Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η ευχή: Το φοβερό όπλο κατά του διαβόλου.
Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή, για να ενωθούμε με τον Θεό. Μόνον αυτό αξίζει, γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
Επαναλαμβάνουμε δηλαδή πολλές φορές το γλυκύτατο όνομα του Χριστού, όχι γιατί ο Χριστός δεν ακούει με μια φορά που θα Τον επικαλεσθούμε, αλλά για να ενωθή ο νούς μας μαζί Του, αφού ο Χριστός είναι για μας το πάν και σʹ Αυτόν θα καταλήξουμε.Γέροντα, αν κάποιος συνηθίση να λέη συνέχεια την ευχή, αυτό τον βοηθάει στον αγώνα του;
– Το θέμα είναι για ποιόν λόγο λέει την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»,
Αν έχη γνωρίσει τον εαυτό του και αισθάνεται ως ανάγκη το έλεος του Θεού και το ζητάη συνέχεια λέγοντας την ευχή, βοηθιέται.
Ή, αν δεν έχη γνωρίσει τον εαυτό του, αλλά καταλαβαίνη ότι είναι μπλεγμένος στα γρανάζια των παθών και καταφεύγη στον Θεό, και τότε ο Θεός θα τον βοηθήση στον αγώνα του και θα του μείνη και η συνήθεια να λέη την ευχή.
Αν όμως λέη την ευχή μηχανικά, χωρίς συναίσθηση των αμαρτιών του, αυτό δεν μπορεί να βοηθήση στην απέκδυση του παλαιού ανθρώπου.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 86
Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».
Το πάν είναι να στραφούμε στην ευχή, για να ενωθούμε με τον Θεό. Μόνον αυτό αξίζει, γιατί ο άνθρωπος με το Πνεύμα του Θεού συγγενεύει, και με το πνεύμα ενώνεται με τον Θεό κατά έναν ιερό τρόπο δια της προσευχής.
Επαναλαμβάνουμε δηλαδή πολλές φορές το γλυκύτατο όνομα του Χριστού, όχι γιατί ο Χριστός δεν ακούει με μια φορά που θα Τον επικαλεσθούμε, αλλά για να ενωθή ο νούς μας μαζί Του, αφού ο Χριστός είναι για μας το πάν και σʹ Αυτόν θα καταλήξουμε.Γέροντα, αν κάποιος συνηθίση να λέη συνέχεια την ευχή, αυτό τον βοηθάει στον αγώνα του;
– Το θέμα είναι για ποιόν λόγο λέει την ευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»,
Αν έχη γνωρίσει τον εαυτό του και αισθάνεται ως ανάγκη το έλεος του Θεού και το ζητάη συνέχεια λέγοντας την ευχή, βοηθιέται.
Ή, αν δεν έχη γνωρίσει τον εαυτό του, αλλά καταλαβαίνη ότι είναι μπλεγμένος στα γρανάζια των παθών και καταφεύγη στον Θεό, και τότε ο Θεός θα τον βοηθήση στον αγώνα του και θα του μείνη και η συνήθεια να λέη την ευχή.
Αν όμως λέη την ευχή μηχανικά, χωρίς συναίσθηση των αμαρτιών του, αυτό δεν μπορεί να βοηθήση στην απέκδυση του παλαιού ανθρώπου.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» ‐ 86
