ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2022

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: "Ο ΑΝΔΡΑΣ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΑ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙΝ ΕΓΙΝΕ ΓΕΡΟΣ".

«Ο άνδρας, αδελφοί μου, εγέννησε την γυναίκα από την πλευρά του, χωρίς γυναίκα, και μετά πάλιν έγινε γερός. Εδανείσθη η γυναίκα την πλευράν από τον άνδρα και την  εχρωστούσε.  

Εγεννήθησαν  ωσάν  τα  άστρα  του ουρανού γυναίκες εις τον Κόσμον, αλλά δεν εφάνη καμμία αξία  να  γεννήση  άνδρα,  να  πληρώση  την  πλευράν  οπού εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος, οπού ηξιώθη διά  την  καθαρότητά  Της  και  εγέννησε  τον  γλυκύτατον Χριστόν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν  έμεινε  παρθένος,  και  επλήρωσεν  Εκείνη την πλευράν του Αδάμ!

Ακούετε, αδελφοί μου, τί χαρμόσυνα Μυστήρια έχει η Αγία μας Εκκλησία; Μα  τα  έχει  κρυμμένα  και  θέλουν  ξεσκέπασμα.  Διά τούτο  πρέπει  να  μάθετε  όλοι  σας  γράμματα,  διά  να καταλαμβάνετε πώς περιπατείτε. 

Πρέπει και συ, ω άνδρα, να μη μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου ωσάν σκλάβα, διότι πλάσμα του Θεού είναι και εκείνη καθώς και συ. Τόσον εσταυρώθηκεν ο Θεός δι’  εσέ,  όσον  και  δι’  εκείνην!

Πατέρα  λέγεις  εσύ  τον  Θεόν, Πατέρα τον λέγει και εκείνη. Έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα, δεν την έχει ο Θεός την γυναίκα κατωτέραν. 

Διά τούτο την έκαμεν από την μέσην του ανδρός, διά να είναι ο άνδρας ωσάν την κεφαλήν και η γυναίκα το σώμα. Διά τούτο δεν την έκαμεν από το κεφάλι, διά να μη καταφρονή τον άνδρα. Ομοίως πάλιν δεν την έκαμε από τα ποδάρια, διά να μη καταφρονή ο άνδρας την γυναίκα»!

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)

dromokirix

ΟΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΛΥΒΙΑΝΗΣ

 Όσιος Χαράλαμπος Καλυβιανής
 
Επί των ημερών του μακαριστού Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Τιμοθέου, κατά τη διαμόρφωση της αυλής της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής, δίπλα σχεδόν στον παλαιό Ιερό Ναό της, βρέθηκε ένας τάφος, από τον οποίο ξεχύθηκε ευωδία και βρέθηκαν και ιερά λείψανα. Ο Όσιος αποκαλύφθηκε σε πολλούς και φανέρωσε την καταγωγή του από το χωριό Δαφνές, όπου ήλθε και αφιερώθηκε στην Ιερά Μονή της Καλυβιανής. Έζησε βίο ασκητικό και έτυχε ο ίδιος θαύματος από την Παναγία.

Μεταξύ των θαυμάτων πού έκαμε ο Όσιος ήταν και στη γυναίκα τού αγά από τα Καλύβια, με αποτέλεσμα να βαπτισθούν όλα τα μέλη της οικογένειάς του χριστιανοί.
Κτίστηκε Ναός προς τιμήν του από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Τιμόθεο, τον οποίο εγκαινίασε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος, μετά των Οσιομαρτύρων και λοιπών Οσίων της Ιεράς Μονής, στις 29 Σεπτεμβρίου 2012 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου και στις 23 Αυγούστου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

 Όσιος Καλλίνικος, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης 

Πρόκειται για τον Πατριάρχη Καλλίνικο τον Α', που διαδέχτηκε τον Παύλο τον Γ'. Ήταν προηγουμένως πρεσβύτερος της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, και σκευοφύλακας του ναού των Βλαχερνών.
Ο Καλλίνικος ο Α', είχε μεγάλα πλεονεκτήματα λόγου και ήθους, και γι αυτόν ο Εφραίμιος λέει ότι ήταν «ανήρ λόγω βίω τε και καλώς εμπρέπων». Στα χρόνια όμως της πατριαρχίας του βασίλευε ένας ασύνετος αυτοκράτορας ο Ιουστινιανός ο Β'. Αυτός λοιπόν, για να κάνει μια πολυτελή βρύση κοντά στ' ανάκτορα του, διάλεξε σαν τόπο το χώρο που βρισκόταν ο ναός της Θεοτόκου και απαίτησε από τον Καλλίνικο, να δώσει ευχή να γκρεμίσουν τον ναό! Ο Καλλίνικος απάντησε ότι, η Εκκλησία έχει ευχές για την ανέγερση ναών και όχι για τον κρημνισμό. Στην πίεση όμως του αυτοκράτορα, ο Καλλίνικος ξεφώνησε: «Ας είναι δόξα εις σε Χριστέ μου, ότι πάντοτε ανέχεσαι και υπομένεις». Ήταν δηλαδή μια ευχή εις βάρος του αυτοκράτορα. Πράγματι το 695 μ.Χ. ο Ιουστινιανός Β' έπεσε από τον στρατηγό Λεόντιο, και μέσα στον Ιππόδρομο του έκοψαν τη μύτη και τον εξόρισαν στη Χερσώνα.
Αργότερα το 705 μ.Χ., όταν με προδοσία μαζί με τους Βουλγάρους και Σλαύους, μπήκε στη Κωνσταντινούπολη, το πρώτο του θύμα ήταν ο Πατριάρχης Καλλίνικος. Δηλαδή τον καταδίκασε χωρίς δίκη, τον τύφλωσε και τον εξόρισε στη Ρώμη. Ο Πατριάρχης Καλλίνικος ο Α', πατριάρχευσε από το 693 ως το 705 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου και στις 23 Αυγούστου.
 
https://www.saint.gr

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2022

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, ΘΑ ΑΓΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ ΣΑΣ".

 "Ο αγιασμός και ο Τίμιος Σταυρός, θα αγιάζουν τα φαγητά σας.."

“Κάθε πρωί, να πίνετε παιδιά μου αγιασμό. πολύ αγιασμό. Να ρίχνετε οι νοικοκυρές λίγο και στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύετε!“.
Το πρωί λένε οι ειδικοί, ότι είναι καλό όταν ξυπνάμε, να πίνουμε ένα ποτήρι νερό. 
Καλό λοιπόν είναι, όταν το πρωί γεμίσουμε το ποτήρι μας με νερό, να ρίχνουμε μέσα σ αυτό και λίγο αγιασμό. Αμέσως θα έχουμε ένα ποτήρι γεμάτο αγιασμό.
Να κάνουμε το σημείο του Σταυρού, και να το πίνουμε όλο, τρώγοντας και αντίδωρο το οποίο φέρνουμε στα σπίτια μας απ την Κυριακάτικη, η όποια άλλη Θεία λειτουργία.
Ο Άγιος Κοσμάς έλεγε : “Θα έρθει εποχή, που οι άνθρωποι θα έχουν όλα τα αγαθά στο τραπέζι τους, αλλά δεν θα μπορούν να τα φάνε”.
Πράγματι αν σήμερα ξέραμε τι τρώμε και παρ’ολα αυτά ζούμε, μόνο για αυτό, θα έπρεπε να δοξαζουμε τον Θεό!
Για αυτό λοιπόν. Μια όμορφη συνήθεια που πρέπει να αποκτήσουν οι νοικοκυρές, είναι να έχουν και ένα μπουκάλι αγιασμό στα ντουλάπια της κουζίνατους, και κάθε φορά που μαγειρεύουν, αφού πρώτα σταυρώσουν τα φαγητά, ύστερα να ρίχνουν λίγο αγιασμό στην κατσαρόλα τους.
Ο αγιασμός και ο Τίμιος Σταυρός, θα αγιαζουν τα φαγητά σας, και θα σκορπίζουν όλη την βλάβη του διαβόλου που βρίσκονται σ αυτά.
Θα διαπιστώσετε ότι τα φαγητά σας θα αποκτήσουν ευλογία και νοστιμιά.

Όσιος  Ιάκωβος Τσαλίκης.

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΙΕΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ!

Μέγας Βασίλειος: Κανείς να μην κλαίει την φτώχεια τον. Ούτε να απελπίζεται για τη ζωή του αυτός που δεν έχει καθόλου περιουσία, αλλά να παραδειγματίζεται, από το τι σοφίζεται η χελιδώνα. Εκείνη όταν χτίζει τη φωλιά της, τα μεν ξυλαράκια τα μεταφέρει με το στόμα, την δε λάσπη, επειδή δεν μπορεί να την πάρει με τα πόδια, καταβρέχει στο νερό τα άκρα των πτερύγων της, έπειτα κυλιέται στη λεπτότατη σκόνη και έτσι κατασκευάζει τη λάσπη που της χρειάζεται. Και κολλώντας σιγά-σιγά τα ξυλαράκια μεταξύ τους, έχοντας τη λάσπη σαν κόλλα, τρέφει μέσα στη φωλιά αυτή, τα μικρά της. Και αν κανείς βγάλει τα μάτια των νεοσσών της, η χελιδώνα έχει από τη φύση μια ιατρική τέχνη, με την οποία επαναφέρει στην υγεία τα μάτια των παιδιών της. Αυτά να σε διδάσκουν και να μην εκτρέπεσαι στο έγκλημα εξαιτίας της φτώχειας. Και όταν είσαι στις χειρότερες συμφορές, να μην απελπίζεσαι και κάθεσαι αδρανής, αλλά να καταφεύγεις στον Θεό, ο Οποίος αφού στην χελιδώνα χαρίζει τόσο μεγάλα πράγματα, θα δώσει πολύ ανώτερα σ' αυτούς που Τον καλούν σε βοήθεια με ισχυρή κραυγή και με όλη την καρδιά τους.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Να μην αγωνιάς καθόλου, αλλά κάνε γνωστό το κάθε τι στον Θεό, με την προσευχή και την παράκληση μαζί και με την ευχαριστία, γιατί Αυτός είπε στην σκληρότητα της ζωής «δεν θα σε αφήσω, ούτε θα σε εγκαταλείψω».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΠΡΙΝ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πριν να βγεις από το σπίτι σου, να σταυρώνεις τρεις φορές το μέτωπό σου, λέγοντας ταυτόχρονα (για κάθε φορά που σταυρώνεσαι) την εξής φράση: «Αποτάσσομαί σοι Σατανά, και τη πομπή σου και τη λατρεία σου, και συντάσσομαί Σοι Χριστέ».

Κυριακή 21 Αυγούστου 2022

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ: "ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ!"

*Κουβαλάω στούς ώμους μου τόν Σταυρό πού ο Κύριος μού έδωσε, αυτόν πού αξίζω, αυτόν πού τά έργα μου τόν φτιάχνουν μικρό ή μεγάλο. Όταν μέ αφήνει ό εγωισμός νά ακούσω, στά αυτιά μου έρχονται ό ήχος τών μαστίγιων, τών ράβδων καί τών ύβρεων πού δέχτηκε ό Κύριος γιά εμένα καί αυτό μού δίνει τή δύναμη νά αγκαλιάσω περισσότερο τόν Σταυρό μου καί νά κλάψω γοερά ώστε νά δροσίσω μέ τά δάκρυά μου Τόν διψασμένο Κύριό μου...! Αγαπώ τόν Σταυρό μου, γιατί είναι ένα κομμάτι από Εκείνον...!».*

*Μακαριστός Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης*

*✝️1931-2018*

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: "ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΠΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ".

Ούτε μία ημέρα δεν παραλείπω να διαβάσω το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της ημέρας και του Αγίου. Με όλα αυτά όχι μόνον η ψυχή, αλλά και το σώμα μου τέρπεται και ζωογονείται. Έτσι συνομιλώντας με τον Κύριο, μνημονεύοντας την Ζωή και τα Πάθη Του, δοξολογώντας Αυτόν ημέρα και νύκτα, αινώ και ευχαριστώ τον Λυτρωτή μου για όλα τα Ελέη Του, τα οποία εξέχεε στο ανθρώπινο γένος και σε μένα τον ανάξιο.

Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: "Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΑΠΙΣΤΙΑ".

 Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Η δαιμονική απιστία
(Ματθ. ιζ’ 14-23)

Ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά ζητήματα στή θρησκευτική παράδοση καί στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτό τῶν δαιμονίων. Πρόκειται γιά πνευματικές ὑπάρξεις οἱ ὁποῖες συνυπάρχουν μέ τούς ἀγγέλους, τούς ἀνθρώπους καί τόν κόσμο. Ὑπάρξεις πού ἔχουν ὡς νόημα μόνο τόν ἑαυτό τους. Ἀποσκοποῦν νά προσελκύσουν ὅλα τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, νά τά ἐξουσιάσουν καί νά τά ἀποξενώσουν ἀπό τόν Δημιουργό. Δέν ἀγαποῦνε, ἀγωνίζονται νά γκρεμίσουν κάθε χαρά καί αἰσιοδοξία, παλεύουν μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά συγκροτήσουν ἕναν στρατό ὁ ὁποῖος θά τούς βοηθήσει νά νικήσουν τόν Θεό. Εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, καθώς ξεκίνησαν ἀπό ἄγγελοι. Ἀρνήθηκαν ὅμως τήν εὐχαριστία, τή δοξολογία, τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί κάνουν τά πάντα γιά νά δικαιωθοῦν γιά τήν ἐπιλογή τους. Καί δέν βλέπουν οἱ δαίμονες ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶ καί αὐτούς τόσο πολύ, ὥστε νά τούς ἀφήνει στήν ἐλευθερία τους ἐνῶ θά μποροῦσε νά τούς ἐκμηδενίσει.

Ἡ σπορά τῶν ζιζανίων

Οἱ δαίμονες συμβάλλουν στήν καλλιέργεια τῶν παθῶν. Εἶναι οἱ ἐχθροί πού σπέρνουν ζιζάνια στό χωράφι τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Δέν μποροῦν νά δοῦνε τό μέλλον, διότι δέν πιστεύουν στόν Θεό. Ἔτσι κρίνουν τά πάντα μέ βάση τό παρόν. Ἔχουν βεβαίως τά στοιχεῖα του ἐνώπιόν τους καί ἔτσι μποροῦν νά προβλέψουν κάπως τί θά συμβεῖ. Ὡστόσο, δέν ἀποδέχονται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γιά τήν τελική τους ἥττα, δέν μετανοοῦν. Ὁ τελικός ἀγώνας τους εἶναι μάταιος. Ἡ ἀπιστία τους εἶναι μιά ἀπόφαση αὐτοδικαίωσης, ἡ αἴσθηση ὅτι εἴναι αὐτόφωτοι καί ὅτι ὁ χρόνος καί ὁ κόσμος ὑπάρχει γιά νά δικαιωθοῦν. Ἀπουσιάζει ἀπό αὐτούς ἡ ταπείνωση.

 Ο ἐγκλωβισμός στίς ψευδαισθήσεις

Ἄν παρατηρήσουμε τόν κόσμο μας, θά διαπιστώσουμε πόσο τό δαιμονικό πνεῦμα ὑπάρχει στίς κινήσεις μας, στόν τρόπο πού διαχειριζόμαστε τά χαρίσματά μας, στήν αὐτοκαταστροφικότητα τῆς μελαγχολίας καί τῆς κατάθλιψης, στή συνεχῆ ἐνασχόληση μέ τό «ἐγώ» μας, στόν θρίαμβο τῶν παθῶν πού βαφτίζουμε δικαιώματα, στήν περιθωριοποίηση τῆς ἀγάπης καί στήν ἀπόρριψη τῶν ἄλλων, διότι δέν εἶναι ὅπως ἐμεῖς, στήν ἀπιστία. Καί τήν ἴδια στιγμή, στή δίψα γιά ἕνα παρόν χωρίς Θεό, γιά τό «ἐδῶ καί τώρα». Μέ κριτήριο τήν ἐλευθερία μας μικρότεροι καί μεγαλύτεροι ἀφήσαμε κατά μέρος τήν πίστη καί διαλέγουμε τήν ταύτισή μας μέ ἕναν πολιτισμό ὁ ὁποῖος φαινομενικά ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο, τοῦ προσφέρει τίς ἀγορές, τά ἐπιτεύγματα, τήν ἐπιστήμη, τή δυνατότητα γιά ποιότητα ζωῆς, ἀλλά τόν ἀφήνει στό παρόν καί δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά πορευτεῖ πρός τήν αἰωνιότητα. Ἔτσι παγιδευόμαστε στόν δαιμονικό τρόπο.

Ἡ συγκαλυμμένη ἀπιστία

Ὁ Χριστός, μετά τή Μεταμόρφωσή του, συνάντησε ἕναν πατέρα, πού εἶχε φέρει τό παιδί του στούς μαθητές του, γιά νά ἐκβάλουν τό δαιμόνιο πού τό εἶχε κυριεύσει. Δαιμόνιο αὐτοκαταστροφῆς, ἀσθένειας, πόνου, τό ὁποῖο εἶχε ἐξουσιάσει τή νεανική ὕπαρξη καί τῆς εἶχε στερήσει τήν ἐλευθερία. Μέ τά σημερινά δεδομένα, αὐτό τό δαιμόνιο θά θεωροῦνταν μόνο μιά ἀρρώστια τοῦ σώματος, ἡ ἐπιληψία, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζεται διά τῆς ἐπιστήμης. Τό δαιμόνιο ὅμως δέν ἦταν κρυμμένο μόνο στό σωματικό πρόβλημα. Κυρίως ἀποδείκνυε τήν «ἀπιστία» τοῦ πατέρα καί τήν «ὀλιγοπιστία» τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος, ὅταν ὁ πατέρας τοῦ ἀναγγέλλει τό παράπονό του γιά τήν ἀποτυχία τῶν μαθητῶν νά θεραπεύσουν τό παιδί του, θά ζητήσει νά τοῦ παρουσιάσουν τόν νέο ἄνθρωπο καί θά ἀναφωνήσει: «Γενιά ἄπιστη καί διεστραμμένη, ὥς πότε θά εἶμαι μαζί σας; ὥς πότε θά σᾶς ἀνέχομαι;». Καί θά ἐπιτιμήσει τό δαιμόνιο τό ὁποῖο θά βγεῖ ἀπό τό παιδί (Ματθ. 17,17-18). Ὁ Χριστός δέν κάνει ἐπιστημονική ἰατρική διάγνωση, ἀλλά βλέπει τήν κατάληψη τῆς καρδιᾶς τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἀπιστίας, ἀπό τήν τάση τους γιά δικαίωση τοῦ ἐγώ, ἀπό τήν ἄρνησή τους νά δοῦνε τήν προτεραιότητα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐκδίωξη λοιπόν τοῦ δαιμονικοῦ πνεύματος θά δώσει ἴαση στό παιδί καί προβληματισμό γιά τήν πίστη στόν πατέρα καί στούς μαθητές. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ὅταν γίνεται λόγος γιά δαιμόνια, σκεφτόμαστε ὑπερφυσικές ὑπάρξεις, μέ ἀπόλυτη δύναμη, οἱ ὁποῖες μᾶς καταστρέφουν σωματικά. Ἔχουμε περιέργεια γιά τό πῶς θά βγοῦνε ἀπό ὅσους ἔχουν καταλάβει καί γι’ αὐτό καί ἡ βιομηχανία τοῦ πολιτισμοῦ, ἰδίως τῆς τηλεόρασης καί τοῦ κινηματογράφου προβάλλει εἰκόνες ἐξορκισμῶν, πρός ἐντυπωσιασμό, τρόμο καί κέρδος. Ἀξιοποιεῖ «δαιμονικά» τά δαιμόνια, γιά νά πετύχει αὐτό πού τά δαιμόνια ἐπιδιώκουν: την ἀπιστία, τήν παντοδυναμία τοῦ «ἐγώ», τήν ἐμφύσηση τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ ἀπό τίς ζωές μας. Ἔτσι μᾶς κάνουν νά παραδιδόμαστε στή δαιμονική ἀπιστία, νά νοιαζόμαστε τελικά γιά τό ἐφήμερο «ἐδῶ καί τώρα». Γι’ αὐτό καί ἡ ἀνάγκη τῆς πίστης ἐξακολουθεῖ νά εἶναι κομβική. Ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν ἀσκητική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν προσευχή, τή νηστεία, ἄς παλέψουμε νά εἴμαστε ταπεινοί, ὅ,τι δηλαδή λείπει ἀπό τό δαιμονικό πνεῦμα, καί μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἄς βροῦμε τήν πορεία πού γιατρεύει τίς καρδιές γιά πάντα.

π. Θ. Μ.

(Πηγή: “Φωνή Κυρίου” APIΘ. ΦΥΛ. 33 (3507), Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος)