ΤΡΕΙΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕΣ ΕΥΧΕΣ!

Τρεις παντοδύναμες ευχές:
Κύριε ημών Ιησού Χριστέ ελέησόν με!
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν! 

ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

Σε ευτυχισμένες στιγμές, δοξάστε τον Θεό!
Σε δύσκολους καιρούς, αναζητήστε τον Θεό!
Σε ήσυχους καιρούς, λατρεύετε τον Θεό!
Σε περιόδους πόνου, εμπιστεύσου τον Θεό!
Σε κάθε στιγμή, δόξα τω Θεώ! 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΑΝ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Ο δάσκαλος, πρέπει να συμπληρώσει όλα εκείνα που οι γονείς παραμέλησαν και να διορθώσει όλα εκείνα που οι γονείς χάλασαν. Είναι πιό δύσκολο να είσαι δάσκαλος απ’ ότι γονιός. Γιά να είσαι γονιός, χρειάζεται μόνο η αγάπη! Γιά να είσαι δάσκαλος χρειάζεται και αγάπη και μυαλό!
Ο δάσκαλος δεν επιτρέπεται να παραμελήσει κάτι, αλλά ακόμα και όλα να τα παραμελήσει, αν έχει μάθη το παιδί να εξεγείρεται εναντίον του κακού, και πάλι θα έχει κάνει αρκετά. Από την άλλη, ακόμα και όλες τις γνώσεις να έχει παραδώσει στο παιδί, εφόσον έχει παραμελήσει να το εξεγείρει εναντίον του κακού, δεν θα έχει κάνει τίποτε. Το να μην αφήσει το παιδί αδιάφορο απέναντι στο κακό, τούτο είναι το βασικότατο! 

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΑ, ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ!

Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Ὅλοι ὅσοι ἔχουμε περάσει πόνους, εἴτε ψυχικοὺς εἴτε σωματικούς, ξέρουμε ὅτι ποτὲ δὲν κάναμε τόση προσευχὴ καὶ σὲ ποιότητα καὶ σὲ ἔκταση, ὅση κάναμε, ὅταν εἴμαστε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ἢ ὅταν κάποια βαριὰ θλίψη μας δοκιμάζει. Ἐνῶ ὅταν τὰ ἔχουμε ὅλα, ξεχνᾶμε καὶ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία καὶ πάρα πολλὰ πράγματα. Γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὸν πόνο». 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ: ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ: ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ!

 
«Ποιο είναι το όφελος, αδελφοί μου, αν κάποιος λέει ότι έχει πίστη, δεν την αποδεικνύει όμως με έργα. Μήπως μπορεί μόνη της η πίστη να τον σώσει. Ας πάρουμε την περίπτωση που κάποιος αδελφός ή κάποια αδελφή δεν έχουν ρούχα να ντυθούν και στερούνται και το καθημερινό τους φαγητό. Αν κάποιος από σας τους πει: «Ο Θεός μαζί Σας! Εύχομαι να βρείτε ρούχα και να χορτάσετε φαγητό», ποιο το όφελος, αν δεν τους δώσει τα απαραίτητα που χρειάζονται για το σώμα. Έτσι και η πίστη, αν δεν εκδηλώνεται με έργα είναι νεκρή. Αλλά θα πει κάποιος: «Εσύ έχεις πίστη κι εγώ έχω έργα». Του απαντώ: «Δείξε μου την πίστη σου από τα έργα σου. Εγώ μπορώ να σου αποδείξω την πίστη μου από τα έργα μου». Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. Καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια το πιστεύουν αυτό και τρέμουν… Όπως, λοιπόν, το σώμα είναι νεκρό χωρίς την ψυχή, έτσι και η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή.» (Ιάκ. 2,14-26). 

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ο ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗΣ

Όσιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης 

Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας από πολύ πιστούς και ενάρετους γονείς, τον Προαιρέσιο και την Ευλογία. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Μεγάλου (457 - 474 μ.Χ.) και έφτασε έως και τους χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου του Δικόρου (491 - 518 μ.Χ.). Αρνήθηκε την έγγαμη ζωή και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για την εγκράτεια και την ηθική του τελειότητα.
Αφού ασκήτεψε κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης και ο ησυχαστής Λογγίνος αποσύρθηκε σε απομακρυσμένο ησυχαστήριο όπου δίδασκε το λόγο του Θεού στους περαστικούς διαβάτες. Η φήμη του για την αγία ζωή του έγινε γρήγορα γνωστή στα πέρατα της αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφούς αναγκάζοντας τον Θεοδόσιο να ιδρύσει ένα ευρύχωρο μοναστήρι όπου εφάρμοσε πιστά τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Έκανε πολλά θαύματα και, αφού δίδαξε τις αρετές της ασκητικής ζωής στους εκατοντάδες μαθητές του, εκοιμήθη σε βαθύ γήρας το 529 μ.Χ.
Η είδηση της κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή. Και έτρεξαν πολλοί, λαϊκοί, κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για να ασπαστούν το ιερό λείψανο του Αγίου ανδρός, που στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός αδελφός. Και αυτός ακόμη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσήλθε να ασπασθεί και να παραστεί στην εξόδιο Ακολουθία, μεγάλη δε υπήρξε η συγκίνησή του, όταν βρέθηκε ενώπιον του ιερού σκηνώματος του Οσίου. Η σύναξή του ετελείτο στο σεπτό Αποστολείο του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία.
Μερικά από τα θαύματα του Αγίου είναι τα εξής: Ο Άγιος είχε κατασκευάσει έναν τάφο για τον εαυτό του, ώστε βλέποντάς τον να θυμάται το θάνατο. Τον τάφο αυτόν εγκαινίασε με τον θάνατό του ένας Άγιος ασκητής, ονόματι Βασίλειος. Τον ασκητή λοιπόν αυτόν, ενώ είχε πεθάνει, μόνο ο Θεοδόσιος και ένας άλλος μοναχός τον έβλεπαν να στέκεται ανάμεσα στους άλλους μοναχούς και να συμψάλλει. Στους υπόλοιπους μοναχούς ο Βασίλειος ήταν αθέατος. Ένα άλλο θαύμα του Αγίου, είναι το ότι σε έναν τόπο στον οποίο πρόκειται να ιδρύσει μοναστήρι, άναψε σβησμένα κάρβουνα, χωρίς να έχει φωτιά. Επίσης, ο Άγιος προείπε και την καταστροφή που θα γινόταν στην Αντιόχεια από μεγάλο σεισμό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Θεοδοσίου στις 11 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗ

 Αγιοκατάταξη του Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτη

 

Σήμερα, Τρίτη, 10 Ιανουαρίου 2023, αποφασίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η  εγγραφή στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας του Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτη.
 
Δυο λογια για τον Γέροντα Γεράσιμο:
 
Γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1905 στην Δρόβιανη της επαρχίας Δελβίνου Βορείου Ηπείρου και είχε λάβει το όνομα Αναστάσιος. Από τον πατέρα του πήρε την αυστηρότητα προς τον εαυτό του και από την μητέρα του την βαθιά, άδολη και ανυπόκριτη θρησκευτική ευλάβεια. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του. Το τελείωσε κάπως καθυστερημένα, σε ηλικία 14 χρόνων, λόγω των βαλκανικών πολέμων. Όταν τελείωσε το σχολείο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την μητέρα και τον μικρότερο αδελφό του, μετέβη στον Πειραιά, όπου ήδη ήταν εγκαταστημένος ο πατέρας του και εργάστηκε κοντά του.

Όταν στη συνέχεια μετακόμισαν στην Αθήνα, ο Αναστάσιος συνέχισε τις σπουδές του στο γυμνάσιο. Ο ζήλος του για τα γράμματα εντυπωσιακός. Στράφηκε στη μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας και των Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Στην Αθήνα φρόντισε και για την πνευματική του ζωή και εκκλησιαζόταν τακτικά. Συνήθως πήγαινε στον Άγιο Γεώργιο της Ριζαρείου, όπου λειτουργούσε συχνά ο Άγιος Νεκτάριος, με τον οποίο και είχε γνωριστεί.

Στην Αθήνα καλλιέργησε την σκέψη να γίνει μοναχός. Να φύγει έγκαιρα, πριν αναλάβει άλλες υποχρεώσεις. Για να πραγματοποιήσει την κλίση του, έρχεται στο Άγιο Όρος το 1923.
Εγκαταβιώνει ως δόκιμος στην Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στο Κελλί του Τιμίου Προδρόμου, έχοντας ως γέροντα τον Μικρασιάτη ιερομόναχο Μελέτιο Ιωαννίδη.

Εδώ, σ’ αυτή την ερημική, άνυδρη, αιχμηρή και άγονη τοποθεσία της Μικράς Αγίας Άννης, βρίσκει απόλυτη πνευματική χαρά και εκπλήρωση του ονείρου της ζωής του. Μπορεί πλέον απερίσπαστα να επιδοθεί στην άσκηση της πνευματικής ζωής και στην μελέτη των ιερών εκκλησιαστικών κειμένων. Η ζωή στην Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης έμοιαζε ιδανική, καθώς απηχούσε τις βαθύτερες ανάγκες του, που ήταν η προσευχή, η άσκηση και η ενασχόλησή του με την εκλησιαστική ποίηση. Αυτή η τελευταία τάση, την οποία από παιδί ένοιωθε να υπάρχει μέσα του εν υπνώσει, αλλά δεν είχε τολμήσει ποτέ να την αφήσει ελεύθερη να εκχυθεί προς τα έξω, στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου ενεργοποιήθηκε στον μέγιστο βαθμό.
Στις 20 Οκτωβρίου του 1924 κατά την διάρκεια της αγρυπνίας στην μνήμη του Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας έγινε η μοναχική κουρά του παίρνοντας το όνομα του Αγίου.

Ο μοναχός Γεράσιμος, προσαρμοσμένος πλήρως στην νέα του ζωή, αποτέλεσε πρότυπο υπακοής, ταπεινώσεως και κάθε αρετής. Παράλληλα με την τέλεση των καθημερινών μοναχικών ακολουθιών και την μελέτη, οι δύο μοναχοί της Καλύβης, Γέροντας και υποτακτικός, εργάζονταν για την επιβίωσή τους ως άνθρωποι. Ο Γέροντας Μελέτιος γνώριζε καλά και ασκούσε από χρόνια την τέχνη κατασκευής ξυλόγλυπτων σφραγίδων που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή πρόσφορων για την θεία Λειτουργία. Κοντά σ’ αυτόν και ο νέος μοναχός Γεράσιμος έμαθε την τέχνη αυτή, την οποία και ασκούσε φίλεργα. Εκείνο, όμως, το οποίο τον γοήτευε ήταν η ενασχόληση με τα γράμματα. Μας λέει σχετικά: «Εδώ, όταν ήρθα, καλλιέργησα και ανακεφαλαίωσα τις γνώσεις μου. Τους αρχαίους συγγραφείς, όλα τα χόρτασα, όλα τα χώνεψα».

Μετά την παρέλευση λίγων ετών, ο Γέροντας Μελέτιος φεύγει οριστικά για την Αθήνα, αφήνοντας τελείως μόνο του τον νέο μοναχό Γεράσιμο.
Κάτω από την Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου βρίσκεται η καλύβη Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σε αυτήν εγκαταβιούσε ο ασκητής νηπτικός Γέροντας Αβιμέλεχ, μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες του αγιορείτικού μοναχισμού της εποχής του. Σε αυτόν υποτάχτηκε ο μετέπειτα ιερομόναχος Διονύσιος, με τον οποίον συνδέθηκε ο πατέρας Γεράσιμος και αργότερα, το 1966, ενώθηκαν σε μία μόνη συνοδεία. Ο μοναχός Γεράσιμος γίνεται κτήτορας του ναού των Αγίων Πατέρων Διονυσίου του ρήτορος και Μητροφάνους. Συγκεκριμένα, το 1956 στο σπήλαιο όπου ασκήτευσαν οι δύο Όσιοι κτίζει μικρό ναΐδριο και το 1960 το συμπληρώνει με την λιτή.

Ο Γέροντας Γεράσιμος, εκτός των άλλων, φημιζόταν για την διάθεση φιλοξενίας, την οποία ενέπνευσε και στους υποτακτικούς του. Οι προσερχόμενοι σ’ αυτόν λαϊκοί επισκέπτες πάντοτε έφευγαν ωφελημένοι και γοητευμένοι, καθώς ο λόγος του ήταν πάντοτε προσεγμένος. Συνετός στις αποκρίσεις του, απέφευγε συστηματικά τις άκαιρες συζητήσεις και φλυαρίες. Επιδίωκε πάντοτε την σιωπή, την οποία και θεωρούσε «μητέρα σοφωτάτων εννοιών».

Εκτός από τους λαϊκούς, οι επισκέπτες ήταν πολλές φορές κληρικοί η και μοναχοί, που έρχονταν με τον ίδιο σκοπό: να ακούσουν τον γέροντα, να ωφεληθούν πνευματικά και να διδαχθούν από την ενάρετη ζωή του.
Κατά την διάρκεια της ζωής του, του ανατέθηκαν μοναχικά διακονήματα. Διετέλεσε βιβλιοθηκάριος και τυπικάρης του Κυριακού της Σκήτης της Αγίας Άννης. Ως βιβλιοθηκάριος μάλιστα ασχολήθηκε με την σύνταξη και δημοσίευση καταλόγου των χειρόγραφων κωδίκων της βιβλιοθήκης του Κυριακού της Σκήτης. Με την ιδιότητα αυτή βοήθησε πολλούς επιστήμονες στην εύρεση και απόκτηση αντιγράφων των χειρογράφων. Ο ίδιος συνέταξε αξιόλογες μελέτες και άρθρα.

Ο πατέρας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις υμνογράφων, που το μεγαλύτερο μέρος του έργου του χρησιμοποιήθηκε αμέσως στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του έργου είναι προσιτό, παρά το γεγονός ότι ένα μικρό μόλις τμήμα του έχει εκδοθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές ακολουθίες κυκλοφορούν ευρύτατα σε δακτυλογραφημένα φωτοαντίγραφα.
Την υμνογραφία θεωρεί προέκταση της προσευχής, κοινωνία με τον Θεό και τους αγίους.

Μέχρι τον θάνατό του ο μεγάλος Υμνογράφος διατηρούσε αποθέματα δυνάμεων, ουδέποτε αντιμετώπισε προβλήματα υγείας, με εξαίρεση την μείωση της ακοής του, που εμφανίστηκε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του και τον ταλαιπωρούσε. Άνθρωπος λιτός, εγκρατής, ασκητικός, με ζωή αφιερωμένη στη δόξα του Θεού και την υπηρεσία των ανθρώπων. Κοιμήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1991.

Το πλούσιο υμνογραφικό του έργο υπολογίζεται σε περισσότερες από 2000 ιερές ακολουθίες.
Τον σπουδαίο αυτόν Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στις 28 Δεκεμβρίου 1968 τίμησε με αργυρό μετάλλιο η Ακαδημία Αθηνών, ενώ το Πατριαρχείο τον είχε τιμήσει και χειροθετήσει σε «Υμνογράφο της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας». Απονομή τιμής του είχε γίνει από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και από την Επιστασία του Αγίου Όρους.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΜΗ ΤΑ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΣ ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ".

 "Μη τα τροφοδοτείς τα πάθη σου με τας υποχωρήσεις, δια να μην υπομένης εις το ύστερον πόνους και θλίψεις! 

Κοπίασον τώρα, όσον ημπορείς, διότι με τον χρόνον, όταν τα πάθη δεν τύχουν επιμελείας, καταλαμβάνουν θέσιν δευτέρας φύσεως και «άντε τρέξε τότε να τα κάνης καλά!» Ενώ τώρα, εάν τα καταπολεμήσης νόμιμα καθώς σε συμβουλεύομεν, θα ελευθερωθής και θα νοιώθης ευτυχισμένος αντάμα με την χάριν του Θεού."

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ: "ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΛΕΙΝ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΑΙ".

 «Καιρός του καθελείν και καιρός του οικοδομήσαι»  (Εκκλησιαστής, 3:3).

"Υπάρχει καιρός για την κατεδάφιση και υπάρχει κατάλληλος καιρός για την ανοικοδόμηση. Αυτά μπορεί κανείς να τα διδαχτεί και από όσα έχουν λεχθεί από τον Θεό στον προφήτη Ιερεμία, στον οποίο δόθηκε εκ μέρους του Θεού η δύναμη πρώτα να κατεδαφίζει και να ξεριζώνει και να ανασκάπτει και έπειτα να ανορθώνει και να ανοικοδομεί και να καταφυτεύει. Γιατί πρέπει πρώτα να ερειπωθούν μέσα μας οι οικοδομές της κακίας, και τότε να βρούμε και το χρόνο και την ευρυχωρία, για την κατασκευή του ναού του Θεού, που ανεγείρεται στο εσωτερικό των ψυχών και του οποίου τα υλικά είναι η αρετή.  Γιατί, ποια σχέση υπάρχει μεταξύ φωτός και σκότους; Συνεπώς, ας κατεδαφιστούν πρώτα τα σκοτεινά έργα, και τότε θα ανεγερθούν τα φωτεινά οικοδομήματα του βίου."

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!