ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2023

ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

Αμμάς Συγκλητική: Η προσευχή μαζί με τη νηστεία

εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς!

Εκείνους που πλησιάζουν προς τον Θεό στην αρχή τους περιμένει αγώνας και πολύς κόπος, ύστερα όμως χαρά ανείπωτη.
Γιατί όπως ακριβώς αυτοί που θέλουν να ανάψουν φωτιά στην αρχή καπνίζονται και δακρύζουν και μόνον τότε κατορθώνουν αυτό που γυρεύουν να κάνουν γιατί βέβαια λέει πως ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει έτσι κι εμείς πρέπει να ανάψουμε μέσα μας τη θεία φωτιά με δάκρυα και πόνους.
Είπε πάλι· Καθώς τα πολύ ισχυρά φάρμακα διώχνουν τα δηλητηριώδη ερπετά, έτσι και η προσευχή μαζί με τη νηστεία εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς.
Είπε επίσης· Μη σε ξεγελάσουν, εξαιτίας μάταιας ευχαρίστησης, οι απολαύσεις των πλουσίων κοσμικών πως τάχα χρειάζονται σε τίποτε.
Εκείνοι βέβαια εκτιμούν τη μαγειρική τέχνη, εσύ όμως νηστεύοντας, με τα λιτά φαγητά θα ξεπεράσεις την αφθονία των τροφών τους. Γιατί λέει. ‘Αυτός που ζει μέσα στις απολαύσεις περιφρονεί το μέλι’. Μη χορτάσεις ψωμί και να μη λαχταρήσεις το κρασί».
Ρωτήθηκε η μακαρία Συγκλητική για το αν η ακτημοσύνη είναι τέλειο αγαθό.
Είπε λοιπόν· Είναι πάρα πολύ καλό για εκείνους που το μπορούν. Γιατί αυτοί που την αντέχουν μπορεί να θλίβονται βέβαια εξωτερικά, η ψυχή τους όμως νιώθει ανάπαυση.
Και όπως τα γερά ρούχα πλένονται μόνον καθώς χτυπιούνται και στίβονται δυνατά, έτσι και οι δυνατές ψυχές με την εκούσια φτώχεια δυναμώνουν ακόμη περισσότερο».
Είπε πάλι· Αν ζεις σε κοινόβιο, κοίταξε μη φύγεις γιατί θα ζημιωθείς πολύ.
Όπως ακριβώς όταν σηκώνεται από τα αυγά της η κλώσσα, αυτά γίνονται τελικά κλούβια και άκαρπα, έτσι και του μοναχού ή της μοναχής, που τριγυρνά από το ένα μέρος στο άλλο, παγώνει και τέλος νεκρώνεται η πίστη.
Είπε πάλι· Αυτοί που με κόπους και κινδύνους στη θάλασσα συγκεντρώνουν υλικό πλούτο, έστω και αν έχουν κερδίσει πολλά, ορέγονται ακόμη περισσότερα. Και δεν θεωρούν πολύτιμο ό,τι κι αν έχουν, αλλά ορμούν αναλογιζόμενοι εκείνα που δεν έχουν.
Ενώ εμείς ούτε και από τα ποθούμενα κατέχουμε τίποτα, αλλά ούτε και λαχταρούμε να αποκτήσουμε κάτι για χάρη της θεοσέβειας.

Από το βιβλίο του Δημητρίου Τσάμη, «Μητερικόν, Διηγήσεις και βίοι των αγίων μητέρων της ερήμου ασκητριών και οσίων γυναικών της ορθοδόξου εκκλησίας», των εκδόσεων Πουρναράς.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΟΝΤΑΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΘΕΟΙ".

'Γι’ αυτό και ζούμε, όχι φορώντας τον Θεόν αλλά όντας οι ίδιοι θεοί.."

...Τα πολλά χρόνια είναι δωρεά του Θεού, όμως οι μοναχοί δεν τα βλέπουν σαν κάτι αγαθό – απλώς τα βιώνουν κατά την μοναχική πολιτεία τους. Οι παλαιότεροι μοναχοί ζούσαν ακόμη περισσότερα χρόνια. Η δική μιας γενιά έχει καλύτερους όρους διαβιώσεως, αλλά είναι εξακριβωμένο και βεβαιωμένο ότι, όσο κανείς ενδιαφέρεται για την υγεία του, τόσο ασθενέστερος και ολιγοχρόνιος είναι.
Ο νέος ενιαυτός [η νέα χρονιά] δεν έχει καμιά σχέσι ούτε και με τα αγαθά τα οποία εύχεται ο κόσμος. Για μας ο νέος χρόνος είναι, θα λέγαμε, ένας χρόνος λιγώτερος στην ζωή μιας.
Αυτό σημαίνει ότι δεν μεγαλώνομε άλλα ότι μικραίνομε κατά ένα χρόνο, με το να πλησιάζωμε όλο και περισσότερο να δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο τον Θεόν.
Η δική μας χαρά και θερμομέτρησις του χρόνου εξαρτάται από την σχέσι μας με τον Θεόν και από την παρουσία του στην ζωή μας.
Καθώς ο Θεός δίνει διαρκώς μαρτυρίες για τον εαυτό του, δεν υπάρχει άνθρωπος που, μελετώντας είτε την ιστορία του είτε την καρδιά του, δεν κατανοεί πόσον εγγύς είναι ο Κύριος.
Ο Κύριος συγκαταβάς μας κατέστησε συμμέτοχους της Θεανθρωπίνης ζωής του, επομένως εισερχομένους και εξερχομένους μαζί του στην ζωή μας.
Ο Κύριος έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας.
Ο Θεός μας έπλασε έτσι, ώστε να μπορούμε να τον περιέχωμε.
Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε ποτέ να αναλογισθούμε τον εαυτό μας χωρίς τον Θεόν μέσα μας, όχι απλώς μαζί μας.
Δεν είμαστε σωλήνες μέσα στους οποίους μπήκε κατά κάποιον τρόπο ενεργειακά ο Θεός, αλλά γινόμαστε θεοί.
Ζούμε πραγματικά, ανάλογα με το πόσο είμαστε μέτοχοι θείας παρουσίας, θείας ενεργείας, θείας ζωής.
«Εξαποστελείς το Πνεύμα σου και κτισθήσονται», λέγει ο Ψαλμωδός. Ο Θεός μας εξαπέστειλε κάποτε το Πνεύμα του και έκτοτε παρέμεινε σύσκηνο, σύναιμο, θα λέγαμε σύσσωμο με την δική μας ύπαρξι.
Γι’ αυτό και ζούμε, όχι φορώντας τον Θεόν αλλά όντας οι ίδιοι θεοί.
Ενούμενοι μαζί του, εξιστάμεθα και γινόμαστε ό,τι είναι ο Θεός.
Επομένως, ο νέος χρόνος μας υπενθυμίζει τον συγκαταβάντα και περιτμηθέντα Θεόν, τον γενόμενον κατά πάντα όμοιον με μας, τον Θεόν ο οποίος έγινε νήπιο, οκταήμερος, δωδεκαετής , τριακονταετής, έγινε ό,τι γίναμε και εμείς.
Ο Θεός είναι το περιεχόμενο του χρόνου μας, όπως θα είναι και της αιωνιότητός μας.
Γι’ αυτό εμείς μπορούμε να πούμε ότι με τον νέο χρόνο -πόσο συμβατικός όρος για την ανθρώπινη ζωή!- γινόμαστε αληθέστεροι και όχι συμβατικώτεροι.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2023

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Όσιος Ησαΐας ο Αναχωρητής: Ο ταπεινός άνθρωπος

Τον περιγράφει θαυμάσια ο Αββάς Ησαΐας με τα εξής: Εκείνος που έχει ταπεινοφροσύνη, δεν έχει γλώσσα για να ελέγξει τον αμελή ή αυτόν που καταφρονεί. Ούτε και μάτια έχει για να προσέχει τα ελαττώματα των άλλων.

Δεν έχει αυτιά, για να ακούσει όσα δεν ωφελούν την ψυχή του και δεν έχει καμία σχέση με κανένα, εκτός από τις αμαρτίες του. Προς όλους τους ανθρώπους είναι ειρηνικός, για την εντολή του Θεού και όχι για φιλία. Εάν κανείς νηστεύει αυστηρά και τρώγει κάθε εξ ημέρες και επιδοθεί σε μεγάλους κόπους, όλοι οι κόποι αυτοί πηγαίνουν χαμένοι, εφόσον δεν βαδίζει την οδό της ταπεινοφροσύνης. Αδελφέ συνήθισε τη γλώσσα σου να λέει συγχωρήσουν και η ταπείνωση θα έρθει σε σένα. Αγάπησε την ταπείνωση και αυτή θα σε σκεπάσει από τις αμαρτίες σου. Να μη βαρυνθείς για κάποιον κόπο, διότι ο κόπος και η κακοπάθεια και η σιωπή γεννούν την ταπείνωση. Η δε ταπείνωση συγχωρεί όλες τις αμαρτίες.

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΘΥΜΙΑ!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Για να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη πρέπει να διώχνεις από κοντά σου την αθυμία, να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των άλλων και να συγκαταβαίνεις στις αδυναμίες του αδελφού σου.