ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: ΤΟ ΝΑ ΣΙΩΠΑ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ, Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης: Όποιος δεσπότης η όποιος παπάς κλείνει το στόμα του και δεν διαμαρτύρεται γι᾽ αυτά τα οποία γίνονται μέσ᾽ στην κοινωνία, αυτός είναι μαζί με τους αθέους και τους βοηθά.

Γι᾽ αυτό λέγει ο άγιος Γρηγόριος· Ότι το να σιωπά ο επίσκοπος, σε τέτοιες μέρες, η σιωπή του επισκόπου είναι έγκλημα εναντίον της Εκκλησίας, η σιωπή του επισκόπου είναι αθεΐα.

Με άλλα λόγια, όποιος παπάς, όποιος ρασοφόρος, όποιος επίσκοπος, δεν ελέγχει, δεν διαφέρει από τον άθεο, είναι μαζί με τους αθέους και τους υλιστάς και τους απίστους, οι οποίοι είναι ένοχοι γι᾽ αυτό το κατάντημα.

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΑ, ΩΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΟΥΝ!

Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Την παγκόσμια κυριαρχία έχουν τώρα στα χέρια τους οι Εβραίοι, και ο σκοπός τους είναι να εξοντώσουν τον Χριστιανισμό. Η οργή του Θεού θα είναι τέτοια, ώστε όλοι αυτοί οι κρυφοί εχθροί που προκαλούν αυτή την κατάσταση στα πράγματα, θα καταστραφούν και οι ίδιοι. Είναι για αυτό τον σκοπό, συγκεκριμένα, που η οργή του Κυρίου θα σταλεί κάτω στη Γη: ώστε να τους καταστρέψει, με τον ένα, ή με τον άλλο τρόπο... Μα αυτό δεν θα πρέπει να μας φοβίζει, γιατί πάντα θα πρέπει να έχουμε ελπίδα στον Θεό.

Γιατί χιλιάδες, εκατομμύρια μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένων και των Νεομαρτύρων, υπέφεραν κατά τον ίδιο τρόπο, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αυτό και να μην φοβόμαστε... Πρέπει να υπάρχει υπομονή, προσευχή και ελπίδα στην Θεία Πρόνοια, από την πλευρά μας.

Ας προσευχηθούμε για την αναλαμπή του Χριστιανισμού μας μετά από αυτόν τον πόλεμο, μετά από όλα αυτά που μας περιμένουν, ώστε ο Κύριος να μας δώσει πραγματικά την δύναμη για να τα ξαναφτιάξουμε όλα αυτά. Αλλά αυτό το κακό πρέπει να το υποστούμε! 

ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΛΕΙΨΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΗ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

ΟΣΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ: Ο ΠΤΩΧΟΣ ΚΑΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΛΑΟΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΦΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ!

Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής: Τώρα τα λόγια των Ιεροκηρύκων και των πολιτικών είναι σαν να ρίχνουν νέφτι στη φωτιά. Ο πτωχός και αμόρφωτος Λαός εγκαταλείφθηκε και τώρα δεν ακούει, θέλει έργα και ζωή Χριστιανικής αγάπης, θέλει να συμπάσχουμε ως αδελφοί. Μόνο με την αγάπη προς αυτούς, με έργα φιλανθρωπίας θα επαναφέρουμε τους αδελφούς μας κοντά στον Χριστό. Και γι’ αυτό πρέπει έστω και αργά να σχηματίσουμε την μερίδα την Χριστιανική των εξεγερθέντων, να βοηθήσουμε με έργα και λόγια τα αδέλφια μας που τόσον πάσχουν σωματικά και πνευματικά…Ο Θεός να βοηθήσει τους πιστούς και την Εκκλησία Του την Αγία. Αυτά σκέπτομαι και λυπούμαι για την ερχομένη γενική καταστροφή του κόσμου. Η προσευχή των πιστών ας παρουσιασθεί ως πρόχωμα προ του καταστρεπτικού χειμάρρου για να συγκρατήσει κάτι. 

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΣΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ!

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: Στόμα ποὺ συνεχῶς εὐχαριστεῖ τὸ Θεό, δέχεται τὴν εὐλογία του, καὶ καρδιὰ ποὺ ἔχει μόνιμα τὴν εὐχαριστία, δέχεται συνεχῶς αὔξηση τῆς χάρης».

(Εὐεργετινὸς Ἄ´, σελ. 454) 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΛΑΝΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Ἡ μεγαλύτερη πλάνη μας, πού πρέπει νά τήν πολεμοῦμε σέ ὅλη τήν ἐπίγειο ζωή μας ἀδιάκοπα, μέρα καί νύχτα, εἶναι ἡ ἰδέα ὅτι μποροῦμε νά ὑπάρξουμε χωρίς τόν Θεό.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΓΜΕΝΟΙ ΔΥΟ Ή ΤΡΕΙΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ, ΕΚΕΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ!

Ιησούς Χριστός: Όπου είναι συναγμένοι δύο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι και εγώ ανάμεσά τους. (Ματθαίος 18,20)

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ

ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ

 
ΤΑ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΑ
 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της. Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα, το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής.
Για την ιστορία και μόνο ας γνωρίζουμε ότι η καθιέρωση του Σαββάτου προ των Απόκρεω ως Ψυχοσαββάτου, έγινε μαλλον και αυτό κατ᾿ απομίμησιν του Σαββάτου προ της Πεντηκοστής, που ήταν και το μόνο που υπήρχε αρχικά.
Βέβαια η αγάπη των ανθρώπων για τους δικούς τους, που δεν ζούν πια μαζί τους, δημιούργησε την εκκλησιαστική παράδοση άλλων τεσσάρων ψυχοσάββατων, που δεν συμπεριλαμβάνονται όμως στο Τυπικό της Εκκλησίας μας. Αυτά είναι, το ψυχοσάββατο της Τυρινής, το Σάββατο της α΄ εβδομάδος των νηστειών, όπου και εορτάζουμε το «δια κολλύβων» θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος, το Σάββατο του Λαζάρου και το Σάββατο πρίν την εορτή του Αγίου Δημητρίου. Ένα ακόμα ψυχοσάββατο θα βρούμε στην παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας, το Σάββατο προ της Συνάξεως των Αρχαγγέλων.
 
* Με το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής διατρανώνεται η πίστη μας για την καθολικότητα της Εκκλησίας, της οποίας την ίδρυση και τα γενέθλια (επί γης) γιορτάζουμε κατά την Πεντηκοστή. Μέσα στη μία Εκκλησία περιλαμβάνεται η στρατευομένη εδώ στη γη και η θριαμβεύουσα στους ουρανούς.
 
* Το Ψυχοσάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκρεω έχει θεσπιστεί γιατί η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, εκείνη τη φοβερή ημέρα κατά την οποία όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του μεγάλου Κριτή. Για το λόγο αυτό με το Μνημόσυνο των κεκοιμημένων ζητούμε από τον Κύριο να γίνει ίλεως και να δείξει τη συμπάθεια και τη μακροθυμία του, όχι μόνο σε μας αλλά και στους προαπελθόντας αδελφούς, και όλους μαζί να μας κατατάξει μεταξύ των υιών της Επουράνιας Βασιλείας Του.
 
ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
 
Σύμφωνα με τους Αποστόλους τα μνημόσυνα είναι τα εξής:
■ Τα «τριήμερα» συμβολίζουν την Ανάσταση του Κυρίου μετὰ την τριήμερη παραμονή Του στον τάφο και τελούνται με την ευχή ν᾿ αναστηθεί και ο νεκρός στην ουράνια βασιλεία.
■ Τα «εννιάμερα» τελούνται για τα εννέα τάγματα των αΰλων αγγέλων, με την ευχή να βρεθεί κοντά τους η άϋλη ψυχή του νεκρού.
■ Τα «τεσσαρακονθήμερα» τελούνται για την Ανάληψη του Κυρίου, που έγινε σαράντα μέρες μετά την Ανάστασή Του, με την ευχή να «αναληφθεί» και ο νεκρός, να συναντήσει το Χριστὸ στους ουρανούς και να ζήσει για πάντα μαζί Του.
■ Τα «ετήσια», τέλος, τελούνται την επέτειο ημέρα του θανάτου, σε ανάμνηση των γενεθλίων του νεκρού, καθώς, για τους πιστοὺς χριστιανούς, ημέρα της αληθινής γεννήσεως είναι η ημέρα του σωματικού θανάτου και της μεταστάσεως στην αιώνια ζωή.
 
Μνημόσυνα, αντίστοιχα με τα παραπάνω, χωρίς αυτά βέβαια να συμπεριλαμβάνονται στο τυπικό της Εκκλησίας μας, μα περισσότερο στην παράδοση της και στην ανάγκη εκδήλωσης της αγάπης των ανθρώπων για τους οικείους τους που δεν ζούν πλέον μαζί τους, τελούνται τον τρίτο, έκτο και ένατο μήνα απο την ημέρα του θανάτου, («τρίμηνα», «εξάμηνα», «εννεάμηνα») κατόπιν αδείας “ευλογίας” του αρμοδίου ιερέως.
Την μεγαλύτερη βέβαια ωφέλεια στους νεκροὺς την προξενεί η τέλεση της Θείας Λειτουργίας στη μνήμη τους, γιατὶ τότε, με τις μερίδες τους στο άγιο δισκάριο, «ενώνονται αόρατα με το Θεό και επικοινωνούν μαζί Του και παρηγορούνται και σώζονται και ευφραίνονται εν Χριστώ» (άγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης).
Εκτός από τα ειδικά για κάθε νεκρό μνημόσυνα, η Εκκλησία έχει στις καθημερινές ακολουθίες της, γενικές δεήσεις για τους κεκοιμημένους, όπως είναι λ.χ. το νεκρώσιμο μέρος της Ακολουθίας του Μεσονυκτικού και οι σχετικές αναφορές στις «εκτενείς δεήσεις» του Εσπερινού, του Ορθρου και της Θείας Λειτουργίας.
Πρέπει να σημειωθεί, αν και αυτονόητο, ότι η Εκκλησία τελεί μνημόσυνα μόνο για τους ορθοδόξους χριστιανούς που κοιμήθηκαν μέσα στους κόλπους της.
 
ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
 
Θα πρέπει, τέλος, να εξηγήσουμε ότι πολλά λάθη από την άγνοια του παρελθόντος έχουν φτάσει ως τις μέρες μας, και θα πρέπει άμεσα να διορθωθούν.
■ Τα μνημόσυνα θα πρέπει να γίνονται την ημέρα που πρέπει, αν αυτό είναι εφικτό, αλλιώς κατ’ οικονομία και μόνο ο ιερέας θα επιτρέψει την τέλεση του νωρίτερα ή αργότερα.
■ Το σπάσιμο γυάλινων αντικειμένων ή άλλων τοιούτων,το σκέπασμα των καθρεφτών και των τηλεοράσεων για άγνωστο λόγο και η απαίτηση των συγγενών από τον ιερέα να κάνει αγιασμό στο σπίτι του αποθανόντος για να φύγει το κακό, είναι άκρως ειδωλολατρικές συνήθειες και είναι καιρός με την καθοδήγηση των ιερέων μας, να εξαληφθούν από την παράδοση της Εκκλησίας μας.
■ Στα μνημόσυνα παραθέτουμε και ευλογούνται μόνο καλώς βρασμένα κόλλυβα (σιτάρι) ως ενδεικτικά της Αναστάσεως καὶ ὄχι ἀλλα ὑποκατάστατα (κουλουράκια – ψωμάκια – γλυκά κ.τ.λ.). Τα κόλλυβα συμβολίζουν τις αμαρτίες του αποθανόντος κι εμείς όταν τα τρώμε λέμε “ο Θεός να τον συγχωρέσει”.
■ Τὸ πρῶτο Σάββατο τῆς Τεσσαρακοστῆς δὲν εἶναι «Ψυχοσάββατο», ἀλλὰ ἑορτάζουμε τὸ «διὰ κολλύβων» θαῦμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.
■ Στὰ Ψυχοσάββατα μποροῦμε νὰ παραθέτουμε κόλλυβα εἴτε στην Εκκλησία, στον Ἑσπερινὸ τῆς Παρασκευῆς και στὴν Θεία Λειτουργία τοῦ Σαββάτου, εἴτε στα κοιμητήρια, κατόπιν συννενοήσεως με τους ιερείς, το Σαββάτο μετά την Θεία Λειτουργία, είτε καὶ στὰ δύο. Πρόκειται περὶ τῆς ἰδίας ἀξίας, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἀκολουθία διαβάζεται.
■ Τὰ εὐλογηθέντα κόλλυβα δεν τὰ πετάμε ποτέ στὰ σκουπίδια, παρά μόνο τα μοιράζουμε σε γνωστούς και φίλους εις μνημόσυνο και συγχώρεση του αποθανόντα.
 
Υ.Σ : Αν ψάξουμε και στα ιδιαίτερα ήθη και έθιμα κάθε τόπου θα βρούμε σίγουρα και άλλες συνήθειες των ανθρώπων, άλλες σωστές και άλλες εντελώς λανθασμένες. Για τον λόγο αυτό πάντα για ότι απορία έχουμε να ερωτούμε τον ιερέα που σίγουρα ξέρει κάτι παραπάνω από εμάς σ’ αυτά τα θέματα.
 
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ!!!
 
ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΚΡΗΤΗΣ: Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ!

Γέρων Θεοδόσιος Κρήτης

Ο εκκλησιασμός

«Πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία; Εξομολογείσθε; Κοινωνείτε; Όχι; Πως θα γίνετε επιστήμονες παιδιά μου; Θα σας πω λοιπόν για την Εκκλησία».
Ο άνθρωπος που δεν πηγαίνει, δεν σώζεται, γιατί η κιβωτός που σώζει τον άνθρωπον είναι η Εκκλησία. Εκεί γίνονται μυστήρια και λέει ο ψαλμωδός «εν εκκλησίας ευλογείτε τον Θεόν».
Πρέπει λοιπόν να εκκλησιάζεσθε κάθε Κυριακή τώρα που είσθε μικροί και πάτε για ένα μέλλον, θα σας πω μια ιστορία:
Στην Κων/πολη ήταν κάποτε ένας άνθρωπος πολύ γέρος που είχε ένα μονάκριβο παιδί. Εκείνη την εποχή ήταν οι δούλοι, οι σκλάβοι. Μια μέρα του λέει λοιπόν:
«Θα 'ρθείς παιδί μου, να σε πουλήσω σαν σκλάβο γιατί δεν μπορώ άλλο. θα σου δώσω εγώ την ευχή μου καί θα περάσεις καλά». Το παιδί, επειδή ήταν καλό, άκουσε τον πατέρα του και του λέει «Όπως θέλεις πατέρα».
Ήταν λοιπόν ένας άρχοντας και του λέει: «Πόσο θα μου πουλήσεις τον γιό σου» και πληρώνει.Παίρνει ο πατέρας το παιδί πιο πέρα και του λέει: «θα σου δώσω μια πατρική συμβουλή. Τώρα που θα πας στον άρχοντα, θα κάνεις υπακοή, αλλά όταν θα βλέπεις Εκκλησία θα μπαίνεις, θα πηγαίνεις στην Λειτουργία από την αρχή μέχρι το τέλος»
Πήρε ο άρχοντας το παιδί σκλάβο, αλλά επειδή ήταν πολύ καλό το πήρε κοντά του και τον έστελνε με διάφορα έγγραφα σε άλλους άρχοντες. Μια ημέρα πήγαιναν σε κάποιον άρχοντα αλλά εξέχασε να πάρει ένα έγγραφο. Λέει λοιπόν στο παιδί «πήγαινε παιδί μου να μου το φέρεις, είναι επάνω στο γραφείο μου».
Την ώρα όμως που μπήκε το παιδί, η γυναίκα του άρχοντα αμάρτανε με έναν άλλον σκλάβο, χωρίς όμως να τους δεί το παιδί. Αυτοί όμως το είδαν και φοβήθηκαν, ότι τους είδε, θα το έλεγε στον άρχοντα και θα τους τιμωρούσε αυστηρά.
Όταν λοιπόν επέστρεψε ο άρχοντας του λέει η γυναίκα του: «Ο νεαρός που έστειλες το πρωί μου επιτέθηκε με κακό σκοπό, γι' αυτό θέλω να τον τιμωρήσεις αυστηρά».
Ο άρχοντας ειδοποιεί έναν αξιωματικό πως θα του στείλει αύριο ένα υπηρέτη και να τον σκοτώσει.
Την άλλη μέρα λέει στο παιδί: «Πήγαινε στον αξιωματικό και πες του ότι ήλθα για την παραγγελία». Το παιδί έκανε τον σταυρό του και έφυγε.
Στον δρόμο του όμως ήταν μια Εκκλησία που ελειτουργείτο. Μπήκε, προσκύνησε τις εικόνες και σταμάτησε να ακούσει την λειτουργία όπως του είχε πει ο πατέρας του με αποτέλεσμα να καθυστερήσει μία ώρα. Στο διάστημα αυτό ο άλλος δούλος, που είχε αμαρτήσει, αγωνιούσε γιατί περνούσε η ώρα καί δεν γινόταν τίποτα.
Η αμαρτία πάντα γεννά τον θάνατον. Αποφάσισε να πάει ο ίδιος στον αξιωματικό να δει τι έγινε και εκείνος τον σκοτώνει.
Όταν τελείωσε η λειτουργία πηγαίνει το παιδί και του λέει: «ήλθα για την παραγγελία», και τότε αυτός του είπε «πάρτην» και του δίδει ένα σακούλι.
Γυρίζει στον άρχοντα που εκείνη την στιγμή ήταν μαζί με την γυναίκα του και του δίνει την παραγγελία. Ανοίγει το σακούλι και βλέπει το κεφάλι του δούλου. Το είδε και η γυναίκα του, φοβήθηκε και ομολόγησε, ότι αυτός ήταν ο δούλος που την κακοποίησε και όχι το παιδί.
Ο άρχοντας τότε έκανε το παιδί, γιο του και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του πλούσια.
Βλέπετε παιδάκια μου, πόσο ωφελήθηκε το παιδί, και έσωσε τη ζωή του και έζησε κατόπιν πλούσια, γιατί επήγε μια ώρα στην Εκκλησία.
Ο άνθρωπος πάντοτε ωφελείται όταν εκκλησιάζεται. Να το προσέξετε αυτό για να σας βοηθήσει ο Θεός στο ποθούμενό σας.
Πρέπει να πηγαίνετε στην Εκκλησία. Ύστερα πρέπει να εξομολογείσθε για να κοινωνήσετε.Όπως λερώνετε τα ρούχα σας και τα πλύνετε, έτσι και σαν άνθρωποι αμαρτάνετε και πρέπει να εξομολογείσθε για να πλύνετε την ψυχή σας.
Δεν μπορεί να πει ο άνθρωπος ότι «δεν μπορώ αλλά δεν θέλω». Πέστε τι είπε ο Χριστός και δεν μπορείτε να το κάνετε; Να εκκλησιάζεσθε λοιπόν κάθε Κυριακή και να νηστεύετε Τετάρτη και Παρασκευή. Μη φοβάσθε ότι θα πάθετε τίποτα.
Εάν θα φάτε κρέας την Μεγάλη Παρασκευή δεν βλάπτετε τον Χριστό αλλά κάνετε παράβαση. Πως θα δείξουμε την αγάπη μας προς τον Χριστόν; Πας στην εκκλησία, παίρνεις ένα κεράκι και δίδεις 100δρχ, το ανάβεις και προσκυνάς την εικόνα του Χριστού. Ο Θεός δεν θέλει τα λεφτά σου. Από την άλλη μεριά πάλι λέει «Να η Μαρία μου άναψε ένα κεράκι» ή «η Μαρία δεν έφαγε λάδι για μένα». Του δείχνεις την αγάπη σου.
Ο Θεός δεν είναι δυνάστης. Όμως πρέπει να Του δείχνουμε την αγάπη μας και την λατρεία μας.Να το προσέξουμε αυτό τώρα που είσθε μικροί και εύχομαι ο Θεός να σας αξιώσει στο ποθούμενό σας και στην ουράνια βασιλεία Του»
 
Μαρεντάκης Παναγιώτης, Θεολόγος τ. Γυμνασιάρχης, «Ο Γέροντας Θεοδόσιος, ο ασκητής της Κρήτης», Εκδόσεις-Βιβλιοπολείο «Η αυτογνωσία», Χανιά 2009.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΑΣ: ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΓΩΝΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΤΕΦΑΝΙΑ!

Άγιος Θεοφύλακτος Νικομηδείας: Αν δεν υπήρχαν αντίπαλοι, δε θα υπήρχαν αγώνες. Κι αν δεν υπήρχαν αγώνες, δεν θα υπήρχαν στεφάνια.