ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ!

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε…! (Ματθαίος 26,41)

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ!

Παναγία Τριάς ελέησον και σώσον ημάς! 

ΘΕΟΦΑΝΙΑ: ΤΙ ΤΡΩΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

 
Θεοφάνια: Τι τρώμε την παραμονή και την ημέρα των Φώτων

 
Τα Θεοφάνια εντάσσονται στο Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων
 
Αρκετές είναι οι θρησκευτικές εορτές που έχουν συνδεθεί με κάποιο γεύμα και το οποίο περιλαμβάνεται στο κάθε γιορτινό τραπέζι.
Ωστόσο, τα Θεοφάνια δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη τροφή που η παράδοση προβλέπει να καταναλώνεται τη συγκεκριμένη ημέρα.
Άλλωστε τα Θεοφάνια εντάσσονται στο Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, το χρονικό διάστημα χωρίς καμιά νηστεία. Έτσι, η κατανάλωση ψαριού την ημέρα των Θεοφανίων έχει περάσει στην σύγχρονη παράδοση περισσότερο λόγω του Αγιασμού των υδάτων.
 
Νηστεία η παραμονή
 
Η μόνη εξαίρεση στο Δωδεκαήμερα είναι η παραμονή των Θεοφανίων, όπου οι πιστοί τηρούν νηστεία και μάλιστα αλάδωτη.
Ο λόγος; Για να μπορέσουν να κοινωνήσουν την επόμενη ημέρα στην εκκλησία και όχι να λάβουν τον καθιερωμένο Αγιασμό.
Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας για να καταναλωθεί ο Μεγάλος Αγιασμός απαιτείται μονάχα να μην έχει φάει ή πιεί ο πιστός κάτι από τις 12:00 τα μεσάνυχτα μέχρι εκείνη την ώρα.
 
Το φαγητό της παραμονής των Φώτων
 
Αν υπάρχει κάποιο φαγητό που να έχει συνδεθεί με την εορτή των Φώτων είναι τα ψαροκόλλυβα, το οποίο προέρχεται από την Κρήτη.
Το έφτιαχναν οι πιστοί την παραμονή -που είναι ημέρα νηστείας- και περιλαμβάνει όλα τα όσπρια (φασόλια, ρόβι, λαθούρι, αρακά, ρεβύθια) και σιτάρι βρασμένα μαζί.
Μάλιστα, τα παλιά χρόνια, εκείνη την ημέρα οι άνθρωποι τάιζαν με το ίδιο φαγητό και τα ζώα τους.
 
https://www.pronews.gr/

ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Ρωμανός ο Νέος Οσιομάρτυρας

 

Ο νέος οσιομάρτυρας Ρωμανός, καταγόταν από την περιοχή του Καρπενησίου και κατά πάσα πιθανότητα από το χωριό Ανδράνοβα, που σήμερα καλείται Ασπρόπυργος. Ανατράφηκε από γονείς φτωχούς και αγράμματους, αλλά ευσεβείς και παρέμεινε και ο ίδιος αγράμματος.
Κάποτε ήλθε σαν προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, στη Μονή του Αγίου Σάββα, όπου άκουσε διηγήσεις για νεομάρτυρες της πίστης και έτσι τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ομολόγησε με θάρρος μπροστά στον κριτή τον Ιησού Χριστό, σαν αληθινό Θεό και σωτήρα των ανθρώπων και κατηγόρησε τον Μωάμεθ σαν παραμυθά. Τα βασανιστήρια ήταν φρικτά. Ο αρχηγός του τούρκικου στόλου, ζήτησε να του δοθεί ποινή ισόβιας δουλείας στα κουπιά των πλοίων. Κάποιοι χριστιανοί όμως, τον ελευθέρωσαν αντί χρημάτων και τον έστειλαν στο Άγιο Όρος στα Καυσοκαλύβια.
Στο Άγιο Όρος έμεινε κοντά στον Όσιο Ακάκιο τον Καυσοκαλυβίτη, όπου με προσευχή και νηστεία προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Με την ευλογία λοιπόν του πνευματικού του, μοναχός πλέον τώρα, ξεκίνησε για τους Αγίους Τόπους να μαρτυρήσει. Αλλά για να μη συμβεί κάτι κακό στον Πανάγιο Τάφο, τελικά πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί προκάλεσε τους Τούρκους, και τον έριξαν μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο, νηστικό για 40 μέρες. Τελικά τον αποκεφάλισαν στις 5 ή 6 Ιανουαρίου (κατά άλλους στις 16 Φεβρουαρίου) του 1694 μ.Χ.
Το Ιερό λείψανο του αγοράστηκε αντί 500 γροσιών από έναν Άγγλο πλοίαρχο και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Αξίζει τέλος να αναφέρουμε ότι το μαντήλι με το αίμα του Αγίου, βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου. Ακολουθία του Αγίου βρίσκεται στον Κωδ. 61 σελ. 265 της Καλύβης Ιωασαφαίων στα Καυσοκαλύβια και εκδόθηκε στο Βόλο το 1937 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 5 Ιανουαρίου και στις 16 Φεβρουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΕΝ ΑΚΡΙΤΑ

 Όσιος Γρηγόριος ο εν Ακρίτα

 

Ο Όσιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κρήτη το 755 μ.Χ. Οι ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Θεοφάνης και Ιουλιανή. Ήταν και οι δύο γονείς του πολύ ευσεβείς άνθρωποι.
Σε ηλικία 26 ετών ο νεαρός Γρηγόριος, με την άδεια των γονέων του, πήγε στην Παλαιστίνη, φλεγόμενος από τον πόθο να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ζήσει μερικά χρόνια εκεί όπου γεννιέται συγκινητική η ενθύμηση του Σωτήρα Χριστού. Από την αγία πόλη, αποφάσισε μετά από καιρό να πάει στη Ρώμη, επί πατριαρχίας Νικηφόρου Α' και αυτοκράτορα Κωνσταντινούπολης τον Μιχαήλ Ραγκαβέ (811). Εκεί εκάρη μοναχός.
Ύστερα από λίγο, ο Μητροπολίτης Συνάδων Μιχαήλ ο Ομολογητής, έπεισε τον Γρηγόριο να έλθει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί τον ενέγραψε στη Μονή του Ακρίτα. (Η Μονή του Ακρίτα βρισκόταν στον Αστακηνό κόλπο της Βιθυνίας στο ομώνυμο ακρωτήριο). Εδώ, χρησιμοποιούμενος και σε εσωτερική αποστολή της Μητρόπολης τελείωσε τη ζωή του, τύπος και υπογραμμός θερμής πίστης, καθαρής και ειρηνικής ζωής και αγάπης το έτος 820 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 5 Ιανουαρίου. 
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

 Άγιοι Θεόπεμπτος και Θεωνάς 

Ο Άγιος Θεόπεμπτος μας διδάσκει πως πρέπει να είμαστε πρωτοπόροι, αν θέλουμε να κερδίσουμε την αιώνια δόξα και όχι αυτή την προσωρινή του κόσμου. Ο Άγιος ήταν επίσκοπος στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), που στις 23 Ιανουαρίου 303 υπέγραψε διάταγμα ανελέητου διωγμού κατά των χριστιανών.

Τότε, ο πρώτος που ομολόγησε Χριστόν Εσταυρωμένον και ήλεγξε τον Διοκλητιανό για την πλάνη του, ήταν ο επίσκοπος Θεόπεμπτος. Βέβαια, αμέσως μετά ήξερε τι τον περίμενε. Και πράγματι, υποβάλλεται σε μια σειρά σκληρών βασανιστηρίων, που συγχρόνως συνοδεύονται από θαύματα. Πρώτα τον βάζουν σε φούρνο αναμμένο για να καεί, αλλά θαυματουργικά βγαίνει ζωντανός και αβλαβής. Έπειτα, του βγάζουν το ένα μάτι και, αμέσως μετά, του επιβάλλουν να πιει θανατηφόρα δηλητήρια. Επειδή όμως φυλάχτηκε από τη Χάρη του Θεού αβλαβής, τον αποκεφαλίζουν.

Αλλά η ανδρεία, η ασάλευτη πίστη, η έξοχη καρτερία και η ηθική λάμψη που φώτιζαν τη φυσιογνωμία του μάρτυρα Θεοπέμπτου, μίλησαν πειστικά και νικηφόρα στην καρδιά του ειδωλολάτρη μάγου Θεωνά, που παρασκεύαζε τα φάρμακα. Και ενώ ακόμα η λουσμένη στα αίματα κεφαλή του μάρτυρα ήταν κατά γης, ομολόγησε κι αυτός το Χριστό. Μανιασμένοι τότε οι ειδωλολάτρες από την απρόσμενη αυτή ομολογία, τον θάβουν ζωντανό στο χώμα. Έτσι ο Θεωνάς βρήκε ένδοξο θάνατο και η ψυχή του μαζί μ' αυτήν του Αγίου Θεοπέμπτου, ανέβηκαν στον αθλοθέτη και στεφανοδότη Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 5 Ιανουαρίου. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

 

Αμμάς Συγκλητική: Η προσευχή μαζί με τη νηστεία

εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς! 

Εκείνους που πλησιάζουν προς τον Θεό στην αρχή τους περιμένει αγώνας και πολύς κόπος, ύστερα όμως χαρά ανείπωτη.
Γιατί όπως ακριβώς αυτοί που θέλουν να ανάψουν φωτιά στην αρχή καπνίζονται και δακρύζουν και μόνον τότε κατορθώνουν αυτό που γυρεύουν να κάνουν γιατί βέβαια λέει πως ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει έτσι κι εμείς πρέπει να ανάψουμε μέσα μας τη θεία φωτιά με δάκρυα και πόνους.
Είπε πάλι· Καθώς τα πολύ ισχυρά φάρμακα διώχνουν τα δηλητηριώδη ερπετά, έτσι και η προσευχή μαζί με τη νηστεία εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς.
Είπε επίσης· Μη σε ξεγελάσουν, εξαιτίας μάταιας ευχαρίστησης, οι απολαύσεις των πλουσίων κοσμικών πως τάχα χρειάζονται σε τίποτε.
Εκείνοι βέβαια εκτιμούν τη μαγειρική τέχνη, εσύ όμως νηστεύοντας, με τα λιτά φαγητά θα ξεπεράσεις την αφθονία των τροφών τους. Γιατί λέει. ‘Αυτός που ζει μέσα στις απολαύσεις περιφρονεί το μέλι’. Μη χορτάσεις ψωμί και να μη λαχταρήσεις το κρασί».
Ρωτήθηκε η μακαρία Συγκλητική για το αν η ακτημοσύνη είναι τέλειο αγαθό.
Είπε λοιπόν· Είναι πάρα πολύ καλό για εκείνους που το μπορούν. Γιατί αυτοί που την αντέχουν μπορεί να θλίβονται βέβαια εξωτερικά, η ψυχή τους όμως νιώθει ανάπαυση.
Και όπως τα γερά ρούχα πλένονται μόνον καθώς χτυπιούνται και στίβονται δυνατά, έτσι και οι δυνατές ψυχές με την εκούσια φτώχεια δυναμώνουν ακόμη περισσότερο».
Είπε πάλι· Αν ζεις σε κοινόβιο, κοίταξε μη φύγεις γιατί θα ζημιωθείς πολύ.
Όπως ακριβώς όταν σηκώνεται από τα αυγά της η κλώσσα, αυτά γίνονται τελικά κλούβια και άκαρπα, έτσι και του μοναχού ή της μοναχής, που τριγυρνά από το ένα μέρος στο άλλο, παγώνει και τέλος νεκρώνεται η πίστη.
Είπε πάλι· Αυτοί που με κόπους και κινδύνους στη θάλασσα συγκεντρώνουν υλικό πλούτο, έστω και αν έχουν κερδίσει πολλά, ορέγονται ακόμη περισσότερα. Και δεν θεωρούν πολύτιμο ό,τι κι αν έχουν, αλλά ορμούν αναλογιζόμενοι εκείνα που δεν έχουν.
Ενώ εμείς ούτε και από τα ποθούμενα κατέχουμε τίποτα, αλλά ούτε και λαχταρούμε να αποκτήσουμε κάτι για χάρη της θεοσέβειας.
 
Από το βιβλίο του Δημητρίου Τσάμη, «Μητερικόν, Διηγήσεις και βίοι των αγίων μητέρων της ερήμου ασκητριών και οσίων γυναικών της ορθοδόξου εκκλησίας», των εκδόσεων Πουρναράς.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΟΝΤΑΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΘΕΟΙ".

 'Γι’ αυτό και ζούμε, όχι φορώντας τον Θεόν αλλά όντας οι ίδιοι θεοί.."

...Τα πολλά χρόνια είναι δωρεά του Θεού, όμως οι μοναχοί δεν τα βλέπουν σαν κάτι αγαθό – απλώς τα βιώνουν κατά την μοναχική πολιτεία τους. Οι παλαιότεροι μοναχοί ζούσαν ακόμη περισσότερα χρόνια. Η δική μιας γενιά έχει καλύτερους όρους διαβιώσεως, αλλά είναι εξακριβωμένο και βεβαιωμένο ότι, όσο κανείς ενδιαφέρεται για την υγεία του, τόσο ασθενέστερος και ολιγοχρόνιος είναι.

Ο νέος ενιαυτός [η νέα χρονιά] δεν έχει καμιά σχέσι ούτε και με τα αγαθά τα οποία εύχεται ο κόσμος. Για μας ο νέος χρόνος είναι, θα λέγαμε, ένας χρόνος λιγώτερος στην ζωή μιας.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μεγαλώνομε άλλα ότι μικραίνομε κατά ένα χρόνο, με το να πλησιάζωμε όλο και περισσότερο να δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο τον Θεόν.

Η δική μας χαρά και θερμομέτρησις του χρόνου εξαρτάται από την σχέσι μας με τον Θεόν και από την παρουσία του στην ζωή μας.

Καθώς ο Θεός δίνει διαρκώς μαρτυρίες για τον εαυτό του, δεν υπάρχει άνθρωπος που, μελετώντας είτε την ιστορία του είτε την καρδιά του, δεν κατανοεί πόσον εγγύς είναι ο Κύριος.

Ο Κύριος συγκαταβάς μας κατέστησε συμμέτοχους της Θεανθρωπίνης ζωής του, επομένως εισερχομένους και εξερχομένους μαζί του στην ζωή μας.

Ο Κύριος έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας.

Ο Θεός μας έπλασε έτσι, ώστε να μπορούμε να τον περιέχωμε.

Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε ποτέ να αναλογισθούμε τον εαυτό μας χωρίς τον Θεόν μέσα μας, όχι απλώς μαζί μας.

Δεν είμαστε σωλήνες μέσα στους οποίους μπήκε κατά κάποιον τρόπο ενεργειακά ο Θεός, αλλά γινόμαστε θεοί.

Ζούμε πραγματικά, ανάλογα με το πόσο είμαστε μέτοχοι θείας παρουσίας, θείας ενεργείας, θείας ζωής.

«Εξαποστελείς το Πνεύμα σου και κτισθήσονται», λέγει ο Ψαλμωδός. Ο Θεός μας εξαπέστειλε κάποτε το Πνεύμα του και έκτοτε παρέμεινε σύσκηνο, σύναιμο, θα λέγαμε σύσσωμο με την δική μας ύπαρξι.

Γι’ αυτό και ζούμε, όχι φορώντας τον Θεόν αλλά όντας οι ίδιοι θεοί.

Ενούμενοι μαζί του, εξιστάμεθα και γινόμαστε ό,τι είναι ο Θεός.

Επομένως, ο νέος χρόνος μας υπενθυμίζει τον συγκαταβάντα και περιτμηθέντα Θεόν, τον γενόμενον κατά πάντα όμοιον με μας, τον Θεόν ο οποίος έγινε νήπιο, οκταήμερος, δωδεκαετής , τριακονταετής, έγινε ό,τι γίναμε και εμείς.

Ο Θεός είναι το περιεχόμενο του χρόνου μας, όπως θα είναι και της αιωνιότητός μας.

Γι’ αυτό εμείς μπορούμε να πούμε ότι με τον νέο χρόνο -πόσο συμβατικός όρος για την ανθρώπινη ζωή!- γινόμαστε αληθέστεροι και όχι συμβατικώτεροι. 

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Όσιος Ησαΐας ο Αναχωρητής: Ο ταπεινός άνθρωπος 

Τον περιγράφει θαυμάσια ο Αββάς Ησαΐας με τα εξής: Εκείνος που έχει ταπεινοφροσύνη, δεν έχει γλώσσα για να ελέγξει τον αμελή ή αυτόν που καταφρονεί. Ούτε και μάτια έχει για να προσέχει τα ελαττώματα των άλλων.

Δεν έχει αυτιά, για να ακούσει όσα δεν ωφελούν την ψυχή του και δεν έχει καμία σχέση με κανένα, εκτός από τις αμαρτίες του. Προς όλους τους ανθρώπους είναι ειρηνικός, για την εντολή του Θεού και όχι για φιλία. Εάν κανείς νηστεύει αυστηρά και τρώγει κάθε εξ ημέρες και επιδοθεί σε μεγάλους κόπους, όλοι οι κόποι αυτοί πηγαίνουν χαμένοι, εφόσον δεν βαδίζει την οδό της ταπεινοφροσύνης. Αδελφέ συνήθισε τη γλώσσα σου να λέει συγχωρήσουν και η ταπείνωση θα έρθει σε σένα. Αγάπησε την ταπείνωση και αυτή θα σε σκεπάσει από τις αμαρτίες σου. Να μη βαρυνθείς για κάποιον κόπο, διότι ο κόπος και η κακοπάθεια και η σιωπή γεννούν την ταπείνωση. Η δε ταπείνωση συγχωρεί όλες τις αμαρτίες. 

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΘΥΜΙΑ!

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Για να διατηρήσεις την ψυχική ειρήνη πρέπει να διώχνεις από κοντά σου την αθυμία, να προσπαθείς να έχεις το πνεύμα της χαράς, να αποφεύγεις την κατάκριση των άλλων και να συγκαταβαίνεις στις αδυναμίες του αδελφού σου.