Δε γνωρίζω τι θα μου φέρει το αύριο, αλλά εμπιστεύομαι τον Θεό που γνωρίζει.
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2022
ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΥΠΕΜΕΙΝΕ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΕΣ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ!
Όσιος Νείλος ο Ασκητὴς: Υπέμεινε τις θλίψεις, γιατί μέσα σ’ αυτές φυτρώνουν οι αρετές.
ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ Ο ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: Ο ΘΕΟΣ, ΩΣ ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ, ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΡΥΦΕΣ, ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΜΕ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ!
Γέροντας Αἰμιλιανὸς Σιμωνοπετρίτης: Ο καλός Θεός, ως Παιδαγωγός, όταν έχουμε αμαρτίες και μάλιστα κρυφές, μας χτυπάει με αρρώστιες, για να μη τιμωρηθούμε στην άλλη ζωή. Στους ανθρώπους δε που έχουν κρυφή αγιότητα δίδει, επίσης, αρρώστια, για να μην απολαύσουν τον μισθό τους εδώ στη γη, αλλά στην αιωνιότητα. Εν τέλει, η ασθένεια είναι εκ των ωραιοτέρων δώρων του Θεού προς τον άνθρωπο. Μπορεί να είναι προτιμότερη ακόμη και εκ των εφετών, εκ των πνευματικοτέρων επιθυμιών της καρδιάς του».
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022
ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ: ΚΡΑΤΑ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ!
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Κράτα το νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι.
ΟΣΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ: ΣΥΜΦΕΡΕΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ!
Π. Ευμένιος Σαριδάκης: Συμφέρει η ασθένεια. Δεν παρακαλώ να γίνω καλά. Παρακαλώ να μου δίνει υπομονή ο Θεός. Είναι πιο σπουδαίο να μου δίνει υπομονή παρά να μου δώσει υγεία. Γιατί η υπομονή θα μου βρεθεί και στην άλλη ζωή. Την υγεία τι να την κάνω; Η υγεία είναι απαραίτητη μέχρι τον τάφο.
ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ!
Π. Ευμένιος Σαριδάκης: Οι άνθρωποι ενεργούν περισσότερο με τη λογική και λιγότερο με την πίστη. Γι’ αυτό και πελαγώνουν πολλές φορές.
ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ.
(Επι τη ευκαιρία της μνήμης του σήμερα 4 Νοεμβρίου)
Το οσιακό τέλος του Οσίου της Δράμας Γεωργίου Καρσλίδη.
Ο όσιος Γεώργιος προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του. Προετοιμασμένος από καιρό, το ανέμενε με λαχτάρα και πόθο, αυξάνοντας την προσευχή, τα δάκρυα, δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές στ’ αγαπητά πνευματικά του τέκνα.
Πριν τρεις ημέρες τελέσθηκε το μυστήριο του θείου και ιερού ευχελαίου. Μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων για τελευταία φορά, ως εφόδιο ζωής αιωνίου.
Συγχώρεσε από καρδίας, ευλόγησε από ψυχής και ευχήθηκε σε όλους.
Στις 4.11.1959, οι τελευταίες λέξεις που άκουσαν από τα χείλη του ήταν:
“Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ευλογημένη Θεοτόκε”.
Ο θεοτοκοφιλής όσιος επικαλέσθηκε την ευσπλαχνία της μητέρας τού Θεού και των ανθρώπων, την Κεχαριτωμένη Δέσποινα του κόσμου, την Ανύμφευτη Νύμφη της Γενησαρέτ, την Αειπάρθενο Υπεραγία Θεοτόκο.
Του άνοιξε την πύλη της σωτηρίας, για να τον υποδεχθεί ο Υιός της και Θεός, ο Ουράνιος Νυμφίος, ο Στεφοδότης Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του Σύμπαντος κόσμου.
Ένα ορφανεμένο, πενθηφόρο και απαρηγόρητο πλήθος τον ακολούθησε στην τελευταία κατοικία του, πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια.
Το πρόσωπό του ήταν ειρηνικό, ιλαρό και φωτεινό. Το νεκρό του σώμα ευλύγιστο, όπως των παιδιών της Παναγίας, των Αγιορειτών.
Τα δύο κυπαρίσσια πλάϊ στον τάφο του λύγισαν να τον προσκυνήσουν, όπως είχε προείπει.
Πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο, για να τον αποχαιρετήσουν. Όλοι ήταν βέβαιοι πλέον ότι κηδευόταν και θαβόταν ένας άγιος.
Ζήτησε να τον θάψουν με τ’ άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία, που είχε φέρει από τη Γεωργία.
Μετά την οσιακή κοίμησή του ο όσιος έκανε σε πολλούς την παρουσία του φανερή, ως φίλος, διδάσκαλος, ιατρός και πατέρας. Ενίοτε ως αυστηρός επιτιμητής, για τη λησμοσύνη των υποθηκών του.
Έβλεπαν φως και φωτιά στον τάφο του, παρουσιαζόταν παρηγορητικός στα όνειρά τους, στη ζωή τους, στα προβλήματα και τις διάφορες ανάγκες τους.
Θύμιαζε τους προσκυνητές, άλλοι αισθάνονταν ευωδία και άλλοι άκουγαν ζωντανά να τους συμβουλεύει και να τους ευλογεί, θεραπεύοντάς τους από ποικίλες ασθένειες μέχρι σήμερα.
Την Αγία του ευχή να έχουμε μνήμης του σήμερα 4 Νοεμβρίου)
Το οσιακό τέλος του Οσίου της Δράμας
Γεωργίου Καρσλίδη.
Ο όσιος Γεώργιος προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του. Προετοιμασμένος από καιρό, το ανέμενε με λαχτάρα και πόθο, αυξάνοντας την προσευχή, τα δάκρυα, δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές στ’ αγαπητά πνευματικά του τέκνα.
Πριν τρεις ημέρες τελέσθηκε το μυστήριο του θείου και ιερού ευχελαίου. Μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων για τελευταία φορά, ως εφόδιο ζωής αιωνίου.
Συγχώρεσε από καρδίας, ευλόγησε από ψυχής και ευχήθηκε σε όλους.
Στις 4.11.1959, οι τελευταίες λέξεις που άκουσαν από τα χείλη του ήταν:
“Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ευλογημένη Θεοτόκε”.
Ο θεοτοκοφιλής όσιος επικαλέσθηκε την ευσπλαχνία της μητέρας τού Θεού και των ανθρώπων, την Κεχαριτωμένη Δέσποινα του κόσμου, την Ανύμφευτη Νύμφη της Γενησαρέτ, την Αειπάρθενο Υπεραγία Θεοτόκο.
Του άνοιξε την πύλη της σωτηρίας, για να τον υποδεχθεί ο Υιός της και Θεός, ο Ουράνιος Νυμφίος, ο Στεφοδότης Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του Σύμπαντος κόσμου.
Ένα ορφανεμένο, πενθηφόρο και απαρηγόρητο πλήθος τον ακολούθησε στην τελευταία κατοικία του, πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια.
Το πρόσωπό του ήταν ειρηνικό, ιλαρό και φωτεινό. Το νεκρό του σώμα ευλύγιστο, όπως των παιδιών της Παναγίας, των Αγιορειτών.
Τα δύο κυπαρίσσια πλάϊ στον τάφο του λύγισαν να τον προσκυνήσουν, όπως είχε προείπει.
Πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο, για να τον αποχαιρετήσουν. Όλοι ήταν βέβαιοι πλέον ότι κηδευόταν και θαβόταν ένας άγιος.
Ζήτησε να τον θάψουν με τ’ άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία, που είχε φέρει από τη Γεωργία.
Μετά την οσιακή κοίμησή του ο όσιος έκανε σε πολλούς την παρουσία του φανερή, ως φίλος, διδάσκαλος, ιατρός και πατέρας. Ενίοτε ως αυστηρός επιτιμητής, για τη λησμοσύνη των υποθηκών του.
Έβλεπαν φως και φωτιά στον τάφο του, παρουσιαζόταν παρηγορητικός στα όνειρά τους, στη ζωή τους, στα προβλήματα και τις διάφορες ανάγκες τους.
Θύμιαζε τους προσκυνητές, άλλοι αισθάνονταν ευωδία και άλλοι άκουγαν ζωντανά να τους συμβουλεύει και να τους ευλογεί, θεραπεύοντάς τους από ποικίλες ασθένειες μέχρι σήμερα.
Την Αγία του ευχή να έχουμε
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ.
Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης
Βγήκε στην αυλή, όμως πουθενά ο Γέροντας. Προχώρησε στην γωνιά του φράχτη και βλέπει τότε να έρχεται πετώντας κάτι μαύρο. Όταν πλησίασε και κατέβηκε στην αυλή, κατάλαβε ότι ήταν ο Γέροντας. Ήταν λουσμένος στο φως και είχε μια έντονη γλυκιά ευωδία πάνω του.
Μόλις την είδε, τη μάλωσε που ήταν έξω μέσα στη νύχτα.
«Μα φοβήθηκα μην έπαθες τίποτα κακό» του απάντησε.
«Όχι, όχι, ήρθε ο Προφήτης Ηλίας μαζί με τον Τίμιο Πρόδρομο και με πήραν να λειτουργήσουμε πάνω στον Προφήτη Ηλία» της είπε με απλότητα.
Την επιτίμησε όμως να μη φανερώσει μέχρι τον θάνατό του σε κανέναν όσα είδε εκείνο το βράδυ. Αυτό το θαυμαστό γεγονός διασώθηκε, γιατί η μάνα Αργυρώ το διηγήθηκε στην μητέρα της Κυριακής Κωνσταντινίδου.
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΝΕΑΠΟΛΙΤΗΣ, Ο ΝΕΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
Άγιος Γεώργιος ο Νεαπολίτης, ο νέος Ιερομάρτυρας
Ο Άγιος Γεώργιος ήταν Ιερέας και καταγόταν από τη Νεάπολη της Μικράς Ασίας, που τούρκικα λέγεται «Νέβ Σεχήρ». Διέπρεπε σαν εφημέριος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στη Νεάπολη «ἐν ἀληθείᾳ καὶ ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος».
Κατά το 1797 μ.Χ. προσκλήθηκε από τους χριστιανούς του χωρίου Μαλακωτή να Ιερουργήσει, αναπληρώνοντας τον εφημέριο τους, που τον καταδίωκαν οι Τούρκοι. Ο Ιερέας Γεώργιος ευχαρίστως δέχτηκε και αναχώρησε για το χωριό. Ξαφνικά όμως, κοντά στη θέση «Κόμπια-Ντερέ», συνελήφθη από εξαγριωμένους βοσκούς Τούρκους, οι όποιοι τον λήστεψαν, τον βασάνισαν και τελικά τον αποκεφάλισαν.
Το Λείψανο του Νεομάρτυρα Γεωργίου ανακομίσθηκε «σῶον καί ἀκέραιον καί ἄφθαρτον καί πλῆρες οὐρανίου εὐωδίας καί χάριτος», μετά από εμφάνισή του «ἐν ὀράματι εἰς τινα γυναῖκα χήραν, εὐλαβῆ καί φοβουμένην τόν Θεόν». Αρχικά φυλάχθηκε στην κατοικία του συνεφημερίου του, Νεοφύτου, και μετά τον θάνατό του στον ενοριακό ναό της Νεαπόλεως. Εκεί το προσκύνησαν και «οἱ ἀείμνηστοι Μητροπολῖται Καισαρείας Παϊσιος, Κλεόβουλος καί Ἰωάννης, οἵτινες τακτικῶς ἤρχοντο εἰς Νεάπολιν καί ἐθαύμαζον καί ὡμολόγουν τήν χάριν τήν ὁποίαν ἔλαβεν παρά Θεοῦ, ἀναδειχθείς θαυματουργός». Μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 μ.Χ., το Ιερό Λείψανο μεταφέρθηκε στην Ελλάδα (με την ευκαιρία της ανταλλαγής των πληθυσμών, το 1924 μ.Χ.), από τον τότε εφημέριο Νεαπόλεως Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο και κατατέθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Ευσταθίου Περισσού Αττικής, όπου και σήμερα φυλάσσεται, σε αρίστη κατάσταση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 3 Νοεμβρίου.
Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2022
ΙΕΡΟΚΥΡΗΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: " ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Η ΤΡΑΠΟΥΛΑ (ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ)".
Να ξέρετε, ότι ο Εβραίος που εφεύρε την τράπουλα, ήθελε με τα τραπουλόχαρτα, 4 πρόσωπα να εξευτελίσει:
α) Με τον ρήγα ήθελε να βλασφημείται ο Θεός Πατήρ
β) με το Βαλέ να βλασφημείται ο Χριστός
γ) με την Ντάμα να βλασφημείται η Παναγία και
δ) με το καρό, το σπαθί, το μπαστούνι και την καρδιά να βλασφημείται ο Τίμιος Σταυρός.
Όσοι παίζουν χαρτιά, να γνωρίζουν, ότι κρατάνε 52 δαίμονες στα χέρια τους...
Δήμητριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)