ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΟ!

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Χριστιανός χωρίς το σημείο του Σταυρού μοιάζει με στρατιώτη χωρίς όπλο. Βρίσκεται στην διάθεσι του εχθρού. Ο Σταυρός αγιάζει κάθε άνθρωπο και κάθε αντικείμενο. Έτσι παρέλαβε η Εκκλησία από τους αποστόλους και έτσι πιστεύουν οι χριστιανοί. Γι' αυτό εύλογα αναρωτιέται κανείς: Είναι χριστιανός εκείνος που αποφεύγει το σημείο του Σταυρού; 

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΑΣΕ ΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΤΗ ΝΑ ΓΛΙΣΤΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ"!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”. Με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής. 

ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΤΕ ΠΟΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΑΠΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΑΣ".

 Μην απογοητεύεστε ποτέ. Αφήνετε απλά με την προσευχή σας στα χέρια του Θεού την υπόθεσή σας (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αναφέρεται ότι ένας ναυαγός κάποτε κατόρθωσε παλεύοντας ώρες με τα κύματα να βγει σε ένα έρημο νησάκι. Εκεί με πολλούς κόπους έφτιαξε μια πρόχειρη καλυβούλα χρησιμοποιώντας κλαδιά.

Και κάθε μέρα προσευχόταν κοιτάζοντας στον ορίζοντα μήπως φανεί κανένα πλοίο. Ένα απόγευμα είχε απομακρυνθεί λίγο από την καλυβούλα του να βρει κάνα χόρτο κάτι να φάει. Και εκεί που επέστρεφε τον έπιασε μια απελπισία μπροστά σ’ αυτό το θέαμα που αντίκρυσε.

Τι είδε δηλαδή. Ότι είχε κατορθώσει να φτιάξει με τόσους κόπους έβλεπε τώρα μια φωτιά να το μεταβάλει σε στάχτες.

Επειδή δεν είχε πολλά μέσα να ανάβει φωτιά, δεν την έσβησε φεύγοντας, για να μην την ξανανάψει όταν επιστρέψει. Έτσι την άφησε αναμμένη. Ποιος ξέρει τώρα τι έγινε, φύσηξε, κάτι, έπιασε φωτιά και έγινε η καλύβα του στάχτη.

Λέγει λοιπόν μόνος του, αυτό ήταν λοιπόν, το χειρότερο που μπορούσα να πάθω. Έτσι σκέφτηκε με την περιορισμένη ανθρώπινη κρίση του. Αλλά τι ήταν λέτε.

Αυτό που εκείνος θεωρούσε συμφορά το έκανε ο Θεός για την σωτηρία του, που τόσο θερμά το ζητούσε. Την άλλη μέρα ένα βαπόρι τον πλησίασε και τον παρέλαβε. Καλά, λέει στον καπετάνιο. Πως με είδατε εδώ πέρα. Είδαμε την φωτιά χθες και ήρθαμε.

Ποιος μπορούσε να φανταστεί αυτή τη λύση στο πρόβλημά του. Κανένας.

Μην απογοητεύεστε ποτέ. Αφήνετε απλά με την προσευχή σας στα χέρια του Θεού την υπόθεσή σας. Έστω και αν τη βλέπεται να πηγαίνει ανάποδα, εσείς να έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός οδηγεί την υπόθεσή σας σωστά. Και θα το δείτε αργότερα, όπως το είδε και αυτός ο ναυαγός την επαύριον. 

 

(Πηγή: askitikon.)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM: "ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ".

 Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού 

(Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.

Ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτό, πῶς θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἂν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς σημαίνει τόσα πολλὰ γιὰ τὸν Θεό, ἐὰν Ἐκεῖνος ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ θυσιάσει τὴν ζωή Του, ὁ θάνατός Του εἶναι εὐπρόσδεκτος- πῶς θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ φερόμαστε στὸν πλησίον μας;

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀγαπᾶμε ἐκ φύσεως, ποὺ μὲ τόσους πολλοὺς τρόπους μοιάζουν μὲ μᾶς στὸ μυαλό, τὸ συναίσθημα – ἀλλὰ εἶναι αὐτὸ ἀγάπη; Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο σὰν τὸ πιὸ πολύτιμο πρόσωπο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δικά μου, ἐπειδὴ λαχταρῶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Θεό, νὰ μοιράζομαι τὶς σκέψεις Του, τὴ στάση Του ἀπέναντι στὴ ζωή.

Καὶ πόσοι ἄνθρωποι ὑπάρχουν ποὺ τοὺς φερόμαστε μὲ ἀδιαφορία, δὲν εὐχόμαστε κάτι κακὸ γι’ αὐτοὺς – δὲν ὑπάρχουν γιὰ μᾶς! Ἂς ρίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω μας σὲ τούτη τὴ συνάθροιση καὶ γιὰ μῆνες ἂς ἀναρωτηθοῦμε: «τί σημαίνει αὐτὸ τὸ πρόσωπο γιὰ μένα;» – Τίποτα· ἁπλὰ κάποιος ποὺ παρευρίσκεται στὴν ἴδια ἐκκλησία, ποὺ πιστεύει στὸν ἴδιο Θεό, ποὺ λαμβάνει τὴν ἴδια κοινωνία- καὶ λησμονοῦμε ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ λαμβάνουν τὴν ἴδια κοινωνία, ἔχουν γίνει μέρος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ζεῖ μέσα τους, ὅτι θὰ πρέπει νὰ στραφοῦμε σ’ αὐτούς, νὰ τοὺς κοιτάξουμε, καὶ νὰ δοῦμε ὅτι ἀποτελοῦν ναὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μιὰ συνέχεια τῆς Ἐνσάρκωσης.

Ἂς θέσουμε στὸν ἑαυτὸ μας σοβαρὰ καὶ κρίσιμα ἐρωτήματα γιὰ τὸ πῶς φερόμαστε καὶ πῶς βλέπουμε τὸν διπλανό μας. Ἂς ἀφιερώσουμε ὅλη τὴν ἑβδομάδα γιὰ νὰ σκεφτοῦμε τὸ ἕνα πρόσωπο μετὰ τὸ ἄλλο καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε: «ὑπάρχει ἀγάπη στὴν καρδιά μου; » Ὄχι μιὰ συναισθηματικὴ ἀγάπη, ἀλλὰ μιὰ ἀγάπη ποὺ μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ κάνει ἕναν ἄνθρωπο πολύτιμο, – πολύτιμο στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ εἶμαι προετοιμασμένος νὰ δώσω τὴν ζωή μου γι’αὐτὸ τὸ πρόσωπο. Καὶ ὅταν τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα προσέλθουμε στὸ μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, ἂς φέρουμε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: «Ὑπάρχει γιὰ μένα ὁ πλησίον; Τί σημαίνει γιὰ μένα; » Γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι τὰ πάντα· ἐὰν γιὰ μένα δὲν εἶναι τίποτα, ποιὰ εἶναι ἡ θέση μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Ἀμήν.

 

(Πηγή: kirigmata.blogspot.)

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ".

 Στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου τὰ σώματα τῶν μοναχῶν δὲν σκληραίνονται οὔτε παγώνουν, ἀλλὰ διατηροῦν τὸ χρῶμα, ποὺ εἶχαν ἐν τῇ ζωῇ, εἶναι χαρμονῆς θέαμα νὰ φύγης στὴν ἐκκλησία, ἢ στὸ σκαμνάκι προσευχόμενος, ἢ στὸ πατάκι γονατιστός, σὰν τὸν Ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἁγίους, ποὺ ἔφυγαν σὲ παρόμοιες στιγμές.

Ἐπίσης, εἶναι πολὺ ὡραῖα νὰ φύγωμε γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, τὴν ὥρα ποὺ δουλεύομε καὶ εἴμαστε κουρασμένοι καὶ ἱδρωμένοι ἀπὸ τὸ διακόνημά μας, ἢ τὴν ὥρα ποὺ γυρίζομε ἀπὸ μιὰ συζήτησι, στὴν ὁποία εἴπαμε τὸ «ναὶ» στὸν ἀδελφό μας καὶ δείξαμε ἔτσι τὸν σεβασμό μας στὴν θεοπλάστη εἰκόνα τοῦ μεγάλου Θεοῦ. Μακάρι νὰ μᾶς πάρη ὁ Θεὸς σὲ τέτοιες στιγμές.

 Ἀρχιμανδρίτου Αἰμιλιανοῦ τοῦ Σιμωνοπετρίτου

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: "ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ".

 Aγιασθήτω το όνομά σου

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

Στούς άμαρτωλούς, λοιπόν, δόθηκε ή Κυριακή Προσευχή. Αυτοί διδάσκονται να ζητούν πρώτα άπ’ όλα από τόν Θεό, τόν Πατέρα τους, να αναγνωρίζεται ή αγιότητα Του, να δοξάζεται τό όνομά Του: «αγιασθήτω τό όνομά σου». Μ’ αυτό τό αίτημα ό άνθρωπος ομολογεί ότι είναι αμαρτωλός, πεσμένος, καί ζητάει τή δωρεά της αληθινής μετάνοιας.

«Άγιασθήτω τό όνομά σου» στον ναό της ψυχής μου. Τό ζητάω αυτό, γιατί δεν τό βρίσκω μέσα μου. Τό αντίθετο βρίσκω: Θλιβερή υποδούλωση στην αμαρτία καί στα πονηρά πνεύματα, τά πνεύματα πού επινόησαν την αμαρτία, μέ μόλυναν μέ την αμαρτία, μέ αιχμαλώτισαν καί εξακολουθούν να μέ κρατούν αιχμάλωτο μέσω της αμαρτίας. Στήν ψυχή μου φωλιάζουν λογισμοί κακοί καί αισθήματα εμπαθή. Μπαίνουν, άραγε, άπ’ έξω ή γεννιούνται μέσα της; Δεν ξέρω. Αυτό πού ξέρω είναι ότι εμφανίζονται ανεμπόδιστα καί εγκαθίστανται κυριαρχικά. Δεν έχω τή δύναμη να απομακρύνω τέτοιους λογισμούς καί τέτοια αισθήματα, αν καί γνωρίζω ότι παροργίζουν τόν Θεό, πού τά αποστρέφεται, καθώς μ’ αυτά βλασφημείται τό πανάγιο όνομά Του. Εξαιτίας τους παραμένω αλλότριος τού Θεού. Μού χρειάζεται εξαγνισμός. Μού χρειάζεται μετάνοια.

Δώσε μου, Πατέρα μου ουράνιε, την παντοδύναμη μετάνοια, γιά να καθαρίσει τόν ναό της ψυχής μου από κάθε ακαθαρσία καί δυσωδία, γιά να μέ κάνει άξιο της υιοθεσίας Σου, γιά να μέ κάνει κάτοικο τού ουρανού ήδη από την παρούσα ζωή. "Ως τώρα έρπω στη γή. Άς μπει στήν ψυχή μου ή αληθινή θεογνωσία. Αυτή ας αγιάσει τόν νου μου, την καρδιά μου, όλη τή διαγωγή μου.

«Άγιασθήτω» μέσα μου «τό όνομά σου». Να ποιό είναι τό νόημα αυτού τού αιτήματος. Μπορούμε καί οφείλουμε να επιθυμήσουμε τή μετάνοια καί την ψυχική και καθαρότητα. Μπορούμε καί οφείλουμε να χρησιμοποιηθούμε όλα τά μέσα πού εξαρτώνται από μάς γιά την αναζήτησή τους. Ή απόκτηση τους, πάντως, δεν εξαρτάτε από μάς. Είναι δώρο τού Θεού. Εμείς πρώτα άπ’ όλα πρέπει να προσευχόμαστε στον ουράνιο Πατέρα μας, ώστε Εκείνος να μάς στείλει τό δώρο της μετάνοιας από το πνευματικά Του θησαυροφυλάκια, να μάς καθαρίσει μέ ή μετάνοια από τόν ρύπο της αμαρτίας καί να μάς στολίσει μέ την ευλογημένη καθαρότητα, τή μόνη ικανή να δει τόν Θεό, τή μόνη ικανή ν’ αποκτήσει την αληθινή θεογνωσία. «Άγιασθήτω», λοιπόν, «τό όνομά σου»!

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ, ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ Β.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Α' Ο ΠΑΝΥ

Άγιος Ιωακείμ Α' ο Πάνυ, Πατριάρχης Αλεξανδρείας 

Ο Άγιος Ιωακείμ ο Πάνυ, πρώτος Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά την τουρκική κατάκτηση της Αιγύπτου (1517 μ.Χ.) όταν ο Σουλτάνος Σελίμ Α΄ νίκησε τους Μαμελούκους και απέσπασε από εκείνους την κυριότητα της Αιγύπτου και την χαλιφεία, γεννήθηκε στην Αθήνα τό έτος 1448 μ.Χ. και εμόνασε στην Ιερά Μονή του Σινά και στη Λαύρα του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, στην Παλαιστίνη.
Ανήλθε στον παλαίφατο και Αποστολικό Θρόνον του Αγίου Μάρκου τον Αύγουστο του έτους 1487 μ.Χ. Ανηλώθη στην αναδιοργάνωση του Πατριαρχείου με οξύνοια και πρακτικό πνεύμα. Έλαβε μέρος στην Σύνοδο των Ιεροσολύμων (1526 μ.Χ.), στην οποία συζητήθη και επελύθη το λεγόμενο Σιναϊτικό Ζήτημα. Ανεζήτησε και εξασφάλισε οικονομική στήριξη για τον χειμαζόμενο Πατριαρχικό Θρόνο Του από τον τσάρο Βασίλειο Δ΄.
Αντεστάθη σθεναρώς προς τις κρούσεις, κυρίως, του Ενετού Αρχιεπισκόπου Κρήτης Πάτρου Λάνδου, ώστε να συναινέσει στην ένωση των Εκκλησιών και να συμμετάσχει, κατά το έτος 1562 μ.Χ., στην Ρωμαιοκαθολική Σύνοδο του Τριδέντου.
Η στάση του μάλιστα αυτή ενίσχυσε, ακόμη περισσότερο, την εντύπωση του Χριστεπωνύμου πληρώματος της Εκκλησίας περί της αγιότητός του και της εμμονής του στα πάτρια και τα παραδεδομένα. Διασώζονται διηγήσεις, από χρονικογράφους της εποχής, περί θαυμαστών σημείων τα οποία ο Άγιος Πατριάρχης επετέλεσε δια της πίστεώς του.
Εκοιμήθη σε βαθύτατο γήρας, το έτος 1567 μ.Χ., άγων το 117ο έτος της επιγείου ζωής του, πατριαρχεύσας ογδόντα έτη. Η τιμία κάρα του Αγίου Ιωακείμ, ευρίσκεται τεθησαυρισμένη στην Ιερά Μονή Οσίου Σάββα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 17 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΟΡΤΥΝΗΣ

 Άγιος Βασίλειος, Επίσκοπος Γορτύνης

 

Το 680 - 681 μ.Χ. μετέσχε στην εν Τρούλλῳ ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο μαζί με τους Επισκόπους Ιωάννη Λάμπης και Γρηγόριο Καντάνου. Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε το Μονοθελητισμό και τους υποστηρικτές του. Κατά τις εργασίες της Συνόδου αποδείχθηκε η θεολογική κατάρτιση και ευφυΐα του Βασιλείου. Στα πρακτικά υπάρχει λόγος του Βασιλείου απευθυνόμενος προς τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Δ´ τον Πωγωνάτο και πως αποδεικνύει το λάθος της αιρέσεως, αλλά σώζεται και ο διάλογος μεταξύ του Βασιλείου και του αιρετικού Στεφάνου Μοναχού, μαθητή του αιρετικού Πατριάρχη Αντιοχείας Μακαρίου, ο οποίος Στέφανος θεωρείτο σπουδαίος θεολόγος. και από άλλα σημεία των πρακτικών φαίνεται η δυναμική παρουσία του Βασιλείου στην ΣΤ´ Οικουμενική Σύνοδο. Ο Βασίλειος υπέγραψε όχι μόνο ως Γορτύνης και επομένως Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, αλλά και ως «Ληγάτος τῆς ὅλης Συνόδου τοῦ ᾿Αποστολικοῦ Θρόνου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης». Έλαβε μέρος και στην Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο το 691/2 μ.Χ., μαζί με τους Επισκόπους Κυδωνίας Νικήτα, Χερρονήσου Σισσίνιο και Κισσάμου Θεόπεμπτο. Η Σύνοδος συμπλήρωσε το έργο των Οικουμενικών Συνόδων Ε´ και ΣΤ´, θεσπίζοντας 102 Κανόνες. Ο Βασίλειος υπέγραψε ως Γορτύνης αλλά και ως «τόπον ἐπέχοντος πάσης τῆς Συνόδου τῆς ἁγίας Εκκλησίας Ρώμης».
Tο 2006 μ.Χ. ο Σεβ. Μητρ. Γορτύνης και Αρκαδίας κ. Μακάριος εγκαινίασε ξωκκλήσι επ’ ονόματι του Αγ. Βασιλείου στην περιοχή του μετοχίου «Άγιος Νικόλαος» της Ιεράς Μονής Κουδουμά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 16 Σεπτεβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ!

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Καμμία ανατολική θρησκεία (κινεζική, ινδική, μωαμεθανική) δεν είναι απελευθερωμένη από την μαγεία. Κάθε μια από τις θρησκείες αυτές, εμπεριέχει και την μαγεία, η οποία βέβαια βρίσκεται υπό την εξουσία των πονηρών πνευμάτων και πλανά το ανθρώπινο γένος με τις σκέψεις και τις ιδέες τους.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΠΑΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙΑ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Μεγαλύτερη αναπηρία έχει ο άνθρωπος χωρίς αισιοδοξία παρά ο άνθρωπος χωρίς πόδια. Ο Θεός εν σοφία τα πάντα έκτισε. Στο πρόσωπο του αισιόδοξου καθημερινά πέφτουν οι ακτίνες του ηλίου, του ζεσταίνουν και του φωτίζουν την ψυχή, ενώ το πρόσωπο του απαισιόδοξου μένει χωρίς τον ήλιο, με αποτέλεσμα η ψυχή του να είναι κρύα και σκοτεινή. Ο πρώτος καθημερινά βλέπει τα λουλούδια, ενώ ο δεύτερος τον σκουπιδότοπο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμιά δημιουργία χωρίς αισιοδοξία.