ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΚΑΠΟΤΕ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ!

Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος

Δημήτριος Παναγόπουλος

 
Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του:
– Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ”εκτελέσει”.
Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:
– Είδατε; Εάν υπήρχε Θεός, θα με έκανε κακό!
Τότε, εκείνη την στιγμή, ζήτησε μια γιαγιά το λόγο και του λέει:
– Εσύ εάν είχες ένα παιδί και σου έκανε παρακοή, θα το σκότωνες; Εάν σε έβριζε, θα τον σκότωνες;
– Όχι βέβαια, απάντησε ο άθεος.
Και συνεχίζει η γιαγιά:
– Αυτός ο Πανάγαθος Θεός, πως είναι δυνατόν το παιδί του να το σκοτώσει;
Εσύ από το παιδί σου, δεν θα ήθελες την μετάνοιά του; Δεν θα ήθελες την συγγνώμη του; Αυτό ακριβώς θέλει και ο Θεός από σένα! Γι΄ αυτό και δεν σε εξουθένωσε.
Εύχομαι να βάλεις μυαλό… 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: " ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΡΥΦΤΟΥΜΕ".

Θα μπορούσαμε να κρυφτούμε.

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια κατάσταση χάριτος, η ψυχή είναι ήσυχη και μειλίχια. Κανείς δεν μπορεί να τον εξωθήσει με οργή. Αργότερα, αυτός ο άνθρωπος αναμένεται να απορρίψει συνειδητά το κακό. Πρέπει να νικήσει όλους τους εχθρούς της ψυχής του όσο είναι ακόμα σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Οι εχθροί μας δεν είναι καμωμένοι από σάρκα και αίμα. Άμα ήταν θα μπορούσαμε να τους κρυφτούμε ή να τους ξεφύγουμε. Όμως οι πνευματικοί μας εχθροί είναι παντού.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

"Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ".

"Ο διάβολος μισεί την προσευχή.."

1. Τα πονηρά πνεύματα αντιδρούν με πείσμα σε όλες τις εντολές του Θεού, μα περισσότερο από όλες, στην προσευχή, την μητέρα των αρετών.

Ο προφήτης Ζαχαρίας είδε σε όραμα τον μεγάλο αρχιερέα Ιησού,  να στέκει μπροστά σε έναν Άγγελο του Κυρίου, και ταυτόχρονα τον διάβολο να στέκει στα δεξιά του, για να τον εμποδίσει! (Ζαχ. 3, 1).

Το ίδιο γίνεται και τώρα. 

Ο διάβολος πηγαίνει και στέκει πάντοτε δίπλα στον κάθε δούλο του Θεού, για να βρει την ευκαιρία να μιάνει τις θυσίες του και να εμποδίσει και να εκμηδενίσει την κάθε προσφορά και θυσία του (προσευχή).

2. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας λέγει:

Τα πονηρά πνεύματα λυσσάνε από μίσος εναντίον μας. 

Και δεν θα πάψουν ποτέ, να κινούν εναντίον μας τα πάντα, προκειμένου να το επιτύχουν και να μας κάνουν να μην κληρονομήσωμε εμείς τους θρόνους, που είχαν αυτοί στον ουρανό! 

(Αγίου Αθανασίου, βίος Μ. Αντωνίου)

3. Ο όσιος Νείλος ο Σιναΐτης λέγει:

Ο διάβολος περισσότερο από όλα μισεί τον άνθρωπο που προσεύχεται. Και για αυτό μετέρχεται τα πάντα για να τον κάνει να σταματήσει την εργασία του αυτή.

(περί προσευχής κεφ. 4, Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ)

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΙΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ένας άνθρωπος που δεν έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, αλλά στον εαυτόν του, θα υποφέρει στη ζωή του. Ενώ αυτός που έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, ο Κύριος θα του δώσει τις λύσεις στις υποθέσεις του. Ο άνθρωπος που εμπιστεύεται μόνο τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να αποτύχει στην ζωή.

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: ΑΣ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Ας έχομε παιδιά μου ελπίδα κι εμείς. Ας μην χάσουμε την ελπίδα μας. Ας ελπίζουμε ότι η Παναγία, που μετεστάθη στον ουρανό, δεν μας εγκαταλείπει. Εδώ είναι και μας βοηθά, εδώ είναι και μας προσέχει, εδώ και μας προστατεύει. Αυτή λοιπόν μην την ξεχάσουμε, γιατί είναι η μάνα μας η αληθινή, αυτή που έφερε τη Ζωή στον κόσμο και σώζει τον άνθρωπο. Σ' Αυτήν και εμείς, με την ταπεινή μας αδυναμία, θα λέμε πολές φορές την ημέρα: «Δέσποινα Παναγία μας, έλα και σώσε μας, γιατί χανόμεθα. Έλα, Εσύ είσαι η δύναμις η θεϊκή».

ΤΡΕΙΣ ΑΠΛΕΣ ΑΡΧΕΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ.

 "Τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθα από τον π. Σεραφείμ Ρόουζ".

Ο π. Αλέξιος θυμάται τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθε από τον π. Σεραφείμ. «Τις έμαθα» λέει, «όχι τόσο πολύ από τα βιβλία του π. Σεραφείμ όσο από αυτά που μου είπε σε διάφορες ομιλίες κατά τα χρόνια που πέρασαν. Η πρώτη από αυτές τις αρχές είναι:

«Είμαστε προσκυνητές σ’ αυτήν τη γη και δεν υπάρχει τίποτα μόνιμο για μας εδώ», πρέπει συνεχώς να τον θυμόμαστε αυτό. Είμαστε απλώς παρεπίδημοι. Αυτή η ζωή είναι μόνο η αρχή μιας συνέχειας που δεν θα τελειώσει ποτέ. Τείνουμε να τη μεταχειριστούμε σαν να είναι μόνιμη και απαίσια σημαντική από την άποψη των σταυροδρομιών και της εκπαίδευσης και της προόδου και όλων εκείνων των πραγμάτων. Αλλά όλα θα πεθάνουν μαζί μας θα πεθάνει το σώμα μας• τίποτα από αυτά δεν θα πάει μαζί μας στον άλλο κόσμο.

Ο π. Σεραφείμ θέλησε να μας διδάξει αρχές που θα μας κρατούσαν στην σωστή θέση καθόλη τη διάρκεια της ζωής και θα μας στήριζαν στις νέες και διαφορετικές καταστάσεις, τις περιστάσεις και τα προβλήματα. Επομένως, εάν πήγαινες σε αυτόν με μια ερώτηση για κάποιο ιδιαίτερο θέμα, μπορεί ή όχι να εξέταζε εκείνο το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά θα έδινε μια αρχή με την οποία κάποιος θα μπορούσε να αξιολογήσει ο ίδιος το πρόβλημα και να καταλήξει σε ένα εύλογο νηφάλιο και αξιόπιστο συμπέρασμα. Αυτό είναι που κρυβόταν πίσω από την υπενθύμισή του σε μας πως είμαστε προσκυνητές σε αυτήν τη γη.

Αυτό είναι μια αρχή, μια προϋπόθεση. Εξετάστε όλα τα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει την περασμένη εβδομάδα ή τον μήνα, όλα τα πράγματα στην ιδιωτική ζωή μας που φαίνονται πολύ σημαντικά και μας εκνευρίζουν, συγχύζουν, που μας κάνουν να ανησυχούμε ή φοβόμαστε• και έπειτα ας σκεφτούμε ότι, εάν είχαμε θυμίσει στους εαυτούς μας ότι είμαστε μόνο προσκυνητές εδώ, τα πιο πολλά από τα «ζητήματά μας» είναι πολύ ασήμαντα, και πόση διαφορά θα είχε κάνει αυτό στην ποιότητα της ημέρας μας, της εβδομάδας μας, της ζωής μας.

Μια δεύτερη αρχή που ο π. Σεραφείμ με δίδαξε ήταν ότι η ορθόδοξη πίστη μας δεν είναι «κάτι» το ακαδημαϊκό. Αυτό ίσως φανεί περίεργο να ειπωθεί επειδή έχουμε τα δεδομένα των ογκωδών βιβλίων των αγίων Πατέρων και των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας, και επίσης των βίων των Αγίων – υπάρχουν τόσα πολλά. Φυσικά, υπάρχει ένα ακαδημαϊκό επίπεδο σ’ όλο αυτό το σύνολο, αλλά δεν είναι αυτή η ουσία. Ο π. Σεραφείμ μου έγραψε μια φορά: «Μην αφήσετε ποτέ κανένα να πάρει όλα τα βιβλία μακριά από σας. Αλλά μην μπερδέψετε την ανάγνωση των βιβλίων με το πραγματικό νόημα, το οποίο είναι η βίωση της Ορθοδοξίας». Ή Ορθοδοξία, μου είπε, δεν είναι τόσο πολύ θέμα του νου. Είναι ένα βίωμα, και είναι της καρδιάς. 

Μια φορά, όταν περπατούσαμε κάπου στην περιοχή του μοναστηριού, τον ρώτησα, «Πάτερ Σεραφείμ, ποια είναι η αγαπημένη σας εικόνα της Θεοτόκου»; Σταμάτησε και είπε, «Δεν είναι κάποια». «Αυτό είναι αδύνατον!”, είπα – «ο καθένας έχει μια αγαπημένη εικόνα της Θεοτόκου – ποια είναι η δική σας;». Σταμάτησε πάλι και με κοίταξε, πραγματικά με κατάπληξη, και είπε, «Δεν καταλαβαίνεις; Μ’ αρέσει πολύ το όλον της Θεοτόκου». 

Αυτή ήταν μια πολύ βαθιά απάντηση: δεν μπορείς μόνο να διαλέξεις μία εικόνα και να πεις αυτή είναι η καλύτερη, ή αυτή είναι εκείνη που συμπαθώ περισσότερο. Είναι πράγματι το σύνολο, το όλον! Σε περιστάσεις όπως αυτή, ο π. Σεραφείμ ήταν σε θέση να μου υπενθυμίσει επανειλημμένα ότι η Ορθοδοξία πρέπει να βιωθεί, όχι μόνο να διαβαστεί, να μελετηθεί ή να γραφτεί κάτι σχετικά.

Η τρίτη αρχή ήταν πιθανώς η σημαντικότερη όλων. Ο π. Σεραφείμ μου είπε, «Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή, δεν θα Τον βρεις στην άλλη». Για ένα χριστιανό της Δύσης, αυτή είναι μια καταπληκτική δήλωση. Τί σημαίνει αυτό πρακτικά; Δεν μιλούσε αυτός για τη μυστική εμπειρία ή δεν είχε τα οράματα ή κάτι παρόμοιας φύσεως. Καθένας που γνωρίζει τον π. Σεραφείμ συνειδητοποιεί ότι θα είχε μείνει μακριά από τέτοιου είδους συζήτηση. Αυτό που εννοούσε με το να “βρεις τον Χριστό» σε αυτήν τη ζωή είναι, πως κάποιος πρέπει πρώτα να εστιάζει στον Χριστό διαρκώς, ημέρα και νύχτα. 

Αυτό δεν αποτελεί μία συνήθεια προσευχής, όπως κάνει κάποιος στις εικόνες όταν βάζει το καπέλο του για να βγει από την πόρτα. Μάλλον, πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος έχει στον νου του τον Χριστό όλη την ημέρα, σε κάθε περίσταση, σε κάθε ευκαιρία – να υψώνει κάποιος την καρδιά και τον νου του σε Αυτόν. Ο π. Σεραφείμ συνήθιζε να μου λέει, αναφερόμενος στην Καινή Διαθήκη: «Ο Θεός είναι αγάπη κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σε αυτόν… Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» (Α Ιωάν. 4:16,18). 

Βλέπετε, ήμουν ένα άτομο που φοβόταν, έτσι θα έλεγε, τέτοιου είδους λόγια. Και έπειτα θα εξηγούσε, “Καλά, εμείς δεν μπορούμε να έχουμε τέλεια αγάπη για τον Θεό, ή τον καθένα, επειδή είμαστε ατελείς. Η αγάπη του Θεού είναι τέλεια. Αλλά εάν κατοικούμε στην αγάπη και ο Θεός είναι αγάπη, κατόπιν ο Θεός κατοικεί σε μας. Και αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ερχόμαστε όλο και πιο κοντά, συνεχώς πιο κοντά, στον Χριστό σε αυτό τον κόσμο“. Και έτσι γινόμαστε λιγότερο φοβισμένοι έναντι της ζωής και των άλλων ανθρώπων, των προκλήσεων και των δυσκολιών.

Άλλα εδάφια που του άρεσε να αναφέρει ήταν, «Μικρά μου παιδιά, έφτασε το τέλος» (Ά Ίωάν. 2:18), και «Μη φοβάσαι το μικρό μου ποίμνιο. Σ’ εσάς ευαρεστήθηκε ο Πατέρας σας να δώσει τη βασιλεία του» (Λουκ. 12:32). Στα επόμενα χρόνια θυμήθηκα που ο π. Σεραφείμ επαναλάμβανε τέτοια εδάφια σε μένα – και έρχονταν στον νου μου σε περιόδους φόβου και κινδύνου. Αυτά τα εδάφια ήταν μια ιδιαίτερη ανάπαυση και παρηγοριά για μένα κατά την περίοδο της ξαφνικής ανάπαυσης της Ματιούσκας μου ["Ν": εννοεί την πρεσβυτέρα του, τη σύζυγό του], η οποία συνέβη αρκετά χρόνια αφότου ο π. Σεραφείμ είχε αφήσει αυτόν τον κόσμο. Αλλά, φυσικά, η μεγαλύτερη ανάπαυση από όλα, κατά τον θάνατό της, ήταν που γνώριζα ότι τώρα ήταν μαζί του.

Τελικά, θα επιθυμούσα να πω, με πολύ μεγάλη πεποίθηση, ότι ο π. Σεραφείμ βρήκε τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή. Δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις, και αυτός είχε τόσα πολλά να δώσει. Από αυτό μπορούμε να ξέρουμε ότι ο Χριστός κατοίκησε πράγματι μέσα σε αυτόν». 

Από τo βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ. Η ζωή και τα έργα του, τόμ. Γ'

Orthodoxy of the Heart - Father Seraphim Rose and the Orthodox Christians of Africa

ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ: "ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ".

 Ένα όνειρο τον οδήγησε στην Ορθοδοξία!

Από τον ιεραποστολικό αγρό

“Ένα πρωινό του μηνός Μαΐου 1994 ήλθε στην Ιεραποστολή μας ένας μεσόκοπος ιθαγενής. Τον δέχθηκα στο γραφείο και εκείνος άρχισε να μου διηγήται το πρόβλημα που τον απασχολούσε και φαινόταν αρκετά ανήσυχος και ταραγμένος.

- Πάτερ, εγώ εργάζομαι στην εταιρεία “Τζεκαμίν” των μεταλλευμάτων. Αρρώστησα βαρειά και οι γιατροί δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν. Έκανα προσευχή στον Θεό να με λυπηθή.

- Ποια εκκλησία ακολουθείς;

- Είμαι στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία, πάτερ.

Μια νύκτα είδα στον ύπνο μου πολλούς κληρικούς σαν και εσάς που ήταν ντυμένοι με λαμπρά ρούχα και λειτουργούσαν μέσα σε μια Εκκλησία, σαν τη δική σας. Ένας απ' αυτούς με πλησίασε και μου είπε:

“Ο Θεός άκουσε την προσευχή σου, αλλά για τη σωτηρία σου θα 'λθης στη δική μας Εκκλησία. Αυτή είναι η μόνη αληθινή Εκκλησία”

Εγώ πάτερ, δεν ξέρω ούτε καν εσάς, ούτε ποιο είναι το όνομα της Εκκλησίας σας, αλλά ήλθα εδώ, διότι είδα στον ύπνο μου παπάδες σαν εσάς με ράσα και γένεια και ρούχα λαμπρά. Ρώτησα κι άλλους και μου είπαν ότι “μόνο οι ορθόδοξοι έχουν γένεια και φορούν τέτοια ρούχα. Η Εκκλησία τους είναι στο τάδε μέρος. Εκεί θα πας”.

Τον συμβούλευσα, του έδωκα βιβλία και του πρότεινα, αν θέλη να έρχεται κάθε Κυριακή στην Εκκλησία μας και στις κατηχήσεις. Έκτοτε έγινε πιστό μέλος της Εκκλησίας μας”(ΔΓΜ, 72)

(στο: Αντιαιρετικά Εφόδια, αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Σταμάτα 2013, σελ. 209-210)

sostis.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ: "ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΩΝ" (ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ).

Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Περί πλούτου και πλουσίων (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.

Πριν δώσουμε ερμηνεία για τον λόγο που είπε ο Χριστός στον πλούσιο νεανίσκο, ακούστε τι λέει ο απόστολος Ιάκωβος για τους πλούσιους: «Άγε νυν οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες επί ταις ταλαιπωρίαις υμών ταις επερχομέναις΄ ο πλούτος υμών σέσηπε και τα ιμάτια υμών σητόβρωτα γέγονεν, ο χρυσός υμών και ο άργυρος κατίωται, και ο ιός αυτών εις μαρτύριον υμίν εσται και φάγεται τας σάρκας υμών΄ ως πυρ εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις΄ ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ’ υμών κράζει, και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ εισεληλύθασιν΄ ετρυφήσατε επί της γης και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών ως εν ημέρα σφαγής, κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον ουκ αντιτάσσεται υμίν» (Ιακ. 5, 1-6).

Βλέπετε τι φοβερά λόγια είπε ο απόστολος Ιάκω­βος για τους πλούσιους και πόσο βαριά τους κατηγόρησε; Και τί μπορεί να είναι πιο φοβερό από τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού που λέει ότι δύσκολο είναι για έναν πλούσιο να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού;

Γιατί είναι δύσκολο; Κατά την εποχή του Χριστού μεταξύ του λαού του Ισραήλ κυριαρχούσε η γνώμη ότι ο πλούτος είναι ευλογία του Θεού, γι’ αυτό τους πλούσιους ανθρώπους τους σέβονταν και τους εκτιμούσαν πολύ.

Όταν ο Κύριος είπε ότι ο πλούτος είναι εμπόδιο να εισέλθει κανείς στην Βασιλεία του Θεού, οι κατάπληκτοι μαθητές του Τον ρώτησαν: «Τις αρα δύναται σωθήναι» (Μτ. 19, 25). Και αυτοί είχαν την γνώμη ότι οι πλούσιοι έχουν την ευλογία του Θεού. Αν οι πλούσιοι δεν θα σωθούν, τότε ποιός θα σωθεί; Ο Κύριος τους απάντησε: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).

Ας σκεφτούμε καλύτερα αυτά τα λόγια. Όταν εκείνος ο νέος είπε στον Κύριον την επιθυμία του να Τον ακολουθήσει, ο Κύριος τον ρώτησε: «Γνωρίζεις τις εντολές;» «Ναι, -απάντησε εκείνος-, βεβαίως, γνωρίζω όλες τις εντολές και από μικρός τις τηρώ». Αλλά ο Κύριος έδειξε, και σ’ αυτόν και σ’ όλους τους άλλους ότι δεν είναι αρκετό να τηρεί κανείς μόνο τις εντολές του παλαιού νόμου, δηλαδή εκείνες τις δέκα εντολές που και εσείς τις γνωρίζετε.

Γιατί δεν είναι αρκετό; Οι Εβραίοι ήταν σίγουροι ότι οι εντολές είναι το παν΄ όποιος τηρεί τις εντολές είναι καθαρός και άγιος και θα γίνει κληρονόμος της Βασιλείας του Θεού. Ο Κύριος όμως είπε ότι τα πράγματα καθόλου δεν είναι έτσι.

Τί ζητάνε από τους ανθρώπους οι εντολές του παλαιού νόμου; Η πρώτη εντολή διδάσκει να προσκυνούν οι άνθρωποι τον ένα και μοναδικό Θεό, μόνο Αυτόν να τιμούν και να μην έχουν άλλους θεούς ε­κτός απ’ Αυτόν. Η δεύτερη εντολή απαγορεύει να προσκυνάνε οι άνθρωποι τα είδωλα. Αυτό τί σημαίνει; Ότι όλοι όσοι δεν προσκυνούν τα είδωλα αυτόματα γίνονται καθαροί και άγιοι; Εμείς όλοι προσκυνάμε έναν Θεό. Όλοι είμαστε άγιοι;

Ο νόμος υπαγορεύει να σεβόμαστε τον πατέρα και την μητέρα μας. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαστε άγιοι επειδή σεβόμαστε τους γονείς μας και δεν τους πετάμε στο δρόμο όταν γερνάνε; Μήπως αυτό και μόνο μας κάνει δίκαιους ενώπιον του Θεού;

Οι εντολές λένε να μην μοιχεύουμε, να μην φονεύουμε, να μην κλέβουμε, να μην ζηλεύουμε τον πλησίον μας, να μην επιθυμούμε τίποτα απ’ τα δικά του και να μην επιθυμούμε τη γυναίκα του. Και αυτό τί σημαίνει; Αν δεν είμαστε δολοφόνοι, δεν είμαστε κλέφτες, ούτε πόρνοι, ούτε ψευδομάρτυρες, αν από ζήλεια δεν αρπάζουμε την περιουσία των συνανθρώπων μας, αυτό σημαίνει ότι είμαστε καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού;

Όλες οι εντολές του παλαιού νόμου είναι αρνητικές και λένε να μην είμαστε αυτοί και αυτοί. Δεν λένε όμως πώς πρέπει να είμαστε. Απαγορεύουν μόνο να κάνουμε τις πιο χονδρές, τις πιο άσχημες αμαρτίες. Οι εντολές αυτές προορίζονταν για έναν λαό σκληρό, όπου οι άνθρωποι έκαναν τα πρώτα απλά βήματα στην διόρθωσή τους.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν ήλθε να καταργήσει το νόμο αλλά να τον «πληρώσει». Η λέξη αυτή στη σλαβική γλώσσα έχει δύο σημασίες -«εκπληρώνω» και «συμπληρώνω».

Ο Κύριος μας έδωσε έναν καινούριο νόμο, ο οποίος είναι πιο τέλειος σε σύγκριση με τον παλαιό νόμο του Μωυσέως. Μας έδωσε τις εννέα σωτήριες εντολές των μακαρισμών. Μας λέει ότι καθαροί και άγιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι αυτοί που δεν κλέβουν και δεν φονεύουν, δεν είναι αυτοί που τηρούν τις εντολές του νόμου του Σινά, αλλά αυτοί που είναι πνευματικά τέλειοι. Αυτοί που είναι γεμάτοι ταπείνωση, αυτοί που χύνουν δάκρυα για τις αμαρτίες τους και την αδικία που βλέπουν στον κόσμο. Αυτοί που με συντετριμμένη καρδιά βλέπουν τον Σταυρό του Χριστού. Αυτοί θα κληρονομήσουν την Βασιλεία των Ουρανών.

Μακαρίζει τους πράους, αυτούς που διψάνε και πεινάνε την αλήθεια, τους ελεήμονες και τους ειρηνοποιούς. Υπόσχεται την Βασιλεία του Θεού σ’ αυτούς που διώκονται για την αλήθεια, σ’ αυτούς που οι άλλοι τους χλευάζουν και λοιδορούν για το όνομα Του.

Αυτός, συνεπώς, είναι καθαρός και άγιος που είναι τέλειος πνευματικά. Και ο Κύριος από όλους μας ζητάει να είμαστε τέλειοι πνευματικά όπως είναι τέλειος ο Επουράνιος Πατέρας μας.

Ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία Του μας έδωσε τέτοιες εντολές που κάνουν την καρδιά μας να τρέμει. Πως να μην φροντίζουμε για το αύριο, πως να συγχωρούμε τους εχθρούς μας και να τους αγαπάμε, πως να δώσουμε στον άλλον το τελευταίο μας πουκάμισο. Και όμως όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε για να γίνουμε τέλειοι.

Στον νεαρό που ήθελε να γίνει τέλειος και είχε ήδη εκπληρώσει όλο τον παλαιό νόμο ο Χριστός είπε: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21). Και μόλις το άκουσε ο νεαρός εκείνος έφυγε λυπημένος γιατί είχε μεγάλο πλούτο και δεν μπόρεσε να κάνει αυτό που του ζητούσε ο Κύριος.

Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πουλήσει όλα όσα είχε και να δώσει στους φτωχούς; Γιατί το να έχει κανείς μεγάλο πλούτο είναι τελείως ασυμβίβαστο με το να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος πράος και ταπεινός να χύνει συνέχεια δάκρυα βλέποντας να υποφέρουν οι αδελφοί του και να πολλαπλασιάζει ταυτόχρονα τον πλούτο του, να χτίζει καινούρια σπίτια, να αγοράζει καινούρια άλογα και ακριβά ρούχα;

Σίγουρα δεν μπορεί, γιατί αν είναι σπλαχνικός θα μοιράζει συνέχεια αυτά που έχει. Και τότε όταν μοιράσει όλα θα εκπληρώσει τον νόμο του Χριστού. Αν κρατάει για τον εαυτό του τον πλούτο του, αυτό σημαίνει ότι αγαπάει τον εαυτό του πιο πολύ από τον πλησίον του. Αλλά ο Κύριος είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Και αν έτσι αγαπάμε τον πλησίον μας δεν θα δώσουμε στον ανήμπορο και τον πεινασμένο όλα όσα έχουμε; Θα μπορέσουμε τότε να ζούμε έτσι όπως ζουν οι πλούσιοι στην Αμερική;

Στις ανούσιες και τρελές διασκεδάσεις σπαταλάνε τα χρήματα που κερδίζουν γι’ αυτούς οι εργάτες με δικό τους ιδρώτα και αίμα…

Γι αυτό και λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστός ότι, αν δεν θέλουμε να αφήσουμε τον πλούτο μας, δεν θα εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού, διότι σ’ αυτή την περίπτωση παραμένουμε σκληρόκαρδοι και μισάνθρωποι εγωιστές. Αλλά μπορούν να έχουν τέτοιοι άνθρωποι θέση στη Βασιλεία του Θεού; Πιο εύκολα να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία των Ουρανών. Ποιά σχέση όμως έχουν όλα αυτά με μας, τους ανθρώπους που δεν έχουν πλούτο; Έχουν άμεση σχέση. Σκεφθείτε τι είναι αυτό που βλάπτει την ψυχή εκείνων των ανθρώπων που έχουν πλούτο; Την βλάπτει το ότι τα γήινα αγαθά, τις διάφορες απολαύσεις, την πολυτέλεια αυτοί οι άνθρωποι βάζουν πάνω απ’ όλα. Τα θεωρούν πιο σημαντικά και από τα πνευματικά αγαθά, τα οποία αποκτούν οι άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν υλικά αγαθά, έχουν όμως τον μεγάλο πλούτο τής αγάπης του Θεού και του πλησίον.

Αυτός που είναι προσκολλημένος στα γήινα, που ζητά απολαύσεις, αυτός πάσχει ακριβώς απ’ εκείνο το πάθος που δεν αφήνει τους πλούσιους να εισέλθουν στην Βασιλεία του Θεού.

Είναι λίγοι μεταξύ μας αυτοί που αν και δεν έχουν λεφτά και κάποιες φορές δεν έχουν και τα απαραίτητα, θέλουν όμως λεφτά, θέλουν απολαύσεις και διασκεδάσεις και δεν αμαρτάνουν, γιατί απλώς δεν έχουν την δυνατότητα να αμαρτήσουν. Και αν είχαν θα έκαναν και εκείνοι τις ίδιες αμαρτίες σαν εκείνον τον πλούσιο στην πόρτα του σπιτιού του οποίου καθόταν ο Λάζαρος έτοιμος να πεθάνει από φτώχεια και πείνα.

Αν εμείς, παρ’ όλο που δεν είμαστε πλούσιοι, ζητάμε τις απολαύσεις και τις χαρές της ζωής΄ αν ο σκοπός της ζωής μας είναι η ευημερία, αν όλες οι σκέψεις μας είναι πώς να περάσουμε καλύτερα σε αυτή την ζωή και μόνο αυτό επιδιώκουμε, τότε σίγουρα είμαστε μακριά απ’ αυτό που ζητάει ό Κύριος. Διότι άνθρωποι που επιζητάνε την καθαρότητα της καρδιάς, άνθρωποι ελεήμονες, αυτοί επιδιώκουν μόνο το να είναι κοντά στον Θεό, να έχουν κοινωνία μαζί του, ζητάνε την χάρη και την αγάπη Του, θέλουν να είναι αδέλφια τού Χριστού.

Πολλές φορές ο φτωχότερος άνθρωπος, που δεν έχει τίποτα πάνω στη γη, αλλά διακονεί τον Θεό, πολλές φορές αυτός ο άνθρωπος, είναι πιο πλούσιος ακόμα και από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου. Ο πλούτος του είναι η θεία χάρη, η καθαρότητα της καρδιάς, η αγάπη και η συμπάθεια για τους πεινασμένους και δυστυχισμένους αδελφούς του. Αλλά πρώτ’ απ’ όλα ο πλούτος τους είναι η θερμή αγάπη του Θεού, του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Τώρα είναι εύκολο να καταλάβουμε την απάντηση που έδωσε o Χριστός στην γεμάτη απορία ερώτηση των μαθητών του: «Και τίς δύναται σωθήναι;» (Λκ. 18, 26). Η απάντησή του ήταν: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λκ. 18, 27).

Για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά. Αυτός μπορεί να στερήσει των πνευματικών αγαθών τους σκληρόκαρδους και άσπλαχνους πλούσιους ανθρώπους. Και μπορεί να δώσει την μεγαλύτερη χαρά εν Κυρίω στους πιο φτωχούς και τους πιο περιφρονημένους ανθρώπους που πεθαίνουν της πείνας.

Ο Θεός μπορεί όλους να σώσει. Μπορεί να σώσει και τον πλούσιο, αν εκείνος μετανοήσει, αν μισήσει τον πλούτο του και κάνει πράξη τον λόγο του Χριστού: «Ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και… δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21). Αυτό το έκανε ένας από τους μεγαλύτερους αγίους ο όσιος Αντώνιος ο Μέγας. Όταν ήταν είκοσι χρονών οι γονείς του πέθαναν και εκείνος έγινε κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Μια μέρα άκουσε στην εκκλησία αυτά τα λόγια του Ευαγγελίου: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Μτ. 19, 21).

Τα λόγια αυτά του έκαναν μεγάλη εντύπωση, μπήκαν βαθιά μέσα στην καρδιά του και κυρίεψαν εξολοκλήρου το νου του. Ο Μέγας Αντώνιος πήγε, πούλησε την περιουσία του, μοίρασε τα χρήματα στους φτωχούς και ο ίδιος έφυγε στην έρημο, οπού έζησε μέχρι το βαθύ γήρας. Είχε αρνηθεί όλα τα γήινα αγαθά αλλά έλαβε από τον Θεό πλούτο ασύγκριτα μεγαλύτερο. Ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της προφητείας και της θαυματουργίας και ο Μέγας Αντώνιος έγινε αδελφός και φίλος του Χριστού.

Έτσι πρέπει και εμείς να δεχθούμε τα λόγια του Χριστού περί του γήινου πλούτου. Να διώξουμε από την καρδιά μας την προσκόλληση στα γήινα αγαθά. Και μόνο ένα πράγμα να επιδιώκουμε: το να είμαστε φίλοι και αδελφοί του Θεού, που αγαπάνε τον Χριστό και τους οποίους αγαπά Εκείνος.

(«Λόγοι και Ομιλίες» Αγ. Λουκά επισκόπου Κριμαίας, Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»)

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: "Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ".

Χριστιανοί αδελφοί μου! Ο Θεός που είναι πλούσιος κατά το μέγα Του Έλεος, αφού μας έπλασε κατ' εικόνα Του για να μας καταστήσει κοινωνούς της δικής Του Αγαθότητας, θέλει όλοι να αξιωθούμε την συμμετοχή στην Μακάρια Ζωή, ήδη από τώρα αλλά και στην μελλοντική Βασιλεία. Η ίδρυση της αγίας Εκκλησίας      η οποία εγκαταστάθηκε στην γη ανάμεσά μας από τον Τριαδικό Θεό, έγινε με σκοπό να μας ξεπλένει, να μας καθαρίζει από τις αμαρτίες μας, να μας αγιάζει και να μας συμφιλιώνει με τον Θεό, χαρίζοντάς μας την παρρησία απέναντί Του. Μας ανοίγει τις πύλες του Ουρανού για να μας εισάγει σ' Αυτόν χαρίζοντάς μας τις ευλογίες του Παραδείσου και κατεβάζοντας σε μας τα Θεία Του Δώρα. Η Εκκλησία ιδρύθηκε για να αγιάζει τους αμαρτωλούς. Έχει την αγκαλιά της ανοικτή με σκοπό να μας υποδέχεται.

Άγιος Νεκτάριος

(☩ 3 Σεπτεμβρίου Aνακομιδή Τιμίων Λειψάνων Αγίου Νεκταρίου)

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΙΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.

Το όραμα που αποκάλυψε ο Άγιος Νεκτάριος σε μια πιστή γυναίκα

Πριν λίγα χρόνια μια ευσεβής γυναίκα μας διηγήθηκε Το όραμα που της έδειξε ο Άγιος Νεκτάριος. Το γεγονός έχει ως εξής.

Η γυναίκα αυτή ζούσε στην περιοχή της Αθήνας στο Κολωνό στην οδό Λένορμαν. Σε ένα νεοκλασικό σπίτι όπου σε ένα από τα δωμάτια της είχε φτιάξει ένα προσευχητάριο. Σε αυτό κάθε μέρα προσευχόταν και έκανε άσκηση. Είχε και μια μεγάλη εικόνα του αγίου Νεκταρίου όπου τον αγαπούσε πολύ και προσεύχονταν πάντα θερμά στον Άγιο.

Σε κάποια περίοδο της ζωής της και μετά από κάποιο προβληματισμό της δημιουργήθηκε το ερώτημα πως άγιασε ο Άγιος Νεκτάριος. Άρχισε λοιπόν να κάνει έντονα προσευχή επί πολλές μέρες να της λυθεί αυτή η απορία . μετά από λίγο καιρό ο Άγιος της εμφανίστηκε στην γυναίκα και ταυτόχρονα μπροστά της άνοιξε ο τοίχος του δωματίου όπου φάνηκε μια πεδιάδα.

Και της λέει ο Άγιος ελάτε ακολουθείσθε με στην πεδιάδα. Άρχισαν λοιπόν να περπατούν στην πεδιάδα αυτή και οι δυο αλλά ήταν χωρίς παπούτσια ξυπόλητοι στην αρχή περπατούσαν και μετά άρχισαν να τρέχουν όσο προχωράγανε η πεδιάδα γέμιζε αγκάθια τσουκνίδες κλπ.

Τα πόδια της άρχισαν να πονάνε και να βγάζουν αίμα διότι τα αγκάθια την τσιμπούσαν ο Άγιος Νεκτάριος όμως συνέχισε κανονικά με θάρρος και πίστη την γρήγορη πορεία μέσα στην πεδιάδα. Μετά από λίγο έφτασαν σε ένα μεγάλο συρματόπλεγμα που έκλεινε το δρόμο τους. Υπήρχε μόνο μια μικρή τρύπα μπροστά τους που δύσκολα μπορούσε να περάσει ούτε καν ένα μικρό παιδί. Όμως ο Άγιος έσκυψε γρήγορα και πολύ εύκολα πέρασε μέσα από την μικρό αυτό χώρισμα και βρέθηκε στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος .

Έκανε λοιπόν με την κίνηση του χεριού του να τον ακολουθήση να περάσει μέσα από το μικρό αυτό πορτάκι και να τον ακολουθήση . όμως η κυρία Βασιλική δεν μπόρεσε να το κάνει όσο και αν προσπάθησε. Ο Άγιος τότε συνέχισε δείχνοντας της ότι μόνο ο τρόπος της βαθειάς ταπείνωσης οδηγεί στην αγιότητα. Μετά από αυτό το όραμα σταμάτησε.

Η γυναίκα συντετριμμένη ευχαρίστησε τον Άγιο για αυτήν την αποκάλυψη που της έκανε. Πάντα από τότε είχε βοηθό τον Άγιο Νεκτάριο και όποτε μπορούσε προσεύχονταν με τον παρακλητικό του κανόνα.