ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!

Προσευχητάρι

Ψαλμός Αποδείπνου - Κύριε των Δυνάμεων

 
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν επί ταις δυναστείας αυτού, αινείτε αυτόν κατά το πλήθος της μεγαλωσύνης αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω και κιθάρα.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω και χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς και οργάνω.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Στίχ. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού, Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς.
Αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού.  Αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού.
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε των Δυνάμεων, ελέησον ημάς. 

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΕΜΕ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Του Χριστού λέμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!
Της Παναγίας λέμε: Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με!
Για τον Άγγελο Φύλακα: Άγιε Άγγελέ μου, φύλαξέ με! 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ (+ ΑΡΧΙΜ. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ)

 Κυριακή Γ’ Λουκά: Ο Χριστός: Η ζωή και η Ανάσταση 

(†Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης)

Τρίτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, κι ο Χριστός μας στο ιερό Ευαγγέλιο είχε κάμει νεκρανάσταση. Ανέστησε το παιδί το μονάκριβο, μιας χήρας, στην πόλη Ναΐν. Καθώς επήγαινε σ’ αυτή την πόλη ο Ιησούς, με πολλούς Μαθητές και λαό αμέτρητο, συναντήθηκε στην πύλη της πόλεως μ’ ένα ξόδι, με μία κηδεία. Και ο θάνατος αντικρούστηκε με τη Ζωή, ο θάνατος αντικρούστηκε με την Ανάσταση. Ο Κύριος είδε αυτό το κατάντημα του ανθρώπου, τον θάνατο, και μάλιστα στο πρόσωπο ενός νέου ανθρώπου, και τον πόνεσε πολύ. Εδώ φαίνεται η τρυφερότητα και η συμπόνια του Χριστού μας αλλά και η δύναμή Του.

Πλησίασε τη σορό, και κείνοι, που σήκωναν αυτήν, σταμάτησαν. Άγγιξε τον πεθαμένο και του έδωσε ζωοποιό δύναμη. Και του φώναξε να σηκωθεί, τον έφερε από την άλλη ζωή. Αυτό τι σημαίνει; Ότι η ψυχή, καθώς βγαίνει από το σώμα και εκείνο μένει λείψανο – το  υπόλοιπο μιας ενότητος – υπάρχει κάπου αλλού. Και ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, για Τον οποίον όλοι ζουν, την έφερε ξανά στο κουφάρι.

Και τότε σηκώθηκε ο πεθαμένος και κάθισε στο φέρετρο, και τον παρέδωσε στη μητέρα του. Εκείνη είχε πονέσει περισσότερο από όλους, εκείνη θρηνούσε, κι από αυτήν έλειπε πιο πολύ. Και δεν τον κράτησε ο Κύριος κοντά Του, ούτε για μαθητή Του, ούτε για υπηρέτη Του, ούτε για τίποτα, τον έδωσε στη μητέρα του. Αυτός είναι ο Χριστός μας.

Και το Ευαγγέλιο, στη συνέχεια, δε θριαμβολογεί, ούτε δείχνει τη χαρά και της μάνας και των άλλων ανθρώπων που είδαν την ανάσταση. Αλλά τι λέει το Ευαγγέλιο; Αισθάνθηκαν δέος οι άνθρωποι, θεϊκό φόβο, ένοιωσαν τη Θεία παρουσία, και εδόξαζαν τον Θεό. Έτσι είναι. Άμα κανείς αισθανθεί τη Θεία παρουσία, δοξολογεί, ευχαριστεί, πανηγυρίζει και χαίρεται.

Και στη συνέχεια έκαμαν τη διαπίστωση πως Μέγας Προφήτης ευρίσκεται ανάμεσά τους. Χρόνια είχαν οι Ιουδαίοι να ιδούν Προφήτη, και μάλιστα μεγάλο. Τώρα, λοιπόν, ήλθε «το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών», ο Χριστός μας. Κι ακόμα διαπίστωναν πως «επεσκέφθη ο Θεός τον λαόν Αυτού». Το ρήμα «επισκέπτομαι» είναι με την ιατρική εδώ έννοια, αφού κι ο Λουκάς ήτο ιατρός. Μας επισκέφθη ο Κύριος εμάς τους αρρώστους και μας επισκέπτεται. Δε μας εγκαταλείπει ποτέ, είναι πάντοτε κοντά μας, αρκεί και εμείς να είμαστε κοντά Του, και να μην Τον αφήνομε. Τα πλήθη της Ιουδαίας δεν Τον άφηναν να πιει νερό, ούτε να κοιμηθεί τόσο τους έλκυε η θεανδρική προσωπικότης Του, η αγάπη Του, η τρυφερότητά Του, η συμπόνια Του και η καλοσύνη Του.

Συμφέρει κι εμάς νά ‘μαστε κοντά Του, νοερά, ψυχικά, καρδιακά, με τη σκέψη, «με λογισμό και μ’ όνειρο», γιατί καθώς περνούν τα χρόνια αυτό καταλαβαίνομε: Ότι ο Ιησούς είναι η μεγάλη μας αγάπη, η πρώτη και η στερνή μας αγάπη, το Α και το Ω της ζωής μας. Και σε κάποια στιγμή που όλα θα τ’ αφήσωμε κι όλοι θα μας αφήσουν, Αυτός θα ‘ναι μπροστά μας, Αυτός θα έλθει να μας πάρει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά και μεγαλύτερη ελπίδα απ’ αυτό. Γι’ αυτό, μην Τον αφήνομε. Ας Τον ακολουθούμε. Το κέρδος θα είναι μέγα. Και τότε θα έχομε ειρήνη, και στην άλλη πλάση θα κερδίσομε την αιώνια ζωή.

 

(† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη (2009). Το κήρυγμα της Κυριακής, τόμος Β΄, Από την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. [σελ.103-106], Λευκωσία: Περιοδικό «Ακτή»)

ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΟ! ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ!

Έχουμε ένα μεγάλο Θεό! Μην το ξεχνάτε!
Για τον Θεό όλα είναι δυνατά (Ματθαίος 19,26). 

ΘΕΟΤΟΚΕ, Η ΕΛΠΙΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ!

Θεοτόκε η ελπίς, πάντων των χριστιανών, σκέπε φρούρει φύλαττε, τους ελπίζοντας εις Σε! 

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΑΚΟΥΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ!

Κι αν δεν βρίσκεις λόγια για την προσευχή σου, ο Θεός ακούει την ψυχή σου!

Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ!

Μπορεί να μετατοπιστούνε τα βουνά, να μετακινηθούν οι λόφοι, αλλά η αγάπη μου από σένα δεν θα λείψει!
 
Ησαΐας 54,10 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΣ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΕ ΣΠΛΑΧΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Όταν την νύχτα, που άλλοι αναπαύονται, εσύ με δάκρυα επιτελείς νυχτερινή προσευχή, πιο πολύ σε σπλαχνίζεται ο Κύριος.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: " ΩΣ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΩ ΣΚΕΥΕΙ ΤΩ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩ ΑΠΟΝΕΜΟΜΕΝ ΤΙΜΗΝ".

"Ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμομεν τιμήν".

'Ο άνδρας πρέπει να θυμάται ότι η γυναίκα του είναι αυτή, την οποία εμπιστεύθηκε ο Θεός στα χέρια του. Η γυναίκα του είναι μία ψυχή που του την έδωσε ο Θεός, για να την επιστρέψει σε Εκείνον. 

Την αγαπάει τη γυναίκα του, όπως αγαπάει ο Χριστός την Εκκλησία. Την προστατεύει, την περιποιείται, της παρέχει ασφάλεια, ιδιαίτερα όταν είναι στεναχωρημένη, όταν είναι άρρωστη.

Ξέρουμε, άλλωστε, πόσο ευαίσθητη είναι η γυναικεία ψυχή, γι’ αυτό, όπως λέγει και ο Απόστολος Πέτρος, «ως ασθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμομεν τιμήν». Πληγώνεται η γυναικεία ψυχή, μικροψυχεί, μεταβάλλεται πολύ εύκολα, απελπίζεται ξαφνικά. Γι’ αυτό, ο άνδρας πρέπει να στέκεται γεμάτος αγάπη και τρυφερότητα, ώστε να καταφέρει να γίνει ο θησαυρός της.''

~ Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης~

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ : "ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ".

 Να μην αφήνουμε να περνά μία ημέρα χωρίς να προσευχηθούμε στην Υπεραγία Θεοτόκο. «Θεοτόκε, Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη, συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών».

~ Όταν μια μέρα προσευχόμουν με το κομποσκοίνι, ήρθε ο δαίμονας να με δελεάσει και μου άρπαξε το κομποσκοίνι.

Μπήκε στο κελί, όπου προσευχόμουν με το κομποσκοίνι και μου το άρπαξε από τα χέρια. Και εξαφανίστηκε. Δεν μπορούσα να το ανεχθώ, ότι ήρθε ο δαίμονας και μου πήρε το κομποσχοίνι.

Απευθύνθηκα στην Υπεραγία Θεοτόκο και λέω. «Υπεραγία Θεοτόκε , δεν μπορώ να ησυχάσω, όταν σκέφτομαι ότι ήρθε ο δαίμονας και μου πήρε το κομποσχοίνι από τα χέρια μου». Λέω: «Παναγία, ανάγκασέ τον να μου το επιστρέψει ».

Μια μέρα πέρασε, τίποτε… Δύο μέρες και πάλι τίποτε… Εγώ προσευχόμουν με πείσμα. Την τρίτη μέρα αποκοιμήθηκα στον καναπέ, έρχεται ο δαίμονας από το παράθυρο κρατώντας το κομποσχοίνι μου στα χέρια.

Και μου το πετάει στο πρόσωπο. Έπεσε όμως το κομποσχοίνι, δεν με άγγιξε. Ακούσα ένα «Μποοοουμ!»

Ξυπνάω, παίρνω το κομποσχοίνι. Το γνώρισα. Ήταν το δικό μου. Λέω: «Σε ευχαριστώ, Παναγία μου, που τον ανάγκασες να μου το επιστρέψει». Πολλά και διάφορα είναι τα θαύματα. Κάθε μέρα σε κάθε παράκλησή μας Εκείνη απαντάει.

 

Γέροντας  Παρθένιος Καθηγούμενος Ι.Μ Αγίου Παύλου.