Γέρων Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης: Στὴν Ὀρθοδοξία θὰ ἔρθουν τὰ πάνω κάτω. Οἱ λυκοποιμένες θὰ κατασπαράζουν τίς σάρκες τῶν πιστῶν καὶ θὰ τοὺς στέλνουν στὸν γκρεμό, κατευθεῖαν στὶς αἱρέσεις καὶ τα πρόβατα συντετριμμένα θα τρέχουν νὰ βροῦν σωτηρία.
ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
Οι εκκλησιαστικοί ταγοί προδίδοντας την Πίστη των Πατέρων μας, προχωρούν στην απώλεια και μαζί τους συμπαρασύρουν πλήθος λαού…
Το «κουβούκλιο της ειρήνης» και η εβραϊκή γιορτή Sukkot
Την 8η Οκτωβρίου το πρωί, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ έγινε δεκτός («received») από τον Ραβίνο Άρθουρ Σνάιερ (Arthur Schneier), ιδρυτή του Ιδρύματος «Έκκληση Συνείδησης» (Appeal of Conscience Foundation), στη συναγωγή Park East της Νέας Υόρκης.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στην Ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας συνοδευόταν από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, καθώς και από τους Μητροπολίτες Γουινέας Γεώργιο και Μέμφιδος Νικόδημο, οι οποίοι συνόδευαν τον κ. Θεόδωρο κατά την πρώτη του επίσκεψη στην Αμερική.
Έπειτα από μία φιλική/εγκάρδια συνάντηση, η συζήτηση συνεχίστηκε έξω κάτω από τη Sukkah, μία κατοικία/οίκημα που μοιάζει με σκηνή (και χρησιμοποιείται κατά τον εορτασμό της εβραϊκής γιορτής Sukkot), η οποία αντιπροσωπεύει το «κουβούκλιο της ειρήνης».
Προς τιμήν της εορτής, ο Ραβίνος Σνάιερ παρουσίασε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας τα «Τέσσερα Είδη». Σύμφωνα με την εβραϊκή διδασκαλία, τέσσερα είδη φυτών -ένα κλαδί φοίνικα, ιτιά, μυρτιά και ένα κίτρο-, κυματίζονται μαζί στον αέρα με χαρά, κάθε μέρα της Sukkot.
Η φιλόξενη συναγωγή Park East Νέας Υόρκης
Στις εγκαταστάσεις της συναγωγής Park East έχουν παραβρεθεί κατά το παρελθόν τόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όσο και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος:
α) Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Ευλογημένη αυτή η συναγωγή (28/10/2009)
Στις 28 Οκτωβρίου 2009, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφτηκε την Εβραϊκή συναγωγή Park East στο Μανχάταν, όπου τον υποδέχθηκε ο Ραββίνος Σνάιερ. Κατά την ομιλία του, ο κ. Βαρθολομαίος χαρακτήρισε τη συναγωγή Park East ως «ευλογημένη» και υπογράμμισε ότι ένας διαθρησκευτικός διάλογος αποτελεί «ευθύνη» και «υποχρέωση» των θρησκευτικών ηγετών:
«Εἶναι μεγάλη χαρά γιά ἐμᾶς νά ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ἐπισκεφτοῦμε αὐτήν τήν εὐλογημένη συναγωγή τοῦ Πάρκ-Ἴστ [..]»
[…]
«Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία στό μυαλό μας πώς ἕνας διαθρησκευτικός διάλογος εἶναι εὐθύνη καί ὑποχρέωση ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῆς ἐποχῆς μας. Διότι, δέν ἔχουμε μόνο κοινά σημεῖα, πού μας ἑνώνουν, ὅπως οἱ ἱερές Γραφές, πού λατρεύουμε, οἱ Πατριάρχες καί οἱ Προφῆτες, πού τιμοῦμε, ἀλλά ἔχουμε καί κοινά θέματα, πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσουμε στόν κόσμο».
β) Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος (21/06/19)
Στις 21 Ιουνίου 2019, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος παραβρέθηκε σε γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν του στις εγκαταστάσεις της Εβραϊκής συναγωγής του Park East, την παραμονή της ενθρόνισής του.
Στην προσφώνησή του προς το νέο Αρχιεπίσκοπο, ο αρχιραββίνος (Senior Rabbi) της συναγωγής Άρθουρ Σνάιερ, μεταξύ άλλων είπε ότι όλοι προσεύχονται ώστε να είναι ευλογημένος και δήλωσε φίλος των προηγούμενων Αρχιεπισκόπων Ιακώβου και Δημητρίου όπως επίσης και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος είχε επισκεφθεί την συναγωγή 10 χρόνια νωρίτερα, συνοδευόμενος από τον νυν Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο απερχόμενος Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος καθώς και άλλοι Έλληνες από τον εκκλησιαστικό, τον πολιτικό και τον επιχειρηματικό χώρο.
Ο φθοροποιός ρόλος του ταλμουδικού Ιουδαϊσμού
κατά της Εκκλησίας
Οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί άρχοντες, με πρωτοστάτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ακολουθούν το δυσώδη δρόμο του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού Οικουμενισμού και ενστερνίζονται το ψέμα και την πλάνη της Πανθρησκείας του Αντιχρίστου.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά την ομιλία του στην στην Εβραϊκή συναγωγή Park East το 2009, αντιπαρήλθε επιμελώς οποιαδήποτε αναφορά στην ιδιαιτερότητα του Χριστιανισμού ως Αποκαλύψεως, τονίζοντας μόνο τα κοινά σημεία Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού και παραβλέποντας τον φθοροποιό ρόλο του μεταγενέστερου ταλμουδικού Ιουδαϊσμού κατά της Εκκλησίας και ότι άνευ της πίστεως στον Ιησού ως Χριστό, ο Ιουδαϊσμός είναι στερημένος σωτηρίας.
Η Σύναξη Ορθοδόξων Μοναχών και Κληρικών σημείωνε σχετικά με την πρωτοφανή επίσκεψη και ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Εβραϊκή συναγωγή (2009), στο ομολογιακό κείμενο με τίτλο «Οὐκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι»:
«[…] ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης σὲ ὁμιλία του στὴν Ἑβραϊκὴ Park East Synagogue (καὶ μάλιστα σὲ πρωτοφανῆ ἐπίσκεψη Πατριάρχου σὲ Συναγωγὴ) ἀντιπαρῆλθε ἐπιμελῶς ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ στὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς Ἀποκαλύψεως, τονίζοντας μόνο κοινὰ σημεῖα Χριστιανισμοῦ καὶ Ἰουδαϊσμοῦ, γεμίζοντας φιλοφρονήσεις τοὺς οἰκοδεσπότες καὶ παραβλέποντας ὅσα ἡ πρώτη Ἐκκλησία στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ οἱ μετὰ ταῦτα Πατέρες διαπιστώνουν γιὰ τὸ φθοροποιὸ ρόλο τοῦ μεταγενεστέρου, ταλμουδικοῦ, Ἰουδαϊσμοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ὅτι, ἄνευ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦν ὡς Χριστόν, ὁ Ἰουδαϊσμὸς εἶναι ἐστερημένος σωτηρίας· παρουσίασε τὴ διήγηση τῆς ἐπισκέψεως παρὰ τὴν Δρῦν τοῦ Μαμβρῆ ὄχι ὡς Θεοφάνεια καὶ συμβολισμὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλ’ ἀχρώμως ὡς συμβολισμὸ τῆς «ζωῆς τοῦ Θεοῦ». Δυστυχῶς, ἐδῶ ἴσως φαίνεται ἡ ἐναρμόνιση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μὲ τὸ θρησκευτικὸ συγκρητισμὸ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, ὅθεν προῆλθε καὶ ἡ ἐκπληκτικὴ δήλωσή του στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅτι «τό χριστιανικόν ὅραμα τῆς ἑνότητος τῆς ἀνθρωπότητος ἐκφράζεται πρός τό παρόν διά τῆς τάσεως πρός παγκοσμιοποίησιν»!».
Οι εκκλησιαστικοί ταγοί προδίδοντας την Πίστη των Πατέρων μας, προχωρούν στην απώλεια και μαζί τους συμπαρασύρουν πλήθος λαού.
https://katanixi.gr, https://www.goarch.org
Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΟΛΟΥ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ "ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ" (Ή ΑΙΡΕΣΕΩΝ)
Η σύμπραξη της Α.Θ.Σ. Βόλου στη Συνέλευση του ΠΣΕ, αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι στο διαχριστιανικό και διαθρησκειακό παζλ της Νέας Εποχής…
Στα πλαίσια της 11ης Συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» (ΠΣΕ) που πραγματοποιήθηκε στην Καρλσρούη της Γερμανίας το διάστημα 28 Αυγούστου έως και 8 Σεπτεμβρίου, συνήλθαν για να συζητήσουν Ορθόδοξοι, μαζί με χιλιάδες αιρετικών από εκατοντάδες «εκκλησίες»-μέλη του ΠΣΕ από 120 χώρες.
Σε αυτή τη παγκόσμια, οικουμενιστική συγκέντρωση των αιρέσεων και των πλανεμένων διδασκαλιών, η οποία είχε ως θέμα «Η αγάπη του Χριστού κινεί τον κόσμο προς τη συμφιλίωση και την ενότητα», η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου (Α.Θ.Σ.Β.) συμμετείχε με την διοργάνωση εργαστηρίων ή στρογγυλών τραπεζών, με τα ακόλουθα μέλη της:
α) Παντελής Καλαϊτζίδης (Διευθυντής της Α.Θ.Σ.Β.): Συμμετείχε στην στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Πολιτική Θεολογία: Εθνικισμός, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Εσχατολογία: Προτεσταντικές και Ορθόδοξες Προσεγγίσεις» (2/9/2022), καθώς και στη τράπεζα με θέμα «Εκκλησιολογία και Εθνικισμός: Συμφιλίωση μεταξύ των Εκκλησιών» (5/9/2022).
β) Νικόλαος Ασπρούλης (Αναπληρωτής Διευθυντής της Α.Θ.Σ.Β.): Συντόνισε το πάνελ με θέμα «Υπέρβαση των ορίων στον οικουμενικό σχηματισμό: Αγκαλιάζοντας την πολλαπλότητα, εμπλέκοντας την ετερότητα, μετασχηματίζοντας την κοινότητα» (7/9/2022).
γ) Γιώργος Βλαντής (Επιστημονικός Συνεργάτης της Α.Θ.Σ.Β., Διευθυντής του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών της Βαυαρίας και μέλος της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Συνέλευση του ΠΣΕ): Διοργάνωσε τη στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Πολιτική Θεολογία: Εθνικισμός, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Εσχατολογία: Προτεσταντικές και Ορθόδοξες Προσεγγίσεις» (2/9/2022).
δ) Νίκος Κουρεμένος (Επιστημονικός Συνεργάτης της Α.Θ.Σ.Β.): Συντόνισε το πάνελ με θέμα «Από τη φιλοξενία στην ένταξη: οικουμενικές απαντήσεις στην προσφυγική κρίση» (1/9/2022).
ε) π. Φιλόθεος Μαρούδας (Επιστημονικός Συνεργάτης της Α.Θ.Σ.Β.): Συμμετείχε στη τράπεζα με θέμα «Υπέρβαση των ορίων στον οικουμενικό σχηματισμό: Αγκαλιάζοντας την πολλαπλότητα, εμπλέκοντας την ετερότητα, μετασχηματίζοντας την κοινότητα» (7/9/2022).
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς καταδικάζει
το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών: Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!
Η Ακαδημία «Θεολογικών» Σπουδών του Βόλου με πρωτοστάτη τον Πρόεδρο της, Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιο, διαστρέφει την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, ακυρώνει το Ευαγγέλιο, προσβάλλει τους μάρτυρες και ακυρώνει τους Άγιους Πατέρες και τη θεοφώτιστη διδασκαλία τους.
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς καταδίκαζε την συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, χαρακτηρίζοντας την επιζήτηση της «οργανικής» μετοχής και συμπερίληψης στο ΠΣΕ από Ορθόδοξους θεολόγους και Ιεράρχες, ως ανήκουστη προδοσία.
Ταυτόχρονα, χαρακτήριζε το ΠΣΕ ως αιρετικό, ουμανιστικό, ανθρωποπαγές και ανθρωπολατρικό σύλλογο, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτές πνευματικός θάνατος:
«“Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, αυτό το πανάχραντον Θεανθρώπινον σώμα και οργανισμός του Θεανθρώπου Χριστού να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί της θεολογοι, ακόμα δε και Ιεράρχαι, μεταξύ των οποίων και Σέρβοι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών, το οποίον, κατ’ αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία» υπεράνω των Εκκλησιών, της οποίας οι Ορθόδοξοι και μη Ορθόδοξοι εκκλησίαι αποτελούν μόνο «μέλη» («οργανικώς μεταξύ των συνδεδεμένα»!) ; Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!
Απορρίπτομεν την ορθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, αυτόν τον οργανικόν δεσμόν μετά του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού και του παναχράντου Του Σώματος – της Ορθοδόξου Εκκλησίας των αγίων Αποστόλων και Πατέρων και Οικουμενικών Συνόδων – και θέλομεν να γίνωμεν «οργανικά μέλη» του αιρετικού, ουμανιστικού, ανθρωποπαγούς και ανθρωπολατρικού συλλόγου, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτάς πνευματικός θάνατος !».
Η σύμπραξη της Α.Θ.Σ. Βόλου στη Συνέλευση του ΠΣΕ, αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι στο διαχριστιανικό και διαθρησκειακό παζλ της Νέας Εποχής, που χτίζεται με μαεστρία από τη σύγχρονη Βαβυλώνα και τα σκοτεινά όργανα της.
https://katanixi.gr
ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ!
Ηρακλής Ρεράκης, καθηγητής ΑΠΘ,
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων
Αφορμή για το παρόν άρθρο ήταν, αφενός, η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και, αφετέρου, η αύξηση του φαινομένου που σχετίζεται με κάποιες ομάδες μαθητών, οι οποίοι, σύμφωνα με την επικαιρότητα, φαίνεται να αυξάνονται όλο και πιο πολύ σε ολόκληρη τη χώρα, ασκώντας πράξεις βίας, επιθετικότητας και εγκληματικότητας.
Ο Άγιος των σχολείων, Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) θεωρούσε απαραίτητο το σχολείο για την κοινωνική ευρυθμία, διότι, όπως με σοφία έλεγε, χωρίς αυτό περπατούμε, ως κοινωνία, στο σκότος: «Δεν βλέπετε ότι αγρίωσε το Γένος μας από την αμάθεια και εγίναμεν ωσάν θηρία; Διά τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε σχολείον, δια να εννοήτε το άγιον Ευαγγέλιον και τα λοιπά βιβλία… Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια. Και ωσάν μάθεις το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος».
Τρεις αιώνες, αργότερα, με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, διερωτάται κανείς, αν το σημερινό ελληνικό σχολείο έχει τον στόχο και την προοπτική να μειώνει το υπάρχον κοινωνικό σκότος και να ανοίγει τον νου και τις καρδιές των μαθητών/τριών στην άσκηση ενάρετης ζωής.
Στο ερώτημα αυτό μπορούμε να απαντάμε θετικά και αισιόδοξα, γνωρίζοντας ότι οι νομικές βάσεις και οι παιδαγωγικές αρχές των σχολείων μας, όταν εφαρμόζονται με συνέπεια, συμβάλουν, σε μεγάλο βαθμό, στην ομαλή και γόνιμη ένταξη των μαθητών στον κοινωνικό ιστό.
Κατ΄ αρχάς, σύμφωνα με τον ισχύοντα Νόμο 1566 του 1985, άρθρο 1, ένα απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε παρακάτω, «σκοπός της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά.
Ειδικότερα, υποβοηθεί τους μαθητές:
α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης.
β) Να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν αρμονικά το πνεύμα και το σώμα τους, τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα και τις δεξιότητές τους. Να αποκτούν, μέσα από τη σχολική τους αγωγή, κοινωνική ταυτότητα και συνείδηση.
γ) Να αναπτύσσουν δημιουργική και κριτική σκέψη και αντίληψη συλλογικής προσπάθειας και συνεργασίας, ώστε να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και με την υπεύθυνη συμμετοχή τους να συντελούν αποφασιστικά στην πρόοδο του κοινωνικού συνόλου και στην ανάπτυξη της πατρίδας μας.
δ) Να σέβονται τις ανθρώπινες αξίες και να διαφυλάσσουν και προάγουν τον πολιτισμό.
ε) Να αναπτύσσουν πνεύμα φιλίας και συνεργασίας με όλους τους λαούς της γης, προσβλέποντας σε έναν κόσμο καλύτερο, δίκαιο και ειρηνικό».
Όπως παρατηρούμε, σύμφωνα με το πνεύμα του παραπάνω εκπαιδευτικού νόμου, στόχος του σχολείου δεν είναι απλώς η μετάδοση στους μαθητές κοινωνικοηθικών προτύπων αλλά και η μετατροπή τους σε ενάρετη συμπεριφορά.
Μάλιστα, ανάμεσα σε όσα ορίζει ο παραπάνω Νόμος, το σχολείο προσφέρει στους μαθητές, εκτός των άλλων, χριστιανικά πρότυπα, τα οποία μέσω του ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών, της Προσευχής, του Εκκλησιασμού –και όχι μόνον- εμπνέουν στους/στις μαθητές/τριες την πίστη την αλήθεια και την αγάπη του Ευαγγελίου, που συμβάλλει, τα μέγιστα, σε μια γνήσια και εν Χριστώ κοινωνική μόρφωση και αγωγή.
Η σχολική γνώση, άλλωστε, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, είναι τρόπος και μέσο παιδείας και αγωγής και όχι μια απλή νοητική και μαθησιακή διεργασία, που αποβλέπει στην εξασφάλιση κάποιου επαγγέλματος.
Αν η παιδεία δεν προάγει τον στόχο της αληθινής γνώσεως, που είναι η αναζήτηση και η καλλιέργεια της αλήθειας και του νοήματος της ζωής και αρκείται σε στόχους που εγκλωβίζουν τα οράματα των νέων, στο πλαίσιο μόνον μιας επαγγελματικής και οικονομικής αποκατάστασης, τότε είναι βέβαιο ότι απομακρύνει τους/τις μαθητές/τριες από την αληθινή μόρφωση και, επομένως, από τη δυνατότητα να καλλιεργούνται, ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες με ηθικοκοινωνικές δομές.
Όταν, όμως, η παιδεία λειτουργεί ως έλξη και έμπνευση των νέων ανθρώπων στην πίστη στον Θεό, που γεννά την εμπιστοσύνη, στη γνώση της αλήθειας που γεννά τη σοφία και στη βίωση της αγάπης στον συνάνθρωπο, που καλλιεργεί την αρετή, τότε δημιουργεί προϋποθέσεις και δομές ελευθερίας.
Πράγματι, χωρίς πίστη, αλήθεια και αγάπη, δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή ελευθερία και χωρίς αληθινή ελευθερία, οι άνθρωποι είναι βυθισμένοι στη σύγχυση και στην πλάνη και υποδουλωμένοι σε πάθη, αδυναμίες και συμπεριφορές, που τους απομακρύνουν από κάθε γνήσια ανθρώπινη ζωή με κοινωνική προοπτική.
Η σχολική γνώση, μάλιστα, όταν συνδέεται με τη γνώση του Θεού, όπως μαρτυρείται και από τον Ευαγγελικό Λόγο, καλλιεργεί στις συνειδήσεις των μαθητών/τριών την αποδοχή της ανάγκης, να εμπεδώνουν ό, τι μαθαίνουν, ως αλήθειες της ζωής, σε συνάφεια με τη βιωματική και έμπρακτη εφαρμογή τους: «εν τούτω γινώσκομεν ότι εγνώκαμεν αυτόν, εὰν τας εντολὰς αυτού τηρώμεν. Ο λέγων, έγνωκα αυτόν, και τας εντολὰς αυτού μη τηρών, ψεύστης εστί, και εν τούτω η αλήθεια ουκ έστιν» (Α’ Ιω. 2, 3-4).
Η οποιαδήποτε απόκλιση από τον ως άνω σκοπό της σχολικής μορφώσεως και γνώσεως, δημιουργεί εμπόδια στη γνώση, προκειμένου να αποβαίνει αληθινή, γόνιμη και ωφέλιμη πνευματικά, στους/στις διδασκόμενους/ες και σε ολόκληρη την κοινωνία.
Από τα παραπάνω, είναι φανερό ότι η διαδικασία της διδασκαλίας των σχολικών γνώσεων δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στο γέμισμα των μαθητικών εγκεφάλων με γνώσεις και πληροφορίες, αλλά να στοχεύει, ταυτόχρονα, στην μετατροπή τους σε αρχές, τρόπους και στάσεις ζωής, σε οικοδομή και καλλιέργεια του όλου ανθρώπου, όλων των δυνάμεων και των λειτουργιών της υπάρξεώς του.
Με την ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς οι παιδαγωγοί όλων των σχολείων αλλά και οι οικογένειες των μαθητών/τριών, είναι ανάγκη να έχουν υπόψη τη φιλοσοφία της κοινωνικής ζωής που οραματίζεται και εμπνέει ο ισχύων εκπαιδευτικός Νόμος, έτσι ώστε, κατά την άσκηση του έργου τους, να αναζητείται μια αναλογία και αντιστοιχία, ανάμεσα στη σχολική διδασκαλία και στον εμπειρικό κοινωνικό ορίζοντα των μαθητών.
Αν οι μαθητές/τριες μαθαίνουν γνώσεις, οι οποίες, όμως, προσφέρονται μακράν των αντίστοιχων βιωμάτων και εμπειριών, τότε η όλη διδασκαλία κινδυνεύει να αποβεί άκαρπη κοινωνικά. Στόχος του σχολείου, μάλιστα, σύμφωνα και με τις παιδαγωγικές θεωρίες, που ισχύουν διαχρονικά, είναι να αποτελεί, μαζί με την οικογένεια, το θερμοκήπιο που προετοιμάζει τους νέους ανθρώπους, προκειμένου να αποκτούν τις ικανότητες και δεξιότητες που απαιτούνται για τη γόνιμη και δημιουργική ένταξή τους στις πνευματικές, ηθικοκοινωνικές και πολιτισμικές δομές της εκάστοτε κοινότητας.
Σε αυτόν τον στόχο του σχολείου συμβάλλουν όλες οι γνώσεις, ιδιαίτερα, όμως, οι θεολογικές και ανθρωπιστικές, καθώς με αυτές οι μαθητές/τριες εμπλουτίζονται με τα κριτήρια, τις πνευματικές εμπειρίες και το ήθος, που συμβάλλουν στη διαμόρφωση γνώσης και αρετής, δηλαδή, γόνιμης και δημιουργικής κοινωνικής συνείδησης.
Εξοπλίζοντας τα σχολεία την μαθητιώσα νεολαία με τις παραπάνω αρχές, αντιλήψεις και συμπεριφορές, καλλιεργούν και εμπεδώνουν στις νεανικές ψυχές τις στάσεις, που μπορούν να ανακαινίζουν και να ανανεώνουν τον τρόπο σκέψης και ζωής των κοινωνιών στις οποίες εντάσσονται σταδιακά.
Ταυτόχρονα, όμως, οι νέοι/νέες μας συνειδητοποιούν στα σχολεία ότι ο άνθρωπος, από την αρχή της δημιουργίας του, είναι κοινωνικό ον και ότι, ως κατ’ εικόνα του Θεού ύπαρξη, είναι ανάγκη να εμφορείται με πνευματικά, ηθικά και κοινωνικά χαρίσματα, όπως είναι αυτό της ενωτικής και αγαπητικής δύναμης, που εξυψώνει τη ζωή, σ’ ένα πλαίσιο κοινωνικής αλληλεπίδρασης, αμοιβαιότητας και αρμονικής συμβίωσης και αποτρέπει από τη βία, την επιθετικότητα και την εγκληματικότητα.
Ορθόδοξη Αλήθεια, 05.10.2022
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: "ΠΩΣ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ".
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ : "ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΓΕΩΝΟΣ (ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ)".
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2022
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Αλλά εμείς ξέρομε ποιο καράβι μπορεί να περάσει το μέγα πέλαγος του κόσμου τούτου και να οδηγηθεί στην αιώνια ζωή, στην χώρα των ζώντων. Αυτό το καράβι είναι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ότι και αν συμβαίνει στον άνθρωπο υπάρχει ελπίδα. Ο Χριστός είναι η ελπίς των απελπισμένων.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ!
Άγιος Νεκτάριος: Από Τον Θεό το μόνο που θα πρέπει να ζητάμε είναι να γίνει το θέλημά του. Τίποτε περισσότερο. Να έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του Θεού.
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2022
ΟΣΙΟΙ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΚΑΙ ΙΛΑΡΙΩΝ ΟΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΙ
Όσιοι Βαρνάβας και Ιλαρίων οι θαυματουργοί
Δυστυχώς και για τους
αγίους Βαρνάβα και Ιλαρίων πολύ λίγα γνωρίζουμε. Ο Λεόντιος Μαχαιράς στο χρονικό
του, καθώς κι ο Κυπριανός στην ιστορία του κατατάσσουν τους αγίους μεταξύ των
300 λεγομένων Αλαμανών, που πήγαν στην Κύπρο μετά τη Β' Σταυροφορία κι
ασκήτεψαν σε διάφορα μέρη. Με τη γνώμη όμως αυτή, που όσο κι αν φαίνεται
πιθανή, συγκρούεται η πληροφορία, που μας δίνεται τόσο από την παράδοση, όσο κι
από το συναξάρι των αγίων. Σ' αυτό αναφέρεται ρητά, πως οι όσιοι καταγόντουσαν
από την Καππαδοκία κι έζησαν μάλιστα στα χρόνια της βασιλείας του Θεοδοσίου του
Μικρού (408 - 456 μ.Χ.). Κι οι δύο οι άγιοι ήσαν από ευγενικές οικογένειες κι
υπηρετούσαν στον στρατό του βασιλιά, στον οποίο μάλιστα και διακρινόντουσαν για
το παράστημα τους, την ανδρεία τους και την όλη γενικά ζωή τους.
Παρά το λαμπρό μέλλον που τους ανοιγόταν στην υπηρεσία τους αυτή, η αγάπη του
Χριστού τους έκαμε νωρίς ν' αφήσουν τον στρατό και τη δόξα που τους χαμογελούσε
και ν' αφιερωθούν στο Χριστό. Πήγαν, λοιπόν στην έρημο όπου έκαναν έργο τους
την προσευχή, τη μελέτη του λόγου του Θεού, την άσκηση, την αρετή. Με ταπείνωση
εκεί προσφέρουν καθημερινά τον εαυτό τους «θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ Θεῷ εὐάρεστον»
(Ρωμ. ιβ', 1). Και μια τέτοια ζωή που έχει σαν σκοπό της «τὴν δόξαν καὶ τὸν ἔπαινον
τοῦ Θεοῦ», έχει και το αντίκρυσμα της. «Ὁ ἐρευνῶν νεφροὺς καὶ καρδίας» (Αποκ.
β', 23) επιβραβεύει τους εργάτες του. Αυτό έγινε και με τους αθλητές μας.
Πλείστα θαύματα επιτελούνται καθημερινά στον τόπο της διαμονής τους στις πιστές
καρδιές που τους επισκέπτονται, για να ακούσουν τις συμβουλές τους και να
ενισχυθούν. Θαύματα μικρά και μεγάλα. Κοντά τους βρίσκουν οι άρρωστοι τους
ιατρούς, οι πονεμένοι την ελπίδα, «οἱ ἐν θλίψεσι» την παρηγοριά. Έτσι περνούν
οι άγιοι ολόκληρη τη ζωή τους. Μα κι όταν τα κουρασμένα κορμιά τους
ξεκουράστηκαν στη γη με την παράδοση της αγίας ψυχής τους στον Κύριο, η
θαυματουργική δύναμη τους δεν σταμάτησε. Ένα τέτοιο θαύμα είναι κι ο ερχομός
τους στην Κύπρο, για να συνεχίσουν εδώ «τᾶς ἰάσεις καὶ θεραπείας τῶν».
Πότε έγινε αυτός ο ερχομός και γιατί, δεν γνωρίζουμε. Εκείνο που γνωρίζουμε
είναι ότι η Κύπρος εξ αίτιας της θέσεως της στο μέσο του παλαιού χριστιανικού
κόσμου, υπήρξε πάντοτε το καταφύγιο των χριστιανών, που διώκονταν από τις γύρω
χώρες. Μαζί τους οι χριστιανοί αυτοί, προ παντός μετά την κατάληψη των Αγίων
Τόπων από τους Άραβες κι ύστερα, μετέφεραν ιερά λείψανα κι εικόνες κι άλλα κειμήλια,
για να τα διασώσουν. Πολλές φορές μάλιστα έκαναν και το άλλο. Έβαζαν ότι ήθελαν
να διασώσουν σε μια ξύλινη κάσα, την έκλειαν προσεκτικά με κάποιο σημείωμα και
την έριχναν στη Θάλασσα. Με τον τρόπο αυτό ήλθαν στο νησί μας τα ιερά λείψανα
των Αγίων Μάμαντος από τη Μικρά Ασία, Ερμογένους από τη νήσο Σάμο και των
Βαρνάβα κι Ιλαρίωνος των θαυματουργών.
Ένα βράδυ σε μια ευσεβή καρδιά από τους Σόλους, τον Λεόντιο, όπως αναφέρει το
συναξάρι των αγίων, παρουσιάσθηκαν στον ύπνο του οι όσιοι και του είπαν: «Ἀδελφέ,
ἀναστᾶς λάβε τὸ ζεῦγος σου καὶ ἐλθὲ εἰς τόπον καλούμενον Στομάτιον, ὅπως ἀγάγης
ἠμᾶς ἐνθάδε». Κι όταν αυτός τους ρώτησε ποίοι είναι και από που και με ποιο
τρόπο ήλθαν στο νησί, οι άγιοι του απεκάλυψαν με λεπτομέρειες τα πάντα. Και την
πατρίδα τους, και τα ονόματα τους και την όλη ζωή τους. Του εξήγησαν ακόμη πως
«ἐκ θείας δυνάμεως ἀπεστάλησαν ἐν τὴ νήσω ταύτη οἰκῆσαι εἰς σύστασιν καὶ
βοήθειαν αὐτῆς καὶ εἰς ὑγείαν τῶν νοσούντων ἐν αὐτῇ».
Μόλις τα άκουσε αυτά η φιλόχριστος εκείνη καρδιά σηκώθηκε φοβισμένη κι έσπευσε
να εκτελέσει την εντολή. Πήρε το ζευγάρι των βοδιών του και τράβηξε προς το
μέρος που του υποδείχθηκε, «τὸ Στομάτιον» (Στόμα), που βρίσκεται στην παραλία
του Μόρφου εκεί περίπου που εκβάλλει ο ποταμός Σερράχης. Και πραγματικά! Κάπου
σε μια άκρη στην αμμουδιά βλέπει σαν έφτασε μια ξύλινη κάσα κλειστή. Πλησιάζει
με ευλάβεια, γονατίζει και κάνει την προσευχή του. Ασπάζεται με σεβασμό την
κάσα που κλείνει τον θησαυρό του κι ύστερα σηκώνεται και με την βοήθεια των
βοδιών του δοκιμάζει να την σύρει προς το μέρος, που του είχε υποδειχθεί. Παρ'
όλες τις προσπάθειες του όμως η κάσα λες κι είχε ριζώσει στη γη, δεν
μετεκινείτο. Όλη νύχτα αγωνίζεται μα άδικα. Καταστενοχωρημένος γονατίζει και με
δάκρυα στα μάτια ικετεύει τον Θεό και τους αγίους Του, να του φανερώσουν τι να
κάμει. Την επόμενη νύχτα οι άγιοι του φανερώθηκαν και πάλι και του είπαν: «Ἀδελφέ,
οὐκ εἰρήκαμεν σοὶ περὶ τοῦ ζεύγους τῶν βοῶν, ἀλλὰ τοῦ ζεύγους τῶν υἱῶν σου».
Αδελφέ, δεν σου είπαμε να φέρεις το ζευγάρι των βοδιών σου, άλλα τα δύο παιδιά
σου. Τρομαγμένος ο ευλαβής άνθρωπος ξύπνησε και τράβηξε στο σπίτι του. Πήρε τα
δύο του αγόρια και ξαναγύρισε στον τόπο, που βρισκόταν η αγία σορός. Με βαθιά
ευλάβεια πατέρας και παιδιά γονάτισαν, αγκάλιασαν με πίστη την αγία σορό και με
δάκρυα στα μάτια παρακάλεσαν τον Θεό και τους αγίους, να τους βοηθήσουν να
πραγματώσουν τη μετακίνηση. Κι η παράκληση εισακούσθηκε. Πατέρας και υιοί πήραν
την ιερή κάσα που περιείχε τα άγια λείψανα και με φόβο Θεού την μετέφεραν στον
τόπο που τους είχε υποδειχθεί, την Περιστερώνα! «Ὡς θαυμαστόν, Κύριε, τὸ ὄνομά
σου ἐν πάσῃ τὴ γῆ». Απ' τη στιγμή που η αγία σορός τοποθετήθηκε στη γη, τα
θαύματα άρχισαν. Θαύματα πολλά! Θαύματα μικρά και μεγάλα! Τυφλοί αναβλέπουν!
Δαιμονιζόμενοι απαλλάσσονται από δαιμόνια!. Πρόσωπα βασανιζόμενα από πυρετό και
ποικίλες αρρώστιες θεραπεύονται! Παράλυτοι επί χρόνια σηκώνονται και περπατούν!
Πηγή θεραπειών έγινε το μέρος εκείνο, ώστε όχι μόνον από τα γειτονικά χωριά,
αλλά κι από όλη τη νήσο να φτάνουν καθημερινά προσκυνητές. Πήγαιναν για να εκζητήσουν
με βαθιά πίστη κι ευλάβεια τη βοήθεια και τις πρεσβείες των οσίων στα προ
βλήματα που τους απασχολούσαν. Σε λίγο ένας περικαλλής ναός ανεγείρεται στη
μικρή πολίχνη. Ο ναός που στέκει ως τις μέρες μας για να τοποθετηθούν εκεί μέσα
τα ιερά λείψανα, για να διακηρύττουν στους αιώνες τα μεγαλεία του Θεού και τη
βεβαίωση Του: «Τοὺς δοξάζοντες μὲ δοξάσω»!
Τις ευεργεσίες και τις θεραπείες τους οι άγιοι προσφέρουν σε όλους. Πτωχούς και
πλουσίους. Άνδρες και γυναίκες. Αρκεί οι επικαλούμενοι να προσέλθουν με ειλικρινή
μετάνοια και πίστη. Ένα τέτοιο θαύμα είναι και τούτο: Κάποτε στη χάρη των αγίων
έφθασε και «ὁ κρατῶν» τη νήσο. Αυτός, όπως αναφέρει ο συναξαριστής, «νοσῶ
πιεζόμενος βαρύτατη, δίκην παραλύτου ὑπὸ τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ βασταζόμενος, ὑπεισῆλθε
τῶν ἁγίων». Δηλαδή βασανιζόμενος από μια βαριά αρρώστια, που τον καθήλωσε
ακίνητο στο κρεβάτι του πόνου, μεταφέρθηκε με φορείο κρατούμενο από τους
άρχοντες του μπροστά στην ιερή λάρνακα των αγίων. Μετά από θερμή προσευχή και
μόλις ο ιερέας σήκωσε τα ιερά λείψανα και τα άγγιξε πάνω στον άρρωστο, το θαύμα
έγινε. Το παράλυτο κορμί, το ακίνητο απ' την αρρώστια, πήρε μονομιάς δύναμη και
ζωή. Τα πόδια κινήθηκαν κι ο άρρωστος απόλυτα θεραπευμένος σηκώθηκε κι άρχισε
να περπατά. Κάτι παραπάνω. «Τοὶς οἰκείοις ποσὶν ἤλατο, καὶ περιεπάτει σῶος».
Πηδώντας έτρεξε στους δικούς του τελείως καλά. «Τὶς λαλήσει τᾶς δυναστείας σου,
Χριστέ; ἢ τὶς ἐξαριθμήσει τῶν θαυμάτων σου τὰ πλήθη;» Ποίος, Χριστέ μου, μπορεί
να λαλήσει τις θείες σου ευεργεσίες; Ή ποιος μπορεί να απαριθμήσει τα πλήθη των
θαυμάτων σου, που φανερώνουν την ανώτερη και θεία δύναμη σου; Η απάντηση είναι:
Κανένας. Το μόνο που μπορούμε να ψελλίσουμε όλοι, είναι του ψαλμωδού τα λόγια:
«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοὶς ἁγίοις αὐτοῦ». Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των
Αγίων στις 21 Οκτωβρίου.