ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης έγινε γνωστός πριν ακόμα αγιοκαταχτεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία με το βιογραφικό έργο «Ο γέροντας Σιλουανός τιυ Αθω" που το συνέγραψε με ωραίο τρόπο ο Ηγούμενος της Μονής Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, που έζησε κοντά στον Άγιο για πολύ καιρό στον Άθω.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Σωφρόνιο, ο Άγιος Σιλουανός ασκήθηκε στο Άγιον Όρος για 46 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα. Γεννήθηκε το 1866 μ.Χ. στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ της Ρωσίας και το κοσμικό του όνομα ήταν Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ. Στη Ρωσία έκανε το επάγγελμα του ξυλουργού. Στο Άγιο Όρος ήλθε το 1892 μ.Χ. και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην άσκηση και την προσευχή. Το 1911 μ.Χ. έγινε μεγαλόσχημος και στολίστηκε με πολλές άγιες αρετές και γέμισε όλος από θείο φως. Το 1915 μ.Χ. βγήκε για λίγο από το Άγιον Όρος και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της πατρίδας του. Απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1938 μ.Χ. και η Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσφατα τον αγιοποίησε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 24 Σεπτεμβρίου.

https://www.saint.gr

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ

Σύναξη της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας στα Κύθηρα

Σύμφωνα με την παράδοση η αυθεντική εικόνα της Θεοτόκου με το Χριστό βρέθηκε από ένα βοσκό σε μια κοιλάδα νοτιοδυτικά του νησιού γεμάτη από μυρτιές, που ονομάζονται «Μυρτίδια», τον 13ο αιώνα μ.Χ. Στην εικόνα αυτή αρχικά «διεκρίνοντο καθαρά τα χαρακτηριστικά μέχρι στέρνων» της Θεομήτορος και του Χριστού, «με την πάροδο του χρόνου όμως απέκτησε σταδιακά το σκούρο χρώμα».
Το πιθανότερο είναι η ιστόρηση της εικόνας αυτής να έγινε από τον Ευαγγελιστή Λουκά (1ος αιώνας μ.Χ.). Στη θέση της «εύρεσης» ο πτωχός βοσκός έκανε ένα μικρό εκκλησάκι και στην περιποίηση του αφιέρωσε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Μετά το θάνατο του ευσεβούς βοσκού, την περιποίηση του μικρού Ναού της Μυρτιδιώτισσας ανέλαβε ο Μοναχός Λεόντιος, ο οποίος με χρηματική βοήθεια Κυθηρίων μεγάλωσε λίγο το αρχικό εκκλησάκι και έκτισε γύρω του μερικά κελιά για τη φιλοξενία των προσκυνητών.
Όμως το πλήθος των προσκυνητών που κατέφθαναν από διάφορα μέρη δημιούργησε την ανάγκη ενός μεγάλου Ναού. Το δύσκολο αυτό έργο της ανέγερσης ξεκίνησε με πολύ ζήλο, προσπάθειες και εράνους ο δραστήριος Ιερομόναχος Αγαθάγγελος Καλλίγερος το 1841 μ.Χ. και σε δεκαέξι χρόνια έγινε ένα υπέροχο συγκρότημα που αποτελείται από μεγαλοπρεπή Ναό, ένα αριστουργηματικό πανύψηλο καμπαναριό και πολλά κελιά φιλοξενίας.
Ο μικρός Ναός της «εύρεσης», το Καθολικό, όπως λέγεται, παρέμεινε κάτω από το μεγάλο Ναό, διατηρείται σε άριστη κατάσταση και εκεί φυλάσσεται κατά τους χειμέριους μήνες η εικόνα της Παναγίας που η αγάπη των Κυθηρίων τη φύλαξε μέσα σε μια ολόχρυση επένδυση, αληθινό αριστούργημα φτιαγμένο από τον Κρητικό καλλιτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη το 1827 μ.Χ.
Στο κάτω μέρος της χρυσής επένδυσης απεικονίζονται τρία θαύματα: το θαύμα της εύρεσης της εικόνας από το βοσκό, το θαύμα της θεραπείας του παραλύτου στις 24 Σεπτεμβρίου (αρχές του 17ου αιώνα) και το θαύμα της διάσωσης του φρουρίου των Κυθήρων από τους κεραυνούς (22 Ιανουαρίου 1829) κατά τη διάρκεια της φύλαξης της εικόνας της Παναγίας εντός του φρουρίου για το φόβο των πειρατών που μάστιζαν τη Μεσόγειο.
Ο Ιερός Ναός εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτασμού του θαύματος της θεραπείας του παραλύτου. Στον Ιερό Ναό υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, το ένα αριστερά του Τέμπλου, αφιερωμένο στην Οσιοπαρθενομάρτυρα Ελέσα και το άλλο δεξιά στον Όσιο Θεόδωρο.
Αξίζει να επισημάνουμε ότι στο στέμμα της Πανσέπτου Εικόνας της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, υπάρχει προσαρμοσμένο «Πολυτιμότατον αδαμαντοκόλλητον εν σχήματι ημισελήνου χρυσούν κόσμημα». Ας θυμηθούμε την ιστορία του:
Σύμφωνα με όσα ο αείμνηστος Σοφοκλής Καλόυτσης, ο υμνογράφος της Μυρτιδιώτισσας διέσωσε (ακολουθία Μυρτιδιωτίσσης, έκδοσις 5η, σελ. 149), βρισκόταν κάποτε στα Κύθηρα, κάποιος Τούρκος πλούσιος και επιφανής, εγκατεστημένος στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, ο οποίος ήταν Μωαμεθανός.
Κάποια ημέρα παρατήρησε ασυνήθη συγκέντρωση κόσμου, στην πλατεία του Μητροπολιτικού Ναού του Εστευρωμένου στη Χώρα. Ρώτησε τι συμβαίνει και του είπαν ότι το Νησί μαστίζεται από πολύμηνη ανομβρία και για αυτό θα πραγματοποιηθεί Λιτανεία της Αγίας Εικόνας της Μυρτιδιώτισσας, η οποία είχε ήδη κατέβει από το κάστρο που φυλασσόταν τότε και βρισκότανε μέσα στον Εσταυρωμένο.
Όμως ο ουρανός ήταν καταγάλανος και δεν φαινόταν ούτε ίχνος νέφους στον ορίζοντα. Ο Τούρκος εχλεύασε αυτή την ενέργεια γιατί η λογική έλεγε ότι δεν θα φέρει αποτελέσματα. Και ήταν τόσο σίγουρος για αυτό, που δήλωσε ότι εάν μετά την Λιτανεία επακολουθήσει βροχή, θα αφιέρωνε το χρυσό κόσμημα της ημισελήνου που είχε μαζί του, στην Ιερή Εικόνα.
Η Λιτανεία έγινε με κατάνυξη και οι Κυθήριοι γονυκλινείς παρακάλεσαν για την λύση της ανομβρίας. Και το θαύμα έγινε. Μόλις η Ιερά Πομπή επέστρεψε στον Ναό, άρχισε να πέφτει ραγδαία βροχή. Ο αλλόθρησκος τήρησε την υπόσχεση του και αφιέρωσε το κόσμημα στην Παναγία.
Πότε έγινε αυτό δεν αναφέρεται. Ίσως έγινε πριν το 1837 μ.Χ. Τότε έγινε η χρυσή επένδυση της Εικόνας από τον Καλλίτέχνη Νικόλαο Σπιθάκη και μάλλον αυτός έκανε την προσαρμογή της ημισελήνου στο στέμα της Παναγίας «Εις αιωνίαν ανάμνησιν του τελεσθέντος θαύματος της λύσεως της ανομβρίας». Πιθανόν λοιπόν η αφιέρωση να είχε προηγηθεί του 1837 μ.Χ.

https://www.saint.gr

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ, ΒΑΣΤΑΖΩ ΤΑΣ ΥΒΡΕΙΣ, ΤΑ ΟΝΕΙΔΗ, ΑΔΙΚΙΑΣ, ΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΘΛΙΨΕΙΣ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Δια την αγάπην σου, Ιησού μου, γλυκεία αγάπη!, βαστάζω τας ύβρεις, ονείδη, αδικίας, κόπους, και πάσας τας θλίψεις, ό,τι ήθελε μου συμβεί. Και ευθύς, τοιαύτα λογιζόμενος, το φορτίον του πόνου ελαφρούται και η πικρία του δαίμονος καταπαύει.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΜΗ ΦΟΒΗΣΑΙ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Μη φοβήσαι τους πειρασμούς. Κάν πέσης πολλές φορές, ανάστα. Μη χάνης την ψυχραιμία σου, μην απογοητεύεσαι. Σύννεφα είναι και θα περάσουν.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΔΥΝΑΜΗ!

Άγιος Νεκτάριος: Ένας μόνο ξέρει τί έχεις περάσει και μόνο Αυτός, μπορεί να σου δώσει δύναμη. Μόνο ο Θεός.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "ΟΤΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΘΕΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΘΕΙ".

"Ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἄνθρώπου καθαρισθῇ καί φωτισθῇ.."

Κάποτε, ἐνῷ ἦταν κλεισμένος μέσα στό κελλάκι του ο Όσιος Ιωσήφ ο ησυχαστής κι᾿ ἔκανε προσευχή, χτυπάει ἡ πόρτα, (εἶχε ἔρθει ὁ πατήρ Ἀθανάσιος, ἀλλά δέν τό ἤξερε ὁ Γέροντας πώς θά ἐρχόταν).
Ἄνοιξε, πάτερ Ἀθανάσιε, τοῦ εἶπε.
Πῶς ἤξερες, Γέροντα ὅτι θά ἐρχόμουν;
Καί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας:
Καλά, δέν ἐρχόσουν ἀπό ἐκεῖνο τόν δρόμο καί πέρασες ἀπό τήν σπηλιά πού εἶνια ἡ Παναγία, ἄναψες τό καντηλάκι, κάθισες λίγο καί ξεκουράστηκες, κι᾿ ἀπό ᾿κεῖ τώρα ἦρθες ἐδῶ;
Ναί.
Σέ παρακολουθῶ ἀπό ποῦ ἔρχεσαι.
Ὁ πατήρ Ἰωσήφ ὁ νεώτερος, πλησίασε τότε τόν Γέροντα ζητώντας νά μάθῃ τόν τρόπο πού τό πληροφορήθηκε αὐτό καί τοῦ εἶπε τά ἑξῆς:
«Εἶναι καλύτερα νά σοῦ εὐχηθῶ νά τό αἰσθανθῇς μᾶλλον, παρά νά μάθῃς τό πῶς γίνεται σάν ξερή γνῶσι ὅμως, ἀφοῦ ἐπιμένεις, ἄκουσε:
Καθόμουν ἐδῶ στό παράθυρο μου γονατιστός, στά κουρέλια μου, κι᾿ ἔλεγα τήν εὐχή.
Σέ μιά στιγμή, ὅπως κρατοῦσα τόν νοῦ μου στήν ἐνέργεια τῆς, αὐξήθηκε περισσότερο τό Φῶς καί ὁ νοῦς μου ἄρχισε νά πλατύνεται καί νά περισσεύῃ τόσο, πού ὅλα ἔγιναν φωτεινά πλέον καί ἔβλεπα ὅλη τήν πλευρά τοῦ τόπου μας. Ἀπό τά Κατουνάκια ὥς τά μοναστήρια κάτω…μέχρι τήν Δάφνη! καθώς καί πίσω μου καί τίποτα δέν μοῦ ἦταν ἀφανές ἤ ἄγνωστο. Τό δέ Φῶς ἐκεῖνο δέν ἦταν ὅπως τό φυσικό πού δίνει ὁ ἥλιος ἤ τό τεχνητό πού κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά ἦταν Φῶς ἐξαίσιο, λευκό, ἄϋλο, πού δέν εἶναι μόνον ἀπ᾿ ἔξω, καθώς τοῦτο τό φυσικό, πού ἐπιτρέπει στούς ἔχοντας ὅρασι νά βλέπουν ἐξωτερικά.
Τό Φῶς ἐκεῖνο εἶναι καί μέσα στόν ἄνθρωπο καί τό αἰσθάνεται σάν δική του πνοή καί τόν γεμίζει σάν τροφή καί ἀναπνοή καί τόν ἐλαφρύνει ἀπό τό φυσικό του βάρος καί τόν μεταμορφώνει ἔτσι, ὥστε νά μήν ξέρῃ, ἄν ἔχῃ σῶμα καί βάρος ἤ περιορισμό τινά.
Τότε, εἶδα καί τόν Ἀθανάσιο νά ἔρχεται πρός ἐμᾶς ἀπό τήν στράτα τοῦ Ἁγίου Παύλου φορτωμένος μέ τόν μεγάλο ντορβᾶ του καί ἔμεινα νά τόν παρακολουθῶ, ἕως ὅτου ἦρθε μέχρις ἐδῶ. Τόν ἔβλεπα σ᾿ ὅλες του τίς κινήσεις, πού καθόταν νά ξεκουραστῇ ἤ ἀκουμποῦσε τό φορτίο του, στή πηγή τῆς Ἁγίας Ἄννας, στό μῦλο, ὅπου σταμάτησε καί ἤπε νερό, καί μέχρι πού ἔφτασε στήν πόρτα μας καί πῆρε τό κλειδί καί ἄνοιξε καί μπῆκε μέσα καί ἦθρε μπροστά μου καί ἔβαλε μετάνοια. Ἀλλά τί εἶναι αὐτό καί σᾶς ἔκανε τόση κατάπληξι;
Ὅταν ὁ νοῦς τοῦ ἄνθρώπου καθαρισθῇ καί φωτισθῇ, ἐκτός τοῦ ὅτι ἔχει τόν δικό του φωτισμό, χωρίς τήν προσθήκη τῆς θείας Χάριτος, βλέπει καί πέραν τῶν δαιμόνων, καθώς λέγουν οἱ Πατέρες, τότε δέχεται ἐπιπροσθέτως καί τόν φωτισμό τῆς θείας Χάριτος, ὥστε αὐτή νά μπορῇ νά μένῃ μόνιμα σ᾿ αὐτόν καί τότε τόν ἁρπάζει σέ θεωρίες καί ὁράσεις, ὅπως καί ὅσο γνωρίζει αὐτή.

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

ΓΕΡΩΝ ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ, ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ".

Ρώτησα μία φορά ένα παιδάκι: «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;»

– Ό,τι βγάζει πιο πολλά λεφτά»!, απάντησε

Εξεπλάγην, ειλικρινά τάχασα.
Τί φταίει αυτό το παιδί;
Έτσι ακούει, έτσι έμαθε, αυτό λέει. Αυτό το παιδί όραμα έχει την απόκτηση πολλών χρημάτων.
Αυτός είναι ο σκοπός της ζωής του. Γι’ αυτό ζει. Αυτό μόνο το ενδιαφέρει.
Για χρήματα ακούει συνεχώς τους γονείς του να μιλούν, τ’ αδέλφια του, οι φίλοι του, οι γείτονες, οι συγγενείς.
Αυτό είναι το ρεύμα της εποχής. Τίθεται ως ευτυχία η οικονομική ευημερία, ο πλούτος, η κατανάλωση.
Ο Μέγας Βασίλειος λέγει πως σκοπός του ανθρώπου είναι να ομοιωθεί με τον Θεό, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει στους γονείς:
Ανάθρεψε έναν αθλητή για τον Χριστό και μάθε τον και σαν άνθρωπος του κόσμου να είναι ευσεβής από μικρός.
Ο άγιος Χρυσόστομος δεν θεωρεί παιδεία την πολυμάθεια και την ξηρή μετάδοση τυπικών γνώσεων, αλλά την ευσέβεια, την ευλάβεια και τη μετάληψη αγιότητος. Προτεραιότητα δίνει στην υπεύθυνη στάση των γονέων και των δασκάλων, αυτών που κυρίως δίνουν την αγωγή, κι όχι στην απειρία των παιδιών. Οι άγιοι πατέρες μιλούν σοφά για τη διάκριση που χρειάζεται στη μετάδοση της αγωγής κατά ηλικία και κατ’ άνθρωπο. Δεν μπορούν όλοι όλα. Δεν είναι για όλους εξίσου όλα. Σημασία μεγάλη δίνουν στη βιωματικότητα των λόγων των παιδαγωγών. Μην κριθούν και κατηγορηθούν από το σοφό λαϊκό λόγιο: «Δάσκαλε που δίδαξες και νόμο δεν κρατούσες».
x
Ο άγιος Χρυσόστομος συνηθίζει να λέει, αυτό που ήδη είπαμε, πως το παράδειγμα των γονέων προς τα παιδιά είναι το πάν. Ο τρόπος της συνομιλίας τους θα επηρεάσει τα παιδιά. Αν ο σύζυγος προσβάλλει, επιτίθεται, βρίζει τη σύζυγο, και τ’ αντίστροφο, πληγώνονται τα παιδιά, αλλά και συνηθίζουν να συμπεριφέρονται έτσι. Ο σεβασμός, η αγάπη, η υπακοή εμπνέονται καλύτερα και δύσκολα διδάσκονται με ξερά λόγια. Είναι πολύ διαφορετικό να κάνει κανείς αυτό που του λένε από φόβο, πειθαρχία, καταναγκασμό και υποχρέωση, κι άλλο να προτιμά το θέλημα του άλλου από αγάπη.
Στα μαθήματα, στα παιχνίδια, στ’ αθλήματα θα πρέπει να μάθουν από μικρά τα παιδιά ότι τ’ αγαθά αποκτιούνται με κόπο, μόχθο, αγώνα, άσκηση, δυσκολία, υπομονή κι επιμονή. Έτσι δεν είναι σωστό να τους τα παρουσιάζουμε όλα εύκολα. Είναι καλό να μάθουν να προσπαθούν, να ζητούν και τη βοήθεια του άλλου, να ταπεινώνονται, να φιλοτιμούνται, να βγαίνουν από τον ατομισμό, εγωισμό και τη φιλαυτία. Το παιδί θα μάθει πως αντιδρά ο γονιός στην ασθένεια, το πένθος, τη δυσκολία, τη στέρηση και την καθυστέρηση και θα πράξει παρόμοια.

+ Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης