρδιά του πρώην αρραβωνιαστικού της και φούντωσε σαν φωτιά τον έρωτα του γι’ αυτήν.

Επειδή δεν μπόρεσε να τη βγάλει από το μοναστήρι, πήγε σ’ ένα μάγο για να της κάνει μάγια, ώστε να επιστρέψει πίσω σ’ αυτόν και να την παντρευτεί.

Ο μάγος προσκάλεσε τότε τους πιο ισχυρούς δαίμονες, της έκαμε μάγια και τους έστειλε κατόπιν στο μοναστήρι να πειράξουν τη μοναχή. Ήταν τόσο ισχυρά τα μάγια, που η γυναίκα έχασε τα μυαλά της.

Γύριζε σαν τρελή γύρω – γύρω το μοναστήρι φωνάζοντας το όνομα του παλικαριού. Απειλούσε δε με όρκους πως, αν δεν την άφηναν να πάει κοντά του, θα πνιγόταν.

Όλη η αδελφότητα με εντολή της αγίας Ειρήνης, νήστεψε όλη την εβδομάδα και με θερμές προσευχές, κάνοντας από χίλιες μετάνοιες η κάθε μια, παρακαλούσαν το Θεό να λυτρώσει από τα δεσμά του σατανά την αδελφή τους.

Την τρίτη νύχτα, εκεί που προσευχόταν στο κελί της με καυτά δάκρυα η αγία Ειρήνη, βλέπει σε όραμα τον Μέγα Βασίλειο να της λέει:

– Γιατί μας ονειδίζεις, Ειρήνη, ότι αφήνουμε και γίνονται στην πατρίδα μας τα μιαρά, σατανικά μάγια; Δεν ξέρεις πως παραχωρεί ο Κύριος στους δαίμονες κάποια ψευτοεξουσία για να δοκιμάζει τους εκλεκτούς Του;

Όταν ξημερώσει, πάρε την άρρωστη μαθήτρια σου και έλα στο ναό των Βλαχερνών. Εκεί θα έρθει η Μητέρα του Κυρίου μας να την θεραπεύσει.

Αυτά είπε ο άγιος Βασίλειος και χάθηκε.

Το πρωί, αφού πήρε μαζί με την άρρωστη και άλλες δύο αδελφές, ήρθε στο Ναό που της υπέδειξε ο άγιος. Πέρασαν όλη την ημέρα τους με δάκρυα και προσευχές μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Τα μεσάνυχτα, όταν από τον πολύ κόπο έκλεισαν για λίγο τα μάτια τους, βλέπει η αγία στον ύπνο της πολύ κόσμο που φορούσαν χρυσές στολές και ήταν ολόφωτοι, να ραίνουν με μυρωδάτα λουλούδια τους δρόμους και να θυμιάζουν. Πλησίασε και τους ρώτησε:

– Για ποιο λόγο κάνετε τόση ετοιμασία;

– Έρχεται η Μητέρα του Θεού και πρέπει και συ να ετοιμαστείς για να την προσκυνήσεις. Να, έφτασε η Παντάνασσα!

Είδε τότε η οσία Ειρήνη ένα αμέτρητο πλήθος φωτεινών ανθρώπων να κατεβαίνει από τον ουρανό και ανάμεσα τους την Υπεραγία Θεοτόκο. Άστραφτε τόσο πολύ το πρόσωπο της, που δεν μπορούσε άνθρωπος να το δει.

Η Παναγία αφού πέρασε από όλους τους αρρώστους, έφτασε και στην άρρωστη μοναχή. Η αγία μας, με αμέτρητη αγάπη και ευλάβεια, έσκυψε να προσκυνήσει τα άχραντα πόδια της Θεοτόκου, όταν την άκουσε να φωνάζει τον Μέγα Βασίλειο και να τον ρωτά τι ήθελε η Ειρήνη.

Εκείνος της είπε όλη την υπόθεση.

Κάλεσε τότε η Θεοτόκος την αγία Αναστασία να έρθει κοντά της. Όταν εκείνη ήρθε, της είπε:

– Πηγαίνετε μαζί με τον Βασίλειο στην Καισάρεια, εξετάστε με επιμέλεια την περίπτωση της και να θεραπεύσετε αυτή την κόρη, γιατί σε σας έδωσε ο Υιός και Θεός μου αυτή τη Χάρη.

Κι ενώ ο άγιος Βασίλειος και η αγία Αναστασία έφυγαν αμέσως να εκτελέσουν τη διαταγή, άκουσε η Ειρήνη τη φωνή της Θεοτόκου που της έλεγε να επιστρέψει στο μοναστήρι, γιατί εκεί θα θεραπευθεί.

Πλημμυρισμένη από χαρά η αγία μας, γι’ αυτά που είδε και άκουσε, φανέρωσε το όραμα της στις άλλες αδελφές και επέστρεψαν αμέσως στο μοναστήρι τους. Ήταν ημέρα Παρασκευή.

Αφού τέλειωσαν τον εσπερινό στην κατανυκτική τους εκκλησία, διηγήθηκε το όραμα της και σ’ όλη την αδελφότητα.

Με το τέλος της αφήγησης, παρακάλεσε όλες τις αδελφές της να σηκώσουν τα χέρια στον ουρανό και να φωνάξουν μ’ όλη τους την καρδιά και με δάκρυα το ¨Κύριε ελέησον πολλές φορές.

Ενώ η προσευχή των μοναζουσών, σαν πύρινος στύλος ανέβαινε στον ουρανό, ξαφνικά, όλες οι αδελφές βλέπουν με θαυμασμό τον άγιο Βασίλειο και την αγία Αναστασία να πετάνε στον αέρα.

– Άπλωσε Ειρήνη τα χέρια σου να πάρεις αυτά που σου φέραμε και μη μας ονειδίζεις πλέον άδικα.

Τα λόγια αυτά τα είπε στην οσία Ειρήνη ο άγιος Βασίλειος, γιατί η αγία μας μπροστά στην εικόνα του προσευχόταν συνεχώς, ώστε να διώξει τους μάγους από την πατρίδα τους, την Καππαδοκία και την Καισάρεια.

Άπλωσε λοιπόν τα χέρια της και έπιασε στον αέρα ένα δέμα που της έδωσε ο άγιος Βασίλειος. Ζύγιζε περίπου τρεις λίτρες.

Όταν το άνοιξαν, βρήκαν μέσα διάφορα μάγια, σπάγκους, τρίχες, μολύβια, δεσίματα και ονόματα δαιμόνων. Βρήκαν και δυο μικρά μολυβένια αγαλματάκια, το ένα σαν άνδρας και το άλλο σαν γυναίκα, ενωμένα σε αισχρή αμαρτία.

Το δέμα αυτό με τα μάγια το έστειλε το πρωί, μαζί με δυο μοναχές και την άρρωστη, στο Ναό των Βλαχερνών για να τα λειτουργήσει ο ιερέας. Αυτός, μετά τη θεία Λειτουργία, έχρισε με λάδι από το καντήλι της Παναγίας την άρρωστη και έβαλε όλα τα μαγικά πάνω στα κάρβουνα.

Καθώς αυτά καιγόντουσαν και τα μολυβένια αγαλματάκια έλιωναν πάνω στη φωτιά, έβγαιναν από τα κάρβουνα δυνατές φωνές, σαν των γουρουνιών όταν τα σφάζουν.

Τρομοκρατημένοι οι άνθρωποι που τ’ άκουγαν, έφευγαν μακριά, θαυμάζοντας τη δύναμη της πίστης μας και δοξάζοντας τον Θεό.

Μόλις έλιωσαν όλα τα μάγια, θεραπεύθηκε τελείως η άρρωστη μοναχή και ευχαριστούσε την αγία μας με δάκρυα ευγνωμοσύνης και αγάπης.

Όλες οι μοναχές και ο κόσμος θαύμαζαν το μεγαλείο της αγιότητας της δούλης του Θεού Ειρήνης.

Η Ειρήνη όμως, απόφευγε τον έπαινο των ανθρώπων και με μεγάλη ταπείνωση κατηγορούσε τον εαυτό της σαν να ήταν η ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου.

Τόσο πολύ κατανυγόταν με αυτές τις σκέψεις, που για να μη βλέπουν οι άνθρωποι το πάντα δακρυσμένο πρόσωπο της, το σκέπαζε με το ράσο της.

askitikon.eu

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: "Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ".

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: 

"Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ".

Όλα αυτά έκαναν το δαίμονα να λυσσάει από το κακό του και να ψάχνει να βρει τρόπο να εκδικηθεί την αγία μας.
Μια νύχτα, κατά την συνήθειά της, σήκωσε τα χέρια στον ουρανό για να προσευχηθεί. Σαν λάβα καυτή από ηφαίστειο έβγαινε η προσευχή από τα βάθη της ψυχής της. Οι δαίμονες ούρλιαζαν και την απειλούσαν.
Δεν μπορούσαν να αντέξουν την προσευχή της, γιατί αυτό που τους έκαιγε πιο πολύ από όλα τα ασκητικά της κατορθώματα και τους έκανε να υποφέρουν ήταν η πύρινη προσευχή της.

Εκείνη λοιπόν τη νύχτα, μαζεύτηκαν όλοι γύρω της και άρχισαν να κάνουν μεγάλη φασαρία. Φώναζαν άγρια, έβριζαν, προκαλούσαν φοβερούς κρότους, ταραχές, θορύβους, έσειαν το κελί της, λες και ήθελαν να το κρημνίσουν, μόνο και μόνο για να σταματήσει η αγία μας την προσευχή της.

Ένας από αυτούς ο πιο σιχαμερός, ήρθε κοντά της και άρχισε να την κοροϊδεύει λέγοντας:
– Ειρήνη ξύλινη, που σε βαστάζουν πόδια ξύλινα, μέχρι πότε θα πικραίνεις το γένος μας; Μας καις με τις προσευχές σου και μας δίνεις τόση λύπη και θλίψη!

Ενώ αυτά έλεγε εκείνος ο δαίμονας, οι άλλοι την περιτριγύρισαν με πηδήματα άγρια και άρχισαν να κλαίνε για τη συμφορά που τους βρήκε.
Την φοβέριζαν πως, αν δεν σταματήσει την προσευχή της, θα την κάψουν και θα την σκοτώσουν.
Μάταια όμως. Η αγία δεν έδινε καθόλου προσοχή στα λόγια τους αλλά συνέχιζε ατάραχη και ακίνητη τη φλογερή προσευχή της.
Τότε ο δαίμονας, αφού δεν μπόρεσε να σταματήσει την προσευχή της, έβαλε φωτιά στο κουκούλι της κεφαλής της για να την κάψει.
Γρήγορα η φωτιά απλώθηκε παντού, σ’ όλο της το ράσο και έκαψε όχι μόνο αυτό, αλλά και αυτές ακόμη τις σάρκες της.
Δηλαδή τους ώμους, το στήθος, τα νεφρά, και τη ράχη.
Θα καιγόταν ολόκληρη, αν δεν την έπαιρνε είδηση κάποια αδελφή που έμενε δίπλα από το κελί της.

Αυτή, μόλις μυρίστηκε τη μυρωδιά της καμένης σάρκας και του ράσου, έτρεξε γρήγορα στο κελί της αγίας μας, για να την δει όλη κατακαμένη, φριχτό θέαμα, χωρίς καθόλου να σαλεύει.
Έσβησε γρήγορα τη φωτιά και κατέβασε τα ανυψωμένα στον ουρανό χέρια της αγίας Ηγουμένης της. Έκπληκτη όμως την άκουσε να της λέει με παράπονο:
– Γιατί μου προξένησες τόσο κακό, παιδί μου; Γιατί με στέρησες τόσων αγαθών; Μέχρι την ώρα αυτή, παραστεκόταν δίπλα μου Άγγελος Κυρίου, που μου έπλεκε ένα στεφάνι από διάφορα άνθη.
Ήταν τόσο ωραία και ευωδιαστά, που ανθρώπινα μάτια δεν έχουν ξαναδεί. Κι όταν άπλωσε τα χέρια του να μου το φορέσει στο κεφάλι, ήρθες εσύ και επιμελήθηκες του σώματος μου, κάνοντας τον Άγγελο να φύγει βλέποντας σε.
Έτσι μου προξένησες αντί χαρά, λύπη και ζημιά ανυπολόγιστη.

Σαν άκουσε αυτά τα λόγια η μοναχή, έπεσε στα πόδια της αγίας κλαίγοντας και ζητώντας της συγνώμη.
Όπως ξεκολλούσε τα καμένα ράσα από τις σάρκες της, έβγαινε τέτοια μεθυστική ευωδία από το σώμα της, που ξεπερνούσε και τα πιο πολύτιμα αρώματα. Για πολλές μέρες ευωδίαζε το μοναστήρι από αυτό το άρωμα, προκαλώντας το θαυμασμό όλων.
Επειδή δεν είχε άλλο ράσο η αγία μας, της έφερε η μοναχή ένα άλλο και την έντυσε.
Σε λίγες μέρες ο Κύριος θεράπευσε πλήρως και τα εγκαύματα της οσίας Ειρήνης και της έδωσε άλλο ένα μεγάλο χάρισμα, να προφητεύει.

askitikon.eu

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ- Η ΑΓΙΑ ΝΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου

Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες. Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβειά της, αλλά και για την σωματική ωραιότητά της και για την ευγενή ανατροφή της.

Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντά της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία.

Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της, ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι διά της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Οσίας στις 28 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΣΤΗΝ ΑΝΟΜΒΡΙΑ Ή ΣΤΙΣ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙΣ ΛΙΤΑΝΕΙΕΣ!

Γερόντισσα Γαλακτία: Στὴν ἀνομβρία ἢ στὶς ἐπιδημίες εἴχαμε τὶς λιτανεῖες. Ἔδινε ἐντολὴ γιὰ αὐστηρὴ νηστεία μίας ἑβδομάδας, συμφιλιώνονταν ὅσοι εἶχαν ἔχθρα καὶ ἐξομολογοῦνταν ὅλο τὸ χωριό. Ἔπειτα γινόταν ἀγρυπνία. Τὸ πρωὶ παίρνανε τὰ ἑξαπτέρυγα καὶ τὶς εἰκόνες. «Πήρατε καὶ ὀμπρέλες;» ρώταγε ὁ παππούς μου. «Ἂν δὲν πάρετε ὀμπρέλες δὲν ξεκινᾶμε. Ποῦ εἶναι ἡ πίστη σας;».

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ Κ. ΝΕΟΦΥΤΟΣ: Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Η "ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" (σ.σ. Θεία Λειτουργία) να τελείται και για τα δέντρα, θα στείλει μιαν ωραία βροχή ο Θεός! 

Όταν θα φύγουν οι Πόλεμοι και οι άλλοι πειρασμοί που έρχονται και θα δούμε τα δέντρα - λεν οι πατέρες οι Άγιοι -  τα κεκαυμένα, τα δοκιμασμένα και από άλλες πειρασμικές καταστάσεις που έρχονται, να αυξάνουν εν τάχει! Θα είναι ένα από τα θαύματα που θα δούμε και θα ζήσουμε τα αμέσως επόμενα χρόνια! 

Πώς θα καθαρίσει ο Θεός τον κόσμο Του, το περιβάλλον, την Δημιουργία Του, με ταχύτητα, με θαυμαστούς τρόπους και ταυτόχρονα φυσικούς"!

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΑΣΚΗΤΗ ΣΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ!

 *Θαυμαστό γεγονός μέ τόν Ἅγιο Παντελεήμονα 

και έναν Ρουμάνο ασκητή στις Καρυές του Αγίου Όρους*.

Kοντά στις Καρυές ασκήτευαν δύο Ρουμάνοι σε ένα Κελλί. Ο ένας είχε αρρωστήσει κάποτε πολύ βα­ριά και ο άλλος, δυστυχώς, βαριόταν να τον διακονεί. Γι' αυτό παρακαλούσε συνέχεια τον Άγιο Παντελεήμονα ή να γιατρέψει γρήγορα τον άρρωστο ή να τον πάρει απ' αυ­τή την ζωή, για να απαλλαγεί από τον λίγο κόπο πού έκα­νε διακονώντας τον άρρωστο. Μια μέρα λοιπόν, ενώ παρακαλούσε πάλι τον Άγιο Παντελεήμονα, του παρουσιάστηκε ο Άγιος και του λέει:

-Τι παρακαλείς; Από αρετές είσαι γυμνός, από την περιποίηση του αδελφού σου θα πάρεις λίγο μισθό από τον Θεό.

Τα λόγια αυτά του Αγίου Παντελεήμονος συγκλόνι­σαν τον διακονητή αδελφό. Έκτοτε διακονούσε με πολ­λή προθυμία τον άρρωστο και παρακαλούσε τον Θεό να ζήση πολλά χρόνια, για να τον γηροκομήσει στην συνέ­χεια.

apantaortodoxias.
hristospanagia3.

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ!

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ 

ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ!

Ο Γέροντας είχε μόλις μεταφέρει τα πράγματά του στο κελλί της Παναγούδας χωρίς να προλάβει να τα τακτοποιήσει. Ετοιμαζόταν για τον εσπερινό και ρώτησε τον μοναχό που τον βοηθούσε ποιος άγιος εόρταζε την επόμενη ,αλλά εκείνος δεν θυμόταν. Του είπε ότι αύριο που θα έρθει θα του πει και έφυγε βιαστικός, γιατί σουρούπωνε.

Την συνέχεια την διηγήθηκε ο γέροντας ως εξής: « Είχα τα Μηναία σε κιβώτια . Έψαχνα να βρω τα γυαλιά μου για να δω τον άγιο της ημέρας και δεν τα έβρισκα. Για να μην χάνω χρόνο, έκανα τον εσπερινό με το κομποσκοίνι λέγοντας: «Άγιοι της ημέρας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών».

Όταν σηκώθηκα μετά τα μεσάνυχτα, πάλι προσπάθησα με τον φακό για μισή ώρα να βρω το τον Άγιο, χωρίς αποτέλεσμα. Είπα: «Πάει το Μεσονυκτικό». Για να μην περάσει η νύχτα ψάχνοντας έλεγα πάλι στο κομποσκοίνι, «Άγιοι του Θεού…» , χωρίς να αναφέρω τα ονόματα των αγίων της ημέρας.

π. Παϊσιος

»Είδα τότε τον άγιο Παντελεήμονα αν συνοδεύει κάποιον μέσα στο Κελλί μου.

-Ποιος είσαι; Τον ρώτησα.

-Ο άγιος Λουκιλλιανός, απάντησε.

»Δεν θυμόμουν να υπάρχει τέτοιος Άγιος και ξαναρώτησα:

-Λουκιανός;

-Όχι, Λουκιλλιανός.

-Πώς; Λογγίνος; Ρώτησα για δεύτερη φορά.

-Λου-κιλ-λια-νός, επανέλαβε ο Άγιος, προφέροντας για τρίτη φορά αργά το όνομά του.

»Στην συνέχεια απευθυνόμενος προς τον άγιο Παντελεήμονα του είπε να μου εξετάσει τα τραύματα από την εγχείρηση , να δει αν έγιναν καλά. Με πλησίασε ο άγιος Παντελεήμων που φορούσε άσπρη ποδιά σαν γιατρός .Αφού τα εξέτασε βάζοντας το χέρι του στον κόρφο μου, στο σημείο που είχε γίνει η εγχείρηση στους πνεύμονες, είπε στον άγιο Λουκιλλιανό: «Καλά είναι. Να τα λάβεις υπ΄ όψιν στο πτυχίο (εξετάσεις)».

Οι άγιοι εξαφανίστηκαν και ο Γέροντας, δοξάζοντας τον Θεό και ευχαριστώντας τους αγίους, άναψε κερί και βρήκε ότι εκείνη την ημέρα, 3 Ιουνίου, ήταν η μνήμη του αγίου Λουκιλλιανού.

Την άλλη μέρα το πρωί που ήρθε ο μοναχός που τον βοηθούσε, ο Γέροντας χαμογελώντας τον ρώτησε: «’Αγιος Λουκιλλιανός, ε;» και του διηγήθηκε την εμφάνιση των Αγίων.

Ο Γέροντας, όταν διάβασε το Συναξάρι του Αγίου, εξεπλάγη συνειδητοποιώντας την εξής «σύμπτωση»: Ο κατά πλάτος βίος του Αγίου, που βρίσκεται στην Ι.Μ. Ιβήρων , καταχωρείται στις 27 Φεβρουαρίου, ημερομηνία δηλαδή κατά την οποία του είχε εμφανιστεί η αγία Ευφημία. Η σχέση αυτή του Μάρτυρος με την Αγία, που τόσο ευλαβείτο, αλλά και η εγγύτητα του χρόνο, αλλά και ιδίως του τόπου του μαρτυρίου των δύο Αγίων, τον χαροποίησε ιδιαίτερα.

Έκτοτε τον τιμούσε κατ΄ έτος και έβαλε την εικόνα του στην Εκκλησία του και στο κελλί του.

Πήγε κατόπιν στην Κουτλουμουσιανή Σκήτη και προσκύνησε τον άγιο Παντελεήμονα. Ανέφερε ότι η εικόνα του στο προσκυνητάρι μοιάζει πολύ με την αγία μορφή του.

Αυτό το θαυμαστό γεγονός παρηγόρησε τον Γέροντα και έδιωξε την κόπωση και τις στεναχώριες, που περνούσε εκείνη την μεταβατική περίοδο.

Aπό το βιβλίο_ Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, του Ιερομονάχου Ισαάκ, σ. 288-290

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ!

 Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ!

Ο Άγιος Νικόλας Πλανάς έγινε εφημέριος εις τον Άγιον Παντελεήμονα, εις τον Νέον Κόσμον.

Η ενορία του απηρτίζετο από… 13 οικογένειας. Εις το διάστημα της εφημερίας του, τον επεσκέφθη ένας ιερεύς άνευ ενορίας, τον παρεκάλεσε να συλλειτουργήσουν, και αυτός ως καλός και αγαθός τον εδέχθη ολοψύχως.

Αυτός όμως ο ιερεύς τα συνεφώνησε με τούς τότε επιτρόπους της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονος, τον έδιωξαν και τον έστειλαν εις την εκκλησίαν τού Αγίου Ιωάννου της οδού Βουλιαγμένης (τον «Κυνηγόν», ως τον έλεγαν τότε). Η ενορία της εκκλησίας αυτής απηρτίζετο από… οχτώ οικογενείας! Και η πληρωμή τού ιερέως ήτανε ένα κομμάτι κρέας από το μανάρι των Απόκρεω ή των Χριστουγέννων. Αυτό δεν τον πείραζε, είχε κεφάλαιον την νηστείαν. Αρκεί να είχε εκκλησία να λειτουργή.

Αυτός ο διωγμός από την εκκλησία τού Αγίου Παντελεήμονος τού έφερε μεγάλο ψυχικό πόνο. Μια βραδιά, φεύγοντας από τον Άγιο Ιωάννη για να πάη στο σπίτι του, έκλαιγε στο δρόμο. Έρημος ο τόπος τότε.

Βλέπει άξαφνα στο δρόμο ένα νεαρό παλληκάρι και τού λέγει: Τι κλαις, πάτερ μου;

– Κλαίω, παιδί μου, γιατί με διώξανε από τον Άγιο Παντελεήμονα.

– Μη λυπείσαι, πάτερ μου, και εγώ είμαι πάντοτε μαζί σου.

Τού λέγει: Ποιος είσαι συ, παιδί μου;

– Εγώ, τού λέγει, είμαι ο Παντελεήμων, πού μένω στον Νέο Κόσμο- και τον έχασε αμέσως από εμπρός του. Αυτήν την οπτασίαν την διηγείτο ο ίδιος επί λέξει εις μίαν κόρη της συνοδείας του.

ΜΑΡΘΑ μοναχή

Πάντοτε την παραμονή του αγίου Παντελεήμονος, ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς, τελούσε Αγρυπνία στον ιερό ναό του στον Ιλισσό. Μια χρονιά όμως ήταν άρρωστος με υψηλό πυρετό. Οι δικοί του τον απέτρεπαν να πάει για την Αγρυπνία. Εκείνος φλεγόταν από αγάπη προς τον Άγιο. Και πήγε. Όπως έλεγε αργότερα, τη νύχτα, μετά τη Λιτή ακούμπησε, εξαντλημένος από τον πυρετό, στην άκρη της Αγίας Τραπέζης. Και βλέπει εμπρός του τον Άγιο «να κρατά ένα μικρό ποτήρι γεμάτο φάρμακο» και του λέει:

«Πιέτο, πάτερ μου, να γίνης καλά».

Το πήρε, το ήπιε, έφυγε ο πυρετός, έγινε τελείως καλά. Και έλεγε:

«Επί μίαν εβδομάδα είχα τη γλύκα στο λάρυγγά μου… Το θεώρησα αμαρτία και αγνωμοσύνη να μη το ειπώ…».

iconandlight

ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ

Άγιος Παντελεήμων ο Μεγαλομάρτυς και Ιαματικός

 
Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντελέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο Ευστόργιος, ο οποίος ήταν εθνικός και μετά τις νουθεσίες του γιου του έγινε χριστιανός. Μητέρα του ήταν η Ευβούλη, η οποία προερχόταν από χριστιανική οικογένεια.
Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας. Κάποια στιγμή όταν οχιά δάγκωσε έναν νεαρό και ουσιαστικά τον θανάτωσε ο Άγιος Παντελεήμονας επικαλούμενος τον Χριστό τον ανάστησε.
Αφορμή του μαρτυρίου του στάθηκε ένα ακόμα θαύμα του Αγίου. Κάποτε είχε θεραπεύσει έναν τυφλό, ο οποίος και ανέφερε το γεγονός της θεραπείας του στον βασιλιά, λέγοντάς του ότι τον θεράπευσε ο Παντελέων στο όνομα του Χριστού, στον οποίο και ο ίδιος πλέον πίστευε. Ο βασιλιάς αφού τον άκουσε, αμέσως διέταξε και τον αποκεφάλισαν. Ο ίδιος ο Παντελέων προσήχθη στον βασιλιά, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του με σκοπό την άρνηση της πίστεώς του.
Ο Άγιος βασανίσθηκε σκληρά με διάφορους τρόπους, όμως δεν υπέκυψε στις πιέσεις αφού ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά του με τη μορφή του πνευματικού του Ερμόλαου και του έδωσε θάρρος. Τέλος διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και τότε ακούστηκε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε όχι ως Παντελέοντα αλλά ως Παντελεήμονα. Μόλις όμως ο δήμιος άπλωσε το χέρι του για να κόψει με το σπαθί του το κεφάλι του Αγίου, το σπαθί λύγισε και το σίδερο έλιωσε σαν κερί. Μπροστά σε τέτοιο θαύμα και οι παραβρισκόμενοι στρατιώτες έγιναν χριστιανοί. Τότε ο Άγιος εκουσίως παραδόθηκε στο μαρτύριο. Λέγεται ότι από τη πληγή του δεν έτρεξε αίμα αλλά γάλα και το δέντρο της ελιάς, στο οποίο τον είχαν δέσει καρποφόρησε ξαφνικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 27 Ιουλίου.
 
https://www.saint.gr 

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: "ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΤΟΥ ΓΕΝΕΣΘΩ ΕΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΝ... (ΨΑΛΜ.ΡΗ 7)".

 Στο Γεροντικό του Αγίου Όρους διαβάζουμε:

 «Από το χωριό «Αγία Παρασκευή» της Χαλκιδικής, πριν από πολλά χρόνια (το 1860) στην ιερά Μονή Δοχειαρίου, μόναζε, ένας περίφημος και πολύ καλλίφωνος ψάλτης με το όνομα Συνέσιος.

Ο Μοναχός αυτός ιδιαίτερη ευλάβεια είχε στην Αγία Παρασκευή και πάντοτε μετά από τον καθορισμένο κανόνα της προσευχής του — μετάνοιες και κομβοσχοίνια — που ήταν υποχρεωμένος να κάνει, απαραίτητα έκανε και ιδιαίτερη προσευχή στην Αγία Παρασκευή. Στην προσευχή του αυτή παρακαλούσε την Αγία να τον βοηθήση, για να σώση την ψυχή του, κι αν σαν άνθρωπος έχη επάνω του κάτι που είναι εμπόδιο για την ψυχική του σωτηρία, να του το αφαιρέση με όποιο τρόπο γνωρίζει εκείνη.

Πολλά χρόνια συνέχιζε να λέη αυτή την προσευχή και ένα πρωί, μετά την πανηγυρική ιερή Ακολουθία και τη θεία Λειτουργία, στην μνήμη του μαρτυρίου της Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου) αισθάνθηκε λίγο μία μικρή ενόχληση στο λαρύγγι του, κι από την ενόχληση αυτή λίγο λίγο άρχισε η φωνή του να γίνεται βραχνή.

Από τότε έκανε πολλές προσπάθειες, για να καθαρίση τη φωνή του, αλλά βελτίωση και θεραπεία δεν υπήρχε, απεναντίας όσο πήγαινε και χειροτέρευε η βραχνάδα στη φωνή του.

Επειδή ήταν καλός μουσικός και περίφημος ψάλτης λυπήθηκε ο ίδιος κι όλοι οι αδελφοί της Μονής αυτής, αλλά και όλοι οι πατέρες που τον γνώριζαν σ’ ολόκληρο το Άγιον Όρος.

Έκαναν όλοι θερμή προσευχή στο Θεό, για την θεραπεία του αδελφού αυτού Συνεσίου, οπόταν μετά από ικανό διάστημα, φανερώθηκε στον ύπνο του ηγουμένου της Μονής η αγία Παρασκευή και του είπε: «Γιατί, πάτερ, ενοχλείτε τον Κύριο, με τις καθημερινές προσευχές σας, για τον αδελφό Συνέσιο; Και γιατί παραπονείστε, εφ’ όσον ο ίδιος με παρακαλούσε τώρα και πολλά χρόνια να του αφαιρέσω εκείνο που είναι εμπόδιο στην ψυχική του σωτηρία;».

Ο ηγούμενος κάλεσε τον αδελφό Συνέσιο και τον ρώτησε, για ποιό πράγμα παρακαλούσε την Αγία Παρασκευή; Ο π. Συνέσιος είπε πως παρακαλούσε την Αγία να του αφαιρέση ό,τι πράγμα εμποδίζει την σωτηρία της ψυχής του και πρόσθεσε στον ηγούμενο πως, όταν έψαλε, αισθάνονταν μία ιδιαίτερη ευχαρίστηση και γλυκαίνονταν επάνω στην μελωδική φωνή του τόσο, που ξεχνιόταν ο νους του και ξέφευγε από την έννοια των θείων λόγων και αντί να δοξολογή, με τους θείους ύμνους αυτούς τον Ύψιστον, όπως ο Ψαλμός του Δαυίδ λέγει: «Ηδυνθείη αυτώ η διαλογή μου, εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω» (Ψαλμ. ΡΓ’ 103) αυτός γλυκαινόταν για την φωνή του που ήταν γλυκιά και μελωδική, κι έμπαινε μέσα στην ψυχή του, στο λογισμό του ένα είδος κρυφής υπερηφάνειας και με τον τρόπο αυτόν, κατάφερνε ο δαίμων της υπερηφάνειας, να χάνη αυτός την επαφή των ψαλλομένων και την ένωση του νου του με το Θεό, σαν ψάλτης, και έτσι μετατρεπόταν η προσευχή του σε αμαρτία, όπως και πάλι λέγει το Πνεύμα το Άγιον «και η προσευχή αυτού γενέσθω εις αμαρτίαν…» (Ψαλμ. ΡΗ 7).

ΠΗΓΗ: iconandlight