Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΦΙΛΩΝ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΥΟ ΦΙΛΩΝ

 
Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
 
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
 
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
 
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ
 
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε: όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε: «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
 
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ!

Από το Γεροντικό

Σ’ έναν μοναχικό ερημίτη έφτασαν μια μέρα κάποιοι επισκέπτες.
Τον ρώτησαν:
- Τι νόημα έχει η ζωή σου στην ησυχία;
Ο μοναχός εκείνη τη στιγμή μόλις έβγαζε νερό από ένα βαθύ πηγάδι. Είπε:
- Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν και είπαν:
- Τίποτα.
Μετά από λίγο ο μοναχός τούς είπε ξανά:
- Κοιτάξτε στο πηγάδι! Τι βλέπετε;
Εκείνοι κοίταξαν πάλι κάτω.
- Ναι, τώρα βλέπουμε τα πρόσωπά μας.
Και ο μοναχός απάντησε:
- Βλέπετε πριν, όταν έβγαλα νερό, το νερό ήταν ταραγμένο. Τώρα είναι ήρεμο. Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας. Να μπορείς να βλέπεις τον εαυτό σου! 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: Ο ΤΑΚΤΙΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ!

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός

 

Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός δέν ἀποτελεῖ γιά τόν πιστό μίαν ἁπλή συνήθεια, ἕνα τυπικό θρησκευτικό καθῆκον, μία κοινωνική ὑποχρέωση ἤ ἔστω μία ψυχολογική διέξοδο ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τῆς καθημερινότητος.
Ἀντίθετα, μέ τήν προσέλευσή του στό ναό ἐκφράζει μίαν ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Τήν ἀνάγκη νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Νά συναντήσει τήν Πηγή τῆς ζωῆς του, τό Δημιουργό του, καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του.
Νά ἐκφράσει τήν ἀγάπη καί τήν εὐλάβειά του στήν Παναγία μας καί στούς Ἁγίους, τοῦ φίλους τοῦ Θεοῦ. Νά νιώσει δίπλα του τούς πνευματικούς του ἀδελφούς.
Τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού μεταλαβαίνει στή θεία Λειτουργία, τοῦ χαρίζουν αὐτή τήν πληρότητα, τόν κάνουν νά αἰσθάνεται «συμπολίτης τῶν ἁγίων καί οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ».
Ἔτσι, ἀναχωρεῖ ἀπό τό ναό μέ τή δύναμη ν’ ἀντιμετωπίσει σύμφωνα μέ τό θεῖο θέλημα καί μέ τήν προοπτική τῆς αἰώνιας ζωῆς τή φθαρτότητα τοῦ καθημερινοῦ του βίου.
 
https://www.agiazoni.gr/

Π. ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: "ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΥ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΟΥ;".

 Αγαπητά μου παιδάκια, ήμουνα μικρό παιδί και ρωτούσα τη μητέρα μου: 

- Μανούλα μου, γιατί είναι τόσο γλυκύ το φαγητό σου;

- Έχει ένα μυστικό υιέ μου, αλλά θα σου το πω σιγά – σιγά.

Και εις το τέλος, αφού έλεγα πάντοτε:

- Μανούλα μου, γιατί είναι τόσο γλυκύ το φαγητό σου;

Εκείνη μου είπε: 

- Παιδάκι μου, όταν εγώ ψήνω το φαγητό, το ψήνω με ένα μυστικό, το οποίο πρέπει να σου το πω και να μην το ξεχάσεις ποτέ εις τη ζωή σου. Όταν βάζω το λάδι μέσα εις την κατσαρόλα, το βάζω με το σημείο του σταυρού. Όταν βάζω το φαγητό μέσα, το βάζω με το σημείο του σταυρού. Όταν βάζω το νεράκι, το βάζω με το σημείο του σταυρού. Όταν βάζω αλάτι, το βάζω με το σημείο του σταυρού. Διότι έχουμε έναν εχθρό, ο οποίος εχθρός δεν τρώει το φαγητό που τρώγομαι εμείς, ζηλεύει (διότι δεν μπορεί να χαρεί τα δώρα του Θεού) και θέλει να το μαγαρίσει πάντοτε. Εμείς εκείνη τη στιγμή πρέπει να καλέσουμε τον Άγγελό μας, ο οποίος είναι δίπλα και μας βλέπει και μας παρακολουθεί. Παρακολουθεί ο Άγγελός μας, για να του δώσουμε προτεραιότητα και του δίδουμε με το σημείο του Τιμίου Σταυρού, εξαφανίζεται ο Διάβολος και το φαγητό μας γίνεται γλυκύ, διότι εστάθηκε κοντά μας ο Άγγελος του Θεού.

     Δεν γνωρίζουν σήμερα οι μάγειροι, ότι είναι παιδιά του Θεού και να Τον ομολογούν. Να ομολογούν, ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν με τη Χάρη του Θεού. 

     Τους βλέπεις και κάνουνε κύκλους μέσα εις το τηγάνι, μέσα εις την κατσαρόλα (με το λάδι κλπ.) και δεν ανοίγουν το χεράκι τους να κάνουν το σημείο του Τιμίου Σταυρού. 

     Την ώρα που μαγειρεύετε, που τηγανίζετε το φαγητό, σταυρώνετέ το. Βάζετε το λάδι στο φαγητό; Βάλτε το σταυροειδές. Κάντε σταυρό με το λάδι. Βάζετε αλάτι. Ότι βάζετε, κάνετε σταυρό. Και το φαγητό γίνεται πιό γλυκό, νόστιμο, και το τρώμε με πιό πολύ όρεξη. 

     Έπειτα θα καθίσεις εις το τραπέζι σου να φας; Κάνε την προσευχή σου! Μην καθίσεις χωρίς προσευχή… Θα σηκωθείς από το τραπέζι σου; Ευχαρίστησε τον Θεό! Και τότε θα είναι όλα ευλογημένα από τον Θεό!

(π. Σάββας Αχιλλέως – ομιλία 19/2/2013)

ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗΣ

Όσιος Νήφων ο νέος Κοινοβιάρχης 

Ο Όσιος Νήφων γεννήθηκε κατά τον κόσμο Νικόλαος «εκ της γενεάς των Νικολαράδων», ο οποίος γεννήθηκε το 1736 μ.Χ. στα Πατρικά της Χίου.

Μόνασε στην Μόνη Μέγιστης Λαύρας και την Σκήτη του Παντοκράτορας του Αγίου Όρους. Μετέβη στην Πάτμο, στην Λειψώ και στην Ικαρία, οπού το 1775 μ.Χ. ίδρυσε, στην θέση Λευκάδα, την Μόνη της Ευαγγελιστρίας. Μεταξύ των μοναχών της Ευαγγελίστριας Ικαρίας, ήταν και ο Γρηγόριος Χατζησταμάτης, Σκιαθίτης, ο οποίος μετά τον θάνατο του πατρός του κληρονόμησε μεγάλη περιούσια στην Σκιάθο. Έχοντας λοιπόν αυτή την μεγάλη περιουσία ο Γρηγόριος έπεισε τον Νήφωνα να μεταβούν στην καταπράσινη Σκιάθο και να οικοδομήσουν νέα Μόνη. Πράγματι, το 1794 μ.Χ. η Μονή άρχισε να χτίζεται και το 1797 μ.Χ. έλαβε και Σταυροπηγιακή αξία. Η κατασκευή του συγκροτήματος της Μόνης ολοκληρώθηκε το 1806 και κατέστη το κέντρο των «Κολλυβάδων».

Ο Όσιος Νήφων κοιμήθηκε το 1809 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 28 Δεκεμβρίου.  

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΣΙΜΩΝ Ο ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ

Όσιος Σίμων ο Μυροβλήτης
Κτήτορας της Ιεράς Μονής Σιμωνόπετρας

Ο Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης ήταν ο κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης.

Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον τούτον με το όνομα σου». Πιστεύοντας στην αναξιότητά του ο άξιος, θεώρησε τη φωνή τέχνασμα του πονηρού. Τη νύκτα των Χριστουγέννων προσευχόμενος είδε αστέρα να κατεβαίνει από τον ουρανό και να στέκεται πάνω στην πέτρα, όπου σήμερα η μονή, και η φωνή της Θεοτόκου να του λέγει· «Εδώ πρέπει να θεμελίωσης, ω Σίμων, το κοινόβιόν σου, και να σώσης ψυχάς, και πρόσεχε καλώς· μη απιστήσης, ως πρότερον, εγώ θέλω είμαι βοηθός σου».

Θαυματουργικά προχώρησε στην ανοικοδόμηση της μονής ο όσιος. Την εκκλησία αφιέρωσε στο όνομα της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου και τη μονή ονόμασε Νέα Βηθλεέμ. Με θεάρεστη πολιτεία τελείωσε τον βίο του σε προχωρημένη ηλικία στις 28 Δεκεμβρίου 1257 μ.Χ. Ανάμεσα στους τελευταίους λόγους, πού είπε στους υποτακτικούς, λίγο πριν το τέλος του, ήταν και οι εξής· «Θέλω να σας επισκέπτομαι πάντοτε, και θέλω σας φυλάττω από κάθε πειρασμόν ορατόν και αόρατον... να ήστε ειρηνικοί· φιλόξενοι· να επιτελήτε τας εορτάς πνευματικώς... να ευλαβήσθε και τον Ηγούμενον με όλην σας την δύναμιν. Αυτά εάν φυλάττητε και μετά τον θάνατον μου, καθώς και ζώντος μου τα εφυλάττετε, θέλω είμαι νοερώς μαζί σας πάντοτε...». Ονομάσθηκε μυροβλύτης, γιατί «τοις πάσιν εφαίνετο μύρον αναβλύζον από του τάφου αυτού». Δυστυχώς και το χαριτόβρυτο λείψανο του και ο τάφος του μένουν σήμερα κρυμμένα και άγνωστα. Ο Σέρβος δεσπότης Ιωάννης Ούγγλεσης (+1371 μ.Χ.), ύστερα από θαυματουργική επέμβαση του οσίου στη θεραπεία του τέκνου του, μεγάλωσε τη μικρή μονή και την πλούτισε με δωρεές και αφιερώματα.

Ο όσιος Ησαΐας έγραψε τον βίο του, τον όποιο μετέγραψε ο όσιος Νικηφόρος ο Χίος. Οι μοναχοί Θεόφιλος και Ραφαήλ συνέθεσαν κανόνες, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης Χαιρετισμούς και Εγκώμιο, ο μακαριστός αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης οκτώηχο κανόνα και εξέδωσε την ακολουθία του το 1924 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 28 Δεκεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΠΟΛΛΟΙ ΛΕΝΕ: ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΕΙ!

Πολλοί λένε:
«Μόνο ο Θεός μπορεί να με κρίνει…»
Αλλά ξεχνούν πως μια μέρα θα το κάνει.

ΘΕΕ ΜΟΥ, ΣΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ!

Θεέ μου, σου εξομολογούμαι ειλικρινά
για τις αμαρτίες του παρελθόντος
και σου ζητώ να με ελεήσεις
και να μου συγχωρέσεις τις αμαρτίες μου.
Είθε η καρδιά μου να σε αγαπάει για πάντα. Αμήν! 

ΚΥΡΙΕ, ΔΩΣΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙ!

Κύριε, δώσε υγεία σ’ όσους είναι άρρωστοι.
Δώσε δύναμη σε όσους έχουν δυσκολίες. 

ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΔΩΣΕ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ ΤΗΝ ΠΟΘΗΤΗ ΥΓΕΙΑ!

Μάνα του κόσμου Δέσποινα,
καλή μου Παναγία,
δώσε σ’ όλους τους άρρωστους
την ποθητή υγεία.