ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

 
Προεόρτια της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού

 
Ο Κύριος είχε προειπεί στους μαθητές του για τούς κινδύνους, για τα πάθη του και την θανάτωση του και επίσης για το τι θα τραβούσαν στην συνέχεια από τους ειδωλολάτρες και τους εχθρούς του Ευαγγελίου, λέγοντας τους πως αυτά ανήκουν στην παρούσα ζωή. Εκείνο όμως που έχει ουσιαστική σημασία είναι η αιώνια ζωή.
Έτσι λοιπόν ο Χριστός θέλοντας να δείξει στους μαθητές του μία πρόγευση της αιώνιας ζωής, παρέλαβε τρεις από τους μαθητές τους, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τούς ανέβασε σε ένα βουνό. Εκεί μεταμορφώθηκε και έλαμψε το πρόσωπό Του σαν το φως. Και τότε εμφανίστηκαν ο Μωυσής και ο Ηλίας οι οποίοι συνομίλησαν μαζί με τον Ιησού. Ο Κύριος πήρε μόνο αυτούς τούς μαθητές, διότι είχαν κάποια υπεροχή έναντι των άλλων. Συγκεκριμένα ο Πέτρος γιατί αγαπούσε πολύ τον Χριστό, ο Ιωάννης γιατί τον αγαπούσε πολύ ο Χριστός και ο Ιάκωβος επειδή είχε την δύναμη να πιει το ποτήρι που ήπιε ο Χριστός. Τους Μωϋσή και Ηλία τους έφερε για να διορθώσει τις εντυπώσεις που υπήρχαν μέχρι τότε για το ποίος ήταν, αν ήταν δηλαδή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής η κάποιος μεγάλος προφήτης. Αυτά λοιπόν συνέβησαν στην Μεταμόρφωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στο όρος Θαβώρ.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ".

Η Παναγία είναι η μεγαλυτέρα ασφάλεια του ανθρώπου… 

Και είναι αδύνατον ένας άνθρωπος να κάνη ευχή και να μην ανακαλύψει την Παναγία μέσα εις την ζωήν του…

Όσιος Ιωσήφ ο ησυχαστής . 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΤΩΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΘΑ ΘΗΛΑΣΩ ΛΙΓΟ ΧΑΡΗ" .

– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου με πιάνει λύπη.

– Να ψέλνης το «Πάντων προστατεύεις αγαθή» και το «Πάντων θλιβομένων η χαρά». Αυτό να το κάνης σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήση. Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.

– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήση κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.

– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της. Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, και τρέφομαι με Χάρη.

– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε μου δίνει αμέσως αυτό που Της ζητώ και άλλοτε όχι;

– Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή μας• όποτε δεν έχουμε, μας αφήνει, για να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΛΠΙΔΑ!

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ, ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Όταν λέμε την παράκληση έχουμε χαρά και φώτιση από την Παναγία μας. Πολύ μας βοηθάει η Παναγία μας. Μας βγάζει από πολλά αδιέξοδα. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΒΙΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΒΙΩΤΟΣ, ΕΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Ο ανθρώπινος βίος θα ήταν αβίωτος, εάν οι πιστοί δεν είχαμε την Παναγία να συνομιλούμε μαζί της. Είναι η Μεσίτρια και η αληθινή παρηγορία μας. 

ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: "Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ".

 "Η προσευχή έχει πιο πολλά σκαλοπάτια."

Αν ο Θεός μας κρίνει κατά τα έργα μας χαθήκαμε. Μια φορά ήρθε σ’ εμένα να εξομολογηθεί ένας μεγαλόσχημος μοναχός και μου είπε:

-Πάτερ, απελπίστηκα. Δεν βλέπω στον εαυτό μου καμία αλλαγή προς το καλύτερο. Και πήρα και το μεγάλο αγγελικό σχήμα.

Και ξέρω ότι ο Θεός θα ελέγξει λεπτομερώς ποιος ήταν πραγματικός μοναχός και ποιος μόνο φορέας του σχήματος. Πώς να διορθωθώ; Πως να είμαι νεκρός για την αμαρτία; Αισθάνομαι μεγάλη αδυναμία.

-Έχεις δίκιο, του είπα. Αν ο Θεός μας κρίνει κατά τα έργα μας χαθήκαμε, επειδή δεν έχουμε τίποτα να του παρουσιάσουμε.

-Υπάρχει άραγε κάποια ελπίδα σωτηρίας;

-Σίγουρα υπάρχει. Να κάνεις όσο πιο συχνά την προσευχή σου και αφέσου στα χέρια του Θεού.

-Ποιο όμως το όφελος της προσευχής, εάν δεν συμμετέχει ο νους και η καρδιά;

-Υπάρχει τεράστιο όφελος. Η προσευχή έχει πιο πολλά σκαλοπάτια. Από την απλή εκφώνηση των λέξεων της προσευχής μέχρι τη θαυματουργική προσευχή. Ακόμη και αν βρισκόμαστε στο χαμηλότερο σκαλοπάτι της προσευχής, ακόμη και τότε μας είναι χρήσιμη και σωτήρια. Οι ραδιουργίες του εχθρού απομακρύνονται από τον άνθρωπο που προσεύχεται.

Άγιος Βαρσανούφιος της Όπτινας

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΡΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ: "ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΕΣΙΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ".

Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα ελαττώματά μας. Δε μας διώχνει ο Χριστός από κοντά του. Ελάτε όλοι μαζί να παρακαλέσουμε τη μεσίτρια του κόσμου, τη Βασίλισσα τον Ουρανών, να μας βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Όπως έλεγε ο Απόστολος Παύλος: «Γρηγορείτε και προσεύχεστε. Επισκέπτεστε τους ασθενείς»
Πρέπει όλοι μας να διαδίδουμε την Ορθοδοξία. Δίχως την Ορθοδοξία δεν κάνουμε τίποτα. Να μην είμαστε προδότες στη θρησκεία μας, την πίστη μας. Ο Άγιος Νεκτάριος είναι το παράδειγμα σε όλο τον κόσμο, πρέπει να τον μιμηθούμε. Η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα. Ο Θεός δε διώχνει κανέναν. Η Παναγία μας μεσιτεύει προς τον Θεό. Είναι στο πλευρό μας και μας καθοδηγεί. Εμείς όμως δεν τους αγαπάμε πραγματικά, το Θεό μας, την Παναγία, τους Αγίους μας. Στη πραγματικότητα δεν κάνουμε τίποτα. Χρειάζεται ΥΠΟΜΟΝΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

ΟΣΙΑ ΘΕΟΚΛΗΤΩ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ

Οσία Θεοκλητώ η θαυματουργή 

Η Οσία Θεοκλητώ έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου και καταγόταν «ἐκ τοῦ θέματος τῶν Ὀπτιμάτων» (Οψικίου). Οι γονείς της ονομάζονταν Κωνσταντίνος και Αναστασία, και ήταν αρκετά πλούσιοι και προ πάντων ευσεβείς χριστιανοί. Ανάλογη ανατροφή έδωσαν και στην κόρη τους Θεοκλητώ, που ήταν πιστή, ευσεβής, σεμνή και μελετούσε ακατάπαυστα τον θείο λόγο.

Όταν η Οσία παντρεύτηκε (τον Ζαχαρία, άνδρα ευσεβή και ελεήμονα), υπήρξε πρότυπο χριστιανής συζύγου. Το σπίτι της ήταν συνεχώς ανοικτό για τους δυστυχείς, για τις χήρες, τα ορφανά και τους φτωχούς οικογενειάρχες. Συχνά πήγαινε η ίδια στα φτωχόσπιτα και μοίραζε απλόχερα ελεημοσύνη και περιποίηση στους αρρώστους.

Ο θάνατος τη βρήκε να εκτελεί τέτοια θεάρεστα έργα. Το δε λείψανο της, αξιώθηκε να γίνει όργανο πολλών ιαμάτων και θαυμάτων. Ένα από τα πολλά θαύματα είναι και το εξής: Οι συγγενείς της Oσίας είχαν συνήθεια και κάθε χρόνο να σηκώνουν το ιερό της λείψανο, το οποίο είναι σώο και ολόκληρο, και να αλλάζουν τα ρούχα της με άλλα καινούργια. Ισιώνουν επίσης και τα μαλλιά του κεφαλιού της που είναι άσπρα. Στην συνέχεια, κόβουν και τα νύχια των χειρών και των ποδών της, αφού αυτά έχουν μεγαλώσει, σαν να ήταν ζωντανή. Τέλος, ψέλνουν το τρισάγιον, και αποθέτουν πάλι το σώμα της στην θήκη.

Η Εκκλησία τιμά την μνήμη της Οσίας στις 3 Αυγούστου. Στον κώδικα 73 της Μονής Παναγίας της Χάλκης, καλείται Θεόκλητη και η μνήμη της αναφέρεται την 21η Αυγούστου.  

https://www.saint.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΧΑΙΡΕ, ΑΣΤΕΡΟΣ ΑΔΥΤΟΥ ΜΗΤΗΡ!

''Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ· χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας''

Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά; Έχουν βαθιά νοήματα. Ας προσπαθήσουμε να τα εξηγήσουμε.

"Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ".
Υπάρχουν αγαπητοί μου, δύο φώτα. Το ένα είναι το υλικό φως. Τι είναι το υλικό φως; Είναι ένα μυστήριο. Ό Θεός δημιούργησε και το φως και τον ήλιο ως πηγή του υλικού φως. Το φως αυτό του ηλίου φωτίζει και θερμαίνει όλη τη γη. Όπως λένε οι αστρονόμοι, ο ήλιος δεν είναι μικρός· φαίνεται μικρός λόγω της μεγάλης αποστάσεως. Είναι -μετρήστε- ένα εκατομμύριο τριακόσιες φορές μεγαλύτερος από τη γη.
Το σπουδαίο ποιο είναι· ότι η θέση που βρίσκεται είναι ό,τι χρειάζεται. Εάν υποθέσουμε, ότι ό Θεός διάτασσε τον ήλιο ν' απομακρυνθεί, η γη θα γέμιζε από παγετώνες και δε' θα μπορούσε να ζήση επάνω της άνθρωπος. Αν πάλι ο ήλιος πλησίαζε, τότε θά εκαίοντο τα πάντα. Όλα εν σοφία τα έκανε ό Κύριος.
Το δε ακόμα σπουδαιότερο είναι, ότι ο ήλιος μας φωτίζει δωρεάν. Ω αχάριστε άνθρωπε· αν δεν πληρώσεις τη Δ.Ε.Η., σου κόβει το ρεύμα, δεν κάνει έλεος. Κι από τους ναούς ακόμα εισπράττει τα χρήματα στο ακέραιο. Παλαιότερα, που υπήρχαν ευσεβείς κυβερνήται, το ρεύμα για τις εκκλησίες ήτο δωρεάν. Τώρα η Δ.Ε.Η. "δεν ανάβει ένα κερί". Και υπάρχουν πάμπτωχοι που δεν έχουν να πληρώνουν το ηλεκτρικό.
Δωρεάν λοιπόν ο φωτισμός του ηλίου, αλλ' εμείς αχάριστοι. Δυστυχώς, φως δωρεάν, νερό δωρεάν, αέρας δωρεάν, όλα δωρεάν και ένα ευχαριστώ δε' λέει ο άνθρωπος στο Θεό. Μέσ' στο στόμα έχει τη μπουκιά και το Χριστό βλαστημάει!
Λοιπόν ο ήλιος δεν στερεί τη γη από τις ακτίνες του, δεν σβήνει.
Και έτσι είναι μία εικόνα ενός άλλου φωτός.
Το δε άλλο αυτό φως είναι το πνευματικό φως.
Μικρά πνευματικά φώτα είναι και οι άνθρωποι, με τις λάμψεις της διανοίας των. Και στην παλαιά εποχή υπήρχαν τέτοια φώτα· οι προφήται ή άλλοι μεγάλοι άνδρες και φιλόσοφοι όπως ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων... Και μέχρι σημέρα υπάρχουν τέτοιες διάνοιες, που μελετούν συνεχώς και ανακαλύπτουν θαυμαστά πράγματα της φύσεως. Τα περισσότερα όμως θαυμάσια είναι στον ίδιο τον άνθρωπο, στο έξοχο τούτο δημιούργημα.
Ώ Θεέ μου, "εθαυμαστώθη η γνώσίς σου εξ εμού", λέει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. 138,6). "Μέγας ει, Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμάσιων σου", λέει η Εκκλησία.
Αυτός είναι ο άνθρωπος. Διαστημόπλοιο είναι η σκέψη του, φτάνει αστραπιαίως μέχρι Κωνσταντινουπόλεως, μέχρι Αυστραλίας, παντού.
Η διάνοια του άνθρωπου είναι φως. Αλλά δεν έχει πάντοτε την φωτεινότητα. Έρχονται και στιγμές που σκοτίζεται και σφάλλει. Υπάρχουν πολλοί και μεγάλοι επιστήμονες, όπως ο Αϊνστάιν και άλλοι* αυτοί όμως εν συγκρίσει με ένα άλλο φως, ανέσπερο φως, τι είναι; Μικρά φώτα, πυγολαμπίδες. Όπως λέει ένας σύγχρονος ποιητής μας, ο Βερίτης, "ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το Φως"! Χίλια φώτα, αλλά μικρά, ελάχιστα. Ο δε Σωκράτης με επίγνωση παρεδέχετο· Ένα γνωρίζω καλώς, "ΟΤΙ ουδέν οίδα", ότι δεν γνωρίζω τίποτα.
Αλλά ποιος είναι το ανέσπερο φως;
'Ο Χριστός είναι το ανέσπερο φως, ο άδυτος ήλιος! Διότι ο φυσικός ήλιος θα σβήσει μια μέρα· και επιστημονικώς αποδεικνύεται αυτό. Και όλα τα αστέρια μια μέρα θα σβήσουν.
Ένας αστήρ όμως, ο Χριστός, εκείνος τον οποίον έφερε στον κόσμο η Παναγία, θα είναι φως ανέσπερο, αστέρι που δεν θα δύση ποτέ. Γι' αυτό ο ποιητής σήμερα λέει στην υπεραγία Θεοτόκο· "Χαίρε, αστέρος άδυτου Μητηρ". "Ολα στο Χριστό είναι φως. Φως ή διδασκαλία του, φως τα θαύματά του, φως τα σεπτά πάθη του -όπως θ' ακούσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα· "Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα ως φώτα σωστικά ανατέλλει τω κόσμω"-, φως όλη η ζωή του, ο σταυρός και προ πάντων η άνάστασίς του κατά την οποίαν ψάλλουμε· "Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός.,.".
Μέσα στο φως του Χριστού ζούμε τώρα.
Και αυτό το φως δημιούργησε μία νέα κατάσταση. Προηγουμένως ο κόσμος ήταν στο σκοτάδι και δεν έβλεπε. Και ο Πλάτων λέει, ότι ο άνθρωπος μοιάζει με κάποιον που βρίσκεται μέσα σε μια σπηλιά και μόλις διακρίνει μακριά το φέγγος, την αυγή, τη χαραυγή μιας λαμπρής ημέρας. Γι΄ αυτή την ημέρα λέει εν συνεχεία, ο Ακάθιστος Ύμνος·
"Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας". Αυγή είναι το ξημέρωμα, το γλυκοχάραμα. Ανεβείτε το πρωί ψηλά στα όρη, επάνω στην κορυφή του Αγίου Όρους. Είναι θαυμάσιο να βλέπεις από εκεί τον ήλιο να ανατέλλει. Έτσι αρχίζει η ημέρα. Είναι το ωραιότερο Θέαμα.
"Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας". Αυγή είναι το ξημέρωμα, το γλυκοχάραμα. Ανεβείτε το πρωί ψηλά στα όρη, επάνω στην κορυφή του Αγίου Όρους. Είναι θαυμάσιο να βλέπεις από εκεί τον ήλιο να ανατέλλει. Έτσι αρχίζει η ημέρα. Είναι το ωραιότερο Θέαμα.
Άλλα ωραιότερο είναι το πνευματικό γλυκοχάραμα· όταν δηλαδή ο άνθρωπος πιστεύσει στο Χριστό και ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού. Τότε αρχίζει γι΄ αυτόν μια νέα ημέρα, η "μυστική ημέρα", ή όντως νέα περίοδος της ζωής του.
Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο μέσα σε έξι ήμερες, την δε εβδόμη ημέρα έπαυσε να δημιουργεί και ανεπαύθη από τα έργα του (6λ. Γεν. 2,3). Όλη αυτή η μεγάλη χρονική περίοδος, που άρχισε όταν ανεπαύθη ό Θεός και θα τελειώσει όταν έλθει πάλι να κρίνει "ζώντας και νεκρούς" (Σύμ6. πίστ.), μπορεί να θεωρηθεί" ως μία ημέρα, ως συνέχεια της εβδόμης ημέρας.
Μετά δε τη δευτέρα παρουσία θ' αρχίσει μία άλλη ημέρα, η ογδόη λεγομένη ημέρα, η ατελεύτητος περίοδος της Βασιλείας των ουρανών. Όγδοη ημέρα τη χαρακτηρίζουν οι πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Αυτή είναι η "μυστική ημέρα", που λέει εδώ ο Ακάθιστος Ύμνος.
Ο Χριστός με την έλευσή του στον κόσμο έφερε ένα νέο είδος ζωής.
Εκείνος είναι ο νοητός ήλιος, που με την ανατολή του έφερε τη νέα ημέρα. Ημέρα όχι φυσική, σαν αυτή που αντικρίζουν οι άνθρωποι κάθε πρωί με τα φυσικά μάτια, όχι ημέρα που διαρκεί ορισμένες ώρες.
Η ημέρα αυτή του Χριστού είναι μυστική, δηλαδή πνευματική, και ατελεύτητος. Τη βλέπουν και την απολαμβάνουν μόνο όσοι έχουν πνευματικά μάτια, μόνο όσοι έχουν μυστική όραση. Με το Χριστό λοιπόν άρχισε η νέα ημέρα, η νέα περίοδος της ζωής για τον κόσμο. Και όπως της φυσικής ημέρας προηγείται η αυγή, κατά παρόμοιο τρόπο και της μυστικής ημέρας του Χριστού προηγείται η Παναγία. Γι΄ αυτό ο Ακάθιστος Ύμνος λέει, ότι η Θεοτόκος είναι η μητέρα του "άδυτου αστέρος", του Χριστού, και η "αυγή μυστικής ημέρας", η πρώτη αναγγελία, το πρώτο μήνυμα, ότι αρχίζει νέα περίοδος ζωής για όλο τον κόσμο, ότι αρχίζει η αιωνία και ατελεύτητος βασιλεία των ουρανών.
Η λαμπρά αυτή ημέρα, για την οποία ομιλεί και ο απόστολος Παύλος (βλ. Α' Θεσ. 5,8 κ.ά.), αρχίζει απ' εδώ με τη χριστιανική ζωή. Για να μετάσχουμε τότε στη μυστική εκείνη ημέρα, οφείλουμε να ζήσουμε εδώ μία ανωτέρα ζωή.
Το ζην έχει τρεις κατηγορίες.
Πρώτον το ζην ως σάρκα, που το έχουν και τα ζώα.
Δεύτερον το "ευ ζην", που το διδάσκουν στα σχολεία οι διδάσκαλοι και καθηγηταί.
Παραπάνω όμως απ' όλα το "εν Χριστώ ζην" (Β' Τιμ. 3,12).

* * *

Είθε, αγαπητοί μου, τα λίγα αυτά λόγια επί του χαιρετισμού "Χαίρε, αστέρος αδύτου Μήτηρ· χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας", να τίξουν λίγες ακτίνες φωτός στις ψυχές μας, ώστε να μη ζούμε πλέον στο σκοτάδι.
Ένας μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, έκανε μία σπουδαία προσευχή.
(Είναι ο άγιος που θα εορτάσουμε την προσεχή Κυριακή. Η δευτέρα Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου αυτού ανδρός, ο οποίος έζησε τον τελευταίο αιώνα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και αγωνίστηκε εναντίον του πάπα· ήταν σοφός και έγραψε σπουδαία συγγράμματα).
Η προσευχή του αγίου Γρηγορίου ποια ήτανε; Ακούστε την προσευχή ενός Αγίου' "Κύριε, φώτισαν μον το σκότος".
"Κύριε, φώτισαν μου το σκότος". Μ' αυτή τη φωνή, μ' αυτή την σπουδαιότατη προσευχή, τελειώνω κ' εγώ. Να προσευχηθούμε απόψε, ο Θεός ν' ανοίξει τα μάτια της ψυχής μας, να βλέπουμε το ανέσπερο φως.
Το δε ανέσπερο φως είναι ο Χριστός· όν, παίδες Ελλήνων, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

+ επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον Ι. ναό Αγίου  Παντελεήμονος Φλωρίνης την 25-3-1994.