ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΜΕΤΑ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Και ξέρετε ε; Τα δύσκολα είναι λίγα χρόνια. Μετά αρκετές δεκαετίες η Ορθοδοξία θα εκατονταπλασιαστεί σε όλον τον κόσμο. Αλλά πρέπει να περάσουμε εγχείρηση. Πρέπει να περάσουμε εξετάσεις. Όποιος τις περάσει. Η Μετάνοια είναι ένας δρόμος. Ο καλύτερος δρόμος. Σας το συνιστώ μαζί με την Αγία Προσευχή.

ΓΕΡΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ!

Γέρων Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης: Στὴν Ὀρθοδοξία θὰ ἔρθουν τὰ πάνω κάτω. Οἱ λυκοποιμένες θὰ κατασπαράζουν τίς σάρκες τῶν πιστῶν καὶ θὰ τοὺς στέλνουν στὸν γκρεμό, κατευθεῖαν στὶς αἱρέσεις καὶ τα πρόβατα συντετριμμένα θα τρέχουν νὰ βροῦν σωτηρία.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΗ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

 Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Αρχιεπίσκοπος Αμερικής
στη συναγωγή της Νέας Υόρκης
 
Οι εκκλησιαστικοί ταγοί προδίδοντας την Πίστη των Πατέρων μας, προχωρούν στην απώλεια και μαζί τους συμπαρασύρουν πλήθος λαού…
 
Το «κουβούκλιο της ειρήνης» και η εβραϊκή γιορτή Sukkot
 
Την 8η Οκτωβρίου το πρωί, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ έγινε δεκτός («received») από τον Ραβίνο Άρθουρ Σνάιερ (Arthur Schneier), ιδρυτή του Ιδρύματος «Έκκληση Συνείδησης» (Appeal of Conscience Foundation), στη συναγωγή Park East της Νέας Υόρκης.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύθηκε στην Ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας συνοδευόταν από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, καθώς και από τους Μητροπολίτες Γουινέας Γεώργιο και Μέμφιδος Νικόδημο, οι οποίοι συνόδευαν τον κ. Θεόδωρο κατά την πρώτη του επίσκεψη στην Αμερική.
Έπειτα από μία φιλική/εγκάρδια συνάντηση, η συζήτηση συνεχίστηκε έξω κάτω από τη Sukkah, μία κατοικία/οίκημα που μοιάζει με σκηνή (και χρησιμοποιείται κατά τον εορτασμό της εβραϊκής γιορτής Sukkot), η οποία αντιπροσωπεύει το «κουβούκλιο της ειρήνης».
Προς τιμήν της εορτής, ο Ραβίνος Σνάιερ παρουσίασε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας τα «Τέσσερα Είδη». Σύμφωνα με την εβραϊκή διδασκαλία, τέσσερα είδη φυτών -ένα κλαδί φοίνικα, ιτιά, μυρτιά και ένα κίτρο-, κυματίζονται μαζί στον αέρα με χαρά, κάθε μέρα της Sukkot.
 
Η φιλόξενη συναγωγή Park East Νέας Υόρκης
 
Στις εγκαταστάσεις της συναγωγής Park East έχουν παραβρεθεί κατά το παρελθόν τόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όσο και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος:
 
α) Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Ευλογημένη αυτή η συναγωγή (28/10/2009)
 
Στις 28 Οκτωβρίου 2009, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφτηκε την Εβραϊκή συναγωγή Park East στο Μανχάταν, όπου τον υποδέχθηκε ο Ραββίνος Σνάιερ. Κατά την ομιλία του, ο κ. Βαρθολομαίος χαρακτήρισε τη συναγωγή Park East ως «ευλογημένη» και υπογράμμισε ότι ένας διαθρησκευτικός διάλογος αποτελεί «ευθύνη» και «υποχρέωση» των θρησκευτικών ηγετών:
«Εἶναι μεγάλη χαρά γιά ἐμᾶς νά ἔχουμε τήν δυνατότητα νά ἐπισκεφτοῦμε αὐτήν τήν εὐλογημένη συναγωγή τοῦ Πάρκ-Ἴστ [..]»
[…]
«Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία στό μυαλό μας πώς ἕνας διαθρησκευτικός διάλογος εἶναι εὐθύνη καί ὑποχρέωση ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἡγετῶν τῆς ἐποχῆς μας. Διότι, δέν ἔχουμε μόνο κοινά σημεῖα, πού μας ἑνώνουν, ὅπως οἱ ἱερές Γραφές, πού λατρεύουμε, οἱ Πατριάρχες καί οἱ Προφῆτες, πού τιμοῦμε, ἀλλά ἔχουμε καί κοινά θέματα, πού πρέπει νά ἀντιμετωπίσουμε στόν κόσμο».
 
β) Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος (21/06/19)
 
Στις 21 Ιουνίου 2019, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος παραβρέθηκε σε γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν του στις εγκαταστάσεις της Εβραϊκής συναγωγής του Park East, την παραμονή της ενθρόνισής του.
Στην προσφώνησή του προς το νέο Αρχιεπίσκοπο, ο αρχιραββίνος (Senior Rabbi) της συναγωγής Άρθουρ Σνάιερ, μεταξύ άλλων είπε ότι όλοι προσεύχονται ώστε να είναι ευλογημένος και δήλωσε φίλος των προηγούμενων Αρχιεπισκόπων Ιακώβου και Δημητρίου όπως επίσης και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος είχε επισκεφθεί την συναγωγή 10 χρόνια νωρίτερα, συνοδευόμενος από τον νυν Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο απερχόμενος Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος καθώς και άλλοι Έλληνες από τον εκκλησιαστικό, τον πολιτικό και τον επιχειρηματικό χώρο.
Ο φθοροποιός ρόλος του ταλμουδικού Ιουδαϊσμού
κατά της Εκκλησίας
 
Οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί άρχοντες, με πρωτοστάτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ακολουθούν το δυσώδη δρόμο του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού Οικουμενισμού και ενστερνίζονται το ψέμα και την πλάνη της Πανθρησκείας του Αντιχρίστου. 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατά την ομιλία του στην στην Εβραϊκή συναγωγή Park East το 2009, αντιπαρήλθε επιμελώς οποιαδή­ποτε αναφορά στην ιδιαιτερότητα του Χριστιανισμού ως Αποκαλύψε­ως, τονίζοντας μόνο τα κοινά σημεία Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού και παραβλέποντας τον φθοροποιό ρόλο του μεταγενέστερου ταλμουδικού Ιουδαϊσμού κατά της Εκκλησίας και ότι άνευ της πίστεως στον Ιησού ως Χριστό, ο Ιουδαϊσμός είναι στερημένος σωτηρίας.
Η Σύναξη Ορθοδόξων Μοναχών και Κληρικών σημείωνε σχετικά με την πρωτοφανή επίσκεψη και ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Εβραϊκή συναγωγή (2009), στο ομολογιακό κείμενο με τίτλο «Οὐκ ἐσμὲν τῶν Πατέρων σοφώτεροι»:
«[…] ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης σὲ ὁμιλία του στὴν Ἑβραϊκὴ Park East Synagogue (καὶ μάλιστα σὲ πρωτοφανῆ ἐπίσκεψη Πατριάρχου σὲ Συναγωγὴ) ἀντιπαρῆλθε ἐπιμελῶς ὁποιαδή­ποτε ἀναφορὰ στὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς Ἀποκαλύψε­ως, τονίζοντας μόνο κοινὰ σημεῖα Χριστιανισμοῦ καὶ Ἰουδαϊσμοῦ, γε­μίζοντας φιλοφρονήσεις τοὺς οἰκοδεσπότες καὶ παραβλέ­ποντας ὅσα ἡ πρώτη Ἐκκλησία στὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ οἱ μετὰ ταῦτα Πα­τέρες διαπιστώνουν γιὰ τὸ φθοροποιὸ ρόλο τοῦ μεταγενεστέρου, ταλμουδι­κοῦ, Ἰουδαϊσμοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ὅτι, ἄνευ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦν ὡς Χριστόν, ὁ Ἰουδαϊσμὸς εἶναι ἐστερημένος σωτηρίας· παρουσίασε τὴ διήγηση τῆς ἐπισκέψεως παρὰ τὴν Δρῦν τοῦ Μαμβρῆ ὄχι ὡς Θεοφάνεια καὶ συμβολισμὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀλλ’ ἀχρώμως ὡς συμβολισμὸ τῆς «ζωῆς τοῦ Θεοῦ». Δυστυχῶς, ἐδῶ ἴσως φαίνεται ἡ ἐναρμόνιση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μὲ τὸ θρησκευτικὸ συγ­κρητισμὸ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, ὅθεν προῆλθε καὶ ἡ ἐκπληκτικὴ δήλωσή του στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅτι «τό χριστιανικόν ὅραμα τῆς ἑνότητος τῆς ἀνθρωπότητος ἐκφράζεται πρός τό παρόν διά τῆς τάσεως πρός παγκοσμιοποίησιν»!».
 
Οι εκκλησιαστικοί ταγοί προδίδοντας την Πίστη των Πατέρων μας, προχωρούν στην απώλεια και μαζί τους συμπαρασύρουν πλήθος λαού.
 
https://katanixi.grhttps://www.goarch.org

Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΒΟΛΟΥ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ "ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ" (Ή ΑΙΡΕΣΕΩΝ)

 Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου
στο Παγκόσμιου Συμβούλιο «Εκκλησιών» (ή Αιρέσεων)
 
Η σύμπραξη της Α.Θ.Σ. Βόλου στη Συνέλευση του ΠΣΕ, αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι στο διαχριστιανικό και διαθρησκειακό παζλ της Νέας Εποχής…
Στα πλαίσια της 11ης Συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» (ΠΣΕ) που πραγματοποιήθηκε στην Καρλσρούη της Γερμανίας το διάστημα 28 Αυγούστου έως και 8 Σεπτεμβρίου, συνήλθαν για να συζητήσουν Ορθόδοξοι, μαζί με χιλιάδες αιρετικών από εκατοντάδες «εκκλησίες»-μέλη του ΠΣΕ από 120 χώρες.
Σε αυτή τη παγκόσμια, οικουμενιστική συγκέντρωση των αιρέσεων και των πλανεμένων διδασκαλιών, η οποία είχε ως θέμα «Η αγάπη του Χριστού κινεί τον κόσμο προς τη συμφιλίωση και την ενότητα», η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου (Α.Θ.Σ.Β.) συμμετείχε με την διοργάνωση εργαστηρίων ή στρογγυλών τραπεζών, με τα ακόλουθα μέλη της:
 
α) Παντελής Καλαϊτζίδης (Διευθυντής της Α.Θ.Σ.Β.): Συμμετείχε στην στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Πολιτική Θεολογία: Εθνικισμός, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Εσχατολογία: Προτεσταντικές και Ορθόδοξες Προσεγγίσεις» (2/9/2022), καθώς και στη τράπεζα με θέμα «Εκκλησιολογία και Εθνικισμός: Συμφιλίωση μεταξύ των Εκκλησιών» (5/9/2022).
β) Νικόλαος Ασπρούλης (Αναπληρωτής Διευθυντής της Α.Θ.Σ.Β.): Συντόνισε το πάνελ με θέμα «Υπέρβαση των ορίων στον οικουμενικό σχηματισμό: Αγκαλιάζοντας την πολλαπλότητα, εμπλέκοντας την ετερότητα, μετασχηματίζοντας την κοινότητα» (7/9/2022).
γ) Γιώργος Βλαντής (Επιστημονικός Συνεργάτης της Α.Θ.Σ.Β., Διευθυντής του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών της Βαυαρίας και μέλος της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Συνέλευση του ΠΣΕ): Διοργάνωσε τη στρογγυλή τράπεζα με θέμα «Πολιτική Θεολογία: Εθνικισμός, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Εσχατολογία: Προτεσταντικές και Ορθόδοξες Προσεγγίσεις» (2/9/2022).
δ) Νίκος Κουρεμένος (Επιστημονικός Συνεργάτης της Α.Θ.Σ.Β.): Συντόνισε το πάνελ με θέμα «Από τη φιλοξενία στην ένταξη: οικουμενικές απαντήσεις στην προσφυγική κρίση» (1/9/2022).
ε) π. Φιλόθεος Μαρούδας (Επιστημονικός Συνεργάτης της Α.Θ.Σ.Β.): Συμμετείχε στη τράπεζα με θέμα «Υπέρβαση των ορίων στον οικουμενικό σχηματισμό: Αγκαλιάζοντας την πολλαπλότητα, εμπλέκοντας την ετερότητα, μετασχηματίζοντας την κοινότητα» (7/9/2022).
 
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς καταδικάζει
το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών: Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!
 
Η Ακαδημία «Θεολογικών» Σπουδών του Βόλου με πρωτοστάτη τον Πρόεδρο της, Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιο, διαστρέφει την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, ακυρώνει το Ευαγγέλιο, προσβάλλει τους μάρτυρες και ακυρώνει τους Άγιους Πατέρες και τη θεοφώτιστη διδασκαλία τους.
Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς καταδίκαζε την συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, χαρακτηρίζοντας την επιζήτηση της «οργανικής» μετοχής και συμπερίληψης στο ΠΣΕ από Ορθόδοξους θεολόγους και Ιεράρχες, ως ανήκουστη προδοσία. 
Ταυτόχρονα, χαρακτήριζε το ΠΣΕ ως αιρετικό, ουμανιστικό, ανθρωποπαγές και ανθρωπολατρικό σύλλογο, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτές πνευματικός θάνατος:
«“Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, αυτό το πανάχραντον Θεανθρώπινον σώμα και οργανισμός του Θεανθρώπου Χριστού να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί της θεολογοι, ακόμα δε και Ιεράρχαι, μεταξύ των οποίων και Σέρβοι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών, το οποίον, κατ’  αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία» υπεράνω των Εκκλησιών, της οποίας οι Ορθόδοξοι και μη Ορθόδοξοι εκκλησίαι αποτελούν μόνο «μέλη» («οργανικώς μεταξύ των συνδεδεμένα»!) ; Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!
Απορρίπτομεν την ορθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, αυτόν τον οργανικόν δεσμόν μετά του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού και του παναχράντου Του Σώματος – της Ορθοδόξου Εκκλησίας των αγίων Αποστόλων και Πατέρων και Οικουμενικών Συνόδων – και θέλομεν να γίνωμεν «οργανικά μέλη» του αιρετικού, ουμανιστικού, ανθρωποπαγούς και ανθρωπολατρικού συλλόγου, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτάς πνευματικός θάνατος !».
Η σύμπραξη της Α.Θ.Σ. Βόλου στη Συνέλευση του ΠΣΕ, αποτελεί ένα ακόμα κομμάτι στο διαχριστιανικό και διαθρησκειακό παζλ της Νέας Εποχής, που χτίζεται με μαεστρία από τη σύγχρονη Βαβυλώνα και τα σκοτεινά όργανα της.
 
https://katanixi.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ!

 “Χωρίς το σχολείον περιπατούμεν εις το σκότος”
 (Κοσμάς Αιτωλός)
 
Ηρακλής Ρεράκης, καθηγητής ΑΠΘ,
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων
 
Αφορμή για το παρόν άρθρο ήταν, αφενός, η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και, αφετέρου, η αύξηση του φαινομένου που σχετίζεται με κάποιες ομάδες μαθητών, οι οποίοι, σύμφωνα με την επικαιρότητα, φαίνεται να αυξάνονται όλο και πιο πολύ σε ολόκληρη τη χώρα, ασκώντας πράξεις βίας, επιθετικότητας και   εγκληματικότητας.
Ο Άγιος των σχολείων, Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) θεωρούσε απαραίτητο το σχολείο για την κοινωνική ευρυθμία, διότι, όπως με σοφία έλεγε, χωρίς αυτό περπατούμε, ως κοινωνία, στο σκότος: «Δεν βλέπετε ότι αγρίωσε το Γένος μας από την αμάθεια και εγίναμεν ωσάν θηρία; Διά τούτο σας συμβουλεύω να κάμετε σχολείον, δια να εννοήτε το άγιον Ευαγγέλιον και τα λοιπά βιβλία… Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια. Και ωσάν μάθεις το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος». 
Τρεις αιώνες, αργότερα, με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς, διερωτάται κανείς, αν το σημερινό ελληνικό σχολείο έχει τον στόχο και την προοπτική να μειώνει το υπάρχον κοινωνικό σκότος και να ανοίγει τον νου και τις καρδιές των μαθητών/τριών στην άσκηση ενάρετης ζωής.
Στο ερώτημα αυτό μπορούμε να απαντάμε θετικά και αισιόδοξα, γνωρίζοντας ότι οι νομικές βάσεις και οι παιδαγωγικές αρχές των σχολείων μας, όταν εφαρμόζονται με συνέπεια, συμβάλουν, σε μεγάλο βαθμό, στην ομαλή και γόνιμη ένταξη των μαθητών στον κοινωνικό ιστό.
Κατ΄ αρχάς, σύμφωνα με τον ισχύοντα Νόμο 1566 του 1985, άρθρο 1, ένα απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε παρακάτω, «σκοπός της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε, ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά.
 
Ειδικότερα, υποβοηθεί τους μαθητές:
α) Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης.
β) Να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν αρμονικά το πνεύμα και το σώμα τους, τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα και τις δεξιότητές τους. Να αποκτούν, μέσα από τη σχολική τους αγωγή, κοινωνική ταυτότητα και συνείδηση.
γ) Να αναπτύσσουν δημιουργική και κριτική σκέψη και αντίληψη συλλογικής προσπάθειας και συνεργασίας, ώστε να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και με την υπεύθυνη συμμετοχή τους να συντελούν αποφασιστικά στην πρόοδο του κοινωνικού συνόλου και στην ανάπτυξη της πατρίδας μας.
δ) Να σέβονται τις ανθρώπινες αξίες και να διαφυλάσσουν και προάγουν τον πολιτισμό.
ε) Να αναπτύσσουν πνεύμα φιλίας και συνεργασίας με όλους τους λαούς της γης, προσβλέποντας σε έναν κόσμο καλύτερο, δίκαιο και ειρηνικό».
Όπως παρατηρούμε, σύμφωνα με το πνεύμα του παραπάνω εκπαιδευτικού νόμου, στόχος του σχολείου δεν είναι απλώς η μετάδοση στους μαθητές  κοινωνικοηθικών προτύπων αλλά και η μετατροπή τους σε ενάρετη συμπεριφορά.
 
Μάλιστα, ανάμεσα σε όσα ορίζει ο παραπάνω Νόμος, το σχολείο προσφέρει στους μαθητές, εκτός των άλλων, χριστιανικά πρότυπα, τα οποία μέσω του ορθόδοξου χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών, της Προσευχής, του Εκκλησιασμού –και όχι μόνον- εμπνέουν στους/στις μαθητές/τριες την πίστη την αλήθεια και την αγάπη του Ευαγγελίου, που συμβάλλει, τα μέγιστα, σε μια γνήσια και εν Χριστώ κοινωνική μόρφωση και αγωγή.
Η σχολική γνώση, άλ­­λωστε, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, είναι τρό­πος και μέσο παιδείας και αγωγής και όχι μια απλή νοητική και μαθη­σιακή διεργασία, που αποβλέπει στην εξασφάλιση κάποιου επαγγέλματος.
Αν η παιδεία δεν προάγει τον στόχο της αληθινής γνώ­σεως, που είναι η αναζήτηση και η καλλιέργεια της αλήθειας και του νοήματος της ζωής και αρκείται σε στόχους που εγκλωβίζουν τα οράματα των νέων, στο πλαίσιο μόνον μιας επαγγελματικής και οικονομικής αποκατάστασης, τότε είναι βέβαιο ότι απομακρύνει τους/τις μαθητές/τριες από την αληθινή μόρφωση και, επο­μέ­νως, από τη δυνατότητα να καλλιεργούνται, ως ολοκληρωμένες προ­­σω­πικότητες με ηθικοκοινωνικές δομές.
Όταν, όμως, η παιδεία λειτουργεί ως έλξη και έμπνευση των νέων ανθρώπων στην πίστη στον Θεό, που γεννά την εμπιστοσύνη, στη γνώση της αλήθειας που γεννά τη σοφία και στη βίωση της αγάπης στον συνάνθρωπο, που καλλιεργεί την αρετή, τότε δημιουργεί προ­ϋποθέσεις και δομές ελευθερίας.
Πράγματι, χωρίς πίστη, αλήθεια και αγάπη, δεν μπο­ρεί να υπάρξει αληθινή ελευθερία και χωρίς αληθινή ελευ­θερία, οι άνθρωποι είναι βυθισμένοι στη σύγχυση και στην πλάνη και υποδουλωμένοι σε πάθη, αδυναμίες και συμπεριφορές, που τους απομακρύνουν από κάθε γνήσια ανθρώπινη ζωή με κοινωνική προοπτική.
Η σχολική γνώση, μάλιστα, όταν συνδέεται με τη γνώση του Θεού, όπως μαρτυρείται και από τον Ευαγγελικό Λόγο,  καλλιεργεί στις συνειδήσεις των μαθητών/τριών την αποδοχή της ανάγκης, να εμπεδώνουν ό, τι μαθαίνουν, ως αλήθειες της ζωής, σε συνάφεια με τη βιωματική και έμπρακτη εφαρμογή τους: «εν τούτω γινώσκομεν ότι εγνώ­κα­μεν αυτόν, εὰν τας εντολὰς αυτού τηρώμεν. Ο λέγων, έγνω­κα αυτόν, και τας εντολὰς αυτού μη τηρών, ψεύστης εστί, και εν τούτω η αλήθεια ουκ έστιν» (Α’ Ιω. 2, 3-4).
Η οποιαδήποτε απόκλιση από τον ως άνω σκοπό της σχολικής μορφώσεως και γνώσεως, δημιουργεί εμπόδια στη γνώση, προκειμένου να αποβαίνει αλη­θι­νή, γόνιμη και ωφέλιμη πνευματικά, στους/στις διδασκόμενους/ες και σε ολόκληρη την κοινωνία.
Από τα παραπάνω, είναι φανερό ότι η διαδικασία της δι­­δα­σκαλίας των σχολικών γνώσεων δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στο γέμισμα των μαθητικών εγκεφάλων με γνώσεις και πληροφορίες, αλλά να στο­χεύει, ταυτόχρονα, στην μετατροπή τους σε αρχές, τρόπους και στάσεις ζωής, σε οικοδομή και καλλιέργεια του όλου ανθρώπου, όλων των δυνάμεων και των λειτουργιών της υπάρξεώς του.
Με την ευκαιρία της νέας σχολικής χρονιάς οι παιδαγωγοί όλων των σχολείων αλλά και οι οικογένειες των μαθητών/τριών, είναι ανάγκη να έχουν υπόψη τη φιλοσοφία της κοινωνικής ζωής που οραματίζεται και εμπνέει ο ισχύων εκπαιδευτικός Νόμος, έτσι ώστε, κατά την άσκηση του έργου τους, να αναζητείται μια αναλογία και αντιστοιχία, ανάμεσα στη σχολική διδασκαλία και στον εμπειρικό κοινωνικό ορίζοντα των μαθητών.
Αν οι μαθητές/τριες μαθαίνουν  γνώσεις, οι οποίες, όμως, προσφέρονται μακράν των αντίστοιχων βιωμάτων και εμπειριών, τότε η όλη διδασκαλία κινδυνεύει να αποβεί άκαρπη κοινωνικά. Στόχος του σχολείου, μάλιστα, σύμφωνα και με τις παιδαγωγικές θεωρίες, που ισχύουν διαχρονικά, είναι να αποτελεί, μαζί με την οικογένεια, το θερμοκήπιο που προετοιμάζει τους νέους ανθρώπους, προκειμένου να αποκτούν τις ικανότητες και δεξιότητες που απαιτούνται για τη γόνιμη και δημιουργική ένταξή τους στις πνευματικές, ηθικοκοινωνικές και πολιτισμικές δομές της εκάστοτε κοινότητας.
Σε αυτόν τον στόχο του σχολείου συμβάλλουν όλες οι γνώσεις, ιδιαίτερα, όμως, οι θεολογικές και ανθρωπιστικές, καθώς με αυτές οι μαθητές/τριες εμπλουτίζονται με τα κριτήρια, τις πνευματικές εμπειρίες και το ήθος, που συμβάλλουν στη διαμόρφωση γνώσης και αρετής, δηλαδή, γόνιμης και δημιουργικής κοινωνικής συνείδησης.
 Εξοπλίζοντας τα σχολεία την μαθητιώσα νεολαία με τις παραπάνω αρχές, αντιλήψεις και συμπεριφορές, καλλιεργούν και εμπεδώνουν στις νεανικές ψυχές τις στάσεις, που μπορούν να ανακαινίζουν και να ανανεώνουν τον τρόπο σκέψης και ζωής των κοινωνιών στις οποίες εντάσσονται σταδιακά.
Ταυτόχρονα, όμως, οι νέοι/νέες μας συνειδητοποιούν στα σχολεία ότι ο άνθρωπος, από την αρχή της δημιουργίας του, είναι κοινωνικό ον και ότι, ως κατ’ εικόνα του Θεού ύπαρξη, είναι ανάγκη να εμφορείται με πνευματικά, ηθικά και κοινωνικά χαρίσμα­τα, όπως είναι αυτό της ενωτικής και αγαπητικής δύναμης, που εξυψώνει τη ζωή, σ’ ένα πλαίσιο κοινω­νικής αλληλεπίδρασης, αμοιβαιότητας και αρμονικής συμ­βίω­σης και αποτρέπει από τη βία, την επιθετικότητα και την εγκληματικότητα.
 
Ορθόδοξη Αλήθεια, 05.10.2022

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: "ΠΩΣ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ".

 - Γέροντα, πώς θα γνωρίζουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού; ρώτησα κάποια φορά τον π. Γαβριήλ.
 
- Γιατί ψάχνεις το θέλημα του Θεού; Από σένα το μόνο που ζητείται είναι να τηρείς τις δέκα εντολές, να νηστεύεις, να εξομολογείσαι και να κοινωνάς.
 Αλλά στους μοναχούς και τους ιερείς όλα χρειάζονται. Πρέπει να ρωτάς την καρδιά σου. Κι όταν η καρδιά σου σε πείθει, αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Όταν οι άγιοι παρακαλούσαν τον Κύριο, ο Κύριος τους έδειχνε το θέλημα Του.
 Όμως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόνοια του Θεού. Υπάρχει το κατ’ ευδοκία θέλημα του Θεού και το κατά συγκατάβαση. Στη δεύτερη περίπτωση, επειδή ο Θεός μας έχει δώσει απόλυτη ελευθερία, όλοι, και οι δαίμονες και οι άνθρωποι, κάνουμε ότι θέλουμε. Όταν όμως ο Θεός αποφασίζει να παρέμβει, ούτε τα πονηρά πνεύματα ούτε οι άνθρωποι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Για παράδειγμα, ήταν θέλημα του Θεού να καούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα.
Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα άλλο. Ο Κύριος ήθελε να δώσει τέλος στο παγιωμένο εκείνο κακό. Όταν γίνεται κάτι, μερικοί λένε: «Ήταν θέλημα Θεού!». Πού το ξέρουν; Άγιοι είναι; Μπορεί ο άνθρωπος να επαναφέρει στην ορθόδοξη πίστη είκοσι ανθρώπους. Όμως ούτε τότε πρέπει να πει ότι ήταν θέλημα του Θεού, γιατί ο Θεός μπορεί να σου είχε δώσει τέτοια δύναμη και χάρη, που έπρεπε να επαναφέρεις όχι είκοσι αλλά σαράντα ανθρώπους στην πίστη.
Αν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι, πρέπει να λες: «Γενηθήτω το θέλημα Σου». Η θεία πρόνοια κυβερνά τα πάντα. Άλλοτε επιτρέπει κι άλλοτε ευλογεί σύμφωνα με το θέλημα Του ο Θεός. Όταν για κάποιο ζήτημα δεν ξέρεις τι να κάνεις, τι να αποφασίσεις, τότε πρέπει να ανοιχτείς στη θεία πρόνοια και να πάψει αυτό να σε απασχολεί. «Ας γίνει το θέλημα Σου, Κύριε!». Τα παλαιά χρόνια, όταν δεν μπορούσαν να αποφασίσουν, έτσι έκαναν.

Αγίου Γαβριήλ του δια Χριστόν σαλού και ομολογητή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ : "ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΓΕΩΝΟΣ (ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ)".

 Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Περί του Λεγεώνος (Θεοφύλακτος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. η΄, 26-39)
«Καὶ ἔφτασαν μὲ τὸ πλοῖο στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, ποὺ εἶναι ἀπέναντι στὴ Γαλιλαία. Βγῆκε στὴ στεριὰ ὁ Ἰησοῦς καὶ τὸν συνάντησε κάποιος ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ εἶχε δαιμόνια ἀπὸ πολλὰ χρόνια. Ροῦχα δὲν ἔβαζε οὔτε ἔμενε στὸ σπίτι ἀλλὰ στὰ μνήματα. Ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦ ἔβγαλε κραυγὴ καὶ πέφτοντας στὰ πόδια του τοῦ εἶπε σὲ ψηλὸ τόνο· Τί ἔχεις μαζί μου Ἰησοῦ, Γιὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἀνωτάτου; Μὴ μὲ βασανίσης σὲ παρακαλῶ». Γιατὶ εἶχε διατάξει τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχε κυριέψει καὶ τὸν ἔδεναν μ’ ἁλυσίδες καὶ τὸν κρατοῦσαν μὲ χειροπέδες, ἔσπαζε ὅμως αὐτὸς τὰ δεσμὰ καὶ τὸν ἔσερνε ὁ δαίμονας στὶς ἐρημιές.
«Τὸν ρώτησε ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ εἶπε· ποιό εἶναι τὸ ὄνομά σου; Κι αὐτὸς ἀπάντησε· Λεγεῶνα», ἐπειδὴ εἶχαν μπῆ μέσα του πολλὰ δαιμόνια καὶ παρακαλοῦσε νὰ μὴ διατάξη νὰ φύγουν στὴν ἄβυσσο. «Ἦταν ἐκεῖ ἕνα κοπάδι ἀπὸ ἀρκετοὺς χοίρους, ποὺ ἔβοσκαν στὸ βουνὸ καὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ ἐπιτρέψη νὰ μποῦν σ’ ἐκείνους. Ὁ Χριστὸς τοὺς ἐπέτρεψε. Ὥρμησε τότε τὸ κοπάδι στὸν κρημνὸ καὶ πνίγηκαν μέσα στὴν λίμνη». Δῆτε τὸ δαίμονα νὰ χωρίζεται σὲ δὺο ἐκδηλώσεις τῆς κακίας· τὴ θρασύτητα καὶ τὸ φόβο. Ἡ ἐρώτηση «τί ἔχεις μαζί μου;» χαρακτηρίζει τὸ θρασὺ καὶ ἀδιάντροπο νοῦ. Κι ἡ ἔκφραση «σὲ παρακαλῶ», μαρτυρεῖ τὸ φοβισμένο. Κατοικοῦσε στὰ μνήματα, ἐπειδὴ ἤθελε νὰ σταλάζη στὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων τὴν ἁμαρτωλὴ γνώμη, ὅτι οἱ ψυχὲς τῶν νεκρῶν γίνονται δαίμονες. Ζητοῦν οἱ δαίμονες νὰ μὴν πᾶνε στὴν ἄβυσσο ἀλλὰ νὰ τοὺς γίνη ἡ παραχώρηση νὰ μείνουν ἀκόμα στὴ γῆ. Κι ὁ Κύριος τοὺς ἀφήνει νὰ μείνουν στὴ γῆ, γιὰ νὰ κάνουν τοὺς ἀνθρώπους πιὸ δόκιμους, παλεύοντας μαζί τους. Γιατὶ ἄν δὲν ὑπῆρχαν ἀντίπαλοι, δὲ θὰ ὑπῆρχαν ἀγῶνες κι ἄν δὲν ὑπῆρχαν ἀγῶνες, δὲ θὰ ὑπῆρχαν μήτε στεφάνια. Καὶ πιὸ μεταφορικά. Ὅποιος ἔχει μέσα του δαίμονες, παναπῆ πράξεις δαιμονικές, δὲ φοράει ροῦχο, δὲν ἔχει δηλαδὴ τὴ στολὴ ποὺ δίνει τὸ βάπτισμα καὶ δὲ μένει στὸ σπίτι, δηλαδὴ στὴν Ἐκκλησία. Δὲν εἶναι ἄξιος νὰ μπῆ στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ στὰ μνήματα, ποὺ θὰ πῆ στὰ δοχεῖα τῶν νεκρῶν ἔργων, ὅπως τὰ πορνεῖα καὶ τὰ τελωνεῖα. Αὐτὰ εἶναι τῆς κακίας τὰ μνήματα.
«Ὅταν εἶδαν οἱ βοσκοὶ αὐτὸ ποὺ ἔγινε ἔφυγαν καὶ τὸ διέδωσαν στὴν πόλη καὶ στὰ χωράφια. Βγῆκε ὁ κόσμος νὰ δοῦν τὸ θαῦμα κι ἦρθαν στὸν Ἰησοῦ. Βρῆκαν τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶχε τὰ δαιμόνια ντυμένο καὶ φρόνιμο στὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τοὺς ἔπιασε φόβος. Ὅσοι εἶχαν ἰδεῖ τὸ θαῦμα, διηγήθηκαν πῶς σώθηκε ὁ δαιμονισμένος. Ὅλος ὁ κόσμος τῆς περιοχῆς τῶν Γαδαρηνῶν τὸν παρακάλεσε νὰ φύγη ἀπὸ τὸν τόπο τους, γιατὶ τοὺς κρατοῦσε μεγάλος φόβος. Κι ἐκεῖνος μπῆκε στὸ πλοῖο καὶ γύρισε πίσω. Κι ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶχε τὰ δαιμόνια τὸν παρακαλοῦσε νὰ μείνη μαζί του. Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τὸν ἄφησε ἐλεύθερο καὶ τοῦ εἶπε· Γύρισε σπίτι σου καὶ νὰ διηγῆσαι αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔκαμε ὁ Θεός. Ἔφυγε καὶ διαλάλησε σ’ ὅλη τὴν πόλη τί τοῦ εἶχε κάνει ὁ Ἰησοῦς». Ὅτι ἔφυγαν οἱ βοσκοί, στάθηκε ἀφορμὴ σωτηρίας γιὰ τοὺς Γαδαρηνοὺς, ὅμως δὲν τὸ κατάλαβαν. Ἔπρεπε νὰ θαυμάσουν τὴ δύναμη τοῦ Σωτῆρα καὶ νὰ πιστέψουν σ’ αὐτόν. Αὐτοὶ ὅμως τοῦ ζήτησαν, ποὺ θὰ πῆ παρακαλοῦσαν, νὰ φύγη ἀπ’ τὸν τόπο τους. Γιατὶ φοβηθήκαν μήπως πάθουν καὶ καμμιὰ ἄλλη ζημιά, ὅπως ἔχασαν τοὺς χοίρους. Αὐτὸς ὅμως ποὺ θεραπεύτηκε παρουσιάζει ἀδιαφολινείκητη ἀπόδειξη τῆς θεραπείας του. Τόσο ἀποκαταστάθηκε ἡ ὑγεία τοῦ νοῦ του, ὥστε ἔφτασε στὴν ἐπίγνωση τοῦ Ἰησοῦ καὶ εἶχε τὴν ἀξίωση νὰ μείνη μαζί του. Φοβόταν, ὅπως ἔδειχνε, μήπως ὅταν μείνη μακρυὰ ἀπὸ τὴν Ἰησοῦ, πέση πάλι εὔκολα στὰ χέρια τῶν δαιμόνων. Ὁ Κύριος ὅμως τοῦ δείχνει ὅτι κι ἄν δὲν εἶναι μαζί του, μπορεῖ προστατευμένος ἀπὸ τὴ χάρη του νὰ ἀποφύγη τὴ δαιμονικὴ ἐπήρεια λέγοντάς του· Γύρισε σπίτι σου καὶ νὰ διηγῆσαι ὅ,τι σοῦ ἔκαμε ὁ Θεός. Δὲν εἶπε ὅ,τι σοῦ ἔκαμα ἐγώ, γιατὶ ἤθελε νὰ μᾶς δώση παράδειγμα ταπεινότητος καὶ νὰ μᾶς κάμη νὰ ἀποδίδωμε στὸ Θεὸ κάθε ἐπιτυχία. Κι αὐτὸς ἔνοιωθε τόση εὐγνωμοσύνη, ὥστε νὰ διηγῆται ὅσα τοῦ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς. Ὁ Κύριος τὸν προσέταξε νὰ διηγεῖται ὅσα τοῦ ἔκαμε ὁ Θεὸς. Ἐνῶ αὐτὸς διηγεῖται ὅσα τοῦ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς. Πρέπει λοιπὸν κι ἐμεῖς ὅταν κάνωμε κάτι καλὸ σὲ κάποιον νὰ μὴ θέλωμε νὰ τὸ διαλαλοῦμε. Νὰ διαλαλῆ ὅμως τὸ καλὸ ποὺ τοῦ κάνουν αὐτὸς ποὺ τὸ δέχτηκε κι ἄς μὴν τὸ θέλωμε ἐμεῖς.
 
(Μητροπολίτου Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονυσίου, “Πατερικὸν Κυριακοδρόμιον”, Τόμος Δεύτερος, Ἀθῆναι 1969)

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2022

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Αλλά εμείς ξέρομε ποιο καράβι μπορεί να περάσει το μέγα πέλαγος του κόσμου τούτου και να οδηγηθεί στην αιώνια ζωή, στην χώρα των ζώντων. Αυτό το καράβι είναι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ότι και αν συμβαίνει στον άνθρωπο υπάρχει ελπίδα. Ο Χριστός είναι η ελπίς των απελπισμένων. 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ!

Άγιος Νεκτάριος: Από Τον Θεό το μόνο που θα πρέπει να ζητάμε είναι να γίνει το θέλημά του. Τίποτε περισσότερο. Να έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του Θεού.