Π. ΙΩΗΛ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΑΔΙΚΟΥΝ, ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος: Ο Χριστιανός δεν είναι καρπαζοεισπράκτορας. Όταν σας αδικούν, έχετε δικαίωμα να ζητάτε δικαιοσύ­νη. Μα είτε την ευρίσκετε, είτε όχι, οφείλετε να έχετε αγάπη· και να συγχωρείτε. Γιατί το τέλειο είναι η αγά­πη. Ο Κύριος μία φορά εζήτησε αδικούμενος δικαιο­σύνη· για να την αγιάσει. «Εί κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κάκου· εί δε καλώς, τι με δέρεις»;

ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ: ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ!

Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις.
Είναι ανάγκη να περιμένεις.
Εργάζεται ο Θεός.
Μόνο που έχει τους δικούς Του ρυθμούς.
Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Και η φύση το ίδιο κάνει.
Ένα λουλουδάκι θ’ ανθίσει όταν έρθει η ώρα του!
Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ’ αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας.
Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο.
Ο Θεός δεν μπαίνει σ’ αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας, αλλά κινείται στους ρυθμούς της δικής Του αγάπης και της δικής Του υπομονής.
 
Γέρων Νεκτάριος Βιτάλης 

ΓΕΡΩΝ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΤΥΦΛΟΣ: ΜΑΘΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ!

Γέρων Ισίδωρος ο Τυφλός: Μάθε να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό. Δεν ξέρει ο Θεός και ξέρεις εσύ; Αν ο Θεός στο επιτρέπει αυτό, είναι επειδή είναι προς όφελος της σωτηρίας της ψυχής σου...Τι πράγματα είναι αυτά; Για κοίτα με στο πρόσωπο. Πως με βλέπεις εμένα; Με βλέπεις δυστυχισμένο, λυπημένο; Χαρούμενο δεν με βλέπεις; Εγώ είμαι εκ γενετής τυφλός. Και δοξάζω την Παναγία γιατί έτσι κάνω λιγότερες αμαρτίες.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

 Ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης μιλάει για τον Παράδεισο

 Διηγείται ο Γέροντας. Κάποτε διάβαζα το βίο του Άγιου Σεραφείμ του Σαρώφ και στο σημείο που έλεγε ο Άγιος ότι είδε τα σκηνώματα του Παραδείσου, «εν τη οικία του Πατρός μου πολλαί μοναί εισί», τότε λέω πώς να είναι άραγε Θεέ μου, αυτές οι Μονές;

Ξαφνικά μου έπεσε το βιβλίο από τα χέρια και βρέθηκα σ` ένα ωραίο μέρος. Μπροστά μου ήταν ένας δρόμος κατάφυτος με βιολέτες, όλες το ίδιο ύψος και πυκνοφυτεμένες, ευωδιαστές και δίπλα μου στεκόταν ένας Γέροντας, ο Άγιος Δαβίδ ήταν. Ήθελα να προχωρήσω και δίσταζα να μην σπάσω τα λουλούδια. Έλεγε μάλιστα ποιος τα φύτεψε τόσο πυκνά. Αν ήταν λίγο αραιότερα θα έβαζα το πόδι μου ανάμεσα και δε θα τα έσπαζα και δίσταζα να προχωρήσω.

Τότε μου λέει ο Γέροντας.

Προχώρα, προχώρα, προχώρα, πάτερ Ιάκωβε, μη φοβάσαι τα λουλούδια αυτά δεν είναι σαν και εκείνα που ξέρεις , δεν σπάζουν. Καθώς προχωρούσα λοιπόν πατούσα και δεν σπάζανε. Βλέπω δεξιά μου, ένα απότομο κατήφορο, χωματόδρομο πολύ επικίνδυνο και λέω. Τι δρόμος κατηφορικός είναι αυτός; Αν περάσει κανένα αυτοκίνητο θα κινδυνεύσει.

Μου λέει τότε ο γέροντας.

Εδώ πάτερ Ιάκωβε δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ας` τον αυτόν τον δρόμο μην τον κοιτάζεις καθόλου, εσύ βάδιζε το δρόμο που βαδίσεις.

Βαδίζαμε λοιπόν στο ανθισμένο αυτό δρόμο και λέω. «ας κοιτάξω τι υπάρχει γύρω». Βλέπω κάτι ωραιότητα σπιτάκια, αραιοκατοικημένα, σαν παλατάκια, με τις περιφράξεις τους με τις εξώπορτες τους, γεμάτα λουλούδια και ομορφιά και φως, αλλά ήταν εντελώς άδεια, δεν υπήρχε κανένας άνθρωπος μέσα. Λέω τότε στον Γέροντα που με συνόδευε.

Γέροντα, τι ησυχία και τι ομορφιά είναι αυτή;

Ας είχα και εγώ ένα τέτοιο σπιτάκι να κάθομαι στην ησυχία, να κάνω την προσευχή μου, γιατί εγώ είμαι άνθρωπος της ησυχίας. Τότε σήκωσε ο Γέροντας το χέρι του και μου έδειξε το σπιτάκι του που ήταν για μένα. Αμέσως όμως βρέθηκα στο κελί μου και είπα. Γιατί ξαναγύρισα σ` αυτό το κόσμο; Αχ να μην ξαναγύριζα, αλλά να έμενα για πάντα εκεί!

Άγιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΝΙΓΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ"

 "Για το πρόσωπο το δικό σου,  δεν θα πνιγούν και οι άλλοι.."

Όπου υπάρχουν δίκαιοι άνθρωποι, είναι ευλογία. Για παράδειγμα μέσα σε μία πολυκατοικία, που είναι 20, 30, 40, 50 οικογένειες, μπορεί να είναι μία οικογένεια, η μόνο ευλογημένη και για το χατίρι αυτής της οικογένειας, να μην τη χαλάσει ο Θεός ολόκληρη την πολυκατοικία. 

Οι Χριστιανοί είναι το άρωμα, είναι η ευλογία, είναι η εγγύηση και η ασφάλεια και όλων των άλλων κατεργαρέων και των αδιαφόρων. 

Ένα περιστατικό από την Καινή Διαθήκη που δείχνει την παρρησία που έχουν οι δίκαιοι άνθρωποι, αναφέρεται στο τελευταίο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων, όταν ο Απόστολος Παύλος δέσμιος πηγαίνει στη Ρώμη με το καράβι. Η θάλασσα σήκωσε φουρτούνα και κινδύνευαν να πνιγούν. 

Τη νύχτα παρουσιάστηκε ένας Άγγελος τον Παύλο και του είπε: 

- Παύλε θα παραστείς στον Καίσαρα θα φτάσεις, μη φοβάσαι και όχι μόνο εσύ και οι πάντες που είναι μαζί σου στο καράβι και οι 276 επιβάτες. Και ο Θεός σου χάρισε εσένα τη ζωή αυτών, την οποία κρατάς εσύ για λογαριασμό δικό σου. Για το πρόσωπο το δικό σου, δεν θα πνίγουν και οι άλλοι. 

Τότε ο Παύλος ανακοίνωσε αυτά που του είπε ο Άγγελος και τους είπε: 

- Να μην κάνετε αυτά που κάνετε από την Κρήτη ως εδώ και σας λέω ένα νέο. 

Δεν θα χαθούμε. Θα φτάσουμε στη Ρώμη, δεν θα χαθεί ούτε ένας! Μπορεί το πλοίο να χαθεί, εμείς όμως θα ζήσουμε όλοι...

Έτσι για το χατίρι του Παύλου, έζησαν και οι 276.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ: "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΜΥΓΕΣ ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ"

 «Πρέπει να είμαστε όχι σαν τις μύγες αλλά σαν τις μέλισσες οι οποίες πετάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο μαζεύοντας το μέλι. 

Και εμείς πρέπει να μαζεύουμε το μέλι δίνοντας σημασία μόνο στο καλό που υπάρχει στον αδελφό μας. 

Γι’ αυτούς που κακολογούν και κατακρίνουν τον αδελφό τους ο ψαλμωδός και προφήτης Δαβίδ είπε: «τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών» (Ψαλ. 5, 10). 

Ανοίξτε έναν τάφο και θα δείτε τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα του και τι δυσοσμία. 

Η ίδια δυσοσμία, πνευματική δυσοσμία, βγαίνει από το στόμα μας όταν κατακρίνουμε τον πλησίον».

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΥ, ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΟΥ"

 "Άρχισα να κουβεντιάζω με τον Θεό μου, με τον Χριστόν μου.."

Τίποτε δεν είναι τυχαίον εις τον κόσμο.

Την ζωή μας και όλα τα της ζωής μας τα διοικεί ο Δεσπότης Χριστός.

Εις τον πόνον και τας πικρίας μας έρχεται εις συνάντησιν το Άγιο Πνεύμα και εξάγει χαράν θεοδώρητον.

Δεν αντιλαμβανόμεθα πολλάκις την παρουσίαν του,διότι είμεθα απερροφημένοι από την καθημερινότητα των μεριμνών μας.Όμως Aυτό, πνέον όπου θέλει, πνέει και εις την καρδίαν μας και την δροσίζει.

Ως βάλσαμον χύνεται επάνω μας η θεία παράκλησις.

Το έλεος του Θεού κατέρχεται από τον ουρανόν κα πλημμυρίζει την ζωήν μας. 

Όσον πιο πολλαί είναι αι οδύναι μας, τόσο περισσότεραι αι επισκέψεις του Θεού.

Ανοίγεις τα πνευματικά βιβλία και βλέπεις να σου μιλά ο Θεός.

Νοιώθεις αμέσως το φτερούγισμα του Πνεύματος..

Νοιώθεις να απαντά ο Θεός στις απορίες σου.

Βλέπεις να διαλύη τα σκοτάδια σου, να ανοίγει τους δρόμους σου, όταν υπάρχει μπροστά σου αδιέξοδο.

Βλέπεις να μην αφήνει κανένα σημάδι σκοτεινό μέσα στο περασμά σου.

Τότε γεμάτος χαρά φωνάζεις “νυν ηρξάμην λαλήσαι προς τον Κύριο μου. Εγώ δε ειμί γη και σποδός”.

Άρχισα να κουβεντιάζω με τον Θεό μου, με τον Χριστόν μου. Και τι είμαι εγώ που μιλάω μαζί του;

Στάχτη είμαι, πηλός είμαι. 

Μου κάνει όμως αυτήν την χάρη ο Θεός.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ( ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ)

 Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού 

(† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Στο αποστολικό ανάγνωσμα να λέει ο απόστολος Παύλος: «Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται, καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6:14).

Υπήρχαν τότε ορισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι εκαυχώντο για διάφορα κοσμικά πράγματα. Άλλοι για την καταγωγή, άλλοι για τον πλούτο κλπ. Και πίστευαν ακόμα ότι έπρεπε να τηρούν και τα έθιμα του Μωσαϊκού Νόμου για να σωθούν. Έλεγαν ότι δεν αρκεί να είναι κανείς Χριστιανός και να πιστεύει στον Χριστό, και ότι σωτηρία χωρίς την τήρηση των τυπικών διατάξεων του Μωσαϊκού Νόμου, όπως είναι η περιτομή, δεν υπάρχει. Αυτοί ήσαν οι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί. Εναντίον αυτών των Ιουδαϊζόντων Χριστιανών γράφει στην προς Γαλάτας επιστολή ο απόστολος Παύλος, καθώς διαβάσαμε σήμερα.

Τις δοξασίες των Ιουδαϊζόντων Χριστιανών κατεδίκασαν και οι άλλοι Απόστολοι, καθώς και η Αποστολική Σύνοδος που έγινε το 48 μ.Χ. Ο απόστολος Παύλος γράφει, ότι για μένα τίποτα δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο που να καυχηθώ, παρά μόνο ο Σταυρός του Χριστού· «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», και προσθέτει «δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται, καγώ τω κόσμω». Δηλαδή, δια του Σταυρού του Χριστού ο κόσμος για μένα περιφρονήθηκε και πέθανε και εγώ πάλι πέθανα ως προς κάθε γήινο πράγμα.

Πράγματι, αδελφοί μου, για ποιο άλλο πράγμα μπορεί να καυχηθεί ο Χριστιανός, παρά μόνο για τον Σταυρό του Χριστού, στον οποίο φανερώνεται όλη η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο; Ένας Θεός σταυρώνεται, καρφώνεται, πεθαίνει, ατιμάζεται επάνω στον Σταυρό από αγάπη για τον άνθρωπο. Ο Χριστός σταυρώνεται για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά επάνω στον Σταυρό. Τι μυστήριο αγάπης! Χάνει τον νου του ο άνθρωπος μπροστά σ’ αυτήν την αγάπη του Θεού και ούτε μπορεί να την καταλάβει, λόγω της αμαρτωλότητός του. Γι’ αυτό η μόνη καύχησή μας είναι ο Σταυρός του Χριστού. Ο Σταυρός είναι για τον κάθε Χριστιανό η μόνη χαρά, η μόνη ελπίδα, η μόνη παρηγοριά, η μόνη καύχηση.

Αλλ’ όμως να μη ξεχνάμε, ότι για χάρη του Σταυρού του Κυρίου μας πρέπει και εμείς να συσταυρωθούμε μαζί με τον Χριστό και να πεθάνουμε ως προς τις αμαρτίες μας και τον κόσμο, καθώς μας λέει σήμερα ο απόστολος Παύλος, ότι δια του Σταυρού του Χριστού «εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω».

Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας βοηθήσει να αισθανθούμε το μυστήριο του Σταυρού Του, όπως και την Παναγία μας, που εορτάζουμε τα προοίμια της παγκοσμίου χαράς, το Γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία μας πρώτη μετά τον Κύριο έζησε το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού. Άλλωστε εικονίζεται ισταμένη παρά τον Σταυρό του Χριστού. Αυτή στα δεξιά του σταυρωθέντος Κυρίου και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στα αριστερά.

(1981)

 

(Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 19)

ΑΓΙΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΥΑΝΘΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ

 Άγιοι Δημήτριος, Ευανθία η σύζυγος του
και Δημητριανός ο γιος τους 

Και οι τρείς θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης. Ο Δημήτριος ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων η Σκήψης της Μικράς Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η δε γυναίκα του Ευανθία και ο γιος του Δημητριανός ήταν στον ναό προσευχόμενοι, μαζί με τον Κορνήλιο. Τη στιγμή όμως εκείνη έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το έμαθε αυτό ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένεια του. Πράγματι ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τα δύο μέλη της οικογενείας του Δημητρίου, που είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή στον Χριστό του Δημητρίου, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 11 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗ ΓΗ!

Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος: Με την ομαδική προσευχή κατεβάζει ο πιστός τον Θεό στη γη, ενώ με την ατομική προσευχή ανεβάζει ο πιστός τον εαυτό του στον Ουρανό και συναντάται με τον Θεό.