ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ Ο ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΑΦΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΝΑ ΚΑΝΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΟΥ!

 Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Άφησε τον Θεόν να κανονίζει την πορεία σου 

Άφησε τον Θεόν να κανονίζει την πορεία σου. Αυτός γνωρίζει προτού ζητήσεις κάτι. Ζήτα λοιπόν να σου δώσει μετάνοια, να σου συγχωρέσει τις πτώσεις σου, και για τα υπόλοιπα Εκείνος ξέρει.
Αυτός ( ο Θεός ) ξέρει και τι ανέμους θα δώσει,
αν θα σου πάρει την χαρά και θα την κάνει στενοχώρια,
αν θα σου πάρει την στεναχώρια και θα σου την κάνει χαρά,
αν θα σου δώσει επιτυχία ή αποτυχία,
αν θα σου κόψει τα πάθη ή
αν θα σου τα αφήσει,
αν θα σου θεραπεύσει την αρρώστια και θα σου δώσει υγεία, ή
αν θα σου πάρει την υγεία και θα σου δώσει αρρώστια.
 
Το τι μας δίνει ο Θεός είναι μυστήριο, το οποίο μας εισάγει στην βασιλεία των ουρανών, ενώ οι δικές μας απαιτήσεις και προσδοκίες και παρακλήσεις, ως επι το πλείστον, είναι απομακρύνσεις από τον Θεόν.
Τα αιτήματα της καρδιάς μας, κατά κανόνα, είναι προβολή του εγώ μας. Γι’ αυτό η εκκλησία βγάζει όλες τις κοινές προσευχές και μας λέει, πες μόνο ” Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ” δεν ζητάει τίποτε άλλο, μόνον το έλεος του Θεού.
Έτσι γίνεται αβέβηλος και αγνός ο τόπος της ψυχής μας, δεν εκπαρθενεύεται δηλαδή από την δυσωδία μας, από τους πόθους μας και τις επιθυμίες μας.
Τότε μπορεί να εισέρχεται ο Θεός μέσα μας.
 
ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΟΣ Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Όσιος Λάζαρος ο Ζωγράφος 

Ο Όσιος Λάζαρος από την παιδική του ηλικία, ασπάστηκε το μοναχικό βίο. Έμαθε τη ζωγραφική τέχνη και την άσκησε σαν επάγγελμα. Φρόντισε από νεαρή ηλικία να σκληραγωγήσει τον εαυτό του και να μάθει την εγκράτεια. Ήταν ελεήμων με τους άπορους και όσους είχαν την ανάγκη της βοήθειάς του. Έτσι λοιπόν, διακρινόμενος για την βαθιά του πίστη και τον πλούτο των αρετών του, τιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης.

Όταν ο Άγιος χειροτονήθηκε ιερέας, άρχισε σκληρούς αγώνες ενάντια σε όλες τις αιρέσεις. Υπέστη πολλές διώξεις και θλίψεις από τους οπαδούς των αιρέσεων Ευτυχούς, Νεστορίου και Διοσκόρου, και όχι μόνο από αυτούς αλλά και από τους άθεους εικονομάχους. Ο Όσιος ήταν τόσο ένθερμος υποστηρικτής της πίστεως που στάλθηκε στη Ρώμη για να αγωνιστεί για τα αποστολικά και πατρικά δόγματα. Επέστρεψε με μεγάλες επιτυχίες από τη Ρώμη, στην Κωνσταντινούπολη. Πηγαίνοντας πάλι στη Ρώμη για τους αγώνες του, αρρώστησε στο μέσο της πορείας του. Έτσι απεβίωσε εν ειρήνη το 867 μ.Χ. Το τίμιο σώμα του ανακομίστηκε και ενταφιάστηκε στην Ιερά Μονή του Ευάνδρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 17 Νοεμβρίου.    

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Άγιος Ματθαίος Απόστολος και Ευαγγελιστής

 
Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος, πριν γίνει μαθητής του Κυρίου Ιησού Χριστού, ονομαζόταν Λευίς. Ο πατέρας του λεγόταν Αλφαίος και ήταν από τη Γαλιλαία.
Ο Ματθαίος έκανε το επάγγελμα του τελώνη, και ο Ιησούς τον βρήκε να κάθεται στο τελωνείο έξω από την Καπερναούμ. Και είπε προς αυτόν: «Ἀκολούθει μοι». Ο Ματθαίος, χωρίς καμιά καθυστέρηση, αμέσως τον ακολούθησε. Και όχι μόνο εγκατέλειψε το αμαρτωλό - για την εποχή εκείνη - επάγγελμα του τελώνη, αλλά και με χαρά φιλοξένησε τον Κύριο στο σπίτι του. Εκεί, μάλιστα, ήλθαν και πολλοί τελώνες και άλλοι αμαρτωλοί άνθρωποι, με τους οποίους ο Ιησούς συνέφαγε και συζήτησε. Οι φαρισαίοι, όμως, που είχαν πωρωμένη συνείδηση, όταν είδαν αυτή την ενέργεια του Κυρίου, αμέσως τον κατηγόρησαν ότι συντρώγει με τελώνες και αμαρτωλούς. Ο Ιησούς το άκουσε και είπε εκείνα τα θαυμάσια λόγια: «Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Ματθαίου, θ' 13). Δηλαδή, λέει ο Κύριος, δεν ήλθα για να καλέσω εκείνους που νομίζουν τους εαυτούς τους δίκαιους, αλλά ήλθα να καλέσω τους αμαρτωλούς, για να μετανοήσουν και να σωθούν.
Στο Ματθαίο οφείλει η Εκκλησία μας το πρώτο κατά σειρά στην Καινή Διαθήκη Ευαγγέλιο, που γράφτηκε το 64 μ.Χ. Ο Ματθαίος κατά την παράδοση κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Αιθιοπία, όπου και πέθανε μαρτυρικά. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 16 Νοεμβρίου. 
 
https://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΛΟΓΙΑ, ΑΝ ΕΛΑΜΠΕ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Δεν θα χρειάζονταν λόγια, αν έλαμπε η ζωή μας. Δεν θα χρειάζονταν δάσκαλοι, αν επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, αν εμείς είμασταν πραγματικοί Χριστιανοί. 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Είναι αδύνατον να περάσουμε την πόρτα της Ουράνιας Βασιλείας, χωρίς την ελεημοσύνη, ακόμη και αν κατορθώσουμε αμέτρητες αρετές. Διότι λέει το Ιερό Ευαγγέλιο: ”Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού” (Ματθ. 25,41). Για ποιά αιτία και γιατί να απέλθουμε, στο αιώνιο πυρ της κολάσεως; ”Επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μου φαγείν. Εδίψασα και ουκ εποτίσατέ με” (Ματθ. 25,42). Είδες, πώς ενώ για καμμία άλλη παράβαση δεν κατηγορήθηκαν, οδηγήθηκαν στην απώλεια, μόνο και μόνο γιατί δεν εξετέλεσαν ελεημοσύνες;  

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ: ΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΙΟ ΚΑΛΑ, ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΑΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ!

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: Όσο γνωρίζεις πιο καλά, τόσο αγαπάς πιο πολύ. Και όσο πιο πολύ αγαπάς, τόσο πιο πολύ γνωρίζεις.  

ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΥΔΡΑΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

 Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος Νεομάρτυρας

 

Ο Άγιος Κωνσταντίνος γεννήθηκε στην Ύδρα και ο πατέρας του ονομαζόταν Μιχαήλ, η δε μητέρα του Μαρίνα.
Δεκαοκτώ χρονών έφυγε από την Ύδρα και πήγε στη Ρόδο, κοντά στον Τούρκο ηγεμόνα Χασάν Καπετάν. Εκεί ο Κωνσταντίνος παρασύρθηκε και εξισλαμίστηκε, με το όνομα Χασάν και για τρία χρόνια απολάμβανε μεγάλες τιμές. Αργότερα όμως, συναισθάνθηκε το ολίσθημα του και άρχισε να μετανοεί. Έκανε ελεημοσύνες και έκλαψε πικρά. Τελικά, για να εξιλεωθεί αποφάσισε να μαρτυρήσει. Βρήκε λοιπόν κάποιο πνευματικό, εξομολογήθηκε και ζήτησε την ευχή του να μαρτυρήσει. Ο πνευματικός του όμως τον απέτρεψε, διότι φοβήθηκε το νεαρό της ηλικίας του. Ο Κωνσταντίνος έκανε υπακοή, εγκατέλειψε τη Ρόδο και πήγε στην πόλη Κρίμι, κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη και από 'κει στο Άγιον Όρος.
Στην Μονή Ιβήρων, προετοιμάστηκε για το μαρτύριο και αφού πήρε την ευχή των πατέρων ήλθε στη Ρόδο. Εκεί, παρουσιάστηκε στον ηγεμόνα και με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό. Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν ήταν φρικτά. Τελικά τον απαγχόνισαν στις 14 Νοεμβρίου 1800 μ.Χ.
Σήμερα, στη γενέτειρα του την Ύδρα, υπάρχει λαμπρότατος Ναός στο όνομα του, όπου βρίσκεται και το ιερό του λείψανο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 14 Νοεμβρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑΝΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

 Άγιος Ευφημιανός ο Θαυματουργός

 

Ο Άγιος Ευφημιανός ήταν ακόμη ένας αθλητής του μεγάλου και δύσκολου αγώνα, που είναι γνωστός ως «αγώνας της ερήμου».
Το κήρυγμα των ανθρώπων του πάπα στα μέσα περί που του 12ου αιώνα μ.Χ., που καλούσε τους χριστιανούς σε εκστρατεία για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τα χέρια των μωαμεθανών, συγκινούσε πολλών τις καρδιές. Ανάμεσα σ' αυτούς ήταν κι ο Ευφημιανός, που με πολλούς άλλους Έλληνες ξεσηκώθηκαν, αφήκαν τις δουλειές τους και στρατεύθηκαν για τον ιερό εκείνο αγώνα. Τούτη η εκστρατεία που είναι γνωστή σαν Β' Σταυροφορία 1147 - 1149 μ.Χ. διαλύθηκε προτού ακόμη φθάσει στην Παλαιστίνη. Οι Έλληνες, που ήσαν στη στρατιά αυτή με αρχηγό κάποιο Αυξέντιο, τον γνωστό άγιο Αυξέντιο, αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι τους την πορεία προς τα Ιεροσόλυμα, που τα κρατούσαν ακόμη χριστιανοί Ευρωπαίοι. Ποθούσαν να πάνε εκεί για να προσκυνήσουν στα άγια μέρη που περπάτησε, δίδαξε, θαυματούργησε κι απέθανε ο Κύριος μας. Και το έκαμαν. Ύστερα από την πραγματοποίηση του ιερού τούτου πόθου τους οι αθλητές αποφάσισαν να σκορπισθούν εκεί στα έρημα του Ιορδάνου και να ασκητέψουν. Επειδή όμως οι μωαμεθανοί, όπως κι οι Λατίνοι που ήσαν εκεί τους ενοχλούσαν διαρκώς, μια μέρα μαζεύτηκαν όλοι και πήραν την απόφαση να φύγουν. Κατέβηκαν στην παραλία, βρήκαν ένα καράβι που έφευγε για την Κύπρο και μπήκαν σ' αυτό. Το καράβι όμως, όταν έφτασε στην Πάφο, εξ αιτίας δυνατής τρικυμίας συνετρίβη πάνω στους βράχους. Ευτυχώς οι επιβαίνοντες σώθηκαν όλοι, καθισμένοι πάνω σε κομμάτια ξύλα του καραβιού και μ' αυτά βγήκαν στα Παφιακά ακρογιάλια. Από εκεί αφού συνεσκέφθηκαν τι να κάμουν, κατέληξαν στην απόφαση να διασκορπιστούν στο νησί και να ασκητέψει ο καθένας όπου βρει κατάλληλο μέρος. Και το πραγματοποίησαν.
Ο Άγιος Ευφημιανός μαζί με τον Άγιο Ιωνά προχώρησαν κι έφτασαν, ο μεν άγιος Ιωνάς στο Πέργαμο, ο δε άγιος Ευφημιανός ολίγο παρακάτω ανάμεσα στα χωριά Λύση και Τρούλλοι. Εκεί σε μια σπηλιά βολεύτηκε κι άρχισε την άσκηση του. Εκεί στο ερημητήριό του, τη σπηλιά του περνούσε καθημερινά τη ζωή του, ανάμεσα σε νηστείες, αγρυπνίες και προσευχές. Το αποτέλεσμα της άσκησης του αυτής υπήρξε άμεσο. Η θεία χάρη, που θεραπεύει τα ασθενή και αναπληροί τα ελλείποντα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα επισκίασε πλούσια τον όσιο. Οι ιερές του προσπάθειες καθαγιάζονται. Ο νους και η καρδία φωτίζονται. Και ο αθλητής αναδεικνύεται «παρά τω Θεώ εκλεκτός, έντιμος» και «άγιος τω Κυρίω».
Η φήμη της αγιωσύνης του μέρα με τη μέρα διαδίδεται παντού. Πολλοί χριστιανοί από τα γύρω μέρη έρχονται να τον γνωρίσουν και να τον ακούσουν. Να ακούσουν τα λόγια του τα «αλάτι ηρτυμένα» και να φωτισθούν. Να διδαχθούν. Να ενισχυθούν. Να παρηγορηθούν ψυχικά. Κάτι περισσότερο. Να λάβουν ακόμη τη θαυματουργική του χάρη με την οποία πλούσια τον ετίμησε ο Θεός.
Ο Άγιος Ευφημιανός έζησε θεάρεστα μέχρι τα βαθιά του γηρατειά και οι πιστοί με δάκρυα κήδευσαν το άγιο σκήνωμα του εκεί στη σπηλιά του, κι αργότερα έκτισαν μια μικρή εκκλησία στ' όνομα του, που στέκει ως τα σήμερα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 14 Νοεμβρίου.

Προτού ο Αττίλας βεβηλώσει την Κύπρο με τον ερχομό του, κάθε χρόνο στη μνήμη του χιλιάδες χριστιανοί από παν ού έτρεχαν εκεί στο εκκλησάκι του, για να ασπασθούν την άγια εικόνα του και να ζητήσουν τη μεσιτεία του. Το εκκλησάκι του αγίου μέχρι την τουρκική εισβολή βρισκόταν σε πολύ καλή κατάσταση. Στο τεταρτοσφαίριο της αψίδος του ιερού περιλαμβανόταν και τούτη η επιγραφή:
ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΘΕΜΟΝΙΑΝΟΥ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΚΑΙ ΕΚ ΠΟΛΛΟΥ ΠΟΘΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΟΥ ΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΣΕΒΑΣΜΙΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.

Η επιγραφή αυτή μας δημιουργεί τα εξής τρία ερωτήματα.
α) Ποίο το πραγματικό όνομα του Αγίου;
β) Ποίος έκτισε το εκκλησάκι;
γ) Που βρισκόταν το μοναστήρι του αγίου Ανδρονίκου;

Στα ερωτήματα αυτά απαντάμε:
α) Το πραγματικό όνομα του αγίου είναι εκείνο, που αναφέρεται στη χειρόγραφη ακολουθία του. Αυτό το όνομα αναγράφει κι ο Μαχαιράς στον κατάλογο, που μας έχει αφήσει. Σ' αυτόν αναφέρει τα ονόματα μόνον 67 από τους Αλαμανούς αγίους. Ανάμεσα σ' αυτά είναι και το όνομα Ευφημιανός. Αυτό που αναφέρεται στην επιγραφή του ναού «Θεμονιανός», καθώς και τα άλλα που προφέρονται από τους κατοίκους «Φηνιανός, Θυμιανός, Θωμιανός» δεν είναι παρά παραμόρφωση του πραγματικού ονόματος.
β) Το εκκλησάκι έκτισε κάποιος Λαυρέντιος, που ήταν ηγούμενος του μοναστηριού του αγίου Ανδρόνικου.
γ) Τούτο το μοναστήρι σύμφωνα με προφορική παράδοση Λυσιωτών βρισκόταν στο χωριό Άρσος της επαρχίας Λάρνακος.
 
https://www.saint.gr

Π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ: ΔΙΚΑΙΟΝ ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ!

 Δίκαιον παράπονον

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

 

Πολλὲς φορὲς παραπονοῦνται οἱ πιστοὶ γιὰ τὴν ἀπαράδεκτη συμπεριφορὰ μερικῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν. Σκανδαλίζονται ἀπὸ τὶς πράξεις τους, τοὺς λόγους τους, τὶς διάφορες πρωτοβουλίες τους καὶ θέλουν νὰ διορθώνονται οἱ καταστάσεις ποὺ δημιουργοῦν τὰ πρόσωπα, ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ ἀπὸ λάθος βρέθηκαν στὴν Ἐκκλησία. Τὰ πράγματα δὲν εἶναι εὔκολα. Τὸ ράσο εὔκολα δίνεται σὲ κάποιον – καὶ μάλιστα συνοδευόμενο ἀπὸ τὴν ἐπιπόλαιη συγκατάθεση ποὺ περιέχει ἡ κραυγὴ τοῦ λαοῦ «ἄξιος» – ἀλλὰ πολὺ δύσκολα τοῦ ἀφαιρεῖται, ἐκτὸς καὶ ἂν μόνος του τὸ «πετάξει».
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ πρέπει νὰ κάνει πολὺ προσεκτικούς τούς Μητροπολίτες ποὺ χειροτονοῦν καὶ τοὺς ἡγουμένους ποὺ κάνουν τὶς μοναχικὲς κουρές. Πρέπει νὰ ἔχουν ἀνοικτὰ τὰ μάτια τους, νὰ πληροφοροῦνται σχετικὰ ἀπὸ ἀξιόπιστα πρόσωπα καὶ νὰ μὴ ἐνθουσιάζονται, γιατί ἕνας νέος ἱερέας θὰ καλύψει κάποιο ἐφημεριακὸ κενὸ ἢ θὰ προσ­τεθεῖ ἕνα νέο μέλος στὴ μοναχικὴ ἀδελφότητα. Τονίζουμε ἰδιαίτερα τὴν προσοχὴ ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ ὑπεύθυνοι, γιατί οἱ ἀποτυχίες δὲν εἶναι σπάνιες καὶ τὰ σκάνδαλα πληθαίνουν. Εἶναι φοβερὸ νὰ «ἁλωνίζει» σὲ κάποια ἐνορία ἕνας ἱερέας ποὺ δὲν ἔχει φόβο τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ προσωπική του ζωή εἶναι μία διαρκής πρόκληση, ἢ νὰ βλέπεις ἕνα μοναχὸ νὰ περιφέρεται ἐδῶ κι ἐκεῖ χωρὶς νὰ ἔχει τὶς μοναχικὲς ἀρετὲς (ὑπακοή, ἀκτημοσύνη καὶ παρθενία) καὶ νὰ εἶναι αἰχμάλωτος τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος.
Ἀναφερόμενος σ’ αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες καταστάσεις δὲν γενικεύω οὔτε φυσικὰ ξεχνῶ τοὺς ἄξιους Μητροπολίτες καὶ τοὺς εὐλαβεῖς ἱερεῖς τους, οὔτε τοὺς ἀξιοσέβαστους γέροντες μὲ τοὺς ἐπίγειους ἀγγέλους τους. Ὑπάρχουν ὅλοι αὐτοὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ συμβάλλουν μὲ ποικίλους τρόπους στὴν ἐπιτυχία τοῦ ποιμαντικοῦ της ἔργου. Ἡ παρουσία τους δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ ἀπογοητευθοῦ­με γιὰ τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστὸς δὲν ἀφήνει ποτὲ τὴν Ἐκκλησία στὰ χέρια ἀνάξιων κληρικῶν. Θεραπεύει τὰ κακῶς κείμενα καὶ ἀναδεικνύει ἄξια πρόσωπα.
Ὁ ἐνάρετος κληρικὸς π. Ἰωὴλ Γιαννακόπολος, ἔμπειρος καὶ πολὺ προσεκτικός, ἔλεγε σ’ ἐκείνους ποὺ διατύπωναν διάφορες κρίσεις γιὰ τὴ στάση ποὺ παρατηροῦσε στοὺς μοναχικοὺς πόθους μερικῶν πνευματικῶν τέκνων: «Ἐγὼ δὲν προτρέπω, ἀλλὰ καὶ δὲν ἐμποδίζω. Πόθους μοναχικοὺς ἐγὼ οὔτε ἀνάβω οὔτε σβήνω. Δὲν ἀνάβω, γιατί δὲν μπορῶ. Μόνο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο μπορεῖ νὰ κάνει κάτι τέτοιο. Δὲν σβήνω, γιατί δὲν πρέπει. Ποιὸς εἶμαι ἐγώ, γιὰ νὰ σβήσω τὶς φλόγες ποὺ ἄναψε ὁ Θεός;».
Ἡ διευκρίνιση αὐτὴ τοῦ ἀείμνηστου π. Ἰωὴλ στηριζόταν στὴν ἐμπειρία του ὅτι τὸ θέμα τῆς ἐπιλογῆς τοῦ μοναχικοῦ βίου δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση καὶ πρέπει νὰ γίνεται μετὰ ἀπὸ ὥριμη καὶ σταθερὴ ἀπόφαση τοῦ ἐνδιαφερομένου, μακριὰ ἀπὸ ἐφήμερους ἐνθουσιασμοὺς καὶ ἀπρόσεκτους ἐπηρεασμούς.
Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἔχει ἄξιους κληρικοὺς καὶ μοναχούς, οἱ ὁποῖοι θὰ τηροῦν τὴν παράδοσή της καὶ θὰ προβάλλουν μὲ τὸν προσεκτικό τους βίο τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποία μὲ πάθος πολεμοῦν οἱ ἄθεοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἑτερόδοξοι ποὺ ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν μία ἁγία καὶ καθολικὴ Ἐκκλησία.
 
Ορθόδοξος Τύπος

ΚΥΡΙΑΚΗ Η' ΛΟΥΚΑ: ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ (+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ BLOOM).

 Κυριακή Η’ Λουκά: Παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ ι’, 25-37)

Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐν συντομίᾳ, τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἐμπεριέχει ὅλα ὅσα ἀποτελοῦν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ.

Ἡ πρώτη ἐντολὴ εἶναι ὅτι θὰ πρέπει ν’ ἀγαπᾶμε τὸ Θεὸ μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴ διάνοια, μὲ ὅλη μας τὴ δύναμη, μὲ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας καὶ τὸν πλησίον μας ὡς τὸν ἑαυτὸν μας. Τὸ ν’ ἀγαπᾶμε σημαίνει νὰ προτιμοῦμε ὅλα ὅσα εἶναι ἀγαπητὰ στὸ ἀγαπώμενο πρόσωπο, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀγαπητὰ σέ μᾶς. Τὸ ν’ ἀγαπᾶμε τὸ Θεὸ σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ ζήσουμε, καὶ νὰ εἴμαστε ἀληθινὰ ἔτσι ὥστε Αὐτὸς νὰ μπορεῖ νὰ εἶναι εὐχαριστημένος ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε, ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει τίποτα ξένο σὲ Αὐτὸν στὶς ζωές μας.

Καὶ τότε ἔρχεται ἡ δεύτερη ἐντολή, τὴν ὁποία δὲν κατανοοῦσε ὁ νομικός: ὅτι θὰ πρέπει ν’ ἀγαπᾶμε τὸν πλησίον μας ὅπως τὸν ἑαυτό μας. Νὰ ξανα-ἀγαπήσουμε τὸν πλησίον μας, ξεχνώντας τὸν ἑαυτό μας. Πολὺ συχνὰ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ἄξιοι χριστιανοί, ἂν αἰσθανόμαστε μία ζεστασιὰ στὴν καρδιά μας, νομίζουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τὸ Θεό. Ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι ἀρκετό. Ἡ δοκιμασία αὐτῆς τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ μοιρασιὰ τῆς μοναδικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν καθένα ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους μας.

Θυμᾶμαι μιὰ θλιβερὴ στιγμὴ στὴ ζωή, ὅταν ὁ πατέρας μου μὲ ρώτησε ποιὸ εἶναι τὸ ὄνειρο τῆς ζωῆς μου, ἤμουν νέος τότε, κι ἐγὼ εἶπα: «Νὰ εἶμαι μόνο μὲ τὸ Θεό», καὶ αὐτὸς μὲ κοίταξε λυπημένα καὶ μοῦ εἶπε: Δὲν ἔχεις ἀρχίσει ἀκόμη νὰ γίνεσαι χριστιανός. Ἐπειδὴ ἂν ἀγαπᾶμε τὸν Θεὸ πρέπει νὰ μοιραζόμαστε μαζί του ὅλες τὶς φροντίδες του γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο καὶ γιὰ κάθε πρόσωπο ξεχωριστὰ σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο.

Ἂς λάβουμε ὑπόψη μας λοιπὸν σὰν γνώμονα αὐτὸ τὸ σύντομο γεγονὸς στὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν παραβολή. Δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε ποτὲ πόσο πολὺ ἀγαπᾶμε τὸ Χριστό. Εἶναι δύσκολο, γιατί εἶναι τόσο εὔκολο νὰ ξεγελάσεις κάποιον. Ἀκόμα κι ὅταν λέμε ὅτι ἀγαπᾶμε κάποιον, μπορεῖ νὰ ἔρθει μία στιγμὴ ἐγωισμοῦ, διαφωνίας, ἕνας καυγᾶς μπορεῖ νὰ τελειώσει, τουλάχιστον γιὰ λίγο, μία κοινή μας φιλία καὶ ζεστασιὰ.

Ὑπάρχει ὡστόσο ἕνα ἀντικειμενικὸ κριτήριο. Πῶς συμπεριφέρεσαι στὸν πλησίον; Τί σημαίνει αὐτὸς γιὰ σένα; Ἂν δὲν σημαίνει τίποτα, ἂν εἶναι ἕνας περαστικός, ἂν εἶναι ἁπλὰ κάποιος στὸ δρόμο σου, ἢ ἂν εἶναι κάποιος ποὺ μπορεῖ νὰ τραβήξει τὴν προσοχή σου, ὅταν ἐσὺ εἶσαι σὲ καλὴ διάθεση, τότε δὲν ἀρχίσαμε ν’ ἀγαπᾶμε τὸ Θεὸ καὶ τὸν κόσμο μαζὶ μ’ Αὐτόν.

Ἂς τὸ ἀναλογιστοῦμε λοιπόν, ἂς κάνουμε στοὺς ἑαυτοὺς μας σχετικὲς ἐρωτήσεις, καὶ ἂς διορθώσουμε τὴ ζωή μας. Ἀμήν.

 

(Πηγή: kirigmata.blogspot.gr)