ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Σάββατο 6 Μαΐου 2023

ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ο ΕΚ ΓΟΜΑΤΙΟΥ

 Όσιος Γερβάσιος o εκ Γοματίου
o Αθωνίτης και διά Χριστόν σαλός
 
Ο Όσιος Γερβάσιος γεννήθηκε στο Γομάτι της Χαλκιδικής, αλλά ασκήτευσε ως μοναχός στην ιερά μονή Καρακάλλου του Αγίου Όρους. Έζησε περί τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνος μ.Χ. και έλαβε από τον Θεό το σπάνιο χάρισμα του διά Χριστόν σαλού. Έτσι περιερχόταν όλο το Άγιον Όρος.

Σε χειρόγραφο κώδικα του μακαριστού Δοσιθέου Κωνσταμονίτου του Λεσβίου το 1845 μ.Χ., αναφέρονται τα εξής·
«῎Ας ὑπάγωμεν καί εἰς τήν σεβασμίαν μονήν τοῦ Καρακάλλου. Καί ἐδῶ εὑρίσκομεν τόν ῞Οσιον Γερβάσιον, ὅστις ἐκατάγετο ἀπό τά πλησιόχωρα χωρία τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἀπό ἕνα χωρίον καλούμενον Γομάτι, ἐν ἐπαρχίᾳ τοῦ ἁγίου ῾Ιερισσοῦ. Οὗτος λοιπόν ὁ Γερβάσιος, καταλιπών τόν κόσμον καί τά ἐν τῷ κόσμῳ, πηγαίνει εὐθύς εἰς τήν ἄνωθεν Μονήν τοῦ Καρακάλλου, καί κόπτει τάς τρίχας τῆς κεφαλῆς του, μέ τάς ὁποίας μαζί ἔκοψε καί ὅλα τά κοσμικά φρονήματα, καί ἐκδυθείς τά κοσμικά φορέματα, ἐνεδύθη τό ᾿Αγγελικόν Σχῆμα τῶν Μοναχῶν, ὁ ὁποῖος καθώς ἔλαβεν αὐτό τό σχῆμα, δέν ἐστάθη ἕως αὐτοῦ, καθώς κάμνουν τήν σήμερον οἱ περισσότεροι, ἀλλά καθώς ἔλαβε τό σχῆμα τό ᾿Αγγελικόν, ἐσπούδαζε μέ κάθε τρόπον καί ἠγωνίζετο, νά φυλάττῃ καί τά ἔργα τοῦ σχήματος. ῞Οθεν μιμούμενος τόν Συμεών καί ᾿Ανδρέαν τούς Σαλούς, ἔκαμε καί αὐτός τόν Σαλόν περιτριγυρίζοντας ὅλον τό ῎Ορος, ὡσάν τρελλός. ῾Οπόταν δέ ἐκοιμήθη, τότε ἐγνώρισαν τήν ἁγιότητα αὐτοῦ, ἀπό τήν θείαν χάριν καί εὐωδίαν ὁποῦ εἶχε τό ἅγιον καί σεβάσμιον λείψανόν του».

Η αναφορά αυτή του Δοσιθέου είναι μόνη πηγή από την οποία πληροφορούμεθα τα περί της ζωής του Οσίου Γερβασίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου το Σάββατο μεταξύ 1 και 7 Μαΐου εκάστου έτους.

ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΕΚ ΓΟΜΑΤΙΟΥ

Όσιος Γεώργιος ο εκ Γοματίου
 
Ο Όσιος Γεώργιος έζησε στο Γομάτι της Χαλκιδικής στις αρχές του 19ου αιώνος μ.Χ., τότε που η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη στους Τούρκους. Είχε οικογένεια με παιδιά και εξασκούσε το επάγγελμα του μυλωνά. Η αγάπη και φιλανθρωπία του ήταν γνωστή σ’ όλη την περιοχή. Σε φτωχούς άλεθε το σιτάρι δωρεάν και έδινε αλεύρι σε ανήμπορους. Μέχρι σήμερα φαίνονται τα ερείπια του μύλου του.

Κατά τη δύσκολη εκείνη περίοδο της Τουρκοκρατίας και των συνεχών επαναστατικών κινημάτων στη Χαλκιδική έχασε την οικογένειά του και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον κόσμο. Ανέβηκε στο βουνό που ήταν επάνω από το μύλο του, για να ζήσει την ασκητική ζωή, μόνος, μαζί με τον Θεό.

Η παράδοση αναφέρει ότι επρόκειτο να περάσει από την περιοχή Τούρκικο ασκέρι (στρατιωτικό απόσπασμα). Επειδή φοβήθηκε ότι οι Τούρκοι σίγουρα θα περάσουν από το μύλο, για να αρπάξουν αλεύρι και σιτάρι, συμβούλευσε τη γυναίκα και τα παιδιά του, να πάνε να μείνουν μέσα στο χωριό για ασφάλεια.
Εκείνη όμως δεν υπάκουσε και όταν πέρασε ο Τουρκικός στρατός, βρήκε την οικογένεια και την αιχμαλώτισε. Όταν επέστρεψε ο Άγιος, βρήκε το μύλο κατεστραμμένο, το αλεύρι κλεμμένο και την οικογένεια χαμένη.
Πόνεσε ψυχή του από την καταστροφή της οικογένειας και της περιουσίας του. Τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση της αφιερώσεώς του στον Θεό. Για παλαίστρα της ασκήσεως και των πνευματικών αγώνων του διάλεξε ένα σπήλαιο.
Εκεί περνούσε τη ζωή του με αδιάλειπτη προσευχή, με τέλεια νηστεία και αυστηρότατη άσκηση. Τα χόρτα του βουνού ήταν μόνη τροφή του. Υποθέτουμε ότι έζησε ως ερημίτης, χωρίς να λάβει το σχήμα του μοναχού.
Και σ’ αυτή τη φάση της ζωής του, δεν παρέλειπε να επιδεικνύει αγάπη και συμπόνια στους συνανθρώπους του, στους Χριστιανούς του χωριού του. Κατέβαινε κρυφά από το ασκητήριό του τη νύχτα, και άφηνε έξω από τις πόρτες των σπιτιών των εγκύων γυναικών, των ασθενών και φτωχών ξύλα και χόρτα. Περιποιείτο κήπους και αμπέλια φτωχών συγχωριανών του και φύλαγε τα ζώα εκείνων που είχαν ανάγκη.

Όταν κάποτε χάθηκαν τα ίχνη του, τον αναζήτησαν οι γνωστοί του βοσκοί. Ανέβηκαν στο ασκητήριό του και εκεί τον βρήκαν μέσα στο σπήλαιό του νεκρό, εξαϋλωμένο και ευωδιάζοντα. Είχε λιώσει από την άσκηση και τη νηστεία και ευωδίαζε όλος ο τόπος. Πήγαν και άλλοι Χριστιανοί και ο ιερέας του χωριού και σήκωσαν το Άγιο λείψανό του με σεβασμό, για να το μεταφέρουν στο κοιμητήριο του χωριού για ενταφιασμό. Καθ’ οδόν, το τίμιο σκήνωμα έγινε ασήκωτο. Τόσο, ώστε να μη μπορούν πλέον να το μετακινήσουν. Ο ιερέας είπε ότι αυτό είναι σημάδι και θα πρέπει εδώ να ενταφιασθεί. Πραγματικά το ενταφίασαν στον τόπο, που είναι σήμερα κτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου· στο δρόμο προς Γομάτι.
Αργότερα, επάνω από τον τάφο έκτισαν με ξερολιθιά ένα εκκλησάκι. Μετά κτίσθηκε ο νέος μικρός ναός. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στο Ναό Παναγίας Γοματίου Χαλκιδικής.

Μετά την κοίμησή του ο Όσιος άρχισε να κάνει πολλά θαύματα, απόδειξη και αυτό της αγιότητός του. Ο Θεός έδωσε στον Άγιο ειδικό χάρισμα να θεραπεύει τον πόνο των αυτιών των μικρών παιδιών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου το Σάββατο μεταξύ 1 και 7 Μαΐου εκάστου έτους.
 
https://www.saint.gr

Παρασκευή 5 Μαΐου 2023

ΤΟ ΣΩΛΗΝΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ

 

ΤΟ ΣΩΛΗΝΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ
 
Ο διάκονος Σπυρίδων της ενορίας της Αγίας Σοφίας και των Τριών Θυγατέρων της από την πόλι Κιπούσι μας διηγείται:
Ένας Χριστιανός, τ᾿ όνομά του Βασίλειος, ετοιμαζόταν να δώσει εξετάσεις, αλλά δεν ήξερε σχεδόν τίποτε ν᾿ απαντήσει στις ερωτήσεις που του είχαν δοθή.
Σκεπτόταν κι έλεγε, τι θα κάνω για να επιτύχω σ᾿ αυτές τις εξετάσεις. Τον εφώτισε το Άγιο Πνεύμα και μπήκε στην Εκκλησία. Μας ζήτησε αγιασμό, χωρίς να μας πεί τι τον θέλει. Έβαλε αγιασμό μέσα στο σωληνάκι του στυλού του και πήγε στο σχολείο. Μπήκε στην αίθουσα και πριν δοθούν τα θέματα, έβγαλε τον αγιασμό από τον στυλό του, εράντισε μ᾿ αυτό το κεφάλι του προσευχόμενος ταυτόχρονα: «Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθησέ με. Φώτισε το μυαλό μου να γράψω καλά». 
 
Ο καθηγητής έγραψε τα θέματα στον πίνακα. Ο Βασίλειος φωτιζόμενος από τον Θεό, έγραψε πολύ καλά και παρέδωσε πρώτος την κόλλα του. Ο καθηγητής απόρησε και έλεγε πως έγραψε αυτός τόσο γρήγορα, ενώ δεν παρηκολούθησε τα μαθήματά μου. Είδε το γραπτό του και εξεπλάγη, διότι ήσαν όλες οι απαντήσεις σωστές. Τον ερώτησε:
-Πως έγραψες, χωρίς να διαβάσεις;
-Δεν έκανα τίποτε, του απήντησε. 
 
Τον ερώτησε πάλι ο καθηγητής: σε ποιά εκκλησία προσεύχεσαι; Ο μαθητής του απήντησε στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
-Συνέχισε να προσεύχεσαι, του είπε ο καθηγητής, σ᾿ αυτήν την Εκκλησία, διότι, φαίνεται ότι λατρεύεται αληθινά εκεί ο Θεός.
 
ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΗΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ!

 Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΗΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ
 
Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Τα πνεύματα μέσα στην μικρή συνοδεία των μοναχών ήταν πολύ ηλεκτρισμένα. Η κατάσταση δεν έπαιρνε άλλο.

Μάλλον είχε έλθει η ώρα να πάρει ο πειρασμός πόδι από τον τόπο τους. Να πάει οπουδήποτε αλλού, μόνος η έστω με άλλους που τα κριτήριά τους όμως θα ήταν πολύ πιο κάτω από τα δικά τους. Όχι μόνο τους προκαλούσε με την στάση του, αλλά γινόταν και πολύ κακό παράδειγμα για τους διάφορους προσκυνητές που τύχαινε να περάσουν από εκεί και να βρεθούν μάλιστα σε κάποια αγρυπνία τους. Η κακή εικόνα του αντανακλούσε σε όλους τους. Τι θα λέγανε και γι αυτούς;

Στην αρχή δεν πολυέδωσαν σημασία. Το αντιμετώπισαν μάλλον χαλαρά. Ορισμένοι ίσως και να το διασκέδασαν. Αλλά όταν παρόλη την παρατήρηση που του έγινε, αρχικά από κάποιον αδελφό κι έπειτα από τον ίδιο τον Γέροντα, εκείνος συνέχιζε την ίδια τακτική, άρχισαν να το θεωρούν ενοχλητικό. Και η ενόχληση γρήγορα πήρε την μορφή της ταραχής και των νεύρων.

Ναι, ο νέος καλόγερος που είχε φτάσει στην συνοδεία τους πριν από μερικές μήνες, με καλές συστάσεις είναι αλήθεια, χωρίς να προκαλεί κάποιο άλλο πρόβλημα πέρα από αυτό, έγινε το αγκάθι του μικρού μοναστηριού τους.
Μα να μην ακούει ούτε και τον Γέροντα; Μεγάλη ψυχή έχει ο Γέροντάς μας που τον ανέχεται ακόμη και δεν τον έχει διώξει, ήταν το μόνιμο σχεδόν σχόλιο των παλαιοτέρων και γεροντοτέρων καλογέρων.Κάνα δυό προσπάθησαν να τον δικαιολογήσουν. Νέος είναι. Κάνει τον αγώνα του. Δεν μας ενοχλεί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Αλλά, και σ αυτό που φαίνεται ότι ενοχλεί, κοιτάξτε: έρχεται πάντα στις ακολουθίες και στις αγρυπνίες. Δεν έλειψε ποτέ. Απλώς...τον πιάνει ο ύπνος.

Να, λοιπόν, το πρόβλημα με τον καλόγερο Αγάθωνα που είχε γίνει αγκάθι για τους πολλούς και τους τάραζε: στις ακολουθίες και μάλιστα στις αγρυπνίες μετά από λίγο κοιμόταν!
Τον πρώτο καιρό, είπαμε, δεν έδωσαν σημασία. Ύστερα όμως πήγαιναν και τον ξυπνούσαν. Μαλακά στην αρχή, έπειτα πιο απότομα. Κάποτε κυριολεκτικά τον τράνταζαν. Κι αυτός πεταγόταν επάνω, συγχυσμένος, τρομαγμένος, ψελλίζοντας συγγνώμη, για να σταθεί για λίγο ξυπνητός και πάλι στην συνέχεια να καταπέσει.
 
Είναι εκπληκτικό για εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους το πως ένα μικρό θεωρούμενο πρόβλημα μπορεί να γίνει μεγάλο. Κάτι ανεπαίσθητο που σε άλλες στιγμές δεν του δίνουμε σημασία, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις και να φτάσει στο σημείο να μας σπάει τα νεύρα. Μία σταγόνα νερού για παράδειγμα. Ποιος της δίνει σημασία; Κι όμως, όταν σταλάζει επίμονα, στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο ρυθμό, συνέχεια και συνέχεια, γίνεται ενόχληση, βάσανο, μαρτύριο.

Κάτι παρόμοιο έγινε και στους συγκεκριμένους καλόγερους. Η μικρή κοινωνία τους ταράχτηκε και συγχύσθηκε από ένα ελάχιστο πρόβλημα: την αδυναμία ύπνου ενός νέου καλογέρου, που δεν άντεχε στις αγρυπνίες. Και δεν είναι κάτι άγνωστο το πόσο μεγαλοποιούνται τα θέματα, τα όποια θέματα, εκεί που συνυπάρχουν πολλές φορές λίγοι. Μικρό χωριό κακό χωριό δεν λέει η παροιμία; Να, λοιπόν, πως το τίποτα η το ολίγιστο κατάντησε να γίνει μεγάλο. Να δημιουργηθεί πρόβλημα, να φτάσουν στο σημείο οι καλόγεροι να συζητάνε και να ζητάνε από τον Γέροντα να διώξει τον... πειρασμό.

Ο Γέροντας τους άκουσε. Προσπάθησε να κατανοήσει τον πειρασμό τους, που είχε αρχίσει να γίνεται πειρασμός και για τον ίδιο. Αλλά κάτι μέσα του τον έτρωγε. Ένιωθε ότι το να απομακρύνει τον Αγάθωνα μπορεί να φαίνεται ως λύση, αλλά μάλλον θα αποτελεί και δική τους ήττα. Θα τους είχε νικήσει ο πειρασμός. Αλλά πάλι έτσι, η ταραχή θα συνεχιζόταν.
 
Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι, μουρμούρισε. Νόμισε πως βρήκε την λύση. Ναι, αυτός θα μας κατευθύνει σωστά. Θα μας πει αν είναι σωστό να τον απομακρύνουμε η όχι. Ο αββάς Ποιμήν. Ο μεγάλος Γέροντας, ο διορατικός και προορατικός, ο σοφός και συνετός, που η αγάπη του είναι μια αγκαλιά για όλον τον κόσμο. Αρκεί να δεχτεί βεβαίως την πρόσκλησή μου.

Ο αββάς δέχτηκε. Δεν μπορούσε να αρνηθεί το πέρασμά του από εκεί που υπήρχαν αδελφοί που πάλευαν και αγωνίζονταν τον πνευματικό αγώνα. Γιατί ήξερε το πόσο ο πονηρός πολεμάει τους ανθρώπους και μάλιστα τους καλόγερους. Λιοντάρι που ωρύεται και ζητάει ποιόν να καταπιεί, κατά πως γράφει και ο μαθητής του Κυρίου άγιος Πέτρος.
Έκανε θερμή προσευχή προς τον Κύριο να ελεήσει τα πλάσματά Του. Να του δώσει φώτιση να κατανοήσει το πρόβλημα για το οποίο τον ειδοποιούσε ο ηγούμενος. Να γίνει το όργανο Εκείνου, ώστε αφενός να καταντροπιασθεί ο πονηρός, αφετέρου να δοξαστεί το άγιο όνομα του Κυρίου.
 
Τον υποδέχτηκαν όλοι με μεγάλες τιμές. Η παρουσία του κάθε φορά συνοδευόταν πράγματι με εκδηλώσεις που έφθαναν κάποιες φορές και σε επίπεδο υπερβολής. Ο αββάς Ποιμήν ήταν και για την συνοδεία αυτή ο μεγάλος καθοδηγητής τους. Ήξεραν πως ό,τι του έθεταν ως πρόβλημα και λογισμό θα έπαιρναν την απάντηση του Θεού. Περίμεναν λοιπόν και για το συγκεκριμένο που είχε αναφανεί. Γιατί ο ηγούμενος, ο οποίος είχε φροντίσει να στείλει σε εξωτερικό διακόνημα τον Αγάθωνα, τους είχε πληροφορήσει για τον σκοπό του ερχομού του.

Ο όσιος Πατέρας άκουσε το πρόβλημα. Είδε την ταραχή. Και κατάλαβε αυτό που τον λύπησε πιο πολύ από όλα: όχι την αδυναμία του αδελφού με τον ύπνο, αλλά την αδυναμία των υπολοίπων αδελφών να τον υπομείνουν και να αντιμετωπίσουν τον τρισκατάρατο που βρισκόταν καλά κρυμμένος από πίσω, δουλεύοντάς τους με τα εκ δεξιών λεγόμενα όπλα: τη διακράτηση εν προκειμένω ενός τυπικού. Η αυστηρότητά τους σχεδόν τον τρόμαξε.

Αδελφοί είπε. Χαίρομαι που βρίσκομαι ανάμεσά σας, ανάμεσα σε πιστούς που λατρεύουν τον Κύριο και αγωνίζονται τον καλόν αγώνα. Η χάρη του Κυρίου που σας δίνεται και θα σας δοθεί είναι πλούσια. Αλλά δεν βλέπετε τι γίνεται με την συγκεκριμένη περίπτωση που μου λέτε; Δεν βλέπετε πως το έλλειμμα βρίσκεται στην δική σας πλευρά ως έλλειμμα αγάπης;
Ο απόστολος δεν λέει πως η αγάπη πάντα στέγει, πάντα υπομένει, ουδέποτε εκπίπτει; Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα υπομένει, ποτέ δεν ξεπέφτει. Που είναι η δική σας η ανοχή;
Που είναι η υπομονή σας; Που η διάρκεια της αγάπης σας; Και η έλλειψη αυτή δεν αποδεικνύει ότι δεν ζείτε σωστά ως μέλη του Κυρίου μας; Ο καθένας μας δεν συνιστά μέλος του σώματος Εκείνου, συνεπώς είμαστε δεμένοι και με Εκείνον ως κεφαλή αλλά και μεταξύ μας; Αν υπάρχει κάποια αδυναμία σε ένα μέλος, σημαίνει ότι τα άλλα μέλη πρέπει να την δουν και ως δική τους αδυναμία. Πιστεύετε λοιπόν ότι η αυστηρότητα, η απότομη στάση σας απέναντι στον αδελφό σας θα τον διορθώσει; Άλλη στάση ζωής έξω από την αγάπη δεν υπάρχει, αν θέλουμε να διορθώσουμε τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας.
 
Έκανε παύση ο αββάς. Δεν είχε συνηθίσει να ρητορεύει. Μόνιμη επιλογή του ήταν να είναι το παράδειγμα και όποιος θέλει μετά να τον ακολουθεί. Ο ποιήσας και διδάξας ήταν η κατευθυντήρια γραμμή του.

Δεν αισθάνομαι καλά που σας κάνω τον δάσκαλο, είπε και έσκυψε το κεφάλι προς το μέρος της καρδιάς. Το ανασήκωσε και πάλι. Αλλά επειδή με κινεί το πνεύμα της υπακοής στον ηγούμενο σας τα λέω. Τω αιτούντί σε δίδου, κατά τον λόγο του Κυρίου μας. Και δεν θέλω να σας περιπαίζει ο διάβολος συμπλήρωσε.

Γέροντα, σε καταλαβαίνουμε και ο λόγος σου μας φέρνει και πάλι στον ίσιο δρόμο του Χριστού μας είπε με συστολή ο ηγούμενος. Τί να κάνουμε συγκεκριμένα όμως με τον αδελφό; Να μην του πούμε ότι πρέπει να είναι ξύπνιος στις ακολουθίες; Να μην τον ξυπνάμε; Κοντοστάθηκε.
Γέροντα, εσύ τι θα έκανες; Πες μας και θα το κάνουμε κι εμείς.

Πιάστηκε η αναπνοή τους. Η απάντηση του οσίου θα καθόριζε και την δική τους στάση. Ήδη μέσα τους η συνείδηση τους έλεγχε. Καταλάβαιναν ότι δεν λειτουργούσαν απέναντι στον αδελφό με αγάπη. Ότι η στάση τους δεν ήταν χριστιανική. Ότι συμπεριφέρονταν σαν τους Φαρισαίους της εποχής του Χριστού, με υπερηφάνεια.

Ο αββάς δεν έσπευσε να απαντήσει. Φαινόταν ότι προσευχόταν με ένταση και θέρμη. Δάκρυα πήραν να αναβλύζουν στα αγιασμένα μάτια του.

Αδελφοί, είπε σιγά, έχοντας επίγνωση του βάρους των λόγων του. Στη θέση σας εγώ, όταν έβλεπα τον αδελφό να κοιμάται...

Τα μάτια των αδελφών ανοίχτηκαν διάπλατα και τα αυτιά τους τεντώθηκαν στο έπακρο μη χάσουν το παραμικρό από τα λεγόμενά του.

... στη θέση σας, λοιπόν, θα έπαιρνα ένα μαξιλάρι να το βάλω κάτω από το κεφάλι του για να τον αναπαύσω περισσότερο. Γιατί ο αδελφός για μένα είναι ο κρυμμένος Χριστός.

(Από το Γεροντικό)
 
ΑΓΙΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ

Πέμπτη 4 Μαΐου 2023

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ", "ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ"!

ΑΓΙΑ ΜΟΝΙΚΑ- Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ!

Γράφει για την στάση της μητέρας του Μόνικας ο ιερός Αυγουστίνος στις «Εξομολογήσεις» του: «Η μητέρα μου έχυνε για εμένα περισσότερα δάκρυα από όσα χύνουν οι μητέρες επάνω στα νεκρά τέκνα τους. Με την θέρμη της πίστης, η οποία της χάριζε η μεγάλη της ευσέβεια, με έβλεπε ηθικώς νεκρό. Και Συ Κύριε εισάκουσες την δέησή της και δεν περιφρόνησες τα δάκρυά της, με τα οποία πότισε το έδαφος, παντού όπου προσευχόταν. Οι πόνοι της να με αναγεννήσει διά του Πνεύματος ήταν σκληρότεροι από αυτούς τους οποίου υπέφερε να με γεννήσει διά της σαρκός».

Τετάρτη 3 Μαΐου 2023

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΜΑΣ;

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Ποιος είναι ο μισθός μας; Ο μισθός σε μας δεν είναι ούτε ο παράδεισος ούτε η επιείκεια του Θεού. Ο μισθός είναι ο Ίδιος ο Χριστός. Αυτός είναι ο μισθός μας! Αυτός είναι το δώρο μας! Αυτός είναι το έπαθλό μας! Αυτός είναι ο αγωνοθέτης αλλά και το έπαθλο. Αυτός είναι το αγώνισμά μας αλλά και η επιτυχία μας. Κι Αυτός σημαίνει για μας τα πάντα. Ο Χριστός για μας είναι το παν του παντός. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΑΦΙ!

Μητροπολίτης Σιατίστης και Σισανίου Παύλος
Ο χρόνος είναι ένα χωράφι
 
Ο χρόνος είναι ένα χωράφι, που καθώς εμείς περπατάμε ρίχνουμε σπόρους. Τα λόγια μας, οι πράξεις μας, οι ενέργειες μας, είναι ο σπόρος που πέφτει μέσα στο χώμα.
Εάν γυρίσουμε πίσω και κοιτάξουμε, μετά τρόμου θα αναγνωρίσουμε το έργο μας. Τι θα έχει φυτρώσει στη ζωή μας; Ότι έχουμε σπείρει. Και γι’ αυτό, κάποια στιγμή συναντάμε τις δυσκολίες, τον πόνο και την αποτυχία…
Εμείς στα χρόνια που πέρασαν, ρίξαμε μόνο αγκάθια και τώρα θερίζουμε αγκάθια. Στο χρόνο που πέρασε, σπείραμε ανέμους και τώρα θερίζουμε θύελλες. Βλέπετε με μια νομοτέλεια απίθανη. Έτσι προχωράνε τα πράγματα. Εάν τα προλάβουμε θα είμαστε μαζί τους, εάν δεν τα προλάβουμε θα μας αφήσουνε πίσω.

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ! ΤΡΕΙΣ ΕΧΘΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ!

Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Τρείς εχθροί πολεμούν το γένος των ανθρώπων· οι δαίμονες, ο εαυτός μας, και η συνήθεια. Εκτός απ’ αυτούς άλλος πόλεμος δεν υπάρχει. 

Τρίτη 2 Μαΐου 2023

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ Ν' ΑΠΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΜΑΣ!

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: Για να ακολουθήσουμε τον Χριστό, πρέπει πρώτα ν’ απαρνηθούμε το λογισμό και το θέλημα μας. Ο λογισμός και το θέλημα της πεσμένης φύσεως έχουν ολοκληρωτικά δηλητηριασθεί και αλλοιωθεί από την αμαρτία, γι' αυτό ποτέ δεν μπορούν να ταυτισθούν με τη σκέψη και το θέλημα του Θεού.